1
00:00:00,707 --> 00:00:03,505
ฉันอยากเริ่มต้นด้วยการแจกทางลัด

2
00:00:03,505 --> 00:00:06,129
เปลี่ยนชีวิตให้คุณฟรีๆ

3
00:00:06,129 --> 00:00:08,750
สิ่งเดียวที่คุณต้องทำก็คือ

4
00:00:08,750 --> 00:00:12,937
เปลี่ยนมาดของคุณเป็นเวลาสองนาที

5
00:00:12,937 --> 00:00:16,361
แต่ก่อนที่จะเฉลย ตอนนี้ฉันอยากให้คุณ

6
00:00:16,361 --> 00:00:19,954
สำรวจร่างกายตัวเอง 
รวมถึงว่าคุณทำอะไรกับร่างกายของคุณอยู่

7
00:00:19,954 --> 00:00:22,369
มีใครบ้างคะที่กำลังทำให้ตัวเองดูตัวเล็กลง?

8
00:00:22,369 --> 00:00:25,090
คุณอาจกำลังนั่งหลังโกง นั่งไขว่ห้าง

9
00:00:25,090 --> 00:00:26,014
นั่งไขว้ขา

10
00:00:26,014 --> 00:00:29,753
บางครั้ง เรากอดอกแบบนี้

11
00:00:29,753 --> 00:00:33,424
บางทีเรากางแขนออก 
(เสียงหัวเราะ)

12
00:00:33,424 --> 00:00:35,696
ฉันเห็นนะคะ 
(เสียงหัวเราะ)

13
00:00:35,696 --> 00:00:38,211
ทีนี้ ฉันอยากให้คุณเพ่งความสนใจ
ต่อสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่ตอนนี้

14
00:00:38,211 --> 00:00:40,425
เราจะกลับมาพูดเรื่องนี้ในอีกสองสามนาที

15
00:00:40,425 --> 00:00:43,817
และฉันหวังว่าถ้าคุณเรียนรู้
ที่จะเปลี่ยนแปลงมันสักเล็กน้อย

16
00:00:43,817 --> 00:00:47,453
มันอาจเปลี่ยนชีวิตของคุณได้เลย

17
00:00:47,453 --> 00:00:51,977
คนเราหลงใหลเรื่องภาษากาย

18
00:00:51,977 --> 00:00:53,936
และเราสนใจเป็นพิเศษ

19
00:00:53,936 --> 00:00:55,900
กับภาษากายของคนอื่นๆ

20
00:00:55,900 --> 00:01:00,121
รู้ไหมคะ เราสนใจใน เอิ่ม

21
00:01:00,121 --> 00:01:04,519
การมีปฏิสัมพันธ์แบบกระอักกระอ่วน หรือการยิ้ม

22
00:01:04,519 --> 00:01:08,751
การเหลือบมองแบบดูหมิ่น 
หรือการขยิบตาแบบกระอักกระอ่วน

23
00:01:08,751 --> 00:01:11,989
แม้แต่การจับมือ

24
00:01:11,989 --> 00:01:14,667
ผู้บรรยาย: พวกเขาเข้ามาถึง
กระทรวงการต่างประเทศอังกฤษ และดูสิครับ

25
00:01:14,667 --> 00:01:17,343
เจ้าหน้าที่ตำรวจผู้โชคดีได้จับมือกับท่านประธานาธิบดี

26
00:01:17,343 --> 00:01:19,831
แห่งสหรัฐอเมริกา โอ้ มาแล้วครับ

27
00:01:19,831 --> 00:01:24,758
นายกรัฐมนตรีแห่ง -- ไม่เหรอ
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

28
00:01:24,758 --> 00:01:26,846
(เสียงหัวเราะ) (เสียงปรบมือ)

29
00:01:26,846 --> 00:01:31,140
เอมี่: ดังนั้นการจับมือ หรือการไม่จับมือ

30
00:01:31,140 --> 00:01:33,664
กลายเป็นหัวข้อสนทนาได้นานหลายสัปดาห์

31
00:01:33,664 --> 00:01:35,804
แม้แต่สำนักข่าวบีบีซี และนิวยอร์กไทมส์

32
00:01:35,804 --> 00:01:39,755
ดังนั้น ชัดเจนว่าเมื่อเราคิดถึงพฤติกรรมของอวัจนภาษา

33
00:01:39,755 --> 00:01:43,143
หรือภาษากาย แต่นักสังคมศาสตร์เรียกมันว่าอวัจนภาษา

34
00:01:43,143 --> 00:01:46,023
มันเป็นภาษาอย่างหนึ่ง เราจึงคิดว่ามันเป็นการสื่อสาร

35
00:01:46,023 --> 00:01:48,450
เมื่อเราคิดว่ามันเป็นการสื่อสาร 
เราคิดถึงการมีปฏิสัมพันธ์

36
00:01:48,450 --> 00:01:51,289
ดังนั้น ภาษากายของคุณกำลังสื่อสารอะไรกับฉัน

37
00:01:51,289 --> 00:01:53,555
และภาษากายของฉันกำลังสื่อสารอะไรกับคุณ

38
00:01:53,555 --> 00:01:57,773
และมันมีเหตุผลมากมายที่ทำให้เราชื่อว่า
นี่เป็นมุมมองที่ถูกต้อง

39
00:01:57,773 --> 00:02:00,308
ดังนั้น นักสังคมศาสตร์จึงทุ่มเทเวลา

40
00:02:00,308 --> 00:02:03,700
ศึกษาผลกระทบจากภาษากายของเรา

41
00:02:03,700 --> 00:02:06,209
และภาษากายของผู้คนอื่นๆ กับการตัดสินคน

42
00:02:06,209 --> 00:02:09,648
เรามักตัดสินและอนุมานลักษณะของคนจากภาษากาย

43
00:02:09,648 --> 00:02:13,638
และการตัดสินเหล่านั้นสามารถทำนาย
ผลกระทบใหญ่หลวงต่อชีวิตได้เลยทีเดียว

44
00:02:13,638 --> 00:02:17,431
เช่นใครที่เราจะจ้างหรือเลื่อนขั้น
หรือใครที่เราจะขอออกเดทด้วย

45
00:02:17,431 --> 00:02:22,116
ตัวอย่างเช่น นาลินี แอมบาดี (Nalini Ambady)
นักวิจัยที่ Tufts University

46
00:02:22,116 --> 00:02:26,588
แสดงให้เห็นว่า เมื่อคนดูคลิปวิดีโอ
ความยาว 30 วินาที ที่ไม่มีเสียงพูด

47
00:02:26,588 --> 00:02:29,612
ของการปฏิสัมพันธ์จริงระหว่างแพทย์กับคนไข้

48
00:02:29,612 --> 00:02:32,445
การตัดสินของพวกเขาว่าแพทย์นั้นดูใจดีแค่ไหน

49
00:02:32,445 --> 00:02:35,082
ใช้เป็นตัวทำนายได้ว่าแพทย์คนนั้นจะถูกฟ้องหรือไม่

50
00:02:35,082 --> 00:02:37,276
แพทย์คนนั้นจะไร้ความสามารถหรือเปล่า ไม่ค่อยมีผลเท่าไหร่

51
00:02:37,276 --> 00:02:39,421
แต่มันขึ้นกับว่าเราชอบแพทย์คนนั้นหรือเปล่า

52
00:02:39,421 --> 00:02:42,117
และเขามีปฏิสัมพันธ์กับเราอย่างไร

53
00:02:42,117 --> 00:02:45,052
ที่น่าตื่นเต้นยิ่งกว่านั้น อเล็กซ์ โทโดรอฟ (Alex Todorov)
จาก Princeton ได้แสดงให้เห็นว่า

54
00:02:45,052 --> 00:02:48,729
การตัดสินจากใบหน้า
ของผู้เข้าสมัครชิงตำแหน่งการเมือง

