1
00:00:00,000 --> 00:00:02,000
Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα,

2
00:00:02,000 --> 00:00:05,000
ήμουν εγώ και το σώμα μου.

3
00:00:06,000 --> 00:00:09,000
Το «εγώ» αποτελούνταν από ιστορίες

4
00:00:09,000 --> 00:00:11,000
από διακαείς πόθους, από αγώνες,

5
00:00:11,000 --> 00:00:13,000
από ελπίδες για το μέλλον.

6
00:00:13,000 --> 00:00:15,000
Το «εγώ» προσπαθούσε

7
00:00:15,000 --> 00:00:18,000
να μην είναι αποτέλεσμα 
του βίαιου παρελθόντος μου,

8
00:00:18,000 --> 00:00:20,000
αλλά α αποστασιοποίηση που είχε ήδη συμβεί

9
00:00:20,000 --> 00:00:22,000
ανάμεσα στο «εγώ» και το σώμα μου

10
00:00:22,000 --> 00:00:25,000
είχε ένα αρκετά σημαντικό αποτέλεσμα.

11
00:00:25,000 --> 00:00:28,000
Το «εγώ» προσπαθούσε συνέχεια
να γίνει κάτι, κάποιος.

12
00:00:28,000 --> 00:00:31,000
Το «εγώ» ζούσε μέσα στην προσπάθεια.

13
00:00:31,000 --> 00:00:34,000
Το σώμα μου έμπαινε συχνά στη μέση.

14
00:00:34,000 --> 00:00:36,000
Το «εγώ» ήταν μια επιπλέουσα κεφαλή.

15
00:00:36,000 --> 00:00:39,000
Για χρόνια, φορούσα μόνο καπέλα.

16
00:00:39,000 --> 00:00:41,000
Ήταν ένας τρόπος να κρατήσω
το κεφάλι μου κολλημένο.

17
00:00:41,000 --> 00:00:44,000
Ήταν ένας τρόπος 
να εντοπίζω τον εαυτό μου.

18
00:00:44,000 --> 00:00:46,000
Ανησυχούσα ότι αν έβγαζα το καπέλο μου

19
00:00:46,000 --> 00:00:48,000
θα έφευγε.

20
00:00:48,000 --> 00:00:51,000
Μάλιστα είχα έναν ψυχοθεραπευτή 
που μου είπε μια φορά,

21
00:00:51,000 --> 00:00:52,930
«Ιβ, έρχεσαι εδώ δύο χρόνια τώρα

22
00:00:52,930 --> 00:00:56,630
και, για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δε
μου πέρασε από το μυαλό ότι έχεις σώμα».

23
00:00:56,630 --> 00:00:58,730
Όλο αυτό το διάστημα ζούσα στη πόλη,

24
00:00:58,730 --> 00:01:00,300
γιατί, για να είμαι ειλικρινής,

25
00:01:00,300 --> 00:01:02,000
φοβόμουν τα δέντρα.

26
00:01:02,000 --> 00:01:04,000
Ποτέ δεν έκανα παιδιά

27
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
γιατί τα κεφάλια δεν μπορούν να γεννήσουν.

28
00:01:06,000 --> 00:01:09,000
Τα μωρά, βασικά, δεν βγαίνουν
μέσα από το στόμα σου.

29
00:01:09,000 --> 00:01:12,000
Αφού δεν είχα σημείο αναφοράς
για το σώμα μου,

30
00:01:12,000 --> 00:01:15,000
άρχισα να ρωτάω άλλες γυναίκες
για τα σώματά τους.

31
00:01:15,000 --> 00:01:17,000
συγκεκριμένα, τα αιδοία τους,

32
00:01:17,000 --> 00:01:19,840
γιατί θεωρούσα ότι τα αιδοία
ήταν κάπως σημαντικά.

33
00:01:19,840 --> 00:01:22,380
Αυτό με οδήγησε να γράψω 
το έργο «Αιδοίων Μονόλογοι»

34
00:01:22,380 --> 00:01:24,840
το οποίο με οδήγησε 
με εμμονή και χωρίς σταματημό

35
00:01:24,840 --> 00:01:27,000
να μιλάω για αιδοία οπουδήποτε μπορούσα.

36
00:01:27,000 --> 00:01:30,000
Το έκανα αυτό μπροστά σε πολλούς ξένους.

