WEBVTT

00:00:01.212 --> 00:00:03.342
ผมไม่รู้ว่าทุกคนที่นี่

00:00:03.342 --> 00:00:06.079
พอคุ้นกับภาพถ่ายของผมบ้างรึเปล่า

00:00:06.079 --> 00:00:10.162
ผมจะขอเอาบางรูปให้ดูกัน

00:00:10.162 --> 00:00:13.112
ก่อนที่ผมจะพูด

NOTE Paragraph

00:00:45.884 --> 00:00:49.836
ผมจะต้องเล่าประวัติของผมให้ฟังสักนิดเสียก่อน

00:00:49.836 --> 00:00:51.783
เพราะมันจะเกี่ยวกัน

00:00:51.783 --> 00:00:54.764
กับเรื่องที่ผมมาพูดในวันนี้

00:00:54.764 --> 00:00:57.900
ผมเกิดปี 1944 ในบราซิล

00:00:57.900 --> 00:01:01.655
ตอนที่บราซิลยังไม่มีระบบเศรษฐกิจแบบตลาด

00:01:01.655 --> 00:01:03.538
ผมเกิดมาในฟาร์ม

00:01:03.538 --> 00:01:08.040
ฟาร์มที่เกินครึ่ง เป็นป่าฝนเขตร้อน

00:01:08.040 --> 00:01:09.660
เป็นที่ที่วิเศษ

00:01:09.660 --> 00:01:13.972
ผมโตมากับนก และสัตว์ที่น่าเหลือเชื่อหลายๆ อย่าง

00:01:13.972 --> 00:01:18.213
ผมเคยว่ายน้ำในแม่น้ำสายเล็กๆ กับจระเข้

00:01:18.213 --> 00:01:21.122
บนฟาร์มนี้ เราอยู่กันประมาณ 35 ครอบครัว

00:01:21.122 --> 00:01:25.404
ทุกอย่างที่เราผลิตได้ เราเอามากินมาใช้

00:01:25.404 --> 00:01:27.511
มีส่วนน้อยมากที่ถูกนำไปขาย

00:01:27.511 --> 00:01:30.221
มีอย่างเดียวเท่านั้นที่ถูกเอาไปขาย แค่ปีละครั้ง

00:01:30.221 --> 00:01:31.941
คือฝูงปศุสัตว์ที่เราเลี้ยง

00:01:31.941 --> 00:01:34.710
เราต้องเดินทางประมาณ 45 วัน

00:01:34.710 --> 00:01:36.886
เพื่อไปให้ถึงโรงฆ่าสัตว์

00:01:36.886 --> 00:01:39.180
เราพาฝูงปศุสัตว์ไปเป็นพันๆตัว

00:01:39.180 --> 00:01:41.712
และขากลับ ใช้เวลาประมาณ 20 วัน

00:01:41.712 --> 00:01:44.109
เพื่อจะกลับมาถึงฟาร์มของเรา

NOTE Paragraph

00:01:44.109 --> 00:01:46.486
พอผมอายุ 15

00:01:46.486 --> 00:01:49.991
ผมก็จำต้องจากที่นั่นไป

00:01:49.991 --> 00:01:53.454
ไปอยู่ในเมือง ที่มีขนาดใหญ่กว่าเดิมมาก

00:01:53.454 --> 00:01:56.885
ผมได้เรียนต่อมัธยมปลายที่นั่น

00:01:56.885 --> 00:01:59.653
ทำให้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง

00:01:59.653 --> 00:02:02.278
บราซิลได้เริ่มที่จะพัฒนาเมือง พัฒนาอุตสาหกรรม

00:02:02.278 --> 00:02:06.693
ผมเรียนรู้เรื่องการเมือง 
และเอียงมาเป็นพวกสุดโต่งนิดหน่อย

00:02:06.693 --> 00:02:09.535
ผมเป็นสมาชิกพรรคฝ่ายซ้าย

00:02:09.535 --> 00:02:12.641
และเป็นนักเคลื่อนไหว

00:02:12.641 --> 00:02:15.733
ผมเข้าเรียนมหาลัยฯ เพื่อเป็นนักเศรษศาสตร์

00:02:15.733 --> 00:02:18.413
เรียนต่อปริญญาโทสาขาเศรษฐศาสตร์

NOTE Paragraph

00:02:18.413 --> 00:02:21.422
และสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต

