1
00:00:00,928 --> 00:00:03,915
เมื่อหลายปีก่อนผมได้ฟัง
เรื่องตลกที่น่าสนใจเรื่องหนึ่ง

2
00:00:04,389 --> 00:00:06,777
มีหัวหน้าบริษัทอาหารสัตว์แห่งหนึ่ง

3
00:00:06,801 --> 00:00:09,056
เขาเข้าที่ประชุมประจำปีของผู้ถือหุ้น

4
00:00:09,080 --> 00:00:10,541
พร้อมกับกระป๋องอาหารสุนัข

5
00:00:10,565 --> 00:00:12,666
แล้วเขาก็กินอาหารสุนัขนั้นจนหมดกระป๋อง

6
00:00:12,690 --> 00:00:16,243
นี่เป็นการโน้มน้าวใจให้เห็นว่า
ถ้าสินค้านี้ดีพอสำหรับเขาเอง

7
00:00:16,267 --> 00:00:17,944
มันก็ดีพอสำหรับสัตว์เลี้ยง
ของพวกเขา

8
00:00:17,968 --> 00:00:20,404
กลยุทธ์นี้รู้จักกันในชื่อ 
"กินอาหารสุนัขตัวเอง"

9
00:00:20,428 --> 00:00:22,747
และมันก็เป็นกลยุทธ์ธุรกิจที่เจอได้ทั่วไป

10
00:00:22,771 --> 00:00:25,255
ไม่ได้หมายความว่าทุกคน
ต้องไปกินอาหารสุนัขนะครับ

11
00:00:25,279 --> 00:00:27,500
แต่นักธุรกิจจะใช้ผลิตภัณฑ์ตัวเอง

12
00:00:27,524 --> 00:00:29,061
เพื่อแสดงให้เห็นว่า พวกเขารู้สึก

13
00:00:29,085 --> 00:00:30,790
มั่นใจในสินค้าของตัวเอง

14
00:00:30,814 --> 00:00:32,739
ตอนนี้มันก็เป็นหลักปฏิบัติอย่างกว้างขวาง

15
00:00:32,763 --> 00:00:35,858
แต่ผมคิดว่าที่น่าสนจริง ๆ คือ
เมื่อคุณเจอข้อยกเว้น

16
00:00:35,882 --> 00:00:37,033
ต่อกฎนี้

17
00:00:37,057 --> 00:00:39,764
เมื่อคุณเจอกรณีที่ธุรกิจหรือคนในวงธุรกิจ

18
00:00:39,788 --> 00:00:41,382
ที่ไม่ใช้ผลิตภัณฑ์ของตัวเอง

19
00:00:41,406 --> 00:00:44,527
ปรากฏว่ามีอุตสาหกรรมหนึ่ง
ที่เรื่องแบบนี้ถือเป็นเรื่องธรรมดา

20
00:00:44,551 --> 00:00:45,711
ปกติธรรมดามากจริง ๆ

21
00:00:45,735 --> 00:00:48,169
และนั่นก็คืออุตสาหกรรมเทคโนโลยี
ที่ทำงานด้วยหน้าจอ

22
00:00:48,193 --> 00:00:52,587
ในปี 2010 สตีฟ จ็อบส์ 
เปิดตัว iPad

23
00:00:52,611 --> 00:00:56,353
เขาอธิบายว่ามันเป็นอุปกรณ์
ที่ "พิเศษเหนือธรรมดา"

24
00:00:56,377 --> 00:00:58,917
"ประสบการณ์ดีที่สุดใน
การท่องอินเตอร์เน็ตที่คุณเคยมี

25
00:00:58,941 --> 00:01:01,674
ทางเลือกที่ดีกว่าแล็ปท็อป
ทางเลือกที่ดีกว่าสมาร์ทโฟน

26
00:01:01,698 --> 00:01:03,225
มันเป็นประสบการณ์อันเหลือเชื่อ"

