Δεν πρόκειται για μια ιστορία για το Θιβέτ,

ούτε για τον Αμαζόνιο.

Δεν θα σας μιλήσω για την υψηλή Αρκτική,

για τη ζωή των Εσκιμώων, 
ή για την ξηρασία στη Σαχάρα.

Για την ακρίβεια πρόκειται 
για μια ιστορία από το δικό μου τόπο.

Πρόκειται για μια χώρα 
γνωστή στο λαό Τάλταν

και σε όλα τα Πρώτα Έθνη
της Βρετανικής Κολομβίας

ως η «Ιερή πηγή των Ποταμών»,

η πηγή απ' όπου ξεκινούν 
οι τρεις μεγάλοι ποταμοί με σολομούς,

οι ποταμοί Σίνα, Στικίν και Νας.

Είναι μια πεδιάδα όπου κατά 
τη διάρκεια μιας μεγάλης ημέρας

μπορεί κανείς να ακολουθήσει τα χνάρια 
της αρκούδας γκρίζλι και των λύκων

και να πιεi νερό από τις ίδιες τις πηγές

που γέννησαν και ανάθρεψαν 
τους μεγάλους πολιτισμούς

της βορειοδυτικής Ακτής.

Είναι ένα τόσο όμορφο μέρος. Είναι το πιο 
εκθαμβωτικά άγριο μέρος στο οποίο έχω βρεθεί.

Είναι ένα τέτοιο μέρος 
που εμείς, ως Καναδοί,

θα μπορούσαμε να πετάξουμε στην Αγγλία 
και δεν θα το έβρισκαν ποτέ.

Ο Τζον Μούιρ, το 1879, έφτασε μέχρι 
το χαμηλότερο ένα τρίτο του ποταμού Στικίν,

και μαγεύτηκε τόσο, που τον ονόμασε

Γιοσέμιτι των 150 μιλίων.

Επέστρεψε στην Καλιφόρνια

και έδωσε στο σκύλο του το όνομα 
αυτού του μαγευτικού ποταμού.

Στις Κάτω 48 πολιτείες, η μεγαλύτερη 
απόσταση που μπορεί κανείς να διανύσει

οδικώς είναι 20 μίλια.

Στο Βορειοδυτικό κομμάτι 
της Βρετανικής Κολομβίας,

μια έκταση όσο το μέγεθος του Όρεγκον, 
υπάρχει ένας δρόμος,

μια στενή λωρίδα ασφάλτου 
η οποία εκτείνεται

από τα βουνά στην ακτή 
μέχρι την περιοχή Γιούκον.

Ακολούθησα αυτόν το δρόμο 
στις αρχές της δεκαετίας του '70,

μόλις είχε φτιαχτεί, για να αναλάβω 
καθήκοντα ως ο πρώτος δασοφύλακας

στο Δρυμό Σπατσίζι.

Η περιγραφή της δουλειάς 
ήταν ελκυστικά ασαφής:

εκτίμηση της άγριας φύσης 
και δημόσιες σχέσεις.

Κατά την διάρκεια δύο τετράμηνων σαιζόν, 
δεν συνάντησα πάνω από δώδεκα άτομα.

Δεν υπήρχε κανείς 
για να δημοσιοσχετιστώ.

Όμως, στην πορεία 
αυτών των περιπλανήσεων,

βρήκα τυχαία τον τάφο 
ενος γέρου Σαμανού

που με οδήγησε στο να συναντήσω 
έναν αξιόλογο άνθρωπο:

τον Άλεξ Τζακ, έναν γηραιό και ηγέτη 
της φυλής των Γκίτζαν, ο οποίος είχε ζήσει

ως κυνηγός και έστηνε ενέδρες 
στη χώρα αυτή όλη του τη ζωή.

Για 30 χρονια κατέγραφα 
παραδοσιακές ιστορίες

από το στόμα του Άλεξ, οι οποίες ηταν 
κυρίως μυθοπλασίες για τον Wy-ghet,,

τον απατεώνα της λαϊκής παράδοσης 
της φυλής των Γκίτζαν ο οποίος,

στην τρέλα του, δίδασκε τους ανθρώπους 
πώς να ζουν σ' αυτόν τον τόπο.

Λίγο πριν πεθάνει ο Άλεξ 
στην ηλικία των 96 χρόνων,

μου έκανε ένα δώρο.

Ήταν ένα εργαλείο σμιλευμένο 
από κόκκαλο ταράνδου

από τον παππού του το 1910,

το οποίο αποδείχτηκε 
ένα εξειδικευμένο εργαλείο

που χρησιμοποιούσαν αυτοί που έστηναν ενέδρες 
για να βγάζουν τα βλέφαρα των λύκων.

Μόνο αφότου πέθανε ο Άλεξ, 
συνειδητοποίησα ότι

τα βλέφαρα, κατά κάποιον τρόπο, 
ήταν τα δικά μου

και έχοντας κάνει τόσα πολλά 
προκειμένου να με βοηθήσει να δω,

ο Άλεξ με αποχαιρετούσε 
με τον δικό του τρόπο.

Η απομόνωση ήταν η μεγάλη χάρη

αυτού του εκπληκτικού τόπου αλλα σήμερα 
η απομόνωση μπορεί να γίνει η καταδίκη του.

