1
00:00:00,000 --> 00:00:02,000
Θα μοιραστώ μαζί σας κάτι

2
00:00:02,000 --> 00:00:05,000
για το οποίο δεν έχω μιλήσει για περισσότερα από 10 χρόνια.

3
00:00:05,000 --> 00:00:07,000
Για αυτό δείξτε κατανόηση

4
00:00:07,000 --> 00:00:09,000
όσο θα σας περιγράφω αυτή την ιστορία.

5
00:00:09,000 --> 00:00:11,000
Όταν ήμουν 22 χρονών,

6
00:00:11,000 --> 00:00:14,000
επέστρεψα σπίτι από τη δουλειά, έβαλα το λουρί στο σκύλο μου

7
00:00:14,000 --> 00:00:17,000
και πήγα για το συνηθισμένο μου τρέξιμο.

8
00:00:17,000 --> 00:00:19,000
Δεν είχα ιδέα ότι εκείνη τη στιγμή

9
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
η ζωή μου επρόκειτο να αλλάξει για πάντα.

10
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
Ενώ ετοίμαζα το σκύλο μου για τη βόλτα,

11
00:00:24,000 --> 00:00:28,000
ένας άντρας τελείωνε το ποτό του σε ένα μπαρ,

12
00:00:28,000 --> 00:00:30,000
πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου, μπήκε στο αυτοκίνητο

13
00:00:30,000 --> 00:00:32,000
και κατευθύνθηκε νότια,

14
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
ή όπου αλλού ήταν.

15
00:00:34,000 --> 00:00:36,000
Εγώ έτρεχα κατά μήκος του δρόμου

16
00:00:36,000 --> 00:00:38,000
και το μόνο πράγμα που θυμάμαι

17
00:00:38,000 --> 00:00:41,000
είναι να αισθάνομαι σαν να εξερράγη χειροβομβίδα μέσα στο κεφάλι μου.

18
00:00:41,000 --> 00:00:45,000
Θυμάμαι να βάζω τα χέρια μου στο έδαφος

19
00:00:45,000 --> 00:00:47,000
και να νιώθω το αίμα του κορμιού μου

20
00:00:47,000 --> 00:00:49,000
να αδειάζει από το λαιμό

21
00:00:49,000 --> 00:00:52,000
και το στόμα μου.

22
00:00:52,000 --> 00:00:54,000
Αυτό που συνέβη

23
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
ήταν ότι πέρασε με κόκκινο φανάρι και χτύπησε εμένα και το σκύλο μου.

24
00:00:57,000 --> 00:01:00,000
Ο σκύλος κατέληξε κάτω από το αυτοκίνητο.

25
00:01:00,000 --> 00:01:02,000
Εγώ πετάχτηκα μπροστά από το αυτοκίνητο

26
00:01:02,000 --> 00:01:04,000
και μετά πάτησε τα πόδια μου.

27
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
Το αριστερό μου πόδι πιάστηκε στη ρόδα και

28
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
στριφογύρισε.

29
00:01:10,000 --> 00:01:13,000
Ο προφυλακτήρας του αυτοκινήτου χτύπησε το λαιμό μου,

30
00:01:13,000 --> 00:01:15,000
και τον άνοιξε.

31
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
Κατέληξα με αμβλύ θωρακικό τραύμα.

32
00:01:18,000 --> 00:01:20,000
Η αορτή πηγαίνει πίσω από την καρδιά

33
00:01:20,000 --> 00:01:23,000
είναι η κεντρική αρτηρία, και υπέστη τόσο σοβαρό τραυματισμό

34
00:01:23,000 --> 00:01:26,000
που το αίμα έτρεχε από το στόμα μου.

35
00:01:26,000 --> 00:01:28,000
Άφριζε

36
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
και μου συνέβαιναν φρικτά πράγματα.

37
00:01:32,000 --> 00:01:34,000
Δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε,

38
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
αλλά επενέβησαν κάποιοι περαστικοί,

39
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
και έτσι η καρδιά μου συνέχισε να κινείται και να χτυπά.

40
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
Λέω "κινείται" γιατί έτρεμε

41
00:01:42,000 --> 00:01:45,000
και προσπαθούσαν να της δώσουν ξανά παλμό.

42
00:01:45,000 --> 00:01:48,000
Κάποιος ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να βάλει ένα στυλό Bic στο λαιμό μου

43
00:01:48,000 --> 00:01:51,000
ώστε να ανοίξει την αναπνευστική οδό και να πάρω λίγο αέρα.

