WEBVTT

00:00:07.054 --> 00:00:10.208
คุณเคยสงสัยไหมว่าเกิดอะไรขึ้น
กับยาแก้ปวดอย่าง ไอบูโพรเฟน

00:00:10.208 --> 00:00:11.964
หลังจากที่คุณกลืนมันลงไป

00:00:11.964 --> 00:00:14.972
ยาที่ไหลผ่านคอของคุณลงไป
ช่วยบำบัดอาการปวดหัว

00:00:14.972 --> 00:00:16.054
ปวดหลัง

00:00:16.054 --> 00:00:17.934
หรืออาการปวดเคล็ดขัดยอกที่ข้อเท้าได้

00:00:17.934 --> 00:00:20.833
แต่มันไปยังที่เหล่านั้นได้อย่างไร

00:00:20.833 --> 00:00:24.715
คำตอบก็คือ มันขอติดตามไปกับ
ระบบไหลเวียนโลหิตของคุณ

00:00:24.715 --> 00:00:27.445
ที่หมุนเวียนไปทั่วร่างกาย
เพื่อทำตามหน้าที่ของมัน

00:00:27.445 --> 00:00:31.145
ก่อนที่มันจะถูกจับเอาไว้โดยอวัยวะ
และโมเลกุลที่ถูกออกแบบมา

00:00:31.145 --> 00:00:33.926
เพื่อทำให้สารแปลกปลอมเป็นกลาง
และถูกกำจัดออกไปได้

00:00:33.926 --> 00:00:36.605
กระบวนการนี้เริ่มขึ้นในระบบย่อยอาหารของคุณ

00:00:36.605 --> 00:00:40.845
สมมติว่าคุณกลืนเม็ดยาไอบูโพรเฟนลงไป
เพื่อแก้ปวดข้อ

00:00:40.845 --> 00:00:44.125
ภายในไม่กี่นาที เม็ดยาก็เริ่มที่จะละลาย
ในของไหลที่เป็นกรด

00:00:44.125 --> 00:00:45.736
ที่อยู่ในกระเพาะของคุณ

00:00:45.736 --> 00:00:48.552
ไอบูโพรเฟนที่ละลายแล้ว
จะเดินทางไปยังลำไส้เล็ก

00:00:48.552 --> 00:00:53.276
และจากนั้นก็จะเดินทางผ่านผนังลำไส้
เข้าสู่ระบบเส้นเลือด

00:00:53.276 --> 00:00:56.005
เส้นเลือดเหล่านี้ต่อไปยังเส้นเลือดดำ

00:00:56.005 --> 00:00:59.845
ซึ่งนำส่งเลือดและอะไรก็ตามในนั้นไปยังตับ

00:00:59.845 --> 00:01:02.526
ขั้นต่อไปคือการทำให้มันผ่านตับ

00:01:02.526 --> 00:01:07.775
เมื่อเลือดและโมเลกุลของยา
เดินทางผ่านหลอดเลือดของตับ

00:01:07.775 --> 00:01:11.195
เอนไซม์ต่าง ๆ พยายามที่จะเข้าไปหา
โมเลกุลของไอบูโพรเฟน

00:01:11.195 --> 00:01:13.305
เพื่อทำให้มันเป็นกลาง

00:01:13.305 --> 00:01:16.769
โมเลกุลของไอบูโพรเฟนที่ได้รับความเสียหาย
ที่เรียกว่า เมตาบอไลท์

00:01:16.769 --> 00:01:19.837
ไม่อาจทำหน้าที่เป็นยาแก้ปวดได้อีกต่อไป

00:01:19.837 --> 00:01:24.396
ณ สถานะนี้ ไอบูโพรเฟนส่วนใหญ่
จะผ่านตับออกไปโดยไม่ได้รับความเสียหาย

00:01:24.396 --> 00:01:26.527
มันเดินทางออกจากตับ

00:01:26.527 --> 00:01:27.766
ผ่านเส้นเลือดดำ

00:01:27.766 --> 00:01:30.206
เข้าสู่ระบบการไหลเวียนโลหิตของร่างกาย

00:01:30.206 --> 00:01:32.176
ครึ่งชั่วโมงหลังจากที่คุณกลืนยาลงไป

00:01:32.176 --> 00:01:36.987
โดสบางส่วนก็ได้ไปถึงระบบไหลเวียนโลหิต

00:01:36.987 --> 00:01:39.698
เลือดที่เดินทางเป็นวงจรนี้
เดินทางไปยังทุกระยางค์และอวัยวะ

00:01:39.698 --> 00:01:44.674
รวมถึง หัวใจ สมอง ไต
และกลับมายังตับอีกครั้ง

00:01:44.674 --> 00:01:47.218
เมื่อโมเลกุลของไอบูโพรเฟนพบกับตำแหน่ง

00:01:47.218 --> 00:01:50.084
ที่ความเจ็บปวดของร่างกาย
ตอบสนองถึงขีดสุด


00:01:50.084 --> 00:01:54.611
พวกมันจับกับโมเลกุลเป้าหมายจำเพาะ
ที่เป็นส่วนหนึ่งของปฏิกิริยานั้น

00:01:54.611 --> 00:01:57.681
ยาแก้ปวดอย่างไอบูโพรเฟน
ขัดขวางการผลิตสารประกอบ

00:01:57.681 --> 00:02:00.859
ที่ช่วยให้ร่างกายส่งผ่านสัญญาณความเจ็บปวด

00:02:00.859 --> 00:02:02.758
เมื่อโมเลกุลยาเข้ามาสะสมมากขึ้น

00:02:02.758 --> 00:02:05.388
ผลที่ต้านความเจ็บปวดก็เพิ่มขึ้น

00:02:05.388 --> 00:02:09.084
จนถึงขึดสุดภายในหนึ่งถึงสองชั่วโมง

00:02:09.084 --> 00:02:11.948
จากนั้น ร่างกายก็เริ่มกำจัดไอบูโพรเฟน
อย่างมีประสิทธิภาพ