55
00:02:48,729 --> 00:02:53,316
ภายในหนึ่งวินาที ก็สามารถทำนายผล
การเลือกตั้งวุฒิสภา

56
00:02:53,316 --> 00:02:56,547
และการเลือกตั้งผู้ว่าการรัฐได้แม่นถึง 70%

57
00:02:56,547 --> 00:02:58,769
และแม้แต่ในโลกดิจิตอล

58
00:02:58,769 --> 00:03:02,914
การใช้อีโมติคอนอย่างเหมาะสมในการเจรจาออนไลน์

59
00:03:02,914 --> 00:03:05,746
สามารถทำกำไรให้คุณจากการเจรจานั้นได้มากกว่า

60
00:03:05,746 --> 00:03:08,969
แต่ถ้าคุณใช้อย่างไม่เหมาะสม
ก็เป็นความคิดที่แย่ ใช่ไหมคะ

61
00:03:08,969 --> 00:03:11,866
ดังนั้น เมื่อเราคิดถึงอวัจนภาษา 
เราคิดถึงการที่เราตัดสินคนอื่น

62
00:03:11,866 --> 00:03:14,968
คนอื่นๆ ตัดสินเราอย่างไร และอะไรคือผลที่เกิดตามมา

63
00:03:14,968 --> 00:03:16,848
แต่เรามักจะลืมผู้รับสารอีกหนึ่งคน

64
00:03:16,848 --> 00:03:20,523
ที่ได้รับผลกระทบจากอวัจนภาษาของเรา
นั่นก็คือตัวเราเอง

65
00:03:20,523 --> 00:03:23,736
เราได้รับอิทธิพลจากอวัจนภาษาของเรา
ความคิดของเรา

66
00:03:23,736 --> 00:03:26,099
ความรู้สึกของเรา และปฏิกิริยาทางร่างกายของเรา

67
00:03:26,099 --> 00:03:29,162
แล้วอวัจนภาษาที่ฉันกำลังพูดถึงคืออะไรล่ะคะ?

68
00:03:29,162 --> 00:03:32,105
ฉันเป็นนักจิตวิทยาสังคม ฉันศึกษาเรื่องอคติ

69
00:03:32,105 --> 00:03:34,832
และฉันสอนที่โรงเรียนธุรกิจชื่อดังแห่งหนึ่ง

70
00:03:34,832 --> 00:03:39,316
ดังนั้นฉันจึงอดไม่ได้
ที่จะสนใจเรื่องพลวัตของอำนาจ

71
00:03:39,316 --> 00:03:43,128
ฉันสนใจการแสดงออกถึงอำนาจและการครอบงำ

72
00:03:43,128 --> 00:03:45,131
ผ่านทางอวัจนภาษาเป็นพิเศษ

73
00:03:45,131 --> 00:03:47,789
แล้วอวัจนภาษาที่สื่อถึงพลังอำนาจคืออะไร

74
00:03:47,789 --> 00:03:49,953
นี่ค่ะ คืออวัจนภาษาที่ว่า

75
00:03:49,953 --> 00:03:52,831
ในอาณาจักรสัตว์ มันคือการขยายตัว

76
00:03:52,831 --> 00:03:55,841
คุณทำตัวเองให้ดูใหญ่ คุณยืดตัวออก

77
00:03:55,841 --> 00:03:58,782
คุณทำตัวพอง พูดง่ายๆ คือเปิดตัวเองออก

78
00:03:58,782 --> 00:04:01,772
มันคือการเปิดตัวออก มันเป็นอย่างนี้

79
00:04:01,772 --> 00:04:05,532
ในอาณาจักรสัตว์ทุกชนิด ไม่เฉพาะสัตว์ตระกูลลิง

80
00:04:05,532 --> 00:04:08,952
มนุษย์ก็ทำเช่นเดียวกัน
(เสียงหัวเราะ)

81
00:04:08,952 --> 00:04:12,663
คนเราทำท่าทางนี้ ทั้งตอนที่อยู่ในฐานะที่มีอำนาจ

82
00:04:12,663 --> 00:04:15,664
และตอนที่รู้สึกมีอำนาจเพียงชั่วขณะหนึ่ง

83
00:04:15,664 --> 00:04:18,569
สิ่งนี้น่าสนใจเป็นพิเศษ
เพราะมันแสดงให้เราเห็นว่า

84
00:04:18,569 --> 00:04:22,758
วิธีแสดงออกถึงพลังอำนาจนี้
มันเป็นสากลและเก่าแก่แค่ไหน

85
00:04:22,758 --> 00:04:25,357
การแสดงออกนี้ ซึ่งเรียกกันว่า ความทะนงตน

86
00:04:25,357 --> 00:04:28,405
เจสสิกา เทรซี (Jessica Tracy) ได้ทำการศึกษา
และแสดงให้เห็นว่า

87
00:04:28,405 --> 00:04:30,517
คนที่เกิดมามีสายตามองเห็น

88
00:04:30,517 --> 00:04:33,458
และคนที่ตาบอดตั้งแต่เกิดล้วนทำสิ่งนี้

89
00:04:33,458 --> 00:04:35,772
เมื่อพวกเขาชนะการแข่งขันอะไรสักอย่าง

90
00:04:35,772 --> 00:04:37,750
เมื่อเขาวิ่งข้ามเส้นชัย และเขาเป็นที่หนึ่ง

91
00:04:37,750 --> 00:04:39,861
มันไม่สำคัญว่าพวกเขาจะเคยเห็นคนอื่น
ทำสิ่งนั้นมาก่อนหรือไม่

92
00:04:39,861 --> 00:04:40,947
พวกเขาจะทำแบบนี้เสมอ

93
00:04:40,947 --> 00:04:44,390
ชูแชนขึ้นเป็นรูปตัว V เชิดคางขึ้น

94
00:04:44,390 --> 00:04:46,934
แล้วเราทำอย่างไรเมื่อเรารู้สึกไร้อำนาจ

95
00:04:46,934 --> 00:04:50,984
เราทำในสิ่งตรงกันข้าม เราปิดตัวเอง ห่อตัว

96
00:04:50,984 --> 00:04:54,448
เราทำตัวให้เล็กลง 
เราไม่อยากกระทบกระทั่งกับคนที่อยู่ข้างๆ

97
00:04:54,448 --> 00:04:57,489
เช่นเดียวกัน ทั้งสัตว์และมนุษย์ทำในสิ่งเดียวกัน

98
00:04:57,489 --> 00:05:00,569
และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคุณเอาคนที่มีอำนาจ

99
00:05:00,569 --> 00:05:02,880
และไร้อำนาจมาอยู่ด้วยกัน สิ่งที่พวกเรามักทำ

100
00:05:02,880 --> 00:05:07,248
เมื่อมีความเหลื่อมล้ำของอำนาจ คือ
เราจะเป็นคู่เสริมทางอวัจนภาษาของกันและกัน

101
00:05:07,248 --> 00:05:09,679
ดังนั้น ถ้าบางคนมีอำนาจกว่าเรามากๆ

102
00:05:09,679 --> 00:05:11,904
เรามีแนวโน้มจะทำตัวเล็กลง เราจะไม่เลียนแบบเขา

103
00:05:11,904 --> 00:05:13,937
เราทำในสิ่งตรงกันข้าม

104
00:05:13,937 --> 00:05:17,136
ฉันเฝ้าสังเกตพฤติกรรมเหล่านี้ในห้องเรียน

105
00:05:17,136 --> 00:05:23,922
และฉันเห็นอะไรรู้ไหมคะ?
ฉันสังเกตว่านักเรียนบริหารธุรกิจ