00:02:21.422 --> 00:02:23.081
ก็เกิดขึ้นกับผมในช่วงเวลานั้น

00:02:23.081 --> 00:02:25.770
ผมได้พบรู้จักกับสาวน้อยมหัศจรรย์

00:02:25.770 --> 00:02:29.908
ที่กลายมาเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของผมตลอดชีวิต

00:02:29.908 --> 00:02:33.676
และมีส่วนร่วมสร้างงานทุกชิ้นที่ผมทำนับจนถึงวันนี้

00:02:33.676 --> 00:02:36.940
ภรรยาของผม -- ไลลา วานิค ซาลกาโด 
(Lélia Wanick Salgado).

NOTE Paragraph

00:02:36.940 --> 00:02:38.844
บราซิลผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรง

00:02:38.844 --> 00:02:41.756
เราต้องต่อสู้อย่างแข็มแข็งกับอำนาจเผด็จการ

00:02:41.756 --> 00:02:43.542
ตอนนั้น เราจำต้องเลือกระหว่าง

00:02:43.542 --> 00:02:47.126
การติดอาวุธแล้วเข้าหลบซ่อนตัว

00:02:47.126 --> 00:02:49.581
หรือลี้ภัยออกจากบราซิล ซึ่งตอนนั้นพวกเรายังเด็กมาก

00:02:49.581 --> 00:02:54.782
องค์กรของเราคิดว่า
เราควรออกจากประเทศนี้ น่าจะเหมาะกว่า

00:02:54.782 --> 00:02:55.746
เราจึงหนีไปฝรั่งเศส

00:02:55.746 --> 00:02:57.765
ผมเรียนปริญญาเอกเศรษฐศาสตร์ที่นั่น

00:02:57.765 --> 00:02:59.761
ไลลา กลายเป็นสถาปนิก

00:02:59.761 --> 00:03:02.844
หลังจากนั้นผมทำงานให้ธนาคารเพื่อการลงทุนแห่งหนึ่ง

00:03:02.844 --> 00:03:05.806
เราเดินทางกันเยอะมาก ทำโครงการพัฒนาแหล่งเงินทุน

00:03:05.806 --> 00:03:08.661
และโครงการทางเศรษฐศาสตร์ในแอฟริกา
ของธนาคารโลก

NOTE Paragraph

00:03:08.661 --> 00:03:12.129
แล้ววันนึงการถ่ายภาพก็เข้ามาบุกรุกพื้นที่ในชีวิตผม

00:03:12.129 --> 00:03:13.367
ผมผันตัวเองมาเป็นช่างภาพ

00:03:13.367 --> 00:03:15.983
ละทิ้งทุกสิ่งเพื่อมาเป็นช่างภาพ

00:03:15.983 --> 00:03:18.808
ผมเริ่มต้นจากการบันทึกภาพ

00:03:18.808 --> 00:03:21.804
สิ่งต่างๆ ที่สำคัญสำหรับผม

00:03:21.804 --> 00:03:23.990
มีคนหลายคนบอกว่าผมเป็นช่างภาพนักข่าว

00:03:23.990 --> 00:03:26.566
เป็นช่างภาพมานุษยวิทยา

00:03:26.566 --> 00:03:29.327
หรือเป็นช่างภาพนักเคลื่อนไหวทางการเมือง

00:03:29.327 --> 00:03:32.327
แต่ผมทำมากกว่านั้นมาก

00:03:32.327 --> 00:03:35.009
ผมทำให้การถ่ายภาพเป็นชีวิตของผม

00:03:35.009 --> 00:03:37.613
ผมฝังทั้งชีวิตของผมไปในการถ่ายภาพ

00:03:37.613 --> 00:03:39.648
ทำโปรเจคที่ใช้เวลานานมากๆ

00:03:39.648 --> 00:03:42.158
ผมจะฉายภาพให้ดูกันอีกเล็กน้อย

00:03:42.158 --> 00:03:48.055
ภาพพวกนี้คล้ายกับภาพชุดก่อน

00:03:48.055 --> 00:03:50.217
ผมถ่ายมาจาก ตอนที่ผมไปกับโครงการช่วยสังคม

00:03:50.217 --> 00:03:53.423
และได้ตีพิมพ์หนังสือหลายเล่มไปกับภาพพวกนี้

00:03:53.423 --> 00:03:57.178
ผมจะให้ดูกันแค่ไม่กี่ภาพนะครับ

NOTE Paragraph

00:04:42.949 --> 00:04:46.724
ตอนทศวรรษ 90 ช่วงปี 1994-2000

00:04:46.724 --> 00:04:49.965
ผมถ่ายภาพเรื่องราวเรื่องหนึ่งชื่อว่า Migration (การย้ายถิ่น)

