WEBVTT

00:00:14.455 --> 00:00:16.467
ใครเป็นคนคิดค้นการเขียน

00:00:16.467 --> 00:00:18.882
มนุษย์น่าจะสื่อสารกันด้วยวิธีการพูด

00:00:18.882 --> 00:00:20.935
มาเป็นเวลามากกว่าหมื่นปี

00:00:20.935 --> 00:00:22.892
แต่เราเริ่มบันทึกสิ่งที่เราพูด

00:00:22.892 --> 00:00:24.977
เมื่อประมาณ 5,000 ปีที่ผ่านมา

00:00:24.977 --> 00:00:26.894
ก่อนหน้านั้น เราบันทึกข้่อมูล

00:00:26.894 --> 00:00:28.776
ด้วยภาพ และแผนภาพ

00:00:28.776 --> 00:00:30.309
บนหม้อดิน และฝาผนังถ้ำ

00:00:30.309 --> 00:00:32.230
หรือถักทอเป็นผืนผ้า

00:00:32.230 --> 00:00:36.042
การสร้างสรรค์เหล่านั้นเป็นสิ่งที่นำเราไปสู่
การสร้างระบบการเขียน

00:00:36.042 --> 00:00:38.027
ระบบที่เราใช้กันในภาษาอังกฤษ

00:00:38.027 --> 00:00:40.304
ที่จริงเริ่มมาจากวัฒนธรรม สุเมเรียน

00:00:40.304 --> 00:00:45.034
ในช่วงระหว่าง 4500 และ 1750 ปีก่อนคริสตกาล

00:00:45.034 --> 00:00:49.037
แถบลุ่มแม่น้ำเมโสโปเตเมียตอนล่าง 
ประเทศอิรัก และซีเรียในปัจจุบัน

00:00:49.037 --> 00:00:51.499
ชาวสุเมเรียน จดบันทึกข้อตกลงทางธุรกิจ

00:00:51.499 --> 00:00:55.709
ด้วยก้อนดินที่ปั้นเป็นรูปสัตว์ต่างๆ
เช่น แพะ ลา และวัว

00:00:55.709 --> 00:00:58.420
จากนั้นพวกเขาก็ค้นพบการสลักแบบสองมิติ

00:00:58.420 --> 00:01:00.163
บนแผ่นดิน ซึ่งยิ่งทำให้การบันทึกสะดวกยิ่งขึ้น

00:01:00.163 --> 00:01:03.619
ยกตัวอย่างเช่น สัญลักษณ์นี้แปลว่า ภูเขา

00:01:03.619 --> 00:01:06.004
อันนี้แปลว่า ศรีษะ

00:01:06.004 --> 00:01:08.433
ถ้าบริเวณปากบนรูปศรีษะถูกเน้น

00:01:08.433 --> 00:01:09.998
นั่นก็จะหมายถึง ปาก

00:01:09.998 --> 00:01:12.621
ปากเมื่อรวมกับสัญลักษณ์น้ำ แปลว่า ดื่มน้ำ

00:01:12.621 --> 00:01:15.955
และสัญลักษณ์ปากเมื่อรวมกับขนมปัง หมายถึง กิน

00:01:15.955 --> 00:01:17.146
ใส่สัญลักษณ์ของวัวเข้าไป

00:01:17.146 --> 00:01:18.517
ก็จะได้ประโยคที่ว่า เรากินวัว

00:01:18.517 --> 00:01:20.843
เอาล่ะ นี่แหละจุดเริ่มต้นของระบบการเขียน

00:01:20.843 --> 00:01:22.310
แต่คำบางคำก็มีความหมาย

00:01:22.310 --> 00:01:24.850
ที่อธิบายด้วยสัญลักษณ์ได้ลำบาก

00:01:24.850 --> 00:01:28.268
คุณจะวาดรูป วัวในหุบเขาได้ยังไง

00:01:28.268 --> 00:01:30.022
จำไว้ว่า ถ้าคุณวาดภาพตามความหมายนั้น

00:01:30.022 --> 00:01:32.812
ก็จะกลายเป็นศิลปะ การวาดภาพ ไม่ใช่การเขียน

00:01:32.812 --> 00:01:34.394
เพื่อทำให้เป็นการเขียน

00:01:34.394 --> 00:01:37.361
เราต้องใช้สัญลักษณ์แทนคำ

00:01:37.361 --> 00:01:39.735
คุณอ่านสิ่งนี้ได้หรือไม่

00:01:39.735 --> 00:01:43.265
ประโยคอมตะ จาก แฮมเลท โดย วิลเลี่ยม เชกสเปียร์

00:01:43.265 --> 00:01:46.111
ใช่ "อยู่หรือตาย" (To be or not to be)

00:01:46.111 --> 00:01:48.831
วิธีนี้เป็นวิธีที่ชาวสุเมเรียนใช้แก้ปัญหาเช่นกัน

00:01:48.831 --> 00:01:52.284
วัว บวกกับ น้ำ บวกกับ ภูเขา

00:01:52.284 --> 00:01:54.750
ว่าแต่น้ำมาเกี่ยวอะไรด้วย

00:01:54.750 --> 00:01:56.636
ก็เพราะ คำว่าน้ำในภาษาของชาวสุเมเรียน

00:01:56.636 --> 00:02:00.237
ออกเสียงเหมือนคำอีกคำที่แปลว่า "ใน"

00:02:00.237 --> 00:02:03.324
ดังนั้น "วัวในหุบเขา" จึงใช้สัญลักษณ์นี้

00:02:03.324 --> 00:02:06.495
นักภาษาศาสตร์ เรียกระบบการเขียนแบบนี้ว่า
การเขียนเป็นภาพปริศนา