27
00:01:03,249 --> 00:01:06,034
ไม่กี่เดือนต่อมา
เขาก็ถูกสัมภาษณ์โดยนักข่าว

28
00:01:06,058 --> 00:01:07,214
จากนิวยอร์กไทมส์

29
00:01:07,238 --> 00:01:08,737
พวกเขาคุยโทรศัพท์กันอย่างยืดยาว

30
00:01:08,761 --> 00:01:09,931
ในช่วงท้ายของการสนทนา

31
00:01:09,955 --> 00:01:13,345
นักข่าวตั้งคำถามที่ดูเบา แต่หนักหน่วง

32
00:01:13,369 --> 00:01:15,944
เขาถามว่า 
"ลูก ๆ ของคุณจะต้องรัก iPad แน่ ๆ เลย"

33
00:01:16,803 --> 00:01:18,432
คำตอบมันน่าจะชัดอยู่แล้ว

34
00:01:18,456 --> 00:01:21,075
แต่สิ่งที่จ็อบส์ตอบมาทำให้
นักข่าวคนนั้นซวนเซไปเลย

35
00:01:21,099 --> 00:01:22,290
เขาประหลาดใจมาก ๆ

36
00:01:22,314 --> 00:01:24,889
เพราะจ็อบส์ตอบว่า "พวกเขาไม่ได้ใช้มันเลย

37
00:01:24,913 --> 00:01:27,835
เราจำกัดว่าเด็ก ๆ จะใช้เทคโนโลยี
ได้มากแค่ไหนเมื่ออยู่บ้าน"

38
00:01:27,859 --> 00:01:31,722
นี่เป็นเรื่องปกติธรรมดามาก
ในโลกเทคโนโลยี

39
00:01:31,746 --> 00:01:34,181
ในความเป็นจริงคือมีโรงเรียน
ใกล้ ๆ ซิลิคอนวัลเลย์

40
00:01:34,205 --> 00:01:36,478
ชื่อว่า โรงเรียนวอลดอร์ฟ
แห่งเพนินซูลา

41
00:01:36,502 --> 00:01:39,666
พวกเขาไม่ให้เด็ก ๆ ใช้
อุปกรณ์ที่มีหน้าจอจนกว่าจะเกรดแปด

42
00:01:39,690 --> 00:01:41,732
เรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับโรงเรียนนั้นก็คือ

43
00:01:41,756 --> 00:01:43,805
กว่า 75% ของเด็กที่เรียนที่นั่น

44
00:01:43,829 --> 00:01:46,896
มีพ่อแม่เป็นผู้บริหารระดับสูง
ของซิลิคอน วัลเลย์

45
00:01:47,342 --> 00:01:50,857
เมื่อผมได้ฟังเรื่องนี้ 
ผมก็คิดว่ามันทั้งน่าสนและน่าประหลาดใจ

46
00:01:50,881 --> 00:01:53,913
และก็ทำให้ผมคิดทบทวนว่า
หน้าจอสี่เหลี่ยมนี่กำลังทำอะไรกับผม

47
00:01:53,937 --> 00:01:55,894
กับครอบครัวและคนที่ผมรัก

48
00:01:55,918 --> 00:01:57,180
และต่อคนอื่นทั่วไป

49
00:01:57,204 --> 00:01:59,126
ดังนั้นในช่วงห้าปีที่ผ่านมา

50
00:01:59,150 --> 00:02:01,183
ในฐานะอาจารย์ด้านธุรกิจและจิตวิทยา

51
00:02:01,207 --> 00:02:03,911
ผมจึงศึกษาถึงผลกระทบของ
หน้าจอที่มีต่อชีวิตเรา

52
00:02:04,889 --> 00:02:08,971
ผมจะเริ่มที่ว่ามันพรากเวลาจากเราไปเท่าไร

53
00:02:08,995 --> 00:02:11,501
และเราค่อยมาคุยกันว่า
ช่วงเวลานั้นมันเป็นอะไรยังไง

54
00:02:11,525 --> 00:02:14,192
ที่ผมให้ทุกคนดูอยู่คือ
24 ชั่วโมงของวันธรรมดาโดยเฉลี่ย

