WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:01.000
(ปรบมือ)

00:00:02.000 --> 00:00:05.000
ขอบคุณครับ งานนี้ขอบอกว่าทั้งตื่นเต้นและหนักใจ

00:00:05.000 --> 00:00:08.000
ติ่นเต้นเพราะเป็นโอกาสที่จะได้ตอบแทนพวกท่าน

00:00:08.000 --> 00:00:12.000
หนักใจเพราะสัมมนาที่สั้นที่สุดของผมอยู่ที่ 50 ชั่วโมง

00:00:12.000 --> 00:00:13.000
(หัวเราะ)

00:00:13.000 --> 00:00:16.000
ไม่ได้ล้อเล่นนะ ผมจัดช่วงสุดสัปดาห์

00:00:16.000 --> 00:00:17.000
และมากกว่านั้นด้วยซำ เพราะเวลาฝึกคนนั้น

00:00:17.000 --> 00:00:20.000
ผมทำอย่างทุ่มเทสุดๆ คิดดู คุณเรียนภาษาอย่างไร

00:00:20.000 --> 00:00:22.000
คุณไม่ได้เรียนแค่หลักการ

00:00:22.000 --> 00:00:25.000
คุณลงมือและฝึกใช้มันบ่อยๆจนกลายเป็นธรรมชาติ

NOTE Paragraph

00:00:25.000 --> 00:00:28.000
และเหตุผลที่ผมมาที่นี่ นอกจากจะทำตัวเหมือนคนบ้า

00:00:28.000 --> 00:00:30.000
ก็คือผมอยากมาบอกพวกคุณ

00:00:30.000 --> 00:00:32.000
ผมไม่ได้มาให้แรงบันดาลใจ คุณไม่ต้องการจากผมหรอก

00:00:32.000 --> 00:00:34.000
แต่ส่วนใหญ่ชอบคิดว่านั่นคือที่ผมทำ

00:00:34.000 --> 00:00:37.000
มันตรงกันข้ามเลยด้วยซ้ำ

00:00:38.000 --> 00:00:39.000
ผู้คนบอกผมว่า "ผมไม่ต้องการแรงบันดาลใจ"

00:00:39.000 --> 00:00:41.000
ผมก็จะตอบว่า "แปลกดีนะ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมทำเลย"

00:00:41.000 --> 00:00:45.000
ผมเป็นพวก "เจ้าหนูจำไม" ผมอยากรู้ทำไมคุณทำในสิ่งที่คุณทำ

NOTE Paragraph

00:00:45.000 --> 00:00:47.000
อะไรจูงใจให้ทำอย่างนั้น

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
อะไรขับเคลื่อนชีวิตคุณทุกวันนี้ ไม่ใช่เรื่องเมื่อ 10 ปีก่อน

00:00:51.000 --> 00:00:53.000
คุณย่ำอยู่กับรอยเดิมๆหรือเปล่า เพราะผมเชื่อว่า

00:00:53.000 --> 00:00:56.000
มีพลังขับเคลื่อนภายใน ที่ทำงานอยู่

00:00:56.000 --> 00:00:58.000
มันคือสิ่งที่สำคัญที่สุดในโลก

00:00:58.000 --> 00:01:02.000
ผมมาที่นี่เพราะเชื่อว่าอารมณ์คือพลังแห่งชีวิต

00:01:02.000 --> 00:01:04.000
ทุกคนที่นี่มีสมองดีเลิศ

00:01:04.000 --> 00:01:06.000
พวกคุณเป็นหัวกะทิอยู่แล้ว จริงไหม?

00:01:07.000 --> 00:01:09.000
ผมจะไม่พูดถึงคนอีกกลุ่มหนึ่ง แต่เราทุกคนรู้จักการคิด

00:01:09.000 --> 00:01:10.000
และด้วยสมองของเรา เราคิดชั่งใจได้ทุกเรื่อง

00:01:11.000 --> 00:01:14.000
เราสร้างสรรค์อะไรก็ได้

00:01:14.000 --> 00:01:17.000
ผมเห็นด้วยนะ ที่ว่าคนเราทำเพื่อตนเอง

NOTE Paragraph

00:01:17.000 --> 00:01:19.000
แต่เราก็รู้ว่ามันไม่จริงเสมอไป

00:01:20.000 --> 00:01:22.000
คุณไม่ได้ทำเพื่อตัวเองตลอดเวลา

00:01:23.000 --> 00:01:24.000
เพราะเมื่อมีอารมณ์เข้ามาเกี่ยว

00:01:24.000 --> 00:01:26.000
สมองของเราก็เปลี่ยนไป

00:01:27.000 --> 00:01:29.000
มันงดงามมากที่เราคิดไตร่ตรอง

00:01:29.000 --> 00:01:31.000
เกี่ยวกับชีวิตบนโลกใบนี้ได้ และโดยเฉพาะ

00:01:31.000 --> 00:01:33.000
พวกที่ฉลาดมากๆ เราพลิกแพลงความคิดได้อีกมากมาย

00:01:33.000 --> 00:01:35.000
แต่ที่ผมอยากรู้คือ อะไรที่ผลักดันคุณ

NOTE Paragraph

00:01:35.000 --> 00:01:37.000
จริงๆ ผมอยากเชิญชวนพวกคุณ

00:01:37.000 --> 00:01:40.000
หลังผมพูดจบแล้ว ให้สำรวจสิ่งที่คุณเป็นวันนี้

00:01:40.000 --> 00:01:43.000
เพื่อสองเหตุผล หนึ่ง: เพื่อให้คุณทำได้มากกว่านี้ และสอง:

00:01:44.000 --> 00:01:46.000
เพื่อหวังว่า เราไม่เพียงเข้าใจคนอื่นมากขึ้น

00:01:46.000 --> 00:01:49.000
แต่จะซาบซึ้งในตัวพวกเขา และสร้างสัมพันธภาพ

00:01:49.000 --> 00:01:51.000
ที่สามารถหยุดบางปัญหา

00:01:51.000 --> 00:01:52.000
ที่พบอยู่ทุกวันนี้ในสังคม

00:01:52.000 --> 00:01:54.000
ปัญหาที่จะขยายวง

00:01:54.000 --> 00:01:55.000
ด้วยเทคโนโลยีที่เชื่อมเราอยู่

00:01:56.000 --> 00:01:59.000
เพราะนั่นทำให้พวกเรามาพบกัน และการพบกันนั้น

00:01:59.000 --> 00:02:02.000
ไม่ได้แปลว่าเราเข้าใจซึ่งกันและกัน

00:02:02.000 --> 00:02:04.000
และสำนึกในคุณค่าของกันและกัน

NOTE Paragraph

00:02:04.000 --> 00:02:08.000
ผมอยากรู้มาตลอด 30 ปี ว่า

00:02:09.000 --> 00:02:11.000
"อะไรที่ทำให้คุณภาพชีวิตเราต่างกัน?

00:02:12.000 --> 00:02:13.000
อะไรทำให้ผลงานเราต่างกัน?"

00:02:13.000 --> 00:02:14.000
เพราะนั่นคือสิ่งที่ผมถูกจ้างให้ทำ

00:02:14.000 --> 00:02:15.000
ตอนนี้ผมต้องโชว์ผลงานแล้ว

00:02:15.000 --> 00:02:18.000
นั่นคือสิ่งที่ผมทำมา 30 ปี ... ผมได้รับโทรศัพท์

00:02:18.000 --> 00:02:21.000
ตอนที่นักกีฬากำลังหมดแรงอยู่ในจอทีวี

00:02:21.000 --> 00:02:23.000
เขาถูกนำอยู่ห้าช่วงพาย

00:02:23.000 --> 00:02:24.000
และเขาไม่สามารถตีตื้นได้

00:02:25.000 --> 00:02:26.000
ผมต้องทำอะไรสักอย่างให้เห็นผลลัพธ์

00:02:26.000 --> 00:02:28.000
ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลง และผมได้รับโทรศัพท์

00:02:29.000 --> 00:02:30.000
ตอนมีเด็กกำลังจะฆ่าตัวตาย

00:02:31.000 --> 00:02:33.000
และผมต้องทำอะไร ณ บัดนั้น และใน 29 ปีนี้

00:02:33.000 --> 00:02:36.000
ผมภูมิใจที่จะบอกว่า ผมไม่เคยพลาดเลย

00:02:36.000 --> 00:02:38.000
แต่นั่นไม่ได้แปลว่าจะไม่มีวันพลาด แค่ผมยังไม่เคย

00:02:38.000 --> 00:02:40.000
เพราะผมเข้าใจความต้องการของมนุษย์ และนั่นคือสิ่งที่ผมจะพูดถึง

