WEBVTT

00:00:01.000 --> 00:00:04.480
Ik ben getroffen door wat
een van de impliciete thema's van TED is,

00:00:04.480 --> 00:00:05.566
compassie,

00:00:05.566 --> 00:00:09.172
in de zeer ontroerende voorbeelden
die we net zagen:

00:00:09.172 --> 00:00:13.000
hiv in Afrika,
President Clinton gisteravond.

00:00:13.000 --> 00:00:18.000
Ik zou daarover graag
wat collateraal denken, zogezegd,

00:00:18.000 --> 00:00:23.000
en mijn gedachten over compassie
van mondiaal naar persoonlijk brengen.

00:00:23.000 --> 00:00:26.680
Ik ben een psycholoog, maar wees gerust,
ik zal het netjes houden.

NOTE Paragraph

00:00:27.000 --> 00:00:31.000
(Gelach)

NOTE Paragraph

00:00:31.450 --> 00:00:34.400
Een tijdje geleden werd er
een belangrijk onderzoek gedaan

00:00:34.400 --> 00:00:36.390
aan het Princeton Theologisch Seminarie

00:00:36.390 --> 00:00:42.330
over waarom we
als we veel kansen hebben om te helpen,

00:00:42.330 --> 00:00:45.000
we dat soms wel en soms niet doen.

00:00:45.500 --> 00:00:49.470
Aan een paar theologiestudenten
van het Princeton Theologisch Seminarie

00:00:50.000 --> 00:00:54.000
werd gezegd dat ze
een oefenpreek moesten geven

00:00:54.000 --> 00:00:57.000
en ieder kreeg
een onderwerp voor de preek.

00:00:57.000 --> 00:01:00.000
De helft van die studenten
kreeg als onderwerp

00:01:00.000 --> 00:01:02.000
de parabel van de Barmhartige Samaritaan:

00:01:02.000 --> 00:01:07.600
de man die stilhield om hulp te geven
aan de vreemdeling in nood langs de weg.

00:01:07.600 --> 00:01:10.000
De andere helft
kreeg willekeurige Bijbelthema's.

00:01:10.000 --> 00:01:13.000
Toen werden ze om beurten
naar een ander gebouw gestuurd

00:01:13.710 --> 00:01:15.000
om hun preek te geven.

00:01:15.000 --> 00:01:18.000
Onderweg naar het andere gebouw


00:01:18.000 --> 00:01:21.590
kwam iedere student langs een man
die voorovergebogen stond te kreunen,

00:01:21.590 --> 00:01:26.000
die duidelijk in nood was.
De vraag is: stopten ze om te helpen?

NOTE Paragraph

00:01:26.000 --> 00:01:27.900
Nog interessanter is:

00:01:27.900 --> 00:01:31.000
maakte het wat uit
of ze nadachten over het verhaal

00:01:31.000 --> 00:01:35.000
van de Barmhartige Samaritaan?
Nee, helemaal niet.

00:01:36.000 --> 00:01:40.360
Of ze stopten
om een vreemdeling in nood te helpen,

00:01:40.360 --> 00:01:43.620
werd bepaald
door hoeveel haast ze dachten te hebben—

00:01:43.620 --> 00:01:45.970
of ze dachten dat ze te laat waren,

00:01:45.970 --> 00:01:49.620
of ze opgeslokt waren door
waarover ze gingen vertellen.

00:01:49.620 --> 00:01:52.830
Ik denk dat dat
het dilemma van ons leven is:

00:01:53.010 --> 00:01:57.000
we grijpen niet iedere gelegenheid aan
om te helpen,

00:01:57.000 --> 00:02:00.000
omdat onze focus verkeerd gericht is.

NOTE Paragraph

00:02:00.000 --> 00:02:03.660
Een nieuw vak in de hersenwetenschappen
is sociale neurowetenschap.

00:02:03.670 --> 00:02:08.000
Die bestudeert de hersencircuits
van twee mensen

00:02:08.000 --> 00:02:10.360
die geactiveerd worden
tijdens hun interactie.