55
00:02:14,216 --> 00:02:16,554
ในสามช่วงเวลาของประวัติศาสตร์

56
00:02:16,578 --> 00:02:18,580
ปี 2007 เมื่อสิบปีที่แล้ว

57
00:02:18,604 --> 00:02:20,063
ปี 2015

58
00:02:20,087 --> 00:02:23,105
และข้อมูลที่จริง ๆ แล้วผมเพิ่งเก็บ
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี่เอง

59
00:02:23,129 --> 00:02:24,878
หลาย ๆ อย่างไม่ได้เปลี่ยนไป

60
00:02:24,902 --> 00:02:26,053
มากเท่าไรนัก

61
00:02:27,320 --> 00:02:30,095
เราหลับประมาณเจ็ดชั่วโมงครึ่งถึง
แปดชั่วโมงต่อวัน

62
00:02:30,119 --> 00:02:33,436
บางคนบอกว่ามันลดลงนิดหน่อย
แต่ก็นั่นก็ไม่ได้เปลี่ยนอะไรมากนัก

63
00:02:33,460 --> 00:02:36,714
เราทำงานแปดชั่วโมงครึ่งถึง
เก้าชั่วโมงต่อวัน

64
00:02:36,738 --> 00:02:38,470
เราทำกิจการเพื่อการดำรงชีพ

65
00:02:38,494 --> 00:02:41,621
อย่างเช่น กินข้าว อาบน้ำ เลี้ยงลูก

66
00:02:41,645 --> 00:02:42,801
ประมาณสามชั่วโมงต่อวัน

67
00:02:42,825 --> 00:02:44,353
มีพื้นที่สีขาวเหลืออยู่ตรงนี้

68
00:02:44,377 --> 00:02:46,044
นั่นคือเวลาส่วนตัว

69
00:02:46,068 --> 00:02:48,856
พื้นที่ตรงนั้นสำคัญกับเราอย่างยิ่ง

70
00:02:49,294 --> 00:02:52,168
พื้นที่ตรงนั้นเป็นที่ที่ทำให้เรา
เป็นตัวของตัวเอง

71
00:02:52,192 --> 00:02:55,293
เป็นเวลาของงานอดิเรก การสานสัมพันธ์

72
00:02:55,317 --> 00:02:58,199
ไว้ใช้ขบคิดเกี่ยวชีวิต 
หรือไว้ใช้คิดสร้างสรรค์อะไรใหม่ ๆ

73
00:02:58,223 --> 00:03:00,037
ที่ใช้ย้อนกลับมามองตัวเอง

74
00:03:00,061 --> 00:03:01,921
ว่าชีวิตนี้มีความหมายแล้วหรือยัง

75
00:03:01,945 --> 00:03:03,773
เราได้บางสิ่งนี้จากการทำงานได้เช่นกัน

76
00:03:03,797 --> 00:03:05,712
แต่เมื่อคนเรามองย้อนกลับไปดูชีวิต

77
00:03:05,736 --> 00:03:07,740
และสงสัยขึ้นมาว่าชีวิตของเรานั้น

78
00:03:07,764 --> 00:03:09,007
จะเป็นยังไงในตอนสุดท้าย

79
00:03:09,031 --> 00:03:10,918
ลองดูสิ่งสุดท้ายที่พวกเขากล่าว

80
00:03:10,942 --> 00:03:14,643
พวกเขากำลังคุยถึงช่วงเวลาตรงนั้น
ที่เกิดขึ้นในพื้นที่ส่วนตัวสีขาวนั่น

81
00:03:14,667 --> 00:03:16,670
มันจึงศักดิ์สิทธิ์ มีความสำคัญต่อเรา

82
00:03:16,694 --> 00:03:18,545
คราวนี้สิ่งที่ผมจะให้ทุกคนดู คือ

83
00:03:18,569 --> 00:03:21,821
เราหมดเวลาตรงนั้นไปกับ
หน้าจอสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ นี้ไปเท่าไร