37
00:01:30,000 --> 00:01:32,000
Ένα βράδυ στη σκηνή

38
00:01:32,000 --> 00:01:35,000
πραγματικά εισήλθα μέσα στο αιδοίο μου.

39
00:01:35,000 --> 00:01:38,000
Ήταν μια εκστατική εμπειρία.

40
00:01:38,000 --> 00:01:41,000
Με τρόμαξε, μου έδωσε ενέργεια

41
00:01:41,000 --> 00:01:44,000
και τότε έγινα ένα αλλόφρων άτομο,

42
00:01:44,000 --> 00:01:46,000
ένα αλλόφρων αιδοίο.

43
00:01:46,000 --> 00:01:49,000
Ξεκίνησα να βλέπω
το σώμα μου σαν ένα πράγμα,

44
00:01:49,000 --> 00:01:51,000
ένα πράγμα που μπορούσε
να κινηθεί γρήγορα,

45
00:01:51,000 --> 00:01:53,000
ένα πράγμα που μπορούσε
να κατορθώσει άλλα πράγματα,

46
00:01:53,000 --> 00:01:56,000
πολλά πράγματα, ταυτόχρονα.

47
00:01:56,000 --> 00:01:59,000
Ξεκίνησα να βλέπω το σώμα μου
σαν ένα iPad ή ένα αυτοκίνητο.

48
00:01:59,000 --> 00:02:01,890
Θα το οδηγούσα και θα απαιτούσα
πράγματα από αυτό.

49
00:02:01,890 --> 00:02:04,000
Δεν είχε όρια. Ήταν ανίκητο.

50
00:02:04,000 --> 00:02:07,690
Έπρεπε να κατακτηθεί
και να κυριευθεί σαν την ίδια τη Γη.

51
00:02:07,690 --> 00:02:09,190
Δεν το πρόσεξα·

52
00:02:09,190 --> 00:02:11,910
όχι, το οργάνωσα και το κατεύθυνα.

53
00:02:11,910 --> 00:02:13,760
Δεν είχα υπομονή για το σώμα μου.

54
00:02:13,760 --> 00:02:16,010
Μπήκα σε φόρμα.

55
00:02:16,010 --> 00:02:17,350
Ήμουν άπληστη.

56
00:02:17,350 --> 00:02:20,080
Πήρα πιο πολλά από όσα
μπορούσε να προσφέρει το σώμα μου.

57
00:02:20,080 --> 00:02:22,740
Αν ήμουν κουρασμένη,
έπινα περισσότερους καφέδες.

58
00:02:22,740 --> 00:02:25,550
Αν ήμουν φοβισμένη,
πήγαινα σε περισσότερο επικίνδυνα μέρη.

59
00:02:25,560 --> 00:02:28,240
Ναι, σίγουρα, είχα στιγμές
που εκτιμούσα το σώμα μου,

60
00:02:28,240 --> 00:02:30,470
με τον τρόπο που ένας γονιός
που κακοποιεί τα παιδιά του,

61
00:02:30,470 --> 00:02:32,000
μπορεί να έχει μερικές στιγμές καλοσύνης.

62
00:02:32,000 --> 00:02:34,000
Ο πατέρας μου ήταν
πραγματικά καλός μαζί μου

63
00:02:34,000 --> 00:02:36,000
στα δέκατα έκτα γενέθλιά μου,
για παράδειγμα.

64
00:02:36,000 --> 00:02:38,000
Άκουγα ανθρώπους
να μουρμουρίζουν κατά καιρούς

65
00:02:38,000 --> 00:02:40,280
ότι θα έπρεπε να αγαπώ το σώμα μου,

66
00:02:40,280 --> 00:02:42,000
έτσι έμαθα να το κάνω.

67
00:02:42,000 --> 00:02:45,680
Ήμουν χορτοφάγος,
δεν έπινα, δεν κάπνιζα.

68
00:02:45,680 --> 00:02:48,430
Αλλά όλα αυτά ήταν
ένας πιο εκλεπτυσμένος τρόπος

69
00:02:48,430 --> 00:02:49,820
να χειρίζομαι το σώμα μου-

70
00:02:49,820 --> 00:02:51,530
μια περεταίρω αποστασιοποίηση,

71
00:02:51,530 --> 00:02:55,000
σαν να φυτεύει κανείς έναν αγρό
πάνω στον αυτοκινητόδρομο.