00:02:10.360 --> 00:02:14.630
Het nieuwe denken over compassie
in sociale neurowetenschap

00:02:14.630 --> 00:02:18.270
is dat we standaard aangelegd zijn
om te helpen.

00:02:18.270 --> 00:02:22.760
Dat wil zeggen:
als we aandacht geven aan anderen

00:02:22.760 --> 00:02:26.320
leven we ons automatisch in,
voelen we automatisch mee met ze.

00:02:26.320 --> 00:02:31.220
Recent ontdekte spiegelneuronen
activeren als een neuro-wifi

00:02:31.220 --> 00:02:35.060
precies die gebieden,
die in het brein van de ander actief zijn.

00:02:35.060 --> 00:02:37.430
We voelen automatisch mee.

00:02:37.430 --> 00:02:41.600
Als die persoon in nood verkeert,
als die persoon lijdt,

00:02:41.610 --> 00:02:46.250
dan zijn we automatisch bereid te helpen.
Althans, dat is de stelling.

NOTE Paragraph

00:02:46.250 --> 00:02:49.000
Maar dan is de vraag:
waarom doen we het niet?

00:02:49.000 --> 00:02:51.700
Volgens mij gaat het om een spectrum

00:02:51.700 --> 00:02:54.000
dat loopt van volledig egocentrisme,

00:02:54.790 --> 00:02:57.500
naar opmerken, naar empathie,
naar mededogen.

00:02:57.500 --> 00:03:01.720
Het is een simpel feit
dat als we in onszelf gekeerd zijn,

00:03:01.720 --> 00:03:05.000
als we in beslag genomen worden
door de dagelijkse zorgen,

00:03:05.000 --> 00:03:08.000
dan merken we de ander niet volkomen op.

00:03:08.000 --> 00:03:11.710
Dit verschil van aandacht voor jezelf
en de ander, is soms heel subtiel.

NOTE Paragraph

00:03:11.710 --> 00:03:15.280
Laatst zat ik mijn belastingformulieren
in te vullen en op het punt

00:03:15.280 --> 00:03:19.090
dat ik al mijn schenkingen opsomde,
kreeg ik een ingeving.

00:03:19.090 --> 00:03:23.460
Aangekomen bij mijn donatie
aan de Seva-stichting, viel me op

00:03:23.460 --> 00:03:26.540
dat ik dacht hoe blij mijn vriend
Larry Brilliant zou zijn

00:03:26.540 --> 00:03:28.230
dat ik geld gaf aan Seva.

00:03:28.230 --> 00:03:31.000
Toen besefte ik dat ik van geven

00:03:31.000 --> 00:03:35.000
een narcistische kick kreeg --
dat ik trots op mezelf was.

00:03:35.000 --> 00:03:40.000
Toen begon ik te denken
aan de mensen in de Himalaya

00:03:40.000 --> 00:03:42.650
bij wie staar kon worden verholpen,
en besefte

00:03:42.650 --> 00:03:46.560
dat ik
van deze narcistische zelfgerichtheid

00:03:46.560 --> 00:03:50.000
naar altruïstisch plezier ging,
naar mezelf goed voelen

00:03:50.000 --> 00:03:54.000
voor de mensen die werden geholpen.
Volgens mij is dat een beweegreden.

NOTE Paragraph

00:03:54.000 --> 00:03:57.000
Maar dit onderscheid tussen
de aandacht richten op onszelf

00:03:57.000 --> 00:03:58.000
of op anderen

00:03:58.000 --> 00:04:01.000
is iets waar we echt op moeten letten.

00:04:01.000 --> 00:04:04.550
Op een bepaalde manier
zie je het ook bij het daten.

00:04:05.000 --> 00:04:09.080
Ik zat laatst in een sushi-restaurant
en daar hoorde ik

00:04:09.080 --> 00:04:11.600
twee vrouwen praten
over de broer van een van hen

00:04:11.600 --> 00:04:15.000
die nog alleen was. En die vrouw zegt:

00:04:15.000 --> 00:04:17.000
“Mijn broer krijgt maar geen verkering,

00:04:17.000 --> 00:04:19.000
dus probeert hij speed dating.”
Weten jullie wat dat is?

