[Script Info]
Title: 
[Events]
Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text
Dialogue: 0,0:00:00.00,0:00:09.100,Default,,0000,0000,0000,,ลักษณะที่โดดเด่นที่สุด\Nประการหนึ่งของสมองมนุษย์
Dialogue: 0,0:00:10.02,0:00:13.65,Default,,0000,0000,0000,,คือความสามารถในการมองเห็น\Nและอธิบายรูปแบบต่าง ๆ
Dialogue: 0,0:00:13.68,0:00:16.33,Default,,0000,0000,0000,,ในบรรดารูปแบบยากที่สุด\Nที่เราพยายามจะทำความเข้าใจ
Dialogue: 0,0:00:16.36,0:00:20.76,Default,,0000,0000,0000,,คือแนวคิดเรื่องการไหลปั่นป่วน\Nในพลศาสตร์ของไหล
Dialogue: 0,0:00:20.79,0:00:23.27,Default,,0000,0000,0000,,นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน\Nแวร์เนอร์ ไฮเซนแบร์ก กล่าวว่า
Dialogue: 0,0:00:23.30,0:00:27.36,Default,,0000,0000,0000,,"หากได้พบพระเจ้าแล้ว\Nผมจะเอ่ยถามคำถามสองข้อ
Dialogue: 0,0:00:27.38,0:00:30.82,Default,,0000,0000,0000,,ว่าทำไมถึงสร้างสัมพัทธภาพ\Nแล้วทำไมถึงสร้างความปั่นป่วน
Dialogue: 0,0:00:30.84,0:00:34.91,Default,,0000,0000,0000,,ผมเชื่อเหลือเกินว่า\Nพระองค์จะทรงตอบข้อแรกได้"
Dialogue: 0,0:00:34.93,0:00:38.28,Default,,0000,0000,0000,,ความปั่นป่วนนั้นก็เข้าใจยาก\Nไม่แพ้ความเข้าใจในเชิงคณิตศาสตร์
Dialogue: 0,0:00:38.30,0:00:42.17,Default,,0000,0000,0000,,เพียงแต่ว่าเราสามารถ\Nใช้ศิลปะมาอธิบายรูปร่างของมันได้
Dialogue: 0,0:00:42.19,0:00:47.28,Default,,0000,0000,0000,,มิถุนายน ค.ศ. 1889 วินเซนต์ แวน โก๊ะ\Nได้วาดภาพทิวทัศน์ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น
Dialogue: 0,0:00:47.31,0:00:51.64,Default,,0000,0000,0000,,จากหน้าต่างในห้องโรงพยาบาลจิตเวช\Nแซ็งต์-ปอล-เดอ-โมโซล
Dialogue: 0,0:00:51.66,0:00:53.56,Default,,0000,0000,0000,,ในเมืองแซ็งต์-เรมี-เดอ-พรอว็องซ์
Dialogue: 0,0:00:53.59,0:00:56.82,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเขามาเข้ารับการรักษา\Nภายหลังตัดหูตนเอง
Dialogue: 0,0:00:56.84,0:00:58.42,Default,,0000,0000,0000,,ขณะอยู่ในภาวะวิกลจริต
Dialogue: 0,0:00:59.31,0:01:02.03,Default,,0000,0000,0000,,ในภาพ "ราตรีประดับดาว"\N(Starry Night) ฝีพู่กันเป็นวง
Dialogue: 0,0:01:02.06,0:01:07.80,Default,,0000,0000,0000,,รังสรรค์ภาพท้องฟ้ายามค่ำคืน\Nที่เต็มไปด้วยเกลียวเมฆและกลุ่มดาว
Dialogue: 0,0:01:07.83,0:01:11.72,Default,,0000,0000,0000,,แวน โก๊ะ และจิตรกรอิมเพรสชันนิสต์\Nท่านอื่น ถ่ายทอดแสงแตกต่างไปจาก
Dialogue: 0,0:01:11.75,0:01:12.96,Default,,0000,0000,0000,,จิตรกรรุ่นก่อนหน้า
Dialogue: 0,0:01:12.98,0:01:15.75,Default,,0000,0000,0000,,ราวกับว่าจะสามารถบันทึก\Nการเคลื่อนไหวของแสงได้
Dialogue: 0,0:01:15.77,0:01:17.84,Default,,0000,0000,0000,,เช่น\Nลายผิวน้ำยามต้องแสงอาทิตย์
Dialogue: 0,0:01:17.86,0:01:21.51,Default,,0000,0000,0000,,หรือแสงดาว\Nระยิบระยับและพร่างพราว
Dialogue: 0,0:01:21.53,0:01:23.92,Default,,0000,0000,0000,,แหวกว่ายไปตามคลื่นเมฆขาว\Nในท้องฟ้าครามยามราตรี
Dialogue: 0,0:01:24.84,0:01:27.39,Default,,0000,0000,0000,,ผลที่ได้นี้เกิดจากความส่องสว่าง
Dialogue: 0,0:01:27.42,0:01:30.92,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งหมายถึงความเข้มของแสง\Nในสีสันบนผืนผ้าใบ
