WEBVTT

00:00:02.366 --> 00:00:07.820
(เสียงธรรมชาติ)

NOTE Paragraph

00:00:07.820 --> 00:00:10.536
เมื่อผมทำการบันทึกพื้นเสียง (soundscape) 
จากป่าเป็นครั้งแรก

00:00:10.536 --> 00:00:12.467
เมื่อ 45 ปีก่อน

00:00:12.467 --> 00:00:14.889
ผมไม่ทราบเลยว่า มด

00:00:14.889 --> 00:00:18.368
ตัวอ่อนของแมลง ดอกไม้ทะเล และไวรัส

00:00:18.368 --> 00:00:20.496
สร้างเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ได้

00:00:20.496 --> 00:00:21.939
แต่พวกมันทำได้

00:00:21.939 --> 00:00:25.352
และสิ่งมีชีวิตอื่นๆในป่าที่อาศัยอยู่บนโลกนี้ก็ทำได้เช่นกัน

00:00:25.352 --> 00:00:28.587
ดั่งเช่นเสียงจากป่าฝนแอมะซอนที่คุณได้ยินอยู่ข้างหลังผมนี้

00:00:28.587 --> 00:00:32.161
ที่จริงแล้ว ป่าฝนในเขตอบอุ่นและเขตร้อน

00:00:32.161 --> 00:00:35.341
แต่ละชนิดของป่านั้น 
ขับประสานเสียงของบรรดาสรรพสัตว์

00:00:35.341 --> 00:00:38.569
ที่แสดงถึงสถานภาพ ณ เวลาหนึ่ง และการจัดตัว

00:00:38.569 --> 00:00:43.377
ของแมลง สัตว์เลื้อยคลาน สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ นก 
และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม

00:00:43.377 --> 00:00:46.304
และทุกๆพื้นเสียงที่ขับออกมาจากป่านั้น

00:00:46.304 --> 00:00:49.896
ได้สร้างเอกลักษณ์เฉพาะตัวของมันเอง

00:00:49.896 --> 00:00:52.813
ซึ่งประกอบได้ด้วยข้อมูลปริมาณมหาศาล

00:00:52.813 --> 00:00:57.172
และนี่ก็เป็นข้อมูลบางส่วน
ที่ผมอยากจะนำมาแบ่งปันกับพวกคุณในวันนี้

NOTE Paragraph

00:00:57.172 --> 00:01:00.378
พื้นเสียงนั้นประกอบขึ้นจากสามแหล่งสำคัญ

00:01:00.378 --> 00:01:02.917
ประการแรกคือ เสียงจากแหล่งกายภาพ (genophony)

00:01:02.917 --> 00:01:05.283
หรือ เรียกได้ว่าเป็นเสียงจากสิ่งที่ไม่ได้เป็นชีวภาพ

00:01:05.283 --> 00:01:07.260
ที่เกิดในทุกๆแห่งอาศัย

00:01:07.260 --> 00:01:09.852
เช่นเสียงลมในต้นไม้ น้ำในลำธาร

00:01:09.852 --> 00:01:13.446
คลื่น ณ ชายฝั่งของมหาสมุทร การเคลื่อนไหวของโลก

00:01:13.446 --> 00:01:16.724
แหล่งที่สองคือ เสียงจากแหล่งชีวภาพ (biophony)

00:01:16.724 --> 00:01:19.846
เสียงจากแหล่งชีวภาพคือทุกๆเสียง

00:01:19.846 --> 00:01:22.964
ที่สร้างมาจากสิ่งมีชีวิตในที่อยู่อาศัยนั้น

00:01:22.964 --> 00:01:26.584
ณ เวลาหนึ่ง และ ณ สถานที่หนึ่ง

00:01:26.584 --> 00:01:31.118
และแหล่งที่สามก็คือ เสียงที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์เรา

00:01:31.118 --> 00:01:32.936
ซึ่งเรียกได้ว่า เสียงจากมนุษย์ (anthrophony)

00:01:32.936 --> 00:01:36.297
บางเสียงนั้นได้รับการควบคุม เช่นเสียงดนตรี หรือละคร

00:01:36.297 --> 00:01:40.214
แต่ส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นเสียงความโกลาหล
และเสียงที่ไม่ประสานกัน

00:01:40.214 --> 00:01:43.919
ซึ่งเราบางคนเรียกมันว่า เสียงรบกวน

NOTE Paragraph

00:01:43.919 --> 00:01:46.619
ผมเคยคิดว่า พื้นเสียงจากป่านั้น

00:01:46.619 --> 00:01:48.351
ปราศจากสิ่งก่อกวนใดๆ

00:01:48.351 --> 00:01:52.433
พวกมันมีอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ แต่พวกมันไม่ได้เด่นชัดอะไร

