WEBVTT

00:00:01.170 --> 00:00:05.857
"کفشهای مارک "اِیر جوردَن" من با مالیاتش صد چوق برام آب خورده.

00:00:05.857 --> 00:00:10.405
پشت کاپشن جیر مارک "اِستارتِرز" من اسم تیم "رایدِرز" بزرگ نوشته شده.

00:00:10.405 --> 00:00:13.395
تیپ زدنم، لبخند زدنم، سر و وضعم مثل ماه،

00:00:13.395 --> 00:00:17.309
چون هیچ وقت گوش نمیدن بهت، فقط نگاه.

00:00:17.309 --> 00:00:19.446
کلاه بیس بال چرمی آدیداسم،

00:00:19.446 --> 00:00:23.065
با کیف مارک "گوچی" تقلبیم کاملاً سِته. (خنده ی حاضرین)

00:00:23.065 --> 00:00:25.614
هیچکس به خوش تیپی من به نظر نمی رسه،

00:00:25.614 --> 00:00:27.990
اما این برام خرج برداشته، معلومه که مجانی نبوده،

00:00:27.990 --> 00:00:29.843
و من بی کار و علافم، ته جیبم دریغ از یه قرون،

00:00:29.843 --> 00:00:32.215
اما دزدیدن این ها از فروشگاهها در میاد ارزون.

00:00:32.215 --> 00:00:35.052
پدر مادرم میگن نباید این کارو بکنم، اما می دونم که باید.

00:00:35.052 --> 00:00:37.743
هر کاری بتونم می کنم تا خوش تیپ بشم شاید،

00:00:37.743 --> 00:00:40.734
ولی چرا باید خوش تیپ باشم، خب، راستشو بگم،

00:00:40.734 --> 00:00:45.723
خودمم نمی دونم. گمونم باعث میشه احساس کنم متفاوتم.

00:00:45.723 --> 00:00:48.607
وقتی لباسای نو می پوشم مجبور نیستم قایم شَم،

00:00:48.607 --> 00:00:50.538
و جلدی باید لباسای جدید دست و پا شه،

00:00:50.538 --> 00:00:52.509
وگرنه شخصیتم مثل یه بادکنک می ترکه.

00:00:52.509 --> 00:00:56.414
اما سیستم امنیت همه ی مغازهها شدیدن. هر روز پلیسای بیشتری کشیک میدن.

00:00:56.414 --> 00:00:58.937
همقطارام مضکهم کردن به خاطر لباسای کهنه.

00:00:58.937 --> 00:01:01.790
مدرسه تقریباً تموم شده. تابستون نزدیکه.

00:01:01.790 --> 00:01:04.283
و من کفشای اسپرت جردن پاره پامه.

00:01:04.283 --> 00:01:09.583
من به یه چیز جدید نیاز دارم. فقط یه راه پیش روم دارم.

00:01:09.583 --> 00:01:13.343
جمعه مدرسه رو می پیچونم، سوار متروی پایین شهر میشم،

00:01:13.343 --> 00:01:15.726
قربانیامو می پام که رد میشن از پیشم.

00:01:15.726 --> 00:01:17.766
شاید شانسم بزنه و یه شکار بیعرضه بشه نصیبم.

00:01:17.766 --> 00:01:19.952
باید لباس جدید دست و پا کنم. راهش همینه که یه چی بزنم به جیبم.

00:01:19.952 --> 00:01:22.310
آمادهم و امیدوار. اسلحه مم راست و ریست.

00:01:22.310 --> 00:01:24.766
این کار جدیه. اصلاً شوخی نیست.

00:01:24.766 --> 00:01:27.334
تو کَتَم نمیره رفیقام بخندن به من.

00:01:27.334 --> 00:01:31.089
صبر کن، ببین، می دزدم یه چیز خَفَن.

00:01:31.089 --> 00:01:33.674
از ایستگاه زدم بیرون، اطراف پارک، خیابون غربی چهارم تو محوطه،

00:01:33.674 --> 00:01:35.911
بچهها بسکتبال می زدن و یکی گفت واسه خنده،

00:01:35.911 --> 00:01:37.373
"هی مایه دار، اون کفشای "نایکت" رو کی بهت داده؟"

00:01:37.373 --> 00:01:41.767
با خودم گفتم، "باشه. دوستشون دارم، عشقم می کشه."

