A PERDA DA ESCURIDADE

Vivimos nun planeta

que xira sobre o seu eixe
cada vinte e catro horas

A alternancia do día e a noite
está impresa na cerna mesma da vida.

Polo día, mergullámonos na luz do Sol.

E cando chega a noite,

impera a escuridade.

É tempo de descansar,

de recuperarse,

de marabillármonos coa beleza da noite.

Até hai pouco máis dun século,

o ceo nocturno era moi escuro.

Agora incluso os lugares máis remotos

están invadidos pola luz.

As nosas cidades brillan pola noite.

Os edificios están sobreiluminados.

As lámpadas non apantalladas
cégannos cando imos pola rúa.

As luces artificiais
fixeron desaparecer a escuridade.

A enerxía malgastada é evidente,
incluso dende o espazo.

Boa parte dese resplandor
que ven os astronautas

está causado polos farois das rúas,

que producen a maioría 
da contaminación luminosa no planeta.

A súa luz difúndese pola atmosfera
e fai brillar o ceo.

Estamos perdendo a escuridade
á velocidade da luz.

A contaminación luminosa ameaza a saúde 
de todos os seres vivos da Terra.

A iluminación da noite
altera o crecemento das plantas.

As lámpadas non apantalladas contribúen á morte
de animais mariños e terrestres cada ano.

As aves migratorias chocan
contra os edificios alumeados.

As tartarugas mariñas acabadas de nacer
confunden o brillo da luz artificial

co resplandor da superficie do océano.

A luz intensa pola noite
tamén nos afecta ás persoas.

Está o caso dos condutores e peóns
que sofren accidentes tráxicos

cegados por farois mal deseñados.

A contaminación luminosa é
unha ameaza silenciosa para a nosa saúde.

A exposición á luz pola noite desaxusta
os ritmos circadianos que regulan

os nosos ciclos de sono.

A xente que traballa de noite baixo luz intensa
ou que vive en cidades con contaminación luminosa

afronta un risco maior de padecer enfermidades
coma os cancros de mama e de próstata.

Este é un típico ceo con contaminación luminosa.

Nunha boa noite só vemos
as estrelas máis brillantes e os planetas.

Así veríamos o ceo nocturno se puidésemos eliminar

a contaminación luminosa.

Esa banda tenue de luz que cruza o ceo
é a Vía Láctea,

a nosa galaxia.

Por culpa da contaminación luminosa,
moita xente nunca a viu.

Os astrónomos coñecen ben os problemas
derivados de iluminar a noite.

Precisan ceos limpos e escuros para estudar
os moitos obxectos fascinantes do universo.

A contaminación luminosa
borra a súa visión do cosmos.

Iluminar o ceo nocturno dilapida diñeiro e enerxía.

Unha lámpada de cen watt prendida toda a noite

consome nun ano a enerxía que produce

media tonelada de carbón.

Se o multiplicamos polos millóns de lámpadas
que hai polo planeta adiante, entendemos

que o custo da enerxía que usamos
para alumear a noite é colosal.

Alí onde a iluminación sexa necesaria,

hai cousas sinxelas que podemos
facer para asegurarnos

de que non molesta os veciños,
é enerxeticamente eficiente

e axuda a preservar os ceos escuros.

Podemos substituír as lámpadas
que mandan luz ao ceo

por outras que só alumean cara a abaixo,
xusto onde a queremos.

Chámanse “lámpadas totalmente apantalladas".

Podemos iluminar só os lugares que o precisan.

E, xaora, podemos apagar as luces
cando non fan falla.

Son maneiras intelixentes
de empregar a iluminación.

Ofrecen solucións sinxelas
ao problema da contaminación luminosa.

A escolla é nosa: malgastar recursos
enviando luz ao ceo

ou aprendermos a usar a luz
de xeito máis responsábel.

A contaminación luminosa é un problema
que entre todos podemos resolver.

Xuntos, podemos devolverlle
as noites escuras ao planeta Terra.

Tradución ao galego: Salva Bará & Martin Pawley.