00:02:11.948 --> 00:02:16.299
โดยโดสในเลือดจะลดลงโดยเฉลี่ยคิดเป็น
ครึ่งหนึ่งในทุก ๆ สองชั่วโมง

00:02:16.299 --> 00:02:19.238
เมื่อโมเลกุลไอบูโพรเฟนพบกับเป้าหมายของมัน

00:02:19.238 --> 00:02:22.828
การหมุนเวียนของเลือดที่เป็นระบบ
จะนำมันออกไป

00:02:22.828 --> 00:02:26.412
กลับมายังตับ ส่วนเล็ก ๆ อีกส่วนหนึ่ง
ของปริมาณทั้งหมดของยา

00:02:26.412 --> 00:02:29.169
ถูกเปลี่ยนไปเป็นเมตาบอไลท์

00:02:29.169 --> 00:02:32.728
ซึ่งสุดท้ายแล้วจะถูกกรอง
ออกไปสู่ปัสสาวะโดยไต

00:02:32.728 --> 00:02:35.530
วงจรจากตับสู่ร่างกายสู่ไต
ดำเนินต่อเนื่องกันไป

00:02:35.530 --> 00:02:38.220
ด้วยอัตราประมาณหนึ่งรอบการไหลเวียนโลหิต
ต่อหนึ่งนาที

00:02:38.220 --> 00:02:42.398
ด้วยยาที่ถูกทำให้เป็นกลางทีละน้อย
และที่ถูกกรองออกไปในแต่ละรอบ

00:02:42.398 --> 00:02:45.570
ขั้นตอนที่เรียบง่ายเหล่านี้ก็เหมือน ๆ กัน
สำหรับยาใด ๆ ก็ตามที่ใช้รับประทาน

00:02:45.570 --> 00:02:47.119
แต่ความเร็วของกระบวนการ

00:02:47.119 --> 00:02:50.086
และปริมาณตัวยาสำคัญ
ที่เข้าสู่ระบบหมุนเวียนโลหิตของคุณนั้น

00:02:50.086 --> 00:02:51.538
แตกต่างออกไปขึ้นอยู่กับยา

00:02:51.538 --> 00:02:52.456
ตัวบุคคล

00:02:52.456 --> 00:02:54.709
และวิถีที่มันเข้าสู่ร่างกาย

00:02:54.709 --> 00:02:57.320
คำแนะนำเรื่องปริมาณการให้โดส
บนฉลากยาสามารถช่วยได้

00:02:57.320 --> 00:03:00.109
แต่พวกมันเป็นค่าเฉลี่ยตามกลุ่มตัวอย่าง

00:03:00.109 --> 00:03:02.933
ที่ไม่ได้เป็นตัวแทนของผู้บริโภคทุกราย

00:03:02.933 --> 00:03:05.201
และการให้โดสได้อย่างถูกต้องนั้น
ก็เป็นเรื่องสำคัญ

00:03:05.201 --> 00:03:07.989
ถ้าให้น้อยเกินไป
ยานั้นก็อาจไม่ได้ผล

00:03:07.989 --> 00:03:12.210
ถ้าให้มากเกินไป
ยาและเมตาบอไลท์ของมันก็อาจเป็นพิษได้

00:03:12.210 --> 00:03:14.151
นั่นเป็นข้อเท็จจริงสำหรับยาทุกชนิด

00:03:14.151 --> 00:03:18.350
กลุ่มผู้ป่วยที่กำหนดปริมาณโดสให้ยากที่สุด
ก็คือเด็ก ๆ

00:03:18.350 --> 00:03:22.930
นั่นเป็นเพราะว่าการตอบสนองต่อยาเปลี่ยนแปลง
ไปอย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับร่างกาย

00:03:22.930 --> 00:03:26.629
ยกตัวอย่างเช่น ระดับของเอนไซม์ในตับ
ที่จำให้ตัวยาสำคัญเป็นกลาง

00:03:26.629 --> 00:03:29.781
เปลี่ยนแปลงขึ้นลง
ระหว่างช่วงที่เป็นทารกและเด็ก

00:03:29.781 --> 00:03:32.590
และนั่นก็เป็นเพียง
หนึ่งในหลาย ๆ ปัจจัยที่ซับซ้อน

00:03:32.590 --> 00:03:33.461
พันธุกรรม

00:03:33.461 --> 00:03:34.201
อายุ

00:03:34.201 --> 00:03:34.941
การบริโภคอาหาร

00:03:34.941 --> 00:03:35.685
โรคภัยไข้เจ็บ

00:03:35.685 --> 00:03:40.700
และแม้แต่ภาวะตั้งครรภ์
ก็ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการนำยาไปใช้

00:03:40.700 --> 00:03:45.841
สักวันหนึ่ง การตรวจดีเอ็นเอที่รวดเร็ว
อาจสามารถปรับโดสยาได้อย่างแม่นยำ

00:03:45.841 --> 00:03:49.570
ให้เข้ากับประสิทธิภาพตับ
และปัจจัยอื่น ๆ ของแต่ละบุคคลได้


00:03:49.570 --> 00:03:50.702
แต่ระหว่างนี้

00:03:50.702 --> 00:03:52.341
สิ่งที่คุณทำได้ดีที่สุดคือการอ่านฉลากยา

00:03:52.341 --> 00:03:54.263
หรือปรึกษาแพทย์หรือเภสัชกร

00:03:54.263 --> 00:03:57.922
และใช้ยาในปริมาณและระยะเวลา
ที่ได้รับคำแนะนำ