Ten szkic to moja pierwsza analiza
miejsca projekcji

To posąg

stojący na piedestale

Bardzo ważnym było dla mnie

zobaczyć oczami wyobraźni 
posąg ożywiony przez projektor

[Krzysztof Wodiczko: Pomnik dla żywych]

Ludzie zawsze gromadzą się przy
monumentach.

Wydarzenia, protesty

Czasem wspinamy się na nie,
machamy flagami

Ubarwiamy je nowymi narracjami

Te monumenty były wcześniej 
świadkami wydarzeń

niektóre, niezmiernie ważnych wydarzeń.

Chcemy aby pomniki obserwowały
i utrwalały,

obserwowały co dziś robimy,

znów.

Od wielu lat próbuję
oddać głos

czy też nagłośnić głosy niesłyszane

czy zagłuszane. 
--Widziałam mnóstwo

martwych czy umierających dzieci.
To było straszne.

--Wskoczyły nie wiedząc, że to było
zatrute, napromieniowane

Mamy ponad 70 mln. uchodźców

ludzi zmuszonych porzucić 
swoje ojczyste kraje

ogarnięte wojną

przeważnie wojna domową.

W parku Madison Square
stoją cztery różne pomniki

Ten jest najbardziej wyeksponowany.

I oczywiście związany
z wojną secesyjną

Właściwie nie mamy pomników
upamiętniających uchodźców

[GŁOS Z PROJEKTORA]
-Zostawiłam rodziców

-Zostawiłam mamę

-I rodzeństwo

bez pożegnania

Uciekłam tak jak mnie tu widzisz

[INNY GŁOS Z PROJEKTORA]
-Już od 10 lat

śpimy w namiocie

budzimy się

z obawą co przyniesie dzień

nie będąc w stanie kierować swoim życiem

[KOLEJNY GŁOS] 
To była udręka

Żadnych szans na lepsze życie

Przepadło mi 19 lat życia, mojej młodości.

[WODICZKO]
Spotkanie przemawiającego uchodźcy

jest u nas praktycznie niemożliwe.

[GŁOS Z PROJEKTORA]
-To było okropne, zostawić własne dziecko

-Jeśli można w ogóle wyobrazić sobie 
porzucenie własnego dziecka

-Nie sądzę, że ktoś mógłby wyobrazić sobie
porzucenie dziecka nawet na dzień czy dwa

-Ja musiałam zostawić moje na 10 lat

10 lat!

[WODICZKO] Aby poradzić sobie z tak
traumatycznymi wspomnieniami

bardzo ważna jest możliwość rozmowy,

komunikacji z innymi.

CI, którzy zawodowo zajmują się 
urazami psychicznymi

wiedzą bardzo dobrze
że nie ma nic gorszego niż

przytłaczające doświadczenie
którym nie można się podzielić.

Podzielenie się nim z innymi

otwiera drogę do zdrowszego życia.

I takie jest moje podejście do pomników.

Musimy sprawić aby mogły być użyteczne 
dla współczesnych

aby miały dla nas znaczenie

tak abyśmy mogli budować przyszłość

lepszą przyszłość

może taką przyszłość, w której 
niektóre z tych pomników

jak np. te upamiętniające wojny

nigdy nie będą musiały być postawione

bo nie będzie na świecie ani wojen

ani uchodźców.