WEBVTT

00:00:03.363 --> 00:00:08.481
ฝึกตัวเองให้เคยชินให้เป็นนิสัยไว้

00:00:08.481 --> 00:00:14.487
มีเวลาว่าง 5 นาที 10 นาที อย่าทิ้ง

00:00:14.487 --> 00:00:24.328
ภาวนาไปเลย

00:00:24.328 --> 00:00:30.728
เอาให้เคยชิน เก็บเล็กเก็บน้อยไปเรื่อยๆ

00:00:30.728 --> 00:00:36.797
พอจิตมันคุ้นเคยที่จะปฏิบัติ

00:00:36.797 --> 00:00:40.666
มันจะขยันภาวนา

00:00:40.666 --> 00:00:44.566
จิตใจที่ไม่อยากภาวนา ทำบ้างไม่ทำบ้าง

00:00:44.566 --> 00:00:49.749
จิตมันติดโลก ติดกาม

00:00:49.749 --> 00:00:54.914
เมื่อเช้ามีทิดเก่าคนหนึ่งมาส่งการบ้าน

00:00:54.914 --> 00:01:00.049
บอกว่าสังเกตดูว่าเวลาถือศีล 8

00:01:00.049 --> 00:01:03.932
สติเกิดน้อยกว่าตอนถือศีล 5

00:01:03.932 --> 00:01:10.866
ฉะนั้นศีล 5 ดีกว่า เขาว่าอย่างนี้

00:01:10.866 --> 00:01:15.817
บอกไปสังเกตให้ดี จิตมันติดกาม

00:01:15.817 --> 00:01:19.015
ติดความสุขความสบาย

00:01:19.015 --> 00:01:23.199
พอไปบังคับตัวเองถือศีล 8 มันก็เครียด

00:01:23.199 --> 00:01:26.332
พอเครียดสติก็ไม่เกิด

00:01:26.332 --> 00:01:29.316
ไม่ใช่ว่าศีลไม่ดี

00:01:29.316 --> 00:01:39.735
แต่ใจตัวเองมันไม่ถึง ใจยังอ่อนแออยู่

00:01:39.735 --> 00:01:42.317
ถ้าเรารู้จุดอ่อนของตัวเอง

00:01:42.317 --> 00:01:45.376
ใจมันอ่อนแอมันติดโลก

00:01:45.376 --> 00:01:49.175
ก็ต้องเข้มแข็งสู้มัน

00:01:49.175 --> 00:01:51.838
ไม่หาข้ออ้าง

00:01:51.838 --> 00:01:55.688
ที่จะทำให้การปฏิบัติย่อหย่อนลง

00:01:55.688 --> 00:02:01.817
อย่างบอกว่าศีล 5 ดีกว่าศีล 8 
อะไรอย่างนี้

00:02:01.817 --> 00:02:11.416
สำหรับคนนี้ บางคนศีล 5 ดีกว่าจริงๆ

00:02:11.416 --> 00:02:18.284
ถ้าเอามาเป็นข้ออ้างสนองกิเลสตัวเอง

00:02:18.284 --> 00:02:23.951
โอกาสพัฒนามันก็ยาก

00:02:23.951 --> 00:02:28.833
อยากจะพ้นทุกข์อยากข้ามวัฏฏะต้องเข้มแข็ง

00:02:28.833 --> 00:02:37.133
อ่อนแอไปไม่รอดหรอก ต้องอดทน

00:02:37.133 --> 00:02:44.667
คนรุ่นหลังๆ นี่ความอดทนน้อยลงไปเยอะเลย

00:02:44.667 --> 00:02:50.650
เมื่อเช้ายังเล่าให้พวกทิดมาส่งการบ้าน

00:02:50.650 --> 00:02:54.148
บอกคนรุ่นนี้อ่อนแอลงไปเรื่อยๆ

00:02:54.148 --> 00:02:58.181
รักสุขรักสบายเหลือเกิน

00:02:58.181 --> 00:03:03.431
คนรุ่นหลวงพ่อเรียกรุ่นเบบี้บูม

00:03:03.431 --> 00:03:06.660
บ้านเมืองเพิ่งผ่านสงครามโลกมาใหม่ๆ

00:03:06.660 --> 00:03:09.928
บอบช้ำ

00:03:09.928 --> 00:03:12.398
ตอนที่หลวงพ่อเกิด

00:03:12.398 --> 00:03:17.511
สงครามโลกเพิ่งจบไปไม่ถึง 10 ปี

00:03:17.511 --> 00:03:19.311
บ้านเมืองทรุดโทรม

00:03:19.311 --> 00:03:23.495
เศรษฐกิจย่ำแย่ ผู้คนลำบาก

00:03:23.495 --> 00:03:32.065
เราเกิดในยุคนั้น เราก็ต้องรู้สึก
ว่าเราต้องสู้ต้องอดทน

00:03:32.065 --> 00:03:34.980
ฉะนั้นคนรุ่นนั้นจะอดทน

00:03:34.980 --> 00:03:37.968
แต่คนรุ่นนั้นเทียบกับรุ่นครูบาอาจารย์

00:03:37.968 --> 00:03:41.118
ยังเทียบไม่ติด

00:03:41.118 --> 00:03:45.999
รุ่นครูบาอาจารย์ลำบากมากๆ เลย

00:03:45.999 --> 00:03:51.050
อย่างไปปฏิบัติอยู่ในป่า

00:03:51.050 --> 00:03:53.666
เป็นไข้ป่าก็ตายแล้ว

00:03:53.666 --> 00:03:56.282
รอดบ้างตายบ้าง

00:03:56.282 --> 00:04:02.802
บางองค์อดอาหารเป็นประจำ

00:04:02.802 --> 00:04:06.177
อาหารไม่พออะไรอย่างนี้

00:04:06.177 --> 00:04:11.811
อยู่มาพอพ้นยุคยากลำบาก

00:04:11.811 --> 00:04:13.760
หลัง 2500 อะไรอย่างนี้

00:04:13.760 --> 00:04:16.829
ร่างกายท่านทรุดโทรมมาก

00:04:16.829 --> 00:04:20.426
เพราะช่วงก่อนหน้านั้นสู้หนักมาก

00:04:20.426 --> 00:04:25.327
ก็สิ้นไปอย่างรวดเร็วก็มี

00:04:25.327 --> 00:04:31.493
สังเกตดูคนที่เคยผ่านความยากลำบาก

00:04:31.493 --> 00:04:36.576
ใจมันต่อสู้มากกว่าคนที่เกิดมาก็สบาย

00:04:36.576 --> 00:04:37.476
รุ่นหลังๆ

00:04:37.476 --> 00:04:42.009
นี่พ่อแม่เคยลำบากมา ไม่อยากให้ลูกลำบาก

00:04:42.009 --> 00:04:46.028
เลี้ยงลูกประคบประหงมเอาอกเอาใจ

00:04:46.028 --> 00:04:49.733
จนกระทั่งอ่อนแอมาก ดูแล้ว

00:04:49.733 --> 00:04:55.966
หลวงพ่อไม่ได้ดูอื่นดูไกล ดูจากพระนี่ล่ะ

00:04:55.966 --> 00:05:00.350
พระรุ่นก่อนๆ เข้มแข็ง สู้

00:05:00.350 --> 00:05:04.666
คนไหนไม่แข็งแรงไม่เข้มแข็งก็ออกไป

00:05:04.666 --> 00:05:09.517
พวกที่เหลืออยู่นี่แกร่งจริงๆ

00:05:09.517 --> 00:05:17.899
หลังๆ นี่ดูป้อแป้ๆ กลัวลำบาก

00:05:17.899 --> 00:05:22.765
จะไปอยู่กับโลกก็กลัวลำบากกลัวเหนื่อย

00:05:22.765 --> 00:05:28.349
มาบวชจะภาวนาก็กลัวลำบากอีก

00:05:28.349 --> 00:05:36.516
คนชนิดนี้อยู่ที่ไหนไม่เจริญหรอก ไม่สู้

00:05:36.516 --> 00:05:39.447
พวกเราอยากได้ดี

00:05:39.447 --> 00:05:44.714
จิตใจต้องกล้าหาญต้องเข็มแข็งต้องต่อสู้

00:05:44.714 --> 00:05:48.049
เหยาะแหยะไม่ได้เรื่องหรอก

00:05:48.049 --> 00:05:52.715
หาข้ออ้างเพื่อปกป้องกิเลส

00:05:52.715 --> 00:05:55.864
ฉลาดในการหาข้ออ้าง

00:05:55.864 --> 00:05:59.031
แต่ไม่ฉลาดในจิตของตนเอง

00:05:59.031 --> 00:06:01.848
ต้องเข็มแข็งจริงๆ

00:06:01.848 --> 00:06:05.154
เส้นทางนี้ไม่ใช่เส้นทาง

00:06:05.154 --> 00:06:06.987
ที่โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอก

00:06:06.987 --> 00:06:16.220
เส้นทางแห่งความพ้นทุกข์นี่ต้องสู้จริงๆ

00:06:16.220 --> 00:06:23.088
ประเภทนั่งสมาธิก็กลัวปวดหลัง กลัวเมื่อย

00:06:23.088 --> 00:06:28.003
ก็อ้างนั่งสมาธิมากๆ เนิ่นช้า

00:06:28.003 --> 00:06:32.069
เอาคำหลวงปู่มั่นมาพูดอีก

00:06:32.069 --> 00:06:33.719
นั่งสมาธิมากเนิ่นช้า

00:06:33.719 --> 00:06:38.120
ไม่ได้แปลว่านั่งหลายชั่วโมง
แล้วทำให้เนิ่นช้า

00:06:38.120 --> 00:06:41.159
หมายถึงเอาแต่นั่งสมาธิไม่ยอมเดินปัญญา

00:06:41.159 --> 00:06:44.042
มันก็เลยเนิ่นช้า

00:06:44.042 --> 00:06:49.077
ทำสมาธิแล้วก็สงบสบายเพลินๆ ไป

00:06:49.077 --> 00:06:54.677
ผ่านวันผ่านเวลาไปมากมาย

00:06:54.677 --> 00:06:58.389
บางทีเอาธรรมะมาอ้าง

00:06:58.389 --> 00:07:04.721
เพื่อปกป้องความขี้เกียจ

00:07:04.721 --> 00:07:12.293
วันนี้เจอพวกอ่อนแอหลายคนทั้งพระทั้งโยม

00:07:12.293 --> 00:07:16.961
ธรรมะก็เลยดุนิดหนึ่ง นี่นิดเดียว

00:07:16.961 --> 00:07:22.013
ถ้าเจอรุ่นครูบาอาจารย์หนักกว่านี้เยอะเลย

00:07:22.013 --> 00:07:25.596
ครูบาอาจารย์ของหลวงพ่อยังเหลืออีกองค์

00:07:25.596 --> 00:07:28.776
หลวงปู่ทองท่านเป็นกรรมวาจาจารย์

00:07:28.776 --> 00:07:33.142
อยู่ที่ลำปลายมาศ

00:07:33.142 --> 00:07:37.218
ใครไปถามกรรมฐานท่าน
บอกอยากได้มรรคผลนิพพาน

00:07:37.218 --> 00:07:41.119
ท่านบอกแค่ศีลเอ็งก็รักษาไม่ได้แล้ว

00:07:41.119 --> 00:07:44.834
อย่ามาคุยอวดเลยจะไปเอานิพพาน

00:07:44.834 --> 00:07:50.874
หรือเสียสละอะไรเล็กๆ น้อยๆ 
ยังทำไม่ได้เลย

00:07:50.874 --> 00:07:57.873
แล้วจะไปนิพพานได้อย่างไร
นิพพานต้องสละโลกได้

00:07:57.873 --> 00:08:00.572
ท่านใช้วิธีด่าเอา

00:08:00.572 --> 00:08:05.637
ครูบาอาจารย์บางองค์สมัยก่อนดุจริงๆ

00:08:05.637 --> 00:08:09.081
แต่ไม่มีประเภทเอากระโถนขว้างอะไร ไม่มี

00:08:09.081 --> 00:08:11.822
มีแต่นิยายปรัมปราว่า

00:08:11.822 --> 00:08:16.270
ครูบาอาจารย์โมโหแล้วเอากระโถนขว้าง

00:08:16.270 --> 00:08:18.854
เมื่อก่อนหลวงพ่อก็เชื่ออย่างนั้น

00:08:18.854 --> 00:08:22.469
ว่าครูบาอาจารย์กรรมฐานนี่ดุ

00:08:22.469 --> 00:08:27.187
ถ้าเราไม่ถูกใจเอากระโถนขว้าง

00:08:27.187 --> 00:08:33.169
ตอนไปหาหลวงปู่ดูลย์ครั้งแรกยังกลัวเลย

00:08:33.169 --> 00:08:37.668
ไม่รู้จักท่าน ไปถึงก็ไปจดๆ จ้องๆ

00:08:37.668 --> 00:08:40.051
ไม่กล้าเข้าไปในกุฏิ

00:08:40.051 --> 00:08:42.317
ไปรอดูหลวงปู่จะออกมาไหม

00:08:42.317 --> 00:08:46.684
ออกมาเราจะเข้าไปถามกรรมฐาน

00:08:46.684 --> 00:08:52.294
ทั้งพระทั้งคนในวัดบอกเข้าไปเลย
ตอนนี้ท่านกำลังฉันอาหารอยู่