84
00:03:21,845 --> 00:03:23,170
ปี 2007

85
00:03:23,194 --> 00:03:24,345
หมดไปเท่านี้ครับ

86
00:03:24,369 --> 00:03:27,349
นั่นคือปีที่ Apple 
เปิดตัว iPhone เครื่องแรก

87
00:03:27,373 --> 00:03:28,571
แปดปีต่อมา

88
00:03:29,239 --> 00:03:30,460
เป็นเท่านี้ครับ

89
00:03:31,318 --> 00:03:33,107
และมากเท่านี้ในปัจจุบัน

90
00:03:33,131 --> 00:03:36,569
ที่เห็นกันคือระยะเวลาที่
เวลาว่างของเราหมดไปกับหน้าจอ

91
00:03:36,593 --> 00:03:39,896
พื้นที่สีเหลืองนี้ ตรงเส้นบางๆ นี้
คือจุดที่สิ่งพิเศษเกิดขึ้นครับ

92
00:03:39,920 --> 00:03:41,502
นั่นคือที่ของความเป็นมนุษย์ของคุณ

93
00:03:41,526 --> 00:03:43,558
และตอนนี้มันเหลือน้อยแค่นี้เอง

94
00:03:44,243 --> 00:03:45,868
แล้วเราจะทำอะไรกับเรื่องนี้ได้บ้าง

95
00:03:45,892 --> 00:03:47,249
คำถามแรกเลยก็คือ

96
00:03:47,273 --> 00:03:49,132
พื้นที่สีแดงนั้นเป็นยังไง

97
00:03:49,156 --> 00:03:51,261
แน่นนอนว่าตอนนี้หน้าจอเป็นสิ่งมหัศจรรย์

98
00:03:51,285 --> 00:03:52,713
สำหรับหลาย ๆ อย่าง

99
00:03:52,737 --> 00:03:53,994
ผมอยู่ที่นิวยอร์ก

100
00:03:54,018 --> 00:03:56,016
แต่ครอบครัวผมอยู่ที่ออสเตรเลีย

101
00:03:56,040 --> 00:03:57,470
และผมมีลูกชายวัยหนึ่งขวบคนนึง

102
00:03:57,494 --> 00:03:58,494
ผมคุยกับเขาได้ผ่านจอ

103
00:04:01,416 --> 00:04:03,506
ผมทำแบบนี้ไม่ได้แน่ ๆ 
15 หรือ 20 ปีก่อน

104
00:04:03,530 --> 00:04:04,688
ด้วยวิธีการแบบนี้

105
00:04:04,712 --> 00:04:06,869
นั่นคือเรื่องดีมาก ๆ ที่มากับมัน

106
00:04:06,893 --> 00:04:08,739
อีกสิ่งหนึ่งที่คุณทำได้คือถามตัวเองว่า

107
00:04:08,763 --> 00:04:10,846
เกิดอะไรขึ้นบ้างในช่วงเวลานั้น

108
00:04:10,870 --> 00:04:13,308
แล้วแอพฯ ที่เราใช้ล่ะให้ประโยชน์
มากน้อยแค่ไหน

109
00:04:13,332 --> 00:04:14,606
บางอย่างใช้แล้วดีจริง ๆ

110
00:04:14,630 --> 00:04:17,072
ถ้าคุณลองไปขัดจังหวะคนกำลังเล่นแอพฯ
แล้วถามว่า

111
00:04:17,096 --> 00:04:18,684
บอกเราหน่อยสิ
ตอนนี้รู้สึกยังไง

112
00:04:18,708 --> 00:04:21,104
เขาก็จะตอบว่าก็รู้สึกดีกับแอพฯ พวกนี้

113
00:04:21,128 --> 00:04:24,488
นี่คือกลุ่มที่เน้นการผ่อนคลาย การออกกำลัง
อากาศ การอ่านหนังสือ

114
00:04:24,512 --> 00:04:26,055
การศึกษา และสุขภาพ

115
00:04:26,079 --> 00:04:29,213
พวกเขาใช้แอพฯ กลุ่มนี้เฉลี่ย 9 นาที ต่อวัน

116
00:04:29,237 --> 00:04:31,567
แอพฯ พวกนี้ทำให้เรามีความสุขน้อยลง

117
00:04:32,099 --> 00:04:35,703
เกือบครึ่งของทุกคน เมื่อคุณไปขัดจังหวะ
และถามว่า คุณรู้สึกไงบ้าง

