WEBVTT

00:00:03.093 --> 00:00:08.211
ฝึกตัวเองให้เคยชินให้เป็นนิสัยไว้

00:00:08.211 --> 00:00:14.217
มีเวลาว่าง 5 นาที 10 นาที อย่าทิ้ง

00:00:14.217 --> 00:00:24.058
ภาวนาไปเลย

00:00:24.058 --> 00:00:30.458
เอาให้เคยชิน เก็บเล็กเก็บน้อยไปเรื่อยๆ

00:00:30.458 --> 00:00:36.527
พอจิตมันคุ้นเคยที่จะปฏิบัติ

00:00:36.527 --> 00:00:40.396
มันจะขยันภาวนา

00:00:40.396 --> 00:00:44.296
จิตใจที่ไม่อยากภาวนา ทำบ้างไม่ทำบ้าง

00:00:44.296 --> 00:00:49.479
จิตมันติดโลก ติดกาม

00:00:49.479 --> 00:00:54.644
เมื่อเช้ามีทิดเก่าคนหนึ่งมาส่งการบ้าน

00:00:54.644 --> 00:00:59.779
บอกว่าสังเกตดูว่าเวลาถือศีล 8

00:00:59.779 --> 00:01:03.662
สติเกิดน้อยกว่าตอนถือศีล 5

00:01:03.662 --> 00:01:10.596
ฉะนั้นศีล 5 ดีกว่า เขาว่าอย่างนี้

00:01:10.596 --> 00:01:15.547
บอกไปสังเกตให้ดี จิตมันติดกาม

00:01:15.547 --> 00:01:18.745
ติดความสุขความสบาย

00:01:18.745 --> 00:01:22.929
พอไปบังคับตัวเองถือศีล 8 มันก็เครียด

00:01:22.929 --> 00:01:26.062
พอเครียดสติก็ไม่เกิด

00:01:26.062 --> 00:01:29.046
ไม่ใช่ว่าศีลไม่ดี

00:01:29.046 --> 00:01:33.085
แต่ใจตัวเองมันไม่ถึง

00:01:33.085 --> 00:01:39.465
ใจยังอ่อนแออยู่

00:01:39.465 --> 00:01:42.047
ถ้าเรารู้จุดอ่อนของตัวเอง

00:01:42.047 --> 00:01:45.106
ใจมันอ่อนแอมันติดโลก

00:01:45.106 --> 00:01:48.905
ก็ต้องเข้มแข็งสู้มัน

00:01:48.905 --> 00:01:51.568
ไม่หาข้ออ้าง

00:01:51.568 --> 00:01:55.418
ที่จะทำให้การปฏิบัติย่อหย่อนลง

00:01:55.418 --> 00:01:57.772
อย่างบอกว่า

00:01:57.772 --> 00:02:01.547
ศีล 5 ดีกว่าศีล 8 อะไรอย่างนี้

00:02:01.547 --> 00:02:11.146
สำหรับคนนี้ บางคนศีล 5 ดีกว่าจริงๆ

00:02:11.146 --> 00:02:18.014
ถ้าเอามาเป็นข้ออ้างสนองกิเลสตัวเอง

00:02:18.014 --> 00:02:23.681
โอกาสพัฒนามันก็ยาก

00:02:23.681 --> 00:02:28.563
อยากจะพ้นทุกข์อยากข้ามวัฏฏะต้องเข้มแข็ง

00:02:28.563 --> 00:02:32.813
อ่อนแอไปไม่รอดหรอก

00:02:32.813 --> 00:02:36.863
ต้องอดทน

00:02:36.863 --> 00:02:44.397
คนรุ่นหลังๆ นี่ความอดทนน้อยลงไปเยอะเลย

00:02:44.397 --> 00:02:50.380
เมื่อเช้ายังเล่าให้พวกทิดมาส่งการบ้าน

00:02:50.380 --> 00:02:53.878
บอกคนรุ่นนี้อ่อนแอลงไปเรื่อยๆ

00:02:53.878 --> 00:02:57.911
รักสุขรักสบายเหลือเกิน

00:02:57.911 --> 00:03:03.161
คนรุ่นหลวงพ่อเรียกรุ่นเบบี้บูม

00:03:03.161 --> 00:03:06.390
บ้านเมืองเพิ่งผ่านสงครามโลกมาใหม่ๆ

00:03:06.390 --> 00:03:09.658
บอบช้ำ

00:03:09.658 --> 00:03:12.128
ตอนที่หลวงพ่อเกิด

00:03:12.128 --> 00:03:17.241
สงครามโลกเพิ่งจบไปไม่ถึง 10 ปี

00:03:17.241 --> 00:03:19.041
บ้านเมืองทรุดโทรม

00:03:19.041 --> 00:03:23.225
เศรษฐกิจย่ำแย่ ผู้คนลำบาก

00:03:23.225 --> 00:03:25.700
เราเกิดในยุคนั้น เราก็ต้องรู้สึก

00:03:25.700 --> 00:03:31.915
ว่าเราต้องสู้ต้องอดทน

00:03:31.915 --> 00:03:34.710
ฉะนั้นคนรุ่นนั้นจะอดทน

00:03:34.710 --> 00:03:37.698
แต่คนรุ่นนั้นเทียบกับรุ่นครูบาอาจารย์

00:03:37.698 --> 00:03:40.848
ยังเทียบไม่ติด

00:03:40.848 --> 00:03:45.729
รุ่นครูบาอาจารย์ลำบากมากๆ เลย

00:03:45.729 --> 00:03:50.780
อย่างไปปฏิบัติอยู่ในป่า

00:03:50.780 --> 00:03:53.396
เป็นไข้ป่าก็ตายแล้ว

00:03:53.396 --> 00:03:56.012
รอดบ้างตายบ้าง

00:03:56.012 --> 00:04:02.532
บางองค์อดอาหารเป็นประจำ

00:04:02.532 --> 00:04:05.907
อาหารไม่พออะไรอย่างนี้

00:04:05.907 --> 00:04:11.541
อยู่มาพอพ้นยุคยากลำบาก

00:04:11.541 --> 00:04:13.490
หลัง 2500 อะไรอย่างนี้

00:04:13.490 --> 00:04:16.559
ร่างกายท่านทรุดโทรมมาก

00:04:16.559 --> 00:04:20.156
เพราะช่วงก่อนหน้านั้นสู้หนักมาก

00:04:20.156 --> 00:04:25.057
ก็สิ้นไปอย่างรวดเร็วก็มี

00:04:25.057 --> 00:04:31.223
สังเกตดูคนที่เคยผ่านความยากลำบาก

00:04:31.223 --> 00:04:36.306
ใจมันต่อสู้มากกว่าคนที่เกิดมาก็สบาย

00:04:36.306 --> 00:04:38.736
รุ่นหลังๆ นี่พ่อแม่เคยลำบากมา

00:04:38.736 --> 00:04:41.739
ไม่อยากให้ลูกลำบาก

00:04:41.739 --> 00:04:45.758
เลี้ยงลูกประคบประหงมเอาอกเอาใจ

00:04:45.758 --> 00:04:49.463
จนกระทั่งอ่อนแอมาก ดูแล้ว

00:04:49.463 --> 00:04:52.409
หลวงพ่อไม่ได้ดูอื่นดูไกล

00:04:52.409 --> 00:04:55.696
ดูจากพระนี่ล่ะ

00:04:55.696 --> 00:05:00.080
พระรุ่นก่อนๆ เข้มแข็ง สู้

00:05:00.080 --> 00:05:04.206
คนไหนไม่แข็งแรงไม่เข้มแข็งก็ออกไป

00:05:04.206 --> 00:05:09.177
พวกที่เหลืออยู่นี่แกร่งจริงๆ

00:05:09.177 --> 00:05:17.559
หลังๆ นี่ดูป้อแป้ๆ กลัวลำบาก

00:05:17.559 --> 00:05:22.425
จะไปอยู่กับโลกก็กลัวลำบากกลัวเหนื่อย

00:05:22.425 --> 00:05:28.009
มาบวชจะภาวนาก็กลัวลำบากอีก

00:05:28.009 --> 00:05:35.926
คนชนิดนี้อยู่ที่ไหนไม่เจริญหรอก ไม่สู้

00:05:35.926 --> 00:05:39.107
พวกเราอยากได้ดี

00:05:39.107 --> 00:05:44.374
จิตใจต้องกล้าหาญต้องเข็มแข็งต้องต่อสู้

00:05:44.374 --> 00:05:47.709
เหยาะแหยะไม่ได้เรื่องหรอก

00:05:47.709 --> 00:05:52.375
หาข้ออ้างเพื่อปกป้องกิเลส

00:05:52.375 --> 00:05:55.524
ฉลาดในการหาข้ออ้าง

00:05:55.524 --> 00:05:58.691
แต่ไม่ฉลาดในจิตของตนเอง

00:05:58.691 --> 00:06:01.508
ต้องเข็มแข็งจริงๆ

00:06:01.508 --> 00:06:04.750
เส้นทางนี้ไม่ใช่เส้นทาง

00:06:04.750 --> 00:06:06.697
ที่โรยด้วยกลีบกุหลาบหรอก

00:06:06.697 --> 00:06:15.880
เส้นทางแห่งความพ้นทุกข์นี่ต้องสู้จริงๆ

00:06:15.880 --> 00:06:22.748
ประเภทนั่งสมาธิก็กลัวปวดหลัง กลัวเมื่อย

00:06:22.748 --> 00:06:27.783
ก็อ้างนั่งสมาธิมากๆ เนิ่นช้า

00:06:27.783 --> 00:06:31.729
เอาคำหลวงปู่มั่นมาพูดอีก

00:06:31.729 --> 00:06:33.379
นั่งสมาธิมากเนิ่นช้า

00:06:33.379 --> 00:06:37.780
ไม่ได้แปลว่านั่งหลายชั่วโมง
แล้วทำให้เนิ่นช้า

00:06:37.780 --> 00:06:40.819
หมายถึงเอาแต่นั่งสมาธิไม่ยอมเดินปัญญา

00:06:40.819 --> 00:06:43.702
มันก็เลยเนิ่นช้า

00:06:43.702 --> 00:06:48.737
ทำสมาธิแล้วก็สงบสบายเพลินๆ ไป

00:06:48.737 --> 00:06:55.187
ผ่านวันผ่านเวลาไปมากมาย

00:06:55.187 --> 00:06:58.049
บางทีเอาธรรมะมาอ้าง

00:06:58.049 --> 00:07:04.381
เพื่อปกป้องความขี้เกียจ

00:07:04.381 --> 00:07:11.953
วันนี้เจอพวกอ่อนแอหลายคนทั้งพระทั้งโยม

00:07:11.953 --> 00:07:14.287
ธรรมะก็เลยดุนิดหนึ่ง

00:07:14.287 --> 00:07:16.621
นี่นิดเดียว

00:07:16.621 --> 00:07:21.923
ถ้าเจอรุ่นครูบาอาจารย์หนักกว่านี้เยอะเลย

00:07:21.923 --> 00:07:25.256
ครูบาอาจารย์ของหลวงพ่อยังเหลืออีกองค์

00:07:25.256 --> 00:07:28.436
หลวงปู่ทองท่านเป็นกรรมวาจาจารย์

00:07:28.436 --> 00:07:32.802
อยู่ที่ลำปลายมาศ

00:07:32.802 --> 00:07:36.878
ใครไปถามกรรมฐานท่าน
บอกอยากได้มรรคผลนิพพาน

00:07:36.878 --> 00:07:40.779
ท่านบอกแค่ศีลเอ็งก็รักษาไม่ได้แล้ว

00:07:40.779 --> 00:07:44.804
อย่ามาคุยอวดเลยจะไปเอานิพพาน

00:07:44.804 --> 00:07:47.219
หรือเสียสละอะไรเล็กๆ น้อยๆ

00:07:47.219 --> 00:07:50.384
ยังทำไม่ได้เลย

00:07:50.384 --> 00:07:52.373
แล้วจะไปนิพพานได้อย่างไร

00:07:52.373 --> 00:07:57.533
นิพพานต้องสละโลกได้

00:07:57.533 --> 00:08:00.232
ท่านใช้วิธีด่าเอา

00:08:00.232 --> 00:08:05.297
ครูบาอาจารย์บางองค์สมัยก่อนดุจริงๆ

00:08:05.297 --> 00:08:08.741
แต่ไม่มีประเภทเอากระโถนขว้างอะไร ไม่มี

00:08:08.741 --> 00:08:11.482
มีแต่นิยายปรัมปราว่า

00:08:11.482 --> 00:08:15.930
ครูบาอาจารย์โมโหแล้วเอากระโถนขว้าง

00:08:15.930 --> 00:08:18.514
เมื่อก่อนหลวงพ่อก็เชื่ออย่างนั้น

00:08:18.514 --> 00:08:22.129
ว่าครูบาอาจารย์กรรมฐานนี่ดุ

00:08:22.129 --> 00:08:26.847
ถ้าเราไม่ถูกใจเอากระโถนขว้าง

00:08:26.847 --> 00:08:32.829
ตอนไปหาหลวงปู่ดูลย์ครั้งแรกยังกลัวเลย

00:08:32.829 --> 00:08:35.078
ไม่รู้จักท่าน

00:08:35.078 --> 00:08:37.328
ไปถึงก็ไปจดๆ จ้องๆ

00:08:37.328 --> 00:08:39.711
ไม่กล้าเข้าไปในกุฏิ

00:08:39.711 --> 00:08:41.977
ไปรอดูหลวงปู่จะออกมาไหม

00:08:41.977 --> 00:08:46.344
ออกมาเราจะเข้าไปถามกรรมฐาน

00:08:46.344 --> 00:08:49.069
ทั้งพระทั้งคนในวัดบอกเข้าไปเลย

00:08:49.069 --> 00:08:51.954
ตอนนี้ท่านกำลังฉันอาหารอยู่

00:08:51.954 --> 00:08:56.939
บอกท่านฉันให้ท่านฉันไปก่อนเถอะ

00:08:56.939 --> 00:09:00.954
ที่จริงไม่ใช่อะไร ที่จริงยังกลัวอยู่

00:09:00.954 --> 00:09:02.321
นั่นเป็นครั้งเดียว

