Wat is de snelst groeiende
gezondheidsbedreiging voor Amerikanen?
Kanker? Hartaanvallen? Diabetes?
Eigenlijk: geen van deze.
Het is de ziekte van Alzheimer.
Elke 67 seconden
wordt er bij iemand in de VS
Alzheimer vastgesteld.
Met een verdrievoudiging van het aantal
Alzheimerpatienten tegen 2050
wordt de zorg voor hen, en voor
de rest van de verouderende bevolking,
een zware maatschappelijke uitdaging.
Mijn familie heeft zelf
de moeilijkheden van de zorg
voor Alzheimerpatiënten ervaren.
Ik groeide op in een familie
met drie generaties
en was altijd sterk verbonden
met mijn grootvader.
Toen ik vier jaar oud was,
liepen mijn grootvader en ik
in een park in Japan
en plotseling was hij verdwaald.
Een van de beangstigendste
ervaringen in mijn leven
en ook het eerste voorval
dat erop wees
dat mijn grootvader de
ziekte van Alzheimer had.
De afgelopen 12 jaar
ging hij snel achteruit,
en vooral zijn spontane wandelingen
veroorzaakten veel stress.
Mijn tante, die zijn zorg
op zich had genomen,
had moeite om 's nachts wakker
en waakzaam te zijn,
en kon hem vaak
niet beletten om op te staan.
Ik maakte me echt ongerust
over het welzijn van mijn tante
en ook over grootvaders veiligheid.
Ik zocht hard naar een oplossing
voor ons probleem,
maar vond die niet.
Tot zo'n twee jaar geleden.
Ik moest op mijn grootvader letten
en ik zag hem uit bed stappen.
Toen zijn voet de grond raakte,
dacht ik: waarom zou ik geen
druksensor op zijn hiel zetten?
Als zijn voet de grond raakt,
dan registreert de sensor
de hogere druk van zijn lichaamsgewicht.
Op de smartphone van de verzorger
kan dan een signaal afgaan.
Mijn tante zou dan
's nachts veel beter slapen
zonder angst dat grootvader
er zomaar vandoor gaat.
Ik zou deze sok graag demonstreren.
Kan mijn sokkenmannequin
op het podium komen?
Super.
Zodra de patiënt
een voet op de grond zet ...
(Belletje)
krijgt de smartphone
van de verzorger een signaal.
Dank je.
(Applaus)
Dankjewel, sokkenmannequin.
Dit is mijn voorlopige ontwerp.
Mijn voorkeur voor
een oplossing met sensoren
komt misschien van mijn levenslange liefde
voor sensoren en technologie.
Toen ik zes jaar was,
viel een oudere vriend van
de familie in de badkamer
en verwondde zich ernstig.
Ik vreesde voor mijn eigen grootouders
en wilde een slim badkameralarm uitvinden.
In de badkamertegels zouden
bewegingssensoren komen
die konden waarnemen
of iemand viel in de badkamer.
Omdat ik toen pas zes was
en nog niet afgestudeerd
aan de kleuterschool,
had ik niet de mogelijkheden
om van mijn idee realiteit te maken.
Door mijn onderzoekservaringen
kreeg ik het verlangen
om oudere mensen met sensoren te helpen.
Ik denk dat sensoren de levenskwaliteit
van ouderen kunnen verbeteren.
Ik had drie obstakels
om mijn plan te realiseren:
ten eerste, een sensor maken;
ten tweede, een schakeling ontwerpen;
en als derde, de smartphone app.
Ik begreep dat mijn project
nog niet zo eenvoudig was
als ik in eerste instantie had gedacht.
Ik moest dus eerst een draagbare
sensor maken, dun en flexibel genoeg
om comfortabel onder de voet
gedragen te worden.
Na uitgebreid onderzoek naar
verschillende materialen zoals rubber,
wat te dik bleek om comfortabel
onder de voet gedragen te worden,
besloot ik een foliesensor te printen
met inktdeeltjes die geleidend
en drukgevoelig zijn.
Als daar druk op wordt uitgeoefend,
dan wordt de weerstand kleiner.
Ik kon dus een schakeling ontwerpen
die druk kon meten
door de weerstand te meten.
Toen moest ik een draagbare,
draadloze schakeling ontwerpen,
maar draadloze signalen
gebruiken veel energie,
en vergen dus grote, zware batterijen.
Gelukkig leerde ik over Bluetooth
technologie met laag energieverbruik.
Daar wordt zo weinig energie gebruikt,
dat je een knoopcel kunt gebruiken.
Zo zou het systeem niet
midden in de nacht uitvallen.
Als laatste moest ik
een app maken die eigenlijk
de smartphone van de verzorger
met de sensor verbond.
Ik moest mijn kennis
van Java en XCode uitbreiden
en leren om Bluetooth
met laag energieverbruik te programmeren
van YouTube lesfilmpjes
en verschillende lesboeken.
Met deze componenten,
kon ik twee prototypen maken.
Een waarbij de sensor
in een sok is verwerkt,
en een herbruikbaar sensorsysteem
dat je kunt vastmaken
aan alles wat contact maakt
met de zool van de patiënt.
Ik test dit apparaat nu al
een jaar op mijn grootvader,
met een succespercentage van 100 procent
in het waarnemen van meer dan 900 gevallen
waar hij begon te wandelen.
Vorig jaar kon ik mijn apparaat uittesten
in verschillende verzorgingshuizen
in Californië.
Momenteel gebruik ik de resultaten daarvan
om het apparaat geschikt
voor de markt te maken.
Door het testen met meerdere patiënten,
begreep ik dat ik
een oplossing moest vinden
voor mensen die 's nachts
geen sokken willen dragen.
De gegevens van de sensoren
van een groot aantal patiënten,
helpen om de zorg
voor patiënten te verbeteren
en misschien zelfs leiden
tot een behandelingsmethode.
Ik onderzoek nu bijvoorbeeld
de relatie tussen het aantal
nachtelijke wandelingen van patiënten
en hun dagelijkse activiteiten
en consumptie.
Wat ik nooit zal vergeten,
is hoe het apparaat voor het eerst
zag dat mijn grootvader 's nachts opstond.
Op dat moment werd ik gegrepen
door de kracht van techniek
om levens te verbeteren.
Mensen de gelukkig en gezond zijn --
zo zie ik de wereld voor me.
Dank jullie wel.
(Applaus)