இப்பொழுது, அமெரிக்காவில் ஏதாவதொரு தெருவில் நீங்கள் நிற்பதாகக் கற்பனை செய்துக்கொள்ளுங்கள்.

அங்கு நீங்கள் ஒரு ஜப்பானியரைக் காண்கிறீர்கள். அவர் உங்களிடம் வழி கேட்கிறார் என்று வைத்துக்கொள்வோம்.

"வணக்கம் ஐயா. இடையூறு செய்வதற்கு மன்னியுங்கள். இந்த கட்டடத்தின் பெயர் என்ன என அறியலாமா?"

நீங்கள் உடனே இது ஓக் தெரு, அது எல்ம் தெரு என பதிலளிக்கிறீர்.

மேலும், இது இருபத்து ஆறாவது தெரு, அது இருபத்து ஏழாவது தெரு எனவும் கூறுகிறீர்கள்.

அவரோ "அது சரி. இந்த கட்டத்தின் பெயர்?" என்ன என கேட்கிறார்.

நீங்கள் கட்டடத்துக்கு ஏது பெயர்கள் என்பதுடன்

தெருக்களுக்குப் பெயர்கள் உண்டு; கட்டங்கள்

தெருக்களுக்கு இடையே உள்ள பெயரிடப்படாத இடங்கள் என விளக்குகிறீர்கள்.

அவர் கொஞ்சம் குழப்பத்துடனும், கொஞ்சம் ஏமாற்றத்துடனும் உங்களிடம் இருந்து விடைபெறுகிறார்.

சரி, இப்பொழுது நீங்கள் ஜப்பானில் எதாவது ஒரு தெருவில் நிற்பதாக பாவித்துக்கொள்ளுங்கள்.

நீங்கள் உங்கள் அருகிலுள்ள ஒரு நபரை அணுகி,

"இடையூருக்கு மன்னிக்கவும், இந்த தெருவின் பெயர் என்ன?" என வினவுகிறீர்கள்.

அவர் உடனே, அதோ அது பதினேழாவது கட்டம், இது பதினாறாவது கட்டம் என பதிலளிக்கிறார்.

நீங்களோ "அது சரி. இந்த தெருவின் பெயர் என்ன?" என கேட்கிறீர்கள்.

அவரோ தெருக்களுக்குப் பெயர்கள் இல்லை.

கட்டங்களுக்குத்தான் பெயர்கள் உண்டு என்கிறார்.

இந்த கூகள் வரைப்படங்களைப் பாருங்கள். கட்டம் பதினான்கு, பதினைந்து, பதினாறு, பதினேழு, பதினெட்டு , பத்தொன்பது எனத்தானே உள்ளது.

இந்த கட்டங்களுக்கெல்லாம் பெயர்கள் உண்டு.

தெருக்கள் கட்டங்களுக்கு இடையே இருக்கும் வெற்றிடங்கள் மட்டும்தான் எனவும் தெரிவிக்கிறார்

நீங்களோ அப்படியென்றால் உங்களுது வீட்டு முகவரியை எப்படி அறீவீர்கள் என்கிறீர்கள்.

அவரோ "அது எளிதே. இது எட்டாவது மாவட்டம்.

பதினேழாவது கட்டம், இல்ல எண் ஒன்று".

மேலும், நீங்கள் இந்த ஊரில் உலாவியபோது

வீட்டு எங்கள் வரிசைக்கிரமமாக இல்லாததை அறிந்ததாக கூறுகிறீர்கள்

அவரோ "அவை வரிசைகிரமமாகதானே உள்ளன. அவை கட்டப்பட்ட காலத்தின் அடிப்படையில் அமைந்துள்ளன.

இந்த கட்டத்தில் முதன் முதலில் கட்டப்பட்ட இல்லத்தின் எண் ஒன்று.

இரண்டாவதாக கட்டப்பட்ட மனையின் இலக்கம் இரண்டு.

மூன்றாவதாக கட்டப்பட்ட வீடு மூன்றாம் எண்ணைக் கொண்டுள்ளது. அத்துனை எளிதானது. இது வெள்ளிடைமலையும் கூட.

எனவே, சில சமயங்களில் நாம்

உலகின் மற்ற மூலைகளுக்குச் செல்வதன் மூலம்

நாம் அறியாமலே நம்முள் கொண்டிருக்கும் எண்ணங்களை அறிவதுடன்

நமது எண்ணங்களுக்கு எதிர்மாறான எண்ணங்களும் வாய்மையே என அறிய இயலுகிறது.

சரி, ஓர் உதாரணம். சீனாவில் உள்ள சில மருத்துவர்கள்

தங்களது தொழில் பிறரின் உடல் நலத்தைக் காப்பது என கருதுகின்றனர்.

எனவே, நீங்கள் உடல் நலத்துடன் இருக்கும் மாதங்களில் அந்த மருத்துவர்களுக்குப் பணம் செலுத்த வேண்டும்.

ஆனால், நீங்கள் உடல் நலமில்லா காலங்களில் பணம் செலுத்த வேண்டியதில்லை. ஏனென்றால், அந்த மருத்துவர்கள்

தங்கள் கடமைகளிலிருந்து தவறிவிட்டதாகக் கருதுகின்றனர். இந்த மருத்துவர்கள் நீங்கள் நலமுடன் இருக்கும் காலங்களில் செல்வம் சேர்க்கின்றனர்; நீங்கள் நோய்வாய்ப்படும்போதல்ல.

(கைதட்டல்)

பெரும்பாலும் இசையை எடுத்துக்கொண்டால், நாம் 'ஒன்று' என்பதை

முதலாம் இசையழுத்தமாகவும், இசைத் தொடரின் ஆரம்பமாகவும் கருதுகிறோம். ஒன்று, இரண்டு மூன்று நான்கு.

ஆனால், மேற்கு ஆப்பிரிக்க இசையைப் பார்ப்போமானால் 'ஒன்று' என்பது

ஓர் இசைத்தொடரின் இறுதி இசையழுத்தமாகும்;

ஒரு வாக்கியத்தின் இறுதியில் வைக்கப்படும் முற்றுப்புள்ளியைப் போன்று.

எனவே, இந்த வித்தியாசத்தை நீங்கள் மேற்கு ஆப்பிரிக்கர்களின் இசைத் தொடரில் மட்டும் செவிமடுப்பதில்லை; அவர்கள் இசையழுத்தத்தைக் கணக்கிடும் முறையிலும் இவ்வித்தியாசம் காணப்படுகிறது.

இரண்டு, மூன்று, நான்கு, ஒன்று.

இதோ இந்த வரைப்படமும் துல்லியமானது.

(சிரிப்பொலி)

ஒரு கூற்று உள்ளது. இந்தியாவைப் பற்றி நீங்கள் எந்த ஒரு சரியான கூற்றை கூறினும்,

அதன் எதிர்மறைக் கூற்றும் உண்மை என்று.

எனவே, இதனை மறவாதீர். 'TED'ட்டிலோ அல்லது வேறு எங்கினும்

நீங்கள் எந்த ஒரு அறிவார்ந்தத் தகவலை அறிந்திருந்தாலும் அல்லது கேள்வியுரினும்,

அதன் எதிர்மறைக் கூற்றும் மெய்யாக இருக்கலாம்.

டோமோ அறிகாதோ கோசைமஷித (நன்றி).