WEBVTT

00:00:06.140 --> 00:00:08.780
สวัสดีครับ พบกับผม โทนี่ และรายการ Every Frame A Painting

00:00:08.980 --> 00:00:11.389
รายการนี้ออกอากาศมาสักพักหนึ่งแล้ว ดังนั้นคงถึงเวลาแล้วที่จะ...

00:00:11.389 --> 00:00:13.340
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : เวลาที่จะสารภาพบาป? ]

00:00:13.440 --> 00:00:15.000
ครับ เวลาสำหรับการสารภาพบาป

00:00:15.000 --> 00:00:17.500
ผมขโมยความคิดมาจากหนังเรื่องนี้เยอะที่สุด ในบรรดาหนังที่ผมขโมยมา

00:00:17.779 --> 00:00:20.779
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : F for Fake ]
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : F for Fake ]
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : F for Fake ]

00:00:21.779 --> 00:00:24.170
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : ท่านสุภาพพบุรุษและสุภาพสตรี กระผมขอแนะนำ]

00:00:24.370 --> 00:00:26.580
[ว่าหนังเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับเกี่ยวกับ กลลวง]

00:00:27.870 --> 00:00:29.000
[การฉ้อฉล]

00:00:29.880 --> 00:00:31.240
[และ คำโกหก]

00:00:32.439 --> 00:00:35.010
เอ่อ ขออภัย ผมกำลังทำผิด เริ่มใหม่นะครับ

00:00:38.410 --> 00:00:41.710
F for Fake คือหนังความเรียงโดย Orson Welles

00:00:41.710 --> 00:00:43.739
ผมยึดถือหนังเรื่องนี้เป็นหนึ่งในคัมภีร์ของผม

00:00:44.200 --> 00:00:46.300
ทุกอย่างที่ผมรู้เกี่ยวกับการตัดต่อ มาจากหนังเรื่องนี้ทั้งหมด

00:00:47.000 --> 00:00:49.300
แต่วันนี้ ผมจะพูดถึงสิ่งหนึ่งที่เป็นเรื่องพื้นฐาน

00:00:50.420 --> 00:00:54.900
(STRUCTURE : โครงสร้าง)
[Trey Parker ผู้สร้าง 'South Park' : เราค้นพบกฎง่ายๆ ที่ทุกคนอาจจะรู้กันหมดแล้วอ่ะนะ]

00:00:54.900 --> 00:00:57.000
[แต่มันก็นานทีเดียวละกว่าพวกผมจะรู้เกี่ยวกับมัน]

00:00:57.500 --> 00:00:59.040
เมื่อคุณวางโครงเรื่องของหนังความเรียง

00:00:59.040 --> 00:01:01.000
มีสิ่งหนึ่งที่คุณควรจะหลีกเลี่ยง

00:01:01.500 --> 00:01:03.400
(วัยรุ่น) : ผมว่าเราสั่งครบแล้วครับ 
(เครื่องตอบรับจากพนักงาน) : แล้ว?

00:01:03.750 --> 00:01:06.200
(วัยรุ่น) : ครบแล้วครับ 
(เครื่องตอบรับจากพนักงาน) : แล้ว?

00:01:06.700 --> 00:01:10.300
(วัยรุ่น) : ไม่มีอะไรแล้ว ผมสั่งครบแล้ว
(เครื่องตอบรับจากพนักงาน) : แล้ว?

00:01:10.500 --> 00:01:11.500
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ(F for Fake) : ถ้าคุณเล่าเรื่อง]

00:01:11.500 --> 00:01:12.500
[โดยใช้คำว่า "แล้ว" ]

00:01:12.500 --> 00:01:13.400
[ "แล้ว" ]

00:01:13.400 --> 00:01:14.300
[และ "แล้ว" ]

00:01:14.300 --> 00:01:15.200
[คุณมีปัญหาใหญ่แล้วละ]

00:01:15.420 --> 00:01:19.000
นี้เป็นข้อผิดพลาดที่ผมทำบ่อยที่สุด

00:01:19.000 --> 00:01:21.400
ตัวอย่างเช่น ลองดูนะครับว่ามันซ้ำซากแค่ไหน

00:01:22.000 --> 00:01:23.500
เลือกที่จะเอาเงิน

00:01:23.500 --> 00:01:25.000
เลือกที่จะไม่สู้กลับ

00:01:25.000 --> 00:01:26.500
เลือกที่จะซ้อนความรู้สึก

00:01:26.500 --> 00:01:28.000
เลือกที่จะไม่เชื่อในคนบางคน

00:01:28.000 --> 00:01:29.500
เลือกที่จะหลบสิ่งกวนใจ

00:01:29.500 --> 00:01:30.300
เลือกที่จะ...