00:04:49.965 --> 00:04:51.842
เรื่องราวนี้ได้กลายมาเป็นหนังสือ 
และรายการโทรทัศน์ในภายหลัง

NOTE Paragraph

00:04:51.842 --> 00:04:54.600
ในช่วงที่ผมเก็บภาพถ่ายพวกนี้

00:04:54.600 --> 00:05:00.337
ชีวิตของผมลำบากมาก ตอนนั้นผมอยู่ในรวันดา

00:05:00.337 --> 00:05:04.648
ผมได้พบเจอความโหดร้ายอำมหิต

00:05:04.648 --> 00:05:07.813
ผมเห็นการตายของคน นับพันคนต่อวัน

00:05:07.813 --> 00:05:10.754
ผมสูญสิ้นศรัทธาในมวลมนุษยชาติ

00:05:10.754 --> 00:05:14.945
ผมไม่เชื่อว่าเราจะอยู่บนโลกใบนี้ไปได้อีกนานสักเท่าไร

00:05:14.945 --> 00:05:20.492
ผมเริ่มติดเชื้อแบคทีเรียสตาฟิโลค็อกคัส
(Staphylococcus)

00:05:20.492 --> 00:05:23.476
ตัวผมเริ่มเป็นฝีไปทุกแห่ง

00:05:23.476 --> 00:05:27.888
เวลาผมมีอะไรกับภรรยา ผมไม่หลั่งน้ำเชื้อ

00:05:27.888 --> 00:05:30.715
แต่กลับหลั่งเลือดออกมาแทน

00:05:30.715 --> 00:05:33.596
ผมไปหาเพื่อนที่เป็นหมออยู่ที่ปารีส

00:05:33.596 --> 00:05:36.362
บอกเขาว่าผมป่วยหนัก

00:05:36.362 --> 00:05:39.216
เขาตรวจผมอยู่แล้วพูดกับผมว่า "เซบาสเตียน...

00:05:39.216 --> 00:05:42.353
คุณไม่ได้ป่วยอะไรหรอก ต่อมลูกหมากคุณแข็งแรงดีทุกอย่าง

00:05:42.353 --> 00:05:46.441
แต่คุณพบเห็นความตายมากเกินไป
จนคุณเนี่ยแหละ ที่กำลังจะตายไปเอง

00:05:46.441 --> 00:05:49.360
คุณต้องหยุด หยุดเดี๋ยวนี้

00:05:49.360 --> 00:05:54.201
คุณต้องหยุด เพราะไม่อย่างนั้น คุณจะตาย"

NOTE Paragraph

00:05:54.201 --> 00:05:57.847
และผมก็ตัดสินใจยุติทุกอย่างลง

00:05:57.847 --> 00:06:00.140
ผมรู้สึกหัวเสียมากกับการถ่ายภาพ

00:06:00.140 --> 00:06:02.161
และยังพาลไปหัวเสียกับทุกๆ อย่างในโลก

00:06:02.161 --> 00:06:06.001
ผมตัดสินใจกลับไปยังที่ที่ผมจากมา กลับบ้านเกิดของผม

00:06:06.001 --> 00:06:07.605
ซึ่งกลายเป็นเรื่องบังเอิญอย่างมาก

00:06:07.605 --> 00:06:11.016
ตอนนั้นคุณพ่อคุณแม่ของผมแก่ตัวมากแล้ว

00:06:11.016 --> 00:06:14.577
ผมเป็นลูกชายคนเดียวในครอบครัว พี่สาวน้องสาวเจ็ดคน

00:06:14.577 --> 00:06:16.445
เขาร่วมหัวกันตัดสินใจ

00:06:16.445 --> 00:06:19.145
จะโอนสิทธืถือครองที่ดินมาให้ไลลากับผม

00:06:19.145 --> 00:06:24.761
ตอนที่ผมได้ผืนดินนั้นมา 
มันแห้งเหี่ยวใกล้ตาย ไม่ได้ต่างไปจากผม

