WEBVTT

00:00:00.920 --> 00:00:02.420
تنها کمی بیش از یک سال پیش

00:00:02.610 --> 00:00:05.216
برای سومین بار در عمرم،
زندگی برای من متوقف شد.

00:00:05.240 --> 00:00:09.520
یک جراحی کوچک داشتم،
و مغز من داشت از مواد بیهوشی پر می‌شد.

00:00:10.520 --> 00:00:13.856
من احساسی از رها شدگی،
از هم پاشیدگی و سردی را

00:00:13.880 --> 00:00:15.080
به یاد می آورم.

00:00:15.880 --> 00:00:18.296
و بعد از آن برگشتم،
گیج و گم گشته،

00:00:18.320 --> 00:00:19.760
اما قطعا حضور داشتم.

00:00:20.100 --> 00:00:22.096
حالا، زمانی که از خوابی عمیق بیدار میشوید،

00:00:22.120 --> 00:00:25.376
ممکن است احساس گیجی درباره زمان کنید
و یا زیاد خوابی ناراحت باشید،

00:00:25.400 --> 00:00:28.136
اما همیشه حسی حاکی از گذر زمان 
وجود دارد،

00:00:28.160 --> 00:00:30.376
از پیوستگی زمانی میان قبل و اکنون.

00:00:30.400 --> 00:00:32.616
برگشتن از بیهوشی بسیار متفاوت است.

00:00:32.640 --> 00:00:35.136
نمیشه فهمید برای ۵ دقیقه بیهوش بودم یا 
پنج ساعت،

00:00:35.160 --> 00:00:36.576
یا پنج سال یا حتی ۵۰ سال.

00:00:36.600 --> 00:00:38.056
حقیقت این است 
که آنجا نبودم.

00:00:38.080 --> 00:00:39.690
این فراموشی محض بود.

00:00:40.240 --> 00:00:42.296
داروی بیهوشی--
جادوی دوران مدرن است.

00:00:42.320 --> 00:00:45.496
مردم را تبدیل به اشیا می کند،

00:00:45.520 --> 00:00:47.520
با این امید که دوباره به آدم تبدیل شویم.

00:00:47.544 --> 00:00:48.776
و در این فرآیند

00:00:48.800 --> 00:00:52.040
یکی از بزرگترین حقایق ناشناخته علم و 
فلسفه نهفته است.

NOTE Paragraph

00:00:52.400 --> 00:00:54.016
اینکه، هوشیاری چگونه رخ می دهد؟

00:00:54.040 --> 00:00:56.256
به نحوی، در مغز هریک از ما،

00:00:56.280 --> 00:00:59.176
مجموعه فعالیت میلیاردها نورون،

00:00:59.200 --> 00:01:02.216
که هریک ماشین زیستی کوچکی است،

00:01:02.240 --> 00:01:04.056
در حال تولید تجربه هشیارانه است.

00:01:04.080 --> 00:01:06.016
و نه هر تجربه هشیارانه ای --

00:01:06.040 --> 00:01:08.421
بلکه تجربه هشیارانه شما در
این لحظه و این مکان.

00:01:08.445 --> 00:01:09.645
اما این چطور رخ می دهد؟

NOTE Paragraph

00:01:10.560 --> 00:01:12.616
پاسخ دادن به این سوال بسیار مهم است

00:01:12.640 --> 00:01:15.496
زیرا هشیاری برای هریک از ما
مهم ترین داشته مان است.

00:01:15.520 --> 00:01:17.520
بدون آن، هیچ دنیایی وجود ندارد،

00:01:18.400 --> 00:01:19.776
هیچ خودی معنا ندارد،

00:01:19.800 --> 00:01:21.336
هیچ چیز نیست.

00:01:21.360 --> 00:01:23.313
و وقتی رنج میکشیم، این رنج هشیارانه است

00:01:23.337 --> 00:01:25.417
خواه بدلیل مشکلات ذهنی 
یا که ناشی از درد

00:01:26.400 --> 00:01:29.336
و اگر میتوانیم لذت و رنج را تجربه کنیم،

00:01:29.360 --> 00:01:30.800
حیوانات دیگر چطور؟

00:01:31.320 --> 00:01:32.736
آنها هم ممکن است هشیار باشند؟

00:01:32.760 --> 00:01:34.416
آیا آنها هم احساسی اول شخص دارند؟

00:01:34.440 --> 00:01:37.576
و همانطور که کامپیوترها در حال سریعتر و
هوشمندتر شدن هستند،

00:01:37.600 --> 00:01:40.176
شاید در آینده ای نه چندان دور،
به نقطه ای برسیم

00:01:40.200 --> 00:01:42.936
که آیفون من احساسی از تجربه
شخصی پیدا کند.

NOTE Paragraph

00:01:42.960 --> 00:01:47.440
البته فکر می کنم که این دیدگاه ‌درباره هوش
مصنوعی هشیار خیلی دور از ذهن است.

00:01:47.960 --> 00:01:50.336
و دلیلش این است که تحقیقات من به من
می گوید

00:01:50.360 --> 00:01:53.016
که آگاهی صرفا به هوش وابسته
نیست

00:01:53.040 --> 00:01:57.616
و بیشتر به طبیعت ما به عنوان ارگانیزم هایی
زنده و در حال تنفس مربوط است.

00:01:57.640 --> 00:02:00.336
هشیاری و هوشمندی موضوعات
بسیار متفاوتی هستند.