00:01:52.433 --> 00:01:55.806
เอาล่ะ ผมผิดไปครับ 
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากการการทำงานนี้ก็คือ

00:01:55.806 --> 00:02:00.582
การฟังอย่างระมัดระวังตั้งใจนั้น 
ได้มอบเครื่องมืออันมีค่าอัศจรรย์ยิ่งกับเรา

00:02:00.582 --> 00:02:03.166
ในการใช้มันประเมินความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งที่อาศัย

00:02:03.166 --> 00:02:06.978
ได้ทั่วทั้งความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต

NOTE Paragraph

00:02:06.978 --> 00:02:10.190
เมื่อผมทำการบันทึกในปลายยุค 60

00:02:10.190 --> 00:02:13.466
วิธีการในการบันทึกนั้นถูกจำกัด

00:02:13.466 --> 00:02:17.934
ให้มีลักษณะการแบ่งเป็นส่วนๆ
ของแต่ละสายพันธ์ุของสิ่งมีชีวิต

00:02:17.934 --> 00:02:21.030
เช่นส่วนใหญ่ นก ในตอนแรกๆ

00:02:21.030 --> 00:02:26.731
และต่อมาในสัตว์อื่นๆเช่น
สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และสัตว์ครึ่งบอกครึ่งน้ำ

00:02:26.731 --> 00:02:30.243
สำหรับผม นี่มันเหมือนกับการที่เราพยายามจะเข้าใจ

00:02:30.243 --> 00:02:33.308
งานประพันธ์ซิมโฟนี่หมายเลข 5 ของบีโทเฟ่น 
ที่สุดแสนอลังการ

00:02:33.308 --> 00:02:36.217
โดยดึงเอาเสียงของนักไวโอลินคนเดียว

00:02:36.217 --> 00:02:38.787
ออกมาจากบทประพันธ์ของวงดนตรีทั้งวง

00:02:38.787 --> 00:02:41.890
และฟังมันแต่เพียงท่อนเดียว

00:02:41.890 --> 00:02:44.907
โชคดี มีสถาบันต่างๆมากขึ้น

00:02:44.907 --> 00:02:46.975
จัดตั้งตัวอย่างอุปกรณ์ต่างๆที่สมบูรณ์มากขึ้น

00:02:46.975 --> 00:02:49.338
ที่ผมและผู้ร่วมงานบางท่านได้รับการแนะนำให้รู้จัก

00:02:49.338 --> 00:02:53.211
กับสาขาวิชานิเวศวิทยาเชิงพื้นเสียง 
(soundscape ecology)

NOTE Paragraph

00:02:53.211 --> 00:02:58.279
เมื่อผมทำการบันทึกเสียง กว่าสี่ทศวรรษที่แล้ว

00:02:58.279 --> 00:03:00.688
ผมทำการบันทึกได้เป็น 10 ชั่วโมง

00:03:00.688 --> 00:03:02.923
เพียงเพื่อได้งานเพียงชั่วโมงเดียวที่มีคุณค่า

00:03:02.923 --> 00:03:05.980
ดีพอต่อการนำไปใช้สำหรับเป็นอัลบัม 
หรือเสียงสำหรับภาพยนต์

00:03:05.980 --> 00:03:08.699
หรือเป็นสิ่งจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์

00:03:08.699 --> 00:03:11.652
ทีนี้ เพราะว่าปรากฎการณ์โลกร้อน

00:03:11.652 --> 00:03:13.070
การสูญสิ้นไปของทรัพยากร

00:03:13.070 --> 00:03:16.139
และเสียงรบกวนจากมนุษย์ ซึ่งก็เป็นปัจจัยตัวหนึ่ง

00:03:16.139 --> 00:03:18.815
มันทำให้ต้องใช้เวลามากถึง 1,000 ชั่วโมงหรือมากกว่านั้น

00:03:18.815 --> 00:03:21.648
เพื่อเก็บบันทึกในสิ่งเดียวกัน

00:03:21.648 --> 00:03:24.703
50 เปอร์เซ็นต์เต็มของผลงานที่ได้มาของผม

00:03:24.703 --> 00:03:27.899
มาจากถิ่นอาศัยที่ถูกเปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก

00:03:27.899 --> 00:03:30.799
จนพวกมัน ถ้าไม่เงียบสงัด

00:03:30.799 --> 00:03:35.520
ก็ไม่ได้มีเสียงในรูปแบบเดิมที่มันเป็น

NOTE Paragraph

00:03:35.520 --> 00:03:37.806
วิธีปกติในการประเมินถิ่นอาศัย

00:03:37.806 --> 00:03:41.132
ทำได้โดยนับจำนวนสายพันธ์ุต่างๆ

00:03:41.132 --> 00:03:45.337
และจำนวนสิ่งมีชีวิตแต่ละสายพันธ์ุในบริเวณหนึ่งๆ 
จากการมอง

00:03:45.337 --> 00:03:48.889
อย่างไรก็ดี จากการเปรียบเทียบข้อมูลที่เชื่อมโยง

00:03:48.889 --> 00:03:51.689
ทั้งความหนาแน่นและความหลากหลายจากที่เราได้ยิน

00:03:51.689 --> 00:03:57.062
ผมสามารถที่จะได้ผลลัพธ์ที่มีความแม่นยำมากกว่า

00:03:57.062 --> 00:03:59.102
และผมอยากที่จะแสดงให้คุณเห็นตัวอย่างบางส่วน

00:03:59.102 --> 00:04:01.892
ที่เป็นแบบอย่างความเป็นไปได้ ที่ถูกเผย

00:04:01.892 --> 00:04:04.914
โดยการกระโจนลงไปยังมิตินี้

NOTE Paragraph

00:04:04.914 --> 00:04:06.306
นี่คือ ทุ่งหญ้า ลินคอน (Lincoln Meadow)

00:04:06.306 --> 00:04:08.190
มันห่างออกไปประมาณสามชั่วโมงครึ่งโดยทางรถยนต์

00:04:08.190 --> 00:04:11.414
อยู่ทางตะวันออกของซานฟรานซิสโก 
ในภูเขาเซียร์ร่า เนวาดา (Sierra Nevada)

00:04:11.414 --> 00:04:13.511
ที่ความสูง 2,000 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล

00:04:13.511 --> 00:04:16.320
และผมได้บันทึก ณ ที่นั่นเป็นเวลาหลายปี

00:04:16.320 --> 00:04:20.240
ในปี ค.ศ. 1988 บริษัทรับตัดไม้ ได้โน้มน้าวชาวบ้าน

00:04:20.240 --> 00:04:23.402
ว่ามันจะไม่เกิดผลกระทบใดๆทั้งสิ้นต่อสิ่งแวดล้อม

00:04:23.402 --> 00:04:24.856
จากวิธีการใหม่ที่พวกเขาใช้

00:04:24.856 --> 00:04:26.766
ที่เรียกว่า "การตัดไม้แบบเลือก" (selective logging)

00:04:26.766 --> 00:04:28.321
ที่ตัดต้นไม้เป็นหย่อมๆกระจายกัน

00:04:28.321 --> 00:04:31.604
แทนที่จะตัดให้โกร๋นไปทั้งพื้นที่

00:04:31.604 --> 00:04:33.364
จากการได้รับอนุญาตให้ทำการบันทึก

00:04:33.364 --> 00:04:35.327
ทั้งก่อนและหลังปฎิบัติการนี้

00:04:35.327 --> 00:04:39.945
ผมติดตั้งอุปกรณ์ของผม
และทำการจับเสียงประสานในช่วงใกล้รุ่งเป็นจำนวนมาก

00:04:39.945 --> 00:04:43.478
ด้วยรูปแบบวิธีที่เข้มงวดและปรับมาตราฐานการบันทึก

00:04:43.478 --> 00:04:45.672
เพราะว่าผมต้องการตัวฐานอ้างอิงที่ดีจริงๆ

00:04:45.672 --> 00:04:47.857
นี่เป็นตัวอย่างของแถบคลื่นเสียง (spectrogram)

00:04:47.857 --> 00:04:50.288
มันเป็นภาพกราฟฟิกของเสียง

00:04:50.288 --> 00:04:53.461
ที่กำกับด้วยเวลาจากทางซ้ายไปขวา

00:04:53.461 --> 00:04:55.968
ในกรณีนี้ แสดงความยาว 15 วินาที

00:04:55.968 --> 00:04:58.823
และความถี่จากด้านล่างถึงด้านบนสุด

00:04:58.823 --> 00:05:00.042
จากต่ำสุดถึงสูงที่สุด

00:05:00.042 --> 00:05:03.176
และคุณสามารถเห็นได้ถึงลักษณะเฉพาะของกระแส

00:05:03.176 --> 00:05:07.981
ที่ได้แสดงที่นี่ใน หนึ่งในสามหรือครึ่งหนึ่งของหน้า

00:05:07.981 --> 00:05:11.424
ในขณะที่นกที่ครั้งหนึ่งเคยอยู่ในทุ่งหญ้านั้น

00:05:11.424 --> 00:05:14.481
ถูกแสดงให้เห็นเป็นลักษณะเฉพาะทางด้านบน

00:05:14.481 --> 00:05:15.636
มีพวกมันอยู่เยอะเลยครับ

00:05:15.636 --> 00:05:18.800
และนี่เป็นเสียงจากทุ่งหญ้าลินคอน ก่อนที่จะมีการตัดไม้