00:01:41.767 --> 00:01:44.535
اون کفشها بینهایت سفید بودن، برق می زدن و چشمامو کور می کردن.

00:01:44.535 --> 00:01:47.215
اگه می تونستن بپرن کَفِشون معلوم بود عکس قرمز "مایکل جوردَن".

00:01:47.215 --> 00:01:49.649
یه تیکه خاکم روشون نبود. اون اِیر جوردَنا بودن جدید.

00:01:49.649 --> 00:01:51.369
اسلحهم دستم بود و می دونستم چی انتظارمو می کشید.

00:01:51.369 --> 00:01:54.556
صبر کردم تا وقتش رسید، از پشت سر آروم خفتش کردم،

00:01:54.556 --> 00:01:57.159
توی خیابون "هوستون" پیچید سمت چپ، تفنگو در آوردم،

00:01:57.159 --> 00:01:59.905
داد زدم، "اون کفشای جوردنتو رد کن بیاد!"

00:01:59.905 --> 00:02:02.175
و اون احمق زد به چاک.

00:02:02.175 --> 00:02:04.937
سریع جیم زد، ولی دور نرفت. آتیش کردم، "پَق!"

00:02:04.937 --> 00:02:06.855
اون کله خر بین دو تا ماشین پارک شده افتاد.

00:02:06.855 --> 00:02:09.974
سرفه می کرد، زار میزد، همه ی خیابون شده بود خون.

00:02:09.974 --> 00:02:13.759
اون اِیر جوردَنارو از پاهاش در آوردمشون.

00:02:13.759 --> 00:02:15.872
وقتی داشت رو زمین جون می کند، اینو گفت زوری،

00:02:15.872 --> 00:02:20.935
"تو رو خدا، اِیر جوردَنامو نبر این جوری."

00:02:20.935 --> 00:02:23.664
حتماً خیال کردید اون واسه جونش ضجه میزد.

00:02:23.664 --> 00:02:27.278
وقتی کفشاشو در می آوردم، اشک تو چشماش حلقه میزد.

00:02:27.278 --> 00:02:30.176
فرداش، توی مدرسه ول بودم

00:02:30.176 --> 00:02:33.582
با اِیر جوردنای جدیدم، پسر، خوشگل بودم.

00:02:33.582 --> 00:02:36.070
من یکی رو کشتم واسه شون، اما بی خیال،

00:02:36.070 --> 00:02:40.239
چون حالا می گردم دنبال یه کاپشن باحال."

NOTE Paragraph

00:02:40.239 --> 00:02:49.048
متشکرم. (تشویق حاضرین)

NOTE Paragraph

00:02:49.048 --> 00:02:53.979
در ۱۵ سال گذشته که من اجرا داشته ام،

00:02:53.979 --> 00:02:58.709
تمام چیزی که می خواستم این بود که شعر را به جهان عرضه کنم.

00:02:58.709 --> 00:03:01.165
اما این برای من کافی نبود تا بتوانم یک کتاب بنویسم.

00:03:01.165 --> 00:03:03.765
این برای من کافی نبود تا بتوانم یک مسابقه ی محله ای در پایین شهر برگزار کنم،

00:03:03.765 --> 00:03:06.237
و تا وقتی که این موانع وجود داشتند،

00:03:06.237 --> 00:03:09.925
نیروی لازم برای شعر نوشتن را نداشتم.

00:03:09.925 --> 00:03:13.813
نیاز من این بود و هنوز هم همان است:

00:03:13.813 --> 00:03:16.741
چگونه مردمی را که از شعر متنفرند

00:03:16.741 --> 00:03:19.629
عاشق خودم بکنم؟

00:03:19.629 --> 00:03:21.928
چون من بخشی از کارم هستم،

00:03:21.928 --> 00:03:23.832
و اگر آن ها عاشق من بشوند، عاشق کارم می شوند،

00:03:23.832 --> 00:03:27.099
و اگر آن ها عاشق کارم بشوند، عاشق شعر می شوند،

00:03:27.099 --> 00:03:30.245
و اگر آن ها عاشق شعر بشوند، کارم را به درستی انجام داده ام،

00:03:30.245 --> 00:03:33.352
یعنی شعر را به جهان عرضه کرده ام.