44
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
Και ο πνεύμονάς μου κατέρρευσε,

45
00:01:53,000 --> 00:01:56,000
και κάποιος με άνοιξε και έβαλε μια καρφίτσα κι εκεί

46
00:01:56,000 --> 00:02:03,000
για να αποτρέψει το καταστροφικό γεγονός.

47
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
Με κάποιο τρόπο κατέληξα στο νοσοκομείο.

48
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
Ήμουν χωμένη μέσα σε πάγο

49
00:02:07,000 --> 00:02:11,000
και μετά κατέληξα σε φαρμακευτικό κώμα.

50
00:02:11,000 --> 00:02:15,000
18 μήνες αργότερα ξύπνησα.

51
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
Ήμουν τυφλή, δε μπορούσα να μιλήσω

52
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
ούτε και να περπατήσω.

53
00:02:19,000 --> 00:02:22,000
Ζύγιζα 29 κιλά.

54
00:02:25,000 --> 00:02:27,000
Το νοσοκομείο δεν έχει ιδέα

55
00:02:27,000 --> 00:02:29,000
τι να κάνει με τέτοιου είδους ασθενείς.

56
00:02:29,000 --> 00:02:32,000
Και μάλιστα άρχισαν να με φωνάζουν "πτώμα".

57
00:02:32,000 --> 00:02:36,000
Αυτή είναι μια άλλη ιστορία, στην οποία δε θα αναφερθώ καν.

58
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
Είχα πάρα πολλά χειρουργεία για να ενώσουν το λαιμό μου,

59
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
να αποκαταστήσουν την καρδιά μου μερικές φορές.

60
00:02:41,000 --> 00:02:43,000
Ορισμένες επεμβάσεις πήγαν καλά, άλλες δεν πήγαν.

61
00:02:43,000 --> 00:02:45,000
Μέσα μου προστέθηκε πολύ τιτάνιο,

62
00:02:45,000 --> 00:02:47,000
οστικά μοσχεύματα

63
00:02:47,000 --> 00:02:50,000
για να προσπαθήσουν να κάνουν τα πόδια μου να κινούνται σωστά.

64
00:02:50,000 --> 00:02:52,000
Κατέληξα με πλαστική μύτη, πορσελάνινα δόντια

65
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
και πολλά άλλα.

66
00:02:54,000 --> 00:02:57,000
Αλλά τελικά άρχισα και πάλι να μοιάζω με ανθρώπινο ον.

67
00:03:03,000 --> 00:03:05,000
Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω για αυτά,

68
00:03:05,000 --> 00:03:08,000
οπότε δείξτε κατανόηση.

69
00:03:08,000 --> 00:03:10,000
Είχα περισσότερες από 50 επεμβάσεις.

70
00:03:10,000 --> 00:03:13,000
Αλλά ποιος μετράει;

71
00:03:13,000 --> 00:03:15,000
Έτσι τελικά το νοσοκομείο αποφάσισε

72
00:03:15,000 --> 00:03:17,000
ότι ήταν καιρός να φύγω.

73
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
Έπρεπε να κάνουν χώρο

74
00:03:19,000 --> 00:03:23,000
για κάποιον άλλον που πίστευαν ότι θα μπορούσε να επανέλθει

75
00:03:23,000 --> 00:03:26,000
από οτιδήποτε περνούσε.

76
00:03:26,000 --> 00:03:29,000
Κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσα να επανέλθω.

77
00:03:29,000 --> 00:03:32,000
Έτσι βασικά έβαλαν ένα χάρτη στον τοίχο, πέταξαν ένα βελάκι

78
00:03:32,000 --> 00:03:37,000
και καρφώθηκε σε ένα γηροκομείο εδώ στο Κολοράντο.

79
00:03:37,000 --> 00:03:39,000
Και ξέρω ότι όλοι αναρωτιέστε:

80
00:03:39,000 --> 00:03:42,000
"Γηροκομείο; Τι στο καλό θα κάνεις εκεί;"

81
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
Αλλά αν σκεφτείτε

82
00:03:44,000 --> 00:03:47,000
όλες τις δυνατότητες και τα ταλέντα που υπάρχουν σε αυτή την αίθουσα αυτή τη στιγμή,

83
00:03:47,000 --> 00:03:49,000
αυτό ήταν το γηροκομείο.

