1
00:00:15,801 --> 00:00:17,410
ทุกวินาที

2
00:00:17,410 --> 00:00:20,524
สสารหนึ่งล้านตันได้พวยพุ่งออกจากดวงอาทิตย์

3
00:00:20,524 --> 00:00:24,172
ด้วยความเร็วหนึ่งล้านไมล์ต่อชั่วโมง

4
00:00:24,172 --> 00:00:26,119
และมันก็อยู่ในแนวพุ่งชน

5
00:00:26,119 --> 00:00:27,992
สู่โลก!

6
00:00:27,992 --> 00:00:29,540
แต่ไม่ต้องวิตกไป

7
00:00:29,540 --> 00:00:32,961
นี่ไม่ใช่เป็นฉากเปิดตัวหนังเรื่องใหม่
ของไมเคิล เบย์ (Michael Bay)

8
00:00:32,961 --> 00:00:37,249
นี่เป็นการเดินทางของแสงขั้วโลก

9
00:00:37,249 --> 00:00:38,760
แสงเหนือและแสงใต้

10
00:00:38,760 --> 00:00:40,400
หรือที่รู้จักกันว่า 
ออโรรา โบเรียลิส (Aurrora Borealis)

11
00:00:40,400 --> 00:00:42,488
และออโรรา ออสเตรลิส (Aurrora Australis) 
ตามลำดับ

12
00:00:42,488 --> 00:00:44,479
เกิดเมื่ออนุภาคพลังงานสูงจากดวงอาทิตย์

13
00:00:44,479 --> 00:00:46,857
เข้าชนกับอะตอมที่มีประจุเป็นกลาง
ในชั้นบรรยากาศของเรา

14
00:00:46,857 --> 00:00:48,417
พลังงานที่ถูกปลดปล่อยจากการชนนี้

15
00:00:48,417 --> 00:00:50,075
ทำให้เกิดแสงที่ปรากฏออกมา

16
00:00:50,075 --> 00:00:52,869
ที่มนุษย์เราตื่นตาไปกับมันมาหลายศตวรรษ

17
00:00:52,869 --> 00:00:54,665
แต่การเดินทางของอนุภาคนั้น

18
00:00:54,665 --> 00:00:56,846
ไม่ใช่เพียงแค่ออกจากดวงอาทิตย์
และเข้ามายังโลก

19
00:00:56,846 --> 00:00:58,320
เหมือนกับการเดินทางข้ามภูมิประเทศ

20
00:00:58,320 --> 00:00:59,326
มันมีการอ้อมไปไกล

21
00:00:59,326 --> 00:01:02,122
และไม่มีใครให้ถามทางเสียด้วย

22
00:01:02,122 --> 00:01:03,463
ลองมาตามการเดินทางข้ามกาแล็คซี่

23
00:01:03,463 --> 00:01:06,244
โดยสนใจที่สามจุดของการเดินทาง:

24
00:01:06,244 --> 00:01:07,317
ออกจากดวงอาทิตย์

25
00:01:07,317 --> 00:01:09,530
หยุดจอดที่สนามแม่เหล็กโลก

26
00:01:09,530 --> 00:01:12,092
และถึงชั้นบรรยากาศเหนือศีรษะของเรา

27
00:01:13,353 --> 00:01:15,635
โปรตรอนและอิเล็กตรอนทำให้เกิดแสงเหนือ

28
00:01:15,635 --> 00:01:17,428
ที่พวยพุ่งออกจากโคโรนา (corona) ของดวงอาทิตย์

29
00:01:17,428 --> 00:01:18,980
โคโรนา คือชั้นนอกที่สุด

30
00:01:18,980 --> 00:01:19,948
ของชั้นบรรยากาศของดวงอาทิตย์

31
00:01:19,948 --> 00:01:21,964
และเป็นหนึ่งในบริเวณที่ร้อนที่สุด

32
00:01:21,964 --> 00:01:24,251
ความร้อนแบบถึงขีดสุดนี้ 
ทำให้ไฮโดรเจนของดวงอาทิตย์

