Hallo. Hallo Plein. Waar ben je al de tijd geweest? Met jou zongen we. En met jou werkten we. We bevochten onze angsten. En we hebben gebeden. Allen als één hand. Dag en nacht. En samen met jou is niets onmogelijk. De stem van de vrijheid brengt ons tezamen. Eindelijk hebben onze levens een betekenis. Er is geen weg terug. Onze stemmen worden gehoord. En de droom is niet langer verboden. Hallo. Hallo Plein. Waar was je al die tijd? Je hebt de muur omvergebracht. Je hebt het licht ontstoken. Je verzamelde een gebroken volk rond je. We zijn opnieuw geboren. En het is een koppige droom die is geboren. We geloofden niet in goede bedoelingen. Soms waren zaken niet duidelijk. We zullen ons land en de kinderen van onze kinderen beschermen. We zullen de rechten beschermen van de verloren levens van onze jeugd. Hallo. Hallo Plein. Waar was je al die tijd? Met jou voelden we mee en begonnen. Nadat we ver weg waren en aan het einde waren. We moeten het zelf veranderen met onze handen. Je gaf ons veel en de rest is aan ons. Soms ben ik bezorgd dat je een herinnering zult worden. Dat je op een afstand komt van ons en de gedachte zal sterven. En we weer achteruit zullen gaan en vergeten wat er is gebeurd. En verhalen over je zullen vertellen in onze vertellingen. Hallo. Hallo Plein. Waar was je al die tijd? Het plein is vol. Met allerlei soorten mensen. De roekeloze. En de moedige. Er is de bevlogene. En degene die meedoet. De luidruchtige. De rustige. We komen tezamen. Drink thee. We weten nu hoe onze rechten te verkrijgen. Jij liet de wereld ons horen. En je liet de buren samenkomen. Hallo. Hallo Plein. Waar was je al die tijd. Onze gedachte is onze sterkte. Ons wapen is onze eensgezindheid. Het plein zegt de waarheid. Het zegt altijd nee tegen de onderdrukker. Het plein is zoals een golf. Er zijn mensen die er op surfen. Anderen worden er in meegetrokken. Mensen van erbuiten noemen het chaotisch. En wat er is gebeurd is nu geschreven. Hallo. Hallo Plein. Waar was je al die tijd.