Canlı varlıklar milyarlarca yıldır var
ve daha da yıllarca buralarda olacaklar.
Canlıların dünyasında çöp sahası yok.
Bunun yerine materyaller akar.
Bir türün atığı bir diğerinin yiyeceği olur;
enerji güneşten sağlanır;
canlılar büyür, sonra da ölür;
besinler de güvenle toprağa döner.
Ve bu işe yarar.
Ancak insanlar olarak
biz doğrusal bir yaklaşım benimsedik:
alıyor, yapıyor ve atıyoruz.
Yeni bir telefon çıkıyor.
O zaman eskisinden kurtuluyoruz.
Çamaşır makinemiz bozuluyor.
Yerine yenisini alıyoruz.
Bunu her yaptığımızda
sınırlı kaynak miktarını tüketiyor
ve sıklıkla toksik atık üretiyoruz.
Uzun vadede bu düpedüz devam edemez.
Peki ne edebilir?
Canlı dünyanın döngüzel modelinin
işe yaradığını kabul edersek
biz de döngüsel ekonomiyi kullanacak şekilde
düşünme biçimimizi değiştirebilir miyiz?
Biyolojik döngüyle başlayalım.
Atığımız sermayeyi azaltmak yerine
nasıl yaratabilir?
Ürünler ve bileşenleri ile
içinde geldikleri paketleri
yeniden düşünüp tasarlayarak
güvenli ve gübreleşebilen materyaller oluşturbailiriz
bunlar da daha fazla şey yetiştirmemize yardımcı olur.
Filmlerde dedikleri gibi
"Bu materyalin yapımında
hiçbir kaynak harcanmamıştır."
Peki ya çamaşır makineleri,
cep telefonları, buzdolapları?
Bunların biyolojik olarak
ayrışmadığını biliyoruz.
Burada da başka bir tür
yeniden düşünmeden bahsediyoruz:
değerle malzemeler, polimerleri ve alaşımları
dönüştürmenin bir yolu,
böylelikle kalitelerini koruyup
tek tek ürünlerin raf ömürlerinin ötesinde
kullanışlı olmaya devam ederler.