WEBVTT

00:00:05.234 --> 00:00:06.523
(เสียงระฆัง)

00:00:10.125 --> 00:00:16.525
เราต้องให้อภัยทุกอย่างเลยหรือ 
และจะทำได้อย่างไร

00:00:33.196 --> 00:00:38.893
(เสียงคำถามภาษาต่างประเทศ)

00:00:42.221 --> 00:00:48.053
ท่านคะ เราต้องให้อภัยทุกอย่างเลยหรือ 
และเราจะทำได้อย่างไร

00:01:11.426 --> 00:01:15.134
บางครั้งคนเราก็มีช่วงที่ทำอะไรลงไป
ไม่ค่อยเหมาะสม

00:01:19.509 --> 00:01:21.801
เมื่ออยู่ในช่วงเวลาเช่นนั้น

00:01:22.297 --> 00:01:25.739
เราเป็นทุกข์และ
เราก็ทำให้คนอื่นทุกข์ไปด้วย

00:01:26.345 --> 00:01:28.986
คนที่ว่าอาจจะเป็นคนที่เรารัก

00:01:29.609 --> 00:01:32.541
ดังนั้น การทำอะไรไม่เหมาะสม

00:01:35.920 --> 00:01:42.510
เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราทุกคน

00:01:45.477 --> 00:01:48.516
และเราก็ต้องการว่า
เมื่อเราทำอะไรที่ไม่เหมาะสม

00:01:49.278 --> 00:01:52.295
และเราเป็นทุกข์
และเราก็ทำให้คนอื่นทุกข์ไปด้วยนั้น

00:01:52.696 --> 00:01:54.901
เราอยากจะได้รับการให้อภัย

00:02:16.476 --> 00:02:18.774
ทว่านั่นยังไม่พอ

00:02:18.842 --> 00:02:21.855
เราจะต้องเรียนรู้จากความไม่เหมาะสมนี้ด้วย

00:02:26.552 --> 00:02:28.736
ดังนั้นไม่เพียงแต่เราจะ

00:02:31.900 --> 00:02:34.835
ขอให้คนอื่นยกโทษให้เท่านั้น

00:02:36.516 --> 00:02:39.694
แต่เรายังขอกำลังใจจากเขาด้วย

00:02:44.249 --> 00:02:48.392
เราอาจจะขอร้องเขาแบบนี้ว่า

00:02:48.596 --> 00:02:53.576
ที่รัก ฉันยังบกพร่องอยู่บางครั้ง

00:02:56.448 --> 00:02:59.980
ดังนั้นหากฉันพูดหรือทำอะไรพลาดไป

00:03:00.617 --> 00:03:03.198
ฉันเป็นทุกข์ และฉันก็ทำให้เธอเป็นทุกข์

00:03:04.227 --> 00:03:06.693
เธอใจดีเหลือเกินที่ยกโทษให้ฉัน

00:03:07.503 --> 00:03:10.909
ทั้งนี้ฉันอยากจะขออะไรเธอสักอย่าง

00:03:11.311 --> 00:03:16.441
คือหากฉันกำลัง

00:03:18.621 --> 00:03:21.401
จะพูดหรือทำอะไรที่ผิดพลาดลงไป

00:03:21.683 --> 00:03:23.792
ช่วยส่งสัญญาณให้ฉันด้วย

00:03:24.039 --> 00:03:25.750
เตือนฉันหน่อย

00:03:25.750 --> 00:03:28.908
เพื่อที่ฉันจะได้ยับยั้งการทำเช่นนั้นได้

00:03:28.973 --> 00:03:32.022
เพราะบางทีมันอาจจะกลายเป็นความเคยชิน

00:03:35.642 --> 00:03:40.616
และหลังจากที่ฉันได้ทำอะไรไม่เข้าท่าลงไป

00:03:45.279 --> 00:03:47.454
ไม่เพียงแต่เธอให้อภัยฉัน

00:03:47.820 --> 00:03:51.753
เธอยังช่วยฉัน
ทำให้ให้ฉันได้ระลึก

00:03:52.439 --> 00:03:55.094
ว่านี่เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม

00:03:56.897 --> 00:04:01.534
ฉะนั้นคราวหน้า
ฉันจะได้ไม่ทำอะไรทำนองนี้อีก

00:04:04.380 --> 00:04:06.390
ดังนั้นเราจึงต้องฝึก

00:04:07.164 --> 00:04:11.352
และเราต้องอาศัยความช่วยเหลือจากอีกคน
เพื่อช่วยเราฝึก