00:09:02.321 --> 00:09:05.308
ที่หลวงพ่อกลัวครูบาอาจารย์

00:09:05.308 --> 00:09:08.443
เพราะเราไม่คุ้นกับครูบาอาจารย์กรรมฐาน

00:09:08.443 --> 00:09:10.858
เลยคิดว่าท่านดุ

00:09:10.858 --> 00:09:15.073
ได้ยินนิทานเล่าว่าถ้าทำไม่ดี
แล้วเอากระโถนขว้าง

00:09:15.073 --> 00:09:18.509
อย่างไรท่านก็ไม่ขว้าง ท่านเสียดายของ

00:09:18.509 --> 00:09:22.191
ขว้างเดี๋ยวกระโถนแตก

00:09:22.191 --> 00:09:26.159
จดๆ จ้องๆ อยู่ ในที่สุดหลวงปู่ทนไม่ไหว

00:09:26.159 --> 00:09:28.990
หลวงปู่เดินออกมาหน้ากุฏิเอง

00:09:28.990 --> 00:09:31.022
เลยเข้าไปกราบท่านได้

00:09:31.022 --> 00:09:34.122
หลวงปู่ครับผมอยากปฏิบัติ

00:09:34.122 --> 00:09:37.289
ท่านก็เงียบๆ ไม่พูด

00:09:37.289 --> 00:09:41.359
เราก็นึกหลวงปู่อายุ 90 กว่า

00:09:41.359 --> 00:09:44.874
ฉันข้าวเสร็จแล้วนั่งหลับไปแล้ว

00:09:44.874 --> 00:09:48.640
ตอนนั้นโง่มากนึกว่าท่านนั่งหลับ

00:09:48.640 --> 00:09:52.559
ที่จริงท่านกำลังสอบประวัติเราอยู่

00:09:52.559 --> 00:09:57.255
ว่าเราเคยภาวนามาแบบไหนอะไรอย่างไร

00:09:57.255 --> 00:10:01.242
ท่านหลับตาไปสัก 45 นาที 40 นาที

00:10:01.242 --> 00:10:05.390
ลืมตามาถึงสอน

00:10:05.390 --> 00:10:07.355
ไม่ใช่เจอหน้าก็สอน

00:10:07.355 --> 00:10:11.305
หลวงปู่ดูลย์ถ้าใครไปถามอะไรก็ตอบ

00:10:11.305 --> 00:10:16.275
แต่ถ้าจะเรียนจริงๆ ท่านจะเงียบๆ

00:10:16.275 --> 00:10:19.570
เราก็ต้องนั่งภาวนาของเราไป

00:10:19.570 --> 00:10:24.769
รอให้ท่านค่อยพูดเอง

00:10:24.769 --> 00:10:29.320
นี่กว่าจะได้ธรรมะมาก็ลำบากเหมือนกัน

00:10:29.320 --> 00:10:34.454
บางทีไปหาที่ภาวนาตามวัด

00:10:34.454 --> 00:10:38.635
แต่ละวัดก็มีเจ้าพ่อเจ้าแม่ทั้งนั้นล่ะ

00:10:38.635 --> 00:10:40.772
เรียกผีบ้าน ผีเรือน

00:10:40.772 --> 00:10:44.690
ผีป่า ผีเขา มีทั้งนั้น

00:10:44.690 --> 00:10:47.468
ผีนี่หมายถึงคน

00:10:47.468 --> 00:10:52.600
คนที่ไปตั้งตัวเป็นใหญ่ตามวัด

00:10:52.600 --> 00:10:56.415
เข้าไปเราไม่รู้จักใครเลย

00:10:56.415 --> 00:11:00.535
จะไปกินข้าวที่ไหนเราก็ไม่รู้

00:11:00.535 --> 00:11:03.386
เข้าไปทีแรก

00:11:03.386 --> 00:11:07.799
ครูบาอาจารย์ท่านตักอาหารเสร็จแล้ว
พระท่านก็ฉันข้าว

00:11:07.799 --> 00:11:12.431
โยมก็ทำวัตรเช้า สวดมนต์ทำวัตรเช้า

00:11:12.431 --> 00:11:14.799
เห็นเขาขนอาหารไปวางข้างล่าง

00:11:14.799 --> 00:11:19.262
มีโต๊ะยาวๆ อยู่ อาหารไปวางไว้เยอะเลย

00:11:19.262 --> 00:11:23.979
ก็นึกว่าเดี๋ยวสวดมนต์เสร็จคงได้ไปกินข้าว

00:11:23.979 --> 00:11:26.179
พอสวดมนต์เสร็จลงมา

00:11:26.179 --> 00:11:30.275
แต่ละคนเขาหายไปหมดเลย พวกที่นั่งสวดมนต์

00:11:30.275 --> 00:11:34.109
แล้วอาหารที่โต๊ะไม่มีเหลือเลย

00:11:34.109 --> 00:11:36.283
คือแต่ละคนจะมีพรรคพวก

00:11:36.283 --> 00:11:40.258
มีลูกน้องมีคนรับใช้

00:11:40.258 --> 00:11:44.123
ขนเกลี้ยงเลยไม่มีอะไรเหลือเลย

00:11:44.123 --> 00:11:47.141
เรา เอ เราอยู่วัด เราไม่มีอะไรกินเลย

00:11:47.141 --> 00:11:50.252
เราจะอยู่อย่างไร ก็ช่างมัน

00:11:50.252 --> 00:11:52.768
ไม่กินวันสองวันไม่เป็นไรหรอก

00:11:52.768 --> 00:11:56.285
หลวงพ่อก็เดินกลับขึ้นศาลามา

00:11:56.285 --> 00:11:59.142
ครูบาอาจารย์ท่านเห็น

00:11:59.142 --> 00:12:05.282
รู้ว่าเราไม่มีข้าวกิน ท่านกวักมือเรียก

00:12:05.282 --> 00:12:08.550
เอาบาตรให้ บาตรของท่าน

00:12:08.550 --> 00:12:13.721
ไม่ได้ให้บาตรอย่างเดียว
ในบาตรมีข้าวมีอะไร

00:12:13.721 --> 00:12:18.841
เรารู้เลยครูบาอาจารย์ความเมตตาสูงมาก

00:12:18.841 --> 00:12:23.974
สูง แต่ใจเราต้องเข้มแข็งพอ

00:12:23.974 --> 00:12:26.609
ประเภทห่วงกินห่วงนอน

00:12:26.609 --> 00:12:31.374
ไม่ได้กินไม่ได้ปฏิบัติจริง

00:12:31.374 --> 00:12:34.808
ไปวัดทีแรกบางทีไม่รู้จักใครเลย

00:12:34.808 --> 00:12:39.041
จะค้างที่วัดไปขอครูบาอาจารย์

00:12:39.041 --> 00:12:40.958
ขอค้างที่วัด ท่านอนุญาต

00:12:40.958 --> 00:12:43.908
เราก็ไม่รู้เขาพักกันที่ไหน

00:12:43.908 --> 00:12:47.973
หาที่พักไม่ได้ ไปอยู่โคนต้นไม้

00:12:47.973 --> 00:12:50.990
นั่งสมาธิเดินจงกรมไป

00:12:50.990 --> 00:12:55.523
ผ่านกลางคืนไปมีความสุขมหาศาลเลย

00:12:55.523 --> 00:13:00.395
ไม่ได้ห่วงเรื่องกินเรื่องนอนอะไรนักหนา

00:13:00.395 --> 00:13:03.606
อยู่ไปๆ ฝนตก

00:13:03.606 --> 00:13:08.786
ฝนตกอยู่กลางแจ้งไม่ไหว ฝนแรงแล้วหนาว

00:13:08.786 --> 00:13:10.953
ก็ไปหลบอยู่ใต้ถุนกุฏิ

00:13:10.953 --> 00:13:15.787
มีกุฏิของใครก็ไม่รู้เป็นส่วนโยม

00:13:15.787 --> 00:13:19.404
หลบอยู่ใต้ถุน

00:13:19.404 --> 00:13:24.319
ไม่บ่นสักคำ สู้เอา

00:13:24.319 --> 00:13:27.754
ถ้าเรื่องแค่นี้เราสู้ไม่ไหว

00:13:27.754 --> 00:13:34.470
เราจะสู้มารไหวหรือ สู้กิเลสไหวหรือ

00:13:34.470 --> 00:13:36.471
ฉะนั้นถ้าพวกเราสังเกตให้ดี

00:13:36.471 --> 00:13:41.669
มาเรียนกับหลวงพ่อ หลวงพ่อไม่โอ๋

00:13:41.669 --> 00:13:44.203
ไม่เคยประคบประหงมแบบโอ๋ๆ

00:13:44.203 --> 00:13:47.801
เอาอกเอาใจอะไร ไม่เคย

00:13:47.801 --> 00:13:51.478
เพราะหลวงพ่อไม่เคย
ให้ครูบาอาจารย์ต้องมาโอ๋หลวงพ่อ

00:13:51.478 --> 00:13:56.044
เราสู้เอา

00:13:56.044 --> 00:14:02.857
พวกชอบโอ๋ส่วนใหญ่ก็มีความต้องการแฝงเร้น

00:14:02.857 --> 00:14:08.889
โอ๋โยมนี่โอ๋คนรวยๆ เขาจะได้ให้เงินเยอะๆ

00:14:08.889 --> 00:14:11.139
ครูบาอาจารย์ที่หลวงพ่อเรียนด้วย

00:14:11.139 --> 00:14:14.283
ท่านไม่ได้ทำอย่างนั้น

00:14:14.283 --> 00:14:15.897
ตอนนั้นเรารับราชการ

00:14:15.897 --> 00:14:19.522
ไปอยู่วัดทีหนึ่งหลายวัน

00:14:19.522 --> 00:14:22.987
ช่วงวันหยุดนี่ ช่วงต้นธันวา

00:14:22.987 --> 00:14:26.371
มีวันหยุดเยอะ จะลางานบ้างอะไรบ้าง

00:14:26.371 --> 00:14:28.600
ไปอยู่วัดได้ 10 วัน 11 วัน

00:14:28.600 --> 00:14:34.860
9 วัน อะไรอย่างนี้ แต่ละปีไม่เท่ากัน

00:14:34.860 --> 00:14:39.221
ถวายปัจจัยท่านเล็กน้อยเท่านั้นเอง

00:14:39.221 --> 00:14:48.205
ท่านกลับดูแลเรามาก ดูแลละเอียด

00:14:48.205 --> 00:14:52.636
เข้าไปกราบ ท่านก็สั่งพระอุปัฏฐาก

00:14:52.636 --> 00:14:55.670
ให้ไปจัดกุฏิพระให้หลวงพ่ออยู่
ท่านสั่งอย่างนี้

00:14:55.670 --> 00:15:04.036
บอกคนนี้เขาภาวนาจริง ให้ไปอยู่โซนพระ

00:15:04.036 --> 00:15:10.076
คนร่ำคนรวยคนใหญ่คนโตไปกราบ ท่านก็ยิ้มๆ

00:15:10.076 --> 00:15:16.193
ถวายอะไรท่านก็ยิ้มๆ เฉยๆ

00:15:16.193 --> 00:15:18.593
ตอนเวลาไปเรียนกับครูบาอาจารย์

00:15:18.593 --> 00:15:24.608
บางทีคนใหญ่คนโตอะไรมากราบท่าน

00:15:24.608 --> 00:15:29.134
พระอุปัฏฐากก็ให้พวกนี้กราบๆ ไป
แล้วก็ออกไปเลย

00:15:29.134 --> 00:15:35.599
แล้วก็เปิดโอกาสให้หลวงพ่อส่งการบ้าน

00:15:35.599 --> 00:15:40.622
นี่เราอยู่ในบรรยากาศที่อบอุ่น

00:15:40.622 --> 00:15:46.307
แต่ไม่ใช่อบอุ่นแบบลูกแหง่

00:15:46.307 --> 00:15:50.606
ครูบาอาจารย์ไม่ได้มาประคบประหงมเรา

00:15:50.606 --> 00:15:56.439
แต่ดูแลให้เราภาวนา

00:15:56.439 --> 00:16:01.215
ตอนแรกหลวงพ่อก็เลยนึกว่า 
โอ้ พระกรรมฐานดีทุกองค์

00:16:01.215 --> 00:16:03.977
เพราะเราเข้าไปวัดไหนก็เจอครูบาอาจารย์

00:16:03.977 --> 00:16:06.879
ท่านก็ดีทั้งนั้นเลย

00:16:06.879 --> 00:16:10.807
เลยนึกว่าพระปฏิบัติจะต้องดีทุกองค์

00:16:10.807 --> 00:16:14.541
กว่าจะฉลาดก็โง่มาก่อนทั้งนั้นล่ะ

00:16:14.541 --> 00:16:17.775
ก็มีดีบ้างไม่ดีบ้าง

00:16:17.775 --> 00:16:20.007
ฉะนั้นอย่างบางทีพวกเรา

00:16:20.007 --> 00:16:23.609
ร่อนเร่ไปที่โน้นที่นี่

00:16:23.609 --> 00:16:26.486
มีบุญก็เจอที่ดีๆ

00:16:26.486 --> 00:16:35.286
อกุศลให้ผลก็เจอที่หลอกๆ ถมเถไป

00:16:35.286 --> 00:16:37.220
สิ่งที่จะช่วยเราได้มากที่สุด

00:16:37.220 --> 00:16:40.312
เราแยกแยะยาก

00:16:40.312 --> 00:16:42.647
ว่าครูบาอาจารย์องค์ไหนดีหรือไม่ดี

00:16:42.647 --> 00:16:45.812
อย่างจะมาเชื่อว่าหลวงพ่อดีนี่โง่

00:16:45.812 --> 00:16:48.835
รู้ได้อย่างไรว่าหลวงพ่อดี

00:16:48.835 --> 00:16:52.411
เป็นแค่ความเชื่อของเรา เชื่อตามๆ กัน

00:16:52.411 --> 00:16:55.469
นั่นเป็นความไม่ฉลาดเลย

00:16:55.469 --> 00:16:57.358
ฉะนั้นสิ่งที่จะช่วยเราได้มาก

00:16:57.358 --> 00:17:02.142
คือการอ่านตำรับตำราไว้บ้าง

00:17:02.142 --> 00:17:07.099
อ่านพระไตรปิฎกอะไรอย่างนี้
จับหลักการปฏิบัติให้แม่นๆ