NOTE Paragraph

00:02:40.000 --> 00:02:43.000
เมื่อผมถูกเรียกให้แก้ปัญหาผลงาน นั่นเรื่องหนึ่ง

00:02:43.000 --> 00:02:45.000
คุณจะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์อย่างไร

00:02:46.000 --> 00:02:49.000
แต่ขณะเดียวกัน ผมก็มองหาว่าอะไร

00:02:49.000 --> 00:02:51.000
ที่บ่มเพาะความสามารถของแต่ละคน

00:02:52.000 --> 00:02:55.000
เพื่อให้เขาก้าวพ้นขีดจำกัด ดังนั้นคำถามที่แท้จริงคือ

00:02:55.000 --> 00:02:58.000
ชีวิตนี้มีบทเรียนสำคัญอยู่สองเรื่อง

00:02:58.000 --> 00:03:00.000
เรื่องแรก: การประสบความสำเร็จเป็นศาตร์อย่างหนึ่ง

00:03:00.000 --> 00:03:02.000
ซึ่งเกือบทุกเรื่องสามารถทำให้ดีขึ้นได้

00:03:03.000 --> 00:03:05.000
นั่นคือ "การทำสิ่งที่มองไม่เห็นให้เห็นได้" จริงไหม?

00:03:05.000 --> 00:03:07.000
ทำอย่างไรให้ฝันเป็นจริง

00:03:07.000 --> 00:03:09.000
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจ งานสังคม เงินทอง

00:03:10.000 --> 00:03:11.000
หรืออะไรสำคัญ ร่างกายคุณ ครอบครัวคุณ

NOTE Paragraph

00:03:12.000 --> 00:03:14.000
แต่อีกบทเรียนชีวิตซึ่งยากจะชำนาญได้คือ การเติมเต็มชีวิต

00:03:14.000 --> 00:03:17.000
วิทยาศาสตร์นั้นมันง่าย จริงไหม?

00:03:17.000 --> 00:03:19.000
เรารู้กติกา เรารู้กฎ เราทำตามมัน

00:03:20.000 --> 00:03:21.000
เราก็จะได้ผลลัพธ์ ... เมื่อเรารู้วิธีเล่น

00:03:21.000 --> 00:03:23.000
เพียงคุณรู้ คุณก็ทำตามได้ จริงไหม?

00:03:24.000 --> 00:03:26.000
แต่ถ้าพูดถึงการเติมเต็มชีวิต มันคือศิลป์

00:03:26.000 --> 00:03:28.000
เพราะมันเกี่ยวกับการมองเห็นคุณค่า

00:03:28.000 --> 00:03:31.000
และการให้ สิ่งที่คุณต้องรู้สึกเอาด้วยตัวเอง

00:03:32.000 --> 00:03:35.000
ผมได้ทำการวิจัยเพื่อตอบคำถามนี้

00:03:35.000 --> 00:03:36.000
ว่าชีวิตคนหนึ่ง จะแตกต่างอย่างไร

00:03:36.000 --> 00:03:39.000
ถ้าคุณมองว่าเขาเป็นคนที่คุณ

00:03:39.000 --> 00:03:42.000
ให้ทุกอย่างได้กับเขา ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาต้องการ

00:03:42.000 --> 00:03:44.000
ถ้าไม่ให้คอมพิวเตอร์ราคา 100 เหรียญ

00:03:44.000 --> 00:03:46.000
แต่ให้คอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุด คุณให้ความรัก

00:03:46.000 --> 00:03:47.000
ให้ความสุข คุณอยู่เมื่อต้องปลอบเขา

00:03:48.000 --> 00:03:50.000
และบ่อยครั้งที่คนเหล่านั้น ซึ่งคุณต้องรู้จักบ้างแน่ๆ

00:03:51.000 --> 00:03:53.000
มีชีวิตที่พร้อมสรรพ ทั้งความรัก การศึกษา เงินทอง

00:03:53.000 --> 00:03:56.000
และพื้นเพที่ดี ต้องใช้ชีวิตหมดไปกับการเข้าออกโรงพยาบาลบ้า

00:03:57.000 --> 00:03:59.000
แล้วคุณก็พบเจอคนที่ผ่านทุกข์แสนสาหัส

00:04:00.000 --> 00:04:03.000
ทั้งทางจิต ทางเพศ ทางจิตวิญญาณ ทางอารมณ์ที่บอบช้ำ

00:04:03.000 --> 00:04:05.000
แม้ไม่เสมอไป แต่ก็บ่อยครั้ง ที่เขาเหล่านั้น

00:04:05.000 --> 00:04:08.000
กลายเป็นผู้ที่ให้มากที่สุดกับสังคม

NOTE Paragraph

00:04:08.000 --> 00:04:11.000
ดังนั้น คำถามที่เราควรถามตนเองจริงๆ ก็คือ

00:04:12.000 --> 00:04:14.000
อะไรที่ทำให้เราเป็นเรา และเราล้วนอยู่ในสังคมที่มอมเมาเรา

00:04:15.000 --> 00:04:17.000
พวกเราส่วนใหญ่อาจไม่ใช่ แต่สังคมนั้นมอมเมา

00:04:17.000 --> 00:04:19.000
ผมหมายถึงทัศนคติที่จมปลักกับอดีต

00:04:20.000 --> 00:04:22.000
ทุกคนที่อยู่ในห้องนี้ คงจะไม่ได้อยู่ที่นี่

00:04:22.000 --> 00:04:23.000
ถ้าคุณเชื่อทฤษฏีนี้

00:04:23.000 --> 00:04:25.000
แต่สังคมส่วนใหญ่คิดว่า อดีตลิขิตชะตา

00:04:26.000 --> 00:04:29.000
อดีตคืออนาคต และมันคงใช่ถ้าคุณยึดติดกับมัน

00:04:29.000 --> 00:04:30.000
แต่คนในห้องนี้ต่างรู้ดีว่า

00:04:31.000 --> 00:04:32.000
เราต้องคอยเตือนตนเอง ว่า

00:04:32.000 --> 00:04:34.000
เพราะคุณเป็นคนมีความคิด คุณรู้ว่าอะไรควร

00:04:35.000 --> 00:04:36.000
อะไรไม่ควร

NOTE Paragraph

00:04:37.000 --> 00:04:38.000
ดังนั้น สิ่งที่เราต้องคอยเตือนตนเองคือ

00:04:38.000 --> 00:04:41.000
การตัดสินใจคืออำนาจสูงสุด จริงๆนะ

00:04:41.000 --> 00:04:43.000
ลองถามคนรู้จักดูว่า

00:04:43.000 --> 00:04:44.000
เขาเคยทำอะไรล้มเหลวหรือไม่

00:04:44.000 --> 00:04:46.000
ในที่นี้ มีกี่คนที่เคยล้มเหลว

00:04:46.000 --> 00:04:47.000
กับสิ่งที่สำคัญในชีวิต ตอบว่า "ใช่" สิ๊

NOTE Paragraph

00:04:48.000 --> 00:04:49.000
ผู้ชม: ใช่

NOTE Paragraph

00:04:49.000 --> 00:04:50.000
ขอบคุณสำหรับเสียงตอบรับอย่างล้นหลาม

00:04:51.000 --> 00:04:52.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:04:52.000 --> 00:04:55.000
แต่ถ้าถามเขาว่าทำไมจึงพลาด

00:04:55.000 --> 00:04:57.000
คนที่ทำงานให้คุณ หรือหุ้นส่วนคุณ

00:04:57.000 --> 00:04:59.000
หรือแม้แต่คุณเอง เมื่อพลาดในการบรรลุเป้าหมาย

00:04:59.000 --> 00:05:01.000
อะไรคือเหตุผลที่เราอ้างกัน?

00:05:01.000 --> 00:05:03.000
เขาบอกคุณว่าอะไร? ผมไม่มี... ไม่รู้มากพอหรือ

00:05:04.000 --> 00:05:06.000
ไม่มีความรู้ ไม่มีทุน

00:05:06.000 --> 00:05:11.000
ไม่มีเวลา ไม่มีเทคโนโลยี

00:05:11.000 --> 00:05:14.000
ไม่มีผู้จัดการที่เหมาะสม ไม่มี...

NOTE Paragraph

00:05:14.000 --> 00:05:18.000
อัล กอร์: ไม่มีศาลสูงสุด (หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:05:28.000 --> 00:05:30.000
และ...

