1
00:00:00,262 --> 00:00:01,712
ฉันอยากให้คุณ

2
00:00:01,736 --> 00:00:05,246
ลองนึกดูว่าตอนนี้คุณใส่ชุดอะไรอยู่

3
00:00:05,675 --> 00:00:08,547
ฉันมีคำถามเชิงปรัชญาจะถามคุณ

4
00:00:08,629 --> 00:00:11,761
ทำไมตอนนี้พวกเราทุกคนไม่สวม
ชุดนอนสบาย ๆ อยู่ล่ะ

5
00:00:11,785 --> 00:00:12,785
(เสียงหัวเราะ)

6
00:00:12,809 --> 00:00:15,347
ฉันเป็นนักจิตวิทยา และไม่ใช่นักอ่านใจ

7
00:00:15,371 --> 00:00:17,743
ถึงแม้ว่าหลายคนคิดว่ามันคือสิ่งเดียวกัน

8
00:00:17,819 --> 00:00:21,736
ฉันสามารถพนันได้เลยว่า ปฏิกิริยาของคุณ
คงไม่ไกลจากประโยคนี้

9
00:00:21,760 --> 00:00:24,434
"ฉันถูกคาดหวังว่า
ไม่ควรใส่ชุดนอนในที่สาธารณะ" หรือ

10
00:00:24,458 --> 00:00:27,106
"ไม่อยากให้คนคิดว่าฉันเป็นคนไม่เรียบร้อย"

11
00:00:27,235 --> 00:00:31,716
ไม่ว่าแบบไหน ความจริงที่ว่าเราทุกคนเลือก
ที่จะใส่ชุดกึ่งทางการ

12
00:00:31,740 --> 00:00:33,815
แทนที่จะใส่กางเกงวอร์มตัวโปรดของเรา

13
00:00:33,815 --> 00:00:35,895
ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ไร้สาระ

14
00:00:36,311 --> 00:00:40,208
จริง ๆ แล้ว มันเผยให้เห็น
คุณลักษณะสองอย่างของมนุษย์

15
00:00:40,704 --> 00:00:44,299
ข้อแรก คือ เรารับรู้ว่าคนอื่นให้ค่ากับอะไร

16
00:00:44,323 --> 00:00:46,950
อย่างอะไรที่พวกเขาจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ

17
00:00:46,974 --> 00:00:49,990
เช่น ไม่ใส่ชุดนอนมาในสถานที่แบบนี้

18
00:00:50,490 --> 00:00:54,414
และข้อสอง เราใช้ข้อมูลเหล่านี้
ในการกำหนดพฤติกรรมของเราอยู่แล้ว

19
00:00:55,149 --> 00:00:56,848
ต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ

20
00:00:56,872 --> 00:01:00,912
มนุษย์มีแนวโน้มจะปรับพฤติกรรมของพวกเขา
ต่อหน้าคนอื่นๆ

21
00:01:00,936 --> 00:01:02,475
เพื่อที่จะได้รับการยอมรับ

22
00:01:02,766 --> 00:01:05,084
เราใช้เวลาอันมีค่าเพื่อแต่งหน้า

23
00:01:05,108 --> 00:01:08,012
เลือกรูปที่ใช่และแต่งรูปในอินสตาแกรม

24
00:01:08,036 --> 00:01:10,798
และเรียบเรียงความคิดที่จะเปลี่ยนโลก
อย่างไม่ต้องสงสัย

25
00:01:10,822 --> 00:01:12,715
ใน 140 ตัวอักษรหรือน้อยกว่านั้น

26
00:01:13,561 --> 00:01:16,735
มันชัดเจนว่า เรากังวลว่า
คนอื่นจะตัดสินเราอย่างไรนั้น

27
00:01:16,735 --> 00:01:18,632
เป็นเรื่องใหญ่ของการเป็นมนุษย์

28
00:01:19,230 --> 00:01:22,220
แม้ว่ามันจะเป็นลักษณะสำคัญของมนุษย์
แต่อย่างไรก็ตาม