00:04:17.094 --> 00:04:20.309
และคำตอบอีกส่วนหนึ่งก็คือ

00:04:20.801 --> 00:04:22.476
ในการที่จะให้อภัย

00:04:23.295 --> 00:04:25.562
เธอจะต้องมองให้เห็นความทุกข์

00:04:26.083 --> 00:04:29.395
และการตอบสนองด้วยความไม่รู้ของอีกฝ่าย

00:04:32.111 --> 00:04:36.749
เขาอาจไม่ได้ต้องการที่จะทำให้เราเจ็บ

00:04:38.542 --> 00:04:40.676
ทำให้เราทุกข์

00:04:40.786 --> 00:04:46.199
เขาเพียงแต่ทำอะไรไม่ถูก

00:04:48.320 --> 00:04:50.982
และนี่เอง หากเรานึกได้ว่า

00:04:52.298 --> 00:04:56.060
นี่เป็นแค่ความไม่รู้ของบุคคลนั้น

00:04:56.370 --> 00:04:59.857
เราก็จะไม่โกรธ
และสามารถอภัยได้อย่างง่ายดาย

00:05:05.475 --> 00:05:10.764
และเมื่อเรามองไปถึงความทุกข์
ของเขาหรือเธอคนนั้น

00:05:14.722 --> 00:05:18.353
ซึ่งเป็นรากฐานของการกระทำต่างๆ

00:05:18.919 --> 00:05:22.098
รวมทั้งคำพูดที่ทำให้เราไม่สบายใจด้วย

00:05:23.536 --> 00:05:26.584
เมื่อเรามองเห็นความทุกข์ในตัวเขา

00:05:27.957 --> 00:05:30.984
และเข้าใจความทุกข์นั้น

00:05:31.401 --> 00:05:34.938
เมื่อเรารู้ว่าเขานั้น
ไม่สามารถที่จะรับมือ

00:05:36.665 --> 00:05:40.129
หรือจัดการกับความทุกข์นั้นได้

00:05:40.467 --> 00:05:44.226
เขาได้ตกเป็นเหยื่อของความทุกข์นั้น

00:05:45.334 --> 00:05:52.403
และเราเป็นเพียงเหยื่อ
หมายเลข 2 หรือ 3 เท่านั้น

00:05:56.133 --> 00:05:59.583
เมื่อเราเห็นความทุกข์ในตัวเขาได้

00:06:00.311 --> 00:06:04.557
และเห็นว่าตัวเขานั้น
ก็เป็นเหยื่อของความทุกข์ของตัวเอง

00:06:05.150 --> 00:06:07.920
เช่นนี้มันก็ไม่ยากที่จะอภัย

00:06:12.225 --> 00:06:14.341
รับรู้ทุกข์

00:06:14.341 --> 00:06:16.718
เข้าใจทุกข์

00:06:17.628 --> 00:06:20.918
และอยากจะช่วยให้เขาเป็นทุกข์น้อยลง

00:06:21.430 --> 00:06:24.320
นั่นจะช่วยให้การให้อภัยง่ายขึ้นอย่างมาก

00:06:25.561 --> 00:06:29.141
หากไม่มีความเข้าใจเช่นนี้
การให้อภัยย่อมทำได้ยาก

00:06:29.402 --> 00:06:32.477
ถึงแม้เราจะอยากให้อภัย
แต่ก็ให้อภัยไม่ได้

00:06:33.958 --> 00:06:37.899
เพราะเขาทำให้เราเป็นทุกข์บ่อยครั้ง

00:06:38.215 --> 00:06:40.204
บ่อยครั้งเหลือเกิน

00:06:40.811 --> 00:06:43.277
และถึงแม้เราจะได้เตือนเขาไปแล้ว

00:06:43.616 --> 00:06:46.631
แต่เขายังทำให้เรารู้สึกแย่อีก

00:06:47.631 --> 00:06:49.564
นั่นก็ยากที่จะให้อภัย

00:06:49.825 --> 00:06:51.904
แต่ถ้าหากเราเข้าใจความทุกข์

00:06:51.904 --> 00:06:54.019
ความดิ้นรนที่อยู่ลึกลงไปภายในเขาหรือเธอ

00:06:54.639 --> 00:06:58.274
และเห็นว่าเขานั้นก็เป็นเหยื่ออันดับหนึ่ง
ในห้วงทุกข์ของตัวเอง

00:06:59.635 --> 00:07:02.592
สถานการณ์ก็จะเปลี่ยนไป

00:07:02.744 --> 00:07:05.940
เราจะให้อภัยได้ง่ายขึ้น

00:07:10.658 --> 00:07:13.143
(เสียงระฆัง)

00:07:15.678 --> 00:07:23.234
(เสียงระฆัง)