[ήχος από μπομπίνα με φιλμ]

[μουσική από κρουστά και χάλκινα όργανα]

Χάρλεμ

Με συγχωρείτε.

Άμπιγκεϊλ Ντε Βιλ - Καλλιτέχνης

Έχει πλάκα να είσαι στον δρόμο,
να σπρώχνεις κάτι,

και να πρέπει ο κόσμος
να κάνει στην άκρη.

[γέλιο]

Αυτό σημαίνει ζωή στην πόλη, 
το να σπρώχνεις πράγματα σε καρότσια.

Στη Νέα Υόρκη δεν έχουμε
την κουλτούρα του αμαξιού.

Ο κόσμος το αντιλαμβάνεται

αυτή δουλεύει,
είναι παράλληλα και καλλιτέχνης.

Τι κάνετε;

Κάνετε ντοκιμαντέρ για την τέχνη;

Καλή τύχη, σας εύχομαι.

[κροτάλισμα]

Εντάξει.

"Ιστορίες του Χάρλεμ
της Άμπιγκεϊλ Ντε Βιλ"

Μ' ενδιαφέρει να αφηγούμαι
αόρατες ιστορίες

για ομάδες ανθρώπων που καταλάμβαναν
έναν χώρο, ο οποίος δεν υπάρχει πια.

Όπως η ιστορία 400 χρόνων του Χάρλεμ,

όπου οι ιθαγενείς εκτοπίζονται
μέχρι και σήμερα.

Αυτοί συνέβαλλαν στη διαμόρφωση
του αστικού περιβάλλοντος σήμερα.

[ήχοι της πόλης]

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει ότι

στον 123ο δρόμο στη δυτική πλευρά
στο ύψος της 131ης Οδού

υπήρχε ένα ορφανοτροφείο, στο οποίο
γεννήθηκε και μεγάλωσε ο παππούς μου.

Και τώρα είναι το πιο άσχημο κτίριο
στο τετράγωνο.

Έχει ένα χρώμα σομόν,

και ζητάνε 500,000 δολάρια
για να πουλήσουν

ένα διαμέρισμα στο κτίριο.
Έλεος.

Δεν είμαι 100% σίγουρη
για την ιστορία του παππού μου

και δεν ξέρω πόσο καθαρά
θυμόταν τη ζωή του.

Ξέρω ότι τον μεγάλωσε
ένα ηλικιωμένο ζευγάρι,

ονόματι Μόντι και Κάουντ Ντε Βιλ.

Άντε να το βρεις αυτό στο Ancestry.com.

Γι'αυτό τοποθέτησα αυτά τα κεφάλια
στον δρόμο,

για να διεκδικήσω με κάποιο τρόπο
τον χώρο, την περιοχή.

[κροτάλισμα από ρόδες]

[ήχοι της πολης]

Η γιαγιά μου ζούσε απέναντι.

Έτσι γνώρισε τον παππού μου,
και έκαναν τον πατέρα μου.

Επέλεξα λοιπόν ένα σημείο,

που ενδεχομένως
να ανήκε στο κτίριο όπου ζούσε εκείνη.

Η οικογένεια της γιαγιάς μου ήρθε
από το Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια

τη δεκαετία του '30 και '40,
στο κύμα της Μεγάλης Μετανάστευσης.

Όπως το κύμα μετανάστευσης
των 6 εκατομμυρίων Αφροαμερικανών

που ήρθαν απ'τον Νότο
στις βόρειες και δυτικές πολιτείες,

αναζητώντας νέες ευκαιρίες.

Και να που βρισκόμαστε εδώ,
100 χρόνια μετά.

Και τώρα είμαστε στο Χάρλεμ,
όπου έχουν ανοίξει παντού τρύπες,

διότι χτίζουν παντού νέα κτίρια.

Είναι σαν να μετατοπίζεται η γη,
σαν να κινείται.

Κτίρια ισοπεδώνονται
και κατεδαφίζονται

και χτίζονται καινούργια.

Έρχονται νέες ομάδες ανθρώπων,
φεύγουν οι παλιοί ή παραγκωνίζονται.

Μοιάζει λίγο με τις αποδημητικές
συνήθειες των πουλιών.

Γινόμαστε αυτόπτες μάρτυρες
ενός ιστορικού γεγονότος.

[κροτάλισμα από ρόδες καροτσιού]

[ομιλίες]

Υπάρχει ένα νεκροταφείο Αφρικανών
κάπου κοντά στην 126η Οδό

και τη βάση της γέφυρας
της Λεωφόρου Γουίλς.

Είναι ένα περίεργο μέρος,

όπου κυκλοφορούν μονίμως
οχήματα έκτακτης ανάγκης και περιπολικά.

[κρότος]

Πρόκειται για ένα μεταβατικό σημείο,
που δεν έχει ακόμη κάποιο νόημα ύπαρξης.

Δεν έχουν καταφέρει να το μετατρέψουν
σε κάτι που να σου προκαλεί κατάθλιψη,

όπως το Whole Foods
ή ένα συγκρότημα διαμερισμάτων.

Ένα "φιλέτο γης" με διαμερίσματα.

[ήχος από ταινία που ξεκολλάει]

Αυτό το μέρος με απασχολεί
εδώ και πολύ καιρό.

Αυτή είναι η πρώτη μου δοκιμή εδώ.

Είναι σαν να αναγνωρίζω την παρουσία του.

[θρόισμα]

Αυτό που με απασχολούσε κυρίως
ήταν αυτά τα σώματα

που δεν έχουν όνομα,
δεν έχουν πρόσωπα.

Αυτά τα σώματα, για τα οποία
δεν νοιάστηκε κανείς, όσο ήταν εδώ,

και για τα οποία δεν νοιάζεται κανείς
μέχρι και σήμερα.

Προσπάθησα να περάσω το μήνυμα
της ανθρώπινης παρουσίας.

[ήχοι του δρόμου]

Πιστεύω ότι τα σκουπίδια
καταγράφουν την ύπαρξή μας.

Έχουν χρησιμοποιηθεί
από ανθρώπους.

Είναι τα αρχαιολογικά ευρήματα
του παρόντος.

Η ιστορία διαπνέει τα πάντα.

Είτε το συνειδητοποιούμε, είτε όχι.

Η τοποθέτηση σκουπιδιών είναι

ο ιδανικός τρόπος για να μιλήσουμε
για αυτόν τον χώρο,

διότι έτσι συμπεριφέρθηκαν
σε αυτούς τους ανθρώπους.

Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονται
και στον χώρο.

[παιδικά γέλια]

Φιλαράκια,

λένε ότι αυτό είναι τέχνη.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζεις
τους προγόνους σου.

Ακόμη κι αν είχαν την πιο βαρετή ζωή,

οι αποφάσεις που πήραν
είναι ο λόγος που υπάρχεις.

Της γιαγιάς μου
της άρεσε ο παππούς μου,

γι'αυτό και έμεινε έγκυος
με τον πατέρα μου.

Αν δεν της άρεσε ο τύπος
με τα ίσια μαλλιά απέναντι,

εγώ δεν θα είχα υπάρξει ποτέ.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Δεν είναι.