00:17:07.099 --> 00:17:09.934
หรืออย่างฟังหลวงพ่อ

00:17:09.934 --> 00:17:14.019
จับหลักให้แม่นแล้วไปลงมือทำ

00:17:14.019 --> 00:17:19.902
ไม่ต้องเชื่อแต่ไม่ได้ปฏิเสธ

00:17:19.902 --> 00:17:22.810
เวลาเราฟังธรรมะ

00:17:22.810 --> 00:17:25.719
ถ้าเป็นหลวงพ่อฟัง

00:17:25.719 --> 00:17:28.728
เราก็จะดูว่าคำสอนนี้

00:17:28.728 --> 00:17:32.278
สอดคล้องกับพระไตรปิฎกไหม

00:17:32.278 --> 00:17:36.495
ถ้าไม่สอดคล้อง เราสังเกตต่อ

00:17:36.495 --> 00:17:40.360
ไม่สอดคล้องที่ Wording ที่คำพูด

00:17:40.360 --> 00:17:43.784
อย่างครูบาอาจารย์บางองค์
ท่านไม่ได้เรียนปริยัติเลย

00:17:43.784 --> 00:17:46.918
ท่านก็ใช้ภาษาตามสะดวกของท่าน

00:17:46.918 --> 00:17:49.680
เราก็ต้องฟังดู

00:17:49.680 --> 00:17:55.828
ว่าเนื้อหาสาระที่ท่านเทศน์นี่ถูกต้องไหม

00:17:55.828 --> 00:18:01.713
บางทีโดยพยัญชนะโดยภาษา
โดยตัวหนังสือไม่ถูก

00:18:01.713 --> 00:18:05.382
แต่โดยเนื้อหาแล้วถูก อย่างนี้ก็มี

00:18:05.382 --> 00:18:08.196
ฉะนั้นถ้าเราได้ปฏิบัติด้วย

00:18:08.196 --> 00:18:10.400
ได้อ่านตำราด้วย

00:18:10.400 --> 00:18:13.845
จะช่วยให้เราคัดกรอง

00:18:13.845 --> 00:18:22.790
ก็จะได้ไม่หลงตกเป็นเหยื่อ

00:18:22.790 --> 00:18:25.044
ถ้าเราภาวนาไปถึงช่วงหนึ่ง

00:18:25.044 --> 00:18:30.726
เราจะเข้าใจอันไหนจริงอันไหนไม่จริง

00:18:30.726 --> 00:18:35.276
มันรู้ด้วยตัวเองได้

00:18:35.276 --> 00:18:40.212
บางทีรู้แล้วแต่มันไม่สนองกิเลส

00:18:40.212 --> 00:18:42.690
บางคนอ่อนแอ

00:18:42.690 --> 00:18:47.955
อยากได้ครูบาอาจารย์ที่คอยโอ๋อย่างนี้ก็มี

00:18:47.955 --> 00:18:50.037
อยากได้ครูบาอาจารย์ที่คอยโอ๋

00:18:50.037 --> 00:18:54.936
อยู่กับหลวงพ่อไม่ได้ เพราะหลวงพ่อไม่โอ๋

00:18:54.936 --> 00:18:59.765
แบบนี้พอเขาทนไม่ไหว
เขาก็ต้องไปหาที่เรียนที่อื่น

00:18:59.765 --> 00:19:03.690
ที่มีครูบาอาจารย์คอยโอ๋อยู่

00:19:03.690 --> 00:19:07.831
สิ่งที่หลวงพ่อพยายามสอนพวกเรา

00:19:07.831 --> 00:19:11.097
คือเรียนให้รู้เรื่องฟังให้รู้เรื่องก่อน

00:19:11.097 --> 00:19:14.197
รู้แนวแล้วเอาไปลงมือทำ

00:19:14.197 --> 00:19:18.479
ลงมือทำแล้วก็วัดผลด้วยตัวเอง

00:19:18.479 --> 00:19:20.775
ที่เราปฏิบัตินี่

00:19:20.775 --> 00:19:24.142
เกิดความเปลี่ยนแปลงในตัวเองไหม

00:19:24.142 --> 00:19:26.391
มักน้อยสันโดษบ้างไหม

00:19:26.391 --> 00:19:28.651
คลุกคลีน้อยลงไหม

00:19:28.651 --> 00:19:31.391
สังเกตตัวเองไป

00:19:31.391 --> 00:19:34.291
ใฝ่หาความสงบวิเวกบ้างไหม

00:19:34.291 --> 00:19:38.353
หรือกระดี๊กระด๊าอยู่ตลอดเวลา

00:19:38.353 --> 00:19:42.723
วัดใจตัวเองวัดความเปลี่ยนแปลงของตัวเองไป

00:19:42.723 --> 00:19:47.974
ละเอียดขึ้นมาก็ใจคิดถึงการปฏิบัติบ่อยไหม

00:19:47.974 --> 00:19:52.241
นานๆ คิดทีอะไรอย่างนี้ไม่ได้กินหรอก

00:19:52.241 --> 00:19:54.257
ถ้าเราภาวนา

00:19:54.257 --> 00:19:58.138
อย่างฟังหลวงพ่อไปแล้วเจริญสติรู้กายรู้ใจ

00:19:58.138 --> 00:19:59.923
ตามความเป็นจริง

00:19:59.923 --> 00:20:03.189
ด้วยจิตตั้งมั่นและเป็นกลาง

00:20:03.189 --> 00:20:08.041
ในเวลาไม่นาน
เราจะเห็นความเปลี่ยนแปลงของตัวเอง

00:20:08.041 --> 00:20:10.377
เคยโกหกหน้าตาย

00:20:10.377 --> 00:20:14.243
เวลาจะโกหกแล้วคราวนี้ชักละอายใจแล้ว

00:20:14.243 --> 00:20:16.967
อย่างนี้ถือว่ามีพัฒนาการ

00:20:16.967 --> 00:20:19.611
เลวแล้วรู้ว่าเลว

00:20:19.611 --> 00:20:21.639
มุสาวาทไม่ดีหรอก

00:20:21.639 --> 00:20:23.927
แล้วเรารู้ว่ามันไม่ดี

00:20:23.927 --> 00:20:27.344
มันเคยชินที่จะพูดไม่ดี

00:20:27.344 --> 00:20:32.581
ฉะนั้นเวลาพูดไปแล้ว 
บางทีมันหลุดปากออกไป มันละอายใจ

00:20:32.581 --> 00:20:34.899
อย่างนี้ถือว่าก้าวหน้า

00:20:34.899 --> 00:20:40.287
ชั่วแล้วรู้ว่าชั่ว ก้าวหน้า

00:20:40.287 --> 00:20:43.470
ก็สังเกตได้ด้วยตัวเอง

00:20:43.470 --> 00:20:48.426
หรือบางคนบอกทำสมาธิจิตไม่เคยมีสมาธิเลย

00:20:48.426 --> 00:20:53.721
แต่มามีสติรู้กายรู้ใจ
ตามความเป็นจริงไปเรื่อยๆ

00:20:53.721 --> 00:20:57.904
อยู่ๆ มันมีความสุขผุดขึ้นมาเอง

00:20:57.904 --> 00:21:01.803
ความสุขผุดขึ้นมาโดยที่เราไม่ได้ทำอะไร

00:21:01.803 --> 00:21:04.787
นั่นล่ะจิตมันมีสมาธิ

00:21:04.787 --> 00:21:07.921
มีสมาธิตามธรรมชาติแล้ว

00:21:07.921 --> 00:21:12.770
มีความสุขผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ

00:21:12.770 --> 00:21:15.274
คล้ายๆ เป็นรางวัลปลอบใจ

00:21:15.274 --> 00:21:20.589
ให้เราเข้มแข็งในการปฏิบัติต่อไป

00:21:20.589 --> 00:21:22.657
อย่างช่วงแรกๆ ที่เราภาวนา

00:21:22.657 --> 00:21:26.945
เรายังไม่เห็นผลที่สำคัญ

00:21:26.945 --> 00:21:30.411
อย่างเรายังไม่ถึงมรรคถึงผลอะไรอย่างนี้

00:21:30.411 --> 00:21:35.910
ยังไม่เห็นความเปลี่ยนแปลง
แบบพลิกฟ้าคว่ำดิน

00:21:35.910 --> 00:21:38.050
ยังไม่เห็น

00:21:38.050 --> 00:21:42.033
มันมีความสุขผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ

00:21:42.033 --> 00:21:44.639
บางที 3 วันผุดขึ้นมาทีหนึ่ง

00:21:44.639 --> 00:21:46.863
อาทิตย์หนึ่งผุดขึ้นมาทีหนึ่ง

00:21:46.863 --> 00:21:49.497
มันก็มีกำลังใจ

00:21:49.497 --> 00:21:53.216
มีกำลังใจ ธรรมะนี้ดี

00:21:53.216 --> 00:21:58.711
ปฏิบัติแล้วอยู่ๆ มีความสุขผุดขึ้นมาได้

00:21:58.711 --> 00:22:01.937
ก็จะขยันภาวนา

00:22:01.937 --> 00:22:06.169
เวลาหลวงพ่อภาวนาแต่ก่อน

00:22:06.169 --> 00:22:11.256
ความสุขมันมีอยู่แล้วล่ะ
เพราะนั่งสมาธิมานาน

00:22:11.256 --> 00:22:14.422
แต่บางครั้งมันเกิดปัญญา

00:22:14.422 --> 00:22:16.409
เกิดความรู้ความเข้าใจ

00:22:16.409 --> 00:22:19.616
บางสิ่งบางอย่างขึ้นมา

00:22:19.616 --> 00:22:22.531
พอมีความรู้ความเข้าใจผุดขึ้นมาทีหนึ่ง

00:22:22.531 --> 00:22:25.182
เราก็มีความสุขหลายวัน

00:22:25.182 --> 00:22:27.797
แต่ก็ไม่เกิน 7 วัน

00:22:27.797 --> 00:22:31.031
แล้วพอมีความรู้อย่างนี้ผุดขึ้นมา

00:22:31.031 --> 00:22:34.314
เราก็มีการบ้านไปส่งครูบาอาจารย์แล้ว

00:22:34.314 --> 00:22:36.593
ก็จะไปเล่าถวายท่าน

00:22:36.593 --> 00:22:40.043
ว่าผมภาวนาแล้วมันมีอาการอย่างนี้

00:22:40.043 --> 00:22:44.693
ผมจัดการมันอย่างนี้ๆ ทำอย่างนี้

00:22:44.693 --> 00:22:48.660
ที่กระผมทำอยู่นี่ถูกหรือไม่ถูก

00:22:48.660 --> 00:22:50.977
ถ้าไม่ถูกครูบาอาจารย์ช่วยบอกด้วย

00:22:50.977 --> 00:22:56.036
ถ้าถูกแล้วครูบาอาจารย์ช่วยแนะนำ

00:22:56.036 --> 00:22:58.724
วิธีปฏิบัติที่ยิ่งๆ กว่านี้

00:22:58.724 --> 00:23:02.552
ที่ดีกว่านี้อีก

00:23:02.552 --> 00:23:07.231
ส่วนใหญ่ท่านก็จะบอกว่าที่ทำน่ะถูกแล้ว 
ให้ทำต่อไป

00:23:07.231 --> 00:23:10.444
อันนี้เป็นการวัด

00:23:10.444 --> 00:23:12.024
ฉะนั้นการวัดมี 2 อัน

00:23:12.024 --> 00:23:14.624
อันหนึ่งวัดใจตัวเอง

00:23:14.624 --> 00:23:17.074
สติเกิดบ่อยขึ้นไหม

00:23:17.074 --> 00:23:19.267
ทำผิดศีลได้หน้าตาเฉย

00:23:19.267 --> 00:23:21.921
หรือว่าละอายใจบ้างหรือยัง

00:23:21.921 --> 00:23:24.985
สมาธิเกิดขึ้นบ้างไหม

00:23:24.985 --> 00:23:27.785
นี้เราวัดใจตัวเอง

00:23:27.785 --> 00:23:32.218
มีโอกาสเจอครูบาอาจารย์บางทีเราก็ต้องถาม

00:23:32.218 --> 00:23:37.084
ที่ผมทำอยู่นี่ มันถูกไหม

00:23:37.084 --> 00:23:41.068
ถ้าถูกแล้วทำอย่างไรมันจะดีกว่านี้อีก

00:23:41.068 --> 00:23:44.284
ท่านก็จะบอกว่าทำต่อไป

00:23:44.284 --> 00:23:47.985
ถ้าบอกว่าทำต่อไปแสดงว่าทำถูกแล้ว

00:23:47.985 --> 00:23:53.001
ถ้าทำไม่ถูกเดี๋ยวท่านก็บอกเองล่ะ

00:23:53.001 --> 00:23:56.201
เห็นไหมไม่มีไปอ้อนเลย

00:23:56.201 --> 00:23:58.919
“หลวงปู่ครับหลวงปู่” ต้องทำเสียงอ้อนๆ

00:23:58.919 --> 00:24:02.299
“หลวงปู่ครับอย่างโน้นอย่างนี้

00:24:02.299 --> 00:24:04.357
ผมอย่างโน้นผมอย่างนี้

00:24:04.357 --> 00:24:07.907
ผมอยากปฏิบัติ แต่ๆๆๆๆ”

00:24:07.907 --> 00:24:10.809
เต็มไปด้วยคำว่าแต่

00:24:10.809 --> 00:24:14.156
เจอหลวงปู่ปราโมทย์โดนเบิ๊ดกะโหลกเลย

00:24:14.156 --> 00:24:16.469
เงื่อนไขเยอะ

00:24:16.469 --> 00:24:21.951
ตั้งใจภาวนา สู้เอา แล้วสังเกตตัวเอง

00:24:21.951 --> 00:24:24.068
การปฏิบัติมันก็ไม่ได้ยากอะไร

00:24:24.068 --> 00:24:27.313
ขั้นแรกถือศีล 5 ข้อไว้ก่อน

00:24:27.313 --> 00:24:30.183
ศีล 8 ถือเป็นครั้งคราว

00:24:30.183 --> 00:24:34.152
เป็นฆราวาสทำงานหนักๆ

00:24:34.152 --> 00:24:38.500
อดข้าวเย็นทุกวันเดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะ

00:24:38.500 --> 00:24:42.019
ก็ดูสภาวะของตัวเอง

00:24:42.019 --> 00:24:48.800
ผู้หญิงบางคนมีสามีแล้วก็ปฏิญาณตนถือศีล 8

00:24:48.800 --> 00:24:50.681
ไม่ให้สามีถูกตัว

00:24:50.681 --> 00:24:53.998
บอกไม่เอาแล้วฉันจะไปนิพพานแล้ว

00:24:53.998 --> 00:24:57.221
ลูกผัวฉันไม่เอาแล้ว

00:24:57.221 --> 00:24:58.955
พอสามีไปมีผู้หญิงอื่น

00:24:58.955 --> 00:25:01.844
คราวนี้นิพพานไม่เอาแล้ว

00:25:01.844 --> 00:25:06.325
อาละวาดแล้ว ร้องห่มร้องไห้

00:25:06.325 --> 00:25:08.725
คุณแม่จะได้ยินเรื่องพวกนี้บ่อย

00:25:08.725 --> 00:25:13.174
คนชอบมาร้องห่มร้องไห้

00:25:13.174 --> 00:25:16.408
นี่ถือศีลเกินฐานะ

00:25:16.408 --> 00:25:21.376
เป็นฆราวาส แหม อยากถือศีล 8 อะไรอย่างนี้

00:25:21.376 --> 00:25:25.557
พอสามีไม่ยอมด้วย ทนไม่ได้

00:25:25.557 --> 00:25:28.607
กรรมฐานที่ฝึกไว้ล่มเลย

00:25:28.607 --> 00:25:32.074
ฉะนั้นถือศีลให้พอดีกับตัว ให้พอดี

00:25:32.074 --> 00:25:36.941
ถือศีลนี่เอาแบบลำบากนิดๆ

00:25:36.941 --> 00:25:40.727
ข่มใจนิดๆ ไม่ต้องข่มใจแบบหักดิบ

00:25:40.727 --> 00:25:43.159
มันจะไม่ไหว

00:25:43.159 --> 00:25:47.392
พอไม่ไหวนี่ต่อไปใจมันฝ่อ

00:25:47.392 --> 00:25:50.692
อย่างตั้งใจว่าจะประพฤติพรหมจรรย์

00:25:50.692 --> 00:25:53.359
แล้วทำไม่ได้ใจมันฝ่อ

00:25:53.359 --> 00:25:54.317
แต่ตั้งใจว่า

00:25:54.317 --> 00:25:57.485
ไม่ไปผิดลูกผิดเมียใครเขาอย่างนี้

00:25:57.485 --> 00:26:01.854
เห็นเมียคนอื่นสวย ข่มใจตัวเองนิดหน่อย

00:26:01.854 --> 00:26:07.925
อย่างนี้ดี ใจมันจะค่อยๆ เข้มแข็งขึ้น

00:26:07.925 --> 00:26:10.314
ศีลต้องรักษา

00:26:10.314 --> 00:26:13.824
สมาธิต้องทำ

00:26:13.824 --> 00:26:15.582
หลวงพ่อเคยพลาด

00:26:15.582 --> 00:26:20.085
พลาดหลายครั้งเรื่องไม่อยากทำสมาธิ

00:26:20.085 --> 00:26:21.514
เพราะทำมาแต่เด็ก

00:26:21.514 --> 00:26:24.423
ทำแล้วก็รู้สึกมันไม่ได้อะไร

00:26:24.423 --> 00:26:26.723
ได้แต่ความสงบ ก็ขี้เกียจทำแล้ว

00:26:26.723 --> 00:26:30.989
มาเจริญปัญญารู้สึก แหม ดีๆ

00:26:30.989 --> 00:26:33.323
พอสมาธิเรากำลังไม่พอเมื่อไร

00:26:33.323 --> 00:26:36.439
การเจริญปัญญาจะผิดทันทีเลย

00:26:36.439 --> 00:26:39.590
วิปัสสนูปกิเลสจะเกิด

00:26:39.590 --> 00:26:43.103
เคยเกิดวิปัสสนูหลายแบบ

00:26:43.103 --> 00:26:47.000
ประเภทว่างอย่างนี้ พวกเราจะเจอบ่อย

00:26:47.000 --> 00:26:48.879
ดูจิตๆ แล้วมันว่างไป

00:26:48.879 --> 00:26:51.459
แล้วก็ยินดีพอใจในความว่าง

00:26:51.459 --> 00:26:54.476
แล้วติดอยู่ในความว่าง

00:26:54.476 --> 00:26:58.442
ตัวนี้ก็ไปไม่รอดก็อยู่แค่นั้น

00:26:58.442 --> 00:27:01.742
หลวงพ่อเคยเจออีก 2 - 3 แบบ

00:27:01.742 --> 00:27:05.076
แบบหนึ่งสติเข้มแข็งมากเลย

00:27:05.076 --> 00:27:08.459
เข้มแข็งถึงขนาดมันแยกสภาวะ

00:27:08.459 --> 00:27:12.642
แยกรูปธรรมนามธรรมได้ละเอียดยิบเลย

00:27:12.642 --> 00:27:16.042
มองอากาศข้างหน้าสติมันแข็งแรงมาก

00:27:16.042 --> 00:27:19.318
เห็นอากาศนี่จริงๆ แล้วเป็นเม็ดๆ

00:27:19.318 --> 00:27:22.115
เห็นอย่างนั้น

00:27:22.115 --> 00:27:24.983
หรือบางทีเกิดปัญญามาก

00:27:24.983 --> 00:27:29.568
ภาวนาแล้วก็เกิดความรู้
ความเข้าใจอะไรขึ้นมา

00:27:29.568 --> 00:27:33.772
แล้วก็พยายามจำไว้ โอ้ ธรรมะอันนี้ดี

00:27:33.772 --> 00:27:36.875
พอภาวนาไปอีก อ้าว เกิดความรู้อีกแล้ว

00:27:36.875 --> 00:27:38.890
ก็จำเอาไว้อีก

00:27:38.890 --> 00:27:43.292
แค่อาทิตย์เดียวมีสภาวะเหมือนคนบ้า

00:27:43.292 --> 00:27:46.474
ไม่ได้บ้าจริงหมายถึงเทียบให้ฟัง

00:27:46.474 --> 00:27:48.068
เหมือนคนบ้าชนิดที่ว่า

00:27:48.068 --> 00:27:52.611
ไปไหนก็เดินแบกตู้พระไตรปิฎกไป

00:27:52.611 --> 00:27:55.211
คนดีที่ไหนจะไปทำอย่างนั้น

00:27:55.211 --> 00:27:59.278
เรา เอ๊ เราต้องผิดที่ไหนสักที่หนึ่ง

00:27:59.278 --> 00:28:02.929
ทำไมภาวนาแล้วแทนที่ใจจะโปร่งโล่งเบา

00:28:02.929 --> 00:28:05.112
คลายความยึดถือ

00:28:05.112 --> 00:28:08.880
นี่เรากลับไปยึดถือปัญญามากมาย

00:28:08.880 --> 00:28:11.579
เห็นเกิดความรู้ถูกเข้าใจถูก

00:28:11.579 --> 00:28:13.479
มีปัญญาขึ้นมาแล้วเสียดาย

00:28:13.479 --> 00:28:17.363
เก็บๆๆ ใส่สมองไว้เต็มไปหมดเลย

00:28:17.363 --> 00:28:20.716
อันนั้นก็รู้อันนี้ก็รู้

00:28:20.716 --> 00:28:26.148
นี่ก็เป็นวิปัสนูอย่างหนึ่ง รู้เยอะไป

00:28:26.148 --> 00:28:31.046
เหมือนปัญญามากมาย ก็ใช้ไม่ได้

00:28:31.046 --> 00:28:33.844
ภาวนาแล้วก็ยิ่งหนักขึ้นๆ

00:28:33.844 --> 00:28:35.744
แสดงว่าผิดแล้วล่ะ

00:28:35.744 --> 00:28:38.810
ภาวนาแล้วมันต้องปล่อยวางได้

00:28:38.810 --> 00:28:43.609
ไม่ใช่ภาวนาแล้วยิ่งยึดถือ

00:28:43.609 --> 00:28:44.911
แล้วปล่อยวาง

00:28:44.911 --> 00:28:48.372
ต้องให้จิตมันปล่อยวางด้วยปัญญา

00:28:48.372 --> 00:28:51.072
ไม่ใช่แกล้งปล่อย

00:28:51.072 --> 00:28:54.705
หลวงพ่อเคยอ่านหนังสือของเซน

00:28:54.705 --> 00:28:57.373
อ่านแล้วใจเราโล่งๆ ว่างๆ

00:28:57.373 --> 00:28:59.654
รู้สึกอย่างนี้ดี

00:28:59.654 --> 00:29:03.004
ก็น้อมจิตไปอยู่กับใจที่ว่างๆ โล่ง

00:29:03.004 --> 00:29:04.729
เห็นโลกนี้ว่างไปหมด

00:29:04.729 --> 00:29:08.664
อะไรๆ ก็ว่าง คิดว่าดี

00:29:08.664 --> 00:29:11.470
เสร็จแล้วก็พบว่าไม่ใช่หรอก

00:29:11.470 --> 00:29:14.570
นี่เราปรุงแต่งขึ้นมา

00:29:14.570 --> 00:29:19.720
ฉะนั้นเวลาเราภาวนาก็ต้องค่อยสังเกตไป

00:29:19.720 --> 00:29:22.693
อะไรที่ภาวนาไปแล้ว

00:29:22.693 --> 00:29:25.345
มันขัดกับคำสอนของพระพุทธเจ้า

00:29:25.345 --> 00:29:27.443
สภาวะอะไรเกิดขึ้นนี่

00:29:27.443 --> 00:29:31.284
เป็นไปเพื่อความปล่อยวาง
หรือเพื่อความยึดถือ

00:29:31.284 --> 00:29:35.250
สภาวะทั้งหลายตกอยู่ใต้ไตรลักษณ์ไหม

00:29:35.250 --> 00:29:37.632
ถ้าภาวนาแล้วไม่เข้าหลักไตรลักษณ์

00:29:37.632 --> 00:29:39.685
ผิดแน่นอน

00:29:39.685 --> 00:29:41.617
หรือที่เราปฏิบัติอยู่นี่

00:29:41.617 --> 00:29:45.820
เป็นสมถะหรือเป็นวิปัสสนาต้องแยกให้ออก

00:29:45.820 --> 00:29:49.297
ถ้าแยกไม่ออกเราก็หลงทำสมถะอยู่

00:29:49.297 --> 00:29:51.213
แล้วเราก็คิดฟุ้งซ่านไป

00:29:51.213 --> 00:29:53.571
แล้วบอกเราเกิดปัญญา

00:29:53.571 --> 00:29:55.929
อันนี้ก็ใช้ไม่ได้

00:29:55.929 --> 00:29:59.973
หรือบางทีเดินปัญญามากสมาธิไม่พอ

00:29:59.973 --> 00:30:01.325
อันนี้ก็ใช้ไม่ได้

00:30:01.325 --> 00:30:03.911
ต้องสังเกตตัวเอง

00:30:03.911 --> 00:30:05.826
ไม่ต้องรอถามครูบาอาจารย์

00:30:05.826 --> 00:30:10.092
นานๆ จะมีโอกาสถามครูบาอาจารย์
สักครั้งหนึ่ง

00:30:10.092 --> 00:30:13.656
แต่สติปัญญามันอยู่กับตัวเราทุกวัน

00:30:13.656 --> 00:30:18.040
อาศัยสิ่งที่อยู่กับตัวเรานี่ล่ะ

00:30:18.040 --> 00:30:23.006
คอยสังเกตสิ่งที่เราทำอยู่นี่

00:30:23.006 --> 00:30:26.253
ทำให้อกุศลลดลงไหม

00:30:26.253 --> 00:30:28.760
ทำให้อกุศลเกิดยากขึ้นไหม

00:30:28.760 --> 00:30:31.406
ทำให้กุศลเกิดบ่อยไหม

00:30:31.406 --> 00:30:35.891
เกิดแล้วถี่ขึ้นๆ ไหม หรือนานๆ เกิดที

00:30:35.891 --> 00:30:42.838
นี่วัดใจตัวเอง สังเกตไป ดูไปเรื่อยๆ

00:30:42.838 --> 00:30:46.373
การสังเกตกิเลสเป็นเรื่องสำคัญ

00:30:46.373 --> 00:30:50.872
ภาวนาแล้วสังเกตกิเลสออกนี่ดีมากๆ เลย

00:30:50.872 --> 00:30:54.972
ในเบื้องต้นจิตใจเรามีกิเลสอะไร เราคอยรู้

00:30:54.972 --> 00:30:58.405
ก็จะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างเกิดแล้วดับ