NOTE Paragraph

00:05:18.800 --> 00:05:33.593
(เสียงธรรมชาติ)

NOTE Paragraph

00:05:33.593 --> 00:05:35.471
เอาล่า อีกปีถัดไป ผมกลับไป

00:05:35.471 --> 00:05:37.228
และใช้รูปแบบวิธีแดิม

00:05:37.228 --> 00:05:39.943
และบันทึกในข้อกำหนดเดิม

00:05:39.943 --> 00:05:42.171
ผมบันทึกตัวอย่างจำนวนมาก

00:05:42.171 --> 00:05:44.271
ของเสียงประสานเดิมตอนใกล้รุ่ง

00:05:44.271 --> 00:05:46.414
และทีนี้ นี่เป็นสิ่งที่เราได้

00:05:46.414 --> 00:05:47.694
นี่เป็นตอนหลังจากเกิดการตัดไม้แบบเลือก

00:05:47.694 --> 00:05:49.767
คุณเห็นได้ว่ากระแสนั้นยังคงแสดงอยู่ให้เห็น

00:05:49.767 --> 00:05:51.674
ในส่วนล่าง หนึ่งในสามส่วนของหน้า

00:05:51.674 --> 00:05:56.177
แต่สังเกตดูว่าอะไรหายไปจากสองในสามส่วนทางด้านบน

NOTE Paragraph

00:05:56.177 --> 00:06:01.690
(เสียงธรรมชาติ)

NOTE Paragraph

00:06:01.690 --> 00:06:11.177
ที่กำลังจะมาคือเสียงของนกหัวขวาน

NOTE Paragraph

00:06:11.177 --> 00:06:13.767
เอาล่ะ ผมได้กลับไปยังทุ่งหญ้าลินคอนถึง 15 ครั้ง

00:06:13.767 --> 00:06:15.251
ในรอบ 25 ปี

00:06:15.251 --> 00:06:18.937
และผมสามารถบอกคุณได้ว่าเสียงจากแหล่งชีวภาพ

00:06:18.937 --> 00:06:21.842
ความหนาแน่นและความหลากหลาย
ของเสียงจากแหล่งชีวภาพ

00:06:21.842 --> 00:06:24.394
ยังไม่ได้กลับมาสู่รูปแบบเดิมที่มันเคยเป็น

00:06:24.394 --> 00:06:26.592
ก่อนที่จะเกิดปฎิบัติการ

00:06:26.592 --> 00:06:29.690
แต่นี่เป็นภาพของทุ่งหญ้าลินคอน ที่ถ่ายทีหลัง

00:06:29.690 --> 00:06:32.928
และคุณสามารถเห็นได้ผ่านมุมกล้อง

00:06:32.928 --> 00:06:34.039
หรือจากทัศนะของมนุษย์

00:06:34.039 --> 00:06:36.814
ว่าแทบจะไม่มีกิ่งไม้หรือต้นไม้ระเกะระกะเลย

00:06:36.814 --> 00:06:39.754
ซึ่งยืนยันข้อโต้แย้งของบริษัทที่รับตัดไม้

00:06:39.754 --> 00:06:42.383
ว่ามันจะไม่เกิดผลกระทบใดๆต่อสิ่งแวดล้อม

00:06:42.383 --> 00:06:48.800
อย่างไรก็ดี หูของเราบอกเรื่องราวที่ต่างออกไป

NOTE Paragraph

00:06:48.800 --> 00:06:50.627
นักเรียนรุ่นเยาว์ถามผมเสมอๆ

00:06:50.627 --> 00:06:52.049
ว่าสัตว์เหล่านี้พูดอะไรกัน

00:06:52.049 --> 00:06:56.911
และอันที่จริง ผมก็ไม่ทราบหรอกครับ

00:06:56.911 --> 00:07:02.180
แต่ผมสามารถบอกคุณได้ว่า 
พวกมันแสดงออกถึงตัวตนของมัน

00:07:02.180 --> 00:07:05.258
ส่วนที่ว่าเราจะเข้าใจหรือไม่นั้น เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