106
00:05:23,922 --> 00:05:26,926
ใช้อวัจนภาษาแสดงออกถึงอำนาจอย่างเต็มที่

107
00:05:26,926 --> 00:05:29,394
คุณจะเห็นคนที่ทำตัวเหมือนเป็นจ่าฝูง

108
00:05:29,394 --> 00:05:32,384
ปราดเข้ามาในห้อง เข้ามากลางห้อง

109
00:05:32,384 --> 00:05:36,316
ก่อนที่การเรียนจะเริ่มขึ้น พวกเขาต้องการจะจับจองพื้นที่

110
00:05:36,316 --> 00:05:38,205
เมื่อพวกเขานั่งลง เขาจะแผ่ขยายตัวเอง

111
00:05:38,205 --> 00:05:40,337
พวกเขายกมือขึ้นแบบนี้

112
00:05:40,337 --> 00:05:42,972
คุณจะพบคนอื่นๆ ที่ตัวแทบจะหดหายไปเลย

113
00:05:42,972 --> 00:05:45,296
เมื่อพวกเขาเข้ามา ทันที่ที่พวกเขาเข้ามา

114
00:05:45,296 --> 00:05:47,834
คุณจะเห็นได้จากหน้าตาท่าทางของพวกเขา

115
00:05:47,834 --> 00:05:49,820
และพวกเขานั่งในเก้าอี้ พยายามทำตัวให้เล็กที่สุด

116
00:05:49,820 --> 00:05:52,969
และพวกเขาทำอย่างนี้เวลายกมือ

117
00:05:52,969 --> 00:05:54,646
ฉันสังเกตเห็นสองสิ่งจากเรื่องนี้

118
00:05:54,646 --> 00:05:56,383
หนึ่ง คุณจะไม่ประหลาดใจเลย

119
00:05:56,383 --> 00:05:58,727
ว่ามันดูเหมือนจะขึ้นอยู่กับเพศ

120
00:05:58,727 --> 00:06:04,192
ผู้หญิงมีแนวโน้มสูงกว่าผู้ชาย
ที่จะทำท่าแบบนี้

121
00:06:04,192 --> 00:06:06,778
ผู้หญิงรู้สึกถึงความด้อยอำนาจกว่าผู้ชายอยู่เสมอ

122
00:06:06,778 --> 00:06:10,733
ดังนั้นมันจึงไม่น่าประหลาดใจ
แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ฉันสังเกตก็คือ

123
00:06:10,733 --> 00:06:13,578
มันเหมือนจะเกี่ยวข้องรวมไปถึง

124
00:06:13,578 --> 00:06:17,259
การที่นักเรียนจะมีส่วนร่วมในห้องเรียนมากแค่ไหน
และมีส่วนร่วมดีแค่ไหนด้วย

125
00:06:17,259 --> 00:06:19,841
ซึ่งมันสำคัญมากในห้องเรียนของวิชาบริหารธุรกิจ

126
00:06:19,841 --> 00:06:22,522
เพราะการมีส่วนร่วมคิดเป็นครึ่งหนึ่งของเกรด

127
00:06:22,522 --> 00:06:26,995
ดังนั้น โรงเรียนบริหารธุรกิจค่อนข้างมีปัญหา
เรื่องช่องว่างของเกรดที่เกิดจากเพศ

128
00:06:26,995 --> 00:06:30,267
คุณได้นักเรียนที่มีคุณสมบัติดีพอๆ กัน
ทั้งหญิงและชายเข้ามาเรียน

129
00:06:30,267 --> 00:06:32,263
แต่คุณกลับได้เกรดที่แตกต่างกัน

130
00:06:32,263 --> 00:06:35,523
เพราะความแตกต่างในการมีส่วนร่วมในห้องเรียน

131
00:06:35,523 --> 00:06:38,546
ฉันจึงเริ่มสงสัยว่า

132
00:06:38,546 --> 00:06:41,070
เอาล่ะ คุณมีคนเหล่านี้ ซึ่งเข้ามาแบบนี้

133
00:06:41,070 --> 00:06:44,741
เป็นไปได้ไหมว่า
ถ้าเราให้คนเหล่านี้แสร้งทำท่าทางมีอำนาจ

134
00:06:44,741 --> 00:06:46,713
มันจะชักจูงให้พวกเขามีส่วนร่วมมากขึ้น

135
00:06:46,713 --> 00:06:51,378
ดังนั้น ผู้ร่วมงานคนสำคัญของฉัน ดานา คาร์นีย์ 
(Dana Carney) ที่เบิร์คลีย์ (Berkeley)

136
00:06:51,378 --> 00:06:54,933
และตัวฉัน อยากจะรู้ว่า คุณจะแสร้งทำ
จนกระทั่งคุณทำได้จริงๆ หรือไม่

137
00:06:54,933 --> 00:06:57,963
คือ คุณสามารถทำท่าแบบนี้สักครู่หนึ่ง

138
00:06:57,963 --> 00:07:01,786
เพื่อให้ได้ประสบการณ์ทางพฤติกรรม
ที่ทำให้คุณรู้สึกมีอำนาจได้ไหม

139
00:07:01,786 --> 00:07:05,338
เรารู้ว่าอวัจนภาษาของเราควบคุม
ความคิดและความรู้สึก

140
00:07:05,338 --> 00:07:07,031
ที่คนอื่นมีต่อเรา มีหลักฐานสนับสนุนมากมาย

141
00:07:07,031 --> 00:07:10,143
แต่คำถามของเราจริงๆ ก็คือ อวัจนภาษาของเรา

142
00:07:10,143 --> 00:07:13,253
สามารถควบคุมวิธีที่เราคิด
และรู้สึกต่อตัวเราเองได้หรือไม่

143
00:07:13,253 --> 00:07:15,943
มีหลักฐานบางชิ้นที่สนับสนุนว่ามันเป็นจริง

144
00:07:15,943 --> 00:07:20,579
ยกตัวอย่างเช่น เรายิ้มเมื่อมีความสุข

145
00:07:20,579 --> 00:07:22,757
ไม่เพียงเท่านั้น เมื่อเราถูกบังคับให้ยิ้ม

146
00:07:22,757 --> 00:07:27,172
โดยคาบปากกาไว้แบบนี้ 
มันทำให้เรารู้สึกมีความสุขไปด้วย

147
00:07:27,172 --> 00:07:30,253
ดังนั้นมันจึงเป็นไปได้ทั้งสองทาง
และเมื่อเป็นเรื่องของอำนาจ

148
00:07:30,253 --> 00:07:35,468
มันก็เป็นไปได้ทั้งสองทางเช่นกัน เมื่อคุณรู้สึกมีอำนาจ

149
00:07:35,468 --> 00:07:38,854
คุณมีแนวโน้มจะทำแบบนี้ และก็เป็นไปได้เช่นกัน

150
00:07:38,854 --> 00:07:44,460
ที่เมื่อคุณแสร้งทำเป็นมีอำนาจ คุณจะมีแนวโน้ม

151
00:07:44,460 --> 00:07:46,888
ที่จะรู้สึกมีอำนาจขึ้นมาจริงๆ

152
00:07:46,888 --> 00:07:49,948
คำถามข้อที่สอง ก็คือ

153
00:07:49,948 --> 00:07:52,531
เรารู้ว่าจิตใจของเราส่งผลกระทบต่อร่างกาย

154
00:07:52,531 --> 00:07:56,948
และก็จริงอีกเช่นกันว่า ร่างกายของเราสามารถ
ส่งผลกระทบต่อจิตใจได้ด้วย

155
00:07:56,948 --> 00:07:59,675
และเมื่อฉันพูดถึงจิตใจ ในบริบทเรื่องอำนาจ

156
00:07:59,675 --> 00:08:01,047
ฉันหมายถึงอะไร

157
00:08:01,047 --> 00:08:03,213
ฉันหมายถึงความคิดและความรู้สึก

158
00:08:03,213 --> 00:08:06,668
และปฏิกิริยาทางสรีระวิทยา
ที่รวมกันเป็นความคิดและความรู้สึกของเรา

159
00:08:06,668 --> 00:08:09,876
ในกรณีของฉัน มันคือฮอร์โมน ฉันศึกษาฮอร์โมน

160
00:08:09,876 --> 00:08:12,979
จิตใจของผู้ที่มีอำนาจและผู้ที่ไร้อำนาจ

161
00:08:12,979 --> 00:08:14,210
นั้นเป็นเช่นไร?