00:01:31.700 --> 00:01:35.450
เหล่านี้เป็นรายการที่คุณจะเรียงลำดับอย่างไรก็ได้ มันก็เลยดูน่าเบื่อ

00:01:35.750 --> 00:01:39.170
[Trey Parker : สิ่งที่ควรจะเกิดระหว่างเหตุการณ์]

00:01:39.170 --> 00:01:42.080
[คือ "จึง" หรือ "แต่"]

00:01:42.080 --> 00:01:46.500
[ที่ผมจะบอกคือประมาณว่า นี้เกิดขึ้น]

00:01:46.800 --> 00:01:49.500
(ตัวละครที่หนึ่ง : นั้นอะไรนะ )
(Cartman : ขนหมอยนะ ฉันซื้อมาจากเจ้า Scott Tenorman)

00:01:49.600 --> 00:01:51.300
[ "จึง"เกิดนี้]

00:01:51.400 --> 00:01:54.000
(เสียงการ์ตูนตัวละครที่หนึ่ง : Cartman แกไม่ต้องซื้อขนหมอยหรอก มันขึ้นเองนะ)

00:01:54.000 --> 00:01:56.300
(Cartman : นี้กำลังบอกว่าไอ้นี้ไม่มีค่าเลยงั้นหรอ)
(ตัวละครที่หนึ่ง : ช่าย)

00:01:56.400 --> 00:01:58.000
[ "แต่" นี้เกิดขึ้น ]

00:01:58.200 --> 00:01:59.800
(Scott Tenorman : อะ เอาขนหมอยไป)
(Cartman : เยี่ยม!!!)

00:01:59.800 --> 00:02:01.300
[ "จึง" เกิดนี้ ]

00:02:01.330 --> 00:02:02.700
(Cartman : ห่าเอ้ย!!!)

00:02:03.700 --> 00:02:05.900
ตลอดหนังเรื่องนี้ Orson Welles ทำอย่างนี้

00:02:05.990 --> 00:02:09.110
แต่เขาไม่ได้เชื่อม"ฉาก" เขาเชื่อม"ความคิด"

00:02:09.110 --> 00:02:12.150
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : คุณเป็นนักวาดรูปนี้ ทำไมคุณอยากให้ผู้อื่นทำแต่ของปลอมๆล่ะ? ]

00:02:12.850 --> 00:02:17.500
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : เพราะของปลอมก็ดีพอๆกับของจริงนั่นแหละ แล้วตลาดก็มีความต้องการด้วย ]

00:02:18.100 --> 00:02:21.860
[เสียงจากภาพยนตร์ต้นฉบับ : ก็ถ้าเราไม่มีตลาดศิลปะเเล้วคนทำสิ่งปลอมๆนี้ก็ไม่มีที่อยู่นะสิ ]

00:02:22.100 --> 00:02:23.500
ถึงภาพยนตร์เรื่องนี้จะเป็นหนังความเรียง

00:02:23.700 --> 00:02:26.620
แต่ทุกๆวินาทีของหนังเรื่องนี้ก็ใช้หลักเดียวกันกับการ์ตูน South Park

00:02:27.200 --> 00:02:30.410
กฎที่สองก็คือต้องมีเรื่องราวมากกว่าหนึ่งดำเนินควบคู่กันไป

00:02:30.900 --> 00:02:33.630
[ผมจะขอใช้คำพูดของ HItchcock อีกครั้ง เขาบอกว่า ]

00:02:33.630 --> 00:02:37.320
[ "การทำหนังนะก็คือ ในขณะเดียวกัน กลับไปที่" ]

NOTE Paragraph

00:02:37.320 --> 00:02:39.400
[เขาพูดได้ตรงเผง]

00:02:39.400 --> 00:02:41.140
[คุณต้องให้สองเรื่องดำเนินไป]

00:02:41.140 --> 00:02:44.060
[ถ้าอันหนึ่งถึงจุดที่สุดแล้ว คุณก็ไปเล่นอีกอันหนึ่ง]

00:02:44.060 --> 00:02:45.879
(เจ้าหญิง Leia : หวังว่าคุณจะรู้นะว่าคุณทำอะไรอยู่)

00:02:48.879 --> 00:02:52.970
[คุณเอามาใช้ตอนที่คุณต้องการ ถ้ามันไม่น่าสนใจแล้วก็ปล่อยมัน]

00:02:52.970 --> 00:02:55.970
[ "ในขณะเดียวกัน กลับไปที่" ]

00:02:56.500 --> 00:02:58.100
แล้วในหนังเรียงความวิธีนี้มันทำงานอย่างไร?

