1
00:00:00,000 --> 00:00:03,000
เหตุเกิดเมื่อราว ๆ สี่ห้าปีก่อน

2
00:00:03,000 --> 00:00:05,000
ผมกำลังนั่งอยู่บนเวทีที่ฟิลาเดลเีฟีย คิดว่า...

3
00:00:05,000 --> 00:00:08,000
พร้อมกับถุงอันหนึ่งคล้าย ๆ ใบนี้

4
00:00:08,000 --> 00:00:11,000
ตอนนั้นผมดึงแบบจำลองโมเลกุลอันหนึ่งออกมาจากถุง

5
00:00:11,000 --> 00:00:14,000
แล้วผมก็พูดว่า คุณไม่รู้จักโมเลกุลนี้ดีพอหรอก

6
00:00:14,000 --> 00:00:17,000
แต่ร่างกายของคุณรู้ัจักดีมากเลย

7
00:00:17,000 --> 00:00:21,000
ตอนนั้นผมคิดว่า 
ร่างกายของเราต้องเกลียดโมเลกุลชนิดนี้

8
00:00:21,000 --> 00:00:24,000
เพราะเรามีภูมิคุ้มกันต่อมัน 
โมเลกุลนี้มีชื่อว่าอัลฟา-แกล เอพิโทป

9
00:00:24,000 --> 00:00:28,000
และความจริงที่ว่า 
บนลิ้นหัวใจของหมูมีโมเลกุลชนิดนี้จำนวนมาก

10
00:00:28,000 --> 00:00:32,000
เป็นเหตุผลว่า ทำไมเราถึงไม่สามารถปลูกถ่ายลิ้นหัวใจหมู
มาสู่คนได้โดยง่าย

11
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
แต่ที่จริงร่างกายของเรา
ไม่ได้เกลียดโมเลกุลพวกนี้หรอก

12
00:00:34,000 --> 00:00:37,000
ร่างกายของเราชอบ แล้วก็กินพวกมันด้วย

13
00:00:37,000 --> 00:00:40,000
คือว่าเซลล์ในระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายมันหิวอยู่เสมอ

14
00:00:40,000 --> 00:00:44,000
และถ้ามีแอนติบอดีเกาะอยู่ที่โมเลกุลพวกนี้

15
00:00:44,000 --> 00:00:47,000
บนเซลล์ของเรา มันหมายความว่า "นั่นคืออาหาร"

16
00:00:47,000 --> 00:00:49,000
ผมก็เลยนึกถึงเรื่องนั้นแล้วก็บอกว่า รู้ไหมว่าเรามี...

17
00:00:49,000 --> 00:00:52,000
ภูมิคุ้มกันต่อเจ้าโมเลกุลตัวแสบนี้

18
00:00:52,000 --> 00:00:56,000
ที่ร่างกายเราไม่ได้สร้างขึ้น 
และเราก็พบในสัตว์อื่น ๆ มากมาย

19
00:00:56,000 --> 00:00:59,000
แต่เราก็กำจัดมันไม่ได้

20
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
เพราะว่าทุกคนที่ได้ลองพยายามปลูกถ่ายลิ้นหัวใจ

21
00:01:01,000 --> 00:01:03,000
พบว่าเราไม่สามารถกำจัดภูมิคุ้มกันนี้ออกไปได้

22
00:01:03,000 --> 00:01:05,000
ผมก็เลยบอกว่า งั้นทำไมไม่ใช้ประโยชน์มันเสียเลย

23
00:01:05,000 --> 00:01:08,000
สมมติว่าเราสามารถแปะโมเลกุลนี้

24
00:01:08,000 --> 00:01:10,000
ลงไปบนตัวแบคทีเรีย

25
00:01:10,000 --> 00:01:14,000
ที่ก่อโรคในตัวเรา ที่บุกรุกเข้ามาในปอดของเรา

26
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
ถ้าสำเร็จ ก็หมายความว่าเราสามารถใช้ประโยชน์

27
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
จากระบบภูมิคุ้มกันที่มีอยู่แล้วในตัวเราได้ทันที

28
00:01:18,000 --> 00:01:21,000
ไม่จำเป็นต้องใช้เวลาถึงห้า
หรือหกวันเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันใหม่

29
00:01:21,000 --> 00:01:24,000
ภูมิคุ้มกันจะโจมตีทุกอย่างที่โมเลกุลนี้เกาะอยู่

30
00:01:24,000 --> 00:01:26,000
คล้าย ๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นเวลาที่...

