Levende systemen
zijn er al miljarden jaren
en blijven nog
vele miljarden meer rondhangen.
In de levende wereld bestaat afval niet.
In plaats daarvan
worden materialen verplaatst.
Het afval van de een
is het voedsel van de ander,
de zon levert energie,
dingen groeien en gaan dan dood,
en voedingsstoffen keren
veilig terug in de grond.
En dat werkt.
En toch hebben we als mensen
een lineaire benadering gekozen.
We nemen, we maken, we gooien weg.
Een nieuw model telefoon komt uit.
Dus we gooien de oude weg.
Onze wasmachine heeft kuren.
Dus we kopen een nieuwe.
Elke keer dat we dat doen
slokken we een deel op
van een eindige voorraad grondstoffen
en produceren we vaak giftig afval.
Op de lange termijn werkt dat niet.
Wat werkt dan wel?
Als we accepteren dat het cyclische model
van de levende wereld werkt,
kunnen we dan ons denken veranderen
zodat ook wij
als een circulaire economie werken?
Laten we kijken
naar de biologische cyclus.
Hoe kan ons afval waarde toevoegen
in plaats van verminderen?
Door producten en componenten
en de verpakkingen waarin deze komen
te heroverwegen en opnieuw te ontwerpen,
kunnen we veilige en
composteerbare materialen maken
waarmee meer kan groeien.
Zoals ze zeggen in films:
"Er zijn geen grondstoffen verloren gegaan
bij het maken van dit materiaal".
Wat dan te doen met wasmachines,
mobiele telefoons, koelkasten?
We weten dat die
niet biologisch afbreekbaar zijn.
Dit moeten we
op een andere manier heroverwegen.
Een manier
om waardevolle metalen te hergebruiken,
polymeren en legeringen,
zodat ze hun eigenschappen behouden
en nuttig blijven
na afloop van de houdbaarheid
van individuele producten.
Wat als de spullen van vandaag,
de grondstoffen zijn van morgen?
Het is commercieel steekhoudend.
In plaats van
de wegwerp- en vervangingscultuur
waar we aan gewend zijn geraakt
stappen we over
op hergebruik en hernieuwen
waarbij producten en componenten
ontworpen worden
die demonteerbaar zijn
en opnieuw gebruikt kunnen worden.
Een mogelijke oplossing is
te heroverwegen hoe we eigendom zien.
Wat als we onze technologieën
niet in eigendom zouden hebben?
We gebruiken ze eenvoudigweg
van de fabrikanten.
Laten we deze twee cycli combineren.
Stel je voor dat we producten
zouden kunnen ontwerpen
die teruggaan naar de maker,
waarvan de technische materialen
herbruikt worden
en waarvan de biologische onderdelen
gebruikt worden
om agrarische waarde te vergroten.
En stel je voor dat deze producten
gemaakt en vervoerd worden
met hernieuwbare energie.
Dan hebben we een model
dat langdurige welvaart opbouwt.
En het goede nieuws is
dat er al bedrijven zijn
die deze nieuwe manier van werken
implementeren.
Maar in de circulaire economie
gaat het niet
om één fabrikant die één product aanpast.
Het gaat erom dat
alle met elkaar verbonden bedrijven
die onze infrastructuur vormen
en onze economie,
samenwerken.
Het gaat om energie.
Het gaat om het heroverwegen
van het systeem zelf.
We hebben een uitgelezen kans
om nieuwe inzichten
en nieuwe horizons te vinden.
In plaats van gevangen blijven
in de frustraties van nu,
kunnen we, met creativiteit en innovatie,
echt onze toekomst heroverwegen
en opnieuw ontwerpen.