Wat is de snelst groeiende gezondheidsbedreiging voor Amerikanen? Kanker? Hartaanvallen? Diabetes? Eigenlijk: geen van deze. Het is de ziekte van Alzheimer. Elke 67 seconden wordt er bij iemand in de VS Alzheimer vastgesteld. Met een verdrievoudiging van het aantal Alzheimerpatienten tegen 2050 wordt de zorg voor hen, en voor de rest van de verouderende bevolking, een zware maatschappelijke uitdaging. Mijn familie heeft zelf de moeilijkheden van de zorg voor Alzheimerpatiënten ervaren. Ik groeide op in een familie met drie generaties en was altijd sterk verbonden met mijn grootvader. Toen ik vier jaar oud was, liepen mijn grootvader en ik in een park in Japan en plotseling was hij verdwaald. Een van de beangstigendste ervaringen in mijn leven en ook het eerste voorval dat erop wees dat mijn grootvader de ziekte van Alzheimer had. De afgelopen 12 jaar ging hij snel achteruit, en vooral zijn spontane wandelingen veroorzaakten veel stress. Mijn tante, die zijn zorg op zich had genomen, had moeite om 's nachts wakker en waakzaam te zijn, en kon hem vaak niet beletten om op te staan. Ik maakte me echt ongerust over het welzijn van mijn tante en ook over grootvaders veiligheid. Ik zocht hard naar een oplossing voor ons probleem, maar vond die niet. Tot zo'n twee jaar geleden. Ik moest op mijn grootvader letten en ik zag hem uit bed stappen. Toen zijn voet de grond raakte, dacht ik: waarom zou ik geen druksensor op zijn hiel zetten? Als zijn voet de grond raakt, dan registreert de sensor de hogere druk van zijn lichaamsgewicht. Op de smartphone van de verzorger kan dan een signaal afgaan. Mijn tante zou dan 's nachts veel beter slapen zonder angst dat grootvader er zomaar vandoor gaat. Ik zou deze sok graag demonstreren. Kan mijn sokkenmannequin op het podium komen? Super. Zodra de patiënt een voet op de grond zet ... (Belletje) krijgt de smartphone van de verzorger een signaal. Dank je. (Applaus) Dankjewel, sokkenmannequin. Dit is mijn voorlopige ontwerp. Mijn voorkeur voor een oplossing met sensoren komt misschien van mijn levenslange liefde voor sensoren en technologie. Toen ik zes jaar was, viel een oudere vriend van de familie in de badkamer en verwondde zich ernstig. Ik vreesde voor mijn eigen grootouders en wilde een slim badkameralarm uitvinden. In de badkamertegels zouden bewegingssensoren komen die konden waarnemen of iemand viel in de badkamer. Omdat ik toen pas zes was en nog niet afgestudeerd aan de kleuterschool, had ik niet de mogelijkheden om van mijn idee realiteit te maken. Door mijn onderzoekservaringen kreeg ik het verlangen om oudere mensen met sensoren te helpen. Ik denk dat sensoren de levenskwaliteit van ouderen kunnen verbeteren. Ik had drie obstakels om mijn plan te realiseren: ten eerste, een sensor maken; ten tweede, een schakeling ontwerpen; en als derde, de smartphone app. Ik begreep dat mijn project nog niet zo eenvoudig was als ik in eerste instantie had gedacht. Ik moest dus eerst een draagbare sensor maken, dun en flexibel genoeg om comfortabel onder de voet gedragen te worden. Na uitgebreid onderzoek naar verschillende materialen zoals rubber, wat te dik bleek om comfortabel onder de voet gedragen te worden, besloot ik een foliesensor te printen met inktdeeltjes die geleidend en drukgevoelig zijn. Als daar druk op wordt uitgeoefend, dan wordt de weerstand kleiner. Ik kon dus een schakeling ontwerpen die druk kon meten door de weerstand te meten. Toen moest ik een draagbare, draadloze schakeling ontwerpen, maar draadloze signalen gebruiken veel energie, en vergen dus grote, zware batterijen. Gelukkig leerde ik over Bluetooth technologie met laag energieverbruik. Daar wordt zo weinig energie gebruikt, dat je een knoopcel kunt gebruiken. Zo zou het systeem niet midden in de nacht uitvallen. Als laatste moest ik een app maken die eigenlijk de smartphone van de verzorger met de sensor verbond. Ik moest mijn kennis van Java en XCode uitbreiden en leren om Bluetooth met laag energieverbruik te programmeren van YouTube lesfilmpjes en verschillende lesboeken. Met deze componenten, kon ik twee prototypen maken. Een waarbij de sensor in een sok is verwerkt, en een herbruikbaar sensorsysteem dat je kunt vastmaken aan alles wat contact maakt met de zool van de patiënt. Ik test dit apparaat nu al een jaar op mijn grootvader, met een succespercentage van 100 procent in het waarnemen van meer dan 900 gevallen waar hij begon te wandelen. Vorig jaar kon ik mijn apparaat uittesten in verschillende verzorgingshuizen in Californië. Momenteel gebruik ik de resultaten daarvan om het apparaat geschikt voor de markt te maken. Door het testen met meerdere patiënten, begreep ik dat ik een oplossing moest vinden voor mensen die 's nachts geen sokken willen dragen. De gegevens van de sensoren van een groot aantal patiënten, helpen om de zorg voor patiënten te verbeteren en misschien zelfs leiden tot een behandelingsmethode. Ik onderzoek nu bijvoorbeeld de relatie tussen het aantal nachtelijke wandelingen van patiënten en hun dagelijkse activiteiten en consumptie. Wat ik nooit zal vergeten, is hoe het apparaat voor het eerst zag dat mijn grootvader 's nachts opstond. Op dat moment werd ik gegrepen door de kracht van techniek om levens te verbeteren. Mensen de gelukkig en gezond zijn -- zo zie ik de wereld voor me. Dank jullie wel. (Applaus)