72
00:02:56,000 --> 00:02:59,000
Το ότι μίλαγα συνέχεια
για το αιδοίο μου είχε ως αποτέλεσμα

73
00:02:59,000 --> 00:03:02,000
πολλές γυναίκες να ξεκινήσουν
να μου λένε για τα δικά τους-

74
00:03:02,000 --> 00:03:04,000
τις δικές τους ιστορίες
για τα δικά τους σώματα.

75
00:03:04,000 --> 00:03:07,000
Βασικά, αυτές οι ιστορίες
με συγκλόνισαν σε όλο τον κόσμο

76
00:03:07,000 --> 00:03:09,000
και έχω πάει σε περισσότερες από 60 χώρες.

77
00:03:09,000 --> 00:03:11,000
Άκουσα χιλιάδες ιστορίες.

78
00:03:11,000 --> 00:03:13,550
Και πρέπει να σας πω,
υπάρχει πάντα αυτή η στιγμή

79
00:03:13,550 --> 00:03:15,430
που οι γυναίκες μοιράζονταν μαζί μου

80
00:03:15,430 --> 00:03:19,000
αυτή ακριβώς η στιγμή
που αποστασιοποιείται από το σώμα της-

81
00:03:19,000 --> 00:03:21,720
όταν η συνείδηση της έφευγε.

82
00:03:21,720 --> 00:03:25,000
Άκουσα για γυναίκες 
που κακοποιήθηκαν στα κρεβάτια τους

83
00:03:25,000 --> 00:03:27,000
δαρμένες μέσα στις μπούρκες τους,

84
00:03:27,000 --> 00:03:29,340
που τις άφησαν μισοπεθαμένες
σε χώρους πάρκινγκ

85
00:03:29,340 --> 00:03:31,000
καμένες με οξύ στις κουζίνες τους.

86
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
Τα ίχνη μερικών γυναικών
χάθηκαν και εξαφανίστηκαν.

87
00:03:34,000 --> 00:03:37,000
Άλλες γυναίκες έγιναν τρελές,
αλλόφρονες μηχανές σαν κι εμένα

88
00:03:38,000 --> 00:03:40,000
Στο μέσο των ταξιδιών μου,

89
00:03:40,000 --> 00:03:42,000
έγινα 40 και άρχισα να μισώ το σώμα μου,

90
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
το οποίο ήταν βασικά πρόοδος,

91
00:03:44,000 --> 00:03:47,000
γιατί τουλάχιστον το σώμα μου
υπήρχε αρκετά για να το μισήσω.

92
00:03:47,000 --> 00:03:50,000
Λοιπόν, το στομάχι μου-
το στομάχι μου ήταν που μισούσα.

93
00:03:50,000 --> 00:03:53,000
Ήταν η απόδειξη ότι δεν τα είχα καταφέρει,

94
00:03:53,000 --> 00:03:56,000
ότι ήμουν γριά 
και όχι υπέροχη και όχι τέλεια

95
00:03:56,000 --> 00:04:00,000
ή ικανή να μπω στο προκαθορισμένο καλούπι.

96
00:04:00,000 --> 00:04:03,000
Το στομάχι μου ήταν απόδειξη
ότι είχα αποτύχει,

97
00:04:03,000 --> 00:04:06,000
ότι με είχε απογοητεύσει, 
ότι είχε χαλάσει.

98
00:04:06,000 --> 00:04:09,760
Η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από το
να το ξεφορτωθώ και μου είχε γίνει εμμονή.

99
00:04:09,760 --> 00:04:11,000
Μάλιστα, έγινε τόσο έντονο

100
00:04:11,000 --> 00:04:12,960
ώστε έγραψα ένα έργο γι' αυτό.

101
00:04:12,960 --> 00:04:14,640
Αλλά όσο πιο πολύ μιλούσα γι' αυτό,

102
00:04:14,640 --> 00:04:18,140
τόσο πιο πολύ έβλεπα το σώμα μου
ως αντικείμενο και σε επιμέρους κομμάτια.

103
00:04:18,140 --> 00:04:21,000
Έγινε διασκέδαση,
έγινε ένα νέο είδος αγαθού,

104
00:04:21,000 --> 00:04:24,000
κάτι που το πουλούσα.

105
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
Τότε πήγα κάπου αλλού

106
00:04:26,000 --> 00:04:28,000
πήγα έξω

107
00:04:28,000 --> 00:04:30,000
από αυτά που ήξερα.

