Ambtenaren in Arcadia, een buitenwijk van Los Angeles, hebben een 13-jarig meisje in bewaring genomen en zeggen dat ze dusdanig in afzondering werd gehouden door haar ouders, dat ze nooit heeft leren praten. Het meisje droeg nog steeds luiers en kraamde kinderlijke geluiden uit toen een maatschappelijk werker de zaak twee weken geleden ontdekte. Autoriteiten hopen dat ze nog steeds een normaal leervermogen heeft. - Een van de eerste die het kind te zien kreeg was Temple City detective, Sergeant Frank Linley. - Ik wist al dat het kind 13-en-een-half jaar oud was en ik nam ĂŠĂŠn kijkje naar haar en ze was niet veel groter dan mijn dochter, Beverly, die net 7 geworden was ongeveer 3 maanden eerder. Ik kon moeilijk beseffen dat dit kind zo oud was als ze was. Het kind was duidelijk ernstig mishandeld. Ze droeg nog steeds luiers, kon niet lopen, ze had op dat moment geen vaardigheden om te praten. - De laatste keer dat ik in deze straat ben geweest is waarschijnlijk 30 jaar geleden. - Ja, daar is het. Het is niet veel veranderd. De achtertuin ziet er hetzelfde uit, overal onkruid en dor gras. - Het ziet er net zo uit als in 1970. - Het huis was eigendom van Clark Wiley. Een einzelganger, Clark had de wereld zijn rug toegekeerd na zijn moeder was gedood in een verkeersongeluk waarbij de dader vluchtte. Na het ongeluk zou het bij Wiley thuis nooit meer hetzelfde zijn. - Het huis was compleet donker. Al de jalouzieen waren dicht. Er was geen speelgoed, geen kleren, niets dat zou aangeven dat hier een kind van eniger leeftijd woonde. - De slaapkamer van het kind was achter in deze hoek. Dat was de slaapkamer. De ramen waren bedekt tot ongeveer drie centimeter van de bovenkant, wat het enige natuurlijke licht was dat ooit naar binnen scheen in al de tijd dat het kind in de slaapkamer was In de slaapkamer stond alleen een kooi met een luik van kippengaas en een of ander draad wat het luik dicht hield wanneer ze het afsloten. Er stond een pispot met een soort van zelfgemaakt vastbind mechanisme. 13 jaar lang, heeft Genie vastgezeten in haar slaapkamer. Haar dagen vastgebonden aan een pispot. In die tijd heeft Clark haar zoon John en vrouw Irene opgedragen nooit met haar te praten. In haar donkere kamer, had ze een leven bijna totaal geisoleerd van de buitenwereld. - Zelfs de buren waren zich compleet niet bewust van haar bestaan. - We kwamen thuis van het werk toen de politie hier was en ze kwamen naar ons toe om ons te ondervragen. Toen kwamen we erachter wat er gebeurt was en dat ze een dochtertje hadden. Niemand wist het hiervoor. En toen we erachter kwamen wat er gebeurd was, hoe ze was behandeld, ik bedoel, iedereen was in shock en kon het niet geloven. - Hun hele huwelijk had Clark zijn wil opgelegd aan Irene en blind geworden door staar, was ze te bang om zich te verzetten. Maar op een dag brak er iets. Toen Clark weg was om boodschappen te doen, greep ze haar kans en vluchtte ze. Het was de eerste glimp die de wereld te zien zou krijgen van Clark en Irene's duistere geheim. Ik ontmoette Clark en Irene op het politiebureau van Temple City. Ze zaten beiden vast, toen. Toen we Irene ondervroegen zei ze niets over het gezin, en zeker niet over de kinderen Ik probeerde samen met mijn collega Clark te ondervragen. Hij weigerde met ons te praten. Hij zij geen woord. Hij gaf er niet eens de blijk van dat hij ook maar begreep wat wij zeiden. - Ja. Waarom hield u uw dochter vast in een kamer? Mr. Wiley heeft geen commentaar. Geen commentaar. We hebben geen tijd gehad om de aanklacht te bespreken. We hebben hem niet eens gezien. Niet in staat om de waarheid onder