[Graciela Iturbide: Foto's van Mexico] ¨Frida Kahlo Museum* [ITURBIDE, SPREEKT SPAANS] Dit is het bed van Frida. Ze was hier vaak aan het werk, vandaar dat er een spiegel hangt, zodat ze in de spiegel kon kijken als ze schilderde Daar staan haar boeken, en hier haar helden: Mao, Marx, Stalin, en nog een paar. Ze was lid van de communistische partij. Dit is een zelfportret van mij in het huis van Trotski. Het is mijn schaduw op de kogelgaten van de eerste aanslag op Trotski. Frida Kahlo, Diego Rivera, Trotsky, en Orozco, waren erg belangrijk voor de Mexicaanse geschiedenis. We hebben een fantastische cultuur omdat Mexico een toevluchtsoord was voor iedereen uit de hele wereld. [KLIKKEND GELUID VAN DE CAMERASLUITER] Destijds lag mijn hart bij de partij. Er doken allerlei mensen onder bij mij, soldaten enzo. Ik ben links, en was verbonden aan linkse partijen, maar nu moet de gewone, burgermaatschappij de problemen aanpakken, want helaas is onze regering erg corrupt. Er is geen werk in Mexico. Het is altijd al zo geweest, heel jammer. Er is geen sociale gelijkheid, helemaal nergens. Ik wil de mens op een waardige manier fotograferen, los van al het onrecht. De politiek is er altijd als ik in Mexico werk. Het heeft geen zin om te zeggen `kijk, wat een onrecht!` want dat is sensatie. Ik hou niet van het exotische Mexico, dat haat ik. Ik ben graag dicht bij de mensen, woon hun feesten bij, het afleggen,=== de geboorte. Ik fotografeer en probeer een met ze te worden. ¨GELUID VAN KLIKKENDE CAMERA* ¨GELUID VAN KLIKKENDE CAMERA* ¨GELUID VAN KLIKKENDE CAMERA* Ik wil de mensen niet laten zien op een objectieve manier, want dat kan ik niet. Op deze foto wilden ze me gewoon hun machtige handen laten zien, hun magische handen. Zij poseren met zo´n waardigheid. We hebben zulke prachtige tradities en zulke mooie mensen. Maar het is heel treurig dat er zoveel onrechtvaardigheid is en zulke verschillen tussen de klassen. We moeten iets doen, want het is erg moeilijk voor de Mexicanen.