108
00:04:30,000 --> 00:04:34,000
Πήγα στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.

109
00:04:34,000 --> 00:04:35,820
Και άκουσα ιστορίες

110
00:04:35,820 --> 00:04:38,000
που έκαναν κομμάτια
όλες τις άλλες ιστορίες.

111
00:04:38,000 --> 00:04:40,000
Άκουσα ιστορίες

112
00:04:40,000 --> 00:04:42,000
που έφτασαν μέχρι το μεδούλι μου.

113
00:04:42,000 --> 00:04:44,000
Άκουσα για ένα μικρό κορίτσι

114
00:04:44,000 --> 00:04:46,980
που δεν μπορούσε
να σταματήσει να κατουριέται

115
00:04:46,980 --> 00:04:48,760
γιατί πάρα πολλοί στρατιώτες

116
00:04:48,760 --> 00:04:51,000
είχαν μπει μέσα της.

117
00:04:51,000 --> 00:04:53,000
Άκουσα για μια 80χρονη γυναίκα

118
00:04:53,000 --> 00:04:56,000
της οποίας έσπασαν τα πόδια
και τα έβγαλαν από τη θέση τους

119
00:04:56,000 --> 00:04:58,000
και τα στερέωσαν πάνω στο κεφάλι της

120
00:04:58,000 --> 00:05:00,000
και οι στρατιώτες τη βίασαν έτσι.

121
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ιστορίες.

122
00:05:02,000 --> 00:05:05,000
Και πολλές από τις γυναίκες
είχαν τρύπες στο σώμα τους.

123
00:05:05,000 --> 00:05:07,000
τρύπες, συρίγγια

124
00:05:07,000 --> 00:05:10,000
αυτά ήταν οι παραβιάσεις του πολέμου

125
00:05:10,000 --> 00:05:13,000
τρύπες στο ύφασμα των ψυχών τους.

126
00:05:13,000 --> 00:05:16,000
Αυτές οι ιστορίες είχαν κορέσει
τα κύτταρα και τα νεύρα μου.

127
00:05:16,000 --> 00:05:18,000
Και για να είμαι ειλικρινής,

128
00:05:18,000 --> 00:05:20,000
σταμάτησα να κοιμάμαι για τρία χρόνια.

129
00:05:20,000 --> 00:05:23,000
Όλες οι ιστορίες άρχισαν να ενώνονται.

130
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
Ο βιασμός της Γης,

131
00:05:25,000 --> 00:05:27,000
οι λεηλασίες των μετάλλων,

132
00:05:27,000 --> 00:05:29,000
η καταστροφή των αιδοίων

133
00:05:29,000 --> 00:05:32,000
κανένα από αυτά δεν ήταν πλέον ξεχωριστά

134
00:05:32,000 --> 00:05:34,000
το ένα από το άλλο.

135
00:05:34,000 --> 00:05:37,000
Παραστρατιωτικοί βίαζαν μωρά εξι μηνών

136
00:05:37,000 --> 00:05:39,000
ώστε μακρινές χώρες

137
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
να έχουν πρόσβαση σε χρυσό και κολτάν

138
00:05:41,000 --> 00:05:44,000
για τα iPhones και τους υπολογιστές τους.

139
00:05:44,000 --> 00:05:47,410
Το σώμα μου όχι μόνο είχε γίνει
μια αλλόφρων μηχανή

140
00:05:47,410 --> 00:05:48,830
αλλά ήταν υπεύθυνο τώρα

141
00:05:48,830 --> 00:05:51,000
για την καταστροφή
των σωμάτων άλλων γυναικών

142
00:05:51,000 --> 00:05:53,910
στη μανιασμένη προσπάθειά του
να φτιάξει περισσότερες μηχανές

143
00:05:53,910 --> 00:05:57,570
για να υποστηρίξει την ταχύτητα και 
την αποδοτικότητα της δικής μου μηχανής.

144
00:05:57,570 --> 00:05:59,000
Μετά έπαθα καρκίνο-

145
00:05:59,000 --> 00:06:01,000
ή ανακάλυψα ότι έχω καρκίνο.

146
00:06:01,000 --> 00:06:03,000
Έφτασε σαν ένα πουλί που πετά γρήγορα

147
00:06:03,000 --> 00:06:06,000
και τσακίζεται πάνω σε ένα παράθυρο.