00:08:52.294 --> 00:08:57.279
บอกท่านฉันให้ท่านฉันไปก่อนเถอะ

00:08:57.279 --> 00:09:01.294
ที่จริงไม่ใช่อะไร ที่จริงยังกลัวอยู่

00:09:01.294 --> 00:09:05.648
นั่นเป็นครั้งเดียว
ที่หลวงพ่อกลัวครูบาอาจารย์

00:09:05.648 --> 00:09:08.783
เพราะเราไม่คุ้นกับครูบาอาจารย์กรรมฐาน

00:09:08.783 --> 00:09:11.198
เลยคิดว่าท่านดุ

00:09:11.198 --> 00:09:15.413
ได้ยินนิทานเล่าว่าถ้าทำไม่ดี
แล้วเอากระโถนขว้าง

00:09:15.413 --> 00:09:18.849
อย่างไรท่านก็ไม่ขว้าง ท่านเสียดายของ

00:09:18.849 --> 00:09:22.531
ขว้างเดี๋ยวกระโถนแตก

00:09:22.531 --> 00:09:26.499
จดๆ จ้องๆ อยู่ ในที่สุดหลวงปู่ทนไม่ไหว

00:09:26.499 --> 00:09:29.330
หลวงปู่เดินออกมาหน้ากุฏิเอง

00:09:29.330 --> 00:09:31.362
เลยเข้าไปกราบท่านได้

00:09:31.362 --> 00:09:34.462
หลวงปู่ครับผมอยากปฏิบัติ

00:09:34.462 --> 00:09:37.629
ท่านก็เงียบๆ ไม่พูด

00:09:37.629 --> 00:09:41.699
เราก็นึกหลวงปู่อายุ 90 กว่า

00:09:41.699 --> 00:09:45.214
ฉันข้าวเสร็จแล้วนั่งหลับไปแล้ว

00:09:45.214 --> 00:09:48.980
ตอนนั้นโง่มากนึกว่าท่านนั่งหลับ

00:09:48.980 --> 00:09:52.899
ที่จริงท่านกำลังสอบประวัติเราอยู่

00:09:52.899 --> 00:09:57.465
ว่าเราเคยภาวนามาแบบไหนอะไรอย่างไร

00:09:57.465 --> 00:10:01.582
ท่านหลับตาไปสัก 45 นาที 40 นาที

00:10:01.582 --> 00:10:04.638
ลืมตามาถึงสอน

00:10:04.638 --> 00:10:07.695
ไม่ใช่เจอหน้าก็สอน

00:10:07.695 --> 00:10:10.694
หลวงปู่ดูลย์ถ้าใครไปถามอะไรก็ตอบ

00:10:10.694 --> 00:10:16.615
แต่ถ้าจะเรียนจริงๆ ท่านจะเงียบๆ

00:10:16.615 --> 00:10:19.910
เราก็ต้องนั่งภาวนาของเราไป

00:10:19.910 --> 00:10:25.109
รอให้ท่านค่อยพูดเอง

00:10:25.109 --> 00:10:29.660
นี่กว่าจะได้ธรรมะมาก็ลำบากเหมือนกัน

00:10:29.660 --> 00:10:34.794
บางทีไปหาที่ภาวนาตามวัด

00:10:34.794 --> 00:10:38.975
แต่ละวัดก็มีเจ้าพ่อเจ้าแม่ทั้งนั้นล่ะ

00:10:38.975 --> 00:10:41.112
เรียกผีบ้าน ผีเรือน

00:10:41.112 --> 00:10:47.808
ผีป่า ผีเขา มีทั้งนั้น ผีนี่หมายถึงคน

00:10:47.808 --> 00:10:52.940
คนที่ไปตั้งตัวเป็นใหญ่ตามวัด

00:10:52.940 --> 00:10:56.755
เข้าไปเราไม่รู้จักใครเลย

00:10:56.755 --> 00:11:00.875
จะไปกินข้าวที่ไหนเราก็ไม่รู้

00:11:00.875 --> 00:11:03.726
เข้าไปทีแรก

00:11:03.726 --> 00:11:08.139
ครูบาอาจารย์ท่านตักอาหารเสร็จแล้ว
พระท่านก็ฉันข้าว

00:11:08.139 --> 00:11:12.771
โยมก็ทำวัตรเช้า สวดมนต์ทำวัตรเช้า

00:11:12.771 --> 00:11:15.139
เห็นเขาขนอาหารไปวางข้างล่าง

00:11:15.139 --> 00:11:19.602
มีโต๊ะยาวๆ อยู่ อาหารไปวางไว้เยอะเลย

00:11:19.602 --> 00:11:24.319
ก็นึกว่าเดี๋ยวสวดมนต์เสร็จคงได้ไปกินข้าว

00:11:24.319 --> 00:11:26.519
พอสวดมนต์เสร็จลงมา

00:11:26.519 --> 00:11:30.615
แต่ละคนเขาหายไปหมดเลย พวกที่นั่งสวดมนต์

00:11:30.615 --> 00:11:34.449
แล้วอาหารที่โต๊ะไม่มีเหลือเลย

00:11:34.449 --> 00:11:40.598
คือแต่ละคนจะมีพรรคพวกมีลูกน้องมีคนรับใช้

00:11:40.598 --> 00:11:44.463
ขนเกลี้ยงเลยไม่มีอะไรเหลือเลย

00:11:44.463 --> 00:11:46.101
เรา เอ เราอยู่วัด

00:11:46.101 --> 00:11:48.542
เราไม่มีอะไรกินเลย เราจะอยู่อย่างไร

00:11:48.542 --> 00:11:53.108
ก็ช่างมัน ไม่กินวันสองวันไม่เป็นไรหรอก

00:11:53.108 --> 00:11:56.625
หลวงพ่อก็เดินกลับขึ้นศาลามา

00:11:56.625 --> 00:11:59.482
ครูบาอาจารย์ท่านเห็น

00:11:59.482 --> 00:12:05.622
รู้ว่าเราไม่มีข้าวกิน ท่านกวักมือเรียก

00:12:05.622 --> 00:12:08.890
เอาบาตรให้ บาตรของท่าน

00:12:08.890 --> 00:12:14.061
ไม่ได้ให้บาตรอย่างเดียว
ในบาตรมีข้าวมีอะไร

00:12:14.061 --> 00:12:19.181
เรารู้เลยครูบาอาจารย์ความเมตตาสูงมาก

00:12:19.181 --> 00:12:24.314
สูง แต่ใจเราต้องเข้มแข็งพอ

00:12:24.314 --> 00:12:26.949
ประเภทห่วงกินห่วงนอน

00:12:26.949 --> 00:12:31.714
ไม่ได้กินไม่ได้ปฏิบัติจริง

00:12:31.714 --> 00:12:35.148
ไปวัดทีแรกบางทีไม่รู้จักใครเลย

00:12:35.148 --> 00:12:39.381
จะค้างที่วัดไปขอครูบาอาจารย์

00:12:39.381 --> 00:12:41.298
ขอค้างที่วัด ท่านอนุญาต

00:12:41.298 --> 00:12:44.248
เราก็ไม่รู้เขาพักกันที่ไหน

00:12:44.248 --> 00:12:48.313
หาที่พักไม่ได้ ไปอยู่โคนต้นไม้

00:12:48.313 --> 00:12:51.330
นั่งสมาธิเดินจงกรมไป

00:12:51.330 --> 00:12:55.863
ผ่านกลางคืนไปมีความสุขมหาศาลเลย

00:12:55.863 --> 00:13:00.735
ไม่ได้ห่วงเรื่องกินเรื่องนอนอะไรนักหนา

00:13:00.735 --> 00:13:03.946
อยู่ไปๆ ฝนตก

00:13:03.946 --> 00:13:09.126
ฝนตกอยู่กลางแจ้งไม่ไหว ฝนแรงแล้วหนาว

00:13:09.126 --> 00:13:11.293
ก็ไปหลบอยู่ใต้ถุนกุฏิ

00:13:11.293 --> 00:13:16.127
มีกุฏิของใครก็ไม่รู้เป็นส่วนโยม

00:13:16.127 --> 00:13:19.744
หลบอยู่ใต้ถุน

00:13:19.744 --> 00:13:24.659
ไม่บ่นสักคำ สู้เอา

00:13:24.659 --> 00:13:28.094
ถ้าเรื่องแค่นี้เราสู้ไม่ไหว

00:13:28.094 --> 00:13:34.810
เราจะสู้มารไหวหรือ สู้กิเลสไหวหรือ

00:13:34.810 --> 00:13:36.811
ฉะนั้นถ้าพวกเราสังเกตให้ดี

00:13:36.811 --> 00:13:42.009
มาเรียนกับหลวงพ่อ หลวงพ่อไม่โอ๋

00:13:42.009 --> 00:13:44.543
ไม่เคยประคบประหงมแบบโอ๋ๆ

00:13:44.543 --> 00:13:48.141
เอาอกเอาใจอะไร ไม่เคย

00:13:48.141 --> 00:13:51.818
เพราะหลวงพ่อไม่เคย
ให้ครูบาอาจารย์ต้องมาโอ๋หลวงพ่อ

00:13:51.818 --> 00:13:56.384
เราสู้เอา

00:13:56.384 --> 00:14:03.197
พวกชอบโอ๋ส่วนใหญ่ก็มีความต้องการแฝงเร้น

00:14:03.197 --> 00:14:09.229
โอ๋โยมนี่โอ๋คนรวยๆ เขาจะได้ให้เงินเยอะๆ

00:14:09.229 --> 00:14:11.479
ครูบาอาจารย์ที่หลวงพ่อเรียนด้วย

00:14:11.479 --> 00:14:14.713
ท่านไม่ได้ทำอย่างนั้น

00:14:14.713 --> 00:14:19.862
ตอนนั้นเรารับราชการ
ไปอยู่วัดทีหนึ่งหลายวัน

00:14:19.862 --> 00:14:23.327
ช่วงวันหยุดนี่ ช่วงต้นธันวา

00:14:23.327 --> 00:14:26.711
มีวันหยุดเยอะ จะลางานบ้างอะไรบ้าง

00:14:26.711 --> 00:14:29.970
ไปอยู่วัดได้ 10 วัน 11 วัน 
9 วัน อะไรอย่างนี้

00:14:29.970 --> 00:14:35.252
แต่ละปีไม่เท่ากัน

00:14:35.252 --> 00:14:39.603
ถวายปัจจัยท่านเล็กน้อยเท่านั้นเอง

00:14:39.603 --> 00:14:48.587
ท่านกลับดูแลเรามาก ดูแลละเอียด

00:14:48.587 --> 00:14:53.118
เข้าไปกราบ ท่านก็สั่งพระอุปัฏฐาก

00:14:53.118 --> 00:14:55.364
ให้ไปจัดกุฏิพระให้หลวงพ่ออยู่

00:14:55.364 --> 00:14:58.302
ท่านสั่งอย่างนี้ บอกคนนี้เขาภาวนาจริง

00:14:58.302 --> 00:15:04.418
ให้ไปอยู่โซนพระ

00:15:04.418 --> 00:15:10.458
คนร่ำคนรวยคนใหญ่คนโตไปกราบ ท่านก็ยิ้มๆ

00:15:10.458 --> 00:15:16.575
ถวายอะไรท่านก็ยิ้มๆ เฉยๆ

00:15:16.575 --> 00:15:18.975
ตอนเวลาไปเรียนกับครูบาอาจารย์

00:15:18.975 --> 00:15:24.990
บางทีคนใหญ่คนโตอะไรมากราบท่าน

00:15:24.990 --> 00:15:29.516
พระอุปัฏฐากก็ให้พวกนี้กราบๆ ไป
แล้วก็ออกไปเลย

00:15:29.516 --> 00:15:35.981
แล้วก็เปิดโอกาสให้หลวงพ่อส่งการบ้าน

00:15:35.981 --> 00:15:41.004
นี่เราอยู่ในบรรยากาศที่อบอุ่น

00:15:41.004 --> 00:15:46.689
แต่ไม่ใช่อบอุ่นแบบลูกแหง่

00:15:46.689 --> 00:15:50.988
ครูบาอาจารย์ไม่ได้มาประคบประหงมเรา

00:15:50.988 --> 00:15:56.821
แต่ดูแลให้เราภาวนา

00:15:56.821 --> 00:16:01.597
ตอนแรกหลวงพ่อก็เลยนึกว่า 
โอ้ พระกรรมฐานดีทุกองค์

00:16:01.597 --> 00:16:04.359
เพราะเราเข้าไปวัดไหนก็เจอครูบาอาจารย์

00:16:04.359 --> 00:16:07.261
ท่านก็ดีทั้งนั้นเลย

00:16:07.261 --> 00:16:11.189
เลยนึกว่าพระปฏิบัติจะต้องดีทุกองค์

00:16:11.189 --> 00:16:14.923
กว่าจะฉลาดก็โง่มาก่อนทั้งนั้นล่ะ

00:16:14.923 --> 00:16:18.157
ก็มีดีบ้างไม่ดีบ้าง

00:16:18.157 --> 00:16:23.881
ฉะนั้นอย่างบางทีพวกเราร่อนเร่
ไปที่โน้นที่นี่

00:16:23.881 --> 00:16:26.868
มีบุญก็เจอที่ดีๆ

00:16:26.868 --> 00:16:35.668
อกุศลให้ผลก็เจอที่หลอกๆ ถมเถไป

00:16:35.668 --> 00:16:37.602
สิ่งที่จะช่วยเราได้มากที่สุด

00:16:37.602 --> 00:16:40.694
เราแยกแยะยาก

00:16:40.694 --> 00:16:43.029
ว่าครูบาอาจารย์องค์ไหนดีหรือไม่ดี

00:16:43.029 --> 00:16:46.194
อย่างจะมาเชื่อว่าหลวงพ่อดีนี่โง่

00:16:46.194 --> 00:16:49.127
รู้ได้อย่างไรว่าหลวงพ่อดี

00:16:49.127 --> 00:16:52.793
เป็นแค่ความเชื่อของเรา เชื่อตามๆ กัน

00:16:52.793 --> 00:16:55.851
นั่นเป็นความไม่ฉลาดเลย

00:16:55.851 --> 00:16:57.740
ฉะนั้นสิ่งที่จะช่วยเราได้มาก

00:16:57.740 --> 00:17:02.604
คือการอ่านตำรับตำราไว้บ้าง