00:04:19.000 --> 00:04:23.000
Vrouwen zitten aan tafels
en mannen gaan van tafel naar tafel

00:04:23.000 --> 00:04:26.000
en er is een klok en een bel
en na vijf minuten, bingo,

00:04:27.000 --> 00:04:29.000
einde gesprek
en dan kan de vrouw beslissen

00:04:29.000 --> 00:04:33.000
of ze haar visitekaartje
of email-adres aan die man geeft

00:04:33.000 --> 00:04:36.180
voor een vervolg. En die vrouw zegt:
“Mijn broer heeft nog nooit

00:04:36.180 --> 00:04:39.570
een kaartje gehad.
En ik weet precies waarom.

00:04:39.570 --> 00:04:44.000
Vanaf het moment dat hij gaat zitten,
praat hij non-stop over zichzelf;

00:04:44.000 --> 00:04:45.700
hij vraagt nooit naar de vrouw.”

NOTE Paragraph

00:04:46.000 --> 00:04:51.920
Ik deed wat onderzoek
in de New York Times' Sunday Styles-sectie

00:04:51.920 --> 00:04:55.600
en las de achtergrondverhalen
van huwelijken— die zeer interessant zijn—

00:04:55.600 --> 00:04:59.280
en daar kwam ik bij het huwelijk
van Alice Charney-Epstein.

00:04:59.290 --> 00:05:02.420
Zij zei dat toen zij aan het daten was,

00:05:02.420 --> 00:05:05.000
ze de mensen aan een testje onderwierp.

00:05:05.370 --> 00:05:09.420
De test was hoelang het duurde,
vanaf het begin van hun samenzijn,

00:05:09.420 --> 00:05:13.100
todat de man haar een vraag stelde
met het woord ‘jij’ erin.

00:05:13.100 --> 00:05:17.000
Epstein had het blijkbaar goed gedaan,
vandaar het artikel.

NOTE Paragraph

00:05:17.000 --> 00:05:18.000
(Gelach)

NOTE Paragraph

00:05:18.000 --> 00:05:20.000
Nou dit is—het is een testje

00:05:20.000 --> 00:05:22.000
dat je kunt uitproberen op een feest.

00:05:22.000 --> 00:05:24.000
Hier bij TED zijn een goeie gelegenheden.

00:05:26.000 --> 00:05:29.000
In de Harvard Buisiness Review
stond onlangs een artikel,

00:05:29.000 --> 00:05:32.000
“Het Menselijke Moment,”
over hoe je écht contact kunt maken

00:05:32.000 --> 00:05:35.000
met iemand op je werk. Ze zeiden: nou,

00:05:35.000 --> 00:05:38.000
het belangrijkste is
dat je je BlackBerry uitzet,

00:05:39.000 --> 00:05:42.070
je laptop dichtdoet, stopt met dagdromen

00:05:42.770 --> 00:05:45.710
en iemand je volledige aandacht geeft.

00:05:45.710 --> 00:05:50.000
Er is een nieuw woord in de Engelse taal

00:05:50.650 --> 00:05:54.090
voor het moment dat je metgezel
opeens zijn BlackBerry openklapt

00:05:54.090 --> 00:05:57.240
of zijn gsm beantwoordt
en wij niet meer lijken te bestaan.

00:05:57.750 --> 00:06:02.000
Het woord is ‘pizzled’: een combinatie
van ‘puzzled’ en ‘pissed off’.

NOTE Paragraph

00:06:02.000 --> 00:06:05.000
(verbaasd en kwaad)
(Gelach)

NOTE Paragraph

00:06:05.000 --> 00:06:08.333
Het klopt wel goed, vind ik.


00:06:08.703 --> 00:06:11.666
Het is onze empathie,
onze ontvankelijkheid

00:06:11.666 --> 00:06:15.000
die ons onderscheidt
van Machiavellisten of sociopaten.

00:06:15.000 --> 00:06:20.000
Ik heb een zwager
die expert is in horror en terreur—

00:06:20.000 --> 00:06:23.000
hij schreef de geannoteerde Dracula,
de Essential Frankenstein—

00:06:23.000 --> 00:06:26.160
hij is opgeleid als Chaucer-geleerde,
maar geboren in Transylvanië,

00:06:26.160 --> 00:06:28.150
waardoor hij een beetje anders is,
denk ik.