84
00:03:49,000 --> 00:03:51,000
Υπήρχαν όλες οι ικανότητες και τα ταλέντα

85
00:03:51,000 --> 00:03:54,000
που είχαν εκείνοι οι ηλικιωμένοι.

86
00:03:54,000 --> 00:03:56,000
Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που έχουν απεναντί σας

87
00:03:56,000 --> 00:03:58,000
είναι η σοφία,

88
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
επειδή είχαν ζήσει πολλά χρόνια.

89
00:04:01,000 --> 00:04:03,000
Και χρειαζόμουν εκείνη τη σοφία εκείνη τη στιγμή της ζωής μου.

90
00:04:03,000 --> 00:04:05,000
Αλλά φανταστείτε πως ήταν για αυτούς

91
00:04:05,000 --> 00:04:08,000
όταν εμφανίστηκα στο κατώφλι τους.

92
00:04:08,000 --> 00:04:10,000
Εκείνη την περίοδο είχα βάλει 2 κιλά

93
00:04:10,000 --> 00:04:12,000
και ζύγιζα 31.

94
00:04:12,000 --> 00:04:14,000
Ήμουν καραφλή.

95
00:04:14,000 --> 00:04:16,000
Φορούσα τις ρόμπες του νοσοκομείου.

96
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
Και κάποιος μου χάρισε παπούτσια του τένις.

97
00:04:19,000 --> 00:04:22,000
Είχα ένα λευκό μπαστούνι στο ένα χέρι

98
00:04:22,000 --> 00:04:25,000
και μια βαλίτσα γεμάτη ιατρικούς φακέλους στο άλλο.

99
00:04:25,000 --> 00:04:28,000
Και έτσι οι ηλικιωμένοι κατάλαβαν

100
00:04:28,000 --> 00:04:30,000
ότι έπρεπε να κάνουν μια έκτακτη συνάντηση.

101
00:04:30,000 --> 00:04:32,000
(Γέλια)

102
00:04:32,000 --> 00:04:35,000
Τραβήχτηκαν πίσω και κοίταζαν ο ένας τον άλλο

103
00:04:35,000 --> 00:04:39,000
και έλεγαν: "Εντάξει, τι ικανότητες έχουμε σε αυτή την αίθουσα;"

104
00:04:39,000 --> 00:04:42,000
Η μικρή θέλει πολλή δουλειά."

105
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
Κι έτσι τελικά ξεκίνησαν

106
00:04:44,000 --> 00:04:46,000
να προσαρμόζουν τις ικανότητες και τα ταλέντα τους

107
00:04:46,000 --> 00:04:48,000
σε όλες μου τις ανάγκες.

108
00:04:48,000 --> 00:04:50,000
Αλλά έναν από τα πρώτα πράγματα που έπρεπε να κάνουν

109
00:04:50,000 --> 00:04:52,000
ήταν να αξιολογήσουν τι χρειαζόμουν αμέσως.

110
00:04:52,000 --> 00:04:54,000
Έπρεπε να μάθω

111
00:04:54,000 --> 00:04:56,000
πως να τρώω σαν κανονικός άνρθωπος,

112
00:04:56,000 --> 00:04:59,000
μιας και έτρωγα μόνο μέσω ενός σωλήνα στο θώρακά μου

113
00:04:59,000 --> 00:05:01,000
και μέσω των φλεβών μου.

114
00:05:01,000 --> 00:05:04,000
Έτσι έπρεπε να προσπαθήσω να φάω ξανά.

115
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
Και μπήκαν σε αυτή τη διαδικασία.

116
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
Και μετά έπρεπε να σκεφτούν:

117
00:05:08,000 --> 00:05:10,000
"Λοιπόν, χρειάζεται έπιπλα.

118
00:05:10,000 --> 00:05:13,000
Κοιμάται στη γωνία του διαμερίσματος".

119
00:05:13,000 --> 00:05:15,000
Τότε πήγαν στις αποθήκες τους

120
00:05:15,000 --> 00:05:17,000
και συγκέντρωσαν τα επιπλέον έπιπλα

121
00:05:17,000 --> 00:05:20,000
μου έδωσαν κουζινικά, κουβέρτες,

122
00:05:20,000 --> 00:05:23,000
τα πάντα.

123
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
Και το επόμενο πράγμα που χρειαζόμουν

124
00:05:25,000 --> 00:05:28,000
ήταν μια ριζική ανανέωση.