Dialogue: 0,0:01:30.94,0:01:33.61,Default,,0000,0000,0000,,ที่เปลือกสมองส่วนการมองเห็น\Nส่วนดั้งเดิมของเรา
Dialogue: 0,0:01:33.63,0:01:37.55,Default,,0000,0000,0000,,สามารถเห็นความต่างของแสง\Nและการเคลื่อนไหว แต่ไม่เห็นสี
Dialogue: 0,0:01:37.58,0:01:40.60,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งจะผสมสองเนื้อสี\Nที่คนละสีให้เข้ากัน
Dialogue: 0,0:01:40.63,0:01:42.95,Default,,0000,0000,0000,,หากมีความส่องสว่างเท่ากัน
Dialogue: 0,0:01:42.97,0:01:45.33,Default,,0000,0000,0000,,แต่เซลล์ประสาทแขนงย่อยที่มีใน\Nสัตว์กลุ่มไพรเมทในสมองของเรา
Dialogue: 0,0:01:45.35,0:01:48.48,Default,,0000,0000,0000,,จะเห็นสีที่ตัดกันโดยไม่ผสมปนเป
Dialogue: 0,0:01:48.51,0:01:51.43,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเกิดการตีความ\Nทั้งสองอย่างพร้อมกัน
Dialogue: 0,0:01:51.46,0:01:57.00,Default,,0000,0000,0000,,แสงในหลายผลงานของจิตรกรเหล่านี้\Nจึงดูสั่นไหว เปล่งแสง วูบวาบอย่างประหลาด
Dialogue: 0,0:01:57.90,0:02:00.20,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือวิธีการที่ผลงานของแวน โก๊ะ\Nและจิตรกรอิมเพรสชันนิสต์คนอื่น ๆ
Dialogue: 0,0:02:00.22,0:02:03.04,Default,,0000,0000,0000,,ใช้การป้ายสีด้วยฝีแปรงอย่างรวดเร็ว
Dialogue: 0,0:02:03.07,0:02:06.73,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อถ่ายทอดการเคลื่อนที่ของแสง\Nที่สมจริงอย่างน่าทึ่ง
Dialogue: 0,0:02:07.70,0:02:11.18,Default,,0000,0000,0000,,60 ปีต่อมา นักคณิตศาสตร์ชาวรัสเซีย\Nอังเดรย์ คอลโมโกรอฟ
Dialogue: 0,0:02:11.21,0:02:13.76,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้เราเข้าใจความปั่นปวน\Nในเชิงคณิตศาสตร์มากขึ้น
Dialogue: 0,0:02:13.79,0:02:18.13,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเขาเสนอสมมติฐานว่า\Nพลังงานในของไหลปั่นป่วนที่ระยะ อาร์
Dialogue: 0,0:02:18.16,0:02:22.47,Default,,0000,0000,0000,,แปรผันตรงกับระยะอาร์ยกกำลัง 5 ส่วน 3
Dialogue: 0,0:02:22.49,0:02:24.44,Default,,0000,0000,0000,,การทดลองการวัดพบว่าคอลโมโกรอฟ
Dialogue: 0,0:02:24.47,0:02:27.63,Default,,0000,0000,0000,,คำนวณได้ใกล้เคียงการไหลปั่นป่วนอย่างมาก
Dialogue: 0,0:02:27.66,0:02:29.79,Default,,0000,0000,0000,,แม้ว่าคำอธิบายที่สมบูรณ์ของ\Nความปั่นป่วน
Dialogue: 0,0:02:29.81,0:02:32.58,Default,,0000,0000,0000,,จะยังคงเป็นหนึ่งในโจทย์ปัญหา\Nที่ยังแก้ได้ไม่หมดของฟิสิกส์
Dialogue: 0,0:02:33.18,0:02:37.49,Default,,0000,0000,0000,,การไหลปั่นป่วนมีลักษณะคล้ายตนเอง\Nหากมีระดับขั้นพลังงาน
Dialogue: 0,0:02:37.52,0:02:41.10,Default,,0000,0000,0000,,พูดอีกอย่างคือ กระแสวนขนาดใหญ่\Nถ่ายทอดพลังงานให้กระแสวนที่เล็กกว่า
Dialogue: 0,0:02:41.12,0:02:43.17,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งจะถ่ายทอดในระดับต่อไปเรื่อย ๆ
Dialogue: 0,0:02:43.92,0:02:47.20,Default,,0000,0000,0000,,ตัวอย่างเช่น จุดแดงใหญ่บนดาวพฤหัส
Dialogue: 0,0:02:47.23,0:02:50.57,Default,,0000,0000,0000,,การก่อตัวของเมฆ\Nและอนุภาคฝุ่นระหว่างดวงดาว