33
00:01:24,251 --> 00:01:25,886
และอะตอมของฮีเลียมสั่นไหว

34
00:01:25,886 --> 00:01:27,954
และสลัดโปรตรอนและอิเล็กตรอนออก

35
00:01:27,954 --> 00:01:31,087
ราวกับพวกมันถอดเสื้อออกในวันที่แดดจัด

36
00:01:31,087 --> 00:01:33,531
ด้วยความใจร้อนและได้คุมบังเหียนในที่สุด

37
00:01:33,531 --> 00:01:36,154
โปรตรอนและอิเล็กตรอนอิสระเหล่านี้
เคลื่อนที่เร็วเกินกว่า

38
00:01:36,154 --> 00:01:38,085
จะถูกดึงไว้ได้ด้วยแรงดึงดูดจากดวงอาทิตย์

39
00:01:38,085 --> 00:01:40,230
และรวมกลุ่มอยู่ด้วยกันเป็นพลาสม่า

40
00:01:40,230 --> 00:01:42,416
ซึ่งคือ กลุ่มก๊าซที่มีประจุไฟฟ้า

41
00:01:42,416 --> 00:01:43,446
พวกมันเดินทางห่างออกจากดวงอาทิตย์

42
00:01:43,446 --> 00:01:44,970
ในรูปพลาสมาที่พัดกรรโชกอย่างต่อเนื่อง

43
00:01:44,970 --> 00:01:47,112
ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในชื่อ พายุสุริยะ (solar wind)

44
00:01:55,787 --> 00:01:58,058
อย่างไรก็ดี โลกป้องกันพายุสุริยะ

45
00:01:58,058 --> 00:01:59,388
จากการเดินทางพุ่งตรงของมันมายังโลก

46
00:01:59,388 --> 00:02:00,799
โดยกำหนดทางอ้อมให้มัน

47
00:02:00,799 --> 00:02:02,050
ซึ่งเรียกว่า แม็กนีโตสเฟียร์ (magnetosphere)

48
00:02:02,050 --> 00:02:03,269
แม็กนีโตสเฟียร์ นั้นก่อตัว

49
00:02:03,269 --> 00:02:04,475
จากกระแสแม่เหล็กของโลก

50
00:02:04,475 --> 00:02:06,269
และเป็นเกราะกำบังดาวเคราะห์ของเราจากพายุสุริยะ

51
00:02:06,269 --> 00:02:08,395
โดยส่งอนุภาคไปรอบๆ โลก

52
00:02:08,395 --> 00:02:10,334
โอกาสของพวกมันที่จะเดินทางอย่างต่อเนื่อง

53
00:02:10,334 --> 00:02:11,277
ลงไปยังชั้นบรรยากาศ

54
00:02:11,277 --> 00:02:12,862
เกิดขึ้นเมื่อแม็กนีโตสเฟียร์นั้น

55
00:02:12,862 --> 00:02:14,829
ต้านทานคลื่นลูกใหม่ของผู้เดินทางไว้ไม่อยู่

56
00:02:14,829 --> 00:02:17,111
เหตุการณ์นี้เรียกว่า coronal mass ejection (CME)

57
00:02:17,111 --> 00:02:18,701
และมันเกิดขึ้นเมื่อดวงอาทิตย์ยิง

58
00:02:18,701 --> 00:02:21,154
ลูกไฟพลาสม่าขนาดยักษ์เข้าไปในพายุสุริยะ

59
00:02:22,338 --> 00:02:23,932
เมื่อ coronal mass ejection นี้

60
00:02:23,932 --> 00:02:25,109
เข้าชนกับโลก

61
00:02:25,109 --> 00:02:26,431
มันได้เอาชนะแม็กนีโตสเฟียร์

62
00:02:26,431 --> 00:02:28,497
และทำให้เกิดการพายุสนามแม่เหล็ก

63
00:02:28,497 --> 00:02:30,545
พายุนี้เข้ากดดันแม็กนีโตสเฟียร์

64
00:02:30,545 --> 00:02:31,966
จนกระทั่งมันขาดออก

65
00:02:31,966 --> 00:02:34,416
เหมือนกับยางยืดที่ถูกดึงมากเกินไป

66
00:02:34,416 --> 00:02:37,813
เหวี่ยงอนุภาคบางส่วนนั้นเข้ามายังโลก

67
00:02:37,813 --> 00:02:39,729
แนวสนามแม่เหล็กที่รวมตัวกันใหม่

68
00:02:39,729 --> 00:02:41,584
ดึงพวกมันลงมาที่วงแหวนออโรรา

69
00:02:41,584 --> 00:02:42,483
ซึ่งเป็นบริเวณ

70
00:02:42,483 --> 00:02:44,725
ของแสงเหนือและแสงใต้

71
00:02:45,709 --> 00:02:48,640
หลังจากเดินทางข้ามกาแล็คซีมา 93 ล้านไมล์

72
00:02:48,640 --> 00:02:50,130
ในที่สุด อนุภาคจากดวงอาทิตย์

73
00:02:50,130 --> 00:02:52,969
ก็ได้สร้างแสงอันพิศวงออกอวดโฉม 
ด้วยความช่วงเหลือจากเพื่อนๆ

