WEBVTT

00:00:06.060 --> 00:00:08.780
Cześć, nazywam się Tony,
a to jest Every Frame a Painting.

00:00:08.980 --> 00:00:11.389
Kanał ma się dobrze,
dlatego już najwyższa pora.

00:00:11.389 --> 00:00:13.340
<i>Pora na wyznanie?</i>

00:00:13.440 --> 00:00:14.960
Tak, pora na wyznanie.

00:00:14.960 --> 00:00:17.520
Z żadnego filmu nie ukradłem
tylu pomysłów, co z tego.

00:00:17.779 --> 00:00:20.779
<i>"F jak fałszerstwo"</i>

00:00:21.779 --> 00:00:24.170
<i>Panie i panowie,
słowem wprowadzenia,</i>

00:00:24.370 --> 00:00:26.580
<i>to jest film o oszustwie</i>

00:00:27.870 --> 00:00:29.000
<i>i szwindlu.</i>

00:00:29.880 --> 00:00:31.240
<i>O kłamstwach.</i>

00:00:32.439 --> 00:00:35.010
Chwila, wybaczcie, źle to robię.
Możemy zacząć od nowa?

00:00:38.410 --> 00:00:41.710
Oto esej filmowy Orsona Wellesa.
Nazywa się "F jak fałszerstwo".

00:00:41.710 --> 00:00:43.739
I jest jedną z moich osobistych biblii.

00:00:44.200 --> 00:00:46.690
Nauczyłem się z niego wszystkiego,
co wiem o montażu.

00:00:47.000 --> 00:00:49.390
Ale dzisiaj chcę omówić
jedną podstawową rzecz:

00:00:50.060 --> 00:00:51.300
STRUKTURĘ

00:00:51.300 --> 00:00:54.900
<i>Odkryliśmy bardzo prostą zasadę,
o której może wszyscy już słyszeliście,</i>

00:00:54.900 --> 00:00:57.000
<i>ale my długo
się tego uczyliśmy.</i>

00:00:57.500 --> 00:00:59.040
W czasie tworzenia
eseju filmowego

00:00:59.040 --> 00:01:01.000
trzeba zdecydowanie unikać jednej rzeczy.

00:01:01.440 --> 00:01:03.400
<i>- To chyba tyle.
- A do tego?</i>

00:01:03.750 --> 00:01:06.200
<i>- To wszystko.
- A do tego?</i>

00:01:06.700 --> 00:01:10.300
<i>- Nic, bo skończyłem zamawiać.
- A do tego?</i>

00:01:10.500 --> 00:01:12.260
<i>Jeśli opowiadasz historię pełną</i>

00:01:12.260 --> 00:01:14.000
<i>"a do tego...",</i>

00:01:14.000 --> 00:01:15.360
<i>to masz poważny problem.</i>

00:01:15.420 --> 00:01:19.000
To właśnie najczęstszy błąd,
który sam popełniam.

00:01:19.000 --> 00:01:21.400
Jak tutaj. Zwróćcie uwagę,
jak się powtarzam.

00:01:22.000 --> 00:01:23.500
<i>Postanawiają wziąć pieniądze,</i>

00:01:23.500 --> 00:01:25.000
<i>postanawiają przestać walczyć,</i>

00:01:25.000 --> 00:01:26.500
<i>postanawiają ukryć emocje,</i>

00:01:26.500 --> 00:01:28.000
<i>postanawiają komuś nie ufać,</i>

00:01:28.000 --> 00:01:29.500
<i>postanawiają przeczekać dyskomfort,</i>

00:01:29.500 --> 00:01:30.300
<i>postanawiają...</i>

00:01:31.700 --> 00:01:35.450
To lista, którą można ustawić w dowolnej
kolejności. Dlatego jest taka nudna.

00:01:35.750 --> 00:01:39.170
<i>Między każdym punktem,
który zapisaliście,</i>

00:01:39.170 --> 00:01:42.860
<i>powinno być słowo "DLATEGO"
albo "ALE".</i>

00:01:42.860 --> 00:01:46.500
<i>Wpadacie na pomysł,
że wydarza się to...</i>

00:01:46.600 --> 00:01:49.500
<i>- Co to?
- Moje łoniaki. Od Scotta Tenormana.</i>

00:01:49.600 --> 00:01:51.300
<i>I DLATEGO dzieje się to.</i>

00:01:51.400 --> 00:01:54.000
<i>Łoniaków się nie kupuje.
Muszą ci same wyrosnąć.</i>

00:01:54.000 --> 00:01:56.300
<i>- Czyli te łoniaki są nic niewarte?
- No.</i>

00:01:56.400 --> 00:01:58.000
<i>ALE dzieje się to.</i>

00:01:58.200 --> 00:01:59.800
<i>- A ja dam ci te łoniaki.
- Super.</i>

00:01:59.800 --> 00:02:01.300
<i>DLATEGO dzieje się to.</i>

00:02:01.330 --> 00:02:02.700
<i>Nosz kurde!</i>

00:02:03.340 --> 00:02:05.900
W tym filmie Orson Welles
robi dokładnie to samo.

00:02:05.990 --> 00:02:09.020
Tylko zamiast scen
łączy ze sobą myśli.