29
00:01:22,244 --> 00:01:25,014
เราแทบไม่รู้เลยว่า เมื่อไหร่และอย่างไร

30
00:01:25,038 --> 00:01:27,268
ที่เราเริ่มสนใจความคิดเห็นของคนอื่น

31
00:01:27,649 --> 00:01:30,849
นี่เป็นคำถามสำคัญที่ต้องใช้งานวิจัยมากมาย

32
00:01:31,269 --> 00:01:33,570
ขั้นแรกที่จะตอบคำถามนี้

33
00:01:33,594 --> 00:01:35,769
คือสำรวจว่าช่วงไหนในพัฒนาการ

34
00:01:35,793 --> 00:01:38,510
ที่เราเริ่มอ่อนไหวต่อการให้ตัดสินของคนอื่น

35
00:01:39,245 --> 00:01:42,125
ฉันใช้เวลา 4 ปีที่ผ่านมา
ที่มหาวิทยาลัยเอมโมรี

36
00:01:42,149 --> 00:01:44,236
สำรวจว่าเด็กเล็กที่ไม่มีปัญหา

37
00:01:44,260 --> 00:01:48,420
กับการเดินรอบร้านค้าในชุดหมีของเธอ

38
00:01:48,420 --> 00:01:51,421
แล้วโตเป็นผู้ใหญ่ที่กลัวการพูดในที่สาธารณะ

39
00:01:51,445 --> 00:01:53,576
เพราะกลัวจะถูกตัดสินแบบลบ ๆ ได้อย่างไร

40
00:01:54,472 --> 00:01:56,109
(เสียงหัวเราะ)

41
00:01:56,133 --> 00:01:58,474
ทีนี่ นี่คือจุดที่ผู้คนถามฉันว่า

42
00:01:58,498 --> 00:02:01,077
"คุณจะตรวจสอบคำตอบของคำถามนี้อย่างไร"

43
00:02:01,101 --> 00:02:02,901
เด็กเล็กพูดไม่ได้ ใช่ไหม

44
00:02:03,530 --> 00:02:05,680
ถ้าสามีฉันอยู่ที่นี่ตอนนี้

45
00:02:05,704 --> 00:02:08,371
เขาจะบอกคุณว่าฉันสัมภาษณ์เด็กเล็ก ๆ

46
00:02:08,395 --> 00:02:12,827
เพราะเขาไม่อยากจะพูดว่าภรรยาของเขา
ทำการทดลองกับเด็ก

47
00:02:12,851 --> 00:02:15,403
(เสียงหัวเราะ)

48
00:02:15,427 --> 00:02:18,658
ในเป็นความจริง 
ฉันออกแบบการทดลองสำหรับเด็ก

49
00:02:18,682 --> 00:02:20,716
ส่วนใหญ่ในรูปแบบของเกม

50
00:02:21,269 --> 00:02:24,014
นักจิตวิทยาพัฒนาการ 
ดร.ฟิลลิป โรชาต์ กับฉัน

51
00:02:24,038 --> 00:02:27,149
ออกแบบเกมที่เรียกว่า "The Robot Task"

52
00:02:27,173 --> 00:02:29,720
เพื่อสำรวจว่าเด็กจะเริ่มอ่อนไหว

53
00:02:29,720 --> 00:02:31,927
ต่อการตัดสินของผู้อื่นเมื่อไหร่

54
00:02:32,442 --> 00:02:36,934
เจาะจงกว่านั้นก็คือ the robot task 
จับว่าตอนไหนที่เด็กทำเหมือนผู้ใหญ่

55
00:02:36,958 --> 00:02:40,273
ปรับพฤติกรรมของพวกเขาตอนที่มีคนดูอยู่
อย่างมีกลยุทธ์

56
00:02:40,940 --> 00:02:44,244
เพื่อที่จะทำสิ่งนี้ เราแสดงให้เด็กเล็ก
อายุ 14 - 24 เดือน เห็นว่า

57
00:02:44,268 --> 00:02:46,443
ทำอย่างไรให้หุ่นยนต์ของเล่นเคลื่อนไหว

58
00:02:46,467 --> 00:02:48,950
และที่สำคัญ เราให้คุณค่าด้านบวก

59
00:02:48,974 --> 00:02:51,220
โดยพูดว่า "ว้าว มันเจ๋งไปเลย"