74
00:02:52,969 --> 00:02:55,195
เหนือจากพื้นผิวไป 20 ถึง 200 ไมล์

75
00:02:55,195 --> 00:02:56,849
อิเล็กตรอนและโปรตรอนพบกันกับ

76
00:02:56,849 --> 00:02:58,870
อะตอมของออกซิเจนและไนโตรเจน

77
00:02:58,870 --> 00:03:01,284
และพวกมันก็ดีใจเสียจริงๆที่ได้พบกัน

78
00:03:01,284 --> 00:03:03,586
อนุภาคจากดวงอาทิตย์เข้าแตะมือกับอะตอมพวกนี้

79
00:03:03,586 --> 00:03:04,281
ส่งพลังงาน

80
00:03:04,281 --> 00:03:07,087
ให้กับอะตอมของออกซิเจนและไนโตรเจนของโลก
ที่มีประจุเป็นกลาง

81
00:03:07,087 --> 00:03:08,586
เมื่ออะตอมในชั้นบรรยากาศ

82
00:03:08,586 --> 00:03:09,823
ได้พบกับอนุภาค

83
00:03:09,823 --> 00:03:12,239
พวกมันถูกกระตุ้นและปล่อยโฟตอน (photon)

84
00:03:12,239 --> 00:03:14,156
โฟตอนเป็นปลดปล่อยพลังงานแบบเล็กๆ

85
00:03:14,156 --> 00:03:15,489
ในรูปแบบของแสง

86
00:03:15,489 --> 00:03:16,982
สีที่ปรากฏบนท้องฟ้านั้น

87
00:03:16,982 --> 00:03:19,731
ขึ้นอยู่กับความยาวคลื่อของโฟตอนของอะตอม

88
00:03:19,731 --> 00:03:21,980
อะตอมออกซิเจนที่ได้รับการกระตุ้น

89
00:03:21,980 --> 00:03:22,806
ให้สีเขียวและสีแดง

90
00:03:22,806 --> 00:03:24,557
ในขณะที่อะตอมไนโตรเจนที่ถูกกระตุ้นนั้น

91
00:03:24,557 --> 00:03:26,901
ให้สีฟ้าและสีแดงแก่

92
00:03:26,901 --> 00:03:28,529
การปฏิสัมพันธ์ทั้งหมดนี้

93
00:03:28,529 --> 00:03:30,799
ก่อให้เกิดแสงเหนือและแสงใต้

94
00:03:35,382 --> 00:03:37,322
แสงจากขั้วโลกจะเห็นได้ชัดเจนที่สุดในคืนฟ้าโปร่ง

95
00:03:37,322 --> 00:03:40,252
ในเขตที่ใกล้กับขั้วแม่เหล็กโลกเหนือและใต้

96
00:03:40,252 --> 00:03:41,360
เวลากลางคืนนั้นเหมาะสม

97
00:03:41,360 --> 00:03:43,495
เพราะว่าออโรรานั้นสลัวกว่าแสงอาทิตย์มาก

98
00:03:43,495 --> 00:03:46,188
และไม่สามารถเห็นได้ในเวลากลางวัน

99
00:03:46,188 --> 00:03:47,915
อย่าลืมที่จะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

100
00:03:47,915 --> 00:03:49,918
และคอยติดตามแบบแผนพลังงานของดวงอาทิตย์

101
00:03:49,918 --> 00:03:52,550
โดยเฉพาะจุดบอดบนดวงอาทิตย์หรือเปลวสุริยะ

102
00:03:52,550 --> 00:03:53,097
เพราะพวกมันจะเป็นตัวชี้แนะที่ดี

103
00:03:53,097 --> 00:03:55,098
สำหรับการพยากรณ์ออโรรา