00:30:58.405 --> 00:31:01.539
ต่อไปพอเราเข้าใจธรรมะ

00:31:01.539 --> 00:31:05.107
ตรงที่เราคิดว่าเราบรรลุมรรคผล

00:31:05.107 --> 00:31:08.372
เราก็จะวัดว่าบรรลุจริงหรือไม่จริง

00:31:08.372 --> 00:31:11.582
วัดที่ไหน วัดที่กิเลส

00:31:11.582 --> 00:31:14.172
อย่างเราภาวนาแล้วจิตเรารวมวูบลงไป

00:31:14.172 --> 00:31:16.402
ถอยออกมา

00:31:16.402 --> 00:31:20.668
หลายคนรีบสรุปเลย ได้โสดาบัน

00:31:20.668 --> 00:31:24.350
จะได้หรือไม่ได้ วิญญูชนต้องสังเกตเอา

00:31:24.350 --> 00:31:26.105
ไม่มีใครเขาบอกกันหรอก

00:31:26.105 --> 00:31:28.455
เพราะบอกแล้วมันอันตราย

00:31:28.455 --> 00:31:30.588
บางทีเขาก็หลอกเอา

00:31:30.588 --> 00:31:34.121
ไปภาวนา เฮ้ย ได้โสดาบันแล้ว

00:31:34.121 --> 00:31:37.382
เขาให้ตำแหน่งก็ดีใจ

00:31:37.382 --> 00:31:40.782
มีเงินมีทองก็ยกให้เขาอะไรอย่างนี้

00:31:40.782 --> 00:31:44.233
หรือเลื่อมใสศรัทธางมงายไปเลย

00:31:44.233 --> 00:31:48.373
เพราะฉะนั้นถ้าเราภาวนาแล้วเราคิดว่า
เราได้โสดาบัน

00:31:48.373 --> 00:31:53.041
หรือภาวนาแล้วมีใครมารับรองเรา
ว่าได้โสดาบัน

00:31:53.041 --> 00:31:55.560
ทั้ง 2 นัยยะ คิดเอง

00:31:55.560 --> 00:31:58.978
หรือมีใครมาบอกก็ตาม

00:31:58.978 --> 00:32:02.329
ให้สังเกตที่กิเลส

00:32:02.329 --> 00:32:07.895
พระโสดาบันละกิเลสบางอย่างได้เด็ดขาดแล้ว

00:32:07.895 --> 00:32:10.665
ละสักกายทิฏฐิ

00:32:10.665 --> 00:32:15.312
คือละความเห็นว่าตัวเรามีอยู่จริง

00:32:15.312 --> 00:32:17.529
มีตัวมีตน

00:32:17.529 --> 00:32:21.029
แล้วสังเกตลงไปว่ามีไหม

00:32:21.029 --> 00:32:24.628
อย่างบางทีภาวนาจิตมันว่างๆ ไป

00:32:24.628 --> 00:32:27.278
แล้วบอกว่าตัวเราไม่มีแล้ว

00:32:27.278 --> 00:32:30.944
บอกใจเย็นๆ ดูไปหลายๆ วัน

00:32:30.944 --> 00:32:34.397
ตอนที่สมาธิเสื่อมลง

00:32:34.397 --> 00:32:37.112
จิตใจเป็นคนธรรมดานั่นล่ะ

00:32:37.112 --> 00:32:41.211
ดูสิมันจะมีตัวเราอีกไหม

00:32:41.211 --> 00:32:45.810
บางทีพอจิตมันทรงสมาธิอยู่

00:32:45.810 --> 00:32:52.312
ก็มองตัวเราไม่เห็น มันสบาย มันว่างๆ

00:32:52.312 --> 00:32:57.077
พอสมาธิเสื่อมก็ไม่มีตัวเรา มีแต่ตัวกู

00:32:57.077 --> 00:32:59.562
หนักกว่าตัวเราอีก

00:32:59.562 --> 00:33:03.977
นี่สังเกตเอามันละได้จริงหรือเปล่า

00:33:03.977 --> 00:33:08.049
บางคนก็ภาวนาเขานึกว่าได้โสดาบัน

00:33:08.049 --> 00:33:11.920
หรือมีคนรับรองว่าได้โสดาบัน

00:33:11.920 --> 00:33:16.190
ก็ดูลงไปที่ตัวเอง

00:33:16.190 --> 00:33:19.523
ละสักกายทิฏฐิได้ไหม

00:33:19.523 --> 00:33:22.726
ศีล 5 ของเราดีไหม

00:33:22.726 --> 00:33:27.259
ถ้าศีล 5 ยังด่างพร้อยอยู่ ยังไม่ใช่หรอก

00:33:27.259 --> 00:33:28.777
เพราะฉะนั้นวัดตรงนี้

00:33:28.777 --> 00:33:30.556
วัดที่กิเลสของเรานี่

00:33:30.556 --> 00:33:33.369
ถ้ากิเลสยังหยาบๆ จนทำผิดศีลได้

00:33:33.369 --> 00:33:37.131
ไม่ใช่หรอก

00:33:37.131 --> 00:33:40.179
ค่อยๆ สังเกตเอา

00:33:40.179 --> 00:33:42.527
พวกที่ชอบพยายามมาถามหลวงพ่อ

00:33:42.527 --> 00:33:45.063
ว่าได้โสดาบันหรือยัง

00:33:45.063 --> 00:33:48.974
บางคนหนักกว่านั้น มาบอกว่าได้โสดาบันแล้ว

00:33:48.974 --> 00:33:52.878
เคยเจอหนักที่สุดเป็นพระ

00:33:52.878 --> 00:33:56.002
บอกได้พระอรหันต์แล้ว

00:33:56.002 --> 00:33:58.871
หลวงพ่อบอกยังไม่ได้หรอก

00:33:58.871 --> 00:34:01.289
จิตใจเศร้าหมองเลย

00:34:01.289 --> 00:34:04.309
มัว ขุ่นมัว เศร้าหมองไปหมด

00:34:04.309 --> 00:34:07.849
บอกเห็นไหมจิตมีโทสะแล้ว

00:34:07.849 --> 00:34:10.734
เห็น ไม่ใช่พระอนาคามีหรอก

00:34:10.734 --> 00:34:13.045
วัดกันด้วยกิเลสอย่างนี้

00:34:13.045 --> 00:34:17.353
ไล่ๆๆๆ ต้อนลงไปเรื่อยๆ

00:34:17.353 --> 00:34:20.955
เพราะฉะนั้นใครบอกเราได้โน้นได้นี่

00:34:20.955 --> 00:34:23.721
อย่าเพิ่งเชื่อ

00:34:23.721 --> 00:34:26.820
หรือเราภาวนาแล้วเราเชื่อของเราเอง

00:34:26.820 --> 00:34:28.953
ก็อย่าเชื่อ 100 เปอร์เซ็นต์

00:34:28.953 --> 00:34:31.868
สังเกตกิเลสไปนานๆ

00:34:31.868 --> 00:34:35.493
เมื่อก่อนมีครูบาอาจารย์องค์หนึ่ง
ชื่อหลวงพ่อกิม

00:34:35.493 --> 00:34:40.022
หลวงพ่อกิมนี่ภาษาเขมรไม่ใช่ภาษาจีน

00:34:40.022 --> 00:34:43.252
เป็นคนสุรินทร์

00:34:43.252 --> 00:34:45.936
หลวงพ่อกิมบอกว่าไปภาวนานี่

00:34:45.936 --> 00:34:49.024
ถ้าไม่มีครูบาอาจารย์

00:34:49.024 --> 00:34:52.949
แล้วคิดว่าบรรลุอะไรแล้วนี่

00:34:52.949 --> 00:34:56.271
ให้ดู 3 เดือน

00:34:56.271 --> 00:35:01.083
ดูไปเรื่อยๆ 3 เดือนนี้กิเลสจะกลับมาไหม

00:35:01.083 --> 00:35:03.051
กระทั่งคิดว่าเป็นพระอรหันต์

00:35:03.051 --> 00:35:06.647
ดูไป 3 เดือนเดี๋ยวก็เจอ

00:35:06.647 --> 00:35:09.974
แต่ถ้าตั้งใจว่า

00:35:09.974 --> 00:35:12.022
เราเป็นไปแล้ว เชื่อไปแล้ว

00:35:12.022 --> 00:35:15.213
คราวนี้ไม่ยอมดูแล้ว ไม่กล้าดู

00:35:15.213 --> 00:35:18.712
หลายคนภาวนาได้ใบเซอร์ฯมาจากที่อื่น

00:35:18.712 --> 00:35:21.320
บอกไม่กล้าดูแล้ว

00:35:21.320 --> 00:35:26.644
เพราะว่ากลัวจะไม่ได้เป็นโสดาบัน

00:35:26.644 --> 00:35:29.995
ไปเรียนสะเปะสะปะ อันตราย

00:35:29.995 --> 00:35:32.504
รู้ปริยัติไว้บ้างก็ดี

00:35:32.504 --> 00:35:36.856
เอาไว้ตรวจสอบตัวเอง

00:35:36.856 --> 00:35:41.137
เคยได้ยินคำว่าโยนิโสมนสิการไหม

00:35:41.137 --> 00:35:46.100
โยนิโสมนสิการ การพิจารณาโดยแยบคาย

00:35:46.100 --> 00:35:50.154
คำว่าแยบคายไม่ใช่เจ้าเล่ห์แสนกล

00:35:50.154 --> 00:35:52.135
แยบคายนี่ก็คือดูว่า

00:35:52.135 --> 00:35:56.713
อันนี้สอดคล้องกับคำสอนของพระพุทธเจ้า

00:35:56.713 --> 00:35:59.882
และพระอรหันตสาวกทั้งหลายไหม

00:35:59.882 --> 00:36:08.480
แยบคายตรงนี้คือดูว่ามันสอดคล้องไหม

00:36:08.480 --> 00:36:13.166
วันนี้สอนวิธีตรวจสอบตัวเอง

00:36:13.166 --> 00:36:19.510
เราจะได้ไม่งมงาย ไม่ต้องฟังใคร

00:36:19.510 --> 00:36:23.831
หลวงพ่อภาวนาหลวงพ่อไม่เคยสงสัยตัวเองเลย

00:36:23.831 --> 00:36:26.481
ภาวนาอย่างไร

00:36:26.481 --> 00:36:30.192
เพราะเราตรวจสอบตัวเองเสมอ

00:36:30.192 --> 00:36:33.321
บางทีเข้าไปหาครูบาอาจารย์

00:36:33.321 --> 00:36:39.233
ก็ไปเล่าให้ท่านฟัง ท่านก็ชมว่าฉลาดๆ

00:36:39.233 --> 00:36:44.850
คอยรู้ทันจิตใจตัวเอง

00:36:44.850 --> 00:36:47.753
ถ้าได้โสดาบัน สกทาคามี

00:36:47.753 --> 00:36:51.757
ศีลของเราต้องบริบูรณ์

00:36:51.757 --> 00:36:54.185
สมาธิยังเล็กน้อย

00:36:54.185 --> 00:36:58.201
แต่ว่าละกิเลสไปอีกกลุ่มหนึ่ง

00:36:58.201 --> 00:37:00.428
ละความเห็นผิด

00:37:00.428 --> 00:37:04.495
ว่าในขันธ์ 5 นี่มีตัวเราอยู่

00:37:04.495 --> 00:37:08.243
หรือมีตัวเรานอกเหนือจากขันธ์ 5

00:37:08.243 --> 00:37:10.269
เป็นอย่างไร ตัวเรานอกขันธ์ 5

00:37:10.269 --> 00:37:13.610
บางคนนั่งสมาธิ ถอดจิตออกไปอยู่ข้างบน

00:37:13.610 --> 00:37:16.759
ย้อนมาดู ขันธ์ 5 มันอยู่ข้างล่าง

00:37:16.759 --> 00:37:20.045
นี่มีตัวเราอยู่นอกขันธ์ 5 อีก

00:37:20.045 --> 00:37:23.183
มีตัวเรา ขันธ์ 5 เป็นตัวเรา

00:37:23.183 --> 00:37:27.189
ตัวเราเป็นขันธ์ 5 อะไรอย่างนี้

00:37:27.189 --> 00:37:30.185
ถ้าได้จริงจะไม่มี

00:37:30.185 --> 00:37:32.828
มันจะรู้เลยขันธ์ 5 ไม่ใช่ตัวเรา

00:37:32.828 --> 00:37:37.268
ไม่มีตัวเรานอกเหนือจากขันธ์ 5 ก็ไม่มี

00:37:37.268 --> 00:37:42.844
ความลังเลสงสัยในพระรัตนตรัยจะไม่มี

00:37:42.844 --> 00:37:45.206
ถ้าเราได้โสดาบัน

00:37:45.206 --> 00:37:49.009
เราจะไม่สงสัยว่าพระพุทธเจ้ามีจริงไหม

00:37:49.009 --> 00:37:51.883
พระพุทธเจ้าตรัสรู้จริงไหม

00:37:51.883 --> 00:37:54.119
สิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนนี่

00:37:54.119 --> 00:37:56.475
นำเราพ้นทุกข์ได้จริงไหม

00:37:56.475 --> 00:38:01.050
จะไม่สงสัยในตัวพระพุทธเจ้าเลย

00:38:01.050 --> 00:38:04.504
เด็กยุคนี้บอกพระพุทธเจ้าไม่มีหรอก

00:38:04.504 --> 00:38:06.555
คิดอย่างนั้นเลย

00:38:06.555 --> 00:38:09.768
พูดไปทั้งๆ ที่ไม่ได้พิสูจน์

00:38:09.768 --> 00:38:11.736
พูดด้วยความเห็น

00:38:11.736 --> 00:38:14.359
แล้วความเห็นตัวนั้นเป็นความเห็นผิด

00:38:14.359 --> 00:38:17.881
ความเห็นที่ไม่ทนต่อการพิสูจน์

00:38:17.881 --> 00:38:20.915
แต่พอถ้าภาวนาได้ธรรมะแล้ว

00:38:20.915 --> 00:38:23.487
จะรู้พระพุทธเจ้ามีจริง

00:38:23.487 --> 00:38:28.455
คำสอนของท่านมีจริง พาพ้นทุกข์ได้จริง

00:38:28.455 --> 00:38:32.253
พระธรรมมีจริงไหม มี

00:38:32.253 --> 00:38:35.549
พระธรรมนำทางเราไปสู่ความพ้นทุกข์ได้

00:38:35.549 --> 00:38:38.126
มีจริงๆ

00:38:38.126 --> 00:38:41.306
พระสงฆ์มีไหม มี

00:38:41.306 --> 00:38:43.752
เราอาจจะไม่รู้ว่าองค์ไหนเป็นพระสงฆ์

00:38:43.752 --> 00:38:46.736
แต่ตัวเองเป็นพระสงฆ์ไปเรียบร้อยแล้ว

00:38:46.736 --> 00:38:50.743
ทั้งๆ ที่ยังนุ่งกางเกง

00:38:50.743 --> 00:38:53.904
ใส่ผ้านุ่งผ้าถุงอะไรอย่างนี้

00:38:53.904 --> 00:38:57.109
ก็เป็นพระสงฆ์ไปเรียบร้อยแล้ว

00:38:57.109 --> 00:38:59.794
มันจะรู้พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ มีจริง