NOTE Paragraph

00:03:33.352 --> 00:03:38.207
و در سال ۱۹۹۶، من جواب خودم را در اصول

00:03:38.207 --> 00:03:42.858
نمایش دهنده ی حرفه ای به نام "رِجی گِینز" پیدا کردم،

00:03:42.858 --> 00:03:47.717
کسی که شعر معروف، "تو رو خدا اِیر جوردَنامو نبر" را نوشت.

00:03:47.717 --> 00:03:51.762
من این مرد را همه جا دنبال کردم تا این که توی اتاقش گیرش آوردم،

00:03:51.762 --> 00:03:54.104
و یکی از شعرهایم را برایش خواندم،

00:03:54.104 --> 00:03:56.350
و می دانید به من چی گفت؟

00:03:56.350 --> 00:03:58.307
"همه ش چرنده.

00:03:58.307 --> 00:04:01.341
می دونی مشکلت چیه، بچه جون؟

00:04:01.341 --> 00:04:03.781
شعرای بقیه رو نمی خونی،

00:04:03.781 --> 00:04:06.911
و همخوانی وزنها را در تحریر های صدایت

00:04:06.911 --> 00:04:12.636
تأثیر نمی دهی." (خنده ی حاضرین)

00:04:12.636 --> 00:04:15.833
حالا او درباره ی شعر و سبکها

00:04:15.833 --> 00:04:20.638
و شبهای جمعه با سیاه پوستهای پایین شهر اراجیف می بافت.

NOTE Paragraph

00:04:20.638 --> 00:04:23.490
دیگر می توانستم این کار را کنار بگذارم. باید کنار می گذاشتم.

00:04:23.490 --> 00:04:26.970
منظورم این است که، فکر می کردم شاعری بروز دادن خود است.

00:04:26.970 --> 00:04:30.355
نمی دانستم باید چنین کنترل قوی بر روی کلمات داشته باشم.

NOTE Paragraph

00:04:30.355 --> 00:04:34.338
به جای کنار گذاشتن این کار، او را همه جا دنبال کردم.

00:04:34.338 --> 00:04:37.755
وقتی که می خواست یک اجرا در تئاتر "براودوِی" را بنویسه، پشت درش بودم.

00:04:37.755 --> 00:04:41.135
من او را حول و حوش ساعت ۶:۳۰ صبح بیدار کردم،

00:04:41.135 --> 00:04:43.611
تا بپرسم بهترین شاعری که می شناسه کیه.

00:04:43.611 --> 00:04:47.851
یادم می آید چشمهای یک ماهی را کنار دریا خوردم،

00:04:47.851 --> 00:04:50.379
چون او به من گفته بود این غذای مغزه.

NOTE Paragraph

00:04:50.379 --> 00:04:53.235
یک روز بالأخره از او پرسیدم،

00:04:53.235 --> 00:05:00.571
"رجی، همخوانی وزن ها در تحریرهای صدا چیه؟" (خنده ی حاضرین)

00:05:00.571 --> 00:05:04.691
و او به من یک نسخه ی سیاه و سفید از ایده های

00:05:04.691 --> 00:05:07.619
شاعری به نام "اِتِریج نایت"،

00:05:07.619 --> 00:05:10.036
و شعر در آواز، داد،

00:05:10.036 --> 00:05:11.575
و از آن لحظه،

00:05:11.575 --> 00:05:14.063
رجی دیگر برای من بهترین نبود،

00:05:14.063 --> 00:05:17.091
چون اِتِریج نایت به من یاد داد،

00:05:17.091 --> 00:05:20.997
چطور کاری کنم که حرف زدنم مثل موسیقی به نظر برسد،

00:05:20.997 --> 00:05:23.907
حتی کوچک ترین کلماتم، هر بخش از آنها،

00:05:23.907 --> 00:05:26.007
"اگر" ها، "و" ها، "ولی" ها، "چه" ها،

00:05:26.007 --> 00:05:30.529
وقتی می گفتم "بر و بچه ها" موزون به نظر می رسید،

00:05:30.529 --> 00:05:33.699
و از همان موقع، من شروع کردم به دنبال کردن اِتِریج نایت.