00:17:02.604 --> 00:17:04.021
อ่านพระไตรปิฎกอะไรอย่างนี้

00:17:04.021 --> 00:17:07.455
จับหลักการปฏิบัติให้แม่นๆ

00:17:07.455 --> 00:17:10.290
หรืออย่างฟังหลวงพ่อ

00:17:10.290 --> 00:17:14.375
จับหลักให้แม่นแล้วไปลงมือทำ

00:17:14.375 --> 00:17:20.258
ไม่ต้องเชื่อแต่ไม่ได้ปฏิเสธ

00:17:20.258 --> 00:17:23.166
เวลาเราฟังธรรมะ

00:17:23.166 --> 00:17:26.075
ถ้าเป็นหลวงพ่อฟัง

00:17:26.075 --> 00:17:29.084
เราก็จะดูว่าคำสอนนี้

00:17:29.084 --> 00:17:32.634
สอดคล้องกับพระไตรปิฎกไหม

00:17:32.634 --> 00:17:36.851
ถ้าไม่สอดคล้อง เราสังเกตต่อ

00:17:36.851 --> 00:17:40.716
ไม่สอดคล้องที่ Wording ที่คำพูด

00:17:40.716 --> 00:17:44.140
อย่างครูบาอาจารย์บางองค์
ท่านไม่ได้เรียนปริยัติเลย

00:17:44.140 --> 00:17:47.274
ท่านก็ใช้ภาษาตามสะดวกของท่าน

00:17:47.274 --> 00:17:50.036
เราก็ต้องฟังดู

00:17:50.036 --> 00:17:56.184
ว่าเนื้อหาสาระที่ท่านเทศน์นี่ถูกต้องไหม

00:17:56.184 --> 00:18:02.069
บางทีโดยพยัญชนะโดยภาษา
โดยตัวหนังสือไม่ถูก

00:18:02.069 --> 00:18:05.268
แต่โดยเนื้อหาแล้วถูก อย่างนี้ก็มี

00:18:05.268 --> 00:18:08.552
ฉะนั้นถ้าเราได้ปฏิบัติด้วย

00:18:08.552 --> 00:18:14.201
ได้อ่านตำราด้วย จะช่วยให้เราคัดกรอง

00:18:14.201 --> 00:18:22.916
ก็จะได้ไม่หลงตกเป็นเหยื่อ

00:18:22.916 --> 00:18:25.400
ถ้าเราภาวนาไปถึงช่วงหนึ่ง

00:18:25.400 --> 00:18:31.082
เราจะเข้าใจอันไหนจริงอันไหนไม่จริง

00:18:31.082 --> 00:18:35.632
มันรู้ด้วยตัวเองได้

00:18:35.632 --> 00:18:40.568
บางทีรู้แล้วแต่มันไม่สนองกิเลส

00:18:40.568 --> 00:18:43.046
บางคนอ่อนแอ

00:18:43.046 --> 00:18:48.311
อยากได้ครูบาอาจารย์ที่คอยโอ๋อย่างนี้ก็มี

00:18:48.311 --> 00:18:50.393
อยากได้ครูบาอาจารย์ที่คอยโอ๋

00:18:50.393 --> 00:18:55.292
อยู่กับหลวงพ่อไม่ได้ เพราะหลวงพ่อไม่โอ๋

00:18:55.292 --> 00:18:59.751
แบบนี้พอเขาทนไม่ไหว
เขาก็ต้องไปหาที่เรียนที่อื่น

00:18:59.751 --> 00:19:04.046
ที่มีครูบาอาจารย์คอยโอ๋อยู่

00:19:04.046 --> 00:19:08.667
สิ่งที่หลวงพ่อพยายามสอนพวกเรา

00:19:08.667 --> 00:19:11.453
คือเรียนให้รู้เรื่องฟังให้รู้เรื่องก่อน

00:19:11.453 --> 00:19:14.553
รู้แนวแล้วเอาไปลงมือทำ

00:19:14.553 --> 00:19:18.835
ลงมือทำแล้วก็วัดผลด้วยตัวเอง

00:19:18.835 --> 00:19:21.131
ที่เราปฏิบัตินี่

00:19:21.131 --> 00:19:24.498
เกิดความเปลี่ยนแปลงในตัวเองไหม

00:19:24.498 --> 00:19:26.747
มักน้อยสันโดษบ้างไหม

00:19:26.747 --> 00:19:31.747
คลุกคลีน้อยลงไหม สังเกตตัวเองไป

00:19:31.747 --> 00:19:34.647
ใฝ่หาความสงบวิเวกบ้างไหม

00:19:34.647 --> 00:19:37.929
หรือกระดี๊กระด๊าอยู่ตลอดเวลา

00:19:37.929 --> 00:19:43.079
วัดใจตัวเองวัดความเปลี่ยนแปลงของตัวเองไป

00:19:43.079 --> 00:19:48.330
ละเอียดขึ้นมาก็ใจคิดถึงการปฏิบัติบ่อยไหม

00:19:48.330 --> 00:19:52.597
นานๆ คิดทีอะไรอย่างนี้ไม่ได้กินหรอก

00:19:52.597 --> 00:19:54.613
ถ้าเราภาวนา

00:19:54.613 --> 00:19:58.494
อย่างฟังหลวงพ่อไปแล้วเจริญสติรู้กายรู้ใจ

00:19:58.494 --> 00:20:03.545
ตามความเป็นจริง
ด้วยจิตตั้งมั่นและเป็นกลาง

00:20:03.545 --> 00:20:08.397
ในเวลาไม่นาน
เราจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง

00:20:08.397 --> 00:20:10.733
เคยโกหกหน้าตาย

00:20:10.733 --> 00:20:14.599
เวลาจะโกหกแล้วคราวนี้ชักละอายใจแล้ว

00:20:14.599 --> 00:20:17.323
อย่างนี้ถือว่ามีพัฒนาการ

00:20:17.323 --> 00:20:19.967
เลวแล้วรู้ว่าเลว

00:20:19.967 --> 00:20:24.283
มุสาวาทไม่ดีหรอก แล้วเรารู้ว่ามันไม่ดี

00:20:24.283 --> 00:20:27.700
มันเคยชินที่จะพูดไม่ดี

00:20:27.700 --> 00:20:30.987
ฉะนั้นเวลาพูดไปแล้ว บางทีมันหลุดปากออกไป

00:20:30.987 --> 00:20:35.255
มันละอายใจ อย่างนี้ถือว่าก้าวหน้า

00:20:35.255 --> 00:20:40.643
ชั่วแล้วรู้ว่าชั่ว ก้าวหน้า

00:20:40.643 --> 00:20:43.826
ก็สังเกตได้ด้วยตัวเอง

00:20:43.826 --> 00:20:48.782
หรือบางคนบอกทำสมาธิจิตไม่เคยมีสมาธิเลย

00:20:48.782 --> 00:20:54.077
แต่มามีสติรู้กายรู้ใจ
ตามความเป็นจริงไปเรื่อยๆ

00:20:54.077 --> 00:20:58.260
อยู่ๆ มันมีความสุขผุดขึ้นมาเอง

00:20:58.260 --> 00:21:02.159
ความสุขผุดขึ้นมาโดยที่เราไม่ได้ทำอะไร

00:21:02.159 --> 00:21:05.143
นั่นล่ะจิตมันมีสมาธิ

00:21:05.143 --> 00:21:08.277
มีสมาธิตามธรรมชาติแล้ว

00:21:08.277 --> 00:21:13.126
มีความสุขผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ

00:21:13.126 --> 00:21:15.630
คล้ายๆ เป็นรางวัลปลอบใจ

00:21:15.630 --> 00:21:20.945
ให้เราเข้มแข็งในการปฏิบัติต่อไป

00:21:20.945 --> 00:21:27.301
อย่างช่วงแรกๆ ที่เราภาวนา 
เรายังไม่เห็นผลที่สำคัญ

00:21:27.301 --> 00:21:30.767
อย่างเรายังไม่ถึงมรรคถึงผลอะไรอย่างนี้

00:21:30.767 --> 00:21:38.406
ยังไม่เห็นความเปลี่ยนแปลง
แบบพลิกฟ้าคว่ำดิน ยังไม่เห็น

00:21:38.406 --> 00:21:42.389
มันมีความสุขผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ

00:21:42.389 --> 00:21:44.995
บางที 3 วันผุดขึ้นมาทีหนึ่ง

00:21:44.995 --> 00:21:47.219
อาทิตย์หนึ่งผุดขึ้นมาทีหนึ่ง

00:21:47.219 --> 00:21:49.853
มันก็มีกำลังใจ

00:21:49.853 --> 00:21:53.572
มีกำลังใจ ธรรมะนี้ดี

00:21:53.572 --> 00:21:58.577
ปฏิบัติแล้วอยู่ๆ มีความสุขผุดขึ้นมาได้

00:21:58.577 --> 00:22:02.293
ก็จะขยันภาวนา

00:22:02.293 --> 00:22:05.695
เวลาหลวงพ่อภาวนาแต่ก่อน

00:22:05.695 --> 00:22:11.612
ความสุขมันมีอยู่แล้วล่ะ
เพราะนั่งสมาธิมานาน

00:22:11.612 --> 00:22:14.678
แต่บางครั้งมันเกิดปัญญา

00:22:14.678 --> 00:22:19.972
เกิดความรู้ความเข้าใจ
บางสิ่งบางอย่างขึ้นมา

00:22:19.972 --> 00:22:22.887
พอมีความรู้ความเข้าใจผุดขึ้นมาทีหนึ่ง

00:22:22.887 --> 00:22:25.538
เราก็มีความสุขหลายวัน

00:22:25.538 --> 00:22:28.153
แต่ก็ไม่เกิน 7 วัน

00:22:28.153 --> 00:22:31.387
แล้วพอมีความรู้อย่างนี้ผุดขึ้นมา

00:22:31.387 --> 00:22:34.670
เราก็มีการบ้านไปส่งครูบาอาจารย์แล้ว

00:22:34.670 --> 00:22:36.949
ก็จะไปเล่าถวายท่าน

00:22:36.949 --> 00:22:40.399
ว่าผมภาวนาแล้วมันมีอาการอย่างนี้

00:22:40.399 --> 00:22:45.049
ผมจัดการมันอย่างนี้ๆ ทำอย่างนี้

00:22:45.049 --> 00:22:49.016
ที่กระผมทำอยู่นี่ถูกหรือไม่ถูก

00:22:49.016 --> 00:22:51.333
ถ้าไม่ถูกครูบาอาจารย์ช่วยบอกด้วย

00:22:51.333 --> 00:22:56.392
ถ้าถูกแล้วครูบาอาจารย์ช่วยแนะนำ

00:22:56.392 --> 00:23:02.908
วิธีปฏิบัติที่ยิ่งๆ กว่านี้ที่ดีกว่านี้อีก

00:23:02.908 --> 00:23:07.401
ส่วนใหญ่ท่านก็จะบอกว่าที่ทำน่ะถูกแล้ว 
ให้ทำต่อไป

00:23:07.401 --> 00:23:10.914
อันนี้เป็นการวัด

00:23:10.914 --> 00:23:15.024
ฉะนั้นการวัดมี 2 อัน อันหนึ่งวัดใจตัวเอง

00:23:15.024 --> 00:23:17.474
สติเกิดบ่อยขึ้นไหม

00:23:17.474 --> 00:23:22.321
ทำผิดศีลได้หน้าตาเฉย
หรือว่าละอายใจบ้างหรือยัง

00:23:22.321 --> 00:23:25.385
สมาธิเกิดขึ้นบ้างไหม

00:23:25.385 --> 00:23:28.185
นี้เราวัดใจตัวเอง

00:23:28.185 --> 00:23:32.618
มีโอกาสเจอครูบาอาจารย์บางทีเราก็ต้องถาม

00:23:32.618 --> 00:23:37.484
ที่ผมทำอยู่นี่ มันถูกไหม

00:23:37.484 --> 00:23:41.468
ถ้าถูกแล้วทำอย่างไรมันจะดีกว่านี้อีก

00:23:41.468 --> 00:23:44.684
ท่านก็จะบอกว่าทำต่อไป

00:23:44.684 --> 00:23:48.385
ถ้าบอกว่าทำต่อไปแสดงว่าทำถูกแล้ว

00:23:48.385 --> 00:23:53.401
ถ้าทำไม่ถูกเดี๋ยวท่านก็บอกเองล่ะ

00:23:53.401 --> 00:23:56.601
เห็นไหมไม่มีไปอ้อนเลย

00:23:56.601 --> 00:23:59.319
“หลวงปู่ครับหลวงปู่” ต้องทำเสียงอ้อนๆ

00:23:59.319 --> 00:24:02.539
“หลวงปู่ครับอย่างโน้นอย่างนี้

00:24:02.539 --> 00:24:04.657
ผมอย่างโน้นผมอย่างนี้

00:24:04.657 --> 00:24:08.307
ผมอยากปฏิบัติ แต่ๆๆๆๆ”

00:24:08.307 --> 00:24:11.209
เต็มไปด้วยคำว่าแต่

00:24:11.209 --> 00:24:14.556
เจอหลวงปู่ปราโมทย์โดนเบิ๊ดกะโหลกเลย

00:24:14.556 --> 00:24:16.789
เงื่อนไขเยอะ

00:24:16.789 --> 00:24:22.351
ตั้งใจภาวนา สู้เอา แล้วสังเกตตัวเอง

00:24:22.351 --> 00:24:24.468
การปฏิบัติมันก็ไม่ได้ยากอะไร

00:24:24.468 --> 00:24:27.553
ขั้นแรกถือศีล 5 ข้อไว้ก่อน

00:24:27.553 --> 00:24:30.583
ศีล 8 ถือเป็นครั้งคราว

00:24:30.583 --> 00:24:34.552
เป็นฆราวาสทำงานหนักๆ

00:24:34.552 --> 00:24:38.900
อดข้าวเย็นทุกวันเดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะ

00:24:38.900 --> 00:24:42.419
ก็ดูสภาวะของตัวเอง

00:24:42.419 --> 00:24:49.200
ผู้หญิงบางคนมีสามีแล้วก็ปฏิญาณตนถือศีล 8

00:24:49.200 --> 00:24:51.081
ไม่ให้สามีถูกตัว

00:24:51.081 --> 00:24:54.398
บอกไม่เอาแล้วฉันจะไปนิพพานแล้ว

00:24:54.398 --> 00:24:56.931
ลูกผัวฉันไม่เอาแล้ว

00:24:56.931 --> 00:24:59.315
พอสามีไปมีผู้หญิงอื่น

00:24:59.315 --> 00:25:02.014
คราวนี้นิพพานไม่เอาแล้ว

00:25:02.014 --> 00:25:06.715
อาละวาดแล้ว ร้องห่มร้องไห้

00:25:06.715 --> 00:25:09.115
คุณแม่จะได้ยินเรื่องพวกนี้บ่อย

00:25:09.115 --> 00:25:13.564
คนชอบมาร้องห่มร้องไห้

00:25:13.564 --> 00:25:16.798
นี่ถือศีลเกินฐานะ

00:25:16.798 --> 00:25:21.596
เป็นฆราวาส แหม อยากถือศีล 8 อะไรอย่างนี้

00:25:21.596 --> 00:25:25.947
พอสามีไม่ยอมด้วย ทนไม่ได้

00:25:25.947 --> 00:25:28.997
กรรมฐานที่ฝึกไว้ล่มเลย

00:25:28.997 --> 00:25:32.464
ฉะนั้นถือศีลให้พอดีกับตัว ให้พอดี

00:25:32.464 --> 00:25:37.331
ถือศีลนี่เอาแบบลำบากนิดๆ

00:25:37.331 --> 00:25:41.117
ข่มใจนิดๆ ไม่ต้องข่มใจแบบหักดิบ

00:25:41.117 --> 00:25:43.549
มันจะไม่ไหว

00:25:43.549 --> 00:25:47.782
พอไม่ไหวนี่ต่อไปใจมันฝ่อ

00:25:47.782 --> 00:25:51.082
อย่างตั้งใจว่าจะประพฤติพรหมจรรย์

00:25:51.082 --> 00:25:53.799
แล้วทำไม่ได้ใจมันฝ่อ

00:25:53.799 --> 00:25:57.815
แต่ตั้งใจว่า
ไม่ไปผิดลูกผิดเมียใครเขาอย่างนี้

00:25:57.815 --> 00:25:59.434
เห็นเมียคนอื่นสวย

00:25:59.434 --> 00:26:04.135
ข่มใจตัวเองนิดหน่อย อย่างนี้ดี

00:26:04.135 --> 00:26:08.175
ใจมันจะค่อยๆ เข้มแข็งขึ้น

00:26:08.175 --> 00:26:14.174
ศีลต้องรักษา สมาธิต้องทำ

00:26:14.174 --> 00:26:15.892
หลวงพ่อเคยพลาด

00:26:15.892 --> 00:26:20.325
พลาดหลายครั้งเรื่องไม่อยากทำสมาธิ

00:26:20.325 --> 00:26:21.874
เพราะทำมาแต่เด็ก

00:26:21.874 --> 00:26:24.783
ทำแล้วก็รู้สึกมันไม่ได้อะไร

00:26:24.783 --> 00:26:27.083
ได้แต่ความสงบ ก็ขี้เกียจทำแล้ว

00:26:27.083 --> 00:26:31.349
มาเจริญปัญญารู้สึก แหม ดีๆ

00:26:31.349 --> 00:26:33.683
พอสมาธิเรากำลังไม่พอเมื่อไร

00:26:33.683 --> 00:26:36.799
การเจริญปัญญาจะผิดทันทีเลย

00:26:36.799 --> 00:26:39.950
วิปัสสนูปกิเลสจะเกิด

00:26:39.950 --> 00:26:43.463
เคยเกิดวิปัสสนูหลายแบบ

00:26:43.463 --> 00:26:47.360
ประเภทว่างอย่างนี้ พวกเราจะเจอบ่อย

00:26:47.360 --> 00:26:49.239
ดูจิตๆ แล้วมันว่างไป

00:26:49.239 --> 00:26:51.819
แล้วก็ยินดีพอใจในความว่าง

00:26:51.819 --> 00:26:54.836
แล้วติดอยู่ในความว่าง

00:26:54.836 --> 00:26:58.802
ตัวนี้ก็ไปไม่รอดก็อยู่แค่นั้น

00:26:58.802 --> 00:27:02.102
หลวงพ่อเคยเจออีก 2 - 3 แบบ

00:27:02.102 --> 00:27:05.436
แบบหนึ่งสติเข้มแข็งมากเลย

00:27:05.436 --> 00:27:08.819
เข้มแข็งถึงขนาดมันแยกสภาวะ

00:27:08.819 --> 00:27:13.002
แยกรูปธรรมนามธรรมได้ละเอียดยิบเลย

00:27:13.002 --> 00:27:16.402
มองอากาศข้างหน้าสติมันแข็งแรงมาก

00:27:16.402 --> 00:27:19.678
เห็นอากาศนี่จริงๆ แล้วเป็นเม็ดๆ

00:27:19.678 --> 00:27:22.475
เห็นอย่างนั้น

00:27:22.475 --> 00:27:25.343
หรือบางทีเกิดปัญญามาก

00:27:25.343 --> 00:27:29.928
ภาวนาแล้ว
ก็เกิดความรู้ความเข้าใจอะไรขึ้นมา

00:27:29.928 --> 00:27:34.132
แล้วก็พยายามจำไว้ โอ้ ธรรมะอันนี้ดี

00:27:34.132 --> 00:27:37.235
พอภาวนาไปอีก อ้าว เกิดความรู้อีกแล้ว

00:27:37.235 --> 00:27:39.250
ก็จำเอาไว้อีก

00:27:39.250 --> 00:27:43.652
แค่อาทิตย์เดียวมีสภาวะเหมือนคนบ้า

00:27:43.652 --> 00:27:46.834
ไม่ได้บ้าจริงหมายถึงเทียบให้ฟัง

00:27:46.834 --> 00:27:48.428
เหมือนคนบ้าชนิดที่ว่า

00:27:48.428 --> 00:27:52.971
ไปไหนก็เดินแบกตู้พระไตรปิฎกไป

00:27:52.971 --> 00:27:55.571
คนดีที่ไหนจะไปทำอย่างนั้น

00:27:55.571 --> 00:27:59.638
เรา เอ๊ เราต้องผิดที่ไหนสักที่หนึ่ง

00:27:59.638 --> 00:28:03.289
ทำไมภาวนาแล้วแทนที่ใจจะโปร่งโล่งเบา

00:28:03.289 --> 00:28:05.472
คลายความยึดถือ

00:28:05.472 --> 00:28:09.240
นี่เรากลับไปยึดถือปัญญามากมาย

00:28:09.240 --> 00:28:11.939
เห็นเกิดความรู้ถูกเข้าใจถูก

00:28:11.939 --> 00:28:13.839
มีปัญญาขึ้นมาแล้วเสียดาย

00:28:13.839 --> 00:28:17.723
เก็บๆๆ ใส่สมองไว้เต็มไปหมดเลย

00:28:17.723 --> 00:28:21.076
อันนั้นก็รู้อันนี้ก็รู้

00:28:21.076 --> 00:28:25.908
นี่ก็เป็นวิปัสนูอย่างหนึ่ง รู้เยอะไป

00:28:25.908 --> 00:28:31.406
เหมือนปัญญามากมาย ก็ใช้ไม่ได้

00:28:31.406 --> 00:28:34.204
ภาวนาแล้วก็ยิ่งหนักขึ้นๆ

00:28:34.204 --> 00:28:36.104
แสดงว่าผิดแล้วล่ะ

00:28:36.104 --> 00:28:39.170
ภาวนาแล้วมันต้องปล่อยวางได้

00:28:39.170 --> 00:28:43.969
ไม่ใช่ภาวนาแล้วยิ่งยึดถือ

00:28:43.969 --> 00:28:48.732
แล้วปล่อยวาง
ต้องให้จิตมันปล่อยวางด้วยปัญญา

00:28:48.732 --> 00:28:51.432
ไม่ใช่แกล้งปล่อย

00:28:51.432 --> 00:28:55.065
หลวงพ่อเคยอ่านหนังสือของเซน

00:28:55.065 --> 00:28:57.733
อ่านแล้วใจเราโล่งๆ ว่างๆ

00:28:57.733 --> 00:29:00.014
รู้สึกอย่างนี้ดี

00:29:00.014 --> 00:29:03.364
ก็น้อมจิตไปอยู่กับใจที่ว่างๆ โล่ง

00:29:03.364 --> 00:29:07.134
เห็นโลกนี้ว่างไปหมด อะไรๆ ก็ว่าง

00:29:07.134 --> 00:29:11.830
คิดว่าดี เสร็จแล้วก็พบว่าไม่ใช่หรอก

00:29:11.830 --> 00:29:14.930
นี่เราปรุงแต่งขึ้นมา

00:29:14.930 --> 00:29:20.080
ฉะนั้นเวลาเราภาวนาก็ต้องค่อยสังเกตไป

00:29:20.080 --> 00:29:23.053
อะไรที่ภาวนาไปแล้ว

00:29:23.053 --> 00:29:25.705
มันขัดกับคำสอนของพระพุทธเจ้า

00:29:25.705 --> 00:29:27.803
สภาวะอะไรเกิดขึ้นนี่

00:29:27.803 --> 00:29:31.644
เป็นไปเพื่อความปล่อยวาง
หรือเพื่อความยึดถือ

00:29:31.644 --> 00:29:35.680
สภาวะทั้งหลายตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ไหม

00:29:35.680 --> 00:29:40.045
ถ้าภาวนาแล้วไม่เข้าหลักไตรลักษณ์
ผิดแน่นอน

00:29:40.045 --> 00:29:41.977
หรือที่เราปฏิบัติอยู่นี่

00:29:41.977 --> 00:29:46.090
เป็นสมถะหรือเป็นวิปัสสนาต้องแยกให้ออก

00:29:46.090 --> 00:29:49.657
ถ้าแยกไม่ออกเราก็หลงทำสมถะอยู่

00:29:49.657 --> 00:29:51.573
แล้วเราก็คิดฟุ้งซ่านไป

00:29:51.573 --> 00:29:53.931
แล้วบอกเราเกิดปัญญา

00:29:53.931 --> 00:29:56.289
อันนี้ก็ใช้ไม่ได้

00:29:56.289 --> 00:30:00.333
หรือบางทีเดินปัญญามากสมาธิไม่พอ

00:30:00.333 --> 00:30:01.685
อันนี้ก็ใช้ไม่ได้

00:30:01.685 --> 00:30:04.271
ต้องสังเกตตัวเอง

00:30:04.271 --> 00:30:06.186
ไม่ต้องรอถามครูบาอาจารย์

00:30:06.186 --> 00:30:10.452
นานๆ จะมีโอกาสถามครูบาอาจารย์
สักครั้งหนึ่ง

00:30:10.452 --> 00:30:14.016
แต่สติปัญญามันอยู่กับตัวเราทุกวัน

00:30:14.016 --> 00:30:18.400
อาศัยสิ่งที่อยู่กับตัวเรานี่ล่ะ

00:30:18.400 --> 00:30:23.366
คอยสังเกตสิ่งที่เราทำอยู่นี่

00:30:23.366 --> 00:30:26.433
ทำให้อกุศลลดลงไหม

00:30:26.433 --> 00:30:29.120
ทำให้อกุศลเกิดยากขึ้นไหม

00:30:29.120 --> 00:30:31.766
ทำให้กุศลเกิดบ่อยไหม

00:30:31.766 --> 00:30:36.251
เกิดแล้วถี่ขึ้นๆ ไหม หรือนานๆ เกิดที

00:30:36.251 --> 00:30:43.198
นี่วัดใจตัวเอง สังเกตไป ดูไปเรื่อยๆ

00:30:43.198 --> 00:30:46.733
การสังเกตกิเลสเป็นเรื่องสำคัญ

00:30:46.733 --> 00:30:51.232
ภาวนาแล้วสังเกตกิเลสออกนี่ดีมากๆ เลย

00:30:51.232 --> 00:30:55.332
ในเบื้องต้นจิตใจเรามีกิเลสอะไร เราคอยรู้

00:30:55.332 --> 00:30:58.765
ก็จะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเกิดแล้วดับ

00:30:58.765 --> 00:31:01.899
ต่อไปพอเราเข้าใจธรรมะ

00:31:01.899 --> 00:31:05.467
ตรงที่เราคิดว่าเราบรรลุมรรคผล

00:31:05.467 --> 00:31:08.732
เราก็จะวัดว่าบรรลุจริงหรือไม่จริง

00:31:08.732 --> 00:31:11.942
วัดที่ไหน วัดที่กิเลส

00:31:11.942 --> 00:31:14.422
อย่างเราภาวนาแล้วจิตเรารวมวูบลงไป

00:31:14.422 --> 00:31:16.762
ถอยออกมา

00:31:16.762 --> 00:31:21.028
หลายคนรีบสรุปเลย ได้โสดาบัน

00:31:21.028 --> 00:31:24.710
จะได้หรือไม่ได้ วิญญูชนต้องสังเกตเอา

00:31:24.710 --> 00:31:26.465
ไม่มีใครเขาบอกกันหรอก

00:31:26.465 --> 00:31:28.815
เพราะบอกแล้วมันอันตราย

00:31:28.815 --> 00:31:30.948
บางทีเขาก็หลอกเอา

00:31:30.948 --> 00:31:34.481
ไปภาวนา เฮ้ย ได้โสดาบันแล้ว

00:31:34.481 --> 00:31:37.742
เขาให้ตำแหน่งก็ดีใจ

00:31:37.742 --> 00:31:41.142
มีเงินมีทองก็ยกให้เขาอะไรอย่างนี้

00:31:41.142 --> 00:31:44.593
หรือเลื่อมใสศรัทธางมงายไปเลย

00:31:44.593 --> 00:31:48.733
เพราะฉะนั้นถ้าเราภาวนาแล้วเราคิดว่า
เราได้โสดาบัน

00:31:48.733 --> 00:31:53.401
หรือภาวนาแล้วมีใครมารับรองเรา
ว่าได้โสดาบัน

00:31:53.401 --> 00:31:55.920
ทั้ง 2 นัยยะ คิดเอง

00:31:55.920 --> 00:31:59.338
หรือมีใครมาบอกก็ตาม

00:31:59.338 --> 00:32:02.689
ให้สังเกตที่กิเลส

00:32:02.689 --> 00:32:08.255
พระโสดาบันละกิเลสบางอย่างได้เด็ดขาดแล้ว

00:32:08.255 --> 00:32:11.025
ละสักกายทิฏฐิ

00:32:11.025 --> 00:32:15.672
คือละความเห็นว่าตัวเรามีอยู่จริง

00:32:15.672 --> 00:32:17.889
มีตัวมีตน

00:32:17.889 --> 00:32:21.389
แล้วสังเกตลงไปว่ามีไหม

00:32:21.389 --> 00:32:24.988
อย่างบางทีภาวนาจิตมันว่างๆ ไป

00:32:24.988 --> 00:32:27.638
แล้วบอกว่าตัวเราไม่มีแล้ว

00:32:27.638 --> 00:32:31.304
บอกใจเย็นๆ ดูไปหลายๆ วัน

00:32:31.304 --> 00:32:34.757
ตอนที่สมาธิเสื่อมลง

00:32:34.757 --> 00:32:37.472
จิตใจเป็นคนธรรมดานั่นล่ะ

00:32:37.472 --> 00:32:41.571
ดูสิมันจะมีตัวเราอีกไหม

00:32:41.571 --> 00:32:46.170
บางทีพอจิตมันทรงสมาธิอยู่

00:32:46.170 --> 00:32:52.672
ก็มองตัวเราไม่เห็น มันสบาย มันว่างๆ

00:32:52.672 --> 00:32:57.437
พอสมาธิเสื่อมก็ไม่มีตัวเรา มีแต่ตัวกู

00:32:57.437 --> 00:32:59.922
หนักกว่าตัวเราอีก

00:32:59.922 --> 00:33:04.337
นี่สังเกตเอามันละได้จริงหรือเปล่า

00:33:04.337 --> 00:33:08.409
บางคนก็ภาวนาเขานึกว่าได้โสดาบัน

00:33:08.409 --> 00:33:12.280
หรือมีคนรับรองว่าได้โสดาบัน

00:33:12.280 --> 00:33:16.550
ก็ดูลงไปที่ตัวเอง

00:33:16.550 --> 00:33:19.883
ละสักกายทิฏฐิได้ไหม

00:33:19.883 --> 00:33:23.086
ศีล 5 ของเราดีไหม

00:33:23.086 --> 00:33:27.619
ถ้าศีล 5 ยังด่างพร้อยอยู่ ยังไม่ใช่หรอก

00:33:27.619 --> 00:33:30.916
เพราะฉะนั้นวัดตรงนี้ วัดที่กิเลสของเรานี่

00:33:30.916 --> 00:33:33.729
ถ้ากิเลสยังหยาบๆ จนทำผิดศีลได้

00:33:33.729 --> 00:33:37.491
ไม่ใช่หรอก

00:33:37.491 --> 00:33:40.539
ค่อยๆ สังเกตเอา

00:33:40.539 --> 00:33:45.423
พวกที่ชอบพยายามมาถามหลวงพ่อ
ว่าได้โสดาบันหรือยัง

00:33:45.423 --> 00:33:49.334
บางคนหนักกว่านั้น มาบอกว่าได้โสดาบันแล้ว

00:33:49.334 --> 00:33:53.238
เคยเจอหนักที่สุดเป็นพระ

00:33:53.238 --> 00:33:56.362
บอกได้พระอรหันต์แล้ว

00:33:56.362 --> 00:33:59.231
หลวงพ่อบอกยังไม่ได้หรอก

00:33:59.231 --> 00:34:01.649
จิตใจเศร้าหมองเลย

00:34:01.649 --> 00:34:04.669
มัว ขุ่นมัว เศร้าหมองไปหมด

00:34:04.669 --> 00:34:08.209
บอกเห็นไหมจิตมีโทสะแล้ว

00:34:08.209 --> 00:34:11.094
เห็น ไม่ใช่พระอนาคามีหรอก

00:34:11.094 --> 00:34:13.405
วัดกันด้วยกิเลสอย่างนี้

00:34:13.405 --> 00:34:17.713
ไล่ๆๆๆ ต้อนลงไปเรื่อยๆ

00:34:17.713 --> 00:34:21.315
เพราะฉะนั้นใครบอกเราได้โน้นได้นี่

00:34:21.315 --> 00:34:24.081
อย่าเพิ่งเชื่อ

00:34:24.081 --> 00:34:27.180
หรือเราภาวนาแล้วเราเชื่อของเราเอง

00:34:27.180 --> 00:34:29.313
ก็อย่าเชื่อ 100 เปอร์เซ็นต์

00:34:29.313 --> 00:34:32.228
สังเกตกิเลสไปนานๆ

00:34:32.228 --> 00:34:35.853
เมื่อก่อนมีครูบาอาจารย์องค์หนึ่ง
ชื่อหลวงพ่อกิม

00:34:35.853 --> 00:34:40.382
หลวงพ่อกิมนี่ภาษาเขมรไม่ใช่ภาษาจีน

00:34:40.382 --> 00:34:43.612
เป็นคนสุรินทร์

00:34:43.612 --> 00:34:46.296
หลวงพ่อกิมบอกว่าไปภาวนานี่

00:34:46.296 --> 00:34:49.384
ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์