00:02:00.360 --> 00:02:04.680
شما برای رنج بردن لازم ندارید هوشمند باشید
اما احتمالا لازم است زنده باشید.

NOTE Paragraph

00:02:05.200 --> 00:02:06.896
در داستانی که می خواهم برایتان بگویم

00:02:06.920 --> 00:02:09.256
تجربه هشیارانه ما از دنیای اطرافمان

00:02:09.280 --> 00:02:10.616
و از خودمان در این دنیا،

00:02:10.639 --> 00:02:13.176
شکلی از توهمات کنترل شده هستند

00:02:13.200 --> 00:02:17.040
که به همراه، از طریق و به علت
جسم زنده ما اتفاق می افتند.

NOTE Paragraph

00:02:17.840 --> 00:02:21.176
حال، شاید شنیده باشید که ما هیچ چیز
درباره اینکه چطور

00:02:21.200 --> 00:02:23.936
مغز و جسم به هشیاری رسیدند نمی دانیم.

00:02:23.960 --> 00:02:27.096
بعضی افراد حتی معتقدند که این موضوع
کاملا ورای محدوده های علم است.

00:02:27.120 --> 00:02:28.336
اما در واقع،

00:02:28.360 --> 00:02:32.496
۲۵ سال اخیر شاهد انبوهی از تحقیقات علمی
در این حوزه بوده است.

00:02:32.520 --> 00:02:35.296
اگر شما به آزمایشگاه من در دانشگاه
ساسکس بیایید،

00:02:35.320 --> 00:02:38.480
می توانید دانشمندانی از انواع رشته ها
و حتی

00:02:39.200 --> 00:02:41.120
فلاسفه را ببینید.

00:02:41.800 --> 00:02:45.776
همه ما در کنار هم سعی داریم بفهمیم
هشیاری چطور رخ داده است

00:02:45.800 --> 00:02:47.520
و وقتی از کار می افتد چه پیش می آید.

00:02:47.880 --> 00:02:50.016
و استراتژی ما بسیار ساده است.

00:02:50.040 --> 00:02:52.016
من مایلم درباره هشیاری به همان شیوه ای
فکر

00:02:52.040 --> 00:02:54.256
کنم که ما یاد گرفتیم درباره زندگی
فکر کنیم.

00:02:54.280 --> 00:02:56.896
در دوره ای، مردم فکر می کردند که ویژگی
اصلی زنده بودن

00:02:56.920 --> 00:02:59.536
توسط فیزیک و شیمی قابل توضیح نیست --

00:02:59.560 --> 00:03:01.720
یعنی تعریف زندگی فراتر از مکانیزم ها است.

00:03:02.480 --> 00:03:04.376
اما این اعتقاد دیگر رایج نیست.

00:03:04.400 --> 00:03:06.016
زمانی که زیست شناسان شروع به توضیح

00:03:06.040 --> 00:03:08.616
ویژگی های سیستم های زنده

00:03:08.640 --> 00:03:10.456
به کمک فیزیک و شیمی کردند --

00:03:10.480 --> 00:03:13.536
چیزهایی مثل متابولیسم، تولید مثل،
بقا --

00:03:13.560 --> 00:03:17.376
رمزآلود بودن چیستی زندگی به تدریج
شروع به محو شدن کرد،

00:03:17.400 --> 00:03:20.456
و مردم دیگر پاسخ های جادویی به این سوال
نمی دادند،

00:03:20.480 --> 00:03:22.480
مثل نیروی زندگی.

00:03:23.080 --> 00:03:25.736
درست مثل زندگی، هشیاری هم تعریف شد.

00:03:25.760 --> 00:03:28.056
به محض اینکه شروع به توضیح ویژگیهایش کنیم

00:03:28.080 --> 00:03:31.776
به واسطه اتفاقاتی که در درون مغز و بدن
رخ می دهد،

00:03:31.800 --> 00:03:35.216
معمای به ظاهر غیر قابل حل مربوط به 
چیستی هشیاری

00:03:35.240 --> 00:03:36.976
شروع به محو شدن می کند.

00:03:37.000 --> 00:03:38.720
حداقل این برنامه ما است.

NOTE Paragraph

00:03:39.280 --> 00:03:40.536
پس بیایید شروع کنیم.

00:03:40.560 --> 00:03:42.536
ویژگی های هشیاری کدام ها هستند؟

00:03:42.560 --> 00:03:45.084
دانش آگاهی چه مواردی را باید
توضیح بدهد؟

00:03:45.960 --> 00:03:49.656
خب برای امروز، دوست دارم هشیاری را به
دو شکل متفاوت در نظر بگیرم.

00:03:49.680 --> 00:03:52.056
تجربیاتی از دنیای اطراف ما وجود دارد،

00:03:52.080 --> 00:03:54.296
که مملو است از تصاویر، صداها و بوها،

00:03:54.320 --> 00:03:58.240
یک فیلم درونی چند حسی، پانوراما، سه بعدی
و کاملا غرق کننده وجود دارد.

00:03:59.000 --> 00:04:00.560
و از طرفی خود هشیار ما قرار دارد

00:04:01.080 --> 00:04:03.536
آن تجربه خاص "تو" بودن یا "من" بودن.