00:06:28.150 --> 00:06:32.000
Dus mijn zwager, Leonard,

00:06:32.000 --> 00:06:34.280
besloot een boek te schrijven
over een seriemoordenaar.

00:06:34.280 --> 00:06:38.020
Dat is een man die jaren geleden
deze hele buurt terroriseerde.

00:06:38.020 --> 00:06:40.630
Hij stond bekend
als de wurger van Santa Cruz.

00:06:40.630 --> 00:06:45.000
Voordat hij was gearresteerd,
had hij zijn grootouders vermoord,

00:06:45.000 --> 00:06:48.540
zijn moeder, en vijf medestudenten
aan de universiteit van Santa Cruz.

NOTE Paragraph

00:06:48.600 --> 00:06:51.630
Dus mijn zwager
gaat die moordenaar interviewen

00:06:52.000 --> 00:06:54.000
en tijdens de ontmoeting beseft hij

00:06:54.000 --> 00:06:55.550
dat deze man echt heel eng is.

00:06:55.550 --> 00:06:58.000
Om te beginnen is hij ruim 2 meter lang.

00:06:58.000 --> 00:07:01.000
Maar dat is niet
het meest angstaanjagende aan hem.

00:07:01.000 --> 00:07:06.000
Het engste is dat zijn IQ 160 is,
een echt genie.

00:07:07.000 --> 00:07:11.000
Maar er bestaat geen enkel verband
tussen IQ en inlevingsvermogen,

00:07:11.000 --> 00:07:12.960
meevoelen met de ander.

00:07:12.960 --> 00:07:15.720
Dat komt
uit verschillende delen van het brein.

NOTE Paragraph

00:07:15.720 --> 00:07:18.580
Uiteindelijk vindt mijn zwager de moed

00:07:18.580 --> 00:07:21.470
om te vragen wat hij echt wil weten.

00:07:21.470 --> 00:07:24.000
En dat is: “Hoe heb je het kunnen doen?

00:07:24.000 --> 00:07:26.000
Had je geen medelijden
met je slachtoffers?”

00:07:26.000 --> 00:07:29.000
Dit waren hele intieme moorden—
hij wurgde zijn slachtoffers.

00:07:29.710 --> 00:07:32.000
En de wurger antwoordt zakelijk:

00:07:32.000 --> 00:07:37.000
“Oh nee, als ik hun angst had gevoeld,
had ik het niet gekund.

00:07:37.000 --> 00:07:43.000
Dat deel van mij moest ik uitzetten.
Dat deel van mij moest ik uitzetten.”

NOTE Paragraph

00:07:43.000 --> 00:07:48.000
Dat vind ik echt verontrustend.

00:07:49.000 --> 00:07:53.150
Op een bepaalde manier, heb ik nagedacht
over dat deel van ons uitzetten.

00:07:53.150 --> 00:07:55.590
Als we op onszelf gericht
met iets bezig zijn,

00:07:55.590 --> 00:07:59.000
dan zetten we dat deel van ons uit
als er een ander is.

00:07:59.450 --> 00:08:05.000
Denk eens aan boodschappen doen
en aan de mogelijkheden

00:08:05.000 --> 00:08:07.710
van consumeren met mededogen.

00:08:08.000 --> 00:08:10.820
Op dit moment,
zoals Bill MDonough heeft uitgewezen

00:08:12.000 --> 00:08:16.000
hebben de dingen die we kopen
en gebruiken verborgen gevolgen,

00:08:16.000 --> 00:08:19.000
We zijn allemaal onwetende slachtoffers
van een collectieve blinde vlek.

00:08:20.000 --> 00:08:22.000
We hebben het niet door
en we hebben dat niet door:

00:08:23.000 --> 00:08:29.000
welke giftige moleculen worden uitgewasemd
door het vloerkleed of de stoelbekleding.

