Ik pakte mijn telefoon
en werd per ongeluk beroemd.
(Gelach)
Ik had het gewoon over dingen
die ik belangrijk vond,
maar met een druk op de knop
en een gevaarlijk vaak bekeken video
werd ik in één klap beroemd.
En ik zeg in één klap,
omdat ik de volgende ochtend wakker werd
met zoveel berichten op mijn telefoon
dat ik dacht dat ik
door een ramp heen had geslapen.
(Gelach)
Het was echt te gek voor woorden,
maar mijn invloed en mijn bekendheid
werden er echt door gelanceerd.
Dus maakte ik meer video's.
Het onderwerp van mijn video's
was meestal het meest
controversiële onderwerp in Amerika,
maar door de manier
waarop ik het over rassen had,
werd ik een soort
digitale bliksemafleider.
Omdat ik overmatig politioneel geweld
aan den lijve heb ondervonden
en ook ooit een jeugdvriend verloor -
Alonzo Ashley -
door toedoen van de politie,
had ik wel enigszins
een mening over het onderwerp.
Let wel, dit was op het hoogtepunt
van de Black Lives Matter-woede
en mensen leken naar mij te kijken
om hun standpunt te beargumenteren -
en dat overviel me nogal.
Het internet heeft een opmerkelijk effect.
Aan de ene kant
heeft het de wereld verenigd.
Ik herinner me hoe wij als kinderen
al die Utopiaanse propaganda
over ons heen kregen,
over hoe het World Wide Web
alle mensen in de hele wereld
zou verenigen.
Maar een mens blijkt
toch een mens te blijven.
(Gelach)
En die magische glaskabelbaan
omarmde ook onze slechte kanten
en gaf ze Ferrari's.
(Gelach)
Technologie is uiteindelijk net geld.
Je kunt er jezelf mee uiten
in uitvergrote vorm.
Ik maakte dus al snel kennis
met het fenomeen 'internettrol'.
Ze lijken te wonen onder de viaducten
van die glaskabelbaan --
(Gelach)
En ze hebben ook niet echt begrepen
dat het internet ons gaat verenigen.
Ik herinner me de kleurrijke
raciale verwensingen
door mensen die de anonimiteit
van het internet gebruiken als een masker.
Sommigen waren nog wel creatief ook,
maar anderen toch behoorlijk krenkend,
zeker als je zelf nog worstelt
met je eigen traumatische ervaringen
op het hoogtepunt van Black Lives Matter,
terwijl al die mensen op je tijdlijn
om het leven komen.
Voor die trollen was ik geen mens.
Ik was een idee, een object,
een karikatuur.
Had ik al gezegd dat dat rassengedoe
soms zorgt voor wat verdeeldheid?
Ik ben van nature nieuwsgierig
en met mijn zwaard in de aanslag
om in de commentaren los te gaan --
(Gelach)
merkte ik inmiddels wel
dat sommigen van mijn trollen
echt konden nadenken,
waardoor ik nog nieuwsgieriger werd
naar wat hen eigenlijk bezielde.
En hoewel die zogenaamde idioten
toch behoorlijk authentieke gedachten
leken voort te brengen,
zei ik tegen mezelf:
"Uh, die jongens zijn
behoorlijk verkeerd ingelicht,
als je het mij vraagt."
Waar halen die lui hun argumenten vandaan?
Was er een soort alternatief universum
met alternatieve feiten?
(Gelach)
(Applaus)
Waren zwaartekracht
en geschiedenis daar niet verplicht?
Geen idee.
Maar ik moest en zou het weten.
Maar ik had toen nog geen flauw benul
van digitale echokamers.
Datzelfde marketingalgoritme
dat dingen blijft aanprijzen
die je normaal altijd koopt,
blijft je ook voorzien
van nieuws dat je graag hoort.
De online wereld waarin ik had geleefd,
was gewoon een spiegel
van mijn eigen wereldbeeld.
Mijn timeline was behoorlijk liberaal.
Ik had geen Breitbart
of Infowars of Fox News.
Ik zag alleen maar MSNBC
en The Daily Show,
CNN en theGrio, nietwaar?
Maar die trollen leefden
in een andere digitale wereld
en die moest ik leren te vinden.
(Gelach)
Dus besloot ik
het Facebook-algoritme te verleiden
om me meer nieuws te sturen
waar ik het niet per se mee eens was.