60
00:02:51,244 --> 00:02:53,918
หรือคุณค่าด้านลบ โดยพูดว่า
"โอ้ว โอ้ ไม่นะ"

61
00:02:53,942 --> 00:02:55,676
หลังจากที่กดรีโมท

62
00:02:56,080 --> 00:02:57,897
ตามการสาธิตของเล่นชิ้นนี้

63
00:02:57,897 --> 00:03:00,369
เราเชิญเด็กเล็กมาเล่นกับรีโมท

64
00:03:00,393 --> 00:03:01,815
และหลังจากนั้น ก็แอบดูพวกเขา

65
00:03:01,839 --> 00:03:04,656
หรือหันไปรอบ ๆ และแกล้งทำเป็นอ่านนิตยสาร

66
00:03:05,212 --> 00:03:07,641
แนวคิดก็คือถ้าภายในอายุ 24 เดือน

67
00:03:07,665 --> 00:03:10,942
เด็กอ่อนไหวต่อการตัดสินของผู้อื่นจริง ๆ

68
00:03:10,966 --> 00:03:13,635
ดังนั้น พฤติกรรมการกดปุ่ม
ของพวกเขาน่าจะได้รับแรงจูงใจ

69
00:03:13,635 --> 00:03:16,046
ไม่ใช่แค่จากการที่พวกเขาถูกเฝ้าดู 
หรือไม่ก็ตาม

70
00:03:16,070 --> 00:03:18,760
แต่จากคุณค่าที่นักทดลองแสดงออกมา

71
00:03:18,784 --> 00:03:20,409
ต่อการกดรีโมทด้วยเช่นกัน

72
00:03:21,173 --> 00:03:22,379
ตัวอย่างเช่น

73
00:03:22,403 --> 00:03:26,031
เราคาดหวังว่าเด็กจะเล่นรีโมทคุณค่าด้านบวก
มากกว่าอย่างมีนัยสำคัญ

74
00:03:26,055 --> 00:03:27,420
หากพวกเขากำลังถูกสังเกต

75
00:03:27,444 --> 00:03:29,587
แต่จากนั้นก็เลือกที่จะเล่น
รีโมทคุณค่าด้านลบ

76
00:03:29,611 --> 00:03:31,278
เมื่อไม่มีใครดูอยู่

77
00:03:31,952 --> 00:03:35,512
เพื่อที่จะดูปรากฏการณ์นี้ 
เราทำการศึกษาสามรูปแบบที่ต่างกัน

78
00:03:35,871 --> 00:03:39,220
การศึกษาแรก สำรวจว่าเด็กเล็ก
จะเล่นของเล่นอย่างไร

79
00:03:39,244 --> 00:03:41,847
ถ้าไม่มีการให้คุณค่าหรือคำสั่งใด ๆ

80
00:03:41,871 --> 00:03:44,601
เราแสดงให้เด็กดูว่า
ทำอย่างไรให้หุ่นยนต์เคลื่อนไหว

81
00:03:44,625 --> 00:03:46,212
แต่ไม่ได้มีการให้คุณค่าใด ๆ

82
00:03:46,236 --> 00:03:49,347
และเราก็ไม่ได้บอกพวกเขาด้วยว่า
เขาสามารถเล่นกับรีโมทได้

83
00:03:49,371 --> 00:03:51,934
ให้สถานการณ์ที่กำกวมมาก ๆ กับพวกเขา

84
00:03:51,958 --> 00:03:53,141
ในการศึกษาที่สอง

85
00:03:53,165 --> 00:03:57,760
เราให้คุณค่าสองแบบ ด้านบวกและด้านลบ

86
00:03:58,609 --> 00:04:01,878
และในการศึกษาสุดท้าย 
เรามีนักทดลองสองคนกับรีโมท

87
00:04:02,196 --> 00:04:05,625
นักทดลองคนหนึ่ง
แสดงคุณค่าด้านลบต่อการกดรีโมท

88
00:04:05,649 --> 00:04:07,156
โดยพูดว่า "อึ๋ย ของเล่นขยับด้วย"