00:06:24.761 --> 00:06:28.065
ตอนผมเด็กๆ ที่นี่ยังเป็นป่าอยู่เกินกว่าครึ่ง

00:06:28.065 --> 00:06:29.587
แต่ตอนเรารับที่ดินมา

00:06:29.587 --> 00:06:33.362
ป่าผืนเดิมนั้นเหลืออยู่เพียงครึ่งเปอร์เซ็นต์

00:06:33.362 --> 00:06:35.007
เหมือนๆ กับที่ดินอื่นๆ ในเขตเดียวกัน

00:06:35.007 --> 00:06:37.936
เพื่อการพัฒนาในบราซิล

00:06:37.936 --> 00:06:40.723
เราได้บุกรุกทำลายป่าจำนวนมาก

00:06:40.723 --> 00:06:42.706
เหมือนกับที่พวกคุณทำอยู่ที่อเมริกานี่

00:06:42.706 --> 00:06:44.994
หรือแม้แต่อินเดีย และทุกเมืองบนโลกใบนี้

00:06:44.994 --> 00:06:46.672
เพื่อที่จะ "สร้าง" การพัฒนา

00:06:46.672 --> 00:06:48.755
เรากลับทำในสิ่งที่ขัดแย้งกันอย่างใหญ่หลวง

00:06:48.755 --> 00:06:52.490
คือ เรากลับ "ทำลาย" ทุกสิ่งรอบตัวลง

00:06:52.490 --> 00:06:56.155
ปศุสัตว์นับพันตัวที่เคยมีในฟาร์ม

00:06:56.155 --> 00:06:58.322
เหลือเพียงไม่กี่ร้อย

00:06:58.322 --> 00:07:00.727
เราจนปัญญาที่จะรับมือกับสิ่งเหล่านี้

00:07:00.727 --> 00:07:04.627
แล้วไลลาก็เสนอไอเดียที่เหลือเชื่อออกมา ไอเดียที่บ้ามากๆ

NOTE Paragraph

00:07:04.627 --> 00:07:09.274
เธอบอกว่า "ทำไมเราไม่ปลูกป่าฝนที่เคยมี กลับคืนไปล่ะ?

00:07:09.274 --> 00:07:10.780
คุณบอกว่าคุณเกิดมาในแดนสวรรค์สวยงาม

00:07:10.780 --> 00:07:13.706
เรามาสร้างสวรรค์นั้นให้กลับมาเป็นอย่างเดิมเถอะ"

NOTE Paragraph

00:07:13.706 --> 00:07:16.538
ผมจึงไปหาเพื่อสนิทคนหนึ่ง

00:07:16.538 --> 00:07:18.071
ที่รู้เรื่องการกำหนดโครงสร้างป่า

00:07:18.071 --> 00:07:19.969
มาเตรียมโครงการให้เรา

00:07:19.969 --> 00:07:22.150
แล้วเราก็เริ่มต้น เราเริ่มต้นปลูกต้นไม้

00:07:22.150 --> 00:07:26.407
ในปีแรกต้นไม้ที่ปลูกตายไปจำนวนมาก ปีที่สองก็น้อยลง

00:07:26.407 --> 00:07:31.468
และโดยช้าๆ ที่ดินที่เคยแห้งเหี่ยวก็มีชีวิตชีวากลับมา

00:07:31.468 --> 00:07:34.831
เราปลูกต้นไม้นับหมื่นต้น

00:07:34.831 --> 00:07:38.271
เลือกเฉพาะที่เป็นพันธุ์พื้นถิ่น

00:07:38.271 --> 00:07:41.812
เราพยายามสร้างระบบนิเวศ 
ที่เหมือนกับอันที่เราทำลายไป

00:07:41.812 --> 00:07:46.120
และวิถีชีวิตก็เริ่มกลับมาอย่างน่าเหลือเชื่อ

00:07:46.120 --> 00:07:48.919
เป็นเรื่องสำคัญทีี่เราจะเปลี่ยนสภาพผืนดินของเรา

00:07:48.919 --> 00:07:50.361
ให้กลายเป็นอุทยานแห่งชาติ

00:07:50.361 --> 00:07:53.019
เราสร้างการเปลี่ยนแปลง เราคืนผืนดินให้กับธรรมชาติ

00:07:53.019 --> 00:07:54.394
ให้มันกลายเป็นอุทยานแห่งชาติ

00:07:54.394 --> 00:07:58.144
เราตั้งสถาบันชื่อว่า "สถาบันแห่งผืนดิน" (Instituto Terra)