00:38:59.794 --> 00:39:01.952
ไม่สงสัย

00:39:01.952 --> 00:39:05.972
รู้ว่าการปฏิบัติที่ถูกเป็นอย่างไร

00:39:05.972 --> 00:39:08.334
ละสีลัพพตปรามาส

00:39:08.334 --> 00:39:12.620
การถือศีลบำเพ็ญพรตอย่างงมงาย

00:39:12.620 --> 00:39:15.730
อย่างบางคนบำเพ็ญพรตงมงาย เช่น

00:39:15.730 --> 00:39:20.668
คิดว่ากินเจแล้วบรรลุได้เร็วกว่า

00:39:20.668 --> 00:39:23.868
ถ้ากินเจถึงจะบรรลุได้

00:39:23.868 --> 00:39:28.750
วัวควายกินหญ้ามาตลอดคงบรรลุหมดแล้วล่ะ

00:39:28.750 --> 00:39:33.184
หรือบางคนคิดว่าต้องอาบน้ำในแม่น้ำคงคา

00:39:33.184 --> 00:39:35.586
แล้วจะบรรลุเร็ว

00:39:35.586 --> 00:39:37.614
ถ้าอย่างนั้นปลาในแม่น้ำคงคา

00:39:37.614 --> 00:39:39.573
ก็บรรลุหมดแล้วล่ะ

00:39:39.573 --> 00:39:44.006
อย่างนี้ที่เรียกว่าสีลัพพตปรามาส งมงาย

00:39:44.006 --> 00:39:47.478
เราจะละความงมงาย เราจะรู้เลย

00:39:47.478 --> 00:39:52.455
สิ่งที่ทำให้เราบรรลุพระโสดาบัน

00:39:52.455 --> 00:39:54.582
คือไตรสิกขา ศีลสิกขา

00:39:54.582 --> 00:39:59.110
จิตตสิกขา ปัญญาสิกขา

00:39:59.110 --> 00:40:02.564
เดินอยู่ในหลักของสติปัฏฐาน

00:40:02.564 --> 00:40:04.883
ลงมือทำสติปัฏฐาน

00:40:04.883 --> 00:40:07.501
ในเบื้องต้นทำให้เกิดสติ

00:40:07.501 --> 00:40:09.776
พอมีสติแล้วศีล สมาธิ ปัญญา

00:40:09.776 --> 00:40:16.331
ก็จะค่อยๆ แก่รอบขึ้น

00:40:16.331 --> 00:40:19.360
เราจะรู้ว่าเส้นทาง

00:40:19.360 --> 00:40:21.906
ที่ไปสู่ความบริสุทธิ์หลุดพ้น

00:40:21.906 --> 00:40:26.080
สุดท้ายหนีไม่พ้นเรื่องสติปัฏฐานหรอก

00:40:26.080 --> 00:40:28.064
สติปัฏฐานเป็นทางสายเอก

00:40:28.064 --> 00:40:33.389
เป็นทางสายเดียวเพื่อความบริสุทธิ์หลุดพ้น

00:40:33.389 --> 00:40:35.380
ฉะนั้นวัดที่ตัวเอง

00:40:35.380 --> 00:40:38.456
หลายคนบางทีเขียนจดหมายมา

00:40:38.456 --> 00:40:42.869
มาเล่าหลวงพ่อบอกว่าได้โสดาบันแล้ว

00:40:42.869 --> 00:40:44.370
บางคนบอกว่า

00:40:44.370 --> 00:40:47.402
เห็นจิตกับสภาพธรรมที่แวดล้อมอยู่

00:40:47.402 --> 00:40:50.319
เป็นสิ่งเดียวกันแล้ว

00:40:50.319 --> 00:40:54.067
มันเห็นด้วยกำลังสมาธิเป็นครั้งคราวหรอก

00:40:54.067 --> 00:40:55.965
เดี๋ยวก็ไม่เห็น

00:40:55.965 --> 00:41:00.353
มันยังไม่ใช่ของแท้

00:41:00.353 --> 00:41:03.315
ฉะนั้นต้องค่อยๆ สังเกตตัวเองให้ดี

00:41:03.315 --> 00:41:06.445
อย่าเข้าข้างตัวเอง

00:41:06.445 --> 00:41:11.465
แล้วเคล็ดลับสำคัญในการสังเกตจิตตนเอง

00:41:11.465 --> 00:41:16.545
ต้องดูจิตตนเองในภาวะปกติ

00:41:16.545 --> 00:41:20.148
อย่าไปทรงสมาธิอยู่

00:41:20.148 --> 00:41:23.070
อย่างถ้าเราไปทรงฌานอยู่

00:41:23.070 --> 00:41:27.098
แล้วเราบอกว่า
เราไม่มีราคะแล้ว ไม่มีโทสะแล้ว

00:41:27.098 --> 00:41:29.035
ไม่มีกามราคะ ไม่มีโทสะ

00:41:29.035 --> 00:41:30.942
เป็นพระอนาคามีแล้ว

00:41:30.942 --> 00:41:32.449
ออกจากสมาธิมา

00:41:32.449 --> 00:41:34.217
อ้าว กิเลสกลับมาอีกแล้ว

00:41:34.217 --> 00:41:36.163
ราคะก็แรงยิ่งกว่าเก่า

00:41:36.163 --> 00:41:38.882
โทสะก็ยิ่งแรงยิ่งกว่าเก่าอีก

00:41:38.882 --> 00:41:40.774
พวกนั่งสมาธิ

00:41:40.774 --> 00:41:44.557
หลุดออกมาจากสมาธิแล้วกิเลสแรง

00:41:44.557 --> 00:41:46.695
กิเลสมันคิดดอกเบี้ย

00:41:46.695 --> 00:41:49.183
มันถูกเก็บกดอยู่ช่วงหนึ่ง

00:41:49.183 --> 00:41:54.109
มีโอกาสมันซัดเราหงายท้องเลย

00:41:54.109 --> 00:41:57.226
ภาวนาเวลาเราจะสังเกตกิเลสตัวเอง

00:41:57.226 --> 00:42:01.947
สังเกตในภาวะปกติในใจที่เป็นปกติอย่างนี้

00:42:01.947 --> 00:42:06.131
ไม่ใช่ใจที่ทรงสมาธิอยู่

00:42:06.131 --> 00:42:13.181
บางคนเพ่งเอาไว้อย่างนี้

00:42:13.181 --> 00:42:16.427
แล้วบอกว่าไม่มีกิเลสแล้ว

00:42:16.427 --> 00:42:18.936
หลวงพ่อพยายามทำหน้าให้ดู

00:42:18.936 --> 00:42:22.609
จิตก็เป็น ทำทั้งหน้าทั้งใจ

00:42:22.609 --> 00:42:26.357
เพ่งอยู่อย่างนี้ แล้วบอกไม่มีกิเลส

00:42:26.357 --> 00:42:28.855
ใครด่าก็ไม่โกรธ

00:42:28.855 --> 00:42:31.353
ใครชมก็เฉยๆ

00:42:31.353 --> 00:42:36.041
เห็นผู้หญิงสวยๆ เดินโป๊ๆ ก็เฉยๆ

00:42:36.041 --> 00:42:41.408
ทำไมมันเฉย จิตมันติดสมาธิอยู่

00:42:41.408 --> 00:42:44.628
มันก็ข่มกามราคะได้

00:42:44.628 --> 00:42:47.138
มันข่ม มันไม่ได้ละ

00:42:47.138 --> 00:42:49.649
มันข่มไว้ชั่วคราว

00:42:49.649 --> 00:42:51.922
เพราะฉะนั้นเวลาที่เราภาวนา

00:42:51.922 --> 00:42:54.196
แล้วเรานึกว่าเราได้โน้นได้นี้

00:42:54.196 --> 00:42:56.521
เราวัดกิเลสตัวเอง

00:42:56.521 --> 00:43:00.487
วัดในภาวะที่จิตใจเป็นปกติ

00:43:00.487 --> 00:43:02.870
อย่าไปน้อมจิตให้นิ่งๆ ทื่อๆ อยู่

00:43:02.870 --> 00:43:06.141
แล้วก็มาวัดตอนที่มันนิ่งๆ ทื่อๆ

00:43:06.141 --> 00:43:08.966
อันนั้นจะวัดไม่ออก

00:43:08.966 --> 00:43:11.349
ถ้าเป็นคนปกติอย่างเวลานั่งสมาธิ

00:43:11.349 --> 00:43:15.360
จิตรวมอยู่อย่างนี้ คนมาด่าก็เฉย

00:43:15.360 --> 00:43:17.982
เวลาออกจากสมาธิคนยังไม่ทันด่า

00:43:17.982 --> 00:43:20.795
มันมองหน้าโดดถีบมันแล้ว

00:43:20.795 --> 00:43:22.765
นี่มันจะต่างกัน

00:43:22.765 --> 00:43:24.785
เพราะฉะนั้นต้องวัดตัวจริง

00:43:24.785 --> 00:43:29.578
ไม่ถูกฌานสมาบัติอะไรมาห่อหุ้มเอาไว้

00:43:29.578 --> 00:43:31.137
ฉะนั้นเวลาวัดกิเลส

00:43:31.137 --> 00:43:37.057
วัดตอนที่ใจเราเป็นปกตินี่ล่ะถึงจะเห็นชัด

00:43:37.057 --> 00:43:38.704
พอได้หลักไหม

00:43:38.704 --> 00:43:45.271
ในการที่จะไปตรวจสอบการปฏิบัติของตัวเอง

00:43:45.271 --> 00:43:49.583
เราตรวจสอบการปฏิบัติของตัวเอง

00:43:49.583 --> 00:43:53.181
ใช้โยนิโสมนสิการเป็นสำคัญ

00:43:53.181 --> 00:43:55.544
จะรู้โยนิโสมนสิการได้

00:43:55.544 --> 00:43:59.479
ต้องมีสุตตะ มีการเรียนรู้

00:43:59.479 --> 00:44:02.667
สุตตะไม่ใช่พระสูตรเฉยๆ

00:44:02.667 --> 00:44:08.635
สุตตะ การฟังๆ

00:44:08.635 --> 00:44:11.301
การอ่านก็ใช้ได้

00:44:11.301 --> 00:44:13.381
อ่านพระไตรปิฎกอะไรอย่างนี้

00:44:13.381 --> 00:44:15.486
อ่านให้รอบคอบ

00:44:15.486 --> 00:44:18.460
อ่านแล้วก็จับประเด็นผิดๆ ถูกๆ 
อะไรอย่างนี้

00:44:18.460 --> 00:44:21.757
อันตรายเหมือนกัน

00:44:21.757 --> 00:44:24.264
อ่านต้องรอบคอบ

00:44:24.264 --> 00:44:30.280
อย่างบอกว่าถ้าพระไปรักษาโรคให้คน

00:44:30.280 --> 00:44:39.189
พระหมอนี่ทำผิดศีล

00:44:39.189 --> 00:44:43.305
เป็นเดรัจฉานวิชา วิชาแพทย์

00:44:43.305 --> 00:44:49.174
พระไปทำเดรัจฉานวิชา อาบัติ นี่พูดเอาเอง

00:44:49.174 --> 00:44:55.076
ที่จริงพระหากินด้วยเดรัจฉานวิชา อาบัติ

00:44:55.076 --> 00:44:56.758
แต่พระใช้เดรัจฉานวิชา

00:44:56.758 --> 00:44:59.161
ช่วยเหลือสงเคราะห์โลกอะไรอย่างนี้

00:44:59.161 --> 00:45:02.398
เป็นความเมตตากรุณาต่างหาก

00:45:02.398 --> 00:45:05.457
พอตีความผิดก็ใส่ร้ายพระไปทั่ว

00:45:05.457 --> 00:45:07.124
องค์โน้นผิดองค์นี้ผิด

00:45:07.124 --> 00:45:10.601
ผิดอะไรนักหนา

00:45:10.601 --> 00:45:13.688
ต้องเรียนต้องอ่านบ้าง

00:45:13.688 --> 00:45:18.014
แต่อ่านแล้วก็เอาแขวนขึ้นหิ้งไว้ก่อน

00:45:18.014 --> 00:45:21.148
ตอนที่ลงมือภาวนา ลืมไปก่อน

00:45:21.148 --> 00:45:25.684
แล้วภาวนาเสร็จแล้วลองมาเทียบดูกับตำรา

00:45:25.684 --> 00:45:34.292
ถ้าภาวนาถูกต้องตรงกัน ต้องตรงกัน

00:45:34.292 --> 00:45:37.673
ฉะนั้นโยนิโสมนสิการไม่ใช่คิดเรื่อยเปื่อย

00:45:37.673 --> 00:45:40.355
ไม่ใช่คิดตามใจกิเลส

00:45:40.355 --> 00:45:43.629
แต่คิดโดยดูหลักเกณฑ์

00:45:43.629 --> 00:45:45.380
พระพุทธเจ้าสอนอย่างไร

00:45:45.380 --> 00:45:51.161
พระอรหันตสาวกท่านสอนไว้อย่างไร ดูตรงนั้น

00:45:51.161 --> 00:45:55.105
แล้วก็จุดสำคัญ หัดสังเกตตัวเอง

00:45:55.105 --> 00:45:58.006
สังเกตใจไว้

00:45:58.006 --> 00:46:02.024
แล้วก็มีโอกาสถามครูบาอาจารย์

00:46:02.024 --> 00:46:04.441
ตรงนี้เสี่ยงมากเลย

00:46:04.441 --> 00:46:07.868
บางทีเราภาวนาดี เราไปเจอครูบาอาจารย์เก๊

00:46:07.868 --> 00:46:11.905
ไปถามเขาแก้ของเรา

00:46:11.905 --> 00:46:18.467
เมื่อก่อนมีเรียนกับที่อื่นมา

00:46:18.467 --> 00:46:22.556
แล้วมาฟังกับหลวงพ่อ เราก็แก้ให้

00:46:22.556 --> 00:46:23.958
กลับไปหาอาจารย์

00:46:23.958 --> 00:46:26.340
อาจารย์แก้กลับไปอย่างเดิมอีก

00:46:26.340 --> 00:46:28.612
อย่างกับตีปิงปอง ตีกลับไปกลับมา

00:46:28.612 --> 00:46:30.971
สุดท้ายหลวงพ่อตบทีเดียว

00:46:30.971 --> 00:46:35.405
กระเด็นออกนอกโต๊ะไปเลย ไม่เอาด้วยแล้ว

00:46:35.405 --> 00:46:39.446
ฉะนั้นวัดใจตัวเองให้ได้ดีที่สุด

00:46:39.446 --> 00:46:42.454
แล้วเครื่องมือในการวัด โยนิโสมนสิการ

00:46:42.454 --> 00:46:45.126
วัดด้วยตัวนี้

00:46:45.126 --> 00:46:48.016
ฉะนั้นอย่าได้โง่งมงาย

00:46:48.016 --> 00:46:51.978
ทุกวันนี้คนออกมาสอนมากมายเหลือเกิน

00:46:51.978 --> 00:46:54.516
เราภาวนาชำนิชำนาญ

00:46:54.516 --> 00:46:58.993
เราฟังปุ๊บเราก็รู้แล้วนี่ธรรมะระดับไหน

00:46:58.993 --> 00:47:04.055
ธรรมะระดับคิดเอาหรือว่ามีประสบการณ์ตรง

00:47:04.055 --> 00:47:06.596
ประสบการณ์นั้นตรงถูกหรือไม่ถูก

00:47:06.596 --> 00:47:11.053
ไปอีกหลายระดับ ค่อยๆ ดูเอา

00:47:11.053 --> 00:47:14.495
วันนี้เทศน์ให้ฟังเท่านี้

00:47:14.495 --> 00:47:17.205
ทำไมไม่สอนวิธีปฏิบัติ สอนไปเยอะแล้ว

00:47:17.205 --> 00:47:21.110
วันนี้สอนการตรวจการบ้านตัวเอง

00:47:21.110 --> 00:47:25.954
จะได้ไม่ต้องมาถามหลวงพ่อบ่อย

00:47:25.954 --> 00:47:28.812
เบอร์ 1

00:47:28.812 --> 00:47:30.416
เบอร์ 1 ต้องตกใจด้วย

00:47:30.416 --> 00:47:33.256
เรียกเบอร์ 1 ทีเดียว

00:47:33.256 --> 00:47:36.128
เบอร์ 1: ในรูปแบบ

00:47:36.128 --> 00:47:39.001
นั่งสมาธิอยู่กับลมหายใจ

00:47:39.001 --> 00:47:41.382
อยู่กับอารมณ์อันเดียวบ้าง

00:47:41.382 --> 00:47:43.064
ดูจิตทำงานบ้าง

00:47:43.064 --> 00:47:45.720
รู้ทันบ้างไม่ทันบ้าง

00:47:45.720 --> 00:47:48.043
ยังจงใจมากไป

00:47:48.043 --> 00:47:50.164
เพราะมันยังไม่ยอมรับความจริง

00:47:50.164 --> 00:47:52.286
และความอยากดี

00:47:52.286 --> 00:47:56.651
ชีวิตประจำวันคอยมีสติรู้ทันจิตคิด

00:47:56.651 --> 00:48:01.499
แต่รวมๆ แล้วสติยังช้าและอ่อนอยู่

00:48:01.499 --> 00:48:04.268
รู้จักกิเลสตัวเองมากขึ้น

00:48:04.268 --> 00:48:07.954
ทั้งมานะ โทสะ ความอยาก

00:48:07.954 --> 00:48:10.210
มันวนเวียนกลับมาเรื่อยๆ

00:48:10.210 --> 00:48:12.786
ขอคำสั่งสอนครับ

00:48:12.786 --> 00:48:17.342
ที่รู้ที่เห็นถูกแล้ว ดี

00:48:17.342 --> 00:48:20.764
จุดที่ยังผิดอยู่คือจิต

00:48:20.764 --> 00:48:22.896
จิตของเราปกติเป็นแบบนี้ไหม

00:48:22.896 --> 00:48:25.777
พยักหน้าเอาหรือส่ายหน้า

00:48:25.777 --> 00:48:27.926
ไม่เป็นอย่างนี้

00:48:27.926 --> 00:48:31.495
ถ้าจิตเป็นอย่างนี้ใช้ไม่ได้

00:48:31.495 --> 00:48:33.420
ไปล็อกนิ่งๆ เฉยๆ

00:48:33.420 --> 00:48:38.694
จิตเฉยๆ อย่างนี้ ใครด่าก็เฉย

00:48:38.694 --> 00:48:42.847
จิตตรงนี้ก็ยังไม่ปกติ ดูออกไหม

00:48:42.847 --> 00:48:48.718
เออ รู้ทันแล้ว ใช้ได้ ดีที่ทำอยู่

00:48:48.718 --> 00:48:50.861
หลวงพ่อถึงบอกอย่างไรเวลาวัด

00:48:50.861 --> 00:48:53.585
ต้องวัดด้วยใจที่ปกติ

00:48:53.585 --> 00:48:55.836
ถ้าใจไปทรงไว้อย่างนี้