118
00:04:35,727 --> 00:04:37,835
เขาจะบอกว่าแอพฯ นี้
เล่นแล้วรู้สึกไม่ค่อยดี

119
00:04:37,859 --> 00:04:39,490
ที่น่าสนใจของแอพฯ กลุ่มนี้ก็คือ

120
00:04:39,514 --> 00:04:41,224
แอพฯ นัดเดท โซเชียลเน็ตเวิร์ค เกม

121
00:04:41,248 --> 00:04:43,974
ความบันเทิง ข่าว ส่องเว็บ

122
00:04:43,998 --> 00:04:46,604
ผู้คนใช้เวลากับแอพพวกนี้ถึง  27 นาทีต่อวัน

123
00:04:46,628 --> 00:04:50,180
เราใช้เวลามากกว่าถึง 3 เท่า 
กับแอพที่ทำให้เราไม่มีความสุข

124
00:04:50,204 --> 00:04:51,872
นั่นดูไม่ฉลาดเท่าไรเลย

125
00:04:52,886 --> 00:04:55,424
เหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราหมดเวลาไปเยอะ
กับแอพฯ พวกนั้น

126
00:04:55,448 --> 00:04:56,600
ที่ทำให้เราไม่มีความสุข

127
00:04:56,624 --> 00:04:58,156
ก็คือมันขโมยจุดเตือนให้หยุดไป

128
00:04:58,180 --> 00:05:00,559
จุดเตือนให้หยุดมีอยู่ทุกหนแห่ง
ในศตวรรษที่ 20

129
00:05:00,583 --> 00:05:02,447
มันซ่อนอยู่ในทุกเรื่องที่เราทำ

130
00:05:02,471 --> 00:05:05,887
จุดเตือนให้หยุดเป็นสัญญาณเตือนกับเรา
ว่าได้เวลาไปทำอย่างอื่นแล้ว

131
00:05:05,911 --> 00:05:08,608
ไปทำอะไรใหม่ ๆ ทำอะไรที่ต่างจากที่ทำอยู่

132
00:05:08,632 --> 00:05:11,828
ลองนึกถึงหนังสือพิมพ์ 
ที่สุดท้ายแล้วเราก็จะอ่านถึงหน้าสุดท้าย

133
00:05:11,852 --> 00:05:14,149
และเราก็จะพับ และโยนมันไปไว้ข้าง ๆ

134
00:05:14,173 --> 00:05:17,331
เหมือนกันกับนิตยสาร หนังสือ
ที่คุณก็จะอ่านไปถึงตอนจบของบท

135
00:05:17,355 --> 00:05:20,132
ทำให้คุณได้หยุดคิดว่าจะทำอะไรต่อไป

136
00:05:20,504 --> 00:05:23,202
หรือถ้าดูรายการทีวี
เดี๋ยวรายการมันก็จบ

137
00:05:23,226 --> 00:05:25,631
และคุณต้องรอไปอีกหนึ่งสัปดาห์
จนกว่าตอนใหม่จะมา

138
00:05:25,655 --> 00:05:27,409
มีจุดเตือนให้หยุดทุกที่เลย

139
00:05:27,433 --> 00:05:31,183
แต่วิธีการเสพสื่อทุกวันนี้เป็นแบบที่
ไม่มีจุดเตือนให้หยุด

140
00:05:31,923 --> 00:05:33,498
ฝีดข่าวมันเลื่อนไปได้เรื่อย ๆ

141
00:05:33,522 --> 00:05:37,195
และทุกสิ่งไม่มีตอนจบ ทั้ง  twitter 
Facebook instagram