31
00:01:26,000 --> 00:01:30,000
คุณถูกตำรวจเรียกเพราะฝ่าไฟแดงในแอลเอ

32
00:01:30,000 --> 00:01:33,000
แล้วตำรวจแอบเอาถุงกัญชาหย่อนลงหลังรถคุณ

33
00:01:33,000 --> 00:01:36,000
แล้วจับคุณข้อหามีกัญชาในครอบครอง

34
00:01:36,000 --> 00:01:40,000
ซึ่งเป็นวิธีที่เร็วมาก
และได้ผลมากในการจับคนบริสุทธิ์ออกไปจากถนน

35
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
(เสียงหัวเราะ)

36
00:01:42,000 --> 00:01:44,000
คุณแค่เอาแบคทีเรีย

37
00:01:44,000 --> 00:01:46,000
ที่ไม่ได้สร้างโมเลกุลพวกนี้เลย

38
00:01:46,000 --> 00:01:48,000
แล้วถ้าเอาโมเลกุลนี้แปะลงไปบนหลังของม้ันดี ๆ

39
00:01:48,000 --> 00:01:50,000
เราก็สามารถกำจัดมันออกไปจากถนนได้แล้ว

40
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
และสำหรับแบคทีเรียบางชนิด

41
00:01:52,000 --> 00:01:54,000
เราไม่มีวิธีที่อื่นที่จะกำจัดมันอย่างได้ผลอีกต่อไปแล้ว

42
00:01:54,000 --> 00:01:56,000
เรากำลังจะไม่มียาปฏิชีวนะเหลือให้ใช้แล้ว

43
00:01:56,000 --> 00:01:59,000
และโลก... ก็เหลือเวลาอีกน้อยเต็มทีเหมือนกัน

44
00:01:59,000 --> 00:02:02,000
ฉะนั้นอย่าแปลกใจถ้าหากในอีก 50 ปีข้างหน้า

45
00:02:02,000 --> 00:02:05,000
พวกแบคทีเรียอย่างสเตร็ปโตคอคคัสจะแพร่หลายไปทั่ว

46
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
เพราะจะไม่มีมนุษย์เหลืออยู่แล้ว 
แต่ถ้าเรายังจะรอดอยู่...

47
00:02:07,000 --> 00:02:09,000
(เสียงหัวเราะ)

48
00:02:09,000 --> 00:02:11,000
เราจำเป็นต้องมีวิธีการบางอย่าง
ที่จะจัดการกับแบคทีเรีย

49
00:02:11,000 --> 00:02:15,000
ผมก็เลยเริ่มทำงานเรื่องนี้

50
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
กับเพื่อนร่วมงานอีกจำนวนหนึ่ง

51
00:02:17,000 --> 00:02:20,000
และพยายามแปะเจ้าโมเลกุลนี้ลงไป
บนบางสิ่งบางอย่าง (ตัวกลาง)

52
00:02:20,000 --> 00:02:24,000
ที่มักไปเกาะกับเป้าหมายเฉพาะอีกทีหนึ่ง

53
00:02:24,000 --> 00:02:26,000
อย่างเช่นแบคทีเรียที่เราไม่ชอบ

54
00:02:26,000 --> 00:02:30,000
และตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนกับจอร์จ บุช

55
00:02:30,000 --> 00:02:32,000
คล้ายกับว่า "ภารกิจสำเร็จแล้ว"

56
00:02:32,000 --> 00:02:35,000
คือผมอาจจะกำลังทำสิ่งที่โง่ ๆ อยู่ก็ได้ 
เหมือนกับที่เขาทำตอนนั้น

57
00:02:35,000 --> 00:02:39,000
แต่หลัก ๆ แล้วสิ่งที่ผมพูดถึงตอนนั้น 
มาถึงตอนนี้เราทำให้มันใช้งานได้แล้ว

58
00:02:39,000 --> 00:02:43,000
และมันก็ฆ่าแบคทีเรียได้ มันกินแบคทีเรีย

59
00:02:43,000 --> 00:02:47,000
เจ้าโมเลกุลนี้ คือสามเหลี่ยมเล็ก ๆ สีเขียวในรูป

60
00:02:47,000 --> 00:02:50,000
ตอนนี้ผมขอใช้สัญญลักษณ์เป็นรูปแทนมันไปก่อน

61
00:02:50,000 --> 00:02:53,000
เราสามารถยึดติดโมเลกุลนี้เข้ากับสิ่งที่เรียกว่า 
ดีเอ็นเอแอปทาเมอร์

62
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
แล้วเจ้าดีเอ็นเอแอปทาเมอร์นี้ ก็จะมุ่งไปเกาะเข้ากับ...