00:05:30.000 --> 00:05:32.000
(ปรบมือ)

00:05:32.000 --> 00:05:33.000
และ

00:05:33.000 --> 00:05:36.000
(ปรบมือ)

00:05:36.000 --> 00:05:38.000
อะไรที่สิ่งเหล่านั้น รวมทั้งศาลสูงสุด มีเหมือนกันคือ?

00:05:38.000 --> 00:05:40.000
(หัวเราะ)

00:05:41.000 --> 00:05:45.000
พวกมันคือทรัพยากรที่เราอ้างว่าขาดแคลน ชื่งก็อาจจะถูก

00:05:45.000 --> 00:05:47.000
เขาอาจจะไม่มีเงิน เขาอาจจะไม่มีศาลสูงสุด

00:05:48.000 --> 00:05:50.000
แต่นั่นไม่ใช่ตัวตัดสินครับ

00:05:50.000 --> 00:05:56.000
(ปรบมือ)

00:05:56.000 --> 00:05:57.000
ถ้าผมพูดผิดก็เตือนด้วยครับ

00:05:59.000 --> 00:06:01.000
ปัจจัยที่แท้จริงไม่ใช่ทรัพยากร แต่เป็นการมองทรัพยากรที่มี

00:06:02.000 --> 00:06:04.000
นี่ไม่ใช่แค่ประโยคสวยหรู

00:06:04.000 --> 00:06:09.000
ผมหมายถึงอารมณ์ ความรู้สึกมนุษย์ สิ่งที่ผมประสพได้

00:06:09.000 --> 00:06:12.000
จากตัวคุณในวันก่อนๆ ที่ลึกซึ้ง

00:06:13.000 --> 00:06:15.000
เท่าที่ผมเคยประสบมา และเมื่อคุณสื่อสารกันด้วยความรู้สึกนั้น

00:06:15.000 --> 00:06:16.000
ผมเชื่อว่าคุณคงจะชนะไอ้หมอนั่นได้แน่

00:06:17.000 --> 00:06:22.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:06:22.000 --> 00:06:26.000
แต่มันง่ายที่จะบอกว่า เขาควรทำอะไร

00:06:26.000 --> 00:06:28.000
(หัวเราะ)

00:06:28.000 --> 00:06:35.000
ไอ้โง่รอบบิ้นส์ แต่ผมรู้ตอนดูการโต้วาทีในครั้งนั้น

00:06:36.000 --> 00:06:38.000
มีความรู้สึกที่มาสกัดกั้นความสามารถของคน

00:06:38.000 --> 00:06:40.000
ที่จะเข้าถึงความคิดและศักยภาพคนคนนั้น

00:06:40.000 --> 00:06:42.000
ในลักษณะที่บางคนได้ประสบวันนั้น

00:06:42.000 --> 00:06:45.000
เพราะผมรู้ว่ามีคนอยากลงคะแนนให้คุณ แต่ไม่ได้ทำ

00:06:46.000 --> 00:06:49.000
แล้วผมก็หัวเสีย แต่อารมณ์ความรู้สึกวันนั้นมีแน่

00:06:49.000 --> 00:06:50.000
มีสักกี่คนที่เข้าใจที่ผมพูด ช่วยพูดว่า "ใช่" ซิ

NOTE Paragraph

00:06:51.000 --> 00:06:52.000
ผู้ชม:ใช่

NOTE Paragraph

00:06:52.000 --> 00:06:54.000
ดังนั้น มันคืออารมณ์นี่แหละ และถ้าเราได้อารมณ์ที่ถูกต้อง

00:06:55.000 --> 00:06:57.000
เราสามารถทำอะไรก็ได้ เราผ่านมันไปได้

00:06:57.000 --> 00:06:59.000
ถ้าคุณสร้างสรรค์พอ ขี้เล่นพอ สนุกพอ

00:06:59.000 --> 00:07:00.000
คุณก็สามารถเข้าถึงใครก็ได้ ใช่หรือไม่

NOTE Paragraph

00:07:01.000 --> 00:07:02.000
ผู้ชม:ใช่

NOTE Paragraph

00:07:02.000 --> 00:07:03.000
ถ้าคุณไม่มีเงิน แต่คุณสร้างสรรค์และมุ่งมั่นพอ

00:07:03.000 --> 00:07:06.000
คุณจะพบทางออก นั่นคือทรัพยากรที่แท้จริง

00:07:06.000 --> 00:07:09.000
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องราวที่ผู้คนบอกเรา จริงไหม?

00:07:09.000 --> 00:07:11.000
เรื่องราวที่ผู้คนเล่า มันมีต่างๆนาๆ

00:07:11.000 --> 00:07:13.000
พวกเขาบอกว่าขาดทรัพยากร แต่ท้ายที่สุด

00:07:13.000 --> 00:07:15.000
ลองดูนี่สิ

00:07:16.000 --> 00:07:17.000
พวกเขาบอกว่า อะไรคือเหตุผลที่ยังไม่ประสบความสำเร็จ

00:07:18.000 --> 00:07:21.000
ต่อมา ไอ้หมอนี่ทำแผนผมเสียหมดเลย เฮ้อ

00:07:21.000 --> 00:07:25.000
(หัวเราะ)

00:07:25.000 --> 00:07:26.000
แต่ผมชื่นชมความคิดของเขา จริงๆนะ

00:07:26.000 --> 00:07:28.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:28.000 --> 00:07:31.000
อะไรกำหนดทรัพยากรของคุณ เราบอกว่าการตัดสินใจกำหนดอนาคต

00:07:31.000 --> 00:07:35.000
นี่คือสิ่งที่ผมสนใจ ถ้าการตัดสินใจกำหนดอนาคต

00:07:35.000 --> 00:07:37.000
มีการตัดสินใจสามเรื่อง สิ่งที่คุณจะสนใจ

00:07:37.000 --> 00:07:39.000
ตอนนี้ คุณต้องตัดสินใจว่าจะสนใจเรื่องอะไร

00:07:39.000 --> 00:07:41.000
สิ่งที่สอง ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ เมื่อได้ตัดสินใจแล้ว

00:07:42.000 --> 00:07:43.000
ว่าจะสนใจอะไร คุณต้องให้ความหมายกับมัน

00:07:44.000 --> 00:07:46.000
ความหมายอะไรก็ได้ที่ก่อกำเนิดอารมณ์

00:07:46.000 --> 00:07:49.000
นี่คือตอนจบหรือตอนต้น นี่พระเจ้าลงโทษเรา

00:07:49.000 --> 00:07:51.000
หรือกำลังให้รางวัล นี่คือดวงหรือ?

00:07:52.000 --> 00:07:55.000
จากนั้น อารมณ์เราจะกำหนดว่าเราจะทำอะไรต่อไป

NOTE Paragraph

00:07:55.000 --> 00:07:56.000
ดังนั้น ลองคิดถึงชีวิตคุณเอง

00:07:57.000 --> 00:07:58.000
การตัดสินใจที่ชี้ชะตาของคุณ

00:07:59.000 --> 00:08:01.000
มันฟังดูจริงจัง แต่ใน 5 หรือ 10 ปีที่ผ่านมา

00:08:02.000 --> 00:08:03.000
15 ปีก็ได้ คุณตัดสินใจอะไรไปบ้าง

00:08:03.000 --> 00:08:05.000
ซึ่งหากคุณได้ตัดสินใจเป็นอื่น

00:08:05.000 --> 00:08:08.000
ชีวิตจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ใครบ้างที่คิดออก

00:08:08.000 --> 00:08:09.000
จริงๆนะ ไม่ว่าดีขึ้นหรือแย่ลง จงตอบว่า "ใช่"

NOTE Paragraph

00:08:10.000 --> 00:08:11.000
ผู้ชม: ใช่

NOTE Paragraph

00:08:11.000 --> 00:08:13.000
ท้ายที่สุด อาจเป็นเรื่องว่าจะทำงานที่ไหน

00:08:13.000 --> 00:08:14.000
และพบกับคนที่คุณรักที่นั่น

00:08:15.000 --> 00:08:17.000
หรืออาจเป็นเรื่องอาชีพ ผมรู้จักอัจฉริยะจาก Google ที่นี่นะ

00:08:18.000 --> 00:08:19.000
ผมเข้าใจการตัดสินใจของพวกเขา

00:08:20.000 --> 00:08:22.000
ที่ต้องการขายเทคโนโลยี จะเกิดอะไรขึ้นหากเขาทำเช่นนั้น