00:34:49.384 --> 00:34:53.309
แล้วคิดว่าบรรลุอะไรแล้วนี่

00:34:53.309 --> 00:34:56.631
ให้ดู 3 เดือน

00:34:56.631 --> 00:35:01.443
ดูไปเรื่อยๆ 3 เดือนนี้กิเลสจะกลับมาไหม

00:35:01.443 --> 00:35:07.007
กระทั่งคิดว่าเป็นพระอรหันต์ 
ดูไป 3 เดือนเดี๋ยวก็เจอ

00:35:07.007 --> 00:35:12.382
แต่ถ้าตั้งใจว่าเราเป็นไปแล้ว เชื่อไปแล้ว

00:35:12.382 --> 00:35:15.573
คราวนี้ไม่ยอมดูแล้ว ไม่กล้าดู

00:35:15.573 --> 00:35:19.072
หลายคนภาวนาได้ใบเซอร์ฯมาจากที่อื่น

00:35:19.072 --> 00:35:21.680
บอกไม่กล้าดูแล้ว

00:35:21.680 --> 00:35:27.004
เพราะว่ากลัวจะไม่ได้เป็นโสดาบัน

00:35:27.004 --> 00:35:30.355
ไปเรียนสะเปะสะปะ อันตราย

00:35:30.355 --> 00:35:32.864
รู้ปริยัติไว้บ้างก็ดี

00:35:32.864 --> 00:35:36.346
เอาไว้ตรวจสอบตัวเอง

00:35:36.346 --> 00:35:41.497
เคยได้ยินคำว่าโยนิโสมนสิการไหม

00:35:41.497 --> 00:35:46.460
โยนิโสมนสิการ การพิจารณาโดยแยบคาย

00:35:46.460 --> 00:35:50.514
คำว่าแยบคายไม่ใช่เจ้าเล่ห์แสนกล

00:35:50.514 --> 00:35:52.495
แยบคายนี่ก็คือดูว่า

00:35:52.495 --> 00:35:57.073
อันนี้สอดคล้องกับคำสอนของพระพุทธเจ้า

00:35:57.073 --> 00:36:00.242
และพระอรหันตสาวกทั้งหลายไหม

00:36:00.242 --> 00:36:08.840
แยบคายตรงนี้คือดูว่ามันสอดคล้องไหม

00:36:08.840 --> 00:36:13.526
วันนี้สอนวิธีตรวจสอบตัวเอง

00:36:13.526 --> 00:36:19.870
เราจะได้ไม่งมงาย ไม่ต้องฟังใคร

00:36:19.870 --> 00:36:24.191
หลวงพ่อภาวนาหลวงพ่อไม่เคยสงสัยตัวเองเลย

00:36:24.191 --> 00:36:30.552
ภาวนาอย่างไร เพราะเราตรวจสอบตัวเองเสมอ

00:36:30.552 --> 00:36:33.681
บางทีเข้าไปหาครูบาอาจารย์

00:36:33.681 --> 00:36:35.683
ก็ไปเล่าให้ท่านฟัง

00:36:35.683 --> 00:36:45.210
ท่านก็ชมว่าฉลาดๆ คอยรู้ทันจิตใจตัวเอง

00:36:45.210 --> 00:36:48.113
ถ้าได้โสดาบัน สกทาคามี

00:36:48.113 --> 00:36:52.117
ศีลของเราต้องบริบูรณ์

00:36:52.117 --> 00:36:54.545
สมาธิยังเล็กน้อย

00:36:54.545 --> 00:36:58.561
แต่ว่าละกิเลสไปอีกกลุ่มหนึ่ง

00:36:58.561 --> 00:37:04.855
ละความเห็นผิด
ว่าในขันธ์ 5 นี่มีตัวเราอยู่

00:37:04.855 --> 00:37:08.603
หรือมีตัวเรานอกเหนือจากขันธ์ 5

00:37:08.603 --> 00:37:10.629
เป็นอย่างไร ตัวเรานอกขันธ์ 5

00:37:10.629 --> 00:37:13.970
บางคนนั่งสมาธิ ถอดจิตออกไปอยู่ข้างบน

00:37:13.970 --> 00:37:17.119
ย้อนมาดู ขันธ์ 5 มันอยู่ข้างล่าง

00:37:17.119 --> 00:37:20.405
นี่มีตัวเราอยู่นอกขันธ์ 5 อีก

00:37:20.405 --> 00:37:23.543
มีตัวเรา ขันธ์ 5 เป็นตัวเรา

00:37:23.543 --> 00:37:27.549
ตัวเราเป็นขันธ์ 5 อะไรอย่างนี้

00:37:27.549 --> 00:37:30.545
ถ้าได้จริงจะไม่มี

00:37:30.545 --> 00:37:33.188
มันจะรู้เลยขันธ์ 5 ไม่ใช่ตัวเรา

00:37:33.188 --> 00:37:37.628
ไม่มีตัวเรานอกเหนือจากขันธ์ 5 ก็ไม่มี

00:37:37.628 --> 00:37:43.204
ความลังเลสงสัยในพระรัตนตรัยจะไม่มี

00:37:43.204 --> 00:37:45.566
ถ้าเราได้โสดาบัน

00:37:45.566 --> 00:37:49.369
เราจะไม่สงสัยว่าพระพุทธเจ้ามีจริงไหม

00:37:49.369 --> 00:37:52.243
พระพุทธเจ้าตรัสรู้จริงไหม

00:37:52.243 --> 00:37:56.835
สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนนี่
นำเราพ้นทุกข์ได้จริงไหม

00:37:56.835 --> 00:38:01.410
จะไม่สงสัยในตัวพระพุทธเจ้าเลย

00:38:01.410 --> 00:38:04.864
เด็กยุคนี้บอกพระพุทธเจ้าไม่มีหรอก

00:38:04.864 --> 00:38:06.915
คิดอย่างนั้นเลย

00:38:06.915 --> 00:38:10.128
พูดไปทั้งๆ ที่ไม่ได้พิสูจน์

00:38:10.128 --> 00:38:12.096
พูดด้วยความเห็น

00:38:12.096 --> 00:38:14.719
แล้วความเห็นตัวนั้นเป็นความเห็นผิด

00:38:14.719 --> 00:38:18.241
ความเห็นที่ไม่ทนต่อการพิสูจน์

00:38:18.241 --> 00:38:21.275
แต่พอถ้าภาวนาได้ธรรมะแล้ว

00:38:21.275 --> 00:38:23.847
จะรู้พระพุทธเจ้ามีจริง

00:38:23.847 --> 00:38:28.815
คำสอนของท่านมีจริง พาพ้นทุกข์ได้จริง

00:38:28.815 --> 00:38:32.613
พระธรรมมีจริงไหม มี

00:38:32.613 --> 00:38:38.486
พระธรรมนำทางเราไปสู่ความพ้นทุกข์ได้ 
มีจริงๆ

00:38:38.486 --> 00:38:41.456
พระสงฆ์มีไหม มี

00:38:41.456 --> 00:38:43.912
เราอาจจะไม่รู้ว่าองค์ไหนเป็นพระสงฆ์

00:38:43.912 --> 00:38:47.096
แต่ตัวเองเป็นพระสงฆ์ไปเรียบร้อยแล้ว

00:38:47.096 --> 00:38:51.103
ทั้งๆ ที่ยังนุ่งกางเกง

00:38:51.103 --> 00:38:54.264
ใส่ผ้านุ่งผ้าถุงอะไรอย่างนี้

00:38:54.264 --> 00:38:57.469
ก็เป็นพระสงฆ์ไปเรียบร้อยแล้ว

00:38:57.469 --> 00:39:00.154
มันจะรู้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีจริง

00:39:00.154 --> 00:39:02.312
ไม่สงสัย

00:39:02.312 --> 00:39:06.332
รู้ว่าการปฏิบัติที่ถูกเป็นอย่างไร

00:39:06.332 --> 00:39:08.694
ละสีลัพพตปรามาส

00:39:08.694 --> 00:39:12.980
การถือศีลบำเพ็ญพรตอย่างงมงาย

00:39:12.980 --> 00:39:16.090
อย่างบางคนบำเพ็ญพรตงมงาย เช่น

00:39:16.090 --> 00:39:21.028
คิดว่ากินเจแล้วบรรลุได้เร็วกว่า

00:39:21.028 --> 00:39:24.228
ถ้ากินเจถึงจะบรรลุได้

00:39:24.228 --> 00:39:29.110
วัวควายกินหญ้ามาตลอดคงบรรลุหมดแล้วล่ะ

00:39:29.110 --> 00:39:33.544
หรือบางคนคิดว่าต้องอาบน้ำในแม่น้ำคงคา

00:39:33.544 --> 00:39:36.016
แล้วจะบรรลุเร็ว

00:39:36.016 --> 00:39:39.933
ถ้าอย่างนั้นปลาในแม่น้ำคงคา
ก็บรรลุหมดแล้วล่ะ

00:39:39.933 --> 00:39:44.366
อย่างนี้ที่เรียกว่าสีลัพพตปรามาส งมงาย

00:39:44.366 --> 00:39:52.815
เราจะละความงมงาย
เราจะรู้เลยสิ่งที่ทำให้เราบรรลุพระโสดาบัน

00:39:52.815 --> 00:39:59.470
คือไตรสิกขา ศีลสิกขา จิตตสิกขา 
ปัญญาสิกขา

00:39:59.470 --> 00:40:02.924
เดินอยู่ในหลักของสติปัฏฐาน

00:40:02.924 --> 00:40:05.243
ลงมือทำสติปัฏฐาน

00:40:05.243 --> 00:40:07.861
ในเบื้องต้นทำให้เกิดสติ

00:40:07.861 --> 00:40:16.691
พอมีสติแล้วศีล สมาธิ ปัญญา
ก็จะค่อยๆ แก่รอบขึ้น

00:40:16.691 --> 00:40:19.720
เราจะรู้ว่าเส้นทาง

00:40:19.720 --> 00:40:22.266
ที่ไปสู่ความบริสุทธิ์หลุดพ้น

00:40:22.266 --> 00:40:26.600
สุดท้ายหนีไม่พ้นเรื่องสติปัฏฐานหรอก

00:40:26.600 --> 00:40:33.749
สติปัฏฐานเป็นทางสายเอกเป็นทางสายเดียว
เพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้น

00:40:33.749 --> 00:40:35.740
ฉะนั้นวัดที่ตัวเอง

00:40:35.740 --> 00:40:38.816
หลายคนบางทีเขียนจดหมายมา

00:40:38.816 --> 00:40:43.229
มาเล่าหลวงพ่อบอกว่าได้โสดาบันแล้ว

00:40:43.229 --> 00:40:47.612
บางคนบอกว่าเห็นจิตกับ
สภาพธรรมที่แวดล้อมอยู่

00:40:47.612 --> 00:40:50.679
เป็นสิ่งเดียวกันแล้ว

00:40:50.679 --> 00:40:54.427
มันเห็นด้วยกำลังสมาธิเป็นครั้งคราวหรอก

00:40:54.427 --> 00:41:00.963
เดี๋ยวก็ไม่เห็น มันยังไม่ใช่ของแท้

00:41:00.963 --> 00:41:03.775
ฉะนั้นต้องค่อยๆ สังเกตตัวเองให้ดี

00:41:03.775 --> 00:41:06.905
อย่าเข้าข้างตัวเอง

00:41:06.905 --> 00:41:11.925
แล้วเคล็ดลับสำคัญในการสังเกตจิตตนเอง

00:41:11.925 --> 00:41:17.005
ต้องดูจิตตนเองในภาวะปกติ

00:41:17.005 --> 00:41:20.608
อย่าไปทรงสมาธิอยู่

00:41:20.608 --> 00:41:23.440
อย่างถ้าเราไปทรงฌานอยู่

00:41:23.440 --> 00:41:25.762
แล้วเราบอกว่า เราไม่มีราคะแล้ว

00:41:25.762 --> 00:41:27.540
ไม่มีโทสะแล้ว

00:41:27.540 --> 00:41:29.477
ไม่มีกามราคะ ไม่มีโทสะ

00:41:29.477 --> 00:41:31.384
เป็นพระอนาคามีแล้ว

00:41:31.384 --> 00:41:34.499
ออกจากสมาธิมา อ้าว กิเลสกลับมาอีกแล้ว

00:41:34.499 --> 00:41:36.415
ราคะก็แรงยิ่งกว่าเก่า

00:41:36.415 --> 00:41:39.264
โทสะก็ยิ่งแรงยิ่งกว่าเก่าอีก

00:41:39.264 --> 00:41:43.049
พวกนั่งสมาธิหลุดออกมาจากสมาธิแล้ว

00:41:43.049 --> 00:41:47.077
กิเลสแรง กิเลสมันคิดดอกเบี้ย

00:41:47.077 --> 00:41:49.565
มันถูกเก็บกดอยู่ช่วงหนึ่ง

00:41:49.565 --> 00:41:54.491
มีโอกาสมันซัดเราหงายท้องเลย

00:41:54.491 --> 00:41:57.608
ภาวนาเวลาเราจะสังเกตกิเลสตัวเอง

00:41:57.608 --> 00:42:02.329
สังเกตในภาวะปกติในใจที่เป็นปกติอย่างนี้

00:42:02.329 --> 00:42:06.513
ไม่ใช่ใจที่ทรงสมาธิอยู่

00:42:06.513 --> 00:42:13.283
บางคนเพ่งเอาไว้อย่างนี้

00:42:13.283 --> 00:42:16.809
แล้วบอกว่าไม่มีกิเลสแล้ว

00:42:16.809 --> 00:42:19.318
หลวงพ่อพยายามทำหน้าให้ดู

00:42:19.318 --> 00:42:22.991
จิตก็เป็น ทำทั้งหน้าทั้งใจ

00:42:22.991 --> 00:42:26.229
เพ่งอยู่อย่างนี้ แล้วบอกไม่มีกิเลส

00:42:26.229 --> 00:42:28.865
ใครด่าก็ไม่โกรธ ใครชมก็เฉยๆ

00:42:31.701 --> 00:42:36.479
เห็นผู้หญิงสวยๆ เดินโป๊ๆ ก็เฉยๆ

00:42:36.479 --> 00:42:41.846
ทำไมมันเฉย จิตมันติดสมาธิอยู่

00:42:41.846 --> 00:42:45.066
มันก็ข่มกามราคะได้

00:42:45.066 --> 00:42:47.576
มันข่ม มันไม่ได้ละ

00:42:47.576 --> 00:42:50.087
มันข่มไว้ชั่วคราว

00:42:50.087 --> 00:42:54.634
เพราะฉะนั้นเวลาที่เราภาวนา
แล้วเรานึกว่าเราได้โน้นได้นี้