Έχετε ακούσει τόσα πολλά 
για την ανάπτυξη της πισσούχου άμμου,

την αντιπαράθεση σχετικά 
με τους αγωγούς Κίστοουν και Ένμπριτζ,

αλλά αυτά είναι απλώς 
τα στοιχεία ενός τσουνάμι

μιας βιομηχανικής ανάπτυξης 
η οποία σαρώνει

όλη την άγρια φύση του Βόρειου Καναδά.

Μονάχα για την περιοχή Ταλτάν, υπάρχουν 
41 μεγάλες βιομηχανικές προτάσεις,

κάποιες είναι πολλά υποσχόμενες, 
κάποιες άλλες ενέχουν μεγάλο κίνδυνο.

Στο βουνο Τογκαντίν,

το οποίο τιμάται απο τον λαό Ταλτάν 
ως το επουράνιο καταφύγιο της άγριας φύσης,

εκεί που βρίσκεται ο μεγαλύτερος πληθυσμος 
προβάτων είδους πέτρας στον πλανήτη,

η Ιμπίριαλ Μέταλς

- η 75η μεγαλύτερη εταιρεία 
εξόρυξης σε όλο τον Καναδά -

εξασφάλισε άδεια 
για να ξεκινήσει την εξόρυξη

χαλκού και χρυσού, 
η οποία θα επεξεργάζεται

30.000 τόνους βράχου
ημερησίως για 30 χρόνια,

δημιουργώντας χιλιάδες εκατομμύρια 
τόνους τοξικών αποβλήτων,

τα οποία, σύμφωνα με τον σχεδιασμό 
του έργου, απλά θα πετιούνται

στις λίμνες της «Ιερής πηγής του Ποταμού».

Στην ίδια την Πηγή,

η καναδέζικη Shell προγραμματίζει 
να εξορύξει μεθάνιο

από κοιτάσματα άνθρακα τα οποία καλύπτουν 
έκταση τεσσάρων εκατομμυρίων στρεμμάτων

κάνοντα υδραυλική ρωγμάτωση άνθρακα 
με εκατοντάδες εκατομμύρια γαλλόνια

τοξικών χημικών ουσιών,

και δημιουργώντας ίσως 
ίσα με 6000 τεχνικούς πίδακες,

και πιθανώς ενα σύστημα δρόμων και αγωγών

και φλεγόμενων πιδάκων, που όλα μαζί 
θα παράγουν μεθάνιο

το οποίο κατά πάσα πιθανότητα 
θα κατευθύνεται ανατολικά

για να τροφοδοτήσει την επέκταση 
της ασφαλτούχου άμμου.

Για περισσότερο απο μια δεκαετία, 
η φυλή των Τάλταν,

και οι δυο φατρίες, 
οι Λύκοι και οι Κουρούνες,

αντιστέκονται σε αυτή την επίθεση 
κατά της πατρίδας τους.

Άντρες, γυναίκες και παιδιά 
όλων των ηλικιών,

ηλικιωμένοι σε αναπηρικά καροτσάκια, 
έχουν μπλοκάρει

τη μοναδική οδική πρόσβαση 
στην ενδοχώρα.

Γι' αυτούς, η Πηγή των Ποταμών 
ειναι σαν μια κουζίνα.

Είναι ένα καταφύγιο. Είναι ο χώρος ταφής 
των προγόνων τους.

Και εκείνοι στους οποίους 
πραγματικά ανήκει

είναι οι γενιές που 
δεν έχουν γεννηθεί ακόμα.

Οι Τάλταν κατάφεραν,

με την υποστήριξη όλων των Καναδών 
οι οποίοι ζουν κοντά στο ποτάμι,

και των τοπικών πολιτικών αρχών να αντισταθούν 
στην βεβήλωση κατά της πατρίδας τους

αλλά τώρα όλα κρέμονται από μια κλωστή.

Οι αποφάσεις που θα ληφθούν αυτή 
τη χρονιά θα καθορίσουν κυριολεκτικά

τη μοίρα αυτής της χώρας.

Οι Τάλταν αποσκοπούν στη δημιουργία

ενός καταφύγιου φυλετικής 
κληρονομιάς το οποίο θα είναι

η μεγαλύτερη προστατευόμενη έκταση 
στη Βρετανική Κολομβία.

Στόχος μας δεν είναι απλά 
να τους βοηθήσουμε να το καταφέρουν,

αλλά και να ενθαρρύνουμε τους φίλους μας, 
τους καλούς εκείνους ανθρώπους στη Shell,

όχι μόνο να αποσυρθούνε από την περιοχή 
της «Ιερής Πηγής των Ποταμών»,

αλλά να πάνε ένα βήμα παραπέρα 
και να συμπράξουν στην προσπάθειά μας

να κάνουμε πραγματικότητα 
το αξιοσημείωτο, το εξαιρετικό:

να προστατεύσουμε μια περιοχή 
η οποία θα είναι για πάντα

όχι μόνο η «Ιερή Πηγή των Ποταμών» 
για τη φυλή των Τάλταν,

αλλά η ιερή πηγή για όλους 
τους ανθρώπους του κόσμου.

Η φυλή των Τάλταν χρειάζεται τη βοήθειά σας. 
Εμείς χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας.

Εάν κάποιος από εσάς επιθυμεί να μας 
στηρίξει σε αυτή τη μεγάλη περιπέτεια,

παρακαλώ ελάτε να με βρείτε 
αργότερα σήμερα.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

(Χειροκρότημα)