00:48:55.836 --> 00:48:58.299
มันวัดอะไรไม่ได้หรอก

00:48:58.299 --> 00:49:02.570
มันเห็นกิเลสก็เห็นไม่จริง

00:49:02.570 --> 00:49:06.894
เบอร์ 2: ในรูปแบบนั่งสมาธิ

00:49:06.894 --> 00:49:09.659
หายใจเข้าพุทออกโธ

00:49:09.659 --> 00:49:11.624
ในชีวิตประจำวัน

00:49:11.624 --> 00:49:15.630
บริกรรม พุทโธ ธัมโม สังโฆ ในใจ

00:49:15.630 --> 00:49:17.277
มีเผลอบ้าง

00:49:17.277 --> 00:49:21.058
ไม่ทราบว่าควรดูกายหรือจิตครับ

00:49:21.058 --> 00:49:25.465
บริกรรมไปเรื่อยๆ เอาสติ

00:49:25.465 --> 00:49:27.589
พอเราได้สติ

00:49:27.589 --> 00:49:29.433
อย่างเราพุทโธๆ ไป

00:49:29.433 --> 00:49:32.431
เผลอแล้วเรารู้ เผลอแล้วรู้

00:49:32.431 --> 00:49:35.746
เราได้สติได้สมาธิขึ้นมา

00:49:35.746 --> 00:49:38.394
แล้วคราวนี้สติระลึกรู้ลงในกาย

00:49:38.394 --> 00:49:40.621
เราก็ดูเห็นไตรลักษณ์

00:49:40.621 --> 00:49:43.143
สติไปรู้การทำงานของจิต

00:49:43.143 --> 00:49:47.946
เราก็เห็นจิตใจแสดงไตรลักษณ์

00:49:47.946 --> 00:49:51.857
ดูไป สติรู้อะไรก็รู้อันนั้นล่ะ

00:49:51.857 --> 00:49:55.752
ไม่ต้องบังคับว่าจงรู้เฉพาะร่างกาย

00:49:55.752 --> 00:49:58.593
หรือจงรู้เฉพาะจิต

00:49:58.593 --> 00:50:01.674
อย่าไปบังคับมัน จะตึงไป

00:50:01.674 --> 00:50:07.241
สังเกตไหมใจเราตึงๆ ไปนิดหนึ่ง

00:50:07.241 --> 00:50:11.439
สบายๆ รู้ไปธรรมดาๆ

00:50:11.439 --> 00:50:16.719
ใจธรรมดาดีที่สุดเลย

00:50:16.719 --> 00:50:20.226
ตรงนี้ไม่ธรรมดาแล้วรู้สึกไหม
เมื่อกี้ธรรมดา

00:50:20.226 --> 00:50:28.577
ตอนนี้ไม่ธรรมดา เพราะเราไปรวบเข้ามา

00:50:28.577 --> 00:50:33.420
ตัวนี้โมหะแทรกแล้วรู้สึกไหม มันซึมลงไป

00:50:33.420 --> 00:50:35.479
เพราะฉะนั้นทำสมาธิก็ทำไป

00:50:35.479 --> 00:50:37.118
จะบริกรรมก็บริกรรมไป

00:50:37.118 --> 00:50:41.684
แต่ว่าอะไรเกิดขึ้นกับจิตใจ ให้คอยรู้ทัน

00:50:41.684 --> 00:50:43.550
บริกรรมแล้วโมหะแทรก

00:50:43.550 --> 00:50:47.076
ชักเคลิ้มชักลืมตัวรู้ทัน

00:50:47.076 --> 00:50:48.538
ถ้ารู้ทันแล้วก็

00:50:48.538 --> 00:50:50.661
หายใจให้แรงขึ้นนิดหนึ่งก็ได้

00:50:50.661 --> 00:50:52.121
กระตุ้นความรู้สึกตัว

00:50:52.121 --> 00:50:55.949
ไม่ให้มันหย่อนเคลิ้มลงไป

00:50:55.949 --> 00:50:58.574
รู้สึกตัวไปแต่อย่าไปกระตุ้นมาก

00:50:58.574 --> 00:51:00.770
มันจะแข็งไป

00:51:00.770 --> 00:51:04.569
เอาแค่ไม่หลงไม่เคลิ้มไม่ถูกโมหะครอบ

00:51:04.569 --> 00:51:08.483
รู้เนื้อรู้ตัวด้วยใจปกติ

00:51:08.483 --> 00:51:11.034
โมหะแทรกตรงนี้

00:51:11.034 --> 00:51:13.586
เราน้อมใจให้เคลิ้ม

00:51:13.586 --> 00:51:17.079
อย่าน้อมใจให้เคลิ้ม

00:51:17.079 --> 00:51:22.231
รู้ตัวไว้ หายใจออกรู้สึก หายใจเข้ารู้สึก

00:51:22.231 --> 00:51:25.003
หรือจะพุทโธด้วยก็ได้ รู้สึก

00:51:25.003 --> 00:51:27.063
อย่าไปดัดแปลงจิต

00:51:27.063 --> 00:51:29.828
เบอร์ 2 ยังชินที่จะดัดแปลงจิต

00:51:29.828 --> 00:51:32.593
ให้มันนิ่งๆ

00:51:32.593 --> 00:51:35.807
รู้สึก ความรู้สึก

00:51:35.807 --> 00:51:42.762
สำคัญยิ่งกว่าการบังคับให้นิ่ง

00:51:42.762 --> 00:51:45.935
เออ ตรงนี้ถูก

00:51:45.935 --> 00:51:49.100
เวลาถูกมันถูกแวบเดียวล่ะ

00:51:49.100 --> 00:51:53.595
แล้วจิตมันก็ไปปรุงต่อ

00:51:53.595 --> 00:51:59.562
หายใจไป พุทโธไปเรื่อยๆ ใจเคลิ้มให้รู้

00:51:59.562 --> 00:52:02.490
หายใจไป พุทโธไป

00:52:02.490 --> 00:52:05.663
ใจหนีไปคิดเรื่องอื่นให้รู้

00:52:05.663 --> 00:52:08.859
เพราะฉะนั้นหายใจไปพุทโธไปแล้วรู้ทันใจไว้

00:52:08.859 --> 00:52:12.213
เคลิ้มก็รู้ หลงไปก็รู้

00:52:12.213 --> 00:52:19.214
ฝึกบ่อยๆ แล้วสติจะแข็งแรง สมาธิจะดีขึ้น

00:52:19.214 --> 00:52:22.912
เบอร์ 3: ฟังธรรมตอนขับรถ

00:52:22.912 --> 00:52:25.297
อ่านหนังสือธรรมะบ้าง

00:52:25.297 --> 00:52:28.517
ในรูปแบบนั่งสมาธิเช้าเย็น

00:52:28.517 --> 00:52:30.938
ครั้งละ 30 นาที

00:52:30.938 --> 00:52:33.797
หายใจเข้าพุทออกโธ

00:52:33.797 --> 00:52:36.160
ดูร่างกายหายใจ

00:52:36.160 --> 00:52:39.263
มักฟุ้งซ่าน ยังติดเพ่ง

00:52:39.263 --> 00:52:44.686
บางครั้งรู้สึกสว่างขึ้นคล้ายเปิดสวิตช์ไฟ

00:52:44.686 --> 00:52:49.474
รู้สึกชอบ แต่ไม่นานก็เผลอไปคิดเรื่องอื่น

00:52:49.474 --> 00:52:53.916
ระหว่างวันดูร่างกายหายใจพร้อมพุทโธ

00:52:53.916 --> 00:52:57.464
คอยรู้ทันโทสะและเผลอคิด

00:52:57.464 --> 00:53:01.569
ดูร่างกายเคลื่อนไหวบ้าง ขอคำสั่งสอนค่ะ

00:53:01.569 --> 00:53:03.435
ดูอย่างนั้นล่ะ

00:53:03.435 --> 00:53:05.988
หายใจไปหรือเคลื่อนไหวไป

00:53:05.988 --> 00:53:08.682
ก็ไม่ได้ไปบังคับจิตให้นิ่ง

00:53:08.682 --> 00:53:12.233
หายใจไปเคลื่อนไหวจิตหลงไปก็รู้

00:53:12.233 --> 00:53:15.218
พยายามไปดึงจิตคืนมาก็รู้

00:53:15.218 --> 00:53:18.426
รู้ทันจิตตัวเองบ่อยๆ

00:53:18.426 --> 00:53:24.146
ใช้กรรมฐานจะหายใจก็ได้เคลื่อนไหวก็ได้

00:53:24.146 --> 00:53:30.015
แนะนำอันหนึ่งก็คือดูกายให้เยอะขึ้น

00:53:30.015 --> 00:53:34.729
ใช้สติใช้ปัญญาสอดส่องเข้าไปในร่างกาย

00:53:34.729 --> 00:53:38.546
ร่างกายนี้มันสวยอยู่ที่เปลือกนอก

00:53:38.546 --> 00:53:42.812
สวยอยู่ที่ขนผมเล็บฟันหนังเท่านั้นเอง

00:53:42.812 --> 00:53:46.713
เรากำหนดจิตมองเข้าไปภายใน

00:53:46.713 --> 00:53:52.508
เห็นของไม่สวยไม่งามอยู่ภายในเยอะแยะ

00:53:52.508 --> 00:53:57.356
ฝึกตัวนี้บ้าง มันถูกกับจริต

00:53:57.356 --> 00:54:02.031
เพราะเราเป็นพวกรักสุขรักสบายรักสวยรักงาม

00:54:02.031 --> 00:54:06.533
น้อมกลับเข้ามาดูตัวนี้จะดี

00:54:06.533 --> 00:54:11.058
เบอร์ 1 ติดสมาธิ

00:54:11.058 --> 00:54:15.260
จิตคงที่อยู่ตรงนี้ทั้งๆ ที่เผลอ

00:54:15.260 --> 00:54:18.009
ตัวนี้ต้องไปดูให้ดี

00:54:18.009 --> 00:54:20.196
ถ้ามันค้างกลางอากาศอยู่อย่างนี้

00:54:20.196 --> 00:54:25.178
มันไม่เดินปัญญาจริง

00:54:25.178 --> 00:54:29.062
เบอร์ 4: ปฏิบัติในรูปแบบทุกวัน

00:54:29.062 --> 00:54:32.790
มีอาการตึงๆ หน่วงๆ ตรงกลางศีรษะ

00:54:32.790 --> 00:54:34.996
จนถึงปลายจมูก

00:54:34.996 --> 00:54:39.370
มีความรู้สึกคล้ายการเข้าไปในสมาธิที่ลึก

00:54:39.370 --> 00:54:43.397
เวลาทำงานจะทำความรู้สึกตัวทุกครั้ง

00:54:43.397 --> 00:54:45.200
เมื่อมีทุกข์เข้ามา

00:54:45.200 --> 00:54:48.594
จะรู้สึกไม่ทุกข์มากเหมือนแต่ก่อน

00:54:48.594 --> 00:54:51.022
รู้สึกอยู่เหนือทุกข์

00:54:51.022 --> 00:54:54.229
มองทุกอย่างเป็นสมมุติมากขึ้น

00:54:54.229 --> 00:54:56.628
ขอการบ้านค่ะ

00:54:56.628 --> 00:54:59.541
เวลาที่ใจเราทรงสมาธิอยู่มัน

00:54:59.541 --> 00:55:03.506
จะรู้สึกอย่างที่เล่า

00:55:03.506 --> 00:55:06.180
ถ้าอยากเห็นของจริง

00:55:06.180 --> 00:55:10.146
อย่าค้างอยู่กลางอากาศแบบนี้

00:55:10.146 --> 00:55:13.419
ถ้าเราน้อมจิตให้ทรงสมาธิอยู่อย่างนี้

00:55:13.419 --> 00:55:17.159
อะไรๆ ก็เฉยๆ หมดล่ะ

00:55:17.159 --> 00:55:22.996
ถ้าหลุดจากตรงนี้เมื่อไรมันร้ายเลย

00:55:22.996 --> 00:55:26.852
ถอยออกมาสิ อย่าค้างอยู่อย่างนั้น

00:55:26.852 --> 00:55:29.882
ถอยออกมา เออ อยู่ข้างนอกอย่างนี้

00:55:29.882 --> 00:55:40.166
กิเลสไม่ได้อยู่ข้างในอย่างนั้น

00:55:40.166 --> 00:55:44.728
อย่าหลุดเข้าไปค้างกลางอากาศอยู่

00:55:44.728 --> 00:55:48.311
ถ้าอย่างนั้นจะไม่เดินปัญญาจริง

00:55:48.311 --> 00:55:51.475
เพราะจะไม่เห็นกิเลสหรอก

00:55:51.475 --> 00:55:55.328
จะรู้สึกเฉยๆ อะไรเกิดขึ้นก็เฉยๆ

00:55:55.328 --> 00:55:59.324
จะรู้สึกไปทางนั้น

00:55:59.324 --> 00:56:01.589
แต่ถ้าใจเราไม่ไปทรงค้างอยู่

00:56:01.589 --> 00:56:04.154
กับสมาธิข้างในอย่างนั้น

00:56:04.154 --> 00:56:06.984
คราวนี้กระทบอารมณ์มันจะเกิดปฏิกิริยา

00:56:06.984 --> 00:56:10.407
ตามธรรมชาติธรรมดาล่ะ

00:56:10.407 --> 00:56:12.912
เราก็จะเห็นปฏิกิริยาทั้งหลาย

00:56:12.912 --> 00:56:14.425
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป

00:56:14.425 --> 00:56:16.468
ควบคุมไม่ได้ บังคับไม่ได้

00:56:16.468 --> 00:56:23.517
ปัญญามันอยู่ตรงนี้ไม่ได้อยู่ตรงเฉย

00:56:23.517 --> 00:56:28.961
เบอร์ 5: ทำกรรมฐานใช้คำบริกรรมพุทโธ

00:56:28.961 --> 00:56:33.643
ระหว่างวันพยายามคิดพุทโธแล้วสังเกตว่า

00:56:33.643 --> 00:56:37.739
ยังคิดพุทโธอยู่หรือไม่มีพุทโธ

00:56:37.739 --> 00:56:39.469
ทำในรูปแบบ

00:56:39.469 --> 00:56:42.371
ด้วยการนั่งบริกรรมพุทโธก่อนนอน

00:56:42.371 --> 00:56:44.547
และหลังตื่นนอน

00:56:44.547 --> 00:56:46.915
ใช้การตั้งใจหายใจ

00:56:46.915 --> 00:56:50.336
เพื่อช่วยในเวลาที่ง่วง เคลิ้ม

00:56:50.336 --> 00:56:52.960
หรือคิดพุทโธไม่ค่อยได้

00:56:52.960 --> 00:56:55.999
ขอคำชี้แนะการปฏิบัติต่อไปครับ

00:56:55.999 --> 00:56:58.668
ถูกแล้วไปพุทโธต่อ

00:56:58.668 --> 00:57:03.892
ทำได้ ทำวิธีนี้ก็ทำได้ ทำอีก

00:57:11.742 --> 00:57:17.502
เบอร์ 5 ตรงนี้เราน้อมจิตเข้าไปรู้สึกไหม

00:57:17.502 --> 00:57:21.268
น้อมเข้าไปรู้ว่าน้อม รู้ทันจิตตัวเอง

00:57:21.268 --> 00:57:26.090
จิตตรงนี้ดี ตรงนี้จิตธรรมดา

00:57:26.090 --> 00:57:30.369
รู้สึกไหม มันรู้ มันตื่น มันเบิกบาน

00:57:30.369 --> 00:57:34.842
ส่วนที่น้อมเข้าไป มันก็ได้ซึมๆ

00:57:34.842 --> 00:57:36.649
ตรงนี้ดี

00:57:36.649 --> 00:57:38.369
จิตที่จะเดินปัญญา

00:57:38.369 --> 00:57:41.809
หรือเจริญสติในชีวิตประจำวัน

00:57:41.809 --> 00:57:45.033
ใช้จิตอย่างตรงนี้

00:57:45.033 --> 00:57:48.465
ส่วนต้องการพักผ่อนก็เข้าสมาธิลึกลงไป

00:57:48.465 --> 00:57:50.370
ไม่เป็นไร

00:57:50.370 --> 00:57:53.545
แต่พอออกจากสมาธิมาอยู่ข้างนอกนี้

00:57:53.545 --> 00:57:57.683
แล้วกระทบอารมณ์แล้ว
เห็นความเปลี่ยนแปลงของจิตได้

00:57:57.683 --> 00:58:01.275
จะเดินปัญญาได้คล่องตัว

00:58:01.275 --> 00:58:09.096
ถ้านิ่งไปตลอดมันไม่เดินปัญญาจริงหรอก ดี

00:58:09.096 --> 00:58:15.756
เบอร์ 6: ในรูปแบบดูลมหายใจ มีพุทโธกำกับ

00:58:15.756 --> 00:58:20.361
ในชีวิตประจำวันดูอารมณ์ที่มากระทบบ้าง

00:58:20.361 --> 00:58:22.826
อยู่กับลมหายใจบ้าง

00:58:22.826 --> 00:58:24.471
เห็นโทสะเล็กๆ

00:58:24.471 --> 00:58:27.248
และเบื้องหลังการกระทำบ่อยขึ้น

00:58:27.248 --> 00:58:30.437
หลวงพ่อเคยให้ไปดูตัวนิ่งๆ

00:58:30.437 --> 00:58:32.850
ที่เป็นโมหะสมาธิ

00:58:32.850 --> 00:58:38.009
เห็นว่ามีการคุมและมีความหนักกลางอก

00:58:38.009 --> 00:58:42.656
เวลาทำในรูปแบบรู้สึกว่ายังติดการคุม

00:58:42.656 --> 00:58:47.087
และมีความหนัก
เมื่อมารู้ตัวในชีวิตประจำวัน

00:58:47.087 --> 00:58:49.001
ขอคำชี้แนะค่ะ

00:58:49.001 --> 00:58:51.259
เวลาเราจะทำสมาธิ

00:58:51.259 --> 00:58:53.561
เบื้องต้นก็ต้องจงใจไว้ก่อน

00:58:53.561 --> 00:58:56.109
มันก็คุมนิดหน่อย

00:58:56.109 --> 00:59:00.655
ถ้าคุมมากสมาธิไม่ดีหรอก แน่นๆ อึดอัด

00:59:00.655 --> 00:59:03.685
แต่ถ้าเราทำสมาธิแล้วเราออกมาอยู่ข้างนอก

00:59:03.685 --> 00:59:06.341
เรายังรู้สึกว่ามีการคุมอยู่

00:59:06.341 --> 00:59:08.548
แสดงว่าเราติด

00:59:08.548 --> 00:59:12.593
เรายังไม่ได้ออกจากสมาธิอย่างแท้จริง

00:59:12.593 --> 00:59:18.198
จิตติดซึมออกมาด้วย ตัวนี้ไม่ดี

00:59:18.198 --> 00:59:23.442
เพราะฉะนั้นเวลาเรานั่งสมาธิ 
อย่าให้ขาดสติ อย่าให้สติอ่อนเกินไป