00:42:54.634 --> 00:42:56.959
เราวัดกิเลสตัวเอง

00:42:56.959 --> 00:43:00.925
วัดในภาวะที่จิตใจเป็นปกติ

00:43:00.925 --> 00:43:03.308
อย่าไปน้อมจิตให้นิ่งๆ ทื่อๆ อยู่

00:43:03.308 --> 00:43:06.579
แล้วก็มาวัดตอนที่มันนิ่งๆ ทื่อๆ

00:43:06.579 --> 00:43:09.404
อันนั้นจะวัดไม่ออก

00:43:09.404 --> 00:43:11.787
ถ้าเป็นคนปกติอย่างเวลานั่งสมาธิ

00:43:11.787 --> 00:43:15.798
จิตรวมอยู่อย่างนี้ คนมาด่าก็เฉย

00:43:15.798 --> 00:43:18.420
เวลาออกจากสมาธิคนยังไม่ทันด่า

00:43:18.420 --> 00:43:21.153
มันมองหน้าโดดถีบมันแล้ว

00:43:21.153 --> 00:43:23.123
นี่มันจะต่างกัน

00:43:23.123 --> 00:43:25.143
เพราะฉะนั้นต้องวัดตัวจริง

00:43:25.143 --> 00:43:29.936
ไม่ถูกฌานสมาบัติอะไรมาห่อหุ้มเอาไว้

00:43:29.936 --> 00:43:37.415
ฉะนั้นเวลาวัดกิเลส 
วัดตอนที่ใจเราเป็นปกตินี่ล่ะถึงจะเห็นชัด

00:43:37.415 --> 00:43:39.062
พอได้หลักไหม

00:43:39.062 --> 00:43:45.629
ในการที่จะไปตรวจสอบการปฏิบัติของตัวเอง

00:43:45.629 --> 00:43:49.941
เราตรวจสอบการปฏิบัติของตัวเอง

00:43:49.941 --> 00:43:53.539
ใช้โยนิโสมนสิการเป็นสำคัญ

00:43:53.539 --> 00:43:55.902
จะรู้โยนิโสมนสิการได้

00:43:55.902 --> 00:43:59.837
ต้องมีสุตตะ มีการเรียนรู้

00:43:59.837 --> 00:44:08.993
สุตตะไม่ใช่พระสูตรเฉยๆ สุตตะ การฟังๆ

00:44:08.993 --> 00:44:11.659
การอ่านก็ใช้ได้

00:44:11.659 --> 00:44:13.739
อ่านพระไตรปิฎกอะไรอย่างนี้

00:44:13.739 --> 00:44:15.844
อ่านให้รอบคอบ

00:44:15.844 --> 00:44:18.818
อ่านแล้วก็จับประเด็นผิดๆ ถูกๆ 
อะไรอย่างนี้

00:44:18.818 --> 00:44:22.115
อันตรายเหมือนกัน

00:44:22.115 --> 00:44:25.152
อ่านต้องรอบคอบ

00:44:25.152 --> 00:44:30.638
อย่างบอกว่าถ้าพระไปรักษาโรคให้คน

00:44:30.638 --> 00:44:39.547
พระหมอนี่ทำผิดศีล

00:44:39.547 --> 00:44:43.663
เป็นเดรัจฉานวิชา วิชาแพทย์

00:44:43.663 --> 00:44:49.532
พระไปทำเดรัจฉานวิชา อาบัติ นี่พูดเอาเอง

00:44:49.532 --> 00:44:55.434
ที่จริงพระหากินด้วยเดรัจฉานวิชา อาบัติ

00:44:55.434 --> 00:44:59.439
แต่พระใช้เดรัจฉานวิชา
ช่วยเหลือสงเคราะห์โลกอะไรอย่างนี้

00:44:59.439 --> 00:45:02.676
เป็นความเมตตากรุณาต่างหาก

00:45:02.676 --> 00:45:05.735
พอตีความผิดก็ใส่ร้ายพระไปทั่ว

00:45:05.735 --> 00:45:10.809
องค์โน้นผิดองค์นี้ผิด ผิดอะไรนักหนา

00:45:10.809 --> 00:45:14.056
ต้องเรียนต้องอ่านบ้าง

00:45:14.056 --> 00:45:18.382
แต่อ่านแล้วก็เอาแขวนขึ้นหิ้งไว้ก่อน

00:45:18.382 --> 00:45:21.516
ตอนที่ลงมือภาวนา ลืมไปก่อน

00:45:21.516 --> 00:45:26.052
แล้วภาวนาเสร็จแล้วลองมาเทียบดูกับตำรา

00:45:26.052 --> 00:45:34.660
ถ้าภาวนาถูกต้องตรงกัน ต้องตรงกัน

00:45:34.660 --> 00:45:38.041
ฉะนั้นโยนิโสมนสิการไม่ใช่คิดเรื่อยเปื่อย

00:45:38.041 --> 00:45:40.723
ไม่ใช่คิดตามใจกิเลส

00:45:40.723 --> 00:45:44.157
แต่คิดโดยดูหลักเกณฑ์

00:45:44.157 --> 00:45:47.999
พระพุทธเจ้าสอนอย่างไร
พระอรหันตสาวกท่านสอนไว้อย่างไร