00:08:30.000 --> 00:08:35.000
En we weten niet of die stof
een technologische

00:08:35.000 --> 00:08:39.000
of productievoedingsstof is;
kan het opnieuw gebruikt worden

00:08:39.000 --> 00:08:41.000
of belandt het zo op de vuilnisbelt?
Oftewel:

00:08:41.000 --> 00:08:46.000
we zijn ons onbewust van de gevolgen
voor de ecologie en de volksgezondheid

00:08:47.000 --> 00:08:50.000
en de sociale
en economische rechtvaardigheid

00:08:50.000 --> 00:08:52.000
van de dingen die we kopen en gebruiken.

00:08:54.000 --> 00:08:58.000
Op een bepaalde manier is de kamer zelf
de olifant in de kamer

00:08:58.000 --> 00:09:02.000
maar zien wij het niet.
We zijn slachtoffers geworden

00:09:02.000 --> 00:09:05.000
van een systeem dat ons in een andere richting wijst.
Denk eens na over het volgende.

NOTE Paragraph

00:09:06.000 --> 00:09:09.000
Er is een prachtig boek met de titel

00:09:10.000 --> 00:09:12.000
Spullen. Het Verborgen Leven
van Alledaagse Dingen.

00:09:13.000 --> 00:09:16.000
Het gaat over de achtergrond
van zoiets als een T-shirt.

00:09:16.000 --> 00:09:19.000
Het gaat over waar de katoen werd verbouwd

00:09:19.000 --> 00:09:21.000
en de gebruikte kunstmest en de gevolgen

00:09:21.000 --> 00:09:25.000
voor de grond. Er wordt,
bijvoorbeeld, verteld

00:09:25.000 --> 00:09:28.000
dat katoen zich moeilijk laat kleuren
met textielverf;

00:09:28.000 --> 00:09:31.000
ongeveer 60 procent
spoelt weg in het afvalwater.

00:09:31.000 --> 00:09:34.000
En het is algemeen bekend
onder epidemiologen dat kinderen

00:09:34.000 --> 00:09:39.000
die in de buurt van textielfabrieken wonen
een grotere kans op leukemie hebben.

00:09:40.000 --> 00:09:44.000
Het bedrijf Bennett and Company,
dat levert aan Polo.com

00:09:45.000 --> 00:09:50.000
en aan Victoria's Secret, heeft omdat
hun directeur zich hiervan bewust is,

00:09:51.000 --> 00:09:55.000
in China een joint venture
met hun verfindustrie gevormd

00:09:55.000 --> 00:09:57.000
om er zeker van te zijn dat hun afvalwater

00:09:57.000 --> 00:10:01.000
deugt voordat het weer terugkeert
bij het grondwater.

00:10:01.000 --> 00:10:05.000
Op dit moment kunnen wij niet kiezen
voor het eerlijke T-shirt

00:10:06.000 --> 00:10:10.000
in plaats van het niet-eerlijke.
Wat is er nodig om dat wel te kunnen?

NOTE Paragraph

00:10:13.000 --> 00:10:16.000
Daarover heb ik nagedacht.
Om te beginnen is er

00:10:16.000 --> 00:10:21.000
een nieuwe elektronische labeltechniek
waarmee elke winkel

00:10:21.000 --> 00:10:25.000
de volledige geschiedenis kan achterhalen
van ieder product op zijn schappen.

00:10:26.000 --> 00:10:28.000
Je kan het terugvolgen tot aan de fabriek.
Zodra je het kunt terugvolgen

00:10:28.000 --> 00:10:32.000
naar de fabriek kun je dus ook kijken
naar de fabricageprocessen

00:10:32.000 --> 00:10:36.000
die gebruikt zijn om het product te maken,
en als die eerlijk zijn

00:10:36.000 --> 00:10:40.000
kun je dat op het label zetten.
Of als het niet zo eerlijk is

00:10:40.000 --> 00:10:44.000
kun je vandaag de dag in elke winkel

00:10:44.000 --> 00:10:47.000
een barcode scannen

00:10:47.000 --> 00:10:49.000
die je naar een website doorstuurt.

00:10:49.000 --> 00:10:51.000
Dat is er al
voor mensen met pinda-allergie.