125
00:05:28,000 --> 00:05:30,000
Έτσι έφυγαν οι πράσινες ρόμπες

126
00:05:30,000 --> 00:05:33,000
και ήρθαν ο πολυεστέρας και τα εμπριμέ.

127
00:05:33,000 --> 00:05:36,000
(Γέλια)

128
00:05:38,000 --> 00:05:41,000
Δεν θα σας πω για τα χτενίσματα που προσπάθησαν να μου επιβάλλουν

129
00:05:41,000 --> 00:05:43,000
μόλις μεγάλωσαν τα μαλλιά μου.

130
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
Αλλά είπα όχι στα μπλε μαλλιά.

131
00:05:45,000 --> 00:05:48,000
(Γέλια)

132
00:05:49,000 --> 00:05:52,000
Στο τέλος αυτό που συνέβη

133
00:05:52,000 --> 00:05:55,000
είναι ότι αποφάσισαν ότι έπρεπε να μάθω να μιλάω.

134
00:05:55,000 --> 00:05:57,000
Δε μπορείς να είσαι ανεξάρτητο άτομο

135
00:05:57,000 --> 00:06:00,000
αν δε μπορείς να μιλάς και να βλέπεις.

136
00:06:00,000 --> 00:06:03,000
Έτσι αποφάσισαν ότι το να μη μπορώ να δω είναι άλλο πράγμα,

137
00:06:03,000 --> 00:06:05,000
αλλά έπρεπε να με μάθουν να μιλάω.

138
00:06:05,000 --> 00:06:08,000
Έτσι, ενώ η Σάλι, η υπεύθυνη,

139
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
μου δίδασκε να μιλάω τη μέρα -

140
00:06:10,000 --> 00:06:12,000
είναι δύσκολο, γιατί όταν είσαι παιδί,

141
00:06:12,000 --> 00:06:14,000
θεωρείς τα πράγματα δεδομένα.

142
00:06:14,000 --> 00:06:16,000
Μαθαίνεις πράγματα ασυνείδητα.

143
00:06:16,000 --> 00:06:19,000
Αλλά για μένα, ήμουν ενήλικη και ήταν ντροπιαστικό

144
00:06:19,000 --> 00:06:21,000
και έπρεπε να μάθω να συγχρονίζω

145
00:06:21,000 --> 00:06:23,000
το νέο μου λαιμό με τη γλώσσα μου

146
00:06:23,000 --> 00:06:26,000
και τα νέα μου δόντια και τα χείλη μου

147
00:06:26,000 --> 00:06:29,000
και να παίρνω αέρα και να προφέρω τη λέξη.

148
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
Έτσι συμπεριφερόμουν σαν δίχρονο

149
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
και αρνούμουν να δουλέψω.

150
00:06:33,000 --> 00:06:36,000
Αλλά οι άνδρες είχαν μια καλύτερη ιδέα.

151
00:06:36,000 --> 00:06:38,000
Θα με έκαναν να το διασκεδάσω.

152
00:06:38,000 --> 00:06:42,000
Έτσι μου μάθαιναν Σκραμπλ με βρισιές το βράδυ,

153
00:06:42,000 --> 00:06:46,000
(Γέλια)

154
00:06:46,000 --> 00:06:48,000
και μετά, κρυφά,

155
00:06:48,000 --> 00:06:51,000
πως να βρίζω σαν λιμενεργάτης.

156
00:06:51,000 --> 00:06:55,000
Θα αφήσω εσάς να φανταστείτε

157
00:06:55,000 --> 00:06:59,000
ποιες ήταν οι πρώτες μου λέξεις

158
00:06:59,000 --> 00:07:02,000
όταν η Σάλι βρήκε τελικά την αυτοπεποίθησή μου έτοιμη.

159
00:07:02,000 --> 00:07:04,000
(Γέλια)

160
00:07:04,000 --> 00:07:06,000
Έτσι ξεπέρασα αυτό το στάδιο.

161
00:07:06,000 --> 00:07:09,000
Και ένας πρώην δάσκαλος που τύχαινε να πάσχει από Αλτσχάιμερ

162
00:07:09,000 --> 00:07:13,000
ανέλαβε να με μάθει να γράφω.

163
00:07:13,000 --> 00:07:15,000
Η επανάληψη στην ουσία μου έκανε καλό.

164
00:07:15,000 --> 00:07:17,000
Έτσι απλά θα συνεχίσω.