00:45:47.999 --> 00:45:51.549
ดูตรงนั้น

00:45:51.549 --> 00:45:55.493
แล้วก็จุดสำคัญ หัดสังเกตตัวเอง

00:45:55.493 --> 00:45:58.394
สังเกตใจไว้

00:45:58.394 --> 00:46:02.412
แล้วก็มีโอกาสถามครูบาอาจารย์

00:46:02.412 --> 00:46:04.829
ตรงนี้เสี่ยงมากเลย

00:46:04.829 --> 00:46:08.256
บางทีเราภาวนาดี เราไปเจอครูบาอาจารย์เก๊

00:46:08.256 --> 00:46:12.293
ไปถามเขาแก้ของเรา

00:46:12.293 --> 00:46:18.855
เมื่อก่อนมีเรียนกับที่อื่นมา

00:46:18.855 --> 00:46:22.944
แล้วมาฟังกับหลวงพ่อ เราก็แก้ให้

00:46:22.944 --> 00:46:24.346
กลับไปหาอาจารย์

00:46:24.346 --> 00:46:26.728
อาจารย์แก้กลับไปอย่างเดิมอีก

00:46:26.728 --> 00:46:29.000
อย่างกับตีปิงปอง ตีกลับไปกลับมา

00:46:29.000 --> 00:46:31.359
สุดท้ายหลวงพ่อตบทีเดียว

00:46:31.359 --> 00:46:35.793
กระเด็นออกนอกโต๊ะไปเลย ไม่เอาด้วยแล้ว

00:46:35.793 --> 00:46:39.834
ฉะนั้นวัดใจตัวเองให้ได้ดีที่สุด

00:46:39.834 --> 00:46:42.842
แล้วเครื่องมือในการวัด โยนิโสมนสิการ

00:46:42.842 --> 00:46:45.514
วัดด้วยตัวนี้

00:46:45.514 --> 00:46:48.404
ฉะนั้นอย่าได้โง่งมงาย

00:46:48.404 --> 00:46:52.366
ทุกวันนี้คนออกมาสอนมากมายเหลือเกิน

00:46:52.366 --> 00:46:54.904
เราภาวนาชำนิชำนาญ

00:46:54.904 --> 00:46:59.381
เราฟังปุ๊บเราก็รู้แล้วนี่ธรรมะระดับไหน

00:46:59.381 --> 00:47:04.443
ธรรมะระดับคิดเอาหรือว่ามีประสบการณ์ตรง

00:47:04.443 --> 00:47:06.984
ประสบการณ์นั้นตรงถูกหรือไม่ถูก

00:47:06.984 --> 00:47:11.441
ไปอีกหลายระดับ ค่อยๆ ดูเอา

00:47:11.441 --> 00:47:14.883
วันนี้เทศน์ให้ฟังเท่านี้

00:47:14.883 --> 00:47:17.593
ทำไมไม่สอนวิธีปฏิบัติ สอนไปเยอะแล้ว

00:47:17.593 --> 00:47:21.498
วันนี้สอนการตรวจการบ้านตัวเอง

00:47:21.498 --> 00:47:26.342
จะได้ไม่ต้องมาถามหลวงพ่อบ่อย

00:47:26.342 --> 00:47:30.676
เบอร์ 1 เบอร์ 1 ต้องตกใจด้วย

00:47:30.676 --> 00:47:33.516
เรียกเบอร์ 1 ทีเดียว

00:47:33.516 --> 00:47:39.261
เบอร์ 1: ในรูปแบบนั่งสมาธิอยู่กับลมหายใจ

00:47:39.261 --> 00:47:41.642
อยู่กับอารมณ์อันเดียวบ้าง

00:47:41.642 --> 00:47:45.980
ดูจิตทำงานบ้าง รู้ทันบ้างไม่ทันบ้าง

00:47:45.980 --> 00:47:48.303
ยังจงใจมากไป

00:47:48.303 --> 00:47:52.546
เพราะมันยังไม่ยอมรับความจริง
และความอยากดี

00:47:52.546 --> 00:47:56.911
ชีวิตประจำวันคอยมีสติรู้ทันจิตคิด

00:47:56.911 --> 00:48:01.759
แต่รวมๆ แล้วสติยังช้าและอ่อนอยู่

00:48:01.759 --> 00:48:04.528
รู้จักกิเลสตัวเองมากขึ้น

00:48:04.528 --> 00:48:08.214
ทั้งมานะ โทสะ ความอยาก

00:48:08.214 --> 00:48:13.046
มันวนเวียนกลับมาเรื่อยๆ ขอคำสั่งสอนครับ

00:48:13.046 --> 00:48:17.602
ที่รู้ที่เห็นถูกแล้ว ดี

00:48:17.602 --> 00:48:21.024
จุดที่ยังผิดอยู่คือจิต

00:48:21.024 --> 00:48:23.156
จิตของเราปกติเป็นแบบนี้ไหม

00:48:23.156 --> 00:48:26.037
พยักหน้าเอาหรือส่ายหน้า

00:48:26.037 --> 00:48:28.186
ไม่เป็นอย่างนี้

00:48:28.186 --> 00:48:31.755
ถ้าจิตเป็นอย่างนี้ใช้ไม่ได้

00:48:31.755 --> 00:48:33.680
ไปล็อกนิ่งๆ เฉยๆ

00:48:33.680 --> 00:48:38.484
จิตเฉยๆ อย่างนี้ ใครด่าก็เฉย

00:48:38.484 --> 00:48:40.597
จิตตรงนี้ก็ยังไม่ปกติ ดูออกไหม

00:48:43.287 --> 00:48:49.098
เออ รู้ทันแล้ว ใช้ได้ ดีที่ทำอยู่

00:48:49.098 --> 00:48:53.755
หลวงพ่อถึงบอกอย่างไรเวลาวัด
ต้องวัดด้วยใจที่ปกติ

00:48:53.755 --> 00:48:56.186
ถ้าใจไปทรงไว้อย่างนี้

00:48:56.186 --> 00:48:58.649
มันวัดอะไรไม่ได้หรอก

00:48:58.649 --> 00:49:02.920
มันเห็นกิเลสก็เห็นไม่จริง

00:49:02.920 --> 00:49:07.244
เบอร์ 2: ในรูปแบบนั่งสมาธิ

00:49:07.244 --> 00:49:10.009
หายใจเข้าพุทออกโธ

00:49:10.009 --> 00:49:15.980
ในชีวิตประจำวันบริกรรม
พุทโธ ธัมโม สังโฆ ในใจ

00:49:15.980 --> 00:49:17.627
มีเผลอบ้าง

00:49:17.627 --> 00:49:21.408
ไม่ทราบว่าควรดูกายหรือจิตครับ

00:49:21.408 --> 00:49:25.815
บริกรรมไปเรื่อยๆ เอาสติ

00:49:25.815 --> 00:49:29.783
พอเราได้สติ อย่างเราพุทโธๆ ไป

00:49:29.783 --> 00:49:32.781
เผลอแล้วเรารู้ เผลอแล้วรู้

00:49:32.781 --> 00:49:36.096
เราได้สติได้สมาธิขึ้นมา

00:49:36.096 --> 00:49:38.744
แล้วคราวนี้สติระลึกรู้ลงในกาย

00:49:38.744 --> 00:49:40.971
เราก็ดูเห็นไตรลักษณ์

00:49:40.971 --> 00:49:43.493
สติไปรู้การทำงานของจิต

00:49:43.493 --> 00:49:48.296
เราก็เห็นจิตใจแสดงไตรลักษณ์

00:49:48.296 --> 00:49:52.207
ดูไป สติรู้อะไรก็รู้อันนั้นล่ะ

00:49:52.207 --> 00:49:56.102
ไม่ต้องบังคับว่าจงรู้เฉพาะร่างกาย

00:49:56.102 --> 00:49:58.943
หรือจงรู้เฉพาะจิต

00:49:58.943 --> 00:50:02.024
อย่าไปบังคับมัน จะตึงไป

00:50:02.024 --> 00:50:07.591
สังเกตไหมใจเราตึงๆ ไปนิดหนึ่ง

00:50:07.591 --> 00:50:11.789
สบายๆ รู้ไปธรรมดาๆ

00:50:11.789 --> 00:50:17.069
ใจธรรมดาดีที่สุดเลย

00:50:17.069 --> 00:50:20.576
ตรงนี้ไม่ธรรมดาแล้วรู้สึกไหม
เมื่อกี้ธรรมดา

00:50:20.576 --> 00:50:28.927
ตอนนี้ไม่ธรรมดา เพราะเราไปรวบเข้ามา

00:50:28.927 --> 00:50:33.770
ตัวนี้โมหะแทรกแล้วรู้สึกไหม มันซึมลงไป

00:50:33.770 --> 00:50:35.829
เพราะฉะนั้นทำสมาธิก็ทำไป

00:50:35.829 --> 00:50:37.468
จะบริกรรมก็บริกรรมไป

00:50:37.468 --> 00:50:42.034
แต่ว่าอะไรเกิดขึ้นกับจิตใจ ให้คอยรู้ทัน

00:50:42.034 --> 00:50:47.166
บริกรรมแล้วโมหะแทรก 
ชักเคลิ้มชักลืมตัวรู้ทัน

00:50:47.166 --> 00:50:51.011
ถ้ารู้ทันแล้วก็หายใจให้แรงขึ้น
นิดหนึ่งก็ได้

00:50:51.011 --> 00:50:52.471
กระตุ้นความรู้สึกตัว

00:50:52.471 --> 00:50:56.299
ไม่ให้มันหย่อนเคลิ้มลงไป

00:50:56.299 --> 00:50:58.924
รู้สึกตัวไปแต่อย่าไปกระตุ้นมาก

00:50:58.924 --> 00:51:01.120
มันจะแข็งไป

00:51:01.120 --> 00:51:04.919
เอาแค่ไม่หลงไม่เคลิ้มไม่ถูกโมหะครอบ

00:51:04.919 --> 00:51:08.833
รู้เนื้อรู้ตัวด้วยใจปกติ

00:51:08.833 --> 00:51:13.936
โมหะแทรกตรงนี้ เราน้อมใจให้เคลิ้ม

00:51:13.936 --> 00:51:19.059
อย่าน้อมใจให้เคลิ้ม รู้ตัวไว้

00:51:19.059 --> 00:51:22.581
หายใจออกรู้สึก หายใจเข้ารู้สึก

00:51:22.581 --> 00:51:25.353
หรือจะพุทโธด้วยก็ได้ รู้สึก

00:51:25.353 --> 00:51:27.413
อย่าไปดัดแปลงจิต

00:51:27.413 --> 00:51:32.943
เบอร์ 2 ยังชินที่จะดัดแปลงจิตให้มันนิ่งๆ

00:51:32.943 --> 00:51:36.157
รู้สึก ความรู้สึก

00:51:36.157 --> 00:51:43.112
สำคัญยิ่งกว่าการบังคับให้นิ่ง

00:51:43.112 --> 00:51:46.285
เออ ตรงนี้ถูก

00:51:46.285 --> 00:51:49.450
เวลาถูกมันถูกแวบเดียวล่ะ

00:51:49.450 --> 00:51:53.945
แล้วจิตมันก็ไปปรุงต่อ

00:51:53.945 --> 00:51:59.912
หายใจไป พุทโธไปเรื่อยๆ ใจเคลิ้มให้รู้

00:51:59.912 --> 00:52:02.840
หายใจไป พุทโธไป

00:52:02.840 --> 00:52:06.013
ใจหนีไปคิดเรื่องอื่นให้รู้

00:52:06.013 --> 00:52:09.209
เพราะฉะนั้นหายใจไปพุทโธไปแล้วรู้ทันใจไว้

00:52:09.209 --> 00:52:12.563
เคลิ้มก็รู้ หลงไปก็รู้

00:52:12.563 --> 00:52:17.431
ฝึกบ่อยๆ แล้วสติจะแข็งแรง สมาธิจะดีขึ้น

00:52:17.431 --> 00:52:23.252
เบอร์ 3: ฟังธรรมตอนขับรถ

00:52:23.252 --> 00:52:25.637
อ่านหนังสือธรรมะบ้าง

00:52:25.637 --> 00:52:31.278
ในรูปแบบนั่งสมาธิเช้าเย็นครั้งละ 30 นาที

00:52:31.278 --> 00:52:34.137
หายใจเข้าพุทออกโธ

00:52:34.137 --> 00:52:36.870
ดูร่างกายหายใจ

00:52:36.870 --> 00:52:39.603
มักฟุ้งซ่าน ยังติดเพ่ง

00:52:39.603 --> 00:52:44.786
บางครั้งรู้สึกสว่างขึ้นคล้ายเปิดสวิตช์ไฟ

00:52:44.786 --> 00:52:46.094
รู้สึกชอบ

00:52:46.094 --> 00:52:49.893
แต่ไม่นานก็เผลอไปคิดเรื่องอื่น

00:52:49.893 --> 00:52:54.335
ระหว่างวันดูร่างกายหายใจพร้อมพุทโธ

00:52:54.335 --> 00:52:57.883
คอยรู้ทันโทสะและเผลอคิด

00:52:57.883 --> 00:53:01.858
ดูร่างกายเคลื่อนไหวบ้าง ขอคำสั่งสอนค่ะ

00:53:01.858 --> 00:53:03.854
ดูอย่างนั้นล่ะ

00:53:03.854 --> 00:53:06.407
หายใจไปหรือเคลื่อนไหวไป

00:53:06.407 --> 00:53:09.101
ก็ไม่ได้ไปบังคับจิตให้นิ่ง

00:53:09.101 --> 00:53:12.652
หายใจไปเคลื่อนไหวจิตหลงไปก็รู้

00:53:12.652 --> 00:53:15.637
พยายามไปดึงจิตคืนมาก็รู้

00:53:15.637 --> 00:53:18.845
รู้ทันจิตตัวเองบ่อยๆ

00:53:18.845 --> 00:53:24.565
ใช้กรรมฐานจะหายใจก็ได้เคลื่อนไหวก็ได้

00:53:24.565 --> 00:53:30.194
แนะนำอันหนึ่งก็คือดูกายให้เยอะขึ้น

00:53:30.194 --> 00:53:35.148
ใช้สติใช้ปัญญาสอดส่องเข้าไปในร่างกาย

00:53:35.148 --> 00:53:38.965
ร่างกายนี้มันสวยอยู่ที่เปลือกนอก

00:53:38.965 --> 00:53:43.231
สวยอยู่ที่ขนผมเล็บฟันหนังเท่านั้นเอง

00:53:43.231 --> 00:53:47.132
เรากำหนดจิตมองเข้าไปภายใน

00:53:47.132 --> 00:53:52.637
เห็นของไม่สวยไม่งามอยู่ภายในเยอะแยะ

00:53:52.637 --> 00:53:57.775
ฝึกตัวนี้บ้าง มันถูกกับจริต

00:53:57.775 --> 00:54:02.450
เพราะเราเป็นพวกรักสุขรักสบายรักสวยรักงาม

00:54:02.450 --> 00:54:06.952
น้อมกลับเข้ามาดูตัวนี้จะดี

00:54:06.952 --> 00:54:11.477
เบอร์ 1 ติดสมาธิ

00:54:11.477 --> 00:54:15.679
จิตคงที่อยู่ตรงนี้ทั้งๆ ที่เผลอ

00:54:15.679 --> 00:54:18.318
ตัวนี้ต้องไปดูให้ดี

00:54:18.318 --> 00:54:20.475
ถ้ามันค้างกลางอากาศอยู่อย่างนี้

00:54:20.475 --> 00:54:22.908
มันไม่เดินปัญญาจริง

00:54:22.908 --> 00:54:26.201
เบอร์ 4:

00:54:26.201 --> 00:54:29.305
ปฏิบัติในรูปแบบทุกวัน

00:54:29.305 --> 00:54:31.403
มีอาการตึงๆ หน่วงๆ

00:54:31.403 --> 00:54:35.296
ตรงกลางศีรษะ จนถึงปลายจมูก

00:54:35.296 --> 00:54:39.670
มีความรู้สึกคล้ายการเข้าไปในสมาธิที่ลึก

00:54:39.670 --> 00:54:43.697
เวลาทำงานจะทำความรู้สึกตัวทุกครั้ง

00:54:43.697 --> 00:54:45.500
เมื่อมีทุกข์เข้ามา

00:54:45.500 --> 00:54:48.894
จะรู้สึกไม่ทุกข์มากเหมือนแต่ก่อน

00:54:48.894 --> 00:54:51.322
รู้สึกอยู่เหนือทุกข์

00:54:51.322 --> 00:54:54.529
มองทุกอย่างเป็นสมมุติมากขึ้น

00:54:54.529 --> 00:54:56.928
ขอการบ้านค่ะ

00:54:56.928 --> 00:54:59.841
เวลาที่ใจเราทรงสมาธิอยู่มัน

00:54:59.841 --> 00:55:03.806
จะรู้สึกอย่างที่เล่า

00:55:03.806 --> 00:55:06.480
ถ้าอยากเห็นของจริง

00:55:06.480 --> 00:55:10.446
อย่าค้างอยู่กลางอากาศแบบนี้

00:55:10.446 --> 00:55:13.719
ถ้าเราน้อมจิตให้ทรงสมาธิอยู่อย่างนี้

00:55:13.719 --> 00:55:17.459
อะไรๆ ก็เฉยๆ หมดล่ะ

00:55:17.459 --> 00:55:23.176
ถ้าหลุดจากตรงนี้เมื่อไรมันร้ายเลย

00:55:23.176 --> 00:55:27.152
ถอยออกมาสิ อย่าค้างอยู่อย่างนั้น

00:55:27.152 --> 00:55:30.182
ถอยออกมา เออ อยู่ข้างนอกอย่างนี้

00:55:30.182 --> 00:55:39.566
กิเลสไม่ได้อยู่ข้างในอย่างนั้น

00:55:39.566 --> 00:55:45.028
อย่าหลุดเข้าไปค้างกลางอากาศอยู่

00:55:45.028 --> 00:55:48.611
ถ้าอย่างนั้นจะไม่เดินปัญญาจริง

00:55:48.611 --> 00:55:51.775
เพราะจะไม่เห็นกิเลสหรอก

00:55:51.775 --> 00:55:55.628
จะรู้สึกเฉยๆ อะไรเกิดขึ้นก็เฉยๆ

00:55:55.628 --> 00:55:59.624
จะรู้สึกไปทางนั้น

00:55:59.624 --> 00:56:04.454
แต่ถ้าใจเราไม่ไปทรง
ค้างอยู่กับสมาธิข้างในอย่างนั้น

00:56:04.454 --> 00:56:07.284
คราวนี้กระทบอารมณ์มันจะเกิดปฏิกิริยา

00:56:07.284 --> 00:56:10.707
ตามธรรมชาติธรรมดาล่ะ

00:56:10.707 --> 00:56:13.212
เราก็จะเห็นปฏิกิริยาทั้งหลาย

00:56:13.212 --> 00:56:14.725
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

00:56:14.725 --> 00:56:16.768
ควบคุมไม่ได้ บังคับไม่ได้

00:56:16.768 --> 00:56:21.003
ปัญญามันอยู่ตรงนี้ไม่ได้อยู่ตรงเฉย

00:56:21.003 --> 00:56:23.997
เบอร์ 5:

00:56:23.997 --> 00:56:29.381
ทำกรรมฐานใช้คำบริกรรมพุทโธ

00:56:29.381 --> 00:56:34.063
ระหว่างวันพยายามคิดพุทโธแล้วสังเกตว่า

00:56:34.063 --> 00:56:38.159
ยังคิดพุทโธอยู่หรือไม่มีพุทโธ

00:56:38.159 --> 00:56:39.889
ทำในรูปแบบ

00:56:39.889 --> 00:56:42.791
ด้วยการนั่งบริกรรมพุทโธก่อนนอน

00:56:42.791 --> 00:56:44.967
และหลังตื่นนอน

00:56:44.967 --> 00:56:47.335
ใช้การตั้งใจหายใจ

00:56:47.335 --> 00:56:50.756
เพื่อช่วยในเวลาที่ง่วง เคลิ้ม

00:56:50.756 --> 00:56:53.380
หรือคิดพุทโธไม่ค่อยได้

00:56:53.380 --> 00:56:56.419
ขอคำชี้แนะการปฏิบัติต่อไปครับ

00:56:56.419 --> 00:56:59.088
ถูกแล้วไปพุทโธต่อ

00:56:59.088 --> 00:57:04.632
ทำได้ ทำวิธีนี้ก็ทำได้ ทำอีก

00:57:11.802 --> 00:57:17.792
เบอร์ 5 ตรงนี้เราน้อมจิตเข้าไปรู้สึกไหม

00:57:17.792 --> 00:57:21.558
น้อมเข้าไปรู้ว่าน้อม รู้ทันจิตตัวเอง

00:57:21.558 --> 00:57:26.380
จิตตรงนี้ดี ตรงนี้จิตธรรมดา

00:57:26.380 --> 00:57:30.659
รู้สึกไหม มันรู้ มันตื่น มันเบิกบาน

00:57:30.659 --> 00:57:35.132
ส่วนที่น้อมเข้าไป มันก็ได้ซึมๆ

00:57:35.132 --> 00:57:36.939
ตรงนี้ดี

00:57:36.939 --> 00:57:42.099
จิตที่จะเดินปัญญา
หรือเจริญสติในชีวิตประจำวัน

00:57:42.099 --> 00:57:45.323
ใช้จิตอย่างตรงนี้

00:57:45.323 --> 00:57:48.755
ส่วนต้องการพักผ่อนก็เข้าสมาธิลึกลงไป

00:57:48.755 --> 00:57:50.660
ไม่เป็นไร

00:57:50.660 --> 00:57:53.835
แต่พอออกจากสมาธิมาอยู่ข้างนอกนี้

00:57:53.835 --> 00:57:57.973
แล้วกระทบอารมณ์แล้ว
เห็นความเปลี่ยนแปลงของจิตได้

00:57:57.973 --> 00:58:01.565
จะเดินปัญญาได้คล่องตัว

00:58:01.565 --> 00:58:09.386
ถ้านิ่งไปตลอดมันไม่เดินปัญญาจริงหรอก ดี

00:58:09.386 --> 00:58:16.046
เบอร์ 6: ในรูปแบบดูลมหายใจ มีพุทโธกำกับ

00:58:16.046 --> 00:58:20.651
ในชีวิตประจำวันดูอารมณ์ที่มากระทบบ้าง

00:58:20.651 --> 00:58:23.116
อยู่กับลมหายใจบ้าง

00:58:23.116 --> 00:58:24.761
เห็นโทสะเล็กๆ

00:58:24.761 --> 00:58:27.538
และเบื้องหลังการกระทำบ่อยขึ้น

00:58:27.538 --> 00:58:30.727
หลวงพ่อเคยให้ไปดูตัวนิ่งๆ

00:58:30.727 --> 00:58:33.140
ที่เป็นโมหะสมาธิ

00:58:33.140 --> 00:58:38.299
เห็นว่ามีการคุมและมีความหนักกลางอก

00:58:38.299 --> 00:58:42.946
เวลาทำในรูปแบบรู้สึกว่ายังติดการคุม

00:58:42.946 --> 00:58:47.377
และมีความหนัก
เมื่อมารู้ตัวในชีวิตประจำวัน

00:58:47.377 --> 00:58:49.291
ขอคำชี้แนะค่ะ

00:58:49.291 --> 00:58:51.549
เวลาเราจะทำสมาธิ

00:58:51.549 --> 00:58:53.851
เบื้องต้นก็ต้องจงใจไว้ก่อน

00:58:53.851 --> 00:58:56.399
มันก็คุมนิดหน่อย

00:58:56.399 --> 00:59:00.945
ถ้าคุมมากสมาธิไม่ดีหรอก แน่นๆ อึดอัด

00:59:00.945 --> 00:59:03.975
แต่ถ้าเราทำสมาธิแล้วเราออกมาอยู่ข้างนอก

00:59:03.975 --> 00:59:06.631
เรายังรู้สึกว่ามีการคุมอยู่

00:59:06.631 --> 00:59:08.838
แสดงว่าเราติด

00:59:08.838 --> 00:59:12.883
เรายังไม่ได้ออกจากสมาธิอย่างแท้จริง

00:59:12.883 --> 00:59:18.488
จิตติดซึมออกมาด้วย ตัวนี้ไม่ดี

00:59:18.488 --> 00:59:23.732
เพราะฉะนั้นเวลาเรานั่งสมาธิ 
อย่าให้ขาดสติ อย่าให้สติอ่อนเกินไป

