Canlı varlıklar milyarlarca yıldır var

ve daha da yıllarca buralarda olacaklar.

Canlıların dünyasında çöp sahası yok.

Bunun yerine materyaller akar.

Bir türün atığı bir diğerinin yiyeceği olur;

enerji güneşten sağlanır;

canlılar büyür, sonra da ölür;

besinler de güvenle toprağa döner.

Ve bu işe yarar.

Ancak insanlar olarak

biz doğrusal bir yaklaşım benimsedik:

alıyor, yapıyor ve atıyoruz.

Yeni bir telefon çıkıyor.

O zaman eskisinden kurtuluyoruz.

Çamaşır makinemiz bozuluyor.

Yerine yenisini alıyoruz.

Bunu her yaptığımızda 
sınırlı kaynak miktarını tüketiyor

ve sıklıkla toksik atık üretiyoruz.

Uzun vadede bu düpedüz devam edemez.

Peki ne edebilir?

Canlı dünyanın döngüzel modelinin 
işe yaradığını kabul edersek

biz de döngüsel ekonomiyi kullanacak şekilde

düşünme biçimimizi değiştirebilir miyiz?

Biyolojik döngüyle başlayalım.

Atığımız sermayeyi azaltmak yerine 
nasıl yaratabilir?

Ürünler ve bileşenleri ile 
içinde geldikleri paketleri

yeniden düşünüp tasarlayarak

güvenli ve gübreleşebilen materyaller oluşturbailiriz

bunlar da daha fazla şey yetiştirmemize yardımcı olur.

Filmlerde dedikleri gibi

"Bu materyalin yapımında
hiçbir kaynak harcanmamıştır."

Peki ya çamaşır makineleri,
cep telefonları, buzdolapları?

Bunların biyolojik olarak 
ayrışmadığını biliyoruz.

Burada da başka bir tür 
yeniden düşünmeden bahsediyoruz:

değerle malzemeler, polimerleri ve alaşımları

dönüştürmenin bir yolu,

böylelikle kalitelerini koruyup

tek tek ürünlerin raf ömürlerinin ötesinde

kullanışlı olmaya devam ederler.