162
00:08:14,210 --> 00:08:18,506
ไม่น่าแปลกใจเลย คนที่มีอำนาจมักจะ

163
00:08:18,506 --> 00:08:22,730
มีความหนักแน่น มั่นใจ มองโลกในแง่ดี

164
00:08:22,730 --> 00:08:25,729
พวกเขารู้สึกจริงๆ ว่าพวกเขาจะชนะ
แม้แต่ในเกมเสี่ยงโชค

165
00:08:25,729 --> 00:08:29,908
สามารถคิดในเชิงนามธรรมได้ดีกว่า

166
00:08:29,908 --> 00:08:32,514
รับความเสี่ยงได้สูงกว่า

167
00:08:32,514 --> 00:08:35,367
ผู้ที่มีอำนาจกับผู้ไร้อำนาจ
มีความแตกต่างกันสูงมาก

168
00:08:35,367 --> 00:08:38,659
ในทางสรีระวิทยาก็มีความแตกต่างกันมาก
ในฮอร์โมนหลักสองตัว

169
00:08:38,659 --> 00:08:42,724
คือ เทสโทสเตอโรน (testosterone)
ซึ่งเป็นฮอร์โมนแห่งการแสดงอำนาจ

170
00:08:42,724 --> 00:08:46,387
และคอร์ติซอล (cortisol) ซึ่งคือฮอร์โมนความเครียด

171
00:08:46,387 --> 00:08:49,724
สิ่งที่เราพบก็คือ

172
00:08:49,724 --> 00:08:53,563
ในสัตว์ตระกูลลิง จ่าฝูงตัวผู้ที่มีอำนาจมาก

173
00:08:53,563 --> 00:08:56,761
มีเทสโทสเตอโรนสูง และคอร์ติซอลต่ำ

174
00:08:56,761 --> 00:09:00,287
และผู้นำที่มีอำนาจและมีประสิทธิภาพ

175
00:09:00,287 --> 00:09:02,542
ก็มีเทสโทสเตอโรนสูง และคอร์ติซอลต่ำเช่นกัน

176
00:09:02,542 --> 00:09:04,845
นั่นหมายถึงอะไร เมื่อคุณคิดถึงอำนาจ

177
00:09:04,845 --> 00:09:07,270
คนมักคิดถึงแต่เทสโทสเตอโรน

178
00:09:07,270 --> 00:09:09,058
เพราะมันเกี่ยวกับการแสดงอำนาจ

179
00:09:09,058 --> 00:09:12,528
แต่จริงๆ แล้ว อำนาจนั้นหมายรวมถึง
การตอบสนองของคุณต่อความเครียดด้วย

180
00:09:12,528 --> 00:09:15,657
คุณต้องการผู้นำที่มีอำนาจ ที่มีอำนาจเหนือคนอื่นๆ

181
00:09:15,657 --> 00:09:18,399
มีเทสโทสเตอโรนสูง แต่อ่อนไหวต่อความเครียดหรือเปล่า

182
00:09:18,399 --> 00:09:20,734
คงไม่ คุณต้องการบุคคล

183
00:09:20,734 --> 00:09:23,018
ที่มีอำนาจ มั่นคง เด่นกว่าคนอื่น

184
00:09:23,018 --> 00:09:26,706
และไม่อ่อนไหวต่อความเครียด บุคคลซึ่งทำตัวผ่อนคลาย

185
00:09:26,706 --> 00:09:32,938
เรารู้ว่าในโครงสร้างสังคมของสัตว์ตระกูลลิง

186
00:09:32,938 --> 00:09:36,629
ถ้าจ่าฝูงต้องการครอบครอง 
ถ้าใครสักคนหนึ่งต้องสวมบทบาท

187
00:09:36,629 --> 00:09:39,186
ของจ่าฝูงอย่างทันทีทันใด

188
00:09:39,186 --> 00:09:42,297
ภายสองไม่กี่วัน ระดับเทสโทสเตอโรนของคนนั้นจะสูงขึ้น

189
00:09:42,297 --> 00:09:45,802
อย่างมีนัยสำคัญ และระดับคอร์ติซอล
ก็จะลดลงอย่างมีนัยสำคัญเช่นกัน

190
00:09:45,802 --> 00:09:48,843
เรามีหลักฐานว่าร่างกายสามารถ

191
00:09:48,843 --> 00:09:51,209
เปลี่ยนแปลงจิตใจ อย่างน้อยก็ในระดับผิวเผิน

192
00:09:51,209 --> 00:09:55,338
และการเปลี่ยนบทบาทก็สามารถ
เปลี่ยนแปลงจิตใจได้ด้วย

193
00:09:55,338 --> 00:09:58,120
แล้วจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อคุณเปลี่ยนบทบาท

194
00:09:58,120 --> 00:10:00,704
จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณทำอะไรเล็กน้อยมากๆ

195
00:10:00,704 --> 00:10:03,117
เช่นการปรับเปลี่ยนเล็กๆ การแทรกแซงเล็กๆ แบบนี้

196
00:10:03,117 --> 00:10:05,768
โดยพูดกับตัวเองว่า "ในสองนาที ฉันจะยืนท่านี้

197
00:10:05,768 --> 00:10:08,551
และนั่นจะทำให้ฉันรู้สึกมีอำนาจมากขึ้น"

198
00:10:08,551 --> 00:10:13,026
นี่คือสิ่งที่เราทำ เรานำคนกลุ่มหนึ่ง

199
00:10:13,026 --> 00:10:17,239
มายังห้องทดลองและทำการทดลองเล็กๆ

200
00:10:17,239 --> 00:10:21,668
คนกลุ่มนี้ จะต้องทำท่าแห่งอำนาจ

201
00:10:21,668 --> 00:10:23,917
หรือท่าไร้อำนาจเป็นเวลาสองนาที

202
00:10:23,917 --> 00:10:26,879
ฉันจะให้ดูภาพท่าเหล่านี้ 5 แบบ 
แม้ว่าพวกเขาจะใช้แค่สองแบบเท่านั้น

203
00:10:26,879 --> 00:10:29,359
นี่คือท่าหนึ่ง

204
00:10:29,359 --> 00:10:31,453
อีกสองท่า

205
00:10:31,453 --> 00:10:34,271
ท่านี้ถูกตั้งชื่อว่า "วันเดอร์วูแมน"

206
00:10:34,271 --> 00:10:36,646
โดยสื่อต่างๆ

207
00:10:36,646 --> 00:10:37,968
นี่คืออีกสองท่า

208
00:10:37,968 --> 00:10:40,322
ดังนั้นคุณสามารถยืนหรือนั่งก็ได้

209
00:10:40,322 --> 00:10:42,307
และนี่คือ ท่าไร้อำนาจ

210
00:10:42,307 --> 00:10:46,370
คุณห่อตัว ทำตัวเองให้เล็กลง

211
00:10:46,370 --> 00:10:48,109
ท่านี้เป็นท่าที่ไร้อำนาจจริงๆ

212
00:10:48,109 --> 00:10:49,466
เมื่อคุณแตะคอตัวเอง

213
00:10:49,466 --> 00:10:52,092
จริงๆ แล้วคุณกำลังปกป้องตัวเอง

214
00:10:52,092 --> 00:10:54,677
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาเข้ามา

