W futurystycznej powieści Margaret Atwood "Opowieść Podręcznej" chrześcijański reżim fundamentalistyczny, zwany Republiką Gileadu, dokonuje wojskowego zamachu stanu i ustanawia teokrację w Stanach Zjednoczonych. Teoretycznie reżim ogranicza wszystkich, ale w praktyce całą władzę sprawuje w Gileadzie kilku mężczyzn, zwłaszcza nad kobietami. "Opowieść Podręcznej" to, jak mówi Atwood, proza spekulatywna, która rozpatruje różne wizje przyszłości. To podstawowa cecha utopijnych i dystopicznych tekstów. Wersje przyszłości w powieściach Atwood są zwykle negatywne albo dystopiczne, gdzie działania niewielkiej grupy niszczą znane nam społeczeństwo. Utopie i dystopie zwykle odzwierciedlają tendencje polityczne. Utopie często przedstawiają wyidealizowane społeczeństwo stawiane przez autora za wzór, do którego należy dążyć. Natomiast dystopie niekoniecznie przewidują apokaliptyczną przyszłość, ale ostrzegają przed tym, jak społeczeństwo może znaleźć się na drodze do samozagłady. "Opowieść Podręcznej" ukazała się w 1985 roku, kiedy wiele konserwatywnych grup krytykowało osiągnięcia feminizmu drugiej fali. Ruch ten promował większą równość społeczną i prawną kobiet od wczesnych lat 60. "Opowieść Podręcznej" opisuje przyszłość, w której konserwatywny ruch oporu zdobywa przewagę i nie tylko niweczy postęp, jaki kobiety poczyniły na rzecz równości, ale w pełni uzależnia je od mężczyzn. W Gileadzie kobiety są podzielone na różne klasy społeczne na podstawie ich funkcji jako atrybutu społecznego mężczyzn. Nawet ich ubiór jest oznaczony kolorami. Kobietom nie wolno czytać, swobodnie się przemieszczać, a płodne kobiety są gwałcone za zgodą państwa, żeby rodziły dzieci dla reżimu. Choć "Opowieść Podręcznej" dzieje się w przyszłości, Atwood podczas pisania założyła, że w książce pojawią się wyłącznie wydarzenia i praktyki, które miały już miejsce w przeszłości. Akcja książki rozgrywa się w Cambridge, Massachusetts, w mieście, które w czasach kolonialnych było pod teokratycznymi rządami purytanów. Pod wieloma względami Gilead przypomina surowe zasady, które panowały w społeczności purytanów: żelazny kodeks moralny, skromny ubiór, wygnanie dysydentów i regulacja każdego aspektu życia i związków. Dla Atwood podobieństwa do purytanów były nie tylko teoretyczne, ale i osobiste. Przez wiele lat studiowała purytanizm na Harvardzie i być może jest potomkinią Mary Webster, oskarżonej o czary purytanki, która przeżyła własne powieszenie. Atwood jest wybitną pisarką. Szczegóły życia w Gileadzie, które ledwo zarysowaliśmy, zaczynają powoli nabierać kształtu dzięki bohaterom powieści, głównie protagonistce Fredzie, Podręcznej w domu Komendanta. Przed przewrotem ustanawiającym Gilead Freda ma męża, dziecko, pracę i wiedzie typowe życie klasy średniej. Ale kiedy władzę obejmuje fundamentalistyczny reżim, Freda zostaje pozbawiona własnej tożsamości, oddzielona od rodziny i sprowadzona do bycia, w jej słowach, "dwunogim łonem" służącym zwiększeniu malejącej populacji Gileadu. Początkowo godzi się z utratą podstawowych praw człowieka w imię stabilizacji nowego rządu. Ale wkrótce państwo posuwa się do prób kontrolowania języka, zachowania oraz sposobu postrzegania siebie i innych. Na początku Freda mówi: "Czekam. Muszę się pozbierać, tak jak się zbiera rzeczy". Porównuje język do tworzenia tożsamości. Jej słowa uznają możliwość oporu, a to właśnie opór, działania ludzi, którzy ośmielają się złamać polityczne, intelektualne i seksualne zasady, napędzają fabułę "Opowieści Podręcznej". Ostatecznie to, jak powieść zgłębia konsekwencje bierności, i nadużywanie władzy, czyni przerażającą wizję dystopicznego reżimu zawsze aktualną.