00:07:58.144 --> 00:08:03.123
เราตั้งโครงการใหญ่เพื่อรวบรวมเงินช่วยสิ่งแวดล้อม

00:08:03.123 --> 00:08:06.908
ทั้งที่นี่ในลอสแองเจิลลิส หรือที่ Bay Area ในซานฟรานซิโก

00:08:06.908 --> 00:08:09.059
การบริจาคนี้ยังช่วยลดหย่อนภาษีได้ในอเมริกา

00:08:09.059 --> 00:08:12.387
เรารวบรวมเงินได้ จากสเปน อิตาลี และจำนวณมากในบราซิล

00:08:12.387 --> 00:08:14.595
เราร่วมมือกับรัฐบาล และหลายๆ บริษัทในบราซิล

00:08:14.595 --> 00:08:16.843
ที่ให้การสนับสนุนโครงการนี้เป็นอย่างดี

00:08:16.843 --> 00:08:21.027
ผมเองเริ่มมีชีวิตชีวาขึ้น จนเกิดแรงกระตุ้นครั้งใหญ่...

00:08:21.027 --> 00:08:24.443
ที่จะกลับมาถ่ายภาพ กลับมาเป็นช่างภาพอีกครั้งหนึ่ง

00:08:24.443 --> 00:08:27.738
แต่คราวนี้ผมไม่ต้องการจะถ่ายสิ่งเดิมๆ

00:08:27.738 --> 00:08:32.321
สัตว์สปีชีส์เดิมๆ ชนิดเดียว
ที่ผมเคยถ่ายมาตลอด คือ "พวกเรา"

00:08:32.321 --> 00:08:34.689
ผมอยากถ่ายภาพสัตว์ชนิดอื่นๆ

00:08:34.689 --> 00:08:36.681
ถ่ายภาพวิวทิวทัศน์ต่างๆ

00:08:36.681 --> 00:08:40.127
ถ่ายภาพ "พวกเรา" ที่มีชีวิตอย่างในช่วงเริ่มต้น..

00:08:40.127 --> 00:08:42.657
ตอนที่เราอยู่อย่างเสมอภาคกับธรรมชาติ

00:08:42.657 --> 00:08:47.210
แล้วผมก็เริ่มต้นตั้งแต่ปี 2004

00:08:47.210 --> 00:08:50.410
จนมาเสร็จสิ้นลงในปี 2011

00:08:50.410 --> 00:08:53.103
เราบันทึกภาพอันน่ามหัศจรรย์มาได้ หลายต่อหลายภาพ

00:08:53.103 --> 00:08:56.673
และในขั้นสุดท้าย ไลลาออกแบบหนังสือทั้งหมดให้ผม

00:08:56.673 --> 00:08:59.737
เธอยังสร้าง และออกแบบรายการโทรทัศน์ทั้งหมดอีกด้วย

00:08:59.737 --> 00:09:02.044
และเราคาดหวังว่าภาพพวกนี้

00:09:02.044 --> 00:09:08.456
จะจุดประกายการถกเถียง ว่าอะไรคือสิ่งบริสุทธิ์ 
ที่อยู่บนโลกใบนี้มาแต่เดิม

00:09:08.456 --> 00:09:10.979
และอะไรที่เราควรเก็บรักษาให้คงไว้

00:09:10.979 --> 00:09:14.277
ถ้าเรายังอยากมีชีวิตอย่างสมดุลอยู่บ้าง

00:09:14.277 --> 00:09:16.788
และผมก็อยากเห็น ตัวพวกเราเอง

00:09:16.788 --> 00:09:22.655
ใช่ครับ เวลาเราใช้เครื่องมือยุคหิน

00:09:22.655 --> 00:09:24.812
มันทำให้เรามีตัวตนขึ้นมา อาทิตย์ที่แล้ว..

