0:00:00.928,0:00:04.320
เมื่อคุณเพ่งมอง ท้องฟ้ายามค่ำ

0:00:04.332,0:00:06.036
คุณจะเห็นดวงดาว

0:00:06.036,0:00:08.608
ถ้ามองไกลออกไป ก็เห็นดวงดาวอื่นๆอีก

0:00:08.608,0:00:10.767
ไกลไปอีก ก็เป็นกาแล็กซี[br]ไกลไปอีก ก็กาแล็กซีอื่นๆ อีก

0:00:10.767,0:00:14.640
แต่ถ้าคุณ มองไกลออกไป เรื่อยๆ อีก

0:00:14.640,0:00:17.756
ถึงจุดหนึ่ง คุณจะไม่เห็นอะไรเลย อยู่นานทีเดียว

0:00:17.756,0:00:22.218
ท้ายที่สุด คุณจะเห็นแสงเรืองค้าง (Afterglow)[br]บางๆ เลือนลางลงทุกวัน

0:00:22.218,0:00:25.242
มันคือแสงเรืองค้าง จากปรากฎการณ์บิ๊กแบง (Big Bang) ครับ

0:00:25.242,0:00:28.059
บิ๊กแบง คือยุคของเอกภพ ช่วงแรกเริ่ม

0:00:28.059,0:00:30.230
ตอนนั้น ทุกสิ่งที่เราเห็น บนท้องฟ้ายามค่ำ

0:00:30.230,0:00:32.640
ควบแน่นเข้ากัน เป็นมวลสารที่เล็กมากๆ

0:00:32.640,0:00:36.966
ร้อนมากๆ และปั่นป่วนมากๆ

0:00:36.966,0:00:39.658
และมันนี่เอง ที่ปลดปล่อยสรรพสิ่งออกมา

0:00:39.658,0:00:42.517
แล้วเรา ก็สร้างแผนที่ ของแสงเรืองค้างเหล่านั้นขึ้น

0:00:42.517,0:00:44.196
ด้วยความแม่นยำที่สูงมากๆ

0:00:44.196,0:00:46.240
'เรา' ที่ว่านี้ คนอื่นนะครับ ไม่ใช่ผม

0:00:46.240,0:00:48.116
พอสร้างแผนที่ของแสงเรืองค้าง

0:00:48.116,0:00:49.438
ด้วยความแม่นยำสุดยอดแล้ว

0:00:49.438,0:00:50.986
หนึ่งในเรื่องน่าตกใจก็คือ

0:00:50.986,0:00:53.932
แสงเรืองค้างนี้ กระจายตัวกันอย่างสม่ำเสมอ เกือบสมบูรณ์เลยครับ

