Tarinani alkaa vuodesta 1985,
jolloin olin 22-vuotias.
Minut kruunattiin shakin
maailmanmestariksi
voitettuani Anatoly Karpovin.
Aiemmin tänä vuonna,
pelasin niin sanotun
simuloidun harjoitusottelun
32 maailman parasta
shakkirobottia vastaan
Hampurissa Saksassa.
Voitin kaikki pelit,
Ja sitä ei pidetty juuri
minkäänlaisena yllätyksenä,
että voisin voittaa 32 tietokonetta
samanaikaisesti.
Minulle se oli kultainen ajanjakso.
(Naurua)
Tietokoneet olivat heikkoja,
ja hiukseni olivat vahvat.
(Naurua)
Vain 12 vuotta myöhemmin
olin taistelemassa elämästäni
vain yhtä tietokonetta vastaan
pelissä,
jota kutsuttiin Newsweekin kannessa
"Aivojen viimeinen taisto"
Ei paineita.
(Naurua)
Mytologiasta scifiin,
ihminen vastaan kone
on usein kuvattu elämän
ja kuoleman taisteluksi.
John Henryä
kutsuttiin teräksellä
ajavaksi mieheksi
1800-luvulla. Afrikkalais-amerikkalaista
folk-legendaa
juoksutettiin kilpailussa
höyrykäyttöistä vasaraa vastaan,
joka tunkeutui tunneliin
kalliovuoren läpi.
John Henryn legenda
on osa pitkää historiallista kerrontaa
juoksukilpailussa "ihmiskunta
vastaan teknologia".
Ja tämä kilpailutekijä on
nyt muodostunut standardiksi.
Me olemme kilpajuoksussa
koneita vastaan,
taistelussa tai jopa sodassa.
Työtehtävät ovat katoamassa.
Ihmisiä on korvattu kuin he
olisivat kadonneet maapallolta.
On jo tarpeeksi ajateltavaa, että
elokuvat Terminaattori ja Matrix
ovat tietokirjallisuutta.
On hyvin harvoja tapauksia,
joissa ihmisen keho ja mieli
voivat kilpaila tasavertaisin ehdoin
tietokoneen tai robotin kanssa.
Itseasiassa toivoisin niitä
olevan muutama lisää.
Sen sijaan
oli oma siunaukseni ja kiroukseni
tulla kirjaimellisesti julkkikseksi
ihmisen ja koneen välisessä kilpailussa,
josta kaikki edelleen puhuvat.
Kaikkein kuuluisimmassa ihminen-kone-
kilpailussa sitten John Henryn,
pelasin kaksi peliä
IBM:n supertietokonetta,
Deep Blue:ta, vastaan.
Kukaan ei muista, että
voitin ensimmäinen pelin
(Naurua)
(Aplodeja)
Philadelphiassa ennen kuin hävisin
uusintaottelun New Yorkissa.
Mutta uskon, että se on reilua.
Historia ei tunne päivää,
jolloin ihmiset epäonnistuivat
kiipeämään Mount Everestille,
ennen kuin Sir Edmund Hillary
ja Tenzing Norgay
saavuttivat huipun.
Ja vuonna 1997 olin silti
maailmanmestari,
kun shakkitietoneet
vihdoinkin ikääntyivät.
Olin Herra Everest
ja Deep Blue saavutti huippunsa.
Pakko kuitenkin todeta, ettei
Deep Blue tehnyt sitä
vaan ihmiset, jotka kehittivät sen --
Anantharaman, Campbell, Hoane, Hsu.
Hatunnosto heille.
Kuten aina, koneiden voitto
oli ihmisten voitto,
mikä meillä on tapana unohtaa, kun
ihminen yllättyy omasta luomuksestaan.
Deep Blue oli voittoisa,
mutta oliko se älykäs?
Ei, se ei ollut,
ainakaan siten kuten Alan Turing ja
muut IT:n keksijät
olivat toivoneet.
Näytti siltä, että shakki voidaan murskata
brutaalilla voimalla,
kunhan laitteisto saadaan
riittävän nopeaksi
ja algoritmi tarpeeksi älykkääksi.
Lopputuloksen kannalta,
mestaritason shakissa,
Deep Blue oli älykäs.
Mutta vaikka nopeus oli käsittämätön,
200 miljoonaa siirtoa sekunnissa,
Deep Blue:n metodi
tuotti vain pienen katsauksen ihmisten
älykkyyden mysteereihin.