00:08:23.000 --> 00:08:25.000
แทนที่จะสร้างวัฒนธรรมเอง โลกนี้จะเป็นอย่างไร

00:08:25.000 --> 00:08:27.000
ชีวิตเขาจะต่างไปอย่างไร มีผลกระทบแค่ไหน

00:08:28.000 --> 00:08:30.000
ประวัติศาสตร์โลกประกอบด้วยการตัดสินใจเช่นนี้

00:08:30.000 --> 00:08:33.000
เมื่อมีหญิงคนหนึ่งปฏิเสธที่จะนั่งที่ท้ายรถเมล์

00:08:34.000 --> 00:08:37.000
เธอไม่เพียงเปลี่ยนชีวิตเธอ แต่การตัดสินใจนั้นเปลี่ยนวัฒนธรรมเรา

00:08:37.000 --> 00:08:40.000
หรือเมื่อมีคนยืนหน้ารถถัง หรือคนอย่าง

00:08:41.000 --> 00:08:42.000
แลนซ์ อาร์มสตรอง ที่มีคนมาบอกว่า

00:08:43.000 --> 00:08:45.000
"คุณเป็นมะเร็งต่อมลูกหมาก" มันยากสำหรับผู้ชายนะ

00:08:46.000 --> 00:08:47.000
โดยเฉพาะถ้าต้องขี่จักรยาน

00:08:47.000 --> 00:08:49.000
(หัวเราะ)

00:08:49.000 --> 00:08:51.000
ถ้าเป็นมะเร็งสมอง เป็นมะเร็งปอด

00:08:51.000 --> 00:08:53.000
แต่เส้นทางที่เขาเลือกคืออะไร?

00:08:54.000 --> 00:08:55.000
มันแตกต่างจากคนส่วนใหญ่ มันหมายความว่าอะไร?

00:08:55.000 --> 00:08:57.000
มันไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นการเริ่มต้น ว่าเขาจะทำอะไร

00:08:57.000 --> 00:09:00.000
เขาไปชนะการแข่งขันที่ไม่เคยชนะมาก่อนถึงเจ็ดครั้ง

00:09:00.000 --> 00:09:02.000
เพราะเขามีความพร้อมทางความรู้สึก

00:09:03.000 --> 00:09:06.000
มีพละกำลังทางจิตใจ นั่นคือความแตกต่างของคนคนนี้

00:09:06.000 --> 00:09:08.000
ผมพบเจอคนประมาณสามล้านคน

NOTE Paragraph

00:09:08.000 --> 00:09:10.000
เพราะนั่นคือห้องแล็บของผม รวมแล้วสามล้านคน

00:09:11.000 --> 00:09:13.000
จาก 80 ประเทศ ที่ได้มีโอกาสมาพบกัน

00:09:13.000 --> 00:09:17.000
ตลอด 29 ปีที่ผ่านมา หลังๆมา ร่องรอยเริ่มเด่นชัด

00:09:17.000 --> 00:09:19.000
คุณจะเห็นว่า อเมริกาใต้และอัฟริกา

00:09:19.000 --> 00:09:22.000
อาจจะเชื่อมโยงกันในบางมุม จริงไหม? คนอื่นอาจพูดว่า

00:09:22.000 --> 00:09:25.000
"มันฟังดูไร้สาระ" ถ้าเช่นนั้น อะไรที่บ่มเพาะแลนซ์ล่ะ?

00:09:25.000 --> 00:09:30.000
อะไรที่บ่มเพาะคุณ มีพลังที่มองไม่เห็นสองอย่าง หนึ่งคือสถานะ

00:09:31.000 --> 00:09:32.000
เราต่างเคยประสพมา

00:09:32.000 --> 00:09:34.000
ถ้าคุณเคยทำอะไรบางอย่าง แล้วหลังจากนั้น

00:09:34.000 --> 00:09:35.000
คุณบอกตัวเองว่า ไม่น่าพูดออกไปเลย

00:09:36.000 --> 00:09:38.000
ทำลงไปได้อย่างไร มันงี่เง่ามาก ใครเคยเป็นแบบนั้นบ้าง?

00:09:38.000 --> 00:09:39.000
จงตอบว่า "ใช่"

NOTE Paragraph

00:09:39.000 --> 00:09:40.000
ผู้ชม:ใช่

NOTE Paragraph

00:09:40.000 --> 00:09:42.000
คุณเคยทำอะไรบางอย่าง ซึ่งเมื่อทำแล้ว บอกว่า "นั่นแหละผมเอง"

00:09:42.000 --> 00:09:44.000
(หัวเราะ)

00:09:44.000 --> 00:09:46.000
นั่นไม่ใช่เรื่องความสามารถ แต่เป็นเรื่องสภาวะ

00:09:47.000 --> 00:09:49.000
รูปแบบของโลกที่สร้างตัวคุณในระยะยาว

00:09:50.000 --> 00:09:53.000
รูปแบบนั้นเป็นเสมือนตัวกรอง ซึ่งปั้นเราขึ้นมา

00:09:53.000 --> 00:09:54.000
นั่นคือสิ่งที่ทำให้เราตัดสินใจ

00:09:55.000 --> 00:09:56.000
เมื่อเราจะชักจูงใครสักคน เราต้องรู้ว่า

00:09:56.000 --> 00:09:57.000
อะไรที่จูงใจเขาอยู่แล้ว

00:09:58.000 --> 00:09:59.000
ผมคิดว่ามันมีอยู่สามส่วน

00:10:00.000 --> 00:10:02.000
หนึ่ง: เป้าหมาย อะไรที่คุณต้องการ?

00:10:02.000 --> 00:10:04.000
ซึ่งผมเชื่อว่า มันไม่ใช่ความปรารถนา

00:10:04.000 --> 00:10:06.000
คุณสามารถบรรลุเป้าหรือความปรารถนาได้ มีสักกี่คนที่มีเป้า

00:10:06.000 --> 00:10:08.000
หรือความคิดปรารถนา มีเพียงเท่านี้หรือ

00:10:08.000 --> 00:10:09.000
ใครเคยมีบ้าง จงพูดว่า "ใช่"

NOTE Paragraph

00:10:09.000 --> 00:10:10.000
ผู้ชม:ใช่

NOTE Paragraph

00:10:10.000 --> 00:10:13.000
มันคือความจำเป็น ผมว่ามนุษย์มีความจำเป็นหกประการ

00:10:13.000 --> 00:10:16.000
สอง: เมื่อคุณรู้จักเป้าหมายที่ขับเคลื่อนคุณแล้ว

00:10:16.000 --> 00:10:19.000
และได้ค้นพบความจริง คุณไม่ได้สร้าง คุณค้นพบมัน

00:10:19.000 --> 00:10:20.000
คุณก็จะพบแผนที่

00:10:20.000 --> 00:10:23.000
ระบบความเชื่อที่บอกทางบรรลุความจำเป็นเหล่านั้น

00:10:23.000 --> 00:10:25.000
บางคนเชื่อว่าจะบรรลุได้โดยการทำลายโลก

00:10:25.000 --> 00:10:28.000
บ้างก็โดยการสร้างบางอย่าง รักใครสักคน

00:10:29.000 --> 00:10:32.000
จากนั้นเป็นเรื่องเชื้อเพลิงที่เลือก ผมจะพูดสั้นๆ ความจำเป็นหกอย่าง

NOTE Paragraph

00:10:32.000 --> 00:10:34.000
ผมจะบอกคุณว่ามันคืออะไร หนึ่ง: ความแน่นอน

00:10:34.000 --> 00:10:36.000
สิ่งนี้ไม่ใช่เป้าหรือสิ่งปรารถนา แต่ใช้ได้กับทุกคน

00:10:37.000 --> 00:10:38.000
ทุกคนต้องการแน่ใจ ว่าหลีกเลี่ยงความเจ็บปวดได้

00:10:38.000 --> 00:10:40.000
อย่างน้อยให้รู้สึกสบาย จะได้มาอย่างไรล่ะ?

00:10:40.000 --> 00:10:44.000
ควบคุมคนอื่น? พัฒนาความสามารถ? เลิกล้ม? สูบบุหรื่?

00:10:45.000 --> 00:10:47.000
หากแน่ใจแล้ว มันตลกสิ้นดี

00:10:47.000 --> 00:10:48.000
แม้ว่าเราต่างต้องการมัน

00:10:48.000 --> 00:10:50.000
เช่นหากคุณไม่แน่นอนกับสุขภาพ หรือเรื่องบุตรหลาน

00:10:50.000 --> 00:10:52.000
หรือเรื่องเงิน คุณจะไม่คิดถึงเรื่องอื่น

00:10:52.000 --> 00:10:53.000
หากคุณไม่แน่ใจว่าเพดานนี้จะยกอยู่ได้

00:10:53.000 --> 00:10:54.000
คุณก็จะไม่สนใจฟังวิทยากร

00:10:55.000 --> 00:10:58.000
ขณะที่ความแน่ใจของเรามีความหมายต่างกันไป ถ้าเราแน่ใจแล้ว

00:10:59.000 --> 00:11:00.000
เราจะได้อะไร? คุณรู้สึกอะไรเมื่อคุณแน่ใจ?