0:00:53.932,0:00:55.890
ไม่ว่า 14 พันล้านปีแสง ไปทางด้านนั้น

0:00:55.890,0:00:57.750
หรือ 14 พันล้านปีแสง ไปทางด้านนี้

0:00:57.750,0:00:59.158
อุณหภูมิต่างก็เท่ากันเป๊ะ

0:00:59.158,0:01:02.472
ตอนนี้ ผ่านมา 13 พันล้านปีแล้ว

0:01:02.472,0:01:04.290
นับแต่เกิดบิ๊กแบง

0:01:04.290,0:01:06.762
แสงเรืองค้างนี้ จึงเลือนลาง และเย็นลง

0:01:06.762,0:01:09.070
ขณะนี้มันมีอุณหภูมิ 2.7 องศา

0:01:09.070,0:01:11.350
แต่ไม่ใช่ 2.7 องศาเป๊ะๆ นะครับ

0:01:11.350,0:01:13.644
ที่เป็น 2.7 องศาจริงๆ มีอยู่ประมาณ

0:01:13.644,0:01:15.486
สิบในล้านส่วนได้

0:01:15.486,0:01:16.480
ตรงนี้ ร้อนกว่านิด

0:01:16.480,0:01:18.348
ตรงโน้น เย็นกว่าหน่อย

0:01:18.348,0:01:21.436
เรื่องนี้สำคัญมากๆ นะครับ สำหรับทุกคนในห้องนี้

0:01:21.436,0:01:23.160
เพราะตรงบริเวณที่ร้อนกว่าหน่อยนั้น

0:01:23.160,0:01:24.856
มีอะไรเล็กๆ อยู่ครับ

0:01:24.856,0:01:26.423
ตรงอะไรเล็กๆ ที่ว่านี้

0:01:26.423,0:01:28.392
ก็คือกาแล็กซี่ กระจุกกาแล็กซี่

0:01:28.392,0:01:29.644
และกลุ่มกระจุกกาแล็กซี่ใหญ่

0:01:29.644,0:01:32.352
รวมถึงโครงสร้างทั้งหมด ในจักรวาลนั่นแหละครับ

0:01:32.352,0:01:35.464
เจ้าความไม่สม่ำเสมอ เล็กๆ น้อยๆ

0:01:35.464,0:01:37.746
ที่มีอยู่ 20 ในล้านส่วนนี้

0:01:37.746,0:01:40.500
เกิดขึ้นจาก รอยเบี้ยว เชิงกลศาสตร์ควอนตัม

0:01:40.500,0:01:42.308
ในเอกภพยุคแรกเริ่มที่ถูกยืดออก

0:01:42.308,0:01:44.587
จนมีขนาดใหญ่ทั้งจักรวาล

0:01:44.587,0:01:46.301
มหัศจรรย์มากๆ ครับ

0:01:46.301,0:01:47.966
แต่นั่น ไม่ใช่ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์ครับ

0:01:47.966,0:01:50.002
ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์นั้น เจ๋งกว่านั้นอีก

0:01:50.002,0:01:52.268
ข้อค้นพบเมื่อวันจันทร์ คือนี่ครับ

0:01:52.268,0:01:55.771
นึกภาพว่า คุณถือระฆัง

0:01:55.771,0:01:57.382
แล้วก็ ใช้ค้อนตีระฆัง แรงๆเลย

0:01:57.382,0:01:59.058
ระฆังก็สั่น และดังครับ

0:01:59.058,0:02:01.266
แต่ถ้าคุณคอยซักพัก เสียงระฆังจะเบาลงๆ

0:02:01.266,0:02:02.886
เบาลงๆ

0:02:02.886,0:02:04.828
จนไม่ได้ยินอีก

0:02:04.828,0:02:07.476
ทีนี้ เอกภพในระยะแรกๆ นั้นอัดแน่นมากๆ

0:02:07.476,0:02:09.555
เหมือนกับโลหะ แต่หนาแน่นกว่าเยอะ

0:02:09.555,0:02:11.960
ถ้าคุณตีมัน มันก็สั่น

0:02:11.960,0:02:13.823
แต่ในที่นี้ สิ่งที่สั่นก็คือ

0:02:13.823,0:02:15.911
โครงสร้างของกาลอวกาศ (space-time)

0:02:15.911,0:02:18.727
ส่วนค้อนในที่นี้ ก็คือกลศาสตร์ควอนตัม

0:02:18.727,0:02:20.658
สิ่งที่พวกเขาค้นพบ เมื่อวันจันทร์

0:02:20.658,0:02:23.020
คือหลักฐาน ที่แสดงถึงการสั่น

0:02:23.020,0:02:25.335
ของกาลอวกาศในเอกภพยุคแรกเริ่ม

0:02:25.335,0:02:27.440
เราเรียกมันว่า คลื่นความโน้มถ่วง (gravitational waves)