142
00:05:37,219 --> 00:05:40,361
อีเมล์ ข้อความสั้น หรือข่าว

143
00:05:40,385 --> 00:05:43,355
พอคุณเช็คจากทุกแหล่งข่าวแล้ว

144
00:05:43,379 --> 00:05:45,720
คุณก็ยังไปต่อได้อีกเรื่อย ๆ

145
00:05:45,744 --> 00:05:50,154
เราอาจจะไปขอยืมจุดหยุดแบบที่
ทำกันในยุโรปตะวันตก

146
00:05:50,178 --> 00:05:53,579
ที่นั่นดูเหมือนจะมีไอเดียดี ๆ พวกนี้เยอะ 
ในที่ทำงาน

147
00:05:53,603 --> 00:05:56,011
นี่เป็นตัวอย่างหนึ่ง
บริษัทออกแบบจากเนเธอแลนด์

148
00:05:56,035 --> 00:05:59,421
ที่พวกเขาทำคือโยงโต๊ะทำงานเข้ากับเพดาน

149
00:05:59,445 --> 00:06:00,597
และทุกวันตอน 6 โมงเย็น

150
00:06:00,621 --> 00:06:03,428
ไม่ว่าคุณกำลังตอบอีเมล์หรือทำอะไรก็ตาม

151
00:06:03,452 --> 00:06:04,929
โต๊ะทำงานจะถูกยกขึ้นไปติดเพดาน

152
00:06:04,953 --> 00:06:06,061
(เสียงหัวเราะ)

153
00:06:06,085 --> 00:06:07,335
(เสียงปรบมือ)

154
00:06:07,359 --> 00:06:11,602
4 วันในสัปดาห์ พื้นที่ตรงนี้จะเปลี่ยนเป็น
สตูดิโอโยคะ

155
00:06:11,626 --> 00:06:13,257
1 วันจะเปลี่ยนเป็นคลับเต้นรำ

156
00:06:13,281 --> 00:06:15,810
ขึ้นอยู่กับว่าช่วงนั้นคุณกำลังชอบอะไรกัน

157
00:06:15,834 --> 00:06:17,521
นี่เป็นกฎการหยุดที่เยี่ยมไปเลย

158
00:06:17,545 --> 00:06:19,432
เพราะหมายความว่า เมื่อหมดวัน

159
00:06:19,456 --> 00:06:21,493
ทุกอย่างต้องหยุด ห้ามทำงานอีกต่อไป

160
00:06:21,517 --> 00:06:24,961
บริษัท Diamler ผู้ผลิตรถยนต์ที่เยอรมนี
พวกเขามีกลยุทธ์ที่เยี่ยมพอ ๆ กัน

161
00:06:24,985 --> 00:06:26,515
เมื่อคุณพักผ่อนวันหยุด

162
00:06:26,539 --> 00:06:28,743
แทนที่จะบอกว่า
"คนนี้อยู่ระหว่างลาพักผ่อน

163
00:06:28,767 --> 00:06:30,490
พวกเขาจะกลับมาพบคุณในภายหลัง"

164
00:06:30,514 --> 00:06:33,736
พวกเขากลับพูดว่า "บุคคลนี้กำลังลาพัก
ดังนั้นเราจะลบอีเมล์ของคุณทิ้ง"

165
00:06:33,760 --> 00:06:36,406
"เขาจะไม่เห็นอีเมล์ที่คุณส่งมา"

166
00:06:36,430 --> 00:06:37,446
(เสียงหัวเราะ)

167
00:06:37,470 --> 00:06:40,111
"คุณจะตอบอีเมล์กลับในอีกสองสามสัปดาห์

168
00:06:40,135 --> 00:06:41,621
หรือจะเมล์ไปหาคนอื่นแทนก็ได้"

169
00:06:41,645 --> 00:06:42,673
(เสียงหัวเราะ)

170
00:06:42,697 --> 00:06:43,869
ดังนั้นแล้ว

171
00:06:43,893 --> 00:06:47,535
(เสียงปรบมือ)