Dat ging een tijdje goed,
maar het was niet genoeg,
omdat mijn online voetafdruk
al een te diep spoor
in het digitale zand had gemaakt.
Dus met de anonimiteit van het internet
ging ik undercover.
(Gelach)
Ik maakte een nep-profiel en ging los.
Praktisch gezien was dat heel eenvoudig,
maar op emotioneel niveau
was het heel intimiderend,
vooral met dat racistische venijn
dat ik had gezien.
Ik realiseerde me niet dat die trollen
me resistenter maakten --
mijn huid werd dikker
en ik werd immuun voor meningen
waar ik het misschien niet mee eens was --
en dus reageerde ik niet op dingen
waar ik dat eerder wel had gedaan.
Dus ik zette door.
Gezien het feit
dat dit ook werkte op YouTube,
werd ik Lucius25,
de rondhangende blanke racist --
(Gelach)
En ik begon digitaal de beruchte
alt-right-beweging te infiltreren.
Mijn dubbelganger
was John Carter, een verzinsel
van Edgar Rice Burroughs --
(Gelach)
een science-fictionheld die ooit
een soldaat van de Confederatie was.
Jaren geleden zou ik acteerlessen
hebben moeten volgen
en make-up en een vals paspoort.
Nu kon ik gewoon in hinderlaag liggen.
Dus begon ik
met wat Infowars,
keek eens bij American Renaissance,
National Vanguard Alliance,
en begon commentaren te geven bij video's,
een beetje Al Sharpton
en Black Lives Matter af te zeiken.
Ik begon te schimpen op types
als Eric Holden en Barack Obama
en deed gewoon
het anti-zwarte sentiment na
dat ik altijd over me heen kreeg.
En om eerlijk te zijn:
dat was best spannend.
(Gelach)
Ik zat dagenlang door mijn
nieuwe racistische profiel te klikken --
(Gelach)
Ariërs onder elkaar zo.
Het had wel iets.
(Gelach)
Toen begon ik de pagina's te bekijken
van mijn vroegere trollen.
En een hoop van die gasten
waren hele gewone mannen,
natuurtypes, jagers, computerfreaks,
sommigen echte familiemensen
met video's van hun gezin.
Ik bedoel, er zouden er zo
een aantal in deze zaal kunnen zitten ...
(Gelach)
Maar toen ik undercover ging,
vond ik allerlei kleurrijke figuren,
bekendheden als Milo Yiannopoulos,
Richard Spencer en David Duke.
Al die jongens werden gezien
als leiders op hun gebied,
maar op den duur gebruikte
de alt-right-beweging hun info gewoon
om aan populariteit te winnen.
En ik zal je vertellen wat daar
nog meer aan heeft bijgedragen:
de complete verkettering door links
van alles wat blank en man is.
Als je een blanke huid hebt en een penis
heb je een pact met de duivel.
(Gelach)
Kun je je voorstellen --
Wil je geloven dat sommige mensen
daar aanstoot aan nemen?
En --
(Gelach)
Ik bedoel, luister,
de millennials krijgen slechts
een samenvatting van de geschiedenis.
Amerika lijkt zijn uiterste best te doen
om in de geschiedenisboeken
haar duistere verleden
af te doen in tweet-formaat.
Dat verwijdert alle context uit de
rassenkwestie en de boosheid erachter,
wat weer de deur opent
voor al die alternatieve feiten.
Plaats dat in het wilde landschap
van het internet
en opgepoetste 'Mein Kampf'-ideeën
laten zich eenvoudig verkopen
aan een generatie die op school
niet van het verleden heeft geleerd.
Een hoop van die ideeën
zijn eenvoudig te weerleggen -
het voordeel van alternatieve feiten.
Maar één thema bleef me maar aanstaren
tussen de regels van die argumenten door,
en dat was:
waarom zou ik gehaat moeten worden
voor wie ik nu eenmaal ben?
Als zwarte man in Amerika
sprak me dat wel aan.
Ik heb zoveel tijd gestoken
in mezelf verdedigen tegen
pogingen om mij zwart te maken,
alsof ik me zou moeten
excuseren voor wie ik ben.
Mensen die me afschilderden
als iets wat ik niet was,
een soort bandiet
en een last voor de gemeenschap.