00:02:58.200 --> 00:03:01.500
ลองคิดว่าคุณมีเรื่องอยู่สองเรื่อง ก็ให้เรื่องหนึ่งเดินเรื่องมา

00:03:01.500 --> 00:03:06.019
พอมันถึงจุดที่สุด ก็เปลี่ยนไปเล่นอีกเรื่องหนึ่ง ให้เดินเรื่องขึ้นมา

00:03:06.019 --> 00:03:09.470
แล้วพอมันไปถึงจุดที่สุดก็กลับไปเรื่องแรก ง่ายมากใช่มั้ยล่ะ

00:03:11.000 --> 00:03:13.190
แต่ F for Fake ไม่ได้มีแค่สองเรื่อง

00:03:13.190 --> 00:03:16.340
ในหนังมีเรื่องเกี่ยวกับ Orson Welles, Howard Hughes

00:03:16.340 --> 00:03:19.160
ผู้หญิงที่ชื่อ Oja แล้วยังมีขั้นตอนการทำหนังเรื่องนี้อีกน่ะ

00:03:19.700 --> 00:03:23.540
และโดยการสร้างเรื่องแต่ละเรื่องอย่างระวังแล้ว Welles ก็สามารถโดดไปโดดมาระหว่างเรื่องหกเรื่องนี้ได้

00:03:23.540 --> 00:03:25.500
โดยคนดูไม่เบื่อซะก่อน

00:03:25.700 --> 00:03:28.600
เพราะฉะนั้นเวลาผมทำวิดิโอเรียงความ นี้ก็เป็นสิ่งที่อยู่ในหัวผมตลอดเวลา

00:03:29.800 --> 00:03:33.300
(เครื่องตอบรับจากพนักงาน) : แล้ว?
(วัยรุ่น) : ไม่มีแล้ว!

00:03:33.370 --> 00:03:35.470
และเรื่องทั้งหมดนี้ผมก็ได้มาจากาารดูหนังเรื่องนี้เรื่องเดียว

00:03:35.470 --> 00:03:38.870
ซึ่งมากกว่าที่ผมเคยเรียนมาซะอีก : มันไม่เกี่ยวกับว่าคุณได้อะไรมา

00:03:38.870 --> 00:03:42.300
มันขึ้นอยู่กับว่าคุณจะตัดยังไงและผลลัพธ์มันเป็นยังไง

00:03:45.170 --> 00:03:49.170
จำไว้ วิดิโอเรียงความไม่ใช่เรียงความ มันคือหนัง

00:03:49.170 --> 00:03:52.870
เพราะฉะนั้นคุณก็ต้องวางโครงสร้างและวางจังหวะให้เหมือนกับคนทำหนัง

00:03:52.870 --> 00:03:53.860
'จึง' และ 'เเต่'


00:03:53.860 --> 00:03:55.910
'ในขณะเดียวกัน กลับไปที่'

00:03:55.930 --> 00:03:58.500
แต่ถ้าเกิดคุณไม่เชื่อผม อย่างน้อยคุณก็น่าจะเชื่อ Orson Welles

00:03:58.800 --> 00:04:01.090
ที่คิดเรื่องนี้ออกมาตั้งแต่สี่สิบปีก่อนได้ไงก็ไม่รู้

00:04:01.400 --> 00:04:04.190
[ ทำไมจะไม่ล่ะ? ผมมันพวกสิบแปดมงกุฎนี่ ]

00:04:04.190 --> 00:04:06.400
อย่างไรก็ตาม ผมต้องรวบความเรียงชิ้นนี้แล้วล่ะ

00:04:06.900 --> 00:04:08.300
[ตอนนี้ก็ได้เวลาสำหรับการแนะนำตัวแล้ว]

00:04:09.000 --> 00:04:13.600
สวัสดีครับ พบกับผม โทนี่ และนี้ก็เป็นการลงเอยของหนึ่งปีกับรายการ Every Frame A Painting

00:04:14.700 --> 00:04:15.910
ผมอยากขอบคุณทุกท่านที่มารับชม

00:04:15.910 --> 00:04:19.110
และขอให้ทุกท่านมีความสุข

00:04:19.110 --> 00:04:20.870
สวัสดีครับ