00:07:05.258 --> 00:07:07.586
ผมเดินเลาะไปตามชายฝั่งในอะลาสก้า

00:07:07.586 --> 00:07:09.930
และผมได้พบกับแอ่งน้ำริมฝั่งนี้

00:07:09.930 --> 00:07:12.962
ที่เต็มไปด้วยกลุ่มของดอกไม้ทะเล

00:07:12.962 --> 00:07:15.038
เจ้าเครื่องจักรนักกินที่แสนวิเศษ

00:07:15.038 --> 00:07:17.889
ที่เป็นญาติกับปะการังและแมงกะพรุน

00:07:17.889 --> 00:07:20.106
และพอเกิดความสงสัยว่าพวกมันจะทำเสียงอะไรบ้างไหม

00:07:20.106 --> 00:07:21.277
ผมก็หย่อนไฮโดรโฟน (hydrophone)

00:07:21.277 --> 00:07:24.410
ซึ่งมันก็คือไมโครโฟนใต้น้ำที่หุ้มด้วยยาง

00:07:24.410 --> 00:07:25.598
ลงไปยังส่วนปากของมัน

00:07:25.598 --> 00:07:27.359
และในทันใดนั้น เจ้าสิ่งมีชีวิตนี้

00:07:27.359 --> 00:07:29.568
ก็เริ่มที่จะดูดไมโครโฟนเข้าไปในท้องของมัน

00:07:29.568 --> 00:07:32.262
และหนวดทั้งหลายก็เข้าค้นหาส่วนพื้นผิว

00:07:32.262 --> 00:07:34.673
เพื่อหาอะไรก็ตามที่มีคุณค่าทางอาหาร

00:07:34.673 --> 00:07:37.178
เสียงแบบนิ่งๆนั้นเบามากๆ

00:07:37.178 --> 00:07:39.182
และคุณกำลังที่จะได้ยินครับ

00:07:39.182 --> 00:07:43.584
(เสียงเบาๆ)

00:07:43.584 --> 00:07:46.451
ครับ แต่เดี๋ยวนะครับ เมื่อมันไม่เจออะไรที่กินได้

00:07:46.451 --> 00:07:47.840
(เสียงดังปู๊ด)

00:07:47.840 --> 00:07:50.500
(เสียงหัวเราะ)

00:07:50.500 --> 00:07:52.997
ผมคิดว่าการแสดงออกนั้นเป็นที่เข้าใจได้

00:07:52.997 --> 00:07:54.414
ไม่ว่าในภาษาใดๆ

00:07:54.414 --> 00:07:59.280
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:07:59.280 --> 00:08:00.880
ในช่วงท้ายของวงจรสืบพันธ์ุ

00:08:00.880 --> 00:08:03.036
คางคกเท้าพลั่ว เกรทเบซิน 
(the Great Basin Spadefoot toad)

00:08:03.036 --> 00:08:05.111
ขุดหลุมลึกลงไปประมาณหนึ่งเมตร

00:08:05.111 --> 00:08:08.261
ใต้ดินทะเลทรายที่แน่นแข็งของอเมริกาตะวันตก

00:08:08.261 --> 00:08:10.140
ซึ่งมันจะสามารถอยู่ได้หลายฤดู

00:08:10.140 --> 00:08:13.640
จนกว่าปัจจัยต่างๆจะเหมาะสมต่อปรากฎกายของมันอีกครั้ง

00:08:13.640 --> 00:08:15.350
และเมื่อมีความชื้นในดินเพียงพอ

00:08:15.350 --> 00:08:18.145
ในฤดูใบไม้ผลิ บรรดากบจะตะกายออกมาบนพื้นผิว

00:08:18.145 --> 00:08:22.626
และมาชุมนุมกันรอบแอ่งน้ำขนาดใหญ่ที่เกิดขึ้นในฤดูใบไม้ผลิ

00:08:22.626 --> 00:08:24.663
เป็นจำนวนมาก

00:08:24.663 --> 00:08:28.069
และพวกมันขับเสียงร้องประสาน

00:08:28.069 --> 00:08:31.277
ที่เข้ากันกับตัวอื่นๆได้อย่างลงตัว

00:08:31.277 --> 00:08:32.681
และพวกมันทำเช่นนั้นด้วยเหตุสองประการ

00:08:32.681 --> 00:08:36.302
อย่างแรกเพื่อการแข่งขัน เพราะพวกมันกำลังมองหาคู่

00:08:36.302 --> 00:08:37.667
และประการที่สองเพื่อความร่วมมือ

00:08:37.667 --> 00:08:40.148
เพราะถ้าพวกมันร้องเสียงออกมาประสานกันแล้ว

00:08:40.148 --> 00:08:44.395
มันจะเป็นอะไรที่ยากสำหรับนักล่าอย่างหมาป่า

00:08:44.395 --> 00:08:48.614
หมาจิ้งจอก และนกฮูก ที่จะจับแยกพวกมัน มากินเป็นอาหาร