148
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
Ξαφνικά, είχα σώμα.

149
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
ένα σώμα που τρυπήθηκε

150
00:06:10,000 --> 00:06:12,000
και σπρώχθηκε και παρακεντήθηκε,

151
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
ένα σώμα που ανοίχτηκε από το νυστέρι,

152
00:06:15,000 --> 00:06:17,000
ένα σώμα του οποίου τα όργανα αφαιρέθηκαν

153
00:06:17,000 --> 00:06:20,000
και μεταφέρθηκαν και ανατάχθηκαν
και ανασυγκροτήθηκαν,

154
00:06:20,000 --> 00:06:22,000
ένα σώμα που σκαναρίστηκε

155
00:06:22,000 --> 00:06:24,000
και σωλήνες χώθηκαν μέσα του,

156
00:06:24,000 --> 00:06:27,000
ένα σώμα που καιγόταν από τα χημικά.

157
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
Ο καρκίνος ανατίναξε

158
00:06:29,000 --> 00:06:32,000
τον τοίχο του διαχωρισμού μου.

159
00:06:32,000 --> 00:06:35,000
Ξαφνικά κατάλαβα ότι η κρίση στο σώμα μου

160
00:06:35,000 --> 00:06:37,000
ήταν η κρίση στον κόσμο,

161
00:06:37,000 --> 00:06:39,000
και δε θα συνέβαινε αργότερα,

162
00:06:39,000 --> 00:06:41,000
συνέβαινε τώρα.

163
00:06:41,000 --> 00:06:44,000
Ξαφνικά, ο καρκίνος μου ήταν
ένας καρκίνος που ήταν παντού,

164
00:06:44,000 --> 00:06:47,000
ο καρκίνος της σκληρότητας,
ο καρκίνος της απληστίας,

165
00:06:47,000 --> 00:06:49,000
ο καρκίνος που μπαίνει
μέσα στους ανθρώπους

166
00:06:49,000 --> 00:06:53,000
που ζουν στους δρόμους γύρω από τα χημικά
εργοστάσια- και είναι συνήθως φτωχοί-

167
00:06:53,000 --> 00:06:55,620
ο καρκίνος μέσα 
στα πνευμόνια των ανθρακωρύχων,

168
00:06:55,620 --> 00:06:58,000
ο καρκίνος από το άγχος
ότι δεν πετύχαμε αρκετά,

169
00:06:58,000 --> 00:07:00,000
ο καρκίνος στο θαμμένο τραύμα,

170
00:07:00,000 --> 00:07:03,000
ο καρκίνος στα κοτόπουλα στα κλουβιά
και τα μολυσμένα ψάρια,

171
00:07:03,000 --> 00:07:06,000
ο καρκίνος στις μήτρες 
των γυναικών που είχαν βιαστεί,

172
00:07:06,000 --> 00:07:09,000
ο καρκίνος που είναι παντού
από την απροσεξία μας.

173
00:07:09,000 --> 00:07:12,000
Στο νέο και πρωτοποριακό του βιβλίο,

174
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
«Νέος Εαυτός, Νέος Κόσμος»,

175
00:07:14,000 --> 00:07:16,000
ο συγγραφέας Φίλιπ Σέπερντ λέει:

176
00:07:16,000 --> 00:07:19,000
«Αν χωριστείς από το σώμα σου,

177
00:07:19,000 --> 00:07:22,000
είσαι επίσης χωρισμένος 
από το σώμα του κόσμου,

178
00:07:22,000 --> 00:07:24,000
που φαίνεται ότι είναι άλλο από εσένα

179
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
ή ξεχωριστό από εσένα

180
00:07:26,000 --> 00:07:28,000
παρά το ζωντανό συνεχές

181
00:07:28,000 --> 00:07:30,000
στο οποίο ανήκεις».

182
00:07:30,000 --> 00:07:32,000
Πριν από τον καρκίνο,

183
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
ο κόσμος ήταν κάτι άλλο.

184
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
Ήταν σαν να ζούσα σε μια στάσιμη πισίνα

185
00:07:37,000 --> 00:07:39,000
και ο καρκίνος ανατίναξε τον ογκόλιθο

186
00:07:39,000 --> 00:07:42,000
που με χώριζε από την ανοικτή θάλασσα.

187
00:07:42,000 --> 00:07:45,000
Τώρα κολυμπάω μέσα της.