00:04:03.560 --> 00:04:05.576
کاراکتر اصلی در این فیلم درونی،

00:04:05.600 --> 00:04:08.960
و احتمالا آن جنبه هشیاری که همه
ما بیش از هرچیز به آن توجه داریم.

00:04:09.840 --> 00:04:12.296
بیایید با تجربیات جهان پیرامون شروع کنیم،

00:04:12.320 --> 00:04:16.055
و با این ایده مهم که مغز یک موتور
پیش بینی کننده است.

NOTE Paragraph

00:04:16.079 --> 00:04:17.839
تصور کنید که یک مغز هستید.

00:04:18.600 --> 00:04:20.255
شما در جمجمه استخوانی تان
محبوسید،

00:04:20.279 --> 00:04:22.496
و سعی میکنید بفهمید دردنیای
بیرون چه وجود دارد.

00:04:22.520 --> 00:04:25.536
هیچ نوری در جمجمه نیست،
هیچ صدایی هم نیست.

00:04:25.560 --> 00:04:28.336
تنها سر نخ شما مجموعه ای از
جریان های الکتریکی است

00:04:28.360 --> 00:04:31.536
که تنها به شکلی غیرمستقیم به
آنچه در جهان بیرون است ربط دارد،

00:04:31.560 --> 00:04:32.760
هر آنچه که ممکن است باشد.

00:04:33.520 --> 00:04:35.656
پس ادراک -فهمیدن 
اینکه چه چیزی آن بیرون هست-

00:04:35.680 --> 00:04:38.536
باید یک فرآیند حدس زدن آگاهانه باشد

00:04:38.560 --> 00:04:41.696
که در آن مغز سیگنالهای حسی را با
انتظارات یا باورهای

00:04:41.720 --> 00:04:45.776
قبلی اش درباره دنیای بیرون ترکیب می کند

00:04:45.800 --> 00:04:48.936
تا بهترین حدسش را درباره منشا آن سیگنال
ها بزند.

00:04:48.960 --> 00:04:51.656
مغز نه صدایی می شنود و نه نوری می بیند.

00:04:51.680 --> 00:04:56.040
چیزی که ما درک می کنیم بهترین 
حدس مغز است درباره آنچه در جهان وجود دارد.

NOTE Paragraph

00:04:57.040 --> 00:04:59.960
بگذارید چند مثال درباره این موضوع بزنم.

00:05:00.400 --> 00:05:02.376
شاید قبلا این خطای بصری را دیده باشید،

00:05:02.400 --> 00:05:04.656
اما اینبار میخواهم به شکل تازه ای
به آن فکر کنید

00:05:04.680 --> 00:05:06.736
اگر به دو مربع A و B نگاه کنید،

00:05:06.760 --> 00:05:10.080
آنها باید برای شما به دو رنگ خاکستری
متفاوت دیده شوند، همینطوره؟

00:05:11.040 --> 00:05:14.016
اما آنها در حقیقت کاملا همرنگ هستند.

00:05:14.040 --> 00:05:15.376
و من میتوانم این را نشان دهم

00:05:15.400 --> 00:05:17.616
اگر نسخه دیگری از این تصویر
را اینجا قرار دهم

00:05:17.640 --> 00:05:20.656
و این دو مربع را با مستطیلی
خاکستری به هم وصل کنم

00:05:20.680 --> 00:05:22.336
میتوانید ببینید که مربع ها همرنگند

00:05:22.360 --> 00:05:24.136
هر دو یک درجه یکسان از توسی هستند.

00:05:24.160 --> 00:05:25.816
و اگر هنوز هم حرف مرا باور ندارید،

00:05:25.840 --> 00:05:28.080
من از طریق مستطیل همرنگ
آنها را به هم وصل میکنم.

00:05:28.680 --> 00:05:32.040
این یک شکل واحد خاکستری رنگ است،
و هیچ تفاوتی در آن نیست.

00:05:32.760 --> 00:05:34.456
این کار یک شعبده بازی نیست.

00:05:34.480 --> 00:05:35.896
هر دوی آنها یک رنگ بودند،

00:05:35.920 --> 00:05:38.120
اما وقتی آن را بر میداریم
متفاوت به نظر میرسند

00:05:39.240 --> 00:05:40.496
آنچه اینجا اتفاق می افتد

00:05:40.520 --> 00:05:43.336
این است که مغز از توقعات پیشینی که عمیقا
در مدارهای

00:05:43.360 --> 00:05:46.456
بخش بینایی اش تعبیه شده استفاده می‌‌کند

00:05:46.480 --> 00:05:49.176
که بواسطه آن سایه ای موجب تیره شدن
ظاهر یک سطح می شود

00:05:49.200 --> 00:05:52.840
که باعث می شود ما B را روشنتر از 
آنچه واقعا هست می بینیم.

NOTE Paragraph

00:05:53.920 --> 00:05:55.176
یک مثال دیگر هم می زنم،

00:05:55.200 --> 00:05:58.376
که نشان می دهد مغز چقدر سریع می تواند
از پیش بینی جدیدی استفاده کند

00:05:58.400 --> 00:06:00.696
تا آنچه ما هوشیارانه تجربه می کنیم را
تغییر دهد.

00:06:00.720 --> 00:06:01.920
به این گوش بدهید.

NOTE Paragraph

00:06:03.440 --> 00:06:06.480
(صدای غیرقابل فهم)

NOTE Paragraph

00:06:07.320 --> 00:06:08.896
به نظر عجیب می رسد، نه؟

00:06:08.920 --> 00:06:11.349
دوباره گوش بدهید و سعی کنید
آن را متوجه شوید.