00:08:48.614 --> 00:08:51.886
นี่เป็นหน้าตาของแถบคลื่นเสียงจากเสียงประสานของกบ

00:08:51.886 --> 00:08:54.147
เมื่อมันมีรูปแบบที่สมบูรณ์ดีมากๆ

NOTE Paragraph

00:08:54.147 --> 00:09:04.163
(เสียงกบร้อง)

NOTE Paragraph

00:09:04.163 --> 00:09:08.128
ทะเลสาปโมโน (Mono Lake) อยู่ถัดไปทางตะวันออก
ของอุทยานแห่งชาติโยซาเมติ (Yosemate National Park)

00:09:08.128 --> 00:09:09.957
ในแคลิฟอเนีย

00:09:09.957 --> 00:09:12.812
และมันเป็นแหล่งอาศัยอันโปรดปรานของคางคก

00:09:12.812 --> 00:09:15.699
และมันยังเป็นที่นิยมสำหรับนักบินของทัพเรือสหรัฐฯ

00:09:15.699 --> 00:09:18.745
ผู้ที่ซ้อมขับเครื่องบินรบที่ความเร็ว

00:09:18.745 --> 00:09:21.203
เกินกว่า 1,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

00:09:21.203 --> 00:09:23.984
และอยู่ในระดับความสูง เพียงไม่กี่ร้อยเมตร

00:09:23.984 --> 00:09:26.563
เหนือระดับพื้นดินของอ่างเก็บน้ำโมโน (Mono Basin)

00:09:26.563 --> 00:09:30.237
เร็วมาก ต่ำมาก และเสียงดังมากๆ

00:09:30.237 --> 00:09:33.103
แหล่งเสียงจากมนุษย์นี้

00:09:33.103 --> 00:09:34.953
แม้ว่ามันจะห่างไป หกกิโลเมตรครึ่ง

00:09:34.953 --> 00:09:37.927
จากบ่อน้ำที่กบอาศัยอยู่ ที่คุณเพิ่งจะได้ยินไปตะกี้

00:09:37.927 --> 00:09:41.493
มันกลบเสียงประสานของบรรดาคางคก

00:09:41.493 --> 00:09:44.759
คุณสามารถเห็นได้จากแถบคลื่นเสียงว่า พลังงานทั้งหมด

00:09:44.759 --> 00:09:47.506
ที่เคยอยู่ในแถบคลื่นเสียงแรกนั้นหายไป

00:09:47.506 --> 00:09:49.253
จากส่วนบนของแถบคลื่นเสียง

00:09:49.253 --> 00:09:51.766
และมันมีช่วงหยุดของเสียงประสาน ตรงวินาทีที่สองครึ่ง

00:09:51.766 --> 00:09:54.279
สี่ครึ่ง และหกครึ่ง

00:09:54.279 --> 00:09:57.378
และต่อจากนั้นก็เป็นเสียงของเครื่องบินไอพ่น 
ที่เป็นเอกลักษณ์

00:09:57.378 --> 00:09:59.937
ซึ่งเป็นสีเหลือและอยู่ในบริเวณส่วนล่างของหน้าจอ

NOTE Paragraph

00:09:59.937 --> 00:10:09.582
(เสียงกบร้อง)

NOTE Paragraph

00:10:09.582 --> 00:10:11.976
ทีนี้ ในตอนท้ายที่เครื่องบินผ่านไป

00:10:11.976 --> 00:10:15.465
มันใช้เวลา 45 นาทีเต็มๆ

00:10:15.465 --> 00:10:17.869
กว่ากบจะกลับมาร้องประสานเสียงกันอีกครั้ง

00:10:17.869 --> 00:10:20.814
ภายใต้พระจันทร์เต็มดวง ระหว่างช่วงเวลานั้น

00:10:20.814 --> 00:10:23.595
เราเฝ้าจับตา หมาป่าสองตัว และนกฮูก (Horned owl)