00:09:24.812 --> 00:09:27.708
ผมเพิ่งไปที่มูลนิธิชนเผ่าบราซิล

00:09:27.708 --> 00:09:31.014
เฉพาะในลุ่มน้ำอเมซอน เรามีชนเผาถึง 110 กลุ่ม

00:09:31.014 --> 00:09:33.945
ที่ยังไม่เป็นที่รู้จัก

00:09:33.945 --> 00:09:36.478
ที่เป็นสาเหตุที่เราควรรักษาผืนป่าไว้

00:09:36.478 --> 00:09:41.313
และด้วยรูปภาพพวกนี้ ผมหวังว่า...

00:09:41.313 --> 00:09:43.542
เราจะสามารถสร้างระบบความรู้ใหม่่ๆ

00:09:43.542 --> 00:09:47.288
สร้างความเข้าใจใหม่ๆในโลกใบนี้

00:09:47.288 --> 00:09:49.214
ผมอยากให้คุณดูภาพ...

00:09:49.214 --> 00:09:52.483
ที่ผมถ่ายมาเพื่อการนี้ครับ...

NOTE Paragraph

00:11:47.543 --> 00:11:49.975
ครับ นี่เป็น... --- (เสียงปรบมือ) ---

00:11:49.975 --> 00:11:54.538
ขอบคุณครับ ขอบคุณทุกคนมาก

NOTE Paragraph

00:11:57.142 --> 00:12:00.228
นี่เป็นสิ่งที่เราควรต่อสู้

00:12:00.228 --> 00:12:02.119
เพื่อปกป้องรักษาให้คงไว้

00:12:02.119 --> 00:12:06.230
แต่ยังมีอีกส่วนหนึ่งที่เราควรร่วมมือกันแก้ไข

00:12:06.230 --> 00:12:10.247
เพื่อสร้างสังคมของเรา สังคมในยุคสมัยใหม่

00:12:10.247 --> 00:12:12.886
แม้เราจะอยู่ในจุดที่ไม่สามารถย้อนกลับไปได้

00:12:12.886 --> 00:12:15.094
แต่เราสามารถสร้างความต่างได้

00:12:15.094 --> 00:12:17.390
เพื่อจะสร้างสิ่งต่างๆ ที่เห็นอยู่รอบตัวเรานี้ 
เราได้ทำลายอะไรต่อมิอะไรไปมาก

00:12:17.390 --> 00:12:19.600
ป่าของเราในบราซิล ผืนป่าดึกดำบรรพ์

00:12:19.600 --> 00:12:22.486
ที่มีขนาดเท่ารัฐแคลิฟอร์เนีย

00:12:22.486 --> 00:12:25.160
ตอนนี้ถูกทำลายไปกว่า 93%

00:12:25.160 --> 00:12:28.154
ที่ชายฝั่งตะวันตกของอเมริกานี้ 
คุณก็ทำลายผืนป่าของคุณเหมือนกัน

00:12:28.154 --> 00:12:31.391
เช่นเดียวกันกับแถบๆ นี้ 
ป่าสนไม้แดงถูกทำลายไปหมดแล้ว

00:12:31.391 --> 00:12:33.258
หายไปหมดแล้ว หายไปอย่างรวดเร็ว

00:12:33.258 --> 00:12:35.927
ผมบินจากแอตแลนต้า มาที่นี่เมื่อสองวันก่อน

00:12:35.927 --> 00:12:37.771
ตอนผมอยู่บนเครื่องบิน ผมมองเห็นทะเลทราย...

00:12:37.771 --> 00:12:40.631
ที่เราสร้างขึ้นมาด้วยมือของเราเอง

00:12:40.631 --> 00:12:43.290
ต้นไม้ที่อินเดียหายไปหมดแล้ว ต้นไม้ที่สเปนก็หายไป

NOTE Paragraph

00:12:43.290 --> 00:12:46.799
เราควรอย่างยิ่งที่จะสร้างป่าเหล่านี้ขึ้นมาใหม่

00:12:46.799 --> 00:12:50.447
เพราะป่าเหล่านี้คือแก่นแท้ของชีวิตเรา

00:12:50.447 --> 00:12:54.689
เราหายใจเพื่อมีชีวิตอยู่ และโรงงานแห่งเดียว...