NOTE Paragraph

00:06:11.760 --> 00:06:14.720
(صدای غیرقابل فهم)

NOTE Paragraph

00:06:15.880 --> 00:06:17.136
هنوز عجیب است.

00:06:17.160 --> 00:06:18.360
حالا به این گوش دهید.

NOTE Paragraph

00:06:18.920 --> 00:06:21.976
(صدای ضبط شده) آنیل ست: فکر می کنم برگزیت
ایده واقعا بدی بود.

NOTE Paragraph

00:06:22.000 --> 00:06:23.336
(خنده)

NOTE Paragraph

00:06:23.360 --> 00:06:24.576
که من همینطور فکر می کنم.

NOTE Paragraph

00:06:24.600 --> 00:06:26.416
خب شما چند کلمه شنیدید، درسته؟

00:06:26.440 --> 00:06:29.536
حالا به صدای اولیه دوباره گوش دهید.
دوباره پخشش می کنم.

NOTE Paragraph

00:06:29.560 --> 00:06:32.616
(صدای غیرقابل فهم)

NOTE Paragraph

00:06:32.640 --> 00:06:35.136
آره؟ حالا می توانید کلماتش را تشخیص بدهید؟

00:06:35.160 --> 00:06:36.360
یکباره دیگر محض شانس.

NOTE Paragraph

00:06:37.040 --> 00:06:40.040
(صدای غیرقابل فهم)

NOTE Paragraph

00:06:41.000 --> 00:06:43.256
اوکی، چه اتفاقی دارد می افتد؟

00:06:43.280 --> 00:06:46.856
نقطه قابل توجه این هست که اطلاعات
حسی که به مغز می رسند

00:06:46.880 --> 00:06:48.080
هیچ تغییری نکرده اند.

00:06:48.680 --> 00:06:51.216
تنها چیزی که عوض شده بهترین
حدس مغز شماست

00:06:51.240 --> 00:06:53.296
از منشا و اصل اون اطلاعات حسی.

00:06:53.320 --> 00:06:55.680
و آن چیزی که شما هشیارانه میشنوید را
تغییر میدهد.

00:06:56.560 --> 00:06:59.696
حال، همه اینها، مبنای ادراک مغز را برای ما

00:06:59.720 --> 00:07:01.176
کمی متفاوت تر می سازند.

00:07:01.200 --> 00:07:05.216
به جای اینکه ادراک ما عمدتا وابسته به
سیگنال های ورودی به مغز

00:07:05.240 --> 00:07:06.776
از دنیای بیرون باشد،

00:07:06.800 --> 00:07:09.296
اگر بیشتر نه، به همان اندازه به

00:07:09.320 --> 00:07:13.240
پیش بینی های ادراکی که در جهت مخالف تولید
می شود وابسته است.

00:07:14.160 --> 00:07:16.216
ما به شکلی منفعلانه دنیا را ادراک نمی کنیم

00:07:16.240 --> 00:07:17.936
بلکه به شکلی فعالانه آن را میسازیم.

00:07:17.960 --> 00:07:20.576
دنیایی که ما تجربه می کنیم، به همان اندازه

00:07:20.600 --> 00:07:21.936
که از بیرون ناشی می شود،

00:07:21.960 --> 00:07:23.280
از درون ما هم نشات می گیرد.

NOTE Paragraph

00:07:23.640 --> 00:07:25.816
بگذارید برای شما یک مثال دیگر از ادراک

00:07:25.840 --> 00:07:28.720
به عنوان فرآیندی فعال و تولیدی بزنم.

00:07:29.400 --> 00:07:34.536
در اینجا ما واقعیت مجازی را به شکل عمیقی
با پردازش تصویر ترکیب کرده ایم

00:07:34.560 --> 00:07:37.536
تا اثراتی را از پیش بینی های 
به شدت قوی درباره تجربه

00:07:37.560 --> 00:07:38.896
شبیه سازی کنیم.

00:07:38.920 --> 00:07:41.816
در این ویدیوی پانوراما،
ما دنیا -که در اینجا خوابگاه ساسکس

00:07:41.840 --> 00:07:43.736
است - را تبدیل به یک

00:07:43.760 --> 00:07:45.320
زمین بازی ساکدلیک کردیم.

00:07:45.760 --> 00:07:49.616
ما فیلمی را با استفاده از الگوریتمی بر
مبنای خواب عمیق گوگل تولید کردیم

00:07:49.640 --> 00:07:53.736
تا اثرات پیش بینی های ادراکی به شدت قوی‌ای
را شبیه سازی کنیم.

00:07:53.760 --> 00:07:55.376
در این مورد، منظور دیدن سگ ها است.

00:07:55.400 --> 00:07:57.536
و خواهید دید که این چیز بسیار عجیبی است.

00:07:57.560 --> 00:07:59.656
زمانی که پیش بینی های ادراکی بسیار شدیداند

00:07:59.680 --> 00:08:01.056
مثل همین مورد،

00:08:01.080 --> 00:08:03.976
نتیجه بسیار شبیه به توهمی می شود
که مردم

00:08:04.000 --> 00:08:06.016
در حالت های ذهنی دستکاری شده
گزارش می کنند

00:08:06.040 --> 00:08:08.120
یا حتی در حالت روان پریشی.

