Ця історія починається у 1985,
коли у віці 22 років
я став чемпіоном світу з шахів,
побивши Анатолія Карпова.
Раніше того року
я зіграв одночасно
проти 32-ох найкращих у світі
шахових комп'ютерів
у Гамбурзі, Німеччина.
Я виграв усі партії,
і тоді це не виглядало несподіванкою,
що я зміг виграти одночасно
у 32-ох комп'ютерів.
Для мене то був Золотий вік.
(Сміх)
Комп'ютери були слабкими,
а моє волосся міцним.
(Сміх)
Пройшло лише 12 років
і я боровся з комп'ютером
за своє життя
у партії,
яку видання "Newsweek" назвало
"Останньою лінією оборони мозку" .
Жодного тиску.
(Сміх)
Від міфології до наукової фантастики,
протистояння людини і машини
часто змальовувалось
як справа життя і смерті.
Джон Генрі,
якого називали людиною зі сталі
в північно-африканській народній легенді
19-го століття,
загнав себе в могилу
під час змагання
з паровим молотом,
буруючи тунель крізь скелі в горах.
Легенда про Джона Генрі
є частиною довгої історії
боротьби людства з технологіями.
Ця змагальницька риторика
зараз є стандартом.
Ми змагаємося з машинами,
в битвах чи, навіть, у війні.
Робочі місця знищуються.
Людей заміняють, наче вони
зникли з лиця Землі.
Досить вважати, що фільми
типу "Термінатора" або "Матриці"
не є фантастикою.
На арені є дуже мало моментів,
коли людське тіло та розум
можуть змагатися на рівних
з комп'ютером чи роботом.
Власне, мені б хотілося,
щоб цих моментів було трохи більше.
Натомість