Pian
koneet tulevat olemaan taksikuskeja,
lääkäreitä ja professoreita,
mutta tulevatko ne olemaan "älykkäitä"?
Jätän mieluusti nämä määritelmät
filosofeille ja sanakirjaan.
Tärkeintä on, miten me ihmiset
koemme elämisen ja työnteon
näiden koneiden kanssa.
Kun ensimmäisen kerran tapasin
Deep Blue:n helmikuussa 1996,
olin ollut maailmanmestari yli
10 vuotta,
ja pelannut 182
maailmanmestaruusottelua
ja satoja otteluita muita kärkipelaajia
vastaan eri kilpailuissa.
Tiesin, mitä odottaa vastustajiltani
ja mitä odottaa itseltäni.
Tapanani oli arvioida heidän siirtojaan
ja tunnetilaansa
katsomalla heidän elekieltään
ja katsomalla suoraan heidän silmiinsä.
Sitten istuinkin shakkilaudan vieressä
vastapuolella Deep Blue.
Aistin heti jotain uutta,
jotain levottomuutta.
Voit kokea samanlaisen tunteen
istuessasi kuljettajattoman auton
kyydissä ensi kertaa
tai kun tietokone-esimiehesi antaa
sinulle ensikerran työmääräyksen.
Mutta kun istuin tuohon ensimmäiseen
otteluun,
en voinut olla varma
kuinka kykenevä se laite oli.
Teknologia voi edistyä harppauksin,
ja IBM on investoinut siihen paljon.
Hävisin tuon ottelun.
Enkä voinut olla pohtimatta,
onko se voittamaton.
Oliko rakkauteni shakkiin ohi?
Nämä olivat ihmisen ajatuksia, ihmisen pelkoja,
ja ainoa asia,
jonka tiesin varmaksi,
ettei vastustajallani Deep Blue:lla
ollut samoja huolia.
(Naurua)
Taistelin
tämän tuhoisan iskun jälkeen
voittaakseni
ensimmäisen ottelun,
mutta oli jo kirjoitettu
tähtiin, että
lopulta häviäisin koneelle,
mutta en kärsinyt John Henryn kohtaloa,
joka voitti, mutta kuoli
vasara kädessään.
Selvisi, että shakkimaailma
kaipasi silti ihmistä shakkimestariksi.
Ja vielä tänä päivänä,
kun ilmainen shakkisovellus
uudessa matkapuhelimessasi
on vahvempi kuin Deep Blue,
ihmiset pelaavat shakkia,
jopa enemmän kuin koskaan ennen.
Maailmanlopun ennustajat uskoivat,
ettei kukaan koske peliin,
joka on koneen valloittama,
mutta he olivat väärässä,
todistetun väärässä,
mutta ennustaminen on aina ollut
suosittu huvi,
mitä tulee teknologiaan.
Opin omista kokemuksistani,
että meidän on kohdattava pelkomme,
jos haluamme saada kaiken irti
teknologiastamme,
ja meidän täytyy voittaa nuo pelot
jos haluamme saada kaiken irti
ihmiskunnastamme.
Nuoliessa haavojani,
sain paljon inspiraatiota
taisteluistani Deep Blue:ta vastaan.
Kuten venäläinen sananlasku sanoo,
jos et voi voittaa heitä, liittoudu heidän kanssaan.
Sitten ajattelin,
mitä jos pystyisin pelaamaan
tietokoneen kanssa --
yhdessä, tietokone vieressäni
yhdistämällä vahvuutemme,
ihmisen intuitio yhdistettynä
koneen laskentakykyyn,
ihmisen strategiat, koneen taktiikat
ihmisen kokemukset, koneen muisti.
Voisiko siitä tulla täydellisin ottelu,
mitä koskaan on pelattu?
Ideani lähti elämään
vuonna 1998 nimellä "Kehittynyt shakki",
kun pelasin yhdessä koneen kanssa
toista huippupelaajaa vastaan.
Mutta tällä ensimmäisellä kerralla,
molemmat epäonnistuimme yhdistämään
ihmisen ja koneen taidot tehokkaasti.
Kehittynyt shakki löysi kotinsa
internetistä,
ja vuonna 2005 niin kutsuttu
freestyle-shakkiturnaus
esiteltiin.
Shakkimestarit ja koneet osallistuivat
yhdessä,
mutta voittajia eivät
olleet shakkimestarit,
eivätkä supertietokoneet.
Voittajaksi nousi kaksi amerikkalaista
amatööripelaajaa
hyödyntäen kolmea tavallista
tietokonetta samanaikaisesti.
Heidän taitonsa valmentaa koneitaan
tehokkaasti päihitti paremman
shakkitietämyksen
omaavat shakkimestarit
ja laskentatehoisemmat koneet.
Ja löysin tämän kaavan:
Heikko ihmispelaaja sekä tietokone
ja parempi prosessi päihittävät
todella tehokkaan koneen,
mutta myös todella laadukkaan
ihmispelaajan
ja tietokoneen
sekä heikon prosessin.
Tämä vakuutti minut, että tarvitsemme
parempia käyttöliittymiä
opettaaksemme koneita
kehittymään älykkäämmiksi.
Ihminen ja kone eivät ole tulevaisuutta,
se on nykyaikaa.
Jokainen netin käännöskoneita
uutisartikkeleiden kääntämiseen
käyttänyt
tietää, etteivät ne
ole täydellisiä.
Käytämme omia kokemuksiamme
järkevöittääksemme niitä,
ja kone oppii huomioimaan korjauksemme.
Tämä malli on laajentunut lääketieteen
diagnooseihin ja turvallisuusanalyyseihin.
Kone murskaa dataa,
laskee todennäköisyyksiä,
hoitaa 80 % matkasta, jopa 90 %,
helpottaen analysointiamme
ja päätöksentekoamme.
Mutta et tule lähettämään lapsiasi
kouluun robottiautolla, joka on
90-prosenttisesti turvallinen,
et edes 99-prosenttisella.
Joten meidän tulee loikata eteenpäin
lisätäksemme muutamat olennaiset
desimaalit paikalleen.
20 vuotta Deep Blue -otteluni jälkeen,
toisessa ottelussa,
tämä sensaatiomainen
"Aivojen viimeinen taisto"-otsikko
oli tullut arkipäiväiseksi,
kun älykkäämmät koneet
siirtyivät
joka sektorille, nähtäville päivittäin.
Mutta toisin kuin aikaisemmin,
kun koneet korvasivat
kotieläimiä ja käsityövoimaa,
nyt ne jahtaavat yliopistotutkinnon
suorittaneita
ja poliittista vaikutusvaltaa.
Ja kuten joku, joka taisteli
koneita vastaan ja hävisi,
olen täällä kertomassa teille
tämän mahtavan uutisen.
Lopulta jokainen ammatti
joutuu tuntemaan nämä paineet
tai muuten se tarkoittaa, että
ihmiskunta on lakannut edistymästä.
Me emme
tule valitsemaan
milloin ja missä teknologian
kehitys pysähtyy.
Me emme pysty
hidastamaan sitä.
Tosiasiassa,
meidän tulee vauhdittaa sitä.
Teknologiamme on loistava
poistamaan
vaikeuksia ja epävarmuuksia
elämästämme
ja siksi meidän on etsittävä
yhä vaikeampia
ja kyseenalaisempia haasteita.
Koneilla on
laskelmia.
Meillä on ymmärrys.
Koneilla on ohjeita.
Meillä on tarkoitus.
Koneilla on
objektiivisuutta.
Meillä on intohimoa.
Meidän ei tule murehtia siitä,
mitä koneet voivat tänään tehdä.
Sen sijaan, meidän pitäisi murehtia,
mitä ne eivät vielä pysty tekemään,
koska tulemme tarvitsemaan uusien,
älykkäämpien koneiden apua
muuttaaksemme villeimmät unelmamme todeksi.
Ja jos me epäonnistumme,
jos epäonnistumme, se ei johdu siitä,
että koneet ovat liian älykkäitä,
tai eivät ole riittävän älykkäitä.
Jos epäonnistumme, johtuu se siitä,
että kasvoimme tyytyväisinä
ja rajoitimme tavoitteitamme.
Ihmisyyteemme ei ole määritetty
mitään taitoa,
kuten vasaran heiluttaminen tai
edes shakin peluuta.
On yksi asia, jonka ihminen voi tehdä.
Se on unelmointi.
Joten unelmoidaan isosti.
Kiitos.
(Aplodeja)