165
00:07:17,000 --> 00:07:22,000
(Γέλια)

166
00:07:23,000 --> 00:07:26,000
Μια από τις πιο σημαντικές στιγμές για μένα

167
00:07:26,000 --> 00:07:29,000
ήταν όταν έπρεπε να μάθω να περνάω το δρόμο ξανά

168
00:07:29,000 --> 00:07:31,000
σαν τυφλή.

169
00:07:31,000 --> 00:07:34,000
Κλείστε τα μάτια σας.

170
00:07:34,000 --> 00:07:36,000
Τώρα φανταστείτε ότι πρέπει να διασχίσετε ένα δρόμο.

171
00:07:36,000 --> 00:07:40,000
Δεν ξέρετε πόσο μακρύς είναι αυτός ο δρόμος

172
00:07:40,000 --> 00:07:43,000
και δεν ξέρετε αν πηγαίνετε ευθεία

173
00:07:43,000 --> 00:07:46,000
και ακούτε αυτοκίνητα να περνούν βολίδα μπρος-πίσω

174
00:07:46,000 --> 00:07:48,000
και είχατε ένα φρικτό ατύχημα

175
00:07:48,000 --> 00:07:51,000
που σας έφερε σε αυτή την κατάσταση.

176
00:07:51,000 --> 00:07:54,000
Έτσι έπρεπε να ξεπεράσω δύο εμπόδια.

177
00:07:54,000 --> 00:07:57,000
Το ένα ήταν η διαταραχή μετατραυματικού στρες.

178
00:07:57,000 --> 00:08:01,000
Κάθε φορά που πλησίαζα στη γωνία του πεζοδρομίου

179
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
πανικοβαλλόμουν.

180
00:08:03,000 --> 00:08:05,000
Και το δεύτερο ήταν

181
00:08:05,000 --> 00:08:08,000
να αποφασίσω πως θα διασχίσω το δρόμο.

182
00:08:08,000 --> 00:08:11,000
Μία κυρία από τους ηλικιωμένους ήρθε προς το μέρος μου

183
00:08:11,000 --> 00:08:14,000
με έσπρωξε μέχρι τη γωνία και είπε

184
00:08:14,000 --> 00:08:17,000
"Όταν νομίζεις ότι είναι η ώρα να περάσεις, ακούμπα το μπαστούνι εκεί έξω.

185
00:08:17,000 --> 00:08:19,000
Αν χτυπηθεί, μην περάσεις το δρόμο."

186
00:08:19,000 --> 00:08:24,000
(Γέλια)

187
00:08:24,000 --> 00:08:27,000
Έβγαζε νόημα.

188
00:08:27,000 --> 00:08:29,000
Αλλά με το τρίτο μπαστούνι

189
00:08:29,000 --> 00:08:32,000
που πετάχτηκε κατά μήκος του δρόμου,

190
00:08:32,000 --> 00:08:35,000
συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε να ενώσουν τις δυνάμεις τους

191
00:08:35,000 --> 00:08:37,000
και μάζεψαν χρήματα

192
00:08:37,000 --> 00:08:39,000
για να μπορέσω να πάω στο Ινστιτούτο Μπράιγ

193
00:08:39,000 --> 00:08:41,000
και να αποκτήσω τις ικανότητες

194
00:08:41,000 --> 00:08:43,000
που χρειάζεται ένας τυφλός

195
00:08:43,000 --> 00:08:45,000
και να πάρω έναν σκύλο οδηγό,

196
00:08:45,000 --> 00:08:47,000
ο οποίος άλλαξε όλη μου τη ζωή.

197
00:08:47,000 --> 00:08:49,000
Μπόρεσα να επιστρέψω στο κολέγιο

198
00:08:49,000 --> 00:08:53,000
λόγω των ηλικιωμένων που επένδυσαν σε εμένα

199
00:08:53,000 --> 00:08:57,000
και λόγω του σκύλου οδηγού και των ικανοτήτων που είχα αποκτήσει.

200
00:08:57,000 --> 00:08:59,000
10 χρόνια αργότερα ξαναβρήκα την όρασή μου.

201
00:08:59,000 --> 00:09:01,000
Όχι μαγικά.

202
00:09:01,000 --> 00:09:04,000
Επέλεξα να υποστώ τρεις χειρουργικές επεμβάσεις

203
00:09:04,000 --> 00:09:06,000
και η μία από αυτές ήταν πειραματική.

204
00:09:06,000 --> 00:09:08,000
Στην πραγματικότητα ήταν ρομποτική χειρουργική.