215
00:10:54,677 --> 00:10:56,437
เราแบ่งเขาออกเป็นสองกลุ่ม

216
00:10:56,437 --> 00:10:59,610
เราบอกเขาว่า "คุณต้องทำท่าแบบนี้ หรือไม่ก็แบบนี้"

217
00:10:59,610 --> 00:11:01,403
พวกเขาไม่ได้ดูรูปของท่าทางเหล่านั้น 
เพราะเราไม่อยากชี้นำ

218
00:11:01,403 --> 00:11:04,783
ให้เขาคิดถึงเรื่องอำนาจ
เราต้องการให้พวกเขารู้สึกถึงอำนาจด้วยตัวเอง

219
00:11:04,783 --> 00:11:06,842
ดังนั้น พวกเขาทำท่าเหล่านี้เป็นเวลา 2 นาที

220
00:11:06,842 --> 00:11:10,051
จากนั้นเราก็ถามพวกเขาว่า "คุณรู้สึกมีอำนาจแค่ไหน" 
โดยใช้คำถามหลายข้อ

221
00:11:10,051 --> 00:11:12,818
แล้วเราก็ให้โอกาสเขาเสี่ยงพนัน

222
00:11:12,818 --> 00:11:15,583
และจากนั้นเราเก็บตัวอย่างน้ำลาย

223
00:11:15,583 --> 00:11:17,148
แค่นั้นเอง นั่นคือการทดลองทั้งหมด

224
00:11:17,148 --> 00:11:20,854
และนี่คือสิ่งที่เราค้นพบ 
การยอมรับความเสี่ยง ซึ่งในที่นี้คือการพนัน

225
00:11:20,854 --> 00:11:23,752
เราพบว่า เมื่อคุณทำท่ามีอำนาจสูง

226
00:11:23,752 --> 00:11:27,250
86 เปอร์เซ็นต์ของพวกคุณจะกล้าพนัน

227
00:11:27,250 --> 00:11:29,195
เมื่อคุณอยู่ในท่าไร้อำนาจ

228
00:11:29,195 --> 00:11:33,370
มีแค่ 60 เปอร์เซ็นต์ที่กล้าเสี่ยง
นั่นมันแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทีเดียว

229
00:11:33,370 --> 00:11:35,850
นี่คือสิ่งที่เราพบในเรื่องเทสโทสเตอโรน

230
00:11:35,850 --> 00:11:39,355
เทียบกับระดับเทสโทสเตอโรนก่อนเริ่มทดลอง กลุ่มมีอำนาจ

231
00:11:39,355 --> 00:11:41,717
มีเทสโทสเตอโรนเพิ่มขึ้นประมาณ 20 เปอร์เซ็นต์

232
00:11:41,717 --> 00:11:46,338
กลุ่มคนไร้อำนาจ มีเทสโทสเตอโรนลดลง
ประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์

233
00:11:46,338 --> 00:11:49,155
เพียงแค่สองนาที คุณก็ได้การเปลี่นแปลงเหล่านี้

234
00:11:49,155 --> 00:11:51,907
และนี่คือผลที่ได้ในเรื่องคอร์ติซอล
ในกลุ่มคนมีอำนาจ

235
00:11:51,907 --> 00:11:54,954
มีคอร์ติซอลลดลงประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์

236
00:11:54,954 --> 00:11:59,086
และในกลุ่มคนไร้อำนาจ มีคอร์ติซอลเพิ่มขึ้น
ประมาณ 15 เปอร์เซ็นต์

237
00:11:59,086 --> 00:12:01,818
ดังนั้น เพียงแค่สองนาทีก็นำไปสู่
การเปลี่ยนแปลงฮอร์โมนเหล่านี้

238
00:12:01,818 --> 00:12:04,835
ที่ปรับเปลี่ยนสมองคุณให้เป็นได้ทั้ง

239
00:12:04,835 --> 00:12:07,763
หนักแน่น มั่นใจ และสบาย

240
00:12:07,763 --> 00:12:11,771
หรือ อ่อนไหวต่อความเครียด

241
00:12:11,771 --> 00:12:15,627
รู้สึกปิดกั้นตัวเอง พวกเราต่างเคยรู้สึกแบบนั้นใช่ไหมคะ

242
00:12:15,627 --> 00:12:18,514
ดังนั้น มันเหมือนว่าอวัจนภาษาของเราสามารถควบคุม

243
00:12:18,514 --> 00:12:20,835
วิธีที่เราคิดและรู้สึกเกี่ยวกับตัวเราเอง

244
00:12:20,835 --> 00:12:23,291
ไม่เพียงแค่คนอื่น แต่รวมถึงตัวเราเองด้วย

245
00:12:23,291 --> 00:12:25,718
และร่างกายของเราก็เปลี่ยนแปลงจิตใจเราได้

246
00:12:25,718 --> 00:12:28,124
แต่แน่นอน คำถามถัดไปก็คือ

247
00:12:28,124 --> 00:12:29,638
การทำท่าแห่งอำนาจเพียงสองสามนาที

248
00:12:29,638 --> 00:12:31,929
สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตคุณได้จริงๆ จังๆ หรือเปล่า

249
00:12:31,929 --> 00:12:34,575
นี่มันแค่การทดลองในห้องทดลอง มันเป็นงานเล็กๆ

250
00:12:34,575 --> 00:12:37,171
ใช้เวลาเพียงสองนาที
คุณจะเอามันไปใช้จริงๆ ได้ที่ไหนบ้าง

251
00:12:37,171 --> 00:12:39,946
ก็ในสถานการณ์ที่สำคัญกับเราน่ะสิ

252
00:12:39,946 --> 00:12:44,123
และเราคิดว่าจริงๆ แล้ว มันสำคัญมาก ฉันหมายถึง

253
00:12:44,123 --> 00:12:46,711
คุณควรจะนำมันไปใช้ในสถานการณ์
ที่คุณจะต้องถูกประเมิน

254
00:12:46,711 --> 00:12:50,164
เช่น ในสถานการณ์ที่ถูกคุกคามทางสังคม
ที่คุณกำลังถูกประเมิน

255
00:12:50,164 --> 00:12:53,848
ไม่ว่าจะโดยเพื่อนๆ เช่น สำหรับวัยรุ่น
ก็คือสถานการณ์ในห้องทานอาหารกลางวัน

256
00:12:53,848 --> 00:12:56,053
สำหรับบางคน อาจเป็นการพูด

257
00:12:56,053 --> 00:12:59,077
ในที่ประชุมคณะกรรมการของโรงเรียน
หรือการนำเสนอผลงาน

258
00:12:59,077 --> 00:13:01,934
หรือการบรรยายแบบนี้

259
00:13:01,934 --> 00:13:04,732
หรือการสัมภาษณ์งาน

260
00:13:04,732 --> 00:13:07,224
เราคิดว่า สถานการณ์ที่คนส่วนใหญ่จะเชื่อมโยงได้

261
00:13:07,224 --> 00:13:08,461
เพราะคนส่วนใหญ่เคยผ่านมาแล้ว

262
00:13:08,461 --> 00:13:09,843
นั่นคือการสัมภาษณ์งาน

263
00:13:09,843 --> 00:13:13,796
ดังนั้นเราจึงตีพิมพ์การค้นพบนี้ และสื่อต่างๆ

264
00:13:13,796 --> 00:13:16,390
ก็พากันตื่นเต้น และพวกเขาบอกว่า นี่คือสิ่งที่คุณต้องทำ

265
00:13:16,390 --> 00:13:19,590
เมื่อคุณไปสัมภาษณ์งาน ใช่ไหมคะ
(เสียงหัวเราะ)

266
00:13:19,590 --> 00:13:21,981
ตอนนั้นเรากลัวมาก และกล่าวว่า

267
00:13:21,981 --> 00:13:24,166
โอ้ พระเจ้า ไม่นะไม่ เราไม่ได้หมายความอย่างนั้นเลย

