سیستم های زنده چند میلیارد سال است
که وجود دارد

و بیشتر هم وجود خواهد داشت.

در دنیای زنده، هیچ محل
دفن زباله‌ای وجود ندارد.

در عوض، مواد در گردش‌اند.

زباله‌های یک گونه غذای (گونه) دیگر است.

انرژی توسط خورشید تأمین می‌شود،

چیزها رشد می‌کند، سپس م‌ میرند،

و مواد مغذی با خیال راحت 
به خاک برمی‌گردند.

و این کار می‌کند.

با این حال به عنوان انسان،

ما یک رویکرد خطی را اتخاذ کرده‌ایم:

می‌گیریم، می‌سازیم، و مرتب می‌کنیم.

یک گوشی جدید بیرون می‌آید.

پس ما قدیمی را کنار می‌گذاریم.

ماشین لباسشویی‌مان جمع می‌شود.

بنابراین یکی دیگر می‌خریم.

هر بار این کار را می‌کنیم،
در حال خوردن یک منبع محدود از منابع هستیم

و اغلب زباله‌های سمی تولید می کنیم.

این به سادگی نمی‌تواند مدت طولانی کار کند.

پس چه چیزی می‌تواند؟

اگر بپذیریم که مدل چرخه‌ای
جهان زنده کار می‌کند،

آیا می‌توانیم طرز تفکر خود را تغییر دهیم

به طوری که ما هم یک
اقتصاد چرخه‌ای به کار بگیریم؟

بیایید با چرخه بیولوژیکی شروع کنیم.

چگونه ضایعات ما می‌تواند به جای
کاهش سرمایه، سرمایه ایجاد کند؟

با بازنگری و طراحی مجدد
محصولات و اجزای سازنده

و بسته بندی آنها،

می‌توانیم مواد ایمن و قابل
بازیافت ایجاد کنیم

که به رشد بیشتر چیزها کمک می‌کند.

همانطور که در فیلم‌ها می‌گویند،

«هیچ منبعی در ساخت این 
ماده از بین نرفته است.»

بنابراین در مورد ماشین لباسشویی،
تلفن همراه، یخچال چه ‌طور؟

می‌دانیم که آنها زیست تخریب پذیر نیستند.

در اینجا در مورد نوع دیگری از
تجدید نظر صحبت می‌کنیم:

راهی برای چرخه فلزات با ارزش،

پلیمرها و آلیاژها،

بنابراین آنها کیفیتشان را حفظ می‌کنند

و همچنان فراتر ازعمر

محصولات منفرد مفید هستند.

چه می‌شوداگر کالاهای امروز
به منابع فردا تبدیل شوند؟

این مفهوم تجارت را می‌سازد.

به جای دور ریزی 
و جایگزینی فرهنگی که به آن عادت کرده‌ایم،

بازگشت و تمدید را می‌پذیرفتیم

که در آن محصولات و اجزایش برای
پیاده سازی و بازسازی طراحی شده‌اند.

یک راه حل ممکن است تجدیدنظر
در نحوه دید ما به مالکیت باشد

اگر واقعاً هرگز صاحب 
فناوری‌هایمان نباشیم چه می‌شود؟

ما از آنها به سادگی برای 
تولید کنندگان مجوز می‌گیریم.

حال، بیایید این دو چرخه
را کنار هم قرار دهیم.

تصور کنید اگر می‌توانستیم محصولاتی را
طراحی کنیم که به تولیدکنندگانشان بازگردند،

از مواد فنی آنها استفاده مجدد می‌شد،

و قطعات بیولوژیکی آنها ارزش
کشاورزی را افزایش می‌داد.

و تصور کنید که این محصولات
با استفاده از

انرژی‌های تجدید پذیر
ساخته و حمل می‌شوند

در اینجا ما مدلی داریم که در بلند
مدت باعث رونق می‌شود.

و خبر خوب این است

در حال حاضر شرکت‌هایی در خارج وجود دارد