205
00:09:08,000 --> 00:09:11,000
Αφαίρεσαν ένα αιμάτωμα από το πίσω μέρος του ματιού μου

206
00:09:12,000 --> 00:09:14,000
Η μεγαλύτερη αλλαγή για μένα

207
00:09:14,000 --> 00:09:17,000
ήταν ότι ο κόσμος προχωρούσε,

208
00:09:17,000 --> 00:09:19,000
υπήρχαν καινοτομίες

209
00:09:19,000 --> 00:09:21,000
και χιλιάδες νέα πράγματα -

210
00:09:21,000 --> 00:09:23,000
κινητά, φορητοί υπολογιστές,

211
00:09:23,000 --> 00:09:26,000
πράγματα που δεν είχα ξαναδεί.

212
00:09:26,000 --> 00:09:28,000
Και σαν τυφλός,

213
00:09:28,000 --> 00:09:30,000
η οπτική σου μνήμη εξασθενεί

214
00:09:30,000 --> 00:09:33,000
και αντικαθίσταται από το πως νιώθεις για τα πράγματα

215
00:09:33,000 --> 00:09:36,000
πως ακούγονται

216
00:09:36,000 --> 00:09:39,000
και πως μυρίζουν.

217
00:09:39,000 --> 00:09:41,000
Έτσι μια μέρα ήμουν στο δωμάτιό μου

218
00:09:41,000 --> 00:09:43,000
και είδα κάτι να κάθεται στο δωμάτιό μου

219
00:09:43,000 --> 00:09:45,000
και νόμιζα ότι ήταν τέρας.

220
00:09:45,000 --> 00:09:47,000
Άρχισα να περπατάω γύρω του

221
00:09:47,000 --> 00:09:49,000
Και λέω "Απλά θα το αγγίξω."

222
00:09:49,000 --> 00:09:51,000
Και το άγγιξα και είπα:

223
00:09:51,000 --> 00:09:53,000
"Θεέ μου, είναι καλάθι για τα άπλυτα".

224
00:09:53,000 --> 00:09:57,000
(Γέλια)

225
00:09:57,000 --> 00:09:59,000
Όλα είναι διαφορετικά

226
00:09:59,000 --> 00:10:01,000
όταν βλέπεις

227
00:10:01,000 --> 00:10:03,000
επειδή το θεωρείς δεδομένο.

228
00:10:03,000 --> 00:10:05,000
Όταν όμως είσαι τυφλός

229
00:10:05,000 --> 00:10:08,000
έχεις απτική μνήμη για τα πράγματα.

230
00:10:08,000 --> 00:10:11,000
Η μεγαλύτερη αλλαγή για μένα ήταν όταν κοίταξα τα χέρια μου

231
00:10:11,000 --> 00:10:15,000
και είδα ότι είχα χάσει 10 χρόνια από τη ζωή μου.

232
00:10:15,000 --> 00:10:18,000
Νόμιζα ότι ο χρόνος είχε μείνει στάσιμος για κάποιο λόγο

233
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
και προχωρούσε μόνο για την οικογένεια και τους φίλους.

234
00:10:20,000 --> 00:10:22,000
Αλλά όταν κοίταξα κάτω,

235
00:10:22,000 --> 00:10:24,000
συνειδητοποίησα ότι ο χρόνος περνούσε και για μένα

236
00:10:24,000 --> 00:10:26,000
και έπρεπε να τον προλάβω,

237
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
έτσι και έκανα.

238
00:10:28,000 --> 00:10:32,000
Δεν είχαμε λέξεις όπως "συνεργατικός σχεδιασμός" και "ριζική συνεργασία"

239
00:10:32,000 --> 00:10:34,000
όταν έπαθα το ατύχημα.

240
00:10:34,000 --> 00:10:36,000
Αλλά η ιδέα έγινε πραγματικότητα --

241
00:10:36,000 --> 00:10:39,000
άνθρωποι που δούλευαν με ανθρώπους για να με "ξαναφτιάξουν",

242
00:10:39,000 --> 00:10:41,000
άνθρωποι που δούλευαν με ανθρώπους για να με ξανα-εκπαιδεύσουν.

243
00:10:41,000 --> 00:10:43,000
Δεν θα βρισκόμουν σήμερα εδώ

244
00:10:43,000 --> 00:10:47,000
αν δεν υπήρχε η ριζική συνεργασία στο μέγιστο βαθμό.

245
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
Σας ευχαριστώ πολύ.

246
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
(Χειροκροτήματα)