188
00:07:45,000 --> 00:07:47,000
Τώρα ξαπλώνω στο γρασίδι

189
00:07:47,000 --> 00:07:49,000
και τρίβομαι πάνω του,

190
00:07:49,000 --> 00:07:52,000
και λατρεύω τη λάσπη
στα πόδια και τις πατούσες μου.

191
00:07:52,000 --> 00:07:55,000
Τώρα κάνω ένα καθημερινό προσκύνημα

192
00:07:55,000 --> 00:07:58,580
να επισκέπτομαι μία συγκεκριμένη κλαίουσα
ιτιά δίπλα στις όχθες του Σηκουάνα

193
00:07:58,580 --> 00:08:00,380
και λαχταρώ τα πράσινα λιβάδια

194
00:08:00,380 --> 00:08:02,530
στον θάμνο έξω από το Μπουκάβου.

195
00:08:02,530 --> 00:08:04,000
Και όταν βρέχει δυνατά

196
00:08:04,000 --> 00:08:07,000
φωνάζω και τρέχω κυκλικά.

197
00:08:07,000 --> 00:08:11,000
Ξέρω ότι όλα συνδέονται,

198
00:08:11,000 --> 00:08:14,000
και η ουλή που διατρέχει
κατά μήκος τον κορμό μου

199
00:08:14,000 --> 00:08:16,000
είναι οι ρωγμές του σεισμού.

200
00:08:16,000 --> 00:08:20,000
Και βρίσκομαι εκεί με τα τρία εκατομμύρια
κόσμους στους δρόμους του Πορτ-ο-Πρενς.

201
00:08:20,000 --> 00:08:22,000
Και η φωτιά που καίει μέσα μου

202
00:08:22,000 --> 00:08:25,000
την τρίτη μέρα από τις έξι μέρες
της χημειοθεραπείας

203
00:08:25,000 --> 00:08:27,000
είναι η φωτιά που καίει

204
00:08:27,000 --> 00:08:29,000
στα δάση του κόσμου.

205
00:08:29,000 --> 00:08:31,000
Ξέρω ότι το απόστημα

206
00:08:31,000 --> 00:08:34,000
που αναπτύχθηκε γύρω 
από την πληγή μου μετά το χειρουργείο,

207
00:08:34,000 --> 00:08:36,000
τα 500 γραμμάρια πύον,

208
00:08:36,000 --> 00:08:39,000
είναι ο μολυσμένος κόλπος του Μεξικού,

209
00:08:39,000 --> 00:08:42,000
και ότι υπήρχαν μέσα μου πελεκάνοι
βουτηγμένοι στο πετρέλαιο

210
00:08:42,000 --> 00:08:44,000
και νεκρά επιπλέοντα ψάρια.

211
00:08:44,000 --> 00:08:47,000
Και οι καθετήρες που έχωναν 
μέσα μου χωρίς αναισθητικό

212
00:08:47,000 --> 00:08:49,000
με έκαναν να ουρλιάζω

213
00:08:49,000 --> 00:08:53,000
όπως η Γη κραυγάζει από τις εξορύξεις.

214
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
Στη δεύτερη χημειοθεραπεία μου,

215
00:08:55,000 --> 00:08:57,000
η μητέρα μου αρρώστησε βαριά

216
00:08:57,000 --> 00:08:59,000
και πήγα να τη δω.

217
00:08:59,000 --> 00:09:01,000
Και στο όνομα της ένωσης,

218
00:09:01,000 --> 00:09:04,000
το μόνο που ζήτησε πριν πεθάνει

219
00:09:04,000 --> 00:09:06,000
ήταν να τη φέρουν σπίτι

220
00:09:06,000 --> 00:09:09,000
κοντά στον πολυαγαπημένο της
κόλπο του Μεξικού.

221
00:09:09,000 --> 00:09:10,890
Έτσι τη φέραμε σπίτι

222
00:09:10,890 --> 00:09:14,140
και προσευχήθηκα να μην ξεβραστεί 
η πετρελαιοκηλίδα στην παραλία της

223
00:09:14,140 --> 00:09:15,550
πριν πεθάνει.

224
00:09:15,550 --> 00:09:17,630
Και ευτυχώς, έτσι έγινε.

225
00:09:17,630 --> 00:09:20,000
Και πέθανε ήσυχα στο αγαπημένο της μέρος.

