စာေရးမႈကုိ ဘယ္သူက တီထြင္ခဲ့တာလဲ။ လူသားတုိ႔ဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စကားေျပာလာခဲ့ၾကတာဟာ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ ၾကာလာခဲ့ၿပီနဲ႔ တူပါတယ္ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ စကားလံုးေတြကုိ စာအျဖစ္ ေရးလာၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ခန္႔မွ်သာ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီ မတုိင္ခင္တုန္းက၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ မွတ္သားလုိတာကုိ ပံုမ်ား နဲ႔ ဇယားပံုမ်ားကုိ သံုးၿပီး ေျမအုိးမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ဂူနံရံမ်ား ေပၚမွာ ဒါမွမဟုတ္ အဝတ္စမ်ားထဲမွာ ထည့္သြင္းရက္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အႏုပညာ လံႈ႔ေဆာ္မႈမ်ားက အေရးအသားဆီကုိ ဦးတည္ခဲ့တဲ့ လမ္းစပါပဲ။ အခု ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အဂၤလိပ္စာကုိ ေရးရာတြင္ သံုးၾကတဲ့ စာစနစ္ဟာ တကယ္က်ေတာ့ စူေမရီယန္ (Sumerian)ယဥ္ေက်းမႈထဲ ဘီစီ ၄၅၀၀ ႏွင့္ ဘီစီ ၁၇၅၀ အၾကားမွာ စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ကာ ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က အီရတ္ ႏွင့္ ဆီးရီးယား ႏုိ္င္ငံမ်ားအျဖစ္ သိၾကတဲ့ မီဆုုိပုိေတးမီယား ေနရာမွာပါ။ စူမီးရီယန္ လူမ်ဳိးတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ေရာင္းဝယ္မႈကိစၥေတြကုိ ရႊံ႕နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဆိတ္၊ ျမည္း ႏွင့္ ႏြားေတြရဲ႕ ပန္းပုပံုေသးေသးေလးေတြကုိ သံုးၿပီး မွတ္သားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ရႊံ႕ျပားေတြေပၚမွာ ျပားခ်ပ္ေနတဲ့ ဇယားပံုစံမ်ဳိးနဲ႔ ေရးမွတ္ရင္ ပုိ႔လုိ႔ေတာင္ အဆင္ေျပတာကုိ သူတုိ႔ ေတြ႕လာၾကပါတယ္။ ဥပမာ၊ ဒီ သေကၤတဟာ "ေတာင္မ်ား" ကုိဆုုိလုိပါတယ္၊ ေဟာဒါက်ေတာ့ "ဦးေခါင္း" ပါ။ ဦးေခါင္းထဲက ပါးစပ္ရဲ႕ ေနရာကုိ အထူးအေလးေပး ေဖၚျပထားလုိ႔ "ပါးစပ္"ကုိဆုိလိုမွန္းထင္ရွားပါတယ္။ ပါးစပ္ကုိ ေရနဲ႔ ေပါင္းေပးလုိက္ေတာ့ "ေသာက္တယ္" ျဖစ္လာပါတယ္၊ ပါးစပ္ကုိ ေပါင္မုန႔္နဲ႔ ေပါင္းေပးလုိက္ေတာ့ "စားတယ္" သေဘာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ ႏြားရဲ႕ သေကၤတကုိ ထည့္ေပးလုိက္ေတာ့ "ႏြားကုိစားတယ္" ျဖစ္လာပါတယ္။ ၾကည့္ၾကပါ ဒါဟာ စာေရးျခင္း တီထြင္မႈပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ စကားလံုး တခ်ိိဳ႕ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေတြကုိ ခုနက သေကၤတေတြနဲ႔ ေဖၚျပဖုိ႔ ခဲယဥ္းခဲ့ပါတယ္။ "ေတာင္ေတြ အၾကားက ႏြား"ကုိ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဘယ္လုိလုပ္ ေရးဆြဲၾကမလဲ။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ဆုိလုိခ်င္တာကုိ ပံုဆြဲလုိက္ျခင္းဟာ အႏုပညာ ျဖစ္ၿပီး စာေရးမႈ မဟုတ္ႏုိင္တာကုိ မွတ္ထားပါဦး စာေရးသားမႈပါလုိ႔ ေျပာႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဆုိရင္ သေကၤတ တစ္ခုဟာ စကားလံုးတစ္လံုးကုိ ကုိယ္စားျပဳရန္ လုိပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဒါကုိ ဖတ္ၾကည့္ႏုိင္ၾကပါသလား။ အဲဒါဟာ ဝီလ်ံ ရွိတ္စပီယားရဲ႕ နာမည္ႀကီး ဟမ္လက္ ဆုိတဲ့ လက္ရာထဲက စာသားပါ။ "လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္" ဆုိတဲ့ စာေၾကာင္းေလ။ အဲဒီျပႆနာကုိလည္း စူမီးရီယန္ လူမ်ဳိးေတြ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကပံုက ဒီလုိပါ။ ႏြား အေပါင္း ေရ အေပါင္း ေတာင္ ( ႏြား + ေရ + ေတာင္) တဲ့ဗ် ဒါနဲ႔ ဒီေနရာမွာ ေရ က ဘယ္လုိလုပ္ ပါလာရတာလဲလ ုိ႔ေစာဒကတက္စရာ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့၊ စူမီးရီယန္ လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ေရဆုိတဲ့ စကားလံုးဟာ သူတို႔ဘာသာစကားအရ "အၾကား" ဆိုတာနဲ႔ အသံထြက္ပံုဆင္တူခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ " ေတာင္မ်ား အၾကားက