00:02:06.495 --> 00:02:07.698
ชาวสุเมเรียน รู้แล้วว่า

00:02:07.698 --> 00:02:10.088
จะนำเสนอความหมาย ด้วยสัญลักษณ์ที่เป็นตัวเขียน
ได้อย่างไร

00:02:10.088 --> 00:02:11.917
เนื่องจากตัวเขียนนั้น ยังทำหน้าที่เป็นสื่อแทนเสียงอีกด้วย

00:02:11.917 --> 00:02:14.544
ชาวสุเมเรียนจึงขยายคำศัพท์ที่บันทึกเป็นตัวเขียนได้

00:02:14.544 --> 00:02:16.501
และค่อยๆสร้างสัญลักษณ์แทนเสียงต่างๆ

00:02:16.501 --> 00:02:18.047
ถูกใช้บ่อยครั้งขึ้น

00:02:18.047 --> 00:02:20.216
และสัญลักษณ์ที่ใช้แทนความหมายก็ถูกใช้น้อยลง

00:02:20.216 --> 00:02:22.183
ระบบการเขียนก็เลยกลายเป็น ระบบที่ถูกปรับ

00:02:22.183 --> 00:02:24.053
ให้เป็นตัวอักษรที่ใช้แทนหน่วยเสียง

00:02:24.053 --> 00:02:26.138
ที่เรารู้จักกันในชื่อเรียกว่า ตัวอักษรคูนิฟอร์ม

00:02:26.138 --> 00:02:28.599
ในอีกหลายๆวัฒนธรรม 
เช่น ชาวอาคาเดียน และชาวซีเรีย

00:02:28.599 --> 00:02:30.517
ก็รับเอาผลงานการประดิษฐ์ของชาวสุเมเรียน

00:02:30.517 --> 00:02:32.737
และนำมาสร้างเป็นระบบเขียนของพวกเขาเอง

00:02:32.737 --> 00:02:33.854
มหากาพย์กิลกาเมช (Gilgamesh)

00:02:33.854 --> 00:02:35.132
และ ประมวลกฎหมายของพระเจ้าฮัมมูราบี

00:02:35.132 --> 00:02:37.754
ถูกจารึกด้วยอักษรคูนิฟอร์ม ในหลากหลายรูปแบบ

00:02:37.754 --> 00:02:39.131
เมื่อเทคโนโลยีนี้แพร่ออกไป

00:02:39.131 --> 00:02:41.243
สัญลักษณ์เหล่านี้ก็เดินทางไปถึงกรีก

00:02:41.243 --> 00:02:44.846
และกลายเป็นตัวอักษรที่มีผู้ใช้
แพร่หลายมากที่สุดในโลกในปัจจุบัน

00:02:44.846 --> 00:02:46.742
แต่ สุเมเรีย ไม่ใช่แห่งเดียวบนโลก

00:02:46.742 --> 00:02:48.322
ที่การเขียนได้ถูกคิดค้นขึ้น

00:02:48.322 --> 00:02:49.912
ชาวอียิปต์โบราณได้พัฒนาอักษร ฮีโลกริฟฟิก

00:02:49.912 --> 00:02:54.046
และ อักษรไฮราติก ในช่วงเวลาใกล้ๆกัน
คือ 3500 ปีก่อนคริสต์กาล

00:02:54.046 --> 00:02:56.726
จากนั้น ระบบการเขียนก็ถูกพัฒนาขึ้นในจีน 
โดยไม่ได้อ้างอิงจากระบบใดๆ

00:02:56.726 --> 00:02:58.550
ในช่วง 1500 ปีก่อนคริสต์กาล

00:02:58.550 --> 00:03:01.503
จากนัั้น อักษรนี้ก็แพร่ออกไปทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

00:03:01.503 --> 00:03:04.966
และที่ใกล้กับสมัยปัจจุบันที่สุด ก็คือ วัฒนธรรมมายา
ในแถบตอนกลางของอเมริกา

00:03:04.966 --> 00:03:09.324
ซึ่งเริ่มสลักตัวอักษร คาร์ทูเชท ในช่วงปี ค.ศ. 300

00:03:09.324 --> 00:03:12.330
ถ้าอย่างนี้แล้ว เราจะบอกว่าใครล่ะ ที่คิดค้นระบบการเขียน

00:03:12.330 --> 00:03:13.367
ชาวสุเมเรียน

00:03:13.367 --> 00:03:14.110
ชาวอียิปต์

00:03:14.110 --> 00:03:14.738
ชาวจีน

00:03:14.738 --> 00:03:16.672
หรือ พวกมายา

00:03:16.672 --> 00:03:18.114
ที่สำคัญก็คือ ระบบการเขียนเหล่านั้น

00:03:18.114 --> 00:03:20.200
ยังถูกใช้อยู่ทั่วโลกทุกวันนี้

00:03:20.200 --> 00:03:23.456
มักจะสืบเสาะไปได้ถึงต้นทางคือ
อักษรของชาวสุเมเรียน หรือชาวจีน

00:03:23.456 --> 00:03:25.517
ระบบการเขียนอาจจะถูกคิดค้น

00:03:25.517 --> 00:03:27.255
ในส่วนอื่นๆของโลกด้วย

00:03:27.255 --> 00:03:29.396
จารึกโบราณต่างๆ ที่ถูกทิ้งไว้ในหุบเขาอินดิส

00:03:29.396 --> 00:03:31.947
และในวัฒนธรรม ราปานุย ได้ถูกค้นพบ

00:03:31.947 --> 00:03:33.900
แต่ว่าไม่มีใครสามารถอ่านมันได้

00:03:33.900 --> 00:03:35.703
อยากลองดูไหมล่ะ?