226
00:09:20,000 --> 00:09:22,750
Και μερικές εβδομάδες μετά, 
ήμουν στη Νέα Ορλεάνη,

227
00:09:22,750 --> 00:09:24,600
και μια όμορφη, πνευματική φίλη

228
00:09:24,600 --> 00:09:26,630
μου είπε ότι ήθελε να με θεραπεύσει.

229
00:09:26,630 --> 00:09:28,000
Και ήταν τιμή για μένα.

230
00:09:28,000 --> 00:09:30,000
Και πήγα στο σπίτι της, και ήταν πρωί,

231
00:09:30,000 --> 00:09:33,510
και ο πρωινός ήλιος της Νέας Ορλεάνης
περνούσε μέσα από τις κουρτίνες.

232
00:09:33,510 --> 00:09:36,250
Και η φίλη μου ετοίμαζε 
κάτι σε ένα μεγάλο μπωλ,

233
00:09:36,250 --> 00:09:37,840
και είπα, «Τι είναι;»

234
00:09:37,840 --> 00:09:39,800
Και είπε, «Είναι για σένα.

235
00:09:39,800 --> 00:09:42,000
Τα λουλούδια το κάνουν όμορφο

236
00:09:42,000 --> 00:09:44,000
και το μέλι το κάνει γλυκό».

237
00:09:44,000 --> 00:09:46,000
Και είπα, «Αλλά τι είναι το υγρό;»

238
00:09:46,000 --> 00:09:48,000
Και στο όνομα της ένωσης

239
00:09:48,000 --> 00:09:51,000
είπε, «Είναι ο κόλπος του Μεξικού».

240
00:09:51,000 --> 00:09:53,000
Και είπα, «Φυσικά και είναι».

241
00:09:53,000 --> 00:09:55,710
Και οι άλλες γυναίκες
έφτασαν και κάθισαν σε κύκλο,

242
00:09:55,710 --> 00:09:58,720
και η Μικαέλα έπλυνε το κεφάλι μου
με το αγιασμένο νερό.

243
00:09:58,720 --> 00:10:01,390
Και τραγούδησε- εννοώ
ολόκληρο το σώμα της τραγούδησε.

244
00:10:01,390 --> 00:10:03,000
Οι άλλες γυναίκες τραγούδησαν

245
00:10:03,000 --> 00:10:05,650
και προσευχήθηκαν για μένα
και για τη μητέρα μου.

246
00:10:05,650 --> 00:10:08,700
Και καθώς το ζεστό νερό του κόλπου
έλουζε το γυμνό μου κεφάλι

247
00:10:08,700 --> 00:10:10,570
συνειδητοποίησα ότι περιείχε

248
00:10:10,570 --> 00:10:13,000
τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό μας.

249
00:10:13,000 --> 00:10:15,000
Ήταν η απληστία και η απερισκεψία

250
00:10:15,000 --> 00:10:18,000
που οδήγησε στην έκρηξη της εξόρυξης.

251
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
Ήταν όλα τα ψέματα που ειπώθηκαν

252
00:10:20,000 --> 00:10:22,000
πριν και μετά.

253
00:10:22,000 --> 00:10:24,000
Η ζάχαρη κάνει το νερό γλυκό,

254
00:10:24,000 --> 00:10:27,000
το πετρέλαιο το κάνει ανθυγιεινό.

255
00:10:27,000 --> 00:10:29,000
Τώρα το κεφάλι μου ήταν καραφλό

256
00:10:29,000 --> 00:10:31,000
και άνετο χωρίς καπέλο.

257
00:10:31,000 --> 00:10:33,000
Ήταν ολόκληρος ο εαυτός μου

258
00:10:33,000 --> 00:10:35,000
που έλιωνε στην αγκαλιά της Μικαέλα.

259
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
Τα δάκρυα που έπεφταν
πάνω στο μάγουλό μου,

260
00:10:38,000 --> 00:10:40,000
ήταν αδιαχώριστα
από τον κόλπο του Μεξικού.

261
00:10:40,000 --> 00:10:45,000
Τελικά ήμουν μέσα στο σώμα μου.

262
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
Ήταν η λύπη

263
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
που χρειάστηκε τόσος πολύς καιρός.

264
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
Βρήκα τη θέση μου

265
00:10:51,000 --> 00:10:53,000
και την τεράστια υποχρέωση

266
00:10:53,000 --> 00:10:55,000
που έρχεται με την ένωση.