Dialogue: 0,0:02:51.67,0:02:54.88,Default,,0000,0000,0000,,ในปี ค.ศ. 2004 นักวิทยาศาสตร์\Nส่องกล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิล
Dialogue: 0,0:02:54.91,0:02:59.91,Default,,0000,0000,0000,,พบกระแสวนของฝุ่นและแก๊ส\Nรอบดาวดวงหนึ่งที่ห่างไกล
Dialogue: 0,0:02:59.93,0:03:02.86,Default,,0000,0000,0000,,และชวนให้พวกเขานึกถึง\Nภาพ "ราตรีประดับดาว" ของแวน โก๊ะ
Dialogue: 0,0:03:03.96,0:03:07.17,Default,,0000,0000,0000,,การค้นพบนี้เป็นแรงบันดาลใจให้\Nนักวิทยาศาสตร์จากเม็กซิโก สเปน และอังกฤษ
Dialogue: 0,0:03:07.19,0:03:10.57,Default,,0000,0000,0000,,สนใจศึกษาความส่องสว่าง\Nในภาพเขียนของแวะ โก๊ะอย่างละเอียด
Dialogue: 0,0:03:11.42,0:03:15.68,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาค้นพบว่า\Nมีรูปแบบโครงสร้างการไหลปั่นป่วนที่ชัดเจน
Dialogue: 0,0:03:15.70,0:03:20.01,Default,,0000,0000,0000,,คล้ายสมการของคอลโมโกรอฟ\Nที่ซ่อนอยู่ในหลาย ๆ ภาพของแวน โก๊ะ
Dialogue: 0,0:03:20.100,0:03:23.20,Default,,0000,0000,0000,,นักวิจัยจึงแปลงภาพเป็นไฟล์ดิจิทัล
Dialogue: 0,0:03:23.22,0:03:26.95,Default,,0000,0000,0000,,และวัดเทียบความสว่างที่แปรผัน\Nในระหว่างทุก ๆ สองพิกเซล
Dialogue: 0,0:03:26.97,0:03:29.66,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อพิจารณาจากส่วนโค้ง\Nที่วัดการแยกพิกเซลแล้ว
Dialogue: 0,0:03:29.69,0:03:34.43,Default,,0000,0000,0000,,นักวิทยาศาสตร์สรุปว่าภาพที่แวน โก๊ะวาด\Nในช่วงที่มีอาการกระวนกระวายทางจิต
Dialogue: 0,0:03:34.46,0:03:37.14,Default,,0000,0000,0000,,มีลักษณะคล้ายการไหลปั่นป่วนอย่างน่าทึ่ง
Dialogue: 0,0:03:37.99,0:03:41.97,Default,,0000,0000,0000,,ในขณะที่ภาพตนเองสูบกล้องยาเส้น\Nที่วาดในช่วงที่ชีวิตของแวน โก๊ะ สุขสงบนั้น
Dialogue: 0,0:03:41.100,0:03:43.86,Default,,0000,0000,0000,,กลับไม่มีความคล้ายคลึงเช่นนี้อยู่
Dialogue: 0,0:03:44.31,0:03:46.79,Default,,0000,0000,0000,,รวมไปถึงผลงานของจิตรกรท่านอื่น
Dialogue: 0,0:03:46.81,0:03:49.34,Default,,0000,0000,0000,,ที่ดูเผิน ๆ แล้วปั่นป่วนพอกัน
Dialogue: 0,0:03:49.36,0:03:50.98,Default,,0000,0000,0000,,เช่นภาพ "หวีดสยอง" ของมุงค์
Dialogue: 0,0:03:51.42,0:03:54.67,Default,,0000,0000,0000,,แม้จะสรุปง่ายไปหน่อยหากกล่าวว่า\Nอัจฉริยภาพในช่วงปั่นป่วนของแวน โก๊ะ
Dialogue: 0,0:03:54.70,0:03:57.07,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้เขาวาดภาพความปั่นป่วนได้
Dialogue: 0,0:03:57.09,0:04:02.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่สิ่งที่ยากเกินบรรยายคือแสดงออกถึง\Nความงดงามที่ถูกปลุกเร้าแห่งข้อเท็จจริง
Dialogue: 0,0:04:02.03,0:04:04.45,Default,,0000,0000,0000,,ในห้วงความทรมานแสนสาหัส
Dialogue: 0,0:04:04.48,0:04:07.91,Default,,0000,0000,0000,,แวน โก๊ะสามารถรับรู้และแสดง
Dialogue: 0,0:04:07.93,0:04:10.34,Default,,0000,0000,0000,,แนวคิดหนึ่งที่ยากอย่างยิ่งยวด
Dialogue: 0,0:04:10.36,0:04:13.60,Default,,0000,0000,0000,,ที่ธรรมชาติมอบให้มวลมนุษยชาติ
Dialogue: 0,0:04:13.62,0:04:15.74,Default,,0000,0000,0000,,และผสานมโนภาพ\Nที่ไม่เหมือนใครของเขา
Dialogue: 0,0:04:15.76,0:04:19.93,Default,,0000,0000,0000,,เข้ากับความลี้ลับ\Nของการเคลื่อนที่ ของไหล และแสง