00:12:54.689 --> 00:12:58.265
ที่สามารถเปลี่ยนคาร์บอนไดออกไซต์
ให้เป็นออกซิเจน ให้เราหายใจได้

00:12:58.265 --> 00:13:00.009
คือผืนป่า

00:13:00.009 --> 00:13:04.363
เครื่องจักรกลเดียว ที่สามารถดักจับคาร์บอนไดออกไซต์

00:13:04.363 --> 00:13:07.214
ที่เราผลิตออกมาอยู่ตลอดเวลา

00:13:07.214 --> 00:13:11.379
ที่ถึงแม้ว่าจะพยายามลดการผลิตลงแค่ไหน 
เราก็เลี่ยงไม่ได้ที่ปล่อยมันออกมาอยู่ดี

00:13:11.379 --> 00:13:12.878
สิ่งที่ดักจับได้ ก็คือต้นไม้

00:13:12.878 --> 00:13:17.244
เมื่อสองสามอาทิตย์ก่อน ผมถามกับตัวเอง

00:13:17.244 --> 00:13:18.933
เพราะเห็นข่าวหนึ่งในหนังสือพิมพ์

00:13:18.933 --> 00:13:21.825
ปลานับล้านตายไปในนอรเวย์

00:13:21.825 --> 00:13:24.841
เพราะน้ำขาดออกซิเจน

00:13:24.841 --> 00:13:27.073
คำถามก็คือ ถ้าอยู่มาวันนึง

00:13:27.073 --> 00:13:31.060
เราจะมีออกซิเจนพอสำหรับสัตว์ทุกสปีชีส์

00:13:31.060 --> 00:13:34.498
รวมถึงเราด้วย มันคงเป็นไปได้ยากมากๆ

NOTE Paragraph

00:13:34.498 --> 00:13:38.802
สำหรับระบบน้ำ ต้นไม้เป็นสิ่งสำคัญมาก

00:13:38.802 --> 00:13:42.474
ผมจะลองยกตัวอย่างง่ายๆ ให้นะครับ

00:13:42.474 --> 00:13:46.400
พวกคุณสาธุชนทั้งหลาย ที่ยังแฮปปี้ดี เพราะมีผมบนหัว

00:13:46.400 --> 00:13:49.565
เวลาคุณอาบน้ำ น่าจะใช้เวลา...

00:13:49.565 --> 00:13:53.089
สักสองสามชั่วโมง กว่าผมคุณจะแห้ง

00:13:53.089 --> 00:13:55.410
นั่นคือถ้าคุณไม่ใช้เครื่องเป่าผมนะ

00:13:55.410 --> 00:14:00.191
แต่สำหรับผมเหรอ นาทีเดียวก็แห้งสนิทแล้ว 
ต้นไม้ก็เช่นเดียวกัน

00:14:00.191 --> 00:14:02.893
ต้นไม้ก็เหมือนเป็นผมให้โลก

00:14:02.893 --> 00:14:06.682
ถ้าเกิดฝนตกในที่ที่ไม่มีต้นไม้

00:14:06.682 --> 00:14:10.110
น้ำจะไหลลงธารน้ำภายในไม่กี่นาที

00:14:10.110 --> 00:14:12.693
ชะเอาดินลงไปทำลายแหล่งน้ำ

00:14:12.693 --> 00:14:14.600
ทำลายแม่น้ำ

00:14:14.600 --> 00:14:16.010
ไม่เหลือความชื้้นอยู่เลย

00:14:16.010 --> 00:14:20.301
แต่ถ้าคุณมีต้นไม้ ระบบรากจะช่วยชะลอน้ำ

00:14:20.301 --> 00:14:23.029
ขอบเขตกิ่งก้านสาขาและพุ่มใบ

00:14:23.029 --> 00:14:25.091
สร้างพื้นที่ชุ่มชื้น

00:14:25.091 --> 00:14:29.811
และอีกหลายต่อหายเดือน
กว่าที่น้ำเหล่านั้นจะไหลลงสู่ลำน้ำ

00:14:29.811 --> 00:14:33.011
รักษาแหล่งน้ำของเรา แม่น้ำของเรา

00:14:33.011 --> 00:14:35.015
นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุด

00:14:35.015 --> 00:14:39.478
เพราะน้ำคือสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับการดำรงชีวิตอยู่

NOTE Paragraph

00:14:39.478 --> 00:14:41.666
ผมอยากให้คุณดูภาพพวกนี้ก่อนจะจบการบรรยาย

00:14:41.666 --> 00:14:44.366
ภาพไม่กี่ภาพพวกนี้ สำหรับผมแล้ว

00:14:44.366 --> 00:14:47.305
เป็นตัวบอกทิศทางที่สำคัญ

00:14:47.305 --> 00:14:49.455
เมื่อครู่ ที่ผมเล่าไป

00:14:49.455 --> 00:14:51.558
ถึงตอนที่ผมได้รับที่ดินจากพ่อกับแม่

00:14:51.558 --> 00:14:54.358
ที่ดินที่เคยเป็นสรวงสวรรค์สำหรับผม

00:14:54.358 --> 00:14:59.868
ณ ตอนนั้นผืนดินถูกทำลายไปอย่างมาก 
หน้าดินถูกซะจนแห้งผาก

00:14:59.868 --> 00:15:02.424
ยังเห็นได้ด้วยว่า ตอนนั้น...

00:15:02.424 --> 00:15:06.439
เราได้เริ่มสร้างศูนย์การเรียนรู้

00:15:06.439 --> 00:15:11.403
ที่กลายมาเป็นศูนย์การเรียนรู้ทางสิ่งแวดล้อม
ที่สำคัญแห่งหนึ่งในบราซิล

00:15:11.403 --> 00:15:15.741
จุดเล็กๆ ดำๆ ที่เห็นอยู่ในภาพ

00:15:15.741 --> 00:15:19.318
เป็นจุดที่ผมได้เริ่มต้นเอาต้นไม้ไปปลูกไว้

00:15:19.318 --> 00:15:20.893
เป็นจำนวนหลายพันต้น

00:15:20.893 --> 00:15:24.101
ทีนี้ นี่เป็นภาพที่ถ่ายจากจุดเดียวกัน

00:15:24.101 --> 00:15:26.178
เมื่อสองเดือนก่อน

NOTE Paragraph

00:15:27.807 --> 00:15:35.154
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:15:36.857 --> 00:15:38.615
ผมได้บอกคุณตั้งแต่เริ่มต้นว่า มันเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง

00:15:38.615 --> 00:15:43.415
ที่จะต้องปลูกต้นไม้ 2.5 ล้านต้น

00:15:43.415 --> 00:15:45.854
ที่แตกต่างกัน 200 สายพันธุ์

00:15:45.854 --> 00:15:49.094
เพื่อที่จะสร้างระบบนิเวศขึ้นมาใหม่

00:15:49.094 --> 00:15:51.629
และผมจะให้คุณดูภาพสุดท้าย

00:15:51.629 --> 00:15:54.798
เราปลูกต้นไม้ไปแล้ว 2 ล้านต้น

00:15:54.798 --> 00:15:56.447
และต้นไม้ 2 ล้านต้นเหล่านี้

00:15:56.447 --> 00:16:00.901
ได้ดูซับคาร์บอนไดออกไซด์ไว้กว่า 100,000 ตัน

NOTE Paragraph

00:16:00.901 --> 00:16:05.445
ทุกคนครับ นี่เป็นเรื่องง่ายมาก 
เราพิสูจน์ให้เห็นแล้ว จริงไหม

00:16:05.445 --> 00:16:07.757
เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นกับผมโดยบังเอิญ

00:16:07.757 --> 00:16:11.157
เรากลับไปบ้าน เราสร้างระบบนิเวศขึ้นมา

00:16:11.157 --> 00:16:13.824
ผมเชื่อว่าทุกคนในที่นี้

00:16:13.824 --> 00:16:17.360
มีความเป็นห่วงโลกใบนี้เหมือนอย่างที่ผมมี

00:16:17.360 --> 00:16:19.796
และโครงการต้นแบบที่เราทำในบราซิล

00:16:19.796 --> 00:16:21.141
ก็สามารถสร้างขึ้นได้ที่นี่

00:16:21.141 --> 00:16:24.164
สามารถสร้างขึ้นได้ทุกที่บนโลก 
ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ?

00:16:24.164 --> 00:16:27.112
ผมเชื่อว่าพวกเราทำได้ หากเราร่วมมือกัน

NOTE Paragraph

00:16:27.112 --> 00:16:28.741
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:16:28.741 --> 00:16:33.388
(เสียงปรบมือ)