00:59:23.442 --> 00:59:28.779
ถ้าสติอ่อนเกินไปแล้วโมหะมันครอบ

00:59:28.779 --> 00:59:31.557
แล้วพอเราถอยออกมาอยู่กับโลกข้างนอกนี่

00:59:31.557 --> 00:59:33.978
โมหะมันติดออกมาด้วย

00:59:33.978 --> 00:59:36.183
เพิ่มความรู้สึกตัวขึ้นนิดหนึ่ง

00:59:36.183 --> 00:59:39.608
เวลานั่งสมาธิ อย่าให้เคลิ้มลงไป

00:59:39.608 --> 00:59:43.276
แล้วเวลาอยู่ข้างนอก
สติจะทำงานได้คล่องแคล่ว

00:59:43.276 --> 00:59:49.309
จิตไม่ติดโมหะ

00:59:49.309 --> 00:59:52.029
นี่ตรงนี้น้อมแล้ว รู้สึกไหม

00:59:52.029 --> 00:59:55.181
ใจเริ่มน้อมเข้าไปจะให้มันซึม

00:59:55.181 --> 00:59:58.148
สมาธิไม่ได้แปลว่าสงบ

00:59:58.148 --> 01:00:01.779
สมาธิคือความตั้งมั่นของจิต

01:00:01.779 --> 01:00:04.122
ฉะนั้นไม่ได้ไปฝึกน้อมให้ซึมลงไป

01:00:04.122 --> 01:00:05.725
เพื่อจะได้สงบ

01:00:05.725 --> 01:00:09.090
อันนั้นเป็นมิจฉาสมาธิ

01:00:09.090 --> 01:00:10.640
ฉะนั้นต้องมีสติกำกับ

01:00:10.640 --> 01:00:17.511
ถ้าขาดสติเมื่อไรก็เกิดมิจฉาสมาธิทันทีเลย

01:00:17.511 --> 01:00:24.332
รู้สึกๆๆ มันจะเคลิ้มอยู่เรื่อย มันเคยชิน

01:00:24.332 --> 01:00:26.554
ตอนนี้นั่งน้อยๆ ก็ได้

01:00:26.554 --> 01:00:28.536
ออกมาทำงาน

01:00:28.536 --> 01:00:33.806
เคลื่อนไหวทำงานบ้านแล้วรู้สึกตัวไป

01:00:33.806 --> 01:00:38.353
ไปทำงานแล้วรู้สึกตัวที่มันทำงานไป

01:00:38.353 --> 01:00:43.433
ดีกว่าไปนั่งสมาธิ มันติด มันติดโมหะ

01:00:43.433 --> 01:00:49.336
เอาอยู่ข้างนอกนี่ล่ะ แล้วรู้สึกเอา

01:00:49.336 --> 01:00:55.081
เบอร์ 7: ในรูปแบบ สวดมนต์ เดินจงกรม

01:00:55.081 --> 01:00:56.915
ดูร่างกายหายใจ

01:00:56.915 --> 01:01:00.839
วันละ 30 นาที - 2 ชั่วโมง

01:01:00.839 --> 01:01:04.224
เวลาฟุ้งมาก จะฟังเทศน์หลวงพ่อ

01:01:04.224 --> 01:01:09.208
สวดมนต์จนมีแรง แล้วกลับมาดูกายใจทำงาน

01:01:09.208 --> 01:01:13.538
ระหว่างวันรู้กายเคลื่อนไหว ใจเปลี่ยน

01:01:13.538 --> 01:01:15.662
เห็นโทสะ มานะ

01:01:15.662 --> 01:01:17.426
ขอการบ้านค่ะ

01:01:17.426 --> 01:01:19.685
ดี ไปทำอีก

01:01:19.685 --> 01:01:22.714
ฝึกไปเรื่อยๆ

01:01:34.684 --> 01:01:39.501
เบอร์ 7 อันนี้เราส่งจิตไปดู

01:01:39.501 --> 01:01:43.521
สังเกตไหมจิตมันเคลื่อนออกไปดู

01:01:43.521 --> 01:01:45.257
มันไปดูอะไรไม่สำคัญ

01:01:45.257 --> 01:01:49.425
ที่สำคัญคือรู้จิตมันเคลื่อนไปดู

01:01:49.425 --> 01:01:51.743
รู้ทันจิตที่เคลื่อน

01:01:51.743 --> 01:01:54.711
แล้วก็ไม่ได้รักษาว่าห้ามเคลื่อน

01:01:54.711 --> 01:02:00.309
เคลื่อนแล้วรู้ เคลื่อนแล้วรู้

01:02:00.309 --> 01:02:03.865
เบอร์ 8: ภาวนาในรูปแบบทุกวัน

01:02:03.865 --> 01:02:07.035
โดยการสวดมนต์ นั่งสมาธิ

01:02:07.035 --> 01:02:09.287
ดูลมหายใจเข้าออก

01:02:09.287 --> 01:02:11.723
ทำอานาปานสติ

01:02:11.723 --> 01:02:16.074
และเดินจงกรมประมาณ 30 นาที - 1 ชั่วโมง

01:02:16.074 --> 01:02:17.708
ชีวิตประจำวัน

01:02:17.708 --> 01:02:21.465
ดูกาย เห็นกายที่ขยับเคลื่อนไหว

01:02:21.465 --> 01:02:26.157
ดูจิตเปลี่ยนไปเมื่อเจอผัสสะกระทบอารมณ์

01:02:26.157 --> 01:02:29.943
มีลมหายใจและกายเป็นเครื่องอยู่

01:02:29.943 --> 01:02:34.443
ช่วงหลังเห็นกิเลสบ่อยขึ้น ขอคำชี้แนะค่ะ

01:02:34.443 --> 01:02:38.631
ดีขึ้นเยอะเลย ใช้ได้

01:02:38.631 --> 01:02:43.613
ระวังอันเดียวอย่าน้อมจิตไปให้มันไปนิ่งๆ

01:02:43.613 --> 01:02:46.712
มันยังเคยชินที่จะทำจิต รู้สึกไหม

01:02:46.712 --> 01:02:49.263
ไปแต่งจิตให้มันนิ่งๆ อยู่นิดหนึ่ง

01:02:49.263 --> 01:02:52.669
ไม่มากหรอกแต่ว่ามี

01:02:52.669 --> 01:02:54.932
อย่าไปปรุงแต่งจิต

01:02:54.932 --> 01:02:57.547
แต่ถ้าจิตจะปรุงแต่งอะไร เราคอยรู้ทัน

01:02:57.547 --> 01:02:59.300
ไม่ห้าม

01:02:59.300 --> 01:03:01.034
แต่เราอย่าไปปรุงแต่งจิต

01:03:01.034 --> 01:03:04.130
ให้มันนิ่งๆ เฉยๆ เสียเอง

01:03:04.130 --> 01:03:09.695
ให้จิตทำงานตามธรรมชาติธรรมดา

01:03:09.695 --> 01:03:15.046
วันนี้ 8 คนเป็นเรื่องของสมาธิเสียเยอะเลย

01:03:15.046 --> 01:03:20.315
เบอร์ 4 ใจฟุ้งซ่าน

01:03:20.315 --> 01:03:22.965
วันนี้เท่านี้

01:03:22.965 --> 01:03:27.402
ต้องอดทน หลวงพ่อแถมนิดหนึ่ง

01:03:27.402 --> 01:03:33.126
มีผู้หญิงอยู่คนเป็นคนฟุ้งซ่านมากๆๆๆ

01:03:33.126 --> 01:03:37.197
ไม่ใช่มากอย่างเดียว มากๆๆ หลายตัว

01:03:37.197 --> 01:03:41.887
แล้วชอบวุ่นวาย ชอบกิจกรรม

01:03:41.887 --> 01:03:45.137
แต่ว่าอยากดี

01:03:45.137 --> 01:03:49.060
งานอดิเรกคือเล่นตุ๊กตา

01:03:49.060 --> 01:03:52.192
ทีนี้หลวงพ่อก็นวดหนักๆ เลย

01:03:52.192 --> 01:03:54.823
บังคับให้ภาวนา

01:03:54.823 --> 01:03:56.948
ภาวนาทีแรกจะร้องห่มร้องไห้

01:03:56.948 --> 01:03:59.113
โอ้ย มันทุกข์ทรมาน

01:03:59.113 --> 01:04:02.149
นั่งแล้วทรมานมากเลย

01:04:02.149 --> 01:04:05.870
แล้วเผลอเมื่อไรก็จะออกไปซนแล้วโดนดุทุกที

01:04:05.870 --> 01:04:09.332
อดทน ถูกดุก็ทน

01:04:09.332 --> 01:04:14.495
ภาวนาจนกระทั่งเมื่อวันศุกร์มาส่งการบ้าน

01:04:14.495 --> 01:04:17.165
ภาวนาแล้วจิตมันรวมลง

01:04:17.165 --> 01:04:18.931
ร่างกายหายไป

01:04:18.931 --> 01:04:22.378
โลกทั้งโลกก็หายไป

01:04:22.378 --> 01:04:25.087
เหลือแต่จิตดวงเดียวมีสติกำกับอยู่

01:04:25.087 --> 01:04:28.475
เห็นการทำงานภายในอยู่

01:04:28.475 --> 01:04:31.513
แล้วก็มาบอกหลวงพ่อว่า

01:04:31.513 --> 01:04:36.009
นี่เขาจะมีคอร์ส จะไปเข้าคอร์สดีไหม

01:04:36.009 --> 01:04:37.775
บอกไปเข้าทำไมล่ะ

01:04:37.775 --> 01:04:40.627
เราภาวนาของเราก็ดีๆ อยู่แล้ว

01:04:40.627 --> 01:04:44.012
การปฏิบัติมันเรื่องเฉพาะตัว

01:04:44.012 --> 01:04:45.511
ไปรวมกลุ่ม

01:04:45.511 --> 01:04:49.053
ถ้าเราเจอคนซึ่งภาวนาดีกว่าเรา

01:04:49.053 --> 01:04:53.200
หรือเสมอเรา เราก็ได้ดี

01:04:53.200 --> 01:04:55.284
ถ้าเจอคนฟุ้งซ่าน

01:04:55.284 --> 01:05:00.206
ธาตุสันดานเดิมพื้นฐานเดิมของเราฟุ้งซ่าน

01:05:00.206 --> 01:05:01.890
มันก็จะดึงดูดเราฟุ้งซ่าน

01:05:01.890 --> 01:05:04.633
กรรมฐานที่อุตส่าห์ฝึกมาอย่างยากลำบาก

01:05:04.633 --> 01:05:06.816
เสียหมด

01:05:06.816 --> 01:05:10.396
เพราะฉะนั้นทางที่ดีไม่คลุกคลี

01:05:10.396 --> 01:05:12.179
เล่าให้พวกเราฟังว่า

01:05:12.179 --> 01:05:15.176
กระทั่งคนที่ฟุ้งสุดยอด

01:05:15.176 --> 01:05:17.760
แต่อดทนมันก็ยังทำได้

01:05:17.760 --> 01:05:19.557
ขอให้อดทนเถอะ

01:05:19.557 --> 01:05:22.111
ทนต้องทนจริงๆ ทนเจ็บ ทนปวด

01:05:22.111 --> 01:05:26.765
นั่งแล้วจะตายเอา เจ็บไปทั้งตัวเลย

NOTE Paragraph

01:05:26.765 --> 01:05:32.026
ต้องอดทน ทนได้ก็ได้แก่นสารสาระ

01:05:32.026 --> 01:05:34.384
อย่างน้อยชาตินี้ก็รู้แล้วว่า

01:05:34.384 --> 01:05:37.422
จิตจริงๆ เป็นอย่างไร

01:05:37.422 --> 01:05:41.406
มันเพิกโลกออกไป เพิกถอนโลก

01:05:41.406 --> 01:05:43.931
เพิกถอนร่างกายออกไป

01:05:43.931 --> 01:05:46.709
เหลือแต่จิตดวงเดียว

01:05:46.709 --> 01:05:49.998
การปฏิบัติทีนี้ก็สามารถ

01:05:49.998 --> 01:05:53.287
เจริญปัญญาอยู่ตรงนี้ได้เลย

01:05:53.287 --> 01:05:57.377
แต่ถ้าย่อหย่อนเมื่อไรก็ฟุ้งซ่าน

01:05:57.377 --> 01:05:59.322
ความเพียรที่ทำมาก็ล้มเหลว

01:05:59.322 --> 01:06:00.998
ต้องเริ่มต้นไหม

01:06:00.998 --> 01:06:06.519
เริ่มหลายๆ ทีก็ไม่มีแรงจะเริ่ม

01:06:06.519 --> 01:06:10.787
คนนี้พื้นฐานแย่กว่าพวกเรา

01:06:10.787 --> 01:06:15.416
ฉะนั้นพวกเราพื้นฐานยังดีกว่าเขาส่วนใหญ่

01:06:15.416 --> 01:06:18.592
เขาฟุ้งมาก โมหะเยอะ

01:06:18.592 --> 01:06:23.269
ราคะ หมายถึงชอบของสวยของงามเยอะ

01:06:23.269 --> 01:06:25.322
เขายังสู้ได้เลย

01:06:25.322 --> 01:06:29.815
เราก็ต้องสู้ ทำให้ได้

01:06:29.815 --> 01:06:33.596
มักน้อย สันโดษ ฝักใฝ่ในความสงบ

01:06:33.596 --> 01:06:38.901
ไม่คลุกคลี ปรารภความเพียร

01:06:38.901 --> 01:06:41.968
นานๆ เพียรทีไม่ได้กินหรอก

01:06:41.968 --> 01:06:44.034
5 ข้อนี้พื้นฐานจะต้องมี

01:06:44.034 --> 01:06:46.100
แล้วเราถึงจะเจริญ

01:06:46.100 --> 01:06:48.745
ถัดจากนั้นก็รักษาศีล

01:06:48.745 --> 01:06:51.568
ฝึกจิตให้ตั้งมั่น

01:06:51.568 --> 01:06:53.632
เจริญปัญญา แยกธาตุแยกขันธ์

01:06:53.632 --> 01:06:58.723
เห็นธาตุขันธ์แต่ละตัวแสดงไตรลักษณ์ไป

01:06:58.723 --> 01:07:02.440
ถัดจากนั้นเป็นของที่เกิดเอง

01:07:02.440 --> 01:07:05.864
เกิดมรรคผล เกิดวิมุตติ

01:07:05.864 --> 01:07:07.855
แล้วก็เกิดวิมุตติญาณทัสสนะ

01:07:07.855 --> 01:07:12.582
รู้ว่ากิเลสอะไรละแล้ว กิเลสอะไรยังไม่ละ

01:07:12.582 --> 01:07:16.480
เดินแนวนี้ถึงจะเอาตัวรอด

01:07:16.480 --> 01:07:20.371
ถ้าเริ่มต้นก็มักมาก อยากไปหมด

01:07:20.371 --> 01:07:23.458
เห็นใครเขามีอะไรก็อยากไปหมด

01:07:23.458 --> 01:07:26.579
ไม่เคยคิดจะทำความสงบเลย

01:07:26.579 --> 01:07:28.920
ชอบคลุกคลี

01:07:28.920 --> 01:07:31.808
นานๆ คิดถึงการปฏิบัติทีหนึ่ง

01:07:31.808 --> 01:07:34.852
มันก็ได้เท่าที่ควรจะได้นั่นล่ะ

01:07:34.852 --> 01:07:37.695
ก็ได้นิดๆ หน่อยๆ

01:07:37.695 --> 99:59:59.999
วันนี้สอนเท่านี้ อดทน