267
00:10:55,000 --> 00:10:58,000
Ήταν ο συνεχόμενος καταστροφικός
πόλεμος στο Κονγκό

268
00:10:58,000 --> 00:11:00,000
και η αδιαφορία του κόσμου.

269
00:11:00,000 --> 00:11:02,000
Ήταν οι γυναίκες του Κονγκό

270
00:11:02,000 --> 00:11:04,000
που τώρα εξεγείρονται.

271
00:11:04,000 --> 00:11:06,000
Ήταν η μητέρα μου που έφευγε,

272
00:11:06,000 --> 00:11:08,000
ακριβώς τη στιγμή

273
00:11:08,000 --> 00:11:10,000
που εγώ γεννιόμουν.

274
00:11:10,000 --> 00:11:12,000
Ήταν η συνειδητοποίηση

275
00:11:12,000 --> 00:11:14,000
ότι είχα φτάσει πολύ κοντά στο θάνατο-

276
00:11:14,000 --> 00:11:17,000
με τον ίδιο τρόπο που η Γη, η μητέρα μας,

277
00:11:17,000 --> 00:11:20,000
με το ζόρι κρατιέται,

278
00:11:20,000 --> 00:11:24,000
με τον ίδιο τρόπο που το 75% του πλανήτη

279
00:11:24,000 --> 00:11:27,000
με το ζόρι τα βγάζει πέρα,

280
00:11:27,000 --> 00:11:29,000
με τον ίδιο τρόπο

281
00:11:29,000 --> 00:11:32,000
που υπάρχει μια συνταγή για την επιβίωση.

282
00:11:32,000 --> 00:11:34,000
Αυτό που έμαθα

283
00:11:34,000 --> 00:11:37,000
είναι ότι εχει σχέση 
με την προσοχή και τους πόρους

284
00:11:37,000 --> 00:11:39,000
που δικαιούται ο καθένας.

285
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
Ήταν οι φίλοι που με συμβούλευαν

286
00:11:41,000 --> 00:11:43,000
και η αφοσιωμένη αδερφή.

287
00:11:43,000 --> 00:11:45,830
Ήταν οι σοφοί γιατροί
και η προηγμένη ιατρική

288
00:11:45,830 --> 00:11:48,910
και οι χειρουργοί που ήξεραν
τι να κάνουν με τα χέρια τους.

289
00:11:48,910 --> 00:11:52,000
Ήταν οι κακοπληρωμένες
και πραγματικά στοργικές νοσοκόμες.

290
00:11:52,000 --> 00:11:54,850
Ήταν οι μαγικοί θεραπευτές
και τα αρωματικά έλαια.

291
00:11:54,850 --> 00:11:57,880
Ήταν οι άνθρωποι που ήρθαν
με μάγια και τελετουργικά.

292
00:11:57,880 --> 00:12:00,000
Ήταν το να έχω ένα όραμα για το μέλλον

293
00:12:00,000 --> 00:12:02,000
και κάτι για το οποίο να παλέψω,

294
00:12:02,000 --> 00:12:05,000
γιατί ξέρω ότι αυτός 
ο αγώνας δεν είναι δικός μου.

295
00:12:05,000 --> 00:12:07,000
Ήταν ένα εκατομμύριο προσευχές.

296
00:12:07,000 --> 00:12:09,000
Ήταν χίλια «αλληλούια»

297
00:12:09,000 --> 00:12:11,000
και ένα εκατομμύριο «ομ».

298
00:12:11,000 --> 00:12:13,000
Ήταν πολύς θυμός,

299
00:12:13,000 --> 00:12:15,000
παράλογο χιούμορ,

300
00:12:15,000 --> 00:12:17,000
πολύ προσοχή, οργή.

301
00:12:17,000 --> 00:12:20,000
Ήταν ενέργεια, αγάπη και χαρά.

302
00:12:20,000 --> 00:12:22,000
Ήταν όλα αυτά τα πράγματα.

303
00:12:22,000 --> 00:12:24,000
Ήταν όλα αυτά τα πράγματα.

304
00:12:24,000 --> 00:12:26,000
Ήταν όλα αυτά τα πράγματα.

305
00:12:26,000 --> 00:12:29,000
στο νερό, στον κόσμο, στο σώμα μου.

306
00:12:29,000 --> 00:12:37,000
(Χειροκρότημα)