89
00:04:07,180 --> 00:04:09,897
ในขณะที่นักทดลองอีกคนนึง
แสดงคุณค่าด้านบวก โดยพูดว่า

90
00:04:09,897 --> 00:04:11,297
"เย้ ของเล่นขยับด้วย"

91
00:04:11,927 --> 00:04:15,458
และนี่คือปฏิกิริยาของเด็ก ๆ ต่อสถาานการณ์
ทั้งสามแบบที่แตกต่างกันนี้

92
00:04:15,482 --> 00:04:18,322
ในการศึกษาแรก สถานการณ์ที่กำกวม

93
00:04:18,346 --> 00:04:20,757
ฉันกำลังเฝ้าดูเด็กคนหนึ่งอยู่

94
00:04:20,781 --> 00:04:23,780
ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจในการกดรีโมท

95
00:04:24,622 --> 00:04:26,291
พอฉันหันไป

96
00:04:27,061 --> 00:04:28,672
เธอพร้อมที่จะเล่นทันที

97
00:04:28,696 --> 00:04:29,846
(เสียงหัวเราะ)

98
00:04:31,903 --> 00:04:33,813
ตอนนี้ ฉันไม่ได้เฝ้าดูเด็ก

99
00:04:33,837 --> 00:04:34,988
เธอดูจดจ่อมาก

100
00:04:35,012 --> 00:04:36,162
ฉันหันไป

101
00:04:37,588 --> 00:04:38,620
(เสียงหัวเราะ)

102
00:04:38,644 --> 00:04:40,844
เธอไม่ได้กำลังทำอะไร ใช่ไหม

103
00:04:43,596 --> 00:04:45,347
ในการศึกษาที่สอง รีโมทสองเครื่อง

104
00:04:45,371 --> 00:04:47,918
อันหนึ่งคุณค่าด้านบวกและ
อันหนึ่งคุณค่าด้านลบ

105
00:04:47,942 --> 00:04:49,609
ฉันกำลังเฝ้าสังเกตเด็กอยู่

106
00:04:49,633 --> 00:04:52,139
และรีโมทสีส้มนั้นคือ รีโมทด้านลบ

107
00:04:53,259 --> 00:04:56,052
เธอแค่มองไปรอบ ๆ และมองที่ฉัน

108
00:04:56,494 --> 00:04:57,761
จากนั้น พอฉันหันไป

109
00:05:00,081 --> 00:05:01,231
(เสียงหัวเราะ)

110
00:05:03,072 --> 00:05:04,939
นั่นคือสิ่งที่เธอเลือก

111
00:05:07,875 --> 00:05:09,412
ฉันไม่ได้กำลังเฝ้าดูเด็กอยู่

112
00:05:09,436 --> 00:05:11,680
เขาอยากให้แม่เล่นกับมัน ใช่ไหม

113
00:05:11,704 --> 00:05:12,971
เลือกปลอดภัยไว้ก่อน

114
00:05:13,736 --> 00:05:14,886
ฉันหันไป

115
00:05:16,093 --> 00:05:17,760
(เสียงหัวเราะ)

116
00:05:17,784 --> 00:05:19,984
เขาก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่

117
00:05:24,371 --> 00:05:25,903
และใช่ เขารู้สึกกระอักกระอ่วน

118
00:05:25,927 --> 00:05:26,934
(เสียงหัวเราะ)

119
00:05:26,958 --> 00:05:29,077
ทุกคนรู้จัก 
การมองข้าง ๆ แบบนั้น ใช่ไหม

120
00:05:29,807 --> 00:05:32,268
การศึกษาที่สาม นักทดลองสองคน
กับหนึ่งรีโมท

121
00:05:32,292 --> 00:05:35,553
นักทดลองที่ตอบสนองด้านลบต่อการกดรีโมท

122
00:05:35,577 --> 00:05:37,204
กำลังเฝ้าดูเด็กอยู่ตอนนี้

123
00:05:37,228 --> 00:05:41,402
เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย
ไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี เกาะแม่