63
00:02:55,000 --> 00:02:57,000
เป้าหมายที่เราเลือกมาให้มัน

64
00:02:57,000 --> 00:03:01,000
ดังนั้นเราสามารถเลือกลักษณะบางอย่าง
บนตัวของแบคทีเรียที่เราไม่ชอบ

65
00:03:01,000 --> 00:03:04,000
เช่นสแตฟฟิโลคอคคัส ผมไม่ชอบมันเป็นพิเศษ

66
00:03:04,000 --> 00:03:07,000
เพราะมันได้คร่าชีวิตเพื่อนศาสตราจารย์คนหนึ่งของผม
เมื่อปีที่แล้ว

67
00:03:07,000 --> 00:03:10,000
มันไม่ตอบสนองต่อยาปฏิชีวนะ ผมจึงไม่ชอบมัน

68
00:03:10,000 --> 00:03:13,000
และผมกำลังทำแอปตาเมอร์ที่มีโมเลกุึลนี้ติดอยู่

69
00:03:13,000 --> 00:03:16,000
ซึ่งจะสามารถค้นหาสตัฟฟิโลคอคคัส
เมื่อมันเข้ามาอยู่ในร่างกาย

70
00:03:16,000 --> 00:03:19,000
และจะปลุกระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายขึ้น
เพื่อไล่ล่ามัน

71
00:03:19,000 --> 00:03:22,000
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น เห็นเส้นด้านบนสุดนั้นไหมครับ

72
00:03:22,000 --> 00:03:24,000
ที่มีจุดเล็ก ๆ เรียงกัน

73
00:03:24,000 --> 00:03:27,000
นั่นคือบรรดาหนูทดลองที่ถูกวางยา

74
00:03:27,000 --> 00:03:29,000
โดยเพื่อนนักวิทยาศาสตร์ของเราที่เท็กซัส

75
00:03:29,000 --> 00:03:32,000
ที่ฐานทัพอากาศบรูคส์ ยาพิษก็คือเชื้อแอนแทรกซ์

76
00:03:32,000 --> 00:03:35,000
และพวกมันก็ไดัรับยาที่เราสร้างขึ้นด้วยเช่นกัน

77
00:03:35,000 --> 00:03:38,000
เพื่อให้เข้าไปสู้กับเชื้อแอนแทรกซ์โดยเฉพาะ

78
00:03:38,000 --> 00:03:40,000
โดยชี้นำระบบภูมิคุ้มกันให้วิ่งเข้าไปหามัน

79
00:03:40,000 --> 00:03:42,000
คุณจะเห็นว่าพวกมันมีชีวิตรอดทั้งหมด 
หมายถึงพวกที่อยู่เส้นบนสุดนะครับ

80
00:03:42,000 --> 00:03:44,000
อัตรารอดชีวิตคือร้อยละ 100

81
00:03:44,000 --> 00:03:47,000
และมันก็รอดชีวิตมาอีก 14 วัน

82
00:03:47,000 --> 00:03:49,000
หรือ 28 วัน ก่อนที่พวกเราจะฆ่ามันในที่สุด

83
00:03:49,000 --> 00:03:52,000
และชำแหละออกมาดูเพื่อหาว่า 
เหตุใดจึงเป็นอย่างนี้

84
00:03:52,000 --> 00:03:54,000
ทำไมพวกมันถึงไม่ตาย

85
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
พวกมันไม่ตายก็เพราะมันไม่มีเชื้อแอนแทรกซ์
อยู่ในตัวอีกแล้ว

86
00:03:57,000 --> 00:03:59,000
เราทำสำเร็จ ใช่ไหม?

87
00:03:59,000 --> 00:04:01,000
(เสียงปรบมือ)

88
00:04:01,000 --> 00:04:03,000
ภารกิจสำเร็จแล้ว!

89
00:04:03,000 --> 00:04:10,000
(เสียงปรบมือ)