00:02:09.020 --> 00:02:11.810
<i>Jesteś malarką. Czemu chcesz,
by ludzie malowali podróbki?</i>

00:02:11.810 --> 00:02:12.850
ALE

00:02:12.850 --> 00:02:17.260
<i>Bo są równie dobre jak oryginały
i jest na nie rynek i popyt.</i>

00:02:17.260 --> 00:02:18.170
DLATEGO

00:02:18.170 --> 00:02:21.860
<i>Gdyby nie było rynku sztuki,
fałszerze nie mogliby istnieć.</i>

00:02:22.100 --> 00:02:23.500
Mimo że ten film jest esejem,

00:02:23.700 --> 00:02:26.620
jego fragmenty spaja ta sama logika
co odcinki South Parku.

00:02:27.200 --> 00:02:30.700
Druga zasada tego filmu to równoczesne
prowadzenie kilku historii.

00:02:30.900 --> 00:02:34.770
<i>Znowu zacytuję Hitchocka. Powiedział,
że tworzenie filmów to inaczej:</i>

00:02:34.770 --> 00:02:37.500
"A TYMCZASEM NA RANCZU"

00:02:37.500 --> 00:02:38.950
<i>Ma całkowitą rację.</i>

00:02:39.000 --> 00:02:41.280
<i>Dobrze jest prowadzić dwa wątki naraz.</i>

00:02:41.280 --> 00:02:44.310
<i>Gdy jeden osiągnie punkt kulminacyjny,
przechodzisz do drugiego.</i>

00:02:44.310 --> 00:02:45.879
<i>Mam nadzieję,
że wiesz, co robisz.</i>

00:02:48.879 --> 00:02:51.350
<i>Kontynuujesz drugi wątek
od wybranego momentu.</i>

00:02:51.350 --> 00:02:53.280
<i>Gdy robi się nudny, zostawiasz go.</i>

00:02:53.280 --> 00:02:55.120
<i>"A tymczasem na ranczu".</i>

00:02:56.310 --> 00:02:58.100
Jak to działa w eseju filmowym?

00:02:58.200 --> 00:03:01.500
Powiedzmy, że masz dwa wątki.
Pozwól, żeby jeden się rozwinął.

00:03:01.500 --> 00:03:06.019
Gdy dotrze do najciekawszego miejsca,
przejdź do drugiego. Daj mu się rozwinąć.

00:03:06.019 --> 00:03:09.750
A gdy ten sięgnie punktu kulminacyjnego,
wróć do pierwszego. Proste, nie?

00:03:10.760 --> 00:03:13.440
Ale "F jak fałszerstwo"
nie dotyczy jedynie dwóch rzeczy.

00:03:13.440 --> 00:03:16.340
Opowiada jeszcze o Orsonie
Wellesie, Howardzie Hughesie,

00:03:16.340 --> 00:03:19.160
kobiecie o imieniu Oja, a nawet
o powstawaniu tego filmu.

00:03:19.410 --> 00:03:23.540
Starannie budując każdą historię, Welles
może skakać między sześcioma wątkami,

00:03:23.540 --> 00:03:25.750
a widz nigdy nie czuje się
zdezorientowany.

00:03:25.750 --> 00:03:28.880
Więc gdy tworzę esej filmowy,
oto co dzieje się w mojej głowie:

00:03:29.800 --> 00:03:33.300
<i>- A do tego?
- Nic do tego!</i>

00:03:33.370 --> 00:03:35.630
I wszystko to dzięki
zobaczeniu tego filmu.

00:03:35.630 --> 00:03:38.870
Który jak żaden inny nauczył mnie,
że nie chodzi o to, co dostaniesz.

00:03:38.870 --> 00:03:42.300
Liczy się to, jak to zmontujesz
i jaki jest efekt końcowy.

00:03:45.170 --> 00:03:49.170
Pamiętajcie, eseje filmowe
to nie eseje. To filmy.

00:03:49.170 --> 00:03:52.870
Trzeba nadać im strukturę i tempo tak,
jak by to zrobił filmowiec.

00:03:52.870 --> 00:03:55.930
"Dlatego" i "ale".
"A tymczasem na ranczu".

00:03:55.930 --> 00:03:58.500
Jeśli mi nie wierzycie,
zaufajcie chociaż Wellesowi,

00:03:58.510 --> 00:04:01.210
który jakimś cudem rozpracował to
ponad 40 lat temu.

00:04:01.400 --> 00:04:04.190
<i>Czemu nie?
Jestem szarlatanem.</i>

00:04:04.190 --> 00:04:06.400
Zresztą, nieważne. Zakończmy ten esej.

00:04:06.900 --> 00:04:08.300
<i>Pora się przedstawić.</i>

00:04:09.000 --> 00:04:13.600
Cześć, nazywam się Tony i tym zamykam
pierwszy rok Every Frame a Painting.

00:04:14.700 --> 00:04:15.910
Dziękuję wam za oglądanie

00:04:15.910 --> 00:04:19.110
<i>i życzę wszystkim bardzo miłego,</i>

00:04:19.110 --> 00:04:20.870
<i>przyjemnego wieczoru.</i>

00:04:23.359 --> 00:04:24.501
Montaż i narracja:
Tony Zhou

00:04:24.501 --> 00:04:25.941
Możecie wspierać ten kanał na stronie:
www.patreon.com/everyframeapainting

00:04:25.941 --> 00:04:27.971
Muzyka:

00:04:27.971 --> 00:04:30.521
Materiał filmowy z: