"Proszę o ciszę. Kogo my tu mamy?". "Wysoki Sądzie, oto Kleopatra, egipska królowa, której romanse doprowadziły do upadku dwóch największych generałów Rzymu i przyniosły kres Republice". "Wysoki Sądzie, oto Kleopatra, jedna z najbardziej wpływowych kobiet w historii, której panowanie przyniosło Egiptowi prawie 22 lata stabilizacji i dostatku". "Czemu nawet nie wiemy, jak wyglądała?". "Większość obrazów i opisów powstała długo po jej śmierci, w I wieku p.n.e., jak większość przekazów pisemnych, które jej dotyczą". "Co właściwie wiemy?". "Kleopatra VII była ostatnią z dynastii Ptolemeuszy, grecko-macedońskiego rodu, władającego Egiptem po podbiciu go przez Aleksandra Wielkiego. Rządziła w Aleksandrii wspólnie z bratem i jednocześnie mężem, dopóki ten nie skazał jej na wygnanie". "Co to ma wspólnego z Rzymem?". "Egipt od dawna był państwem satelickim Rzymu, a ojciec Kleopatry miał w Republice potężne długi. Po przegranej z Cezarem w wojnie domowej Pompejusz szukał w Egipcie schronienia, ale został stracony przez brata Kleopatry". "Cezar musiał być zachwycony". "Potępił to zabójstwo i zażądał od Egiptu spłaty długu. Mógł zaatakować Egipt, lecz Kleopatra przekonała Cezara, by przywrócił ją na tron". "Musiała być dość przekonująca". "Co w tym złego? Kleopatra była fascynującą kobietą. W wieku 21 lat dowodziła armią, władała kilkoma językami, zdobyła wykształcenie w mieście, dysponującym najlepszą biblioteką świata i najwybitniejszymi uczonymi epoki". "Hmm". "To z nią Cezar próżnował w Egipcie, choć był potrzebny w Rzymie". "Cezar nie tylko próżnował. Był zafascynowany egipską kulturą i nauką. Podczas swego pobytu tam dużo się nauczył. Po powrocie do Rzymu zreformował kalendarz, zarządził spis ludności, stworzył plany utworzenia publicznej biblioteki i zaproponował nowe rozwiązania w infrastrukturze". "Bardzo ambitnie, właśnie dlatego go zamordowano". "Nie wiń królowej o dziwną politykę Rzymu. Jej zadaniem było rządzenie Egiptem i robiła to dobrze. Ustabilizowała gospodarkę, ograniczyła rozbudowaną biurokrację i ukróciła korupcję wśród urzędników i kapłanów. W trakcie suszy otworzyła dla ludu spichlerze i wprowadziła amnestię podatkową, utrzymując stabilność i niezależność własnego królestwa bez żadnych buntów w trakcie rządów". "Co więc poszło nie tak?". "Po śmierci Cezara królowa wciąż mieszała się w sprawy Rzymu". "Właściwie to Rzymianie zwrócili się do niej po pomoc. Nie miała innego wyboru, jak poprzeć Oktawiana i Marka Antoniusza w chęci pomszczenia Cezara, choćby ze względu na ich syna". "Znów okazała szczególny rodzaj wsparcia Markowi Antoniuszowi". "Jakie to ma znaczenie? Dlaczego nikt nie zwraca uwagi na Cezara lub Antoniusza i ich niezliczone romanse? Dlaczego zakładamy, że to ona inicjowała związki? Dlaczego kobiety u władzy są postrzegane poprzez swoją seksualność?". "Spokój". "Sojusz Kleopatry i Antoniusza był katastrofą. Oboje rozgniewali Republikę absurdalnymi celebracjami, zasiadaniem na złotych tronach i przebieraniem się za bogów, aż Oktawian zdołał przekonać cały Rzym, że są megalomanami". "Oktawian zaatakował Antoniusza, zajął Egipt i ogłosił się cesarzem. To strach Rzymu przed kobietami u władzy przyniósł kres Republice, nie sama kobieta". "Co za ironia". Pamięć o Kleopatrze przetrwała głównie w relacjach jej rzymskich wrogów, a później pisarze wypełnili luki plotkami i stereotypami. Być może nigdy nie poznamy prawdy o życiu i rządach Kleopatry, ale dzięki sądowi nad historią możemy oddzielić fakty od pogłosek.