268
00:13:24,166 --> 00:13:26,941
ด้วยเหตุผลทั้งหลายทั้งปวง อย่าทำแบบนั้นเด็ดขาด

269
00:13:26,941 --> 00:13:29,532
นี่ไม่ใช่การที่คุณพูดกับคนอื่นๆ

270
00:13:29,532 --> 00:13:31,391
มันคือการที่คุณพูดกับตัวคุณเอง คุณจะทำอะไร

271
00:13:31,391 --> 00:13:34,200
ก่อนเข้าไปสัมภาษณ์งาน? คุณทำแบบนี้

272
00:13:34,200 --> 00:13:36,466
ใช่ไหมคะ? คุณนั่งลง คุณกำลังเล่นไอโฟน

273
00:13:36,466 --> 00:13:38,752
หรือแอนดรอยด์ พยายามไม่ให้ใครคลาดสายตา

274
00:13:38,752 --> 00:13:40,946
คุณกำลังดูกระดาษโน้ตของคุณ

275
00:13:40,946 --> 00:13:42,776
คุณนั่งหลังโกง ทำตัวเองให้ดูเล็ก

276
00:13:42,776 --> 00:13:45,068
ในขณะที่สิ่งที่คุณควรทำจริงๆ แล้ว อาจเป็นแบบนี้

277
00:13:45,068 --> 00:13:48,484
คุณอาจทำแบบนี้ในห้องน้ำ ใช่ไหมคะ 
ทำแบบนั้น ลองหาเวลาสักสองนาที

278
00:13:48,484 --> 00:13:49,904
นั่นคือสิ่งที่เราอยากทดสอบ

279
00:13:49,904 --> 00:13:52,088
เราพาคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาในห้องทดลอง

280
00:13:52,088 --> 00:13:55,465
ให้พวกเขาทำท่าแห่งอำนาจ หรือ ไร้อำนาจ

281
00:13:55,465 --> 00:13:58,097
พวกเขาต้องผ่านการสัมภาษณ์งานอันเคร่งเครียด

282
00:13:58,097 --> 00:14:01,713
ใช้เวลานานห้านาที พวกเขาถูกบันทึกวิดีโอ

283
00:14:01,713 --> 00:14:04,224
และถูกประเมินด้วย โดยผู้ประเมิน

284
00:14:04,224 --> 00:14:08,199
ก็ถูกฝึกมาไม่ให้โต้ตอบด้วยอวัจนภาษา

285
00:14:08,199 --> 00:14:09,806
ดังนั้นพวกเขาจึงดูเหมือนแบบนี้

286
00:14:09,806 --> 00:14:12,090
ลองจินตนาการว่านี่คือคนที่กำลังสัมภาษณ์คุณอยู่

287
00:14:12,090 --> 00:14:16,713
เป็นเวลานานห้านาที โดยไร้การตอบสนอง
นี่มันแย่ยิ่งกว่าโดนต้อนเสียอีก

288
00:14:16,713 --> 00:14:20,026
คนทั่วไปไม่ชอบภาวะแบบนี้ นี่คือสิ่งที่
แมรีแอน ลาฟรานซ์ (Marianne LaFrance)

289
00:14:20,026 --> 00:14:22,117
เรียกว่า "สถานการณ์น่าเบื่อแต่หนีไม่ได้"
(social quicksand)

290
00:14:22,117 --> 00:14:23,926
ซึ่งทำให้คอร์ติซอลของคุณพุ่งปรี๊ด

291
00:14:23,926 --> 00:14:25,628
เราให้พวกเขาเข้าไปสัมภาษณ์งานแบบนี้

292
00:14:25,628 --> 00:14:28,457
เพราะเราต้องการดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

293
00:14:28,457 --> 00:14:31,564
เราให้ผู้ประเมินสี่คนดูวิดีโอเทปนี้

294
00:14:31,564 --> 00:14:34,736
พวกเขาไม่รู้สมมติฐานของเรา
พวกเขาไม่รู้สภาวะก่อนการสัมภาษณ์

295
00:14:34,736 --> 00:14:37,521
พวกเขาไม่รู้ว่าใครทำท่าอะไรก่อนการสัมภาษณ์

296
00:14:37,521 --> 00:14:42,611
พวกเขาเพียงแค่ได้ดูเทปการสัมภาษณ์

297
00:14:42,611 --> 00:14:44,683
และพูดว่า "โอ้ เราต้องการจ้างคนพวกนี้"

298
00:14:44,683 --> 00:14:48,105
หมายถึงคนที่ทำท่ามีอำนาจทั้งหมด 
หรือพูดว่า "เราไม่อยากจ้างคนพวกนี้

299
00:14:48,105 --> 00:14:50,890
เรายังประเมินคนกลุ่มนี้สูงกว่าในทุกๆ ด้านด้วย"

300
00:14:50,890 --> 00:14:55,626
แต่อะไรเป็นตัวขับดันล่ะ?
มันไม่เกี่ยวกับเนื้อหาสาระของสิ่งที่เขาพูดเลย

301
00:14:55,626 --> 00:14:58,502
แต่อยู่ที่ภาพลักษณ์ที่พวกเขานำเสนอในระหว่างการพูด

302
00:14:58,502 --> 00:15:00,551
เพราะเราให้คะแนนพวกเขาในตัวแปร

303
00:15:00,551 --> 00:15:03,642
ซึ่งเกี่ยวข้องกับความสามารถ 
เช่น การพูดของเขามีโครงสร้างดีแค่ไหน?

304
00:15:03,642 --> 00:15:06,418
มันฟังดูดีแค่ไหน? คุณสมบัติของพวกเขาเป็นอย่างไร?

305
00:15:06,418 --> 00:15:09,474
ตัวแปรพวกนี้ไม่มีผลต่อการจ้างงานเลย
แต่สิ่งที่ได้รับผลกระทบคือ

306
00:15:09,474 --> 00:15:12,753
สิ่งเหล่านี้ คนสามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา

307
00:15:12,753 --> 00:15:14,626
พวกเขาเผยตัวตนออกมา

308
00:15:14,626 --> 00:15:16,849
พวกเขาแสดงความคิด ในแบบของตนเอง

309
00:15:16,849 --> 00:15:19,385
โดยไม่มีอะไรมาปิดบัง

310
00:15:19,385 --> 00:15:24,316
และนี่คือสิ่งที่เป็นตัวขับเคลื่อน
หรือเป็นตัวนำพาให้เกิดผลดังกล่าว

311
00:15:24,316 --> 00:15:27,684
เมื่อฉันบอกคนอื่นๆ เรื่องนี้

312
00:15:27,684 --> 00:15:30,563
ว่าร่างกายของเราสามารถเปลี่ยนแปลงจิตใจของเรา
และจิตใจของเราก็เปลี่ยนพฤติกรรมเราได้

313
00:15:30,563 --> 00:15:33,539
และพฤติกรรมของเราก็สามารถ
เปลี่ยนแปลงชีวิตเราได้ พวกเขาบอกฉันว่า

314
00:15:33,539 --> 00:15:35,406
"ฉันว่ามันไม่ .... มันดูเสแสร้ง"

315
00:15:35,406 --> 00:15:39,185
ฉันตอบว่า คุณต้องเสแสร้งจนกว่าคุณจะทำมันได้จริง
คนมักคิดว่า ฉันทำไม่ได้ มันไม่ใช่ตัวฉัน

316
00:15:39,185 --> 00:15:42,360
ฉันไม่อยากไปถึงจุดนั้น แล้วยังรู้สึกเหมือนพวกหลอกลวง