172
00:06:48,882 --> 00:06:50,520
คุณนึกออกเลยล่ะสิว่ามันเป็นยังไง

173
00:06:50,544 --> 00:06:53,002
ได้หยุดพักผ่อนที่เป็นการหยุดจริงๆ

174
00:06:53,026 --> 00:06:54,995
คนทำงานที่บริษัทนี้รู้สึกว่า

175
00:06:55,019 --> 00:06:57,381
พวกเขาได้พักจากงานอย่างแท้จริง

176
00:06:57,405 --> 00:06:59,322
แน่นอนว่า นี่ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก

177
00:06:59,346 --> 00:07:01,645
เรื่องที่ว่าเราจะทำตัวอย่างไรเมื่ออยู่บ้าน

178
00:07:01,669 --> 00:07:03,351
ดังนั้นผมจะให้คำแนะนำคร่าว ๆ

179
00:07:03,375 --> 00:07:07,868
การพูดว่าช่วง 5 ถึง 6 โมงเย็น
ผมจะไม่ใช้โทรศัพท์ เป็นเรื่องง่าย

180
00:07:07,892 --> 00:07:11,323
ปัญหาคือ 5-6โมงเย็น แต่ละวันไม่เหมือนกัน

181
00:07:11,347 --> 00:07:13,534
ผมว่าทางที่ดีกว่าควรจะเป็นว่า

182
00:07:13,558 --> 00:07:15,027
ทุก ๆ วันผมทำหลายอย่างเลยครับ

183
00:07:15,051 --> 00:07:17,405
มีหลายเรื่องที่เกิดขึ้น

184
00:07:17,429 --> 00:07:18,688
เช่น ทานอาหารเย็น

185
00:07:18,712 --> 00:07:20,030
บางครั้งก็อยู่คนเดียว

186
00:07:20,054 --> 00:07:21,560
บางครั้งก็กับคนอื่น

187
00:07:21,584 --> 00:07:22,863
บางทีก็ที่ร้านอาหาร

188
00:07:22,887 --> 00:07:24,075
บ้างก็ที่บ้าน

189
00:07:24,099 --> 00:07:27,745
แต่กฎที่ผมตั้งขึ้นมาคือ 
ผมจะไม่ใช้มือถือบนโต๊ะอาหาร

190
00:07:28,123 --> 00:07:29,557
เอาไปไว้ให้ไกล

191
00:07:29,581 --> 00:07:31,042
ไกลเท่าที่จะไกลได้

192
00:07:31,066 --> 00:07:33,375
เพราะเราต้านทานความอยากได้ไม่ดีเท่าไร

193
00:07:33,399 --> 00:07:36,470
แต่เมื่อมีจุดเตือนให้หยุด 
เช่นตอนเริ่มมื้อเย็น

194
00:07:36,494 --> 00:07:37,650
มือถือผมจะไปอยู่ไกลตัว

195
00:07:37,674 --> 00:07:39,342
ทำให้ลดความปรารถนาไว้ได้

196
00:07:39,366 --> 00:07:41,083
แรก ๆ ก็ทำใจลำบากหน่อย

197
00:07:41,107 --> 00:07:42,729
ผมนี่กังวลสุด ๆ ไปเลย

198
00:07:42,753 --> 00:07:43,819
(เสียงหัวเราะ)

199
00:07:43,843 --> 00:07:45,009
ถึงขั้นต้องดิ้นรน

200
00:07:45,369 --> 00:07:47,299
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือ คุณจะชินไปเอง