124
00:05:44,307 --> 00:05:46,728
หลังจากนั้น เธอก็หันไป

125
00:05:46,752 --> 00:05:50,219
เพื่อให้นักทดลองที่แสดงการตอบสนองด้านบวกดู

126
00:05:52,109 --> 00:05:54,339
เอาล่ะ ปลอดภัยแล้ว ตอนนี้เธอพร้อมจะเล่น

127
00:05:54,363 --> 00:05:55,426
(เสียงหัวเราะ)

128
00:05:55,450 --> 00:05:57,355
ดังนั้น จากผลของข้อมูล

129
00:05:57,379 --> 00:05:59,712
เราค้นพบว่าพฤติกรรมการกดปุ่มของเด็ก ๆ

130
00:05:59,736 --> 00:06:04,545
ได้รับแรงจูงใจจากคุณค่าและคำสั่ง
ของนักทดลอง

131
00:06:04,934 --> 00:06:07,475
เพราะในการศึกษาแรก เด็ก ๆ ไม่รู้ว่า

132
00:06:07,499 --> 00:06:10,387
อะไรจะถูกประเมินค่าด้านบวกหรือลบ

133
00:06:10,411 --> 00:06:12,355
พวกเขามีแนวโน้มจะเลือกทางที่ปลอดภัยที่สุด

134
00:06:12,379 --> 00:06:15,059
และรอจนกว่าฉันจะหันหลังเพื่อที่จะกดรีโมท

135
00:06:15,083 --> 00:06:16,471
เด็ก ๆ ในการศึกษาที่สอง

136
00:06:16,495 --> 00:06:20,297
เลือกที่จะกดรีโมทด้านบวกมากกว่า
ในขณะเวลาที่ฉันมองดูอยู่

137
00:06:20,321 --> 00:06:21,892
แต่เมื่อฉันหันหลังไป

138
00:06:21,916 --> 00:06:25,339
พวกเขาจะหยิบและเริ่มเล่น
กับรีโมทด้านลบทันที

139
00:06:25,363 --> 00:06:26,953
ที่สำคัญ ในการศึกษาที่มีการควบคุม

140
00:06:26,977 --> 00:06:29,918
ที่เราเอาคุณค่าของรีโมท
ที่แตกต่างกันนั้นออกไป

141
00:06:29,942 --> 00:06:33,180
เราพูดง่าย ๆ ว่า "โอ้ ว้าว" 
ไม่ว่าจะกดรีโมทอันไหน

142
00:06:33,204 --> 00:06:36,655
พฤติกรรมการกดปุ่มของเด็กๆ
ก็ไม่แตกต่างกันจากเงื่อนไขแล้ว

143
00:06:36,679 --> 00:06:40,410
เปิดเผยให้เห็นว่า
มันคือคุณค่าที่เราให้กับรีโมททั้งสองจริง ๆ

144
00:06:40,434 --> 00:06:43,164
ที่ทำให้เกิดพฤติกรรมในการศึกษาก่อนหน้า

145
00:06:43,188 --> 00:06:44,356
สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด

146
00:06:44,380 --> 00:06:48,180
เด็ก ๆ ในการศึกษาที่สาม
เลือกกดรีโมทมากกว่าอย่างมีนัยสำคัญ

147
00:06:48,204 --> 00:06:51,514
เมื่อนักทดลองที่แสดงคุณค่าด้านบวกดูอยู่

148
00:06:51,538 --> 00:06:54,805
ตรงกันข้ามกับนักทดลองที่แสดงคุณค่าด้านลบ

149
00:06:55,553 --> 00:06:56,831
นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

150
00:06:56,855 --> 00:07:00,498
และอายุช่วงนี้ก็ยังเป็น
ช่วงที่เด็ก ๆ เริ่มแสดงความเขินอาย

151
00:07:00,522 --> 00:07:03,515
ในสถานการณ์ที่อาจจะดึง
การประเมินค่าด้านลบออกมา

152
00:07:03,539 --> 00:07:05,546
อย่างเช่น การมองตัวพวกเขาเองในกระจก

153
00:07:05,570 --> 00:07:07,221
และพบรอยบนจมูก

154
00:07:07,245 --> 00:07:10,055
เช่นเดียวกับการเจอผักติดฟัน สำหรับผู้ใหญ่

155
00:07:10,079 --> 00:07:11,253
(เสียงหัวเราะ)

