Нэг зүйлийг хэлэх үү.
Ертөнц үргэлж гэрэлтэж, солонгордоггүй.
Харин ч жигшмээр газар, хэцүү байгаа чинь хэнд ч хамаагүй, өвдөгөө чангалаад зөвхөн урагшаа яв.
Та хэн ч бай амьдрал чамайг тэсвэрлэшгүйгээр зовооно. Гэвч яаж зовох нь чухал биш.
Та зовсон ч гэсэн урагшаа явж байгаа чинь чухал юм шүү. Хэдий чинээ зовно төдий чинээгээр УРАГШЛАХ ХЭРЭГТЭЙ. Ялалт бол энэ.
Өвдөлт бол түр зуурийнх. Нэг минут, нэг цаг, нэг өдөр эсвэл жил ч байж магадгүй. Гэхдээ намдаж л таараа. Хэрвээ би энэ үед бууж өгвөл, үүрд харамсана.
Хязгаарлалт бол айдас юм.Тэр ихэнхдээ хоосон байдаг