00:10:23.595 --> 00:10:26.702
เข้ามาจับกบไปนิดหน่อย

00:10:26.718 --> 00:10:30.244
ข่าวดีก็คือว่า จากการฟื้นฟูสภาพแหล่งอาศัย

00:10:30.244 --> 00:10:32.949
และการบินที่น้อยลง ประชากรของกบ

00:10:32.949 --> 00:10:36.672
ที่ครั้งหนึ่งลดหายไปใจช่วงยุค 1980 และช่วงแรกของยุค 90

00:10:36.672 --> 00:10:40.205
ได้กลับมาเกือบจะเป็นปกติดังเดิม

NOTE Paragraph

00:10:40.205 --> 00:10:43.144
ผมอยากที่จะจบด้วยเรื่องที่บอกเล่าโดยบีเวอร์

00:10:43.144 --> 00:10:44.618
มันเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามากครับ

00:10:44.618 --> 00:10:48.496
แต่มันแสดงให้เห็นภาพจริงๆว่า สรรพสัตว์

00:10:48.496 --> 00:10:50.478
บางครั้ง สามารถแสดงอารมณ์ได้

00:10:50.478 --> 00:10:55.130
ซึ่งมันเป็น หัวข้อที่เป็นที่ขัดแย้งอย่างมาก
ในบรรดานักชีววิทยารุ่นเก่า

00:10:55.130 --> 00:10:58.363
เพื่อนร่วมงานของผม ตอนนั้นกำลังทำการบันทึก 
อยู่ในตอนกลางค่อนไปทางตะวันตกของสหรัฐอเมริกา

00:10:58.363 --> 00:11:00.905
ในระแวกแหล่งน้ำที่เกิดขึ้นมา

00:11:00.905 --> 00:11:04.804
บางทีอาจจะ 16,000 ปีก่อน 
ในช่วงท้ายของยุคน้ำแข็งสุดท้าย

00:11:04.804 --> 00:11:06.957
อีกส่วนหนึ่ง มันเป็นเช่นนี้ได้เพราะเขื่อนของบีเวอร์

00:11:06.957 --> 00:11:09.875
ที่ด้านหนึ่ง ซึ่งมันยึดเหนี่ยวระบบนิเวศทั้งหมดเอาไว้ด้วยกัน

00:11:09.875 --> 00:11:12.627
ในสมดุลที่ช่างเปราะบาง

00:11:12.627 --> 00:11:16.402
ในบ่ายวันหนึ่ง ระหว่างที่เขากำลังทำการบันทึก

00:11:16.402 --> 00:11:20.226
ทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่พิทักษ์สัตว์คู่หนึ่ง

00:11:20.226 --> 00:11:22.674
ก็ปรากฎตัวออกมาจากไหนก็ไม่รู้

00:11:22.674 --> 00:11:24.269
และไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใด

00:11:24.269 --> 00:11:25.848
พวกเขาเดินไปบนเขื่อนของบีเวอร์

00:11:25.848 --> 00:11:29.130
ทิ้งแท่งดินระเบิดลงไป ระเบิดมันทิ้ง

00:11:29.130 --> 00:11:33.160
ฆ่าบีเวอร์ตัวเมียและลูกเล็กๆของมัน

00:11:33.160 --> 00:11:35.992
ด้วยความกลัว เพื่อนร่วมงานของผมหยุดอยู่ตรงนั้น

00:11:35.992 --> 00:11:38.033
เพื่อจะรวบรวมความคิด

00:11:38.033 --> 00:11:41.517
และทำการบันทึกอะไรก็ตามแต่ที่เขาทำได้
ทั้งบ่ายวันนั้น

00:11:41.517 --> 00:11:46.410
และในช่วงเย็นวันนั้น เขาได้บันทึกสถานการณ์ที่พิเศษ

00:11:46.410 --> 00:11:50.599
บีเบอร์ตัวผู้ที่รอดชีวิตเพียงตัวเดียว ว่ายน้ำเป็นวงกลมช้าๆ

00:11:50.599 --> 00:11:56.332
ครวญเสียงแสนเศร้า ต่อการสูญเสียคู่และลูกๆของมัน

00:11:56.332 --> 00:11:59.241
บางที นี่อาจเป็นเสียงที่เศร้าที่สุด

00:11:59.241 --> 00:12:02.159
ที่ผมเคยได้ฟังไม่ว่าจะมาจากสิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ไหน

00:12:02.159 --> 00:12:04.878
ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตอื่น

NOTE Paragraph

00:12:06.517 --> 00:12:22.180
(เสียงบีเวอร์ร้อง)