00:59:23.732 --> 00:59:29.349
ถ้าสติอ่อนเกินไปแล้วโมหะมันครอบ

00:59:29.349 --> 00:59:31.677
แล้วพอเราถอยออกมาอยู่กับโลกข้างนอกนี่

00:59:31.677 --> 00:59:33.848
โมหะมันติดออกมาด้วย

00:59:33.848 --> 00:59:36.423
เพิ่มความรู้สึกตัวขึ้นนิดหนึ่ง

00:59:36.423 --> 00:59:39.968
เวลานั่งสมาธิ อย่าให้เคลิ้มลงไป

00:59:39.968 --> 00:59:43.636
แล้วเวลาอยู่ข้างนอก
สติจะทำงานได้คล่องแคล่ว

00:59:43.636 --> 00:59:49.669
จิตไม่ติดโมหะ

00:59:49.669 --> 00:59:52.389
นี่ตรงนี้น้อมแล้ว รู้สึกไหม

00:59:52.389 --> 00:59:55.541
ใจเริ่มน้อมเข้าไปจะให้มันซึม

00:59:55.541 --> 00:59:58.508
สมาธิไม่ได้แปลว่าสงบ

00:59:58.508 --> 01:00:02.139
สมาธิคือความตั้งมั่นของจิต

01:00:02.139 --> 01:00:06.085
ฉะนั้นไม่ได้ไปฝึกน้อมให้ซึมลงไป
เพื่อจะได้สงบ

01:00:06.085 --> 01:00:09.500
อันนั้นเป็นมิจฉาสมาธิ

01:00:09.500 --> 01:00:10.910
ฉะนั้นต้องมีสติกำกับ

01:00:10.910 --> 01:00:17.781
ถ้าขาดสติเมื่อไรก็เกิดมิจฉาสมาธิทันทีเลย

01:00:17.781 --> 01:00:24.672
รู้สึกๆๆ มันจะเคลิ้มอยู่เรื่อย มันเคยชิน

01:00:24.672 --> 01:00:28.876
ตอนนี้นั่งน้อยๆ ก็ได้ ออกมาทำงาน

01:00:28.876 --> 01:00:34.146
เคลื่อนไหวทำงานบ้านแล้วรู้สึกตัวไป

01:00:34.146 --> 01:00:38.693
ไปทำงานแล้วรู้สึกตัวที่มันทำงานไป

01:00:38.693 --> 01:00:43.723
ดีกว่าไปนั่งสมาธิ มันติด มันติดโมหะ

01:00:43.723 --> 01:00:47.723
เอาอยู่ข้างนอกนี่ล่ะ แล้วรู้สึกเอา

01:00:47.766 --> 01:00:55.401
เบอร์ 7: ในรูปแบบ สวดมนต์ เดินจงกรม

01:00:55.401 --> 01:00:57.235
ดูร่างกายหายใจ

01:00:57.235 --> 01:01:01.159
วันละ 30 นาที - 2 ชั่วโมง

01:01:01.159 --> 01:01:04.544
เวลาฟุ้งมาก จะฟังเทศน์หลวงพ่อ

01:01:04.544 --> 01:01:09.528
สวดมนต์จนมีแรง แล้วกลับมาดูกายใจทำงาน

01:01:09.528 --> 01:01:13.858
ระหว่างวันรู้กายเคลื่อนไหว ใจเปลี่ยน

01:01:13.858 --> 01:01:17.746
เห็นโทสะ มานะ ขอการบ้านค่ะ

01:01:17.746 --> 01:01:22.244
ดี ไปทำอีก ฝึกไปเรื่อยๆ

01:01:34.684 --> 01:01:39.771
เบอร์ 7 อันนี้เราส่งจิตไปดู

01:01:39.771 --> 01:01:43.791
สังเกตไหมจิตมันเคลื่อนออกไปดู

01:01:43.791 --> 01:01:45.527
มันไปดูอะไรไม่สำคัญ

01:01:45.527 --> 01:01:49.385
ที่สำคัญคือรู้จิตมันเคลื่อนไปดู

01:01:49.385 --> 01:01:52.013
รู้ทันจิตที่เคลื่อน

01:01:52.013 --> 01:01:54.981
แล้วก็ไม่ได้รักษาว่าห้ามเคลื่อน

01:01:54.981 --> 01:02:01.379
เคลื่อนแล้วรู้ เคลื่อนแล้วรู้

01:02:01.379 --> 01:02:03.815
เบอร์ 8: ภาวนาในรูปแบบทุกวัน

01:02:04.329 --> 01:02:07.499
โดยการสวดมนต์ นั่งสมาธิ

01:02:07.499 --> 01:02:09.751
ดูลมหายใจเข้าออก

01:02:09.751 --> 01:02:11.997
ทำอานาปานสติ

01:02:11.997 --> 01:02:16.318
และเดินจงกรมประมาณ 30 นาที - 1 ชั่วโมง

01:02:16.318 --> 01:02:17.992
ชีวิตประจำวัน

01:02:17.992 --> 01:02:21.659
ดูกาย เห็นกายที่ขยับเคลื่อนไหว

01:02:21.659 --> 01:02:26.471
ดูจิตเปลี่ยนไปเมื่อเจอผัสสะกระทบอารมณ์

01:02:26.471 --> 01:02:30.273
มีลมหายใจและกายเป็นเครื่องอยู่

01:02:30.273 --> 01:02:34.773
ช่วงหลังเห็นกิเลสบ่อยขึ้น ขอคำชี้แนะค่ะ

01:02:34.773 --> 01:02:38.961
ดีขึ้นเยอะเลย ใช้ได้

01:02:38.961 --> 01:02:43.943
ระวังอันเดียวอย่าน้อมจิตไปให้มันไปนิ่งๆ

01:02:43.943 --> 01:02:47.042
มันยังเคยชินที่จะทำจิต รู้สึกไหม

01:02:47.042 --> 01:02:49.593
ไปแต่งจิตให้มันนิ่งๆ อยู่นิดหนึ่ง

01:02:49.593 --> 01:02:52.999
ไม่มากหรอกแต่ว่ามี

01:02:52.999 --> 01:02:55.262
อย่าไปปรุงแต่งจิต

01:02:55.262 --> 01:02:59.664
แต่ถ้าจิตจะปรุงแต่งอะไร 
เราคอยรู้ทัน ไม่ห้าม

01:02:59.664 --> 01:03:04.460
แต่เราอย่าไปปรุงแต่งจิต
ให้มันนิ่งๆ เฉยๆ เสียเอง

01:03:04.460 --> 01:03:10.025
ให้จิตทำงานตามธรรมชาติธรรมดา

01:03:10.025 --> 01:03:15.376
วันนี้ 8 คนเป็นเรื่องของสมาธิเสียเยอะเลย

01:03:15.376 --> 01:03:20.525
เบอร์ 4 ใจฟุ้งซ่าน

01:03:20.525 --> 01:03:23.295
วันนี้เท่านี้

01:03:23.295 --> 01:03:27.732
ต้องอดทน หลวงพ่อแถมนิดหนึ่ง

01:03:27.732 --> 01:03:33.456
มีผู้หญิงอยู่คนเป็นคนฟุ้งซ่านมากๆๆๆ

01:03:33.456 --> 01:03:37.527
ไม่ใช่มากอย่างเดียว มากๆๆ หลายตัว

01:03:37.527 --> 01:03:45.467
แล้วชอบวุ่นวาย ชอบกิจกรรม แต่ว่าอยากดี

01:03:45.467 --> 01:03:49.390
งานอดิเรกคือเล่นตุ๊กตา

01:03:49.390 --> 01:03:52.522
ทีนี้หลวงพ่อก็นวดหนักๆ เลย

01:03:52.522 --> 01:03:55.153
บังคับให้ภาวนา

01:03:55.153 --> 01:03:57.278
ภาวนาทีแรกจะร้องห่มร้องไห้

01:03:57.278 --> 01:03:59.443
โอ้ย มันทุกข์ทรมาน

01:03:59.443 --> 01:04:02.479
นั่งแล้วทรมานมากเลย

01:04:02.479 --> 01:04:06.200
แล้วเผลอเมื่อไรก็จะออกไปซนแล้วโดนดุทุกที

01:04:06.200 --> 01:04:09.662
อดทน ถูกดุก็ทน

01:04:09.662 --> 01:04:14.825
ภาวนาจนกระทั่งเมื่อวันศุกร์มาส่งการบ้าน

01:04:14.825 --> 01:04:17.495
ภาวนาแล้วจิตมันรวมลง

01:04:17.495 --> 01:04:22.708
ร่างกายหายไป โลกทั้งโลกก็หายไป

01:04:22.708 --> 01:04:25.417
เหลือแต่จิตดวงเดียวมีสติกำกับอยู่

01:04:25.417 --> 01:04:28.805
เห็นการทำงานภายในอยู่

01:04:28.805 --> 01:04:31.843
แล้วก็มาบอกหลวงพ่อว่า

01:04:31.843 --> 01:04:36.339
นี่เขาจะมีคอร์ส จะไปเข้าคอร์สดีไหม

01:04:36.339 --> 01:04:38.105
บอกไปเข้าทำไมล่ะ

01:04:38.105 --> 01:04:40.957
เราภาวนาของเราก็ดีๆ อยู่แล้ว

01:04:40.957 --> 01:04:44.342
การปฏิบัติมันเรื่องเฉพาะตัว

01:04:44.342 --> 01:04:45.841
ไปรวมกลุ่ม

01:04:45.841 --> 01:04:49.383
ถ้าเราเจอคนซึ่งภาวนาดีกว่าเรา

01:04:49.383 --> 01:04:53.530
หรือเสมอเรา เราก็ได้ดี

01:04:53.530 --> 01:04:55.614
ถ้าเจอคนฟุ้งซ่าน

01:04:55.614 --> 01:05:00.536
ธาตุสันดานเดิมพื้นฐานเดิมของเราฟุ้งซ่าน

01:05:00.536 --> 01:05:02.220
มันก็จะดึงดูดเราฟุ้งซ่าน

01:05:02.220 --> 01:05:07.146
กรรมฐานที่อุตส่าห์ฝึกมา
อย่างยากลำบากเสียหมด

01:05:07.146 --> 01:05:10.726
เพราะฉะนั้นทางที่ดีไม่คลุกคลี

01:05:10.726 --> 01:05:12.509
เล่าให้พวกเราฟังว่า

01:05:12.509 --> 01:05:15.506
กระทั่งคนที่ฟุ้งสุดยอด

01:05:15.506 --> 01:05:18.090
แต่อดทนมันก็ยังทำได้

01:05:18.090 --> 01:05:19.887
ขอให้อดทนเถอะ

01:05:19.887 --> 01:05:22.111
ทนต้องทนจริงๆ ทนเจ็บ ทนปวด

01:05:22.111 --> 01:05:27.095
นั่งแล้วจะตายเอา เจ็บไปทั้งตัวเลย

NOTE Paragraph

01:05:27.095 --> 01:05:32.356
ต้องอดทน ทนได้ก็ได้แก่นสารสาระ

01:05:32.356 --> 01:05:37.752
อย่างน้อยชาตินี้ก็รู้แล้วว่า
จิตจริงๆ เป็นอย่างไร

01:05:37.752 --> 01:05:41.736
มันเพิกโลกออกไป เพิกถอนโลก

01:05:41.736 --> 01:05:44.261
เพิกถอนร่างกายออกไป

01:05:44.261 --> 01:05:47.039
เหลือแต่จิตดวงเดียว

01:05:47.039 --> 01:05:53.617
การปฏิบัติทีนี้ก็สามารถ
เจริญปัญญาอยู่ตรงนี้ได้เลย

01:05:53.617 --> 01:05:57.817
แต่ถ้าย่อหย่อนเมื่อไรก็ฟุ้งซ่าน

01:05:57.817 --> 01:05:59.652
ความเพียรที่ทำมาก็ล้มเหลว

01:05:59.652 --> 01:06:01.328
ต้องเริ่มต้นไหม

01:06:01.328 --> 01:06:06.849
เริ่มหลายๆ ทีก็ไม่มีแรงจะเริ่ม

01:06:06.849 --> 01:06:11.117
คนนี้พื้นฐานแย่กว่าพวกเรา

01:06:11.117 --> 01:06:15.746
ฉะนั้นพวกเราพื้นฐานยังดีกว่าเขาส่วนใหญ่

01:06:15.746 --> 01:06:18.922
เขาฟุ้งมาก โมหะเยอะ

01:06:18.922 --> 01:06:23.599
ราคะ หมายถึงชอบของสวยของงามเยอะ

01:06:23.599 --> 01:06:25.652
เขายังสู้ได้เลย

01:06:25.652 --> 01:06:30.145
เราก็ต้องสู้ ทำให้ได้

01:06:30.145 --> 01:06:33.926
มักน้อย สันโดษ ฝักใฝ่ในความสงบ

01:06:33.926 --> 01:06:39.231
ไม่คลุกคลี ปรารภความเพียร

01:06:39.231 --> 01:06:42.298
นานๆ เพียรทีไม่ได้กินหรอก

01:06:42.298 --> 01:06:46.430
5 ข้อนี้พื้นฐานจะต้องมี
แล้วเราถึงจะเจริญ

01:06:46.430 --> 01:06:49.075
ถัดจากนั้นก็รักษาศีล

01:06:49.075 --> 01:06:51.948
ฝึกจิตให้ตั้งมั่น

01:06:51.948 --> 01:06:53.892
เจริญปัญญา แยกธาตุแยกขันธ์

01:06:53.892 --> 01:06:58.983
เห็นธาตุขันธ์แต่ละตัวแสดงไตรลักษณ์ไป

01:06:58.983 --> 01:07:02.700
ถัดจากนั้นเป็นของที่เกิดเอง

01:07:02.700 --> 01:07:06.254
เกิดมรรคผล เกิดวิมุตติ

01:07:06.254 --> 01:07:07.965
แล้วก็เกิดวิมุตติญาณทัสสนะ

01:07:07.965 --> 01:07:12.872
รู้ว่ากิเลสอะไรละแล้ว กิเลสอะไรยังไม่ละ

01:07:12.872 --> 01:07:16.770
เดินแนวนี้ถึงจะเอาตัวรอด

01:07:16.770 --> 01:07:20.661
ถ้าเริ่มต้นก็มักมาก อยากไปหมด

01:07:20.661 --> 01:07:23.748
เห็นใครเขามีอะไรก็อยากไปหมด

01:07:23.748 --> 01:07:29.210
ไม่เคยคิดจะทำความสงบเลย ชอบคลุกคลี

01:07:29.210 --> 01:07:32.098
นานๆ คิดถึงการปฏิบัติทีหนึ่ง

01:07:32.098 --> 01:07:35.142
มันก็ได้เท่าที่ควรจะได้นั่นล่ะ

01:07:35.142 --> 01:07:37.695
ก็ได้นิดๆ หน่อยๆ

01:07:37.695 --> 99:59:59.999
วันนี้สอนเท่านี้ อดทน