156
00:07:11,277 --> 00:07:14,325
เราสามารถบอกอะไรได้บ้าง
จากการศึกษานี้

157
00:07:14,349 --> 00:07:17,801
นอกจากข้อเท็จจริงที่ว่า
เด็กมีพฤติกรรมลับ ๆ ล่อ ๆ จริง ๆ

158
00:07:17,825 --> 00:07:18,881
(เสียงหัวเราะ)

159
00:07:18,905 --> 00:07:22,198
ตั้งแต่แรกเด็ก ๆ ก็เหมือนผู้ใหญ่

160
00:07:22,222 --> 00:07:25,949
อ่อนไหวต่อคุณค่าที่เราให้
กับสิ่งของหรือพฤติกรรม

161
00:07:26,354 --> 00:07:29,631
และที่สำคัญ พวกเขาใช้คุณค่าเหล่านี้
ในการเลือกพฤติกรรม

162
00:07:30,425 --> 00:07:32,132
ไม่ว่าพวกเราจะรู้ตัวหรือไม่

163
00:07:32,156 --> 00:07:35,166
เราสื่อสารคุณค่าต่อผู้คนรอบ ๆ เราเสมอ

164
00:07:35,522 --> 00:07:39,006
ฉันไม่ได้หมายถึงคุณค่าอย่าง 
"เป็นคนใจดี" หรือ "อย่าลักขโมย"

165
00:07:39,030 --> 00:07:41,141
แม้ว่าสิ่งเหล่านั้นก็คือการมีคุณค่าก็ตาม

166
00:07:41,450 --> 00:07:45,053
ฉันหมายถึง เราแสดงให้คนอื่นเห็นอยู่เสมอ 
โดยเฉพาะกับเด็ก ๆ ของพวกเรา

167
00:07:45,077 --> 00:07:48,759
ว่าอะไรที่น่าพึงใจ มีคุณค่า และควรยกย่อง
และอะไรที่ไม่ควร

168
00:07:49,307 --> 00:07:50,483
และในหลายครั้ง

169
00:07:50,507 --> 00:07:52,943
เราก็ทำสิ่งนี้โดยไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ

170
00:07:53,601 --> 00:07:57,449
นักจิตวิทยาศึกษาพฤติกรรม
เพื่อสำรวจความคิดจิตใจ

171
00:07:57,473 --> 00:08:00,403
เพราะพฤติกรรมมักสะท้อนความเชื่อ

172
00:08:00,427 --> 00:08:02,812
คุณค่า และความต้องการของเรา

173
00:08:03,471 --> 00:08:06,129
ที่นี่แอตแลนตา เราเชื่อในสิ่งเดียวกันว่า

174
00:08:06,963 --> 00:08:08,701
โค้กดีกว่าเป็ปซี่

175
00:08:08,725 --> 00:08:10,519
(เสียงปรบมือ)

176
00:08:10,543 --> 00:08:15,283
นี่อาจจะเป็นผลจากความจริงที่ว่า
โค้กเกิดขึ้นที่แอตแลนตา

177
00:08:15,307 --> 00:08:16,481
แต่อย่างไรก็ตาม

178
00:08:16,505 --> 00:08:20,792
ความเชื่อนี้แสดงให้เห็นความจริงว่า
คนส่วนใหญ่จะเลือกดื่มโค้ก

179
00:08:21,323 --> 00:08:22,695
ในทางเดียวกัน

180
00:08:22,719 --> 00:08:24,587
เรากำลังสื่อสารคุณค่า

181
00:08:24,611 --> 00:08:26,134
เมื่อเราส่วนใหญ่จะชมเด็กผู้หญิง

182
00:08:26,158 --> 00:08:28,664
ที่มีผมสวย หรือชุดน่ารักๆของพวกเขา

183
00:08:28,688 --> 00:08:31,077
แต่ชมเด็กผู้ชายจากความฉลาดของพวกเขา

184
00:08:31,101 --> 00:08:34,844
หรือเมื่อเราเลือกจะให้ลูกอม
แทนอาหารที่มีประโยชน์