NOTE Paragraph

00:08:09.120 --> 00:08:10.787
حال، یک لحظه به آن فکر کنید.

00:08:11.160 --> 00:08:16.256
اگر توهم شکلی از ادراک کنترل نشده باشد،

00:08:16.280 --> 00:08:20.736
پس ادراک همین جا و همین لحظه هم
شکلی از توهم است،

00:08:20.760 --> 00:08:22.776
اما شکل کنترل شده توهم

00:08:22.800 --> 00:08:25.696
که در آن پیش بینی های مغز 
تحت تسلط اطلاعات حسی

00:08:25.720 --> 00:08:27.600
از جهان بیرون هستند.

00:08:28.200 --> 00:08:31.176
در واقع، همه ما در همه لحظات در حال
توهم هستیم،

00:08:31.200 --> 00:08:32.576
مثل همین حالا.

00:08:32.600 --> 00:08:35.416
مسئله اینجاست که وقتی ما درباره 
توهم هایمان توافق داریم،

00:08:35.440 --> 00:08:36.640
آن را «واقعیت» می نامیم.

NOTE Paragraph

00:08:37.280 --> 00:08:41.216
(خنده)

NOTE Paragraph

00:08:41.240 --> 00:08:44.576
حالا می خواهم به شما بگویم که تجربه
شما از «خود»تان،

00:08:44.600 --> 00:08:46.416
آن تجربه خاص «شما بودن»

00:08:46.440 --> 00:08:49.730
یک توهم کنترل شده است که توسط
مغزتان تولید شده است.

00:08:49.730 --> 00:08:51.976
حالا ممکن است این خیلی عجیب به نظر برسد، 
درست است؟

00:08:52.000 --> 00:08:54.136
بله، خطاهای بصری می تواند چشم ما را
فریب دهد،

00:08:54.160 --> 00:08:57.680
اما چطور ممکن است من درباره معنای
«من بودن»ام فریب خورده باشم؟

00:08:58.200 --> 00:08:59.416
برای بیشتر ما،

00:08:59.440 --> 00:09:01.016
تجربه فردی ما

00:09:01.040 --> 00:09:03.136
آنقدر آشنا، یکپارچه و پیوسته است

00:09:03.160 --> 00:09:05.376
که به سختی می توان
آن را مسلم و بدیهی نشمرد.

00:09:05.400 --> 00:09:07.216
اما ما نباید آن را بدیهی بشماریم.

00:09:07.240 --> 00:09:10.456
در واقع روشهای متفاوت بسیاری وجود دارد
که ما خودمان را تجربه میکنیم

00:09:10.480 --> 00:09:12.576
یکی تجربه جسم داشتن مان است

00:09:12.600 --> 00:09:14.056
و دیگری جسم بودن مان.

00:09:14.080 --> 00:09:16.216
تجربه ادراک جهان از نقطه نظر

00:09:16.240 --> 00:09:17.880
اول شخص وجود دارد.

00:09:18.240 --> 00:09:20.456
تجربه نیت کردن به انجام کارهایی،

00:09:20.480 --> 00:09:23.200
و بودن علت رویدادهایی که در جهان
اتفاق می افتند نیز هست.

00:09:23.640 --> 00:09:24.896
و تجربیاتی دیگر هستند از

00:09:24.920 --> 00:09:28.816
بودن یک شخصیت پیوسته ولی متمایز
در طول زمان،

00:09:28.840 --> 00:09:31.680
که از مجموعه غنی ای از خاطرات و تعاملات
اجتماعی شکل گرفته.

NOTE Paragraph

00:09:32.200 --> 00:09:33.496
تحقیقات بسیاری نشان میدهند

00:09:33.520 --> 00:09:35.856
و روانپزشکان
و متخصصین اعصاب به خوبی می دانند که

00:09:35.880 --> 00:09:38.776
این روشهای مختلف ما برای تجربه «خود»مان

00:09:38.800 --> 00:09:40.496
همه می توانند از همه جدا شوند.

00:09:40.520 --> 00:09:43.416
معنایش این است که آن تجربه اولیه
و پیش زمینه ‌ی یک خود واحد،

00:09:43.440 --> 00:09:48.016
یک ساختار شکننده و تولید شده توسط 
مغز است.

00:09:48.040 --> 00:09:50.696
یک تجربه دیگر که درست مثل بقیه تجربه هاست

00:09:50.720 --> 00:09:51.920
نیاز به توضیح دارد.

NOTE Paragraph

00:09:52.720 --> 00:09:54.496
پس بیایید به خود جسمانی مان برگردیم.

00:09:54.520 --> 00:09:57.256
مغز چطور تجربه جسم بودن و جسم داشتن
را برای ما

00:09:57.280 --> 00:09:58.536
تولید می کند؟

00:09:58.560 --> 00:10:00.416
در اینجا هم همان قواعد حاکم است.

00:10:00.440 --> 00:10:01.896
مغز بهترین حدسش را درباره

00:10:01.920 --> 00:10:04.120
آنچه بخشی از بدن هست و آنچه نیست می زند.

00:10:04.880 --> 00:10:08.616
و یک تحقیق زیبا در عصب شناسی در همین مورد
انجام شده است.

00:10:08.640 --> 00:10:10.616
و علی رغم اکثر تحقیقات عصب شناختی،

00:10:10.640 --> 00:10:12.136
این را میتوانید 
در خانه انجام دهید

00:10:12.160 --> 00:10:14.056
تنها چیزی که لازم دارید یکی از اینهاست.