NOTE Paragraph

00:12:22.180 --> 00:12:23.995
ครับ

NOTE Paragraph

00:12:23.995 --> 00:12:26.577
เรื่องของพื้นเสียงนั้น มันมีหลายแง่มุม

00:12:26.577 --> 00:12:29.793
หนึ่งในนั้นคือ รูปแบบที่สรรพสัตว์สอนเราให้ร้องรำ

00:12:29.793 --> 00:12:32.418
ซึ่งผมจะขอเก็บไว้เล่าในคราวอื่น

00:12:32.418 --> 00:12:35.436
แต่ตอนนี้คุณก็ได้รับฟังแล้วว่า เสียงจากแหล่งชีวภาพ

00:12:35.436 --> 00:12:39.279
ช่วยให้ความกระจ่างต่อความเข้าใจของเรา
ที่มีต่อโลกธรรมชาติได้อย่างไร

00:12:39.279 --> 00:12:41.743
คุณได้ยินแล้ว ถึงผลกระทบของการดึงทรัพยากรณ์มาใช้

00:12:41.743 --> 00:12:44.807
เสียงรบกวนจากมนุษย์ และการทำลายแหล่งอาศัย

00:12:44.807 --> 00:12:46.785
และในขณะที่วิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อม ตามแบบฉบับแล้ว

00:12:46.785 --> 00:12:50.127
ได้พยายามทำความเข้าใจโลกของเราผ่านสิ่งที่เราเห็น

00:12:50.127 --> 00:12:54.595
ความเข้าใจที่สมบูรณ์มากกว่านั้น 
สามารถเข้าถึงได้จากสิ่งที่เราได้ยิน

00:12:54.595 --> 00:12:58.452
เสียงจากแหล่งชีวภาพและจากแหล่งกายภาพ 
เป็นเสียงของโลกธรรมชาติ

00:12:58.452 --> 00:13:00.443
ที่เป็นเอกลักษณ์ดุจลายเซ็น

00:13:00.443 --> 00:13:01.796
และในขณะที่เรารับฟังมัน

00:13:01.796 --> 00:13:04.468
เราได้รับการประสิทธิ์ประสาทถึงสัมผัสของสถานที่

00:13:04.468 --> 00:13:07.885
เรื่องราวชีวิตแห่งโลกที่เราอาศัย

00:13:07.885 --> 00:13:09.804
ในชั่ววินาที

00:13:09.804 --> 00:13:12.519
การบันทึกพื้นเสียงนั้น เปิดเผยข้อมูลมากมายกว่า

00:13:12.519 --> 00:13:14.067
จากหลากหลายทัศนมิติ

00:13:14.067 --> 00:13:18.689
จากข้อมูลเชิงปริมาณ จนถึงแรงบันดาลใจต่อวัฒนธรรม

00:13:18.689 --> 00:13:21.590
การมองเห็นนั้น โดยนัยแล้วจับกรอบภาพ

00:13:21.590 --> 00:13:25.586
ทัศนวิศัยส่วนหน้าที่จำกัด ของบริบทเชิงภูมิทัศน์

00:13:25.586 --> 00:13:27.959
ในขณะที่การบันทึกพื้นเสียงทำให้ขอบเขตนั้นกว้างขึ้น

00:13:27.959 --> 00:13:33.144
จนเต็มระดับ 360 องศา ครอบคลุมเราอย่างสมบูรณ์

00:13:33.144 --> 00:13:36.916
และในขณะที่ภาพหนึ่งๆ อาจมีค่าเทียบคำเป็นพัน

00:13:36.916 --> 00:13:41.289
การบันทึกพื้นเสียงนั้น มีค่าเทียบได้กับภาพเป็นพันภาพ

00:13:41.289 --> 00:13:43.413
และหูของเราบอกเราว่า

00:13:43.413 --> 00:13:47.008
เสียงกระซิบของทุกใบไม้และสรรพสัตว์

00:13:47.008 --> 00:13:50.082
พูดกับแหล่งกำเนิดทางธรรมชาติของชีวิตเรา

00:13:50.082 --> 00:13:55.144
ซึ่งแน่นอนมันอาจกุมความลับแห่งรักต่อสิ่งทั้งผอง

00:13:55.144 --> 00:13:57.102
โดยเฉพาะความเห็นมนุษย์ของเรา

00:13:57.102 --> 00:14:03.387
และสุดท้ายนี้เป็นเสียงของจาร์กัวแห่งป่าแอมะซอน

NOTE Paragraph

00:14:03.387 --> 00:14:17.135
(เสียงคำรามในคอ)

NOTE Paragraph

00:14:17.135 --> 00:14:19.335
ขอบคุณที่รับฟังครับ

NOTE Paragraph

00:14:19.335 --> 00:14:25.032
(เสียงปรบมือ)