00:11:00.000 --> 00:11:01.000
รู้ว่าจะเกิดอะไร เกิดเมื่อไร

00:11:01.000 --> 00:11:02.000
รู้ว่าเกิดอย่างไร คุณจะรู้สึกอย่างไร?

00:11:03.000 --> 00:11:06.000
น่าเบื่อจะตาย พระเจ้า ผู้ทรงฉลาดล้ำ

00:11:06.000 --> 00:11:07.000
(หัวเราะ)

00:11:07.000 --> 00:11:10.000
จึงประทานความจำเป็นข้อสอง คือความไม่แน่นอน

00:11:10.000 --> 00:11:12.000
เราต้องการความหลากหลาย ประหลาดใจ

00:11:13.000 --> 00:11:14.000
มีกี่คนที่ชอบความประหลาดใจ พูดว่า "ใช่"

NOTE Paragraph

00:11:15.000 --> 00:11:16.000
ผู้ชม:ใช่

NOTE Paragraph

00:11:16.000 --> 00:11:17.000
โกหก คุณชอบเฉพาะความประหลาดใจที่อยากได้

00:11:17.000 --> 00:11:19.000
(หัวเราะ)

00:11:19.000 --> 00:11:22.000
สิ่งที่ไม่ต้องการก็เรียกว่าปัญหา แต่มันจำเป็นสำหรับคุณ

00:11:22.000 --> 00:11:25.000
ดังนั้นความหลากหลายก็สำคัญ เคยเช่าหนังวีดีโอซ้ำๆ

00:11:25.000 --> 00:11:29.000
ใครเคยบ้าง? ออกไปข้างนอกบ้างเถอะ

00:11:29.000 --> 00:11:31.000
(หัวเราะ)

00:11:31.000 --> 00:11:33.000
เอาล่ะ คุณทำทำไม? คุณแน่ใจว่ามันดี

00:11:33.000 --> 00:11:35.000
เพราะเคยอ่านแล้ว เคยดูแล้ว แต่คุณหวังว่า

00:11:35.000 --> 00:11:37.000
มันนานพอที่คุณจะลืมแล้ว นั่นคือความหลากหลาย

NOTE Paragraph

00:11:38.000 --> 00:11:41.000
ความจำเป็นที่สาม ความสำคัญ เราต่างต้องการ

00:11:41.000 --> 00:11:44.000
รู้สึกสำคัญ พิเศษ โดดเด่น คุณได้โดยหาเงินมากขึ้น

00:11:44.000 --> 00:11:46.000
สนใจจิตวิญญาณมากขึ้น

00:11:46.000 --> 00:11:48.000
ไปทำรอยสัก ตุ้มหู

00:11:48.000 --> 00:11:51.000
ในบริเวณที่คนอื่นไม่อยากเห็น

00:11:52.000 --> 00:11:55.000
อะไรก็ได้ วิธีที่รวดเร็วที่สุด

00:11:55.000 --> 00:11:57.000
ถ้าคุณไร้การศึกษา ไร้การอบรม ไร้ศาสนาและทรัพย์สิน

00:11:57.000 --> 00:12:00.000
หรือหมดหนทาง ก็คือความรุนแรง ถ้าผมเอาปืนจ่อหัวคุณ

00:12:00.000 --> 00:12:02.000
และอาศัยในย่านนักเลง ผมสำคัญขึ้นมาทันที

00:12:02.000 --> 00:12:05.000
คะแนนจากศูนย์ไปเต็มสิบ ผมมั่นใจแค่ไหนว่า

00:12:05.000 --> 00:12:08.000
คุณจะตอบสนองผม? เต็มสิบเลย

00:12:09.000 --> 00:12:10.000
ใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป มันคงตื่นเต้นดี

00:12:10.000 --> 00:12:13.000
เหมือนที่ปีนเข้าไปในถ้ำ

00:12:13.000 --> 00:12:15.000
แล้วเข้าไปให้สุด ทั้งหลากหลายและไม่แน่นอน

00:12:15.000 --> 00:12:18.000
และมันสำคัญ จริงไหม? คุณจึงเสี่ยงชีวิตเพื่อมัน

00:12:19.000 --> 00:12:21.000
นั่นคือเหตุที่เรามีความรุนแรงมาตลอด และจะคงมีต่อไป

00:12:21.000 --> 00:12:23.000
เว้นแต่จะมีการเปลี่ยนแปลงทางความคิด ของคนทั้งเผ่าพันธ์

00:12:24.000 --> 00:12:25.000
มีเป็นล้านวิธีที่จะทำให้ตนสำคัญ

00:12:25.000 --> 00:12:27.000
แต่จะสำคัญได้ คุณต้องโดดเด่นและแตกต่าง

NOTE Paragraph

00:12:27.000 --> 00:12:30.000
สิ่งที่จำเป็นคือ ความรักและความสัมพันธ์ ซึ่งเป็นข้อที่สี่

00:12:31.000 --> 00:12:33.000
เราล้วนต้องการมัน คนส่วนใหญ่จะหยุดอยู่แค่การรู้จัก

00:12:33.000 --> 00:12:35.000
เพราะความรักนั้นน่ากลัวเกินไป ไม่อยากเจ็บ

00:12:35.000 --> 00:12:38.000
ใครเคยเจ็บจากความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง พูดว่า "ใช่"

00:12:38.000 --> 00:12:39.000
(หัวเราะ)

00:12:39.000 --> 00:12:41.000
ถ้าคุณไม่ยกมือ คุณโกหกแน่ๆ ผมรู้

00:12:41.000 --> 00:12:42.000
(หัวเราะ)

00:12:42.000 --> 00:12:43.000
และคุณจะต้องเจ็บปวดอีก

00:12:43.000 --> 00:12:45.000
ผมพูดซะให้รู้สึกดีเลยว่ามั้ย?

00:12:45.000 --> 00:12:46.000
(หัวเราะ)

00:12:46.000 --> 00:12:49.000
แต่ความจริงคือ เราต้องการมัน โดยอาศัยความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง

00:12:49.000 --> 00:12:52.000
อาศัยมิตรสหาย การอธิษฐาน การเดินป่า

00:12:53.000 --> 00:12:55.000
ถ้าไม่ได้ผลก็หาหมามาเลี้ยง ไม่เอาแมวนะ หาหมามาเลี้ยง

00:12:55.000 --> 00:12:57.000
เพราะถ้าคุณปล่อยมันไว้สองนาที มันทำเหมือนคุณ

00:12:57.000 --> 00:12:59.000
จากมันไปหกเดือน ตอนคุณโผล่มาในไม่กี่นาทีต่อมา

00:12:59.000 --> 00:13:00.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:13:00.000 --> 00:13:02.000
เอาละ สี่ข้อแรกนั้น ทุกๆคนหาทางบรรลุมันได้

00:13:03.000 --> 00:13:05.000
แม้ว่าคุณอาจโกหกตัวเอง คุณต้องมีสองบุคลิก

00:13:06.000 --> 00:13:09.000
แต่สองข้อหลังนี่ซิ สื่ข้อแรกนั้นเรียกว่า

00:13:09.000 --> 00:13:11.000
ความจำเป็นทางบุคคล ผมเรียกอย่างนั้น

00:13:11.000 --> 00:13:13.000
สองข้อสุดท้ายคือความจำเป็นทางจิตใจ

00:13:14.000 --> 00:13:16.000
นั่นคือที่มาของการเติมเต็มชีวิต คุณไม่สามารถเติมเต็มได้

00:13:16.000 --> 00:13:19.000
จากสี่ข้อแรก คุณอาจหาทาง สูบบุหรี่ ดื่มเหล้า หรืออะไรก็ตาม