317
00:15:42,360 --> 00:15:43,879
ฉันไม่อยากรู้สึกเหมือนเป็นพวกต้มตุ๋น

318
00:15:43,879 --> 00:15:48,291
ฉันไปอยากไปถึงจุดนั้น
แล้วต้องรู้สึกว่าฉันไม่ควรค่าพอ

319
00:15:48,291 --> 00:15:50,478
นั่นมันช่างสอดคล้องกับกรณีของฉันเหลือเกิน

320
00:15:50,478 --> 00:15:52,536
ฉันอยากจะเล่าเรื่องสั้นๆ ให้พวกคุณฟัง

321
00:15:52,536 --> 00:15:55,946
เกี่ยวกับการเป็นพวกหลอกลวง
และความรู้สึกไม่ควรค่าพอจะอยู่ตรงจุดนั้น

322
00:15:55,946 --> 00:15:58,887
เมื่อฉันอายุได้ 19 ปี ฉันประสบอุบัติเหตุ
ทางรถยนต์ที่ร้ายแรงมากๆ

323
00:15:58,887 --> 00:16:02,292
ฉันถูกเหวี่ยงออกจากรถ กลิ้งหลายตลบ

324
00:16:02,292 --> 00:16:05,803
ฉันถูกเหวี่ยงออกจากรถ และฉันฟื้นขึ้นมา
ในห้องกายภาพของผู้บาดเจ็บทางสมอง

325
00:16:05,803 --> 00:16:09,395
และฉันต้องออกจากมหาวิทยาลัย

326
00:16:09,395 --> 00:16:15,107
เมื่อฉันรู้ตัวว่า I.Q. ของฉันลดลง
กว่า 2 เท่าของค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน

327
00:16:15,107 --> 00:16:17,695
มันเจ็บปวดมาก

328
00:16:17,695 --> 00:16:20,566
ฉันรู้ว่า I.Q. ฉันเคยเป็นเท่าไร
ฉันเคยถูกจัดอยู่ในกลุ่มเด็กฉลาด

329
00:16:20,566 --> 00:16:22,578
ฉันถูกเรียกว่าเป็นเด็กมีพรสวรรค์

330
00:16:22,578 --> 00:16:25,778
เมื่อฉันถูกให้ออกจากมหาวิทยาลัย 
ฉันพยายามกลับไปเรียน

331
00:16:25,778 --> 00:16:27,502
พวกเขาบอกว่า "เธอจะเรียนไม่จบนะ

332
00:16:27,502 --> 00:16:30,379
มีอย่างอื่นมากมายที่เธอจะทำได้

333
00:16:30,379 --> 00:16:32,277
แต่การเรียนมันยากเกินไปสำหรับเธอ"

334
00:16:32,277 --> 00:16:36,161
ฉันลำบากมากกับเรื่องนี้ ต้องบอกตามตรง

335
00:16:36,161 --> 00:16:38,935
การถูกลบอัตลักษณ์ของตนเอง แก่นแท้ของตัวตน

336
00:16:38,935 --> 00:16:40,794
และสำหรับฉัน มันคือการเป็นคนฉลาด

337
00:16:40,794 --> 00:16:45,203
เมื่อมันโดนพรากไปจากคุณ 
ไม่มีอะไรจะทำให้คุณรู้สึกไร้อำนาจไปยิ่งกว่านั้นอีกแล้ว

338
00:16:45,203 --> 00:16:47,805
ฉันรู้สึกไร้อำนาจโดยสิ้นเชิง 
ฉันขยันเรียน และขยันเรียน และขยันเรียน

339
00:16:47,805 --> 00:16:50,939
และฉันก็โชคดี และขยันเรียน 
และก็โชคดี และขยันเรียน

340
00:16:50,939 --> 00:16:53,391
จนสุดท้าย ฉันก็เรียนจบ

341
00:16:53,391 --> 00:16:55,198
ฉันต้องใช้เวลานานกว่าเพื่อนๆ ถึงสี่ปี

342
00:16:55,198 --> 00:16:59,756
ฉันโน้มน้าวใครคนหนึ่ง ซูซาน ฟิสก์ (Susan Fiske)
อาจารย์ที่ปรึกษาผู้เป็นดั่งเทพธิดาของฉัน

343
00:16:59,756 --> 00:17:02,700
ให้รับฉันเข้าเรียนต่อ
สุดท้ายฉันจึงได้เข้าเรียนที่พรินซ์ตัน (Princeton)

344
00:17:02,700 --> 00:17:05,551
ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันไม่คู่ควรกับที่นั่น

345
00:17:05,551 --> 00:17:06,845
ฉันเป็นพวกหลอกลวง

346
00:17:06,845 --> 00:17:08,426
และคืนก่อนการกล่าวบรรยายในปีแรกของฉัน

347
00:17:08,426 --> 00:17:11,064
และการบรรยายของนักศึกษาชั้นปีหนึ่ง
ที่ปรินซ์ตั้น เป็นการบรรยาย 20 นาที

348
00:17:11,064 --> 00:17:13,099
มีผู้ฟัง 20 คน แค่นั้นเอง

349
00:17:13,099 --> 00:17:15,986
แต่ฉันกลัวมาก ว่าคนจะรู้ความจริงในวันรุ่งขึ้น

350
00:17:15,986 --> 00:17:18,799
จนฉันต้องโทรไปหาอาจารย์
และบอกเธอว่า "หนูขอลาออกค่ะ"

351
00:17:18,799 --> 00:17:20,655
เธอตอบว่า "เธอลาออกไม่ได้

352
00:17:20,655 --> 00:17:23,213
เพราะฉันวางเดิมพันเรื่องเธอเอาไว้
และเธอต้องอยู่ต่อ

353
00:17:23,213 --> 00:17:25,404
เธอจะต้องอยู่ต่อ และนี่คือสิ่งที่เธอต้องทำ

354
00:17:25,404 --> 00:17:26,761
เธอจะต้องแสร้งทำมัน

355
00:17:26,761 --> 00:17:30,541
เธอจะต้องพูดในทุกๆ งานที่เธอถูกขอให้พูด

356
00:17:30,541 --> 00:17:32,280
เธอจะต้องพูด และพูด และพูด

357
00:17:32,280 --> 00:17:35,249
แม้ว่าเธอจะกลัวจนตัวแข็งทื่อ

358
00:17:35,249 --> 00:17:37,827
และเกิดประสบการณ์ออกจากร่าง จนกระทั่ง

359
00:17:37,827 --> 00:17:40,992
เธอถึงจุดหนึ่ง ที่เธอจะบอกตัวเองว่า 'พระเจ้าช่วย ฉันกำลังทำมัน

360
00:17:40,992 --> 00:17:43,958
ฉันกลายเป็นคนที่ทำได้จริงๆ ฉันกำลังทำมันอยู่จริงๆ'"

361
00:17:43,958 --> 00:17:46,368
นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ ห้าปีในการเรียนบัณฑิตศึกษา

362
00:17:46,368 --> 00:17:48,109
แล้วฉันก็ไปอยู่ที่นอร์ธเวสเทิร์น (Northwestern) สองสามปี

363
00:17:48,109 --> 00:17:50,696
แล้วย้ายไปฮาร์วาร์ด (Harvard) และที่ฮาวาร์ด

364
00:17:50,696 --> 00:17:54,196
ฉันก็เลิกคิดถึงมันไปเลย 
แต่ก่อนหน้านั้นนานทีเดียวที่ฉันคอยแต่คิดว่า

365
00:17:54,196 --> 00:17:56,500
"ฉันไม่คู่ควรกับที่นี่ ไม่คู่ควรกับที่นี่"

366
00:17:56,500 --> 00:17:58,978
ตอนปลายปีแรกของฉันที่ฮาร์วาร์ด

367
00:17:58,978 --> 00:18:03,544
นักเรียนคนหนึ่งผู้ไม่เคยพูดในชั้นเรียนเลยทั้งเทอม