00:05:33.699 --> 00:05:35.931
من می خواستم بدانم از چه شاعرانی شعر خوانده است،

00:05:35.931 --> 00:05:40.027
و من شعری را انتخاب کردم به اسم ["آهنگ درخشش از دارک پرافِسی (رسالت تاریکی)"]،

00:05:40.027 --> 00:05:44.667
آهنگ بی نظیر مخصوصی که من را به روی بزرگ ترین صحنه ای بُرد

00:05:44.667 --> 00:05:47.251
که یک شاعر می تواند در عمرش برود:

00:05:47.251 --> 00:05:49.843
بِراودوِی، پسر.

00:05:49.843 --> 00:05:53.187
و از آن لحظه، من یاد گرفتم که میکروفن را کنار بگذارم،

00:05:53.187 --> 00:05:57.023
و با بدنم به جنگ شاعری بروم.

NOTE Paragraph

00:05:57.023 --> 00:05:59.731
ولی این بزرگ ترین درسی نبود که یاد گرفتم.

00:05:59.731 --> 00:06:04.105
بزرگ ترین درسی که یاد گرفتم مربوط می شد به چند سال بعد،

00:06:04.105 --> 00:06:08.923
وقتی به بِوِرلی هیلز رفتم تا در یک برنامه ی کشف استعداد شرکت کنم

00:06:08.923 --> 00:06:11.374
و داور برنامه به سر تا پای من نگاه کرد

00:06:11.374 --> 00:06:14.371
و گفت به نظر نمی رسد که تو

00:06:14.371 --> 00:06:16.729
هیچ تجربه ای در این کار داشته باشی.

NOTE Paragraph

00:06:16.729 --> 00:06:20.798
و من به او گفتم، "گوش کن، کله پوک عوضی،

00:06:20.798 --> 00:06:23.908
تو یه بازیگر شکست خورده ای که حالا داور برنامه شدی،

00:06:23.908 --> 00:06:25.472
و می دونی چرا در بازیگری شکست خوردی؟

00:06:25.472 --> 00:06:28.682
چون افراد مثل من جاتو می گیرن.

00:06:28.682 --> 00:06:31.450
من تمام این راهو از کِلِولَند و اِسِکس، شرق نیویورک کوبیدم،

00:06:31.450 --> 00:06:34.841
سوار قطار شهری شدم و تا پیش فاحشه های هانتس پوینت (جنوب نیویورک) اومدم،

00:06:34.841 --> 00:06:38.877
که سر راهم برای رسیدن به مقام استادی هنر وایساده بودن،

00:06:38.877 --> 00:06:41.192
و کلی مرد و زن و بچه اون جا بودن،

00:06:41.192 --> 00:06:43.370
که من با تجربهم کاری کردم که همه شون

00:06:43.370 --> 00:06:46.161
پیش من لنگ بندازن و ازم حساب ببرن.

00:06:46.161 --> 00:06:48.240
مردم برای تماشای تجربهی من بلیت می خرن،

00:06:48.240 --> 00:06:50.945
و روی در یخچالشون می چسبونن تا یادشون باشه

00:06:50.945 --> 00:06:53.125
انقلاب هنر نزدیکه، پس خودتونو آماده کنین.

00:06:53.125 --> 00:06:55.505
من آن قدر تجربه دارم که وقتی تو به مدرسهی خصوصی می رفتی،

00:06:55.505 --> 00:06:58.148
تا غزل های شکیپیر رو یاد بگیری،

00:06:58.148 --> 00:07:00.713
من به ضربها و ریتمها گوش می دادم و درکشون می کردم.

00:07:00.713 --> 00:07:03.513
من می توانم با احترام بچه ای که یک قلدر به او گفته "قربانی اِیدز"،

00:07:03.513 --> 00:07:07.449
در حالی که نمی دانسته این پدرش بوده که ایدز را به مادرم داده،

00:07:07.449 --> 00:07:10.442
حتی روی فیلم "بازی گریه کردن" را هم کم کنم، (فیلمی درام)

00:07:10.442 --> 00:07:12.294
و این یک ایهام دوگانه است.