NOTE Paragraph

00:10:14.080 --> 00:10:15.336
(خنده)

NOTE Paragraph

00:10:15.360 --> 00:10:16.800
و چند تا قلم موی رنگ.

NOTE Paragraph

00:10:18.880 --> 00:10:20.256
در خطای بصری دست پلاستیکی،

00:10:20.280 --> 00:10:22.256
دست واقعی فرد از دیدرس او خارج است،

00:10:22.280 --> 00:10:24.896
و یک دست پلاستیکی مقابل او قرار داده میشود

00:10:24.920 --> 00:10:28.176
سپس هر دوی این دست ها هم زمان
توسط قلم مو نوازش می شوند

00:10:28.200 --> 00:10:30.880
در حالی که فرد به دست مصنوعی نگاه می کند.

00:10:31.320 --> 00:10:33.296
حالا، برای بیشتر افراد، بعد از مدتی،

00:10:33.320 --> 00:10:35.416
این منجر به احساس غیرقابل تشخیصی می شود

00:10:35.440 --> 00:10:38.040
حاکی از اینکه دست مصنوعی بخشی از بدن
آنها است.

00:10:39.640 --> 00:10:43.816
و این فرض وجود دارد که هماهنگی میان 
دیدن تجربه لمسی و احساس کردنش بر روی

00:10:43.840 --> 00:10:48.216
جسمی که شبیه به دست است و تقریبا در جایی
قرار گرفته که دست باید باشد،

00:10:48.240 --> 00:10:51.016
شواهد کافی برای مغز است که بهترین حدسش
را بزند

00:10:51.040 --> 00:10:54.256
مبنی بر اینکه دست مصنوعی در واقع بخشی از
بدن او است.

NOTE Paragraph

00:10:54.280 --> 00:10:56.880
(خنده)

NOTE Paragraph

00:11:02.880 --> 00:11:05.496
پس شما می توانید انواع چیزهای
هوشمندانه ای را بسنجید.

00:11:05.520 --> 00:11:08.816
می توانید رسانایی پوست و پاسخ های شوکی را
اندازه بگیرید،

00:11:08.840 --> 00:11:10.096
اما نیازی نیست.

00:11:10.120 --> 00:11:13.056
بدیهی است که مرد لباس آبی دست مصنوعی را
به عنوان دستش پذیرفته.

00:11:13.080 --> 00:11:16.496
این یعنی حتی تجربیات ما از
چیستی جسم مان هم

00:11:16.520 --> 00:11:18.056
به نوعی با حدس و گمان است --

00:11:18.080 --> 00:11:20.560
که حاصل توهم کنترل شده مغز ماست.

NOTE Paragraph

00:11:21.480 --> 00:11:22.680
یک چیز دیگر هم هست.

00:11:24.120 --> 00:11:27.776
ما بدنهایمان را صرفا به عنوان اشیایی در
جهان و از بیرون تجربه نمی کنیم،

00:11:27.800 --> 00:11:29.536
ما از درون هم آنها را تجربه می کنیم.

00:11:29.560 --> 00:11:33.800
همه ما تجربه احساس کردن جسم مان
از درونش را داریم.

00:11:35.000 --> 00:11:37.576
و سیگنال های حسی که از درون بدن ما
می آیند

00:11:37.600 --> 00:11:41.656
به طور پیوسته به مغز درباره وضعیت اعضای
درونی بدن اطلاعات می دهند،

00:11:41.680 --> 00:11:44.336
اینکه قلب چطور عمل می کند، فشار خون
چقدر است،

00:11:44.360 --> 00:11:45.576
و بسیاری از موارد دیگر.

00:11:45.600 --> 00:11:48.080
چنین ادراکی که ما آن را درون نگری
می نامیم،

00:11:48.840 --> 00:11:50.096
کمی نادیده گرفته شده است.

00:11:50.120 --> 00:11:51.536
اما به طور جدی حائز اهمیت است

00:11:51.560 --> 00:11:54.896
زیرا ادراک و تنظیم وضعیت درونی جسم --
آن چیزی است

00:11:54.920 --> 00:11:56.520
که ما را زنده نگه داشته است.

NOTE Paragraph

00:11:56.980 --> 00:11:59.360
این هم شکل دیگری از خطای بصری دست 
پلاستیکی است.

00:11:59.360 --> 00:12:01.336
این حاصل کار آزمایشگاه ما در ساسکس است.

00:12:01.360 --> 00:12:04.500
و در اینجا، مردم ورژن واقعیت مجازی دست شان
را می بینند،

00:12:04.500 --> 00:12:06.176
که به رنگ سیاه و قرمز فلش میزند

00:12:06.200 --> 00:12:09.456
که یا هم ریتم با ضربان قلب آنهاست یا
غیر هم ریتم.

00:12:09.480 --> 00:12:11.936
و وقتی که با ضربان قلب او
هم ریتم است،

00:12:11.960 --> 00:12:15.080
افراد بیشتر حس می کنند که این
بخشی از بدن شان است.

00:12:15.720 --> 00:12:19.216
بنابراین تجربه‌ي داشتن جسم عمیقا
ریشه در

00:12:19.240 --> 00:12:21.640
ادراک درونی ما از جسم مان دارد.

NOTE Paragraph

00:12:23.680 --> 00:12:26.336
یک مورد آخر هست که می خواهم توجه تان
را به آن جلب کنم،

00:12:26.360 --> 00:12:30.016
اینکه تجربه بدن از درون خیلی متفاوت است

00:12:30.040 --> 00:12:32.096
از تجربه جهان بیرون و اطراف ما.

00:12:32.120 --> 00:12:34.816
زمانی که به اطراف نگاه میکنم
جهان پر از اشیا به نظر میرسد

00:12:34.840 --> 00:12:37.016
میزها، صندلی‌ها، دست های لاستیکی،

00:12:37.040 --> 00:12:38.776
مردم، تماشاگران بسیار،

00:12:38.800 --> 00:12:40.776
حتی بدن خودم در جهان،

00:12:40.800 --> 00:12:43.056
میتوانم اینها را مثل
اشیایی از بیرون درک کنم

00:12:43.080 --> 00:12:45.136
اما تجربه من از بدنم از 
درون،

00:12:45.160 --> 00:12:46.576
اینها اصلا شبیه هم نیستند.

00:12:46.600 --> 00:12:48.656
من کلیه هایم را اینجا حس نمی کنم،

00:12:48.680 --> 00:12:50.256
کبدم را اینجا،

00:12:50.280 --> 00:12:51.536
طحالم ...

00:12:51.560 --> 00:12:53.456
من نمی دانم طحالم کجاست،

00:12:53.480 --> 00:12:54.856
اما یک جایی هست.

00:12:54.880 --> 00:12:56.776
من درونم را به صورت اشیایی درک نمی کنم.

00:12:56.800 --> 00:13:00.440
در حقیقت، من تجربه زیادی از درونم ندارم
مگر اینکه چیزی خراب شود.

00:13:01.400 --> 00:13:02.880
و فکر کنم این مهم باشد.

00:13:03.600 --> 00:13:05.696
داشتن ادراک از وضعیت درونی جسم ربطی به

00:13:05.720 --> 00:13:07.576
فهمیدن اینکه چه چیزهایی آنجاست ندارد

00:13:07.600 --> 00:13:09.736
بلکه مربوط است به کنترل و تنظیم --

00:13:09.760 --> 00:13:13.656
به نگه داشتن عوامل فیزیولوژیک
در اندازه های مشخصی

00:13:13.680 --> 00:13:15.520
که با بقای ما سازگاری دارند.

00:13:16.640 --> 00:13:19.496
زمانی که مغز از پیش بینی ها جهت شناخت
آنچه هست استفاده میکند،

00:13:19.520 --> 00:13:22.616
ما اشیا را علت احساسات مان تشخیص می دهیم.

00:13:22.640 --> 00:13:26.256
زمانی که مغز از پیش بینی ها برای کنترل و
تنظیم آنها استفاده می کند،

00:13:26.280 --> 00:13:29.440
ما اینکه چقدر خوب یا بد این کنترل انجام
می شود را تجربه می کنیم.

NOTE Paragraph

00:13:29.880 --> 00:13:32.696
پس ابتدایی ترین تجربه ما از خودمان،

00:13:32.720 --> 00:13:34.776
به عنوان یک ارگانیسم مجسم شده،

00:13:34.800 --> 00:13:38.760
عمیقا ریشه در مکانیزم های زیستی دارد که
ما را زنده نگه داشته اند.

00:13:40.600 --> 00:13:43.096
و زمانی که ما این ایده را به طور
کامل دنبال می کنیم،

00:13:43.120 --> 00:13:46.816
شروع می کنیم به دیدن اینکه همه تجربیات 
هشیارانه ما،

00:13:46.840 --> 00:13:51.576
از آنجایی که همه به مکانیزمهای ادراکی
پیش بینی کننده مشابهی وابسته اند،

00:13:51.600 --> 00:13:55.016
همه از این میل ابتدایی به زنده ماندن 
نشات می گیرند.

00:13:55.040 --> 00:13:57.656
ما جهان و خود را با، از طریق و به دلیل

00:13:57.680 --> 00:14:00.760
جسم های زنده مان تجربه می کنیم.

NOTE Paragraph

00:14:01.560 --> 00:14:03.960
بگذارید من قدم به قدم این موضوع را
جمع بندی کنم.

00:14:04.560 --> 00:14:06.136
آنچه هشیارانه میبینیم وابسته است

00:14:06.160 --> 00:14:08.456
به بهترین حدس ما از آنچه در بیرون
وجود دارد.

00:14:08.480 --> 00:14:10.856
دنیایی که ما تجربه می کنیم از درون به
بیرون می آید،

00:14:10.880 --> 00:14:12.120
نه فقط از بیرون به درون.

00:14:12.600 --> 00:14:15.856
خطای دست پلاستیکی نشان می دهد که
این درباره تجربه ما از چیزی که

00:14:15.880 --> 00:14:17.720
جسم ما هست یا نیست هم صادق است.

00:14:18.560 --> 00:14:22.136
و این پیش بینی های مربوط به خود به شدت
به سیگنال های حسی وابسته اند

00:14:22.160 --> 00:14:23.920
که از اعماق جسم ما می آیند.

00:14:24.400 --> 00:14:25.616
و بالاخره،

00:14:25.640 --> 00:14:30.016
تجربیات ناشی از یک خود مجسم شده
بیشتر مربوط است به کنترل و تنظیم تا

00:14:30.040 --> 00:14:31.720
فهمیدن اینکه چه چیزی آن بیرون هست.