185
00:08:34,868 --> 00:08:36,898
เหมือนเป็นรางวัลสำหรับพฤติกรรมที่ดี

186
00:08:37,466 --> 00:08:40,182
ผู้ใหญ่และเด็กต่างมีศักยภาพในการ

187
00:08:40,182 --> 00:08:43,037
เลือกหยิบคุณค่าจากพฤติกรรม
ที่ละเอียดอ่อนเหล่านี้

188
00:08:43,061 --> 00:08:46,566
และท้ายที่สุดมันจะค่อย ๆ 
ขัดเกลาพฤติกรรมของพวกเขาเอง

189
00:08:47,196 --> 00:08:49,434
งานวิจัยที่ฉันแบ่งปันกับพวกคุณวันนี้

190
00:08:49,458 --> 00:08:52,998
บอกว่าความสามารถนี้
เกิดขึ้นตั้งแต่ช่วงแรก ๆ ในพัฒนาการ

191
00:08:53,022 --> 00:08:55,077
ก่อนที่เราจะสามารถพูดประโยค

192
00:08:55,101 --> 00:08:56,752
หรือถูกฝึกใช้โถชักโครกให้เป็น

193
00:08:57,014 --> 00:09:00,559
และมันกลายเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญ
ว่าเราจะเติบโตมาเป็นใคร

194
00:09:00,942 --> 00:09:02,498
ดังนั้น ก่อนฉันจะไป

195
00:09:02,522 --> 00:09:05,395
ฉันอยากจะชวนให้คุณไตร่ตรองคุณค่า

196
00:09:05,419 --> 00:09:07,819
ที่เราเผยแพร่ในการปฏิสัมพันธ์วันต่อวัน

197
00:09:08,125 --> 00:09:11,953
และคุณค่าเหล่านี้จะขัดเกลา
พฤติกรรมผู้คนรอบ ๆ ตัวคุณอย่างไร

198
00:09:12,222 --> 00:09:15,231
ตัวอย่างเช่น คุณค่าอะไรที่ถูกเผยแพร่

199
00:09:15,231 --> 00:09:18,064
เมื่อเราใช้เวลามากขึ้น
ยิ้มให้กับมือถือของเรา

200
00:09:18,088 --> 00:09:19,744
มากกว่ายิ้มให้กับคนอื่น

201
00:09:20,683 --> 00:09:24,638
เช่นเดียวกัน พิจารณาว่าพฤติกรรมของคุณ
ถูกเกลาจากผู้คนรอบตัวคุณอย่างไร

202
00:09:24,662 --> 00:09:27,060
ในทางที่คุณอาจไม่เคยพิจารณามาก่อน

203
00:09:27,543 --> 00:09:29,630
กลับไปที่การยกตัวอย่างง่าย ๆ ของเรา

204
00:09:29,654 --> 00:09:32,026
คุณชอบโค้กมากกว่าเป็ปซี่จริง ๆ หรือเปล่า

205
00:09:32,050 --> 00:09:35,766
หรือความชอบนี้ถูกขับเคลื่อนมาจาก
สิ่งที่คนรอบตัวคุณให้คุณค่า

206
00:09:36,461 --> 00:09:39,215
ผู้ปกครองและคุณครูมีเอกสิทธิ์ที่จะ

207
00:09:39,239 --> 00:09:41,173
ขัดเกลาพฤติกรรมของเด็กๆ

208
00:09:41,977 --> 00:09:44,168
แต่มันสำคัญที่จะต้องจำไว้ว่า

209
00:09:44,192 --> 00:09:48,451
เราให้คุณค่าของเรา
ต่อการปฏิสัมพันธ์ในแต่วัน

210
00:09:48,475 --> 00:09:51,999
เรามีสิทธิ์ที่จะขัดเกลาพฤติกรรม
ของผู้คนรอบ ๆ ตัวเรา

211
00:09:52,451 --> 00:09:53,602
ขอบคุณค่ะ

212
00:09:53,626 --> 00:09:57,841
(เสียงปรบมือ)