00:10:52.000 --> 00:10:54.000
Die site kan je
over dat voorwerp vertellen.

00:10:55.000 --> 00:10:56.000
Oftewel: bij de aankoop

00:10:56.000 --> 00:11:00.000
zouden we een keuze kunnen maken
vanuit medeleven.

NOTE Paragraph

00:11:00.000 --> 00:11:06.000
In communicatiewetenschappen
wordt wel eens gezegd:

00:11:06.000 --> 00:11:09.000
uiteindelijk zal iedereen alles weten.

00:11:09.000 --> 00:11:11.000
En de vraag is: Zal het wat uitmaken?

00:11:13.000 --> 00:11:16.000
Enige tijd geleden toen ik voor de New York Times werkte,

00:11:17.000 --> 00:11:19.000
dat was in de 80-er jaren, schreef ik een artikel

00:11:19.000 --> 00:11:21.000
over wat destijds een nieuw probleem was in New York—

00:11:21.000 --> 00:11:23.000
dak- en thuislozen op straat.

00:11:23.000 --> 00:11:27.000
En ik liep een paar weken mee met medewerkers van de sociale dienst,

00:11:27.000 --> 00:11:30.000
die zich met de daklozen bezig hielden. En ik ontdekte dat de thuislozen

00:11:30.000 --> 00:11:35.000
door hun ogen gezien eigenlijk allemaal psychiatrische patiënten waren

00:11:35.000 --> 00:11:39.000
die nergens anders naartoe konden. De meesten hadden een diagnose. Het maakte me—

00:11:40.000 --> 00:11:43.000
het schudde me wakker uit de trance van de stad waar,

00:11:44.000 --> 00:11:47.000
wanneer we een dakloze passeren en vanuit onze ooghoeken zien,

00:11:47.000 --> 00:11:50.000
aan de rand van ons zicht, aan de rand blijft.

00:11:52.000 --> 00:11:54.000
We zien het niet en daarom handelen we niet.

NOTE Paragraph

00:11:57.000 --> 00:12:02.000
Niet lang daarna—het was een vrijdag—aan het eind van de dag,

00:12:02.000 --> 00:12:05.000
liep ik naar beneden de metro in. Het was spitsuur

00:12:05.000 --> 00:12:07.000
en duizenden mensen stroomden de trappen af.

00:12:07.000 --> 00:12:09.000
En opeens, terwijl ik de trappen afliep,

00:12:09.000 --> 00:12:12.000
merkte ik dat er een man langs de kant lag,

00:12:12.000 --> 00:12:16.000
zonder hemd, bewegingsloos, en de mensen stapten gewoon over hem heen—

00:12:17.000 --> 00:12:18.000
honderden en honderden mensen.

00:12:19.000 --> 00:12:22.000
En omdat mijn stadstrance een beetje was afgezwakt,

00:12:23.000 --> 00:12:26.000
stopte ik om uit te zoeken wat er mis was.

00:12:27.000 --> 00:12:29.000
Zodra ik stopte kwamen er meteen nog een half dozijn mensen

00:12:30.000 --> 00:12:31.000
om dezelfde man staan.

00:12:32.000 --> 00:12:34.000
En we ontdekten dat hij Spaans sprak, hij sprak geen Engels,

00:12:34.000 --> 00:12:39.000
hij had geen geld, had dagen over straat gezworven, uitgehongerd,

00:12:39.000 --> 00:12:40.000
en hij is flauw gevallen van honger.

00:12:40.000 --> 00:12:42.000
Meteen ging er iemand sinaasappelsap halen,

00:12:42.000 --> 00:12:44.000
iemand bracht een hotdog, iemand haalde er een metro-beveiliger erbij.

00:12:45.000 --> 00:12:48.000
Die man stond zo weer op zijn benen.

00:12:48.000 --> 00:12:52.000
En alles wat er nodig was, was de simpele daad van opmerken.

00:12:53.000 --> 00:12:54.000
Daarom ben ik optimistisch.

NOTE Paragraph

00:12:54.000 --> 00:12:55.000
Dank u wel

NOTE Paragraph

00:12:55.000 --> 00:12:57.000
(Applaus)