ႏြား" ျဖစ္လာတာပါ။ ဘာသာေဗဒ ပညာရွင္ေတြက ဒါကုိ ပေဟဠိ ပံုစံ ေရးသားမႈလုိ႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခုျမင္ႏုိင္ၾကသလုိ စူမီးရီယန္တုိ႔ဟာ လုိခ်င္တဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြကုိ သေကၤတမ်ားမွတစ္ဆင့္ ဘယ္လုိ ေရးမလဲ ၿပီးေတာ့ အသံတခ်ဳိ႕ကုိ ဘယ္လုိ ေဖၚျပေပးမလဲ ဆုိတာကုိ သိရွိခဲ့ၾကလုိ႔ စူမီးရီယန္ တုိ႔ဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ အေရးအသား ေဝါဟာရမ်ားကုိ တုိးခ်ဲ႕ႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသံအတြက္ သေကၤတမ်ားကုိ ပုိၿပီး မၾကာခဏ သံုးလာၾကကာ အဓိပၸါယ္မ်ားအတြက္ သေကၤတေတြကုိက်ေတာ့ အသံုး နည္းနည္းလာခဲ့ပါတယ္။ စာေရးစနစ္ဟာ က်စ္လစ္သိပ္သည္းလာကာ အသံထြက္လုိ႔ရတဲ့ အကၡရာစဥ္ သေဘာကုိ ေဆာင္လာပါတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔က က်ဴနီေဖာင္းစာ လုိ႔ေခၚၾကတဲ့ဟာပါပဲ။ အကာဒီယန္ နဲ႔ ဆီးရီးယားတုိ႔လို ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း အဲဒီ စူမီးရီယန္ တီထြင္မႈကုိ အေျခခံၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ စာေရးစနစ္ေတြကုိ တီထြင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ "Epic of Gilgamesh" နဲ႔ "Code of Hammurabi" ဆုိတဲ့ ေရွးစာအုပ္ေတြကုိ ခုနက က်ဴနီေဖာင္းစာမ်ိဳးေတြနဲ႔ ေရးထားတာပါ။ အဲဒီ စာေရးသားနည္းက ပ်ံ႕ႏံွ႔လာတာနဲ႔ အမွ် အဲဒီ သေကၤတေတြဟာ ဂရိကုိ ေရာက္လာၾကပါတယ္ အဲဒီလုိနည္းျဖင့္ ကမၻာေပၚက အသံုးအမ်ားဆံုး အကၡရာမ်ား ျဖစ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စူမီးရီယားဟာ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ စာေရးသားမႈ တီထြင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ေဒသ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ ေရွးေခတ္ အီဂ်စ္လူမ်ဳိးေတြကလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ အရုပ္စာကို ၿပီးေတာ့ အကၡရာေပါင္းစပ္ ေရးနည္းစနစ္ကုိ. ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့ ဘီစီ 3500 ဝန္းက်င္မွာပဲ တီထြင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒါ႔အျပင္ တရုတ္ႏုိင္ငံထဲမွာလည္း ဘီစီ 1500 ခန႔္မွာစာေရးသားမႈကုိ သူတုိ႔ဘာသာသူတုိ႔ တီထြင္ခဲ့ၾကေသးပါတယ္။ ၎ဟာ အဲဒီကေနၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွဆီကုိ ပ်ံ႕ႏံွ႔သြားပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး တစ္ခုကုိ ေျပာရလွ်င္ အေမရိက အလယ္ပုိင္းမာယာလူမ်ဳိးတုိ႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈက်ေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ ဒီဇုိင္းပံုစာေတြကုိ ထြင္းထုခဲ့ၾကတာ ေအဒီ 300 ႏွစ္ထဲ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေတာ့ စာေရးမႈကုိ ဘယ္သူက တီထြင္ခဲ့တာလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း ေျဖရပါက စူမီးရီယန္ လူမ်ဳိးေတြ၊ အီဂ်စ္လူမ်ဳိးေတြ၊ တရုတ္လူမ်ဳိးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ မာယာ လူမ်ဳိးမ်ားဆုိၿပီး ေသခ်ာေပါက္ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ တကယ့္တကယ္က်ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ကမၻာႀကီးေပၚမွာ ဒီေန႔ အသံုးျပဳေနၾကတဲ့ စာေရးစနစ္ အားလံုးတုိ႔ကုိ ေနာက္ေၾကာင္းေျခရာခံၾကည့္မယ္ဆုိရင္ စူမီးရီယား သုိ႔မဟုတ္ တရုတ္ႏုိင္ငံကုိ ေရာက္လာမွာပါ။ ကမၻာႀကီးရဲ႕ အျခားေဒသမ်ားမွာပါ စာေရးစနစ္ကုိ တီထြင္ခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အင္ဒူးစ္ ခ်ဳိင့္ဝွမ္းေဒသမွာ ေရွးေဟာင္း ကမၼည္းထုိးထားတဲ့ စာေတြနဲ႔ ရာပါ ႏူယီ (Rapa Nui) ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိလည္း ရွာေတြ႕ထားတာ ရွိပါတယ္ အခုထက္ထိ ဘယ္သူမွာမွ အဲဒါေတြကုိ အဓိပၸါယ္ မဖြင့္ႏုိင္ေသးပါဘူး ခင္ဗ်ားတုိ႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား စမ္းၾကည့္ခ်င္သလား။