00:13:19.000 --> 00:13:20.000
เพื่อบรรลุสี่ข้อแรก แต่สำหรับสองข้อหลัง เช่นข้อห้า

00:13:21.000 --> 00:13:23.000
คุณต้องเติบโตขึ้น เราที่นี่ต่างรู้คำตอบนี้

00:13:23.000 --> 00:13:26.000
ถ้าไม่เติบโตจะเป็นอย่างไร หากความสัมพันธ์ไม่เติบโต

00:13:26.000 --> 00:13:28.000
ถ้าธุรกิจไม่เติบโต ถ้าคุณไม่เติบโต

00:13:28.000 --> 00:13:29.000
มันไม่สำคัญว่าคุณมีเงินเท่าไหร่

00:13:29.000 --> 00:13:31.000
มีเพื่อนกี่คน มีคนรักคุณกี่คน

00:13:31.000 --> 00:13:34.000
คุณรู้สึกเหมือนตกนรก และเหตุที่ต้องเติบโตขึ้นคือ

00:13:34.000 --> 00:13:36.000
เรามีสิ่งที่จะให้ผู้อื่น

NOTE Paragraph

00:13:37.000 --> 00:13:39.000
เพราะข้อที่หกคือการช่วยผู้อื่น

00:13:40.000 --> 00:13:41.000
เพราะเราต่างก็รู้ว่า ถึงแม้จะฟังดูเชย

00:13:42.000 --> 00:13:45.000
ความลับของการใช้ชีวิตคือการให้ ชีวิดไม่ใช่มีแต่เรื่องของตน

00:13:45.000 --> 00:13:47.000
เป็นเรื่องของเรา วัฒนธรรมนี้ก็รู้ คนที่นี่ก็รู้เช่นนั้น

00:13:47.000 --> 00:13:50.000
มันน่าตื่นเต้นเมื่อเห็นนิโคลัสขึ้นมาพูดถึง

00:13:50.000 --> 00:13:52.000
คอมพิวเตอร์ร้อยเหรียญของเขา สิ่งที่น่าตื่นเต้นแท้จริงคือ

00:13:52.000 --> 00:13:55.000
อัจฉริยะท่านนี้ ได้ค้นพบว่าชีวิดเขาเกิดมาเพื่ออะไร

00:13:56.000 --> 00:13:58.000
สัมผัสใด้ถึงความแตกต่างในตัวเขา มันวิเศษมาก

00:13:59.000 --> 00:14:01.000
เหตุผลของเขาสัมผัสผู้อื่นได้ ในชีวิดผมเอง

00:14:01.000 --> 00:14:03.000
ผมสัมผัสได้ถึงสิ่งนี้เมื่อตอนอายุ 11 ขวบ

00:14:03.000 --> 00:14:06.000
ในวันขอบคุณพระเจ้า ไม่มีเงิน ไม่มีอาหาร และเราจะไม่ยอมทนหิว

00:14:06.000 --> 00:14:09.000
แต่พ่อผมก็กำลังแย่สุดๆ แม่ผมก็กำลังจะบอกเขา

00:14:09.000 --> 00:14:12.000
ว่าเขาแย่แค่ไหน และแล้วมีคนมาเคาะประตู

00:14:12.000 --> 00:14:14.000
มาส่งอาหารให้ พ่อผมตัดสินใจได้สามเรื่อง

00:14:15.000 --> 00:14:17.000
ผมรู้ว่ามันคืออะไร เขามองว่า "นั่นคือสื่งของบริจาค"

00:14:18.000 --> 00:14:20.000
มันแปลว่าอะไร ฉันไร้ค่า ฉันต้องทำอะไร

00:14:21.000 --> 00:14:23.000
จากครอบครัวนี้ไป" ซึ่งเขาก็ไป มันเป็นประสบการณ์ที่เจ็บปวดที่สุด

00:14:24.000 --> 00:14:27.000
นำมาซี่งหนทางใหม่ในการตัดสินใจสามข้อของผม

00:14:28.000 --> 00:14:31.000
ผมพูดว่า "อย่างน้อยเราก็มีอาหารกิน" แหม หลักการล้ำเลิศ

00:14:31.000 --> 00:14:32.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:14:32.000 --> 00:14:33.000
ข้อสอง แต่สิ่งนี้เปลี่ยนแปลงชีวิดผม

00:14:33.000 --> 00:14:36.000
และมันบ่มเพาะความเป็นมนุษย์ของผม "ของขวัญจากใครสักคน

00:14:36.000 --> 00:14:39.000
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นใคร" พ่อบอกเสมอว่า

00:14:39.000 --> 00:14:42.000
"ไม่มีใครสนใจเราหรอก" แล้วอยู่ดีๆ มีใครก็ไม่รู้

00:14:42.000 --> 00:14:44.000
เอาอาหารมาให้ครอบครัวเรา โดยไม่หวังอะไรตอบแทน

00:14:44.000 --> 00:14:47.000
มาห่วงใยเรา มันทำให้ผมเชื่อว่า "คนแปลกหน้า

00:14:47.000 --> 00:14:50.000
ก็ห่วงใยเรา" และนั่นทำให้ผมตัดสินใจได้ว่า

00:14:51.000 --> 00:14:52.000
ถ้าคนแปลกหน้าห่วงใยครอบครัวผม ผมก็ห่วงใยเขา

00:14:53.000 --> 00:14:54.000
ผมจะทำอย่างไร ผมต้องทำอะไรสักอย่าง

00:14:54.000 --> 00:14:57.000
ทำให้เกิดความแตกต่าง ดังนั้นเมื่อผมอายุ 17 ผมออกไป

00:14:57.000 --> 00:14:59.000
ในวันขอบคุณพระเจ้า ปีนั้นผมมีเป้าที่จะ

00:14:59.000 --> 00:15:00.000
หาเงินพอที่จะเลี้ยงสองครอบครัว

00:15:00.000 --> 00:15:02.000
เป็นความสุขที่สุดที่ผมเคยทำในชีวิด ตื้นตันใจที่สุด

00:15:03.000 --> 00:15:05.000
ปีต่อมาเป็นสี่ครอบครัว ผมไม่ได้บอกใครในสิ่งที่ทำ

00:15:05.000 --> 00:15:07.000
ปีต่อมาเป็น แปด ผมไม่ได้ทำเพื่อคะแนน

00:15:08.000 --> 00:15:09.000
แต่หลังจากแปด ผมได้คิดว่าผมน่าจะหาคนช่วย

00:15:09.000 --> 00:15:11.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:15:11.000 --> 00:15:13.000
และแน่นอน ผมออกไปอีกครั้ง

00:15:13.000 --> 00:15:15.000
ผมชวนเพื่อนๆมา และขยายจำนวนผู้ร่วมงาน

00:15:15.000 --> 00:15:17.000
เมื่อได้ถึง 11 คน ผมก็จัดตั้งมูลนิธิ

00:15:17.000 --> 00:15:19.000
ปัจจุบันผ่านไป 18 ปีแล้ว ผมภูมิใจที่จะบอกว่า ปีที่แล้ว

00:15:19.000 --> 00:15:22.000
เราเลี้ยงคนสองล้านคนใน 35 ประเทศโดยผ่านมูลนิธินี้

00:15:23.000 --> 00:15:24.000
ในช่วงวันหยุด ในวันขอบคุณพระเจ้า วันคริสต์มาส

00:15:24.000 --> 00:15:25.000
(ปรบมือ)

00:15:25.000 --> 00:15:26.000
ในประเทศต่างๆทั่วโลก

00:15:26.000 --> 00:15:27.000
มันช่างวิเศษ

00:15:27.000 --> 00:15:28.000
(ปรบมือ)

00:15:28.000 --> 00:15:29.000
ขอบคุณครับ

00:15:29.000 --> 00:15:30.000
(ปรบมือ)

00:15:30.000 --> 00:15:32.000
ผมไม่ได้พูดเพื่อโอ้อวด ผมพูดเพราะผมภูมิใจ

00:15:32.000 --> 00:15:35.000
ในความเป็นคน เพราะพวกเขาต่างตื่นเต้นที่จะให้

00:15:35.000 --> 00:15:38.000
เมื่อพวกเขาได้รับประสบการณ์นั้น ไม่ได้ดีแต่พูด

NOTE Paragraph

00:15:39.000 --> 00:15:43.000
ท้ายสุด เวลาใกล้จะหมดแล้ว เป้าหมายที่หล่อหลอมคุณ

00:15:44.000 --> 00:15:45.000
นั่นคือสิ่งที่แตกต่างจากคนสู่คน เราต่างมีความต้องการ

00:15:46.000 --> 00:15:48.000
คุณเป็นพวกไม่เสี่ยงหรือ นั่นคือสิ่งที่ให้ค่าสูงสุดหรือ

00:15:48.000 --> 00:15:52.000
หรือชอบเสี่ยง ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่พวกกลัวเสี่ยงตาย

00:15:52.000 --> 00:15:55.000
ถ้าเขาอยากปีนเข้าไปในถ้ำเหล่านั้น คุณขับเคลื่อนด้วยความสำคัญ