ogen te komen slaat Clark de hand aan zichzelf. - Vanochtend hebben de autoriteiten bevestigd dat de 70 jaar oude Clark Wiley zichzelf heeft doodgeschoten net voordat hij naar de rechtbank zou gaan en aangeklaagd zou worden voor kindermishandeling. - Na 13 jaar was Genie eindelijk vrij en voor wetenschappers, was ze precies het geval waar ze op zaten te wachten. - 13 jaar lang heeft Genie compleet geisoleerd geleefd van de buitenwereld. Opgegroeid in een stadse slaapkamer, was Genie een net zo verwilderd kind als wanneer ze door wolven was grootgebracht. - Op 13 jarige leeftijd was ze zo groot als een 6 jarige. En het ergste, niemand had haar geleerd te praten. De vraag is nu, kan ze dit ooit leren? - Genie's geval was zo belangrijk voor de wetenschap dat de regering een team van wetenschappers had bekostigd om de vele vragen die ze opriep te beantwoorden. - Twee van de wetenschappers die zeer belangrijk zouden worden voor Genie waren kinderpsycholoog James Kent en taalkundige Susan Curtis. - Nooit hadden ze een geval gezien zo extreem als Genie. - We zagen haar op een bepaalde manier als een pasgeborene, terwijl we wisten dat ze dat niet was, ze droeg 13 jaren van herinneringen en ervaringen bij zich niet allemaal mooi de meeste niet, denk ik en zo dachten we dat we haar moesten blootgeven aan hoe de wereld voor haar zou gaan worden weg van het ziekenhuisbed. - Voor Genie was alles een nieuwe ervaring. Je doet wat je ook met je eigen kinderen zou doen als je ze kennis zou laten maken met de wereld. Je haalt ze eruit, houdt ze omhoog en laat ze zien. Dan bekijk je hun reactie, of dit teveel om te verwerken, of dat ze er geen genoeg van krijgen, en dan ga je verder naar de volgende ervaring. Genie maakte enorme vooruitgang. Terwijl de experts haar bekeken realiseerden ze zich dat zij mischien wel eens het antwoord kon zijn op de vraag die de wetenschap voor zo lang bezig heeft gehouden. Dus pakten we deze prachtige kans die zij ons gaf op een zo liefdevol mogelijke manier en gebruikten we het om eindelijk specifieke hypothesen en ideeen aan te pakken over menselijke taal en het menselijke brein. - Deze hypothesen waren gebasseerd op de laatste ideeen over de ontwikkeling van kinderhersenen. Volgens de theorie kunnen jonge kinderen alleen bepaalde dingen leren op bepaalde cruciale perioden Taal hoorde bij zo'n cruciale periode en volgens de theorie, had Genie, die nu een tiener was, haar kans voor altijd gemist. - Maar ongelofelijkerwijs, bewees Genie het tegendeel. Zoals de beelden laten zien bloeide Genie helemaal op. Ze werd niet alleen dolblij van de wereld om haar heen, maar ook leerde ze de woorden voor de nieuwe dingen die ze zag. - Ze was heel erg geinteresseerd in alles om haar heen. Ze wilde weten wat de woorden waren voor alles wat zich om haar heen begaf. Ze wilde zich inlaten met alle mensen om haar heen. Ze schoot mentaal niet tekort. Ze was erg bij de les en iedereen die met haar werkte, van leraren tot therapeuten, wist dat ze niet achterlijk was. Het was zo duidelijk als wat. - En toen ze meer en meer woorden begon te leren, honderden woorden, veel sneller dan ik ooit had gedacht, en die woorden begon te verbinden, toen dacht ik dat ik het misschien wel eens fout kon hebben Misschien is zij wel degene die bewijst dat deze hypothese niet correct is. Maar Genie kon niet zo snel ontsnappen aan de effecten van haar verleden. Ze werd nog steeds achtervolgd door haar traumatiserende opvoeding, gevangen door de gedachten aan het verschrikkelijke lot dat ze had ondergaan, en op het gebied van taal maakte ze geen vooruitgang meer. Ze leerde