00:14:32.840 --> 00:14:36.056
پس تجربه ما از جهان پیرامون مان و
خودمان در آن --

00:14:36.080 --> 00:14:38.336
خوب، اینها به نوعی توهم هایی 
کنترل شده هستند--

00:14:38.360 --> 00:14:41.256
که در طی میلیون ها سال فرگشت شکل گرفته اند

00:14:41.280 --> 00:14:44.040
تا ما را در این جهان پر از خطر و فرصت
زنده نگه دارند.

00:14:44.480 --> 00:14:47.160
ما وجود خود را پیش بینی می کنیم.

NOTE Paragraph

00:14:48.290 --> 00:14:50.810
میخواهم شما را با سه برداشت از
همه این موارد ترک کنم

00:14:50.810 --> 00:14:53.636
اول،همانطور که شاید ما
از این دنیا درک اشتباهی داشته باشیم،

00:14:53.636 --> 00:14:55.816
از خودمان هم ممکن است درک اشتباهی
داشته باشیم

00:14:55.816 --> 00:14:57.816
زمانی که مکانیزک پیش بینی ما
به خطا می رود.

00:14:57.840 --> 00:15:02.056
درک این، فرصتهای بیشماری را در روانپزشکی
و عصب شناسی برایمان فراهم می آورد،

00:15:02.080 --> 00:15:04.696
زیرا بالاخره میتوانیم به مکانیزمها برسیم

00:15:04.720 --> 00:15:06.616
به جای اینکه به درمان علائم بپردازیم

00:15:06.640 --> 00:15:09.160
در مواردی مثل افسردگی و اسکیزوفرنی.

NOTE Paragraph

00:15:09.720 --> 00:15:10.936
دوم:

00:15:10.960 --> 00:15:14.776
آنچه من هستم را نمی توان تقلیل داد به یا
بارگذاری کرد در

00:15:14.800 --> 00:15:17.176
یک نرم افزار کامپیوتری که روی یک روبات
اجرا میشود،

00:15:17.200 --> 00:15:19.416
هرچقدر هم باهوش یا پیچیده باشد.

00:15:19.440 --> 00:15:22.056
ما موجوداتی بیولوژیک و با گوشت و خون هستیم

00:15:22.080 --> 00:15:25.336
که تجربه هشیارانه مان در همه سطوح توسط

00:15:25.360 --> 00:15:28.336
مکانیزمهای بیولوژیکی شکل گرفته 
که ما را زنده نگه می دارد.

00:15:28.360 --> 00:15:32.000
تنها با باهوشتر کردن کامپیوترها نمی توان
آنها را زنده کرد.

NOTE Paragraph

00:15:33.000 --> 00:15:34.296
بالاخره،

00:15:34.320 --> 00:15:36.296
دنیای درونی فردی ما،

00:15:36.320 --> 00:15:37.976
نحوه هشیار بودن مان

00:15:38.000 --> 00:15:40.760
تنها یک شکل از هشیار بودن است.

00:15:41.840 --> 00:15:43.816
و حتی هشیاری انسانی به طور کلی --

00:15:43.840 --> 00:15:47.816
تنها بخش کوچکی از فضای بیکران هشیاری
ممکن است.

00:15:47.840 --> 00:15:51.496
جهان و خود فردی ما برای هریک از ما
منحصر به فرد است،

00:15:51.520 --> 00:15:54.736
اما همه اینها ریشه در مکانیزم های 
بیولوژیکی دارد

00:15:54.760 --> 00:15:57.360
که ما با موجودات بسیاری در اشتراک داریم.

NOTE Paragraph

00:15:57.920 --> 00:16:00.880
حال، اینها تغییرات اساسی هستند در

00:16:01.760 --> 00:16:04.016
نحوه شناخت ما از خودمان است،

00:16:04.040 --> 00:16:05.896
اما فکر میکنم این تغییرات خوب هستند،

00:16:05.920 --> 00:16:08.296
زیرا همانطور که در علم
مشاهده می شود

00:16:08.320 --> 00:16:10.320
از زمان کپرنیک - ما مرکز جهان نیستیم -

00:16:10.344 --> 00:16:11.576
تا زمان داروین -

00:16:11.600 --> 00:16:13.816
که ما با همه موجودات مرتبطیم -

00:16:13.840 --> 00:16:15.040
تا امروز.

00:16:16.320 --> 00:16:19.056
با درکی عمیق تر

00:16:19.080 --> 00:16:21.496
حس عمیق تری از شگفتی ایجاد میشود،

00:16:21.520 --> 00:16:23.376
و شناخت بهتری پیدا می کنیم از

00:16:23.400 --> 00:16:28.000
اینکه ما بخشی از مابقی طبیعتیم و نه
مجزا از آن.

00:16:28.920 --> 00:16:30.120
و ...

00:16:30.720 --> 00:16:33.096
زمانی که هشیاری ما به انتها می رسد،

00:16:33.120 --> 00:16:35.920
چیزی برای ترسیدن وجود ندارد.

00:16:36.560 --> 00:16:37.760
هیچ چیز.

NOTE Paragraph

00:16:38.480 --> 00:16:39.696
متشکرم.

NOTE Paragraph

00:16:39.720 --> 00:16:47.746
(تشویق)