00:15:55.000 --> 00:15:57.000
หรือความรัก? เราต้องการทั้งหกอย่าง แต่อย่างไรก็ตาม

00:15:57.000 --> 00:15:59.000
ระบบนำร่องของคุณ เบนเข็มไปในทิศต่างๆกัน

00:15:59.000 --> 00:16:01.000
เมื่อคุณไปในทิศทางนั้น ก็จะมีเป้าหมายหรือชะตาของตนเอง

00:16:02.000 --> 00:16:05.000
ส่วนที่สองคือแผนที่ เหมือนระบบควบคุมการทำงาน

00:16:05.000 --> 00:16:07.000
ที่บอกให้ไปถึงได้อย่างไร สำหรับบางคนแผนที่ก็คือ

00:16:08.000 --> 00:16:10.000
"ฉันจะช่วยชีวิตคน แม้ว่าต้องตายแทนคนอื่น"

00:16:10.000 --> 00:16:11.000
เขาจึงเป็นนักดับเพลิง แต่สำหรับบางคน

00:16:12.000 --> 00:16:14.000
"ฉันต้องฆ่าคนเพื่อให้ได้มา" พวกเขาพยายามบรรลุ

00:16:14.000 --> 00:16:18.000
ความต้องการสำคัญตน ใช่ไหม? พวกเขาทำเพื่อพระเจ้า

00:16:18.000 --> 00:16:20.000
เพื่อครอบครัว แต่เขาได้แผนที่คนละฉบับ

NOTE Paragraph

00:16:20.000 --> 00:16:22.000
มีความเชื่อแตกต่างกันอยู่ 7 อย่างซึ่งผมไม่สามารถพูดได้

00:16:22.000 --> 00:16:25.000
เดี๋ยวหมดเวลาเสียก่อน ข้อสุดท้ายคืออารมณ์

00:16:25.000 --> 00:16:28.000
ส่วนหนึ่งของแผนที่เป็นเหมือนเวลา บางคนคิดว่า

00:16:28.000 --> 00:16:31.000
ระยะเวลายาวนานคือ 100 ปี คนอื่นอาจแค่ 3 วินาที

00:16:31.000 --> 00:16:32.000
และนั่นคือเวลาที่ผมมีเหลือ

00:16:32.000 --> 00:16:33.000
(หัวเราะ)

00:16:33.000 --> 00:16:35.000
และข้อสุดท้ายที่ผมพูดไปแล้ว เป็นเรื่องคุณ

00:16:35.000 --> 00:16:37.000
ถ้าคุณมีเป้าหมายและมีแผนที่ เช่น

00:16:38.000 --> 00:16:41.000
ผมไม่สามารถใช้กูเกิล เพราะว่าผมชอบแมค และแผนที่ในแมค

00:16:41.000 --> 00:16:43.000
ยังไม่ดีพอ -- ถ้าคุณใช้ MapQuest -- มีกี่คนที่

00:16:43.000 --> 00:16:45.000
พลาดไปใช้ MapQuest กันบ้าง?

00:16:45.000 --> 00:16:46.000
(หัวเราะ)

00:16:46.000 --> 00:16:48.000
คุณใช้มันแล้วคุณไปไม่ถึงที่ ลองคิดดูซิ

00:16:48.000 --> 00:16:51.000
ถ้าความเชื่อของคุณรับประกันให้คุณไปไม่ถึงที่หมาย

00:16:51.000 --> 00:16:52.000
(หัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:16:52.000 --> 00:16:54.000
ข้อสุดท้ายคืออารมณ์

00:16:54.000 --> 00:16:58.000
สิ่งที่จะพูดเรื่องอารมณ์คือว่า เรามีถึง 6000 อารมณ์

00:16:58.000 --> 00:17:00.000
ที่มีคำศัพท์ระบุไว้ในภาษาอังกฤษ

00:17:00.000 --> 00:17:02.000
ซึ่งนั่นเป็นเพียงตัวอย่างของคำเรียก

00:17:02.000 --> 00:17:06.000
ซึ่งเปลี่ยนไปตามภาษาที่ใช้ แต่ถ้าเป็นอารมณ์หลักๆ

00:17:06.000 --> 00:17:09.000
ถ้ามีเวลา ผมจะมีสัก 20000 คนหรือสักพันคน

00:17:09.000 --> 00:17:11.000
และให้พวกเขาเขียนอารมณ์ทั้งหมดที่ประสบมา

00:17:11.000 --> 00:17:13.000
ในแต่ละสัปดาห์ และให้เวลาเท่าที่ต้องการ

00:17:14.000 --> 00:17:15.000
เขียนลงในด้านหนึ่งว่าเป็น อารมณ์บวก

00:17:15.000 --> 00:17:16.000
อีกด้านเป็น อารมณ์ลบ

00:17:16.000 --> 00:17:18.000
ลองทายดูว่าได้อารมณ์กี่แบบ? น้อยกว่า 12

00:17:19.000 --> 00:17:22.000
และครึ่งหนึ่งทำให้รู้สึกแย่มาก ดังนั้นเขาได้สักห้าหรือหก

00:17:22.000 --> 00:17:25.000
อารมณ์ที่รู้สึกดี ก็คงประมาณว่า "สุข สุข

00:17:25.000 --> 00:17:28.000
ตื่นเต้น ฉิบหาย หงุดหงิด หงุดหงิด พ้ายแพ้ เศร้าสร้อย"

00:17:29.000 --> 00:17:31.000
มีกี่คนที่รู้จักคนที่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

00:17:31.000 --> 00:17:33.000
ก็หาเรื่องฉุนเฉียวจนได้ กี่คนที่รู้จักคนแบบนี้?

00:17:33.000 --> 00:17:34.000
(หัวเราะ)

00:17:34.000 --> 00:17:38.000
หรือ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาหาทางที่จะมีความสุขหรือเร้าใจได้

00:17:38.000 --> 00:17:40.000
มีกี่คนที่รู้จักคนแบบนี้บ้าง?

NOTE Paragraph

00:17:40.000 --> 00:17:43.000
ตอนเหตุการณ์ 9/11 -- ผมจะจบด้วยเรื่องนี้นะ -- ผมอยู่ที่ฮาวาย

00:17:44.000 --> 00:17:47.000
ผมอยู่กับคน 2,000 คนจาก 45 ประเทศ เราแปลกัน

00:17:47.000 --> 00:17:49.000
4 ภาษา ตลอดการฝึกอบรม

00:17:49.000 --> 00:17:52.000
ที่จัดขึ้นหนึ่งสัปดาห์ คืนก่อนหน้านั้นเรียกว่า

00:17:52.000 --> 00:17:55.000
"การควบคุมอารมณ์" ผมขึ้นไปโดยไม่ได้เตรียมเรื่องที่จะพูด

00:17:56.000 --> 00:17:58.000
เราจุดพลุ เฮฮา เราเล่นกันอย่างเต็มที่

00:17:59.000 --> 00:18:01.000
ท้ายสุดผมก็หยุดทุกสิ่ง ผมมีแผนว่าจะพูด

00:18:01.000 --> 00:18:03.000
แต่ผมไม่ได้พูดสิ่งที่ผมคิด และทันใดนั้นผมก็บอกเขาว่า

00:18:03.000 --> 00:18:07.000
"คนเราเริ่มใช้ชีวิตจริงๆ เมื่อไร? เมื่อเผชิญกับความตาย"

00:18:07.000 --> 00:18:08.000
จากนั้นผมก็เล่าเรื่องราวที่ว่า

00:18:09.000 --> 00:18:11.000
ถ้าคุณกำลังออกจากเกาะนี้ในเก้าวันข้างหน้า

00:18:11.000 --> 00:18:14.000
แล้วคุณกำลังจะตาย คุณจะโทรหาใคร จะบอกเขาว่าอะไร

00:18:14.000 --> 00:18:18.000
คุณจะทำอะไร? มีหญิงคนหนึ่ง ในคืนที่เกิดเหตุการณ์ 9/11

00:18:19.000 --> 00:18:21.000
หญิงผู้นั้นมาที่สัมมนาและเล่าว่า

00:18:21.000 --> 00:18:24.000
แฟนเก่าเธอถูกลักพาตัวไป และถูกฆาตกรรม

00:18:25.000 --> 00:18:28.000
แฟนใหม่ของเธอได้ขอเธอแต่งงาน แต่เธอปฏิเสธไป

NOTE Paragraph

00:18:28.000 --> 00:18:30.000
เขาบอกเธอว่า "ถ้าคุณไปงานที่ฮาวาย เรื่องของเราถือว่าจบกัน"