honderden woorden. Ze heeft een enorme woordenschat, maar taal is niet losse woorden. Taal is grammatica. Taal is het maken van zinnen. Hoe maak je een zin? Wat kan een zin zijn? Wat is een zin? Hoe weet je automatisch dat iets een zin is? - Dus het was niet dat ze cognitief tekort schoot, in andere opzichten was het wel dat ze cognitief tekort schoot in dit eiland van het menselijke brein, het mentale vermogen dat we gramatica noemen. Toen Genie werd gevonden stond de hersenwetenschap in de kinderschoenen, maar vandaag hebben we een veel duidelijker beeld van wat er werkelijk gebeurt in gevallen van extreme verwaarlozing zoals bij Genie. - In Genie's hersenen, de linkerhelft van haar hersenen, haar cortex, waar de neurale systemen zitten die verantwoordelijk zijn voor spraak en taal omdat ze nooit enige woorden had gehoord en omdat er nooit echt tegen haar geproken was werden de hersenen nooit gestimuleerd. En omdat die nooit werden gestimuleerd worden ze kleiner en minder functioneel, verbindingen verdwijnen en uiteindelijk ontstaan er fysieke veranderingen in dat deel van de hersenen. - Met de moderen technologie vandaag de dag kunnen we werkelijk zien wat er gebeurt in de hersenen van verwilderde kinderen en de effecten zijn schokkend. Zonder normale stimulatie worden hun hersenen kleiner en misvormd. En hoe vroeger deze verwaarlozing begint, en hoe langer dit voortduurt, hoe erger de beschadiging zal zijn. Zonder enige stimulatie is in Genie's hersenen de capaciteit voor taal simpelweg nooit ontwikkeld, en nu dat ze een tiener was, zou ze het nooit meer kunnen leren. Ondanks dit bleef Genie een belangrijk deel van iedereens leven, maar er lagen meer problemen in het verschiet. - Kinderen moeten bij iemand toebehoren wanneer ze opgroeien en zij was nog steeds een kind en had een familie nodig waar ze bij hoorde. Dus dat hadden we graag gewild, een familie waar zij bij kon horen en dat helaas niet wat er gebeurde. Wat er wel gebeurde is zowat het ergste wat ik me kon voorstellen. Op haar 18e verjaardag ging Genie weer wonen bij haar moeder, Irene, in het huis waar ze zo verschrikkelijk mishandeld was. Maar na enkele weken was het duidelijk dat Irene het niet aan kon. Vanaf dan heeft de staat de voogdij over Genie met verschrikkelijke gevolgen. - Ik was student en mensen luisterden niet naar mij. Mensen die moesten ingrijpen luisterden niet naar mij. En zo besteedde ik heel veel tijd aan de telefoon, mensen smekend om in te grijpen en deze persoon te redden, die het ergste geval van verwaarlozing en afzondering had beleeft in de medische geschiedenis. - Genie verhuisde van thuis naar thuis soms met de mensen die dienden als haar therapeuten. Dit potentieel belangenconflict zorgde voor spanningen tussen de velen die betrokken waren bij haar leven en er begon een getouwtrek om het leven van het kind. Terwijl Genies toestand verslechterd, beslist Irene dat Susan Courtis en de andere academici te dichtbij Genie waren komen te staan. Een rechtzaak volgde. - Eerst werd ik gevraagd om voogd te worden maar een week later mocht ik haar ineens niet meer zien of bellen en heb sindsdien helemaal geen contact meer met haar mogen hebben. Ondanks dat ik veel Ik ben nog steeds een wetenschapper Ik ben nog steeds geintersseerd in haar taalgebruik en allerlei dingen die ik wetenschappelijk zou willen onderzoeken, maar allereerst zou ik haar gewoon willen zien. Nu staat ze onder verantwoordelijkheid van de rechtbank, Genie leeft in een verzorgingstehuis voor volwassenen ergens in Los Angeles onthouden van het zien van mensen die ooit zo veel voor haar betekende.