Οι άνθρωποι πάντα μαζεύονται μπροστά από
τα μνημεία.
Εκεί γίνονται εκδηλώσεις, διαμαρτυρίες.
Καμιά φορά καθόμαστε στους ώμους τους
ανεμίζοντας σημαίες.
Δεν υπάρχουν μνημεία για τους
πρόσφυγες.
[ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΛΕΑ]
-Άφησα τους γονείς μου.
-Άφησα την μαμά μου,
-και τα αδέλφια μου,
-χωρίς να πω καν αντίο.
-Έφυγα όπως με βλέπετε.
[ΑΛΛΗ ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΛΕΑ]
-Για δέκα χρόνια ζούσαμε έτσι
-κοιμόμασταν σε σκηνές,
-ξυπνούσαμε,
-ζούσαμε μέσα στον φόβο όλη μέρα,
-Δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να αφήσει
το παιδί του πίσω ούτε για μια μέρα.
- Εγώ έπρεπε να αφήσω το παιδί μου πίσω
για δέκα χρόνια.
-Δέκα χρόνια!