00:18:30.000 --> 00:18:32.000
เธอบอกเขาไปว่า "มันจบแล้ว" เสร็จงานคืนนั้นเธอโทรหาเขา

00:18:32.000 --> 00:18:35.000
และฝากข้อความไว้ -- นี่เป็นเรื่องจริง -- บนตึกเวิล์ดเทรดเซ็นเตอร์

00:18:35.000 --> 00:18:38.000
ณ ที่ทำงานเขา เธอบอกว่า "ที่รัก ฉันรักเธอ ฉันเพียงอยากให้เธอรู้ว่า

00:18:39.000 --> 00:18:42.000
ฉันอยากแต่งงานกับคุณ ฉันช่างโง่จัง" เมื่อตอนเธอหลับอยู่

00:18:42.000 --> 00:18:45.000
เพราะเวลาของเราคือตีสาม ตอนที่เขาโทรกลับมา

00:18:45.000 --> 00:18:47.000
จากยอดตึกเขาบอกว่า "ที่รัก ผมพูดไม่ออกว่ามันมีความหมายแค่ไหน

00:18:48.000 --> 00:18:50.000
ผมไม่รู้จะบอกคุณว่าอย่างไร

00:18:50.000 --> 00:18:52.000
แต่คุณได้ให้ของขวัญที่วิเศษสุด เพราะว่าผมกำลังจะตาย"

00:18:53.000 --> 00:18:55.000
และเธอเล่นเทปนั้นให้พวกเราฟังในห้อง

00:18:55.000 --> 00:18:58.000
เธอไปในรายการ Larry King ซึ่งเขาได้ถามว่า "คุณคงสงสัยว่า

00:18:58.000 --> 00:19:00.000
เกิดเรื่องแบบนี้ถึงสองครั้งได้อย่างไร" และเขาพูดว่า

00:19:00.000 --> 00:19:03.000
"ผมบอกได้แต่ว่า คงเป็นสัญญาณจากพระเจ้า

00:19:03.000 --> 00:19:06.000
ทุกวันต่อจากนี้ไป คือการให้ และรักให้หมดใจ

00:19:06.000 --> 00:19:10.000
อย่าให้มีอะไรหยุดคุณได้อีก" เมื่อจบลง ชายคนหนึ่งลุกขึ้น

00:19:10.000 --> 00:19:12.000
และพูดว่า "ผมมาจากปากีสถาน ผมเป็นมุสลิม

00:19:13.000 --> 00:19:15.000
ผมอยากจะกุมมือคุณและบอกว่า

00:19:15.000 --> 00:19:19.000
ผมเสียใจ แต่มันเป็นกรรมตามสนอง" ผมไม่สามารถเล่าเรื่องที่เหลือ

00:19:19.000 --> 00:19:22.000
เพราะผมหมดเวลาแล้ว

00:19:22.000 --> 00:19:28.000
(หัวเราะ)

00:19:32.000 --> 00:19:34.000
10 วินาที

00:19:34.000 --> 00:19:37.000
(ปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:19:37.000 --> 00:19:39.000
10 วินาที ด้วยความเคารพ ผมขอเพียง 10 วินาที

00:19:39.000 --> 00:19:41.000
ผมบอกได้แต่เพียงว่า ผมพาชายผู้นี้มาขึ้นเวที

00:19:41.000 --> 00:19:44.000
พร้อมกับชายอีกคนจากนิวยอร์ก ผู้เคยทำงานที่ World Trade Center

00:19:44.000 --> 00:19:46.000
เพราะว่าผมรู้จักประมาณ 200 คนจากนิวยอร์ก มากกว่า 50 คน

00:19:46.000 --> 00:19:49.000
เสียบริษัท เสียเพื่อน ขีดค่าชื่อ

00:19:49.000 --> 00:19:52.000
ที่อยู่ในมือถือ -- มีหญิงนักลงทุน หญิงเหล็ก เสียงดัง

00:19:53.000 --> 00:19:54.000
ตัดชื่อเพื่อน 30 คนทิ้ง เพราะพวกเขาตายหมด

00:19:55.000 --> 00:19:58.000
และผมพูดว่า "จะทำอย่างไรต่อไป?

00:19:59.000 --> 00:20:01.000
มันมีความหมายอย่างไร และเราจะทำอะไรต่อไป?"

NOTE Paragraph

00:20:02.000 --> 00:20:04.000
ผมชักนำกลุ่มให้ผู้คนสนใจ

00:20:04.000 --> 00:20:06.000
ถ้าคุณไม่ได้สูญเสียใครในวันนี้ เป้าหมายวันนี้ก็คือ

00:20:06.000 --> 00:20:08.000
จะช่วยผู้อื่นอย่างไร ยังมีผู้คนอีกมากมาย --

00:20:08.000 --> 00:20:10.000
มีหญิงคนหนึ่งลุกขึ้นตะโกนด้วยความโกรธ

00:20:11.000 --> 00:20:12.000
ผมรู้ทีหลังว่าเธอไม่ได้มาจากนิวยอร์ก เธอไม่ใช่อเมริกัน

00:20:13.000 --> 00:20:15.000
เธอไม่รู้จักใครที่นั่น ผมถามเธอว่า "คุณโมโหตลอดเลยหรือ?"

00:20:16.000 --> 00:20:18.000
เธอตอบว่า "ใช่" คนผิดย่อมรู้สึกผิด คนเศร้าย่อมรู้สึกเศร้า

00:20:19.000 --> 00:20:22.000
และผมได้นำชายทั้งสองมาทำการเจรจากันทางอ้อม

00:20:22.000 --> 00:20:25.000
ชาวยิวที่ผ่านสงครามโลก ชาวนิวยอร์ก

00:20:25.000 --> 00:20:28.000
ผู้ซึ่งอาจตายถ้าเขาไปทำงานในวันนั้น และชายอีกคน

00:20:28.000 --> 00:20:29.000
ผู้ต้องการเป็นผู้ก่อการร้าย

00:20:30.000 --> 00:20:31.000
และผมเก็บภาพการร่วมมือกันบนแผ่นฟิล์ม

00:20:32.000 --> 00:20:34.000
ซึ่งผมยินดีที่จะส่งให้คุณได้ดู

00:20:34.000 --> 00:20:35.000
ให้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแทนที่จะฟังจากผม

00:20:36.000 --> 00:20:37.000
แต่ทั้งคู่ไม่เพียงมาร่วมกันเพื่อ

00:20:38.000 --> 00:20:39.000
เปลี่ยนความเชื่อต่อโลกใบนี้

00:20:39.000 --> 00:20:41.000
แต่พวกเขาทำงานร่วมกันเพื่อนำ ตลอดสี่ปีที่ผ่านมา

00:20:42.000 --> 00:20:44.000
ผ่านสุเหร่าและโบสถ์ยิว นำความคิด

00:20:44.000 --> 00:20:46.000
ของการสร้างสันติภาพ และเขาเขียนหนังสือที่ชื่อว่า

00:20:46.000 --> 00:20:50.000
"สงครามศักดิ์สิทธิ์ หนทางสู่สันติของข้าฯ" เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

NOTE Paragraph

00:20:50.000 --> 00:20:55.000
สิ่งที่ผมเชิญชวนให้ท่านทำคือ ค้นหาเครือข่ายท่านดู เครือข่ายที่นี่

00:20:56.000 --> 00:21:00.000
ทั้งความต้องการ ความเชื่อ อารมณ์ที่ควบคุมคุณอยู่

00:21:00.000 --> 00:21:03.000
เพื่อสองเหตุผล: เพื่อเป็นผู้ให้ที่มากขึ้น และผู้รับที่มากขึ้น

00:21:03.000 --> 00:21:05.000
เราต่างต้องการทำ เพราะการให้

00:21:05.000 --> 00:21:07.000
คือสิ่งที่เติมคุณให้เต็ม และข้อสอง

00:21:07.000 --> 00:21:10.000
เพื่อให้คุณได้เห็นค่า ไม่เพียงแต่เข้าใจ นั่นมันแค่ความคิด

00:21:10.000 --> 00:21:13.000
ในสมอง แต่ให้เห็นคุณค่าในสื่งขับเคลื่อนผู้อื่น

00:21:13.000 --> 00:21:15.000
มันเป็นวิธีเดียวที่โลกเราจะเปลี่ยนได้ ขอให้พระเจ้าคุ้มครองคุณ

00:21:15.000 --> 00:21:17.000
ขอบคุณครับ ผมหวังว่าสิ่งนี้เป็นประโยชน์

00:21:17.000 --> 00:21:20.000
(ปรบมือ)