Onverwacht mededogen.
Wauw.
Luister,
de historische bron van de verkettering
van zwarte mannen en blanke mannen
is erg verschillend
en jouw persoonlijke mening
hangt helaas vaak af
van waar je bent geboren.
Dit perspectief verrast je waarschijnlijk
en dat deed het mij ook.
In geen miljard jaar had ik gedacht
dat ik ooit mededogen zou kunnen hebben
met iemand die mij haat.
Niet genoeg mededogen
om vrienden te willen zijn, hoor.
Ik heb geen oneindige olijftakken
om aan te bieden aan mensen
die me eigenlijk geen plek
op deze wereld gunnen.
Maar net genoeg mededogen om te snappen
hoe ze zijn gekomen waar ze zijn.
En om eerlijk te zijn,
hadden ze soms ook een punt.
Zoals: liberalen zullen je altijd
tolerant tegemoet treden,
zolang je maar geen conservatieve
ideeën hebt, natuurlijk.
(Gelach)
En waag het niet dat je van God houdt,
van je land, en het nog meent ook.
Ze hadden het ook
over hun angst voor wat ze
'blanke genocide' noemden,
dat de golf van diversiteit
hen zou uitroeien.
En geloof me, ik weet wat het is om
voor het lot van je eigen soort te vrezen.
Met crack, AIDS, geweld van bendes,
eindeloze arrestaties, schietpartijen,
gedwongen verhuizingen,
hebben zwarte mensen genoeg redenen
om 's nachts wakker te liggen.
Maar als de natuur houdt
van diversiteit maar jijzelf niet,
dan ga je dat gevecht toch echt verliezen.
(Gelach)
(Applaus)
De natuur geeft niet om je ras;
dat doen alleen mensen.
De natuur geeft om gezonde organismen
en die etnische kenmerken van jou
zal haar daarbij een zorg zijn.
Dus zodra je die
racistische identiteit loslaat
en je weer verenigt met je mens-zijn,
verdwijnen al je problemen.
(Applaus)
Ik zal je vertellen
welk ras zal overwinnen:
het menselijk ras.
Spring erin; het water is heerlijk.
Tot het te heet wordt,
maar dat is weer een andere TED Talk.
(Gelach)
Het gaat erom dat als je
tot dit soort begrip wilt komen,
je je angst los moet laten
en je nieuwsgierigheid moet omarmen,
maar helaas durven
niet veel mensen het aan
om de wereld van
de andere kant te bekijken.
Want wees nou eerlijk,
dat geldt niet alleen voor links,
maar ook voor rechts en conservatief.
Hoe redelijk sommige
van hun argumenten ook waren,
ze zaten nog steeds
opgesloten in hun echokamers
achterhaalde standpunten te recyclen
en kregen nooit wat
diversiteit in hun perspectief,
wat hun wereldbeeld dus eenzijdig hield.
Ze horen dus sommige anti-racistische
en politieke stemmen ook niet,
stemmen als Tim Wise
en Michelle Alexander, Dr. Joy DeGruy,
Boyce Watkins, Tariq Nasheed.
Al die stemmen hebben
de gewenste antwoorden op hun vragen,
alleen houdt de macht van hun echokamers
die helaas buiten hun bereik.
We zullen die digitale
kloven moeten dichten,
want met het voortschrijden
van onze techniek
worden de consequenties
van ons stammengedrag steeds gevaarlijker.
En dit hele avontuur leerde me iets:
onze speeltjes gaan ons niet redden.
Al die technologische apparaten
regeren slechts over het universum
daarbuiten, niet hierbinnen.
Dat is allemaal IQ, geen EQ.
Een gevaarlijke onbalans.
Waar vind je de emotionele intelligentie,
de karakterontwikkeling,
deugden als geduld,
verdraagzaamheid, mededogen,
de dingen die ervoor moeten zorgen
dat die speeltjes, hoe geavanceerd ook,
een zegen worden en geen vloek?
Volgens mij heeft de mensheid
zelf een upgrade nodig.
(Applaus)
Een hele klus, dat snap ik,
maar ik geloof niet
in een onoverwinnelijk monster.
Er bestaat geen enkele reus
zonder iets van een Achilleshiel.