201
00:07:47,323 --> 00:07:50,421
เราเอาชนะอาการลงแดงได้
แบบเดียวกับการหยุดใช้ยา

202
00:07:50,445 --> 00:07:53,230
และสิ่งที่เกิดขึ้นอีกคือ 
ชีวิตมีสีสัน รุ่มรวย

203
00:07:53,254 --> 00:07:54,409
และน่าสนใจมากขึ้น

204
00:07:54,433 --> 00:07:56,083
คุณมีบทสนทนาที่ดีกว่าเดิม

205
00:07:56,107 --> 00:07:59,131
คุณเชื่อมต่อกับผู้คนที่อยู่รอบตัวคุณ

206
00:07:59,155 --> 00:08:00,799
ผมว่ามันเป็นกลยุทธ์ที่น่าอัศจรรย์

207
00:08:00,823 --> 00:08:03,312
และเรารู้ว่ามันได้ผล เพราะคนที่ทำเช่นนี้

208
00:08:03,336 --> 00:08:05,926
ผมตามเก็บข้อมูลคนที่ทดลองจำนวนมาก

209
00:08:05,950 --> 00:08:07,120
มันขยายไปสู่เวลาอื่น

210
00:08:07,144 --> 00:08:08,460
พวกเขารู้สึกดีต่อเรื่องนี้

211
00:08:08,484 --> 00:08:11,576
พวกเขาเริ่มมันตั้งแต่ชั่วโมงแรกหลังตื่นนอน

212
00:08:11,600 --> 00:08:14,725
พวกเขาเริ่มเปิดโหมดเครื่องบิน
ในช่วงสุดสัปดาห์

213
00:08:14,749 --> 00:08:18,486
ทำแบบนี้ทำให้มือถือคุณยังใช้เป็นกล้องได้
แต่มันจะโทรเข้าโทรออกไม่ได้

214
00:08:18,510 --> 00:08:19,845
นี่เป็นความคิดที่มีพลังมาก

215
00:08:19,869 --> 00:08:23,498
และรู้ว่าผู้คนรู้สึกดีขึ้นกับชีวิต
เมื่อทำแบบนี้

216
00:08:23,973 --> 00:08:25,562
งั้นสิ่งที่จะได้ไปวันนี้คืออะไร

217
00:08:25,586 --> 00:08:27,825
หน้าจอมันมหัศจรรย์ ผมบอกเรื่องนี้ไปแล้ว

218
00:08:27,849 --> 00:08:29,201
ผมคิดว่านี่เป็นเรื่องจริง

219
00:08:29,225 --> 00:08:33,845
แต่วิธีที่เราใช้มันนั้นเหมือนกับ
ขับรถไปอย่างรวดเร็วบนถนนที่ยาวไกล

220
00:08:33,869 --> 00:08:37,032
และคุณอยู่บนรถที่คันเร่งเหยียบมิดติดพื้น

221
00:08:37,056 --> 00:08:39,104
มันก็เลยยากที่จะไปแตะเบรก

222
00:08:39,128 --> 00:08:40,620
คุณมีทางเลือก

223
00:08:41,510 --> 00:08:45,673
คุณทำได้ทั้งร่อนถลาผ่านวิวทะเลอันสวยงาม

224
00:08:45,697 --> 00:08:48,793
แล้วถ่ายรูปผ่านหน้าต่าง มันง่ายจะตายไป

225
00:08:48,817 --> 00:08:52,357
หรือคุณจะไปบนทางของตัวเอง เพื่อจะ

226
00:08:52,381 --> 00:08:53,853
แตะเบรก

227
00:08:53,877 --> 00:08:55,030
เพื่อออกไปข้างนอก

228
00:08:55,054 --> 00:08:56,935
ถอดรองเท้า ถุงเท้า

229
00:08:56,959 --> 00:08:59,224
ลองเดินไปบนเม็ดทราย

230
00:08:59,248 --> 00:09:01,488
สัมผัสความรู้สึกของทรายใต้ฝ่าเท้า

231
00:09:01,512 --> 00:09:02,663
เดินไปสู่น้ำทะเล

232
00:09:02,687 --> 00:09:04,800
ให้น้ำทะเลได้สาดซัดมาโดนคุณ

233
00:09:05,207 --> 00:09:08,022
ชีวิตจะรุ่มรวยและมีคุณค่ายิ่งขึ้น

234
00:09:08,046 --> 00:09:10,264
เพราะคุณมีประสบการณ์นั้นด้วยตนเอง

235
00:09:10,288 --> 00:09:12,684
และเพราะคุณทิ้งโทรศัพท์ไว้ในรถด้วย

236
00:09:12,708 --> 00:09:13,879
ขอบคุณครับ

237
00:09:13,903 --> 00:09:16,204
(เสียงปรบมือ)