368
00:18:03,544 --> 00:18:06,751
คนที่ฉันเคยเตือนว่า "นี่ เธอต้องมีส่วนร่วมในชั้นเรียนนะ
ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ผ่าน"

369
00:18:06,751 --> 00:18:09,253
เด็กคนนั้นมาที่ห้องทำงานฉัน ฉันไม่รู้จักเธอเลย

370
00:18:09,253 --> 00:18:13,235
และเธอเข้ามาในแบบหมดสภาพ พ่ายแพ้ยับเยิน
เธอกล่าวว่า

371
00:18:13,235 --> 00:18:19,280
"หนูไม่คู่ควรกับที่นี่"

372
00:18:19,280 --> 00:18:23,408
นั่นคือช่วงเวลาสำคัญสำหรับฉัน
เพราะสองสิ่งได้เกิดขึ้น

373
00:18:23,408 --> 00:18:24,902
สิ่งแรกคือฉันได้ตระหนัก

374
00:18:24,902 --> 00:18:28,136
ว่า พระเจ้า ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว

375
00:18:28,136 --> 00:18:30,818
ฉันไม่รู้สึกแบบนั้นอีกต่อไปแล้ว
แต่เธอรู้สึก และฉันเข้าใจดี

376
00:18:30,818 --> 00:18:33,455
และสิ่งที่สอง คือ เธอคู่ควรจะอยู่ที่นี่!

377
00:18:33,455 --> 00:18:35,259
เธอสามารถเสแสร้งได้ จนเธอกลายเป็นแบบนั้นจริงๆ

378
00:18:35,259 --> 00:18:38,999
ดังนั้นฉันจึงพูดว่า "เธอคู่ควร! เธอสมควรจะได้อยู่ที่นี่

379
00:18:38,999 --> 00:18:40,434
และพรุ่งนี้ เธอจะต้องเสแสร้งทำมัน

380
00:18:40,434 --> 00:18:43,498
เธอจะต้องทำตัวให้มีอำนาจ

381
00:18:43,498 --> 00:18:46,521
และเธอจะต้อง --"
(เสียงปรบมือ)

382
00:18:46,521 --> 00:18:48,560
(เสียงปรบมือ)

383
00:18:48,560 --> 00:18:52,993
"และเธอจะต้องเข้าเรียน

384
00:18:52,993 --> 00:18:55,417
และเธอจะต้องแสดงความเห็น
ที่เยี่ยมยอดที่สุดกว่าใครๆ"

385
00:18:55,417 --> 00:18:58,422
คุณรู้อะไรไหม?
แล้วเธอก็แสดงความเห็นที่เยี่ยมยอดจริงๆ

386
00:18:58,422 --> 00:18:59,285
และคนอื่นๆ ต่างหันมามองเธอ แล้วทำท่าเหมือนกับว่า

387
00:18:59,285 --> 00:19:02,729
พระเจ้า ฉันไม่เคยสังเกตเลยว่าเธอนั่งอยู่ตรงนั้น
(เสียงหัวเราะ)

388
00:19:02,729 --> 00:19:05,600
เธอกลับมาหาฉัน เมื่อเวลาผ่านไปเดือนหนึ่ง 
และฉันตระหนักว่า

389
00:19:05,600 --> 00:19:07,884
เธอไม่ได้แค่แสร้งทำจนเธอทำมันได้จริงๆ

390
00:19:07,884 --> 00:19:10,608
แต่เธอแสร้งทำ จนมันกลายเป็นตัวเธอไปเลย

391
00:19:10,608 --> 00:19:12,431
เธอเปลี่ยนไป

392
00:19:12,431 --> 00:19:16,515
และดังนั้นฉันจึงอยากบอกคุณว่า
อย่าแค่แสร้งทำจนคุณทำมันได้

393
00:19:16,515 --> 00:19:19,312
ให้แสร้งทำจนมันกลายเป็นตัวคุณ

394
00:19:19,312 --> 00:19:22,953
ทำมันให้มากพอจนมันกลายเป็นตัวคุณ

395
00:19:22,953 --> 00:19:25,608
สิ่งสุดท้ายที่ฉันจะฝากไว้ก่อนจบการบรรยาย

396
00:19:25,608 --> 00:19:30,080
คือการปรับเปลี่ยนเล็กๆ น้อยๆ 
สามารถนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงใหญ่ๆ ได้

397
00:19:30,080 --> 00:19:32,577
ดังนั้น นี่คือสองนาที

398
00:19:32,577 --> 00:19:34,313
สองนาที สองนาที สองนาที

399
00:19:34,313 --> 00:19:37,559
ก่อนที่คุณจะต้องเข้าไปในสถานการณ์
ที่จะต้องถูกประเมินอย่างเคร่งเครียด

400
00:19:37,559 --> 00:19:40,265
ใช้เวลาสักสองนาที พยายามทำสิ่งเหล่านี้ ในลิฟท์

401
00:19:40,265 --> 00:19:43,504
ในห้องน้ำ ที่โต๊ะของคุณในห้องมิดชิด

402
00:19:43,504 --> 00:19:45,944
นั่นคือสิ่งที่คุณควรทำ ปรับสมองของคุณ

403
00:19:45,944 --> 00:19:47,766
เพื่อให้รับมือได้ดีที่สุดในสถานการณ์นั้น

404
00:19:47,766 --> 00:19:50,731
เพิ่มเทสโทสเตอโรนของคุณให้สูงขึ้น
และลดคอร์ติซอลให้ต่ำลง

405
00:19:50,731 --> 00:19:54,697
อย่าออกมาจากสถานการณ์นั้นพร้อมด้วยความรู้สึกที่ว่า
โธ่ ฉันยังไม่ได้แสดงตัวตนจริงๆ ของฉันเลย

406
00:19:54,697 --> 00:19:57,049
จงออกจากสถานการณ์นั้นด้วยความรู้สึกว่า
โอ้ ฉันรู้สึกว่า

407
00:19:57,049 --> 00:19:58,885
ฉันได้พูดในแบบของฉัน และแสดงออกในแบบของฉัน

408
00:19:58,885 --> 00:20:01,427
ฉันอยากขอร้องให้คุณ

409
00:20:01,427 --> 00:20:05,208
ลองทำท่ามีอำนาจ

410
00:20:05,208 --> 00:20:07,094
และฉันอยากขอให้คุณ

411
00:20:07,094 --> 00:20:10,322
นำความรู้นี้ไปแบ่งปัน เพราะมันง่ายมาก

412
00:20:10,322 --> 00:20:12,199
ฉันไม่มีผลประโยชน์ในเรื่องนี้เลยนะ
(เสียงหัวเราะ)

413
00:20:12,199 --> 00:20:14,086
เอาไปบอกคนอื่นๆ แบ่งปันกัน

414
00:20:14,086 --> 00:20:15,947
เพราะคนที่จะใช้มันได้มากที่สุด คือคนที่

415
00:20:15,947 --> 00:20:20,105
ไม่มีทรัพยากรอื่น และไม่มีเทคโนโลยี

416
00:20:20,105 --> 00:20:23,231
และไม่มีสถานะทางสังคม และไม่มีอำนาจ
จงให้ความรู้นี้แก่พวกเขา

417
00:20:23,231 --> 00:20:24,514
เพราะเขาสามารถทำในที่ลับตา

418
00:20:24,514 --> 00:20:27,343
พวกเขาแค่ต้องการร่างกายของเขา
ความเป็นส่วนตัว และเวลาสองนาที

419
00:20:27,343 --> 00:20:30,493
และมันจะสามารถเปลี่ยนชีวิตพวกเขาได้จริงๆ

420
00:20:30,493 --> 00:20:34,679
ขอบคุณค่ะ
(เสียงปรบมือ)

421
00:20:34,679 --> 00:20:41,569
(เสียงปรบมือ)