En ik geloof echt
dat een van de beste manieren
om dit te overwinnen,
is om moedige gesprekken te voeren
met moeilijke mensen,
mensen die de wereld niet zien
zoals jij haar ziet.
Ja mensen, gesprekken zouden
de sleutel tot die upgrade kunnen zijn,
want vergeet niet
dat taal de eerste vorm
van virtuele realiteit was.
Het is letterlijk een symbolische
representatie van de fysieke realiteit
en met dit medium kunnen we
die fysieke wereld veranderen.
Vergeet niet,
gesprekken beëindigen geweld,
gesprekken zijn het begin van een land,
ze bouwen bruggen,
en als het erom gaat,
zijn gesprekken nog
de laatste hoop voor mensen
voor ze hun wapen trekken.
Ik heb het dan niet over online
veilig converseren
vanuit de beschutting van je laptop.
Nee.
Ik heb het over oog in oog komen
met echte ademende mensen.
Voor mij is het nog het meest
zoals het gemeenschapsforum
genaamd Shop Talk Live.
In Shop Talk Live --
iemand is er geloof ik geweest?
In Shop Talk Live
hebben we de gesprekken
die levens veranderen.
We gaan echt de gemeenschap in
en we doen dingen als
het stoppen van geweld van bendes,
tot mensen helpen werk te vinden
en het begeleiden van thuisloze jongeren.
En het was nodig om dit te doen,
omdat de zwarte gemeenschap
het vertrouwen flink kwijt was
door het geweld in het crack-tijdperk.
Dus hebben we uiteindelijk
zelf het initiatief genomen
om onze eigen problemen op te lossen
en niet op anderen te wachten.
En het is echt waar,
van burgemeester tot bandiet,
ze komen allemaal naar die kapper.
We organiseerden eigenlijk iets
wat al aan de gang was.
Ik begon dus die alternatieve
gezichtspunten te verzamelen
uit die alternative digitale werelden.
Ik haalde ze uit elkaar en bouwde er
controversiële gespreksonderwerpen mee.
Vervolgens liet ik met mijn telefoon
het internet in de spiegel kijken
en begon die live-gesprekken uit te zenden
naar mijn online volgers.
Daardoor wilde ze de beschutting
van hun laptop wel opgeven
om ons persoonlijk te ontmoeten
en echte gesprekken
met echte mensen te hebben.
Zo ging dat. Dankjewel.
(Applaus)
Soms neem ik even de tijd
om na te denken over de paradox
van hoe ik de problemen
probeer op te lossen,
hoe wij ze proberen op te lossen
in onze gemeenschappen --
we bouwen bruggen naar zoveel
andere gemeenschappen,
van de LGBTQ-gemeenschap
tot die van Arabische immigranten,
en spraken zelfs met iemand met een vlag
van de Confederatie op zijn pet
en hadden het over dingen
die er werkelijk toe doen.
We moeten nu eens stoppen
met te proberen de menselijke
ervaring te ontlopen.
We kunnen simpelweg niet zonder elkaar.
Probeer het dan ook niet.
(Applaus)
Dit moeten we goed begrijpen.
Mensen willen allemaal hetzelfde
en om dat bereiken,
hebben we elkaar nodig.
Met die moedige gesprekken
bouw je die bruggen.
Het wordt tijd dat we
de mensen echt gaan zien,
in plaats ideeën op ze te projecteren
en daarop te reageren.
Mensen zijn niet de hindernissen,
maar juist de toegangspoort
tot wat we zo graag willen.
Dit is een gezamenlijke
en bewuste evolutie.
Mijn avontuur begon
met een vreselijk populaire video
en een verloren vriend.
Jullie avontuur begint zo ongeveer nu.
Sluit je aan bij de renaissance
van de menselijke band.
Want hij komt er toch.
Ik zou zeggen: kies een onderwerp
en start een brede dialoog
ergens in je eigen omgeving.
Ontmoet mensen in levenden lijve.
Ik zal je vertellen,
met een klein beetje handigheid
kun je rekenen op een hoop
verschillende ervaringen.
Tijd om te groeien, mensen.
En wanneer we dit doen, niet 'als',
zal het duidelijk worden
dat de sleutel voor deze upgrade
altijd al ons innerlijk was
en niet een of ander apparaat.
De toegang tot die ervaring is nu,
en zal altijd blijven: elkaar.
Dank je wel.
(Applaus)