00:07:12.294 --> 00:07:15.537
من آن قدر تجربه دارم که وقتی تو به مدرسه ی خصوصی "فِل" رفتی

00:07:15.537 --> 00:07:17.908
و تمام پسر کوچولوهای سوسول پولدار تصمیم گرفتن هزینهی تحصیل یک نفر دیگه رو بدن،

00:07:17.908 --> 00:07:20.232
اون یه نفر من بودم، اما وقتی که به بچه سوسولها یاد می دادم

00:07:20.232 --> 00:07:23.908
چطور یک شلوار جین را از سیستم دزدگیر فروشگاه رد کنن

00:07:23.908 --> 00:07:27.252
و توی مهمونیهاشون بپوشن، اخراجم کردن. "چخوف" شاعر دربارهی این هم شعر گفته؟

00:07:27.252 --> 00:07:30.306
"سَنفورد مایزنِر" هنر نهفته ی من بود که در سکوت خودش فریاد می زد، (هنرمند صاحب سبک بنیت گذار روش بازی)

00:07:30.306 --> 00:07:32.604
"وقتی هیچ چیز همیشه درست نیست، یک چیزی همیشه اشتباهه."

00:07:32.604 --> 00:07:35.268
روش بازی (تئوری مایزنر در مورد این که در بازیگری، بازیگر باید تقش را بپذیرد و جای آن بازی کند) چیزی نیست به جز ترکیبی از شخصیت های چندگانه،

00:07:35.268 --> 00:07:38.204
که توش باور می کنی دروغ های خودت واقعیت دارن،

00:07:38.204 --> 00:07:41.292
مثل رفیقم کِنی توی دبیرستان که می گفت دلش می خواد پلیس بشه.

00:07:41.292 --> 00:07:43.388
رفیق، تو به آکادمی جزیرهی ریکِر میری (یکی از معتبر ترین آکادمی های هنری).

00:07:43.388 --> 00:07:44.855
من می تونم کاری کنم که دیوید مَمِت (کارگردان سرشناس آمریکایی)

00:07:44.855 --> 00:07:47.296
تکیه مو روی یکی از دیالوگ هام روانکاوی کنه،

00:07:47.296 --> 00:07:50.895
"اِستانیسلاوسکی" (هنرمند سرشناس تئاتر روسی) مثل بروس لی

00:07:50.895 --> 00:07:54.202
لیست هنرجو های بی استعدادتو بی اعصاب بالا و پایین می کنه "کرِنشاو". (نوازنده ی آمریکایی)

00:07:54.202 --> 00:07:57.191
که چی، بازیگرات توی مرکز پرورش استعداد لندن به طور دست و پا شکسته یاد گرفتن تئاتر بازی کنن؟

00:07:57.191 --> 00:07:59.935
بگذار یک راز قدیمی رو

00:07:59.935 --> 00:08:02.399
بهت یاد بدم.

00:08:02.399 --> 00:08:04.236
صحنهی تئاتر هنرمند رو پس نمی زنه.

00:08:04.236 --> 00:08:06.474
فکر می کنی نمایش دهندههای سیاه پوست به زور کار گیر میارن؟

00:08:06.474 --> 00:08:08.837
من یه دورگه ی بدگمانم،

00:08:08.837 --> 00:08:11.903
که یعنی من برای سفید بودن زیادی سیاهم و برای انجام دادن درست این کار زیادی سفیدم.

00:08:11.903 --> 00:08:14.799
محله ی اقلیت ها تو آمریکا که هیچ، من توی محله ی سوئِتو تو آفریقای جنوبی هم ترکوندم،

00:08:14.799 --> 00:08:18.943
جایی که بچه های سقط شده رو توی زمین شهرداری دفن می کردم و هنوز کاری می کردم که یه لبخند رو لبام باشه،

00:08:18.943 --> 00:08:21.358
هر چی که دری وری در مورد من به موش کورت میگی،

00:08:21.358 --> 00:08:24.023
همون نوکر بی جیره و مواجبت، بعد از این که پامو از در بیرون گذاشتم،

00:08:24.023 --> 00:08:27.727
هر چی دری وری بارم کنی،

00:08:27.727 --> 00:08:29.847
نثار مادر خودت.

00:08:29.847 --> 00:08:34.047
متشکرم. (تشویق حاضرین)