0:02:27.440,0:02:28.960
ที่มาจากยุคแรกเริ่ม

0:02:28.960,0:02:30.935
จะเล่าให้ฟังครับว่า เขาเจอมันได้ยังไง

0:02:30.935,0:02:33.007
คลื่นพวกนั้น จางลงนานมากแล้วครับ

0:02:33.007,0:02:34.495
ถ้าคุณเดินบนคลื่นนั้น

0:02:34.495,0:02:36.083
คุณจะไม่รู้สึกสั่นอะไรเลย

0:02:36.083,0:02:38.831
คลื่นความโน้มถ่วง ในโครงสร้างของอวกาศนั้น

0:02:38.831,0:02:41.605
ในทางปฏิบัติแล้ว ตรวจจับไม่ได้เลยครับ

0:02:41.605,0:02:44.509
แต่ก่อนหน้านั้น ขณะที่เอกภพกำลังสร้าง

0:02:44.509,0:02:46.879
แสงเรืองค้างสุดท้ายนั้น

0:02:46.879,0:02:48.437
คลื่นความโน้มถ่วง

0:02:48.437,0:02:51.300
ได้ก่อให้เกิด รอยบิดในโครงสร้าง

0:02:51.300,0:02:52.827
ของแสงที่เราเห็น

0:02:52.827,0:02:55.793
ด้วยการเพ่งมองท้องฟ้ากลางคืน ไกลออกไปๆ

0:02:55.793,0:02:58.431
ทีมงานใช้เวลาถึงสามปี ที่ขั้วโลกใต้

0:02:58.431,0:03:01.020
เพ่งผ่านอากาศที่หนาวที่สุด ปลอดโปร่งที่สุด

0:03:01.020,0:03:03.370
และสะอาดที่สุด เท่าที่จะหาได้

0:03:03.370,0:03:05.799
เพ่งลึกไปในท้องฟ้ายามค่ำ แล้วศึกษา

0:03:05.799,0:03:09.175
แสงเรืองค้างนั้น มองหารอยเบี้ยวจางๆ

0:03:09.175,0:03:11.523
อันเป็นสัญลักษณ์ หรือ สัญญาณ

0:03:11.523,0:03:13.343
ของคลื่นความโน้มถ่วง

0:03:13.343,0:03:15.684
รอยสั่นจากเอกภพยุคแรกเริ่ม

0:03:15.684,0:03:17.471
เมื่อวันจันทร์ พวกเขาได้ประกาศว่า

0:03:17.471,0:03:19.215
พวกเขาเจอมันแล้ว

0:03:19.215,0:03:21.642
เรื่องที่ผมคิดว่ามหัศจรรย์มากๆ

0:03:21.642,0:03:24.390
ไม่ใช่แค่รอยสั่น ซึ่งก็สุดยอดแล้วนะครับ

0:03:24.390,0:03:25.748
เรื่องน่าอัศจรรย์จริงๆ

0:03:25.748,0:03:27.850
เป็นสาเหตุให้ผมมาอยู่บนนี้ ก็คือ

0:03:27.850,0:03:31.318
มันบอกรายละเอียดล้ำลึก เกี่ยวกับจักรวาลยุคแรกเริ่มครับ

0:03:31.318,0:03:32.982
มันบอกว่า เรา

0:03:32.982,0:03:34.418
และทุกสิ่งรอบๆ ตัวเรานี้

0:03:34.418,0:03:37.372
เป็นลูกโป่งมหึมาลูกนึงครับ

0:03:37.372,0:03:39.128
และนี่คือทฤษฎีการพองตัว (inflation) ครับ

0:03:39.128,0:03:43.020
ลูกโป่งใบใหญ่ใบนึง ซึ่งมีอะไรบางอย่าง รายล้อมอีกที

0:03:43.020,0:03:45.150
นี่ไม่ใช่หลักฐานยืนยีนทฤษฎีพองตัวนะครับ

0:03:45.150,0:03:47.324
แต่ทฤษฎีไหนที่ใช้อธิบายเรื่องนี้ได้

0:03:47.324,0:03:48.641
ก็ต้องคล้ายๆ ทฤษฎีพองตัวแหละครับ

0:03:48.641,0:03:50.286
เราคิดทฤษฎีนี้ขึ้นมา

0:03:50.286,0:03:51.510
นานใช้ได้แล้วครับ

0:03:51.510,0:03:53.235
และเราก็ไม่เคยคิดเลยว่า เราจะเจอมันได้จริง

0:03:53.235,0:03:55.073
ด้วยเหตุผลหลายอย่าง เราคิดว่า คงไม่มีวันเจอ-

0:03:55.073,0:03:57.321
หลักฐานไม้ตาย แล้วนี่แหละครับ หลักฐานไม้ตาย

0:03:57.321,0:03:59.331
แต่แนวคิดที่หลุดโลกจริงๆ

0:03:59.331,0:04:02.363
คือ ลูกโป่งของเรา เป็นแค่ลูกเดียว

0:04:02.363,0:04:06.989
จากหลายๆลูก ในหม้อเอกภพ ที่ทั้งปั่นป่วน และใหญ่กว่า

0:04:06.989,0:04:08.815
เราคงไม่มีวันเห็นอะไรๆ นอกลูกโป่งของเราได้ครับ

0:04:08.815,0:04:11.389
แต่ด้วยการไปอยู่ขั้วโลกใต้ นานสามปี

0:04:11.389,0:04:13.949
สำรวจโครงสร้างของท้องฟ้ายามค่ำ อย่างละเอียด

0:04:13.949,0:04:15.805
เราก็พิสูจน์ได้ว่า

0:04:15.805,0:04:18.895
เราน่าจะอยู่ในเอกภพ ลักษณะประมาณนั้นแหละ

0:04:18.895,0:04:21.317
นั่นแหละ เรื่องน่าอัศจรรย์ครับ

0:04:21.317,0:04:22.653
ขอบคุณมากครับ

0:04:22.653,0:04:25.590
(เสียงปรบมือ)