1
00:00:01,000 --> 00:00:04,480
Ik ben getroffen door wat
een van de impliciete thema's van TED is,

2
00:00:04,480 --> 00:00:05,566
compassie,

3
00:00:05,566 --> 00:00:09,172
in de zeer ontroerende voorbeelden
die we net zagen:

4
00:00:09,172 --> 00:00:13,000
hiv in Afrika,
President Clinton gisteravond.

5
00:00:13,000 --> 00:00:18,000
Ik zou daarover graag
wat collateraal denken, zogezegd,

6
00:00:18,000 --> 00:00:23,000
en mijn gedachten over compassie
van mondiaal naar persoonlijk brengen.

7
00:00:23,000 --> 00:00:26,680
Ik ben een psycholoog, maar wees gerust,
ik zal het netjes houden.

8
00:00:27,000 --> 00:00:31,000
(Gelach)

9
00:00:31,450 --> 00:00:34,400
Een tijdje geleden werd er
een belangrijk onderzoek gedaan

10
00:00:34,400 --> 00:00:36,390
aan het Princeton Theologisch Seminarie

11
00:00:36,390 --> 00:00:42,330
over waarom we
als we veel kansen hebben om te helpen,

12
00:00:42,330 --> 00:00:45,000
we dat soms wel en soms niet doen.

13
00:00:45,500 --> 00:00:49,470
Aan een paar theologiestudenten
van het Princeton Theologisch Seminarie

14
00:00:50,000 --> 00:00:54,000
werd gezegd dat ze
een oefenpreek moesten geven

15
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
en ieder kreeg
een onderwerp voor de preek.

16
00:00:57,000 --> 00:01:00,000
De helft van die studenten
kreeg als onderwerp

17
00:01:00,000 --> 00:01:02,000
de parabel van de Barmhartige Samaritaan:

18
00:01:02,000 --> 00:01:07,600
de man die stilhield om hulp te geven
aan de vreemdeling in nood langs de weg.

19
00:01:07,600 --> 00:01:10,000
De andere helft
kreeg willekeurige Bijbelthema's.

20
00:01:10,000 --> 00:01:13,000
Toen werden ze om beurten
naar een ander gebouw gestuurd

21
00:01:13,710 --> 00:01:15,000
om hun preek te geven.

22
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
Onderweg naar het andere gebouw


23
00:01:18,000 --> 00:01:21,590
kwam iedere student langs een man
die voorovergebogen stond te kreunen,

24
00:01:21,590 --> 00:01:26,000
die duidelijk in nood was.
De vraag is: stopten ze om te helpen?

25
00:01:26,000 --> 00:01:27,900
Nog interessanter is:

26
00:01:27,900 --> 00:01:31,000
maakte het wat uit
of ze nadachten over het verhaal

27
00:01:31,000 --> 00:01:35,000
van de Barmhartige Samaritaan?
Nee, helemaal niet.

28
00:01:36,000 --> 00:01:40,360
Of ze stopten
om een vreemdeling in nood te helpen,

29
00:01:40,360 --> 00:01:43,620
werd bepaald
door hoeveel haast ze dachten te hebben—

30
00:01:43,620 --> 00:01:45,970
of ze dachten dat ze te laat waren,

31
00:01:45,970 --> 00:01:49,620
of ze opgeslokt waren door
waarover ze gingen vertellen.

32
00:01:49,620 --> 00:01:52,830
Ik denk dat dat
het dilemma van ons leven is:

33
00:01:53,010 --> 00:01:57,000
we grijpen niet iedere gelegenheid aan
om te helpen,

34
00:01:57,000 --> 00:02:00,000
omdat onze focus verkeerd gericht is.

35
00:02:00,000 --> 00:02:03,660
Een nieuw vak in de hersenwetenschappen
is sociale neurowetenschap.

36
00:02:03,670 --> 00:02:08,000
Die bestudeert de hersencircuits
van twee mensen

37
00:02:08,000 --> 00:02:10,360
die geactiveerd worden
tijdens hun interactie.

38
00:02:10,360 --> 00:02:14,630
Het nieuwe denken over compassie
in sociale neurowetenschap

39
00:02:14,630 --> 00:02:18,270
is dat we standaard aangelegd zijn
om te helpen.

40
00:02:18,270 --> 00:02:22,760
Dat wil zeggen:
als we aandacht geven aan anderen

41
00:02:22,760 --> 00:02:26,320
leven we ons automatisch in,
voelen we automatisch mee met ze.

42
00:02:26,320 --> 00:02:31,220
Recent ontdekte spiegelneuronen
activeren als een neuro-wifi

43
00:02:31,220 --> 00:02:35,060
precies die gebieden,
die in het brein van de ander actief zijn.

44
00:02:35,060 --> 00:02:37,430
We voelen automatisch mee.

45
00:02:37,430 --> 00:02:41,600
Als die persoon in nood verkeert,
als die persoon lijdt,

46
00:02:41,610 --> 00:02:46,250
dan zijn we automatisch bereid te helpen.
Althans, dat is de stelling.

47
00:02:46,250 --> 00:02:49,000
Maar dan is de vraag:
waarom doen we het niet?

48
00:02:49,000 --> 00:02:51,700
Volgens mij gaat het om een spectrum

49
00:02:51,700 --> 00:02:54,000
dat loopt van volledig egocentrisme,

50
00:02:54,790 --> 00:02:57,500
naar opmerken, naar empathie,
naar mededogen.

51
00:02:57,500 --> 00:03:01,720
Het is een simpel feit
dat als we in onszelf gekeerd zijn,

52
00:03:01,720 --> 00:03:05,000
als we in beslag genomen worden
door de dagelijkse zorgen,

53
00:03:05,000 --> 00:03:08,000
dan merken we de ander niet volkomen op.

54
00:03:08,000 --> 00:03:11,710
Dit verschil van aandacht voor jezelf
en de ander, is soms heel subtiel.

55
00:03:11,710 --> 00:03:15,280
Laatst zat ik mijn belastingformulieren
in te vullen en op het punt

56
00:03:15,280 --> 00:03:19,090
dat ik al mijn schenkingen opsomde,
kreeg ik een ingeving.

57
00:03:19,090 --> 00:03:23,460
Aangekomen bij mijn donatie
aan de Seva-stichting, viel me op

58
00:03:23,460 --> 00:03:26,540
dat ik dacht hoe blij mijn vriend
Larry Brilliant zou zijn

59
00:03:26,540 --> 00:03:28,230
dat ik geld gaf aan Seva.

60
00:03:28,230 --> 00:03:31,000
Toen besefte ik dat ik van geven

61
00:03:31,000 --> 00:03:35,000
een narcistische kick kreeg --
dat ik trots op mezelf was.

62
00:03:35,000 --> 00:03:40,000
Toen begon ik te denken
aan de mensen in de Himalaya

63
00:03:40,000 --> 00:03:42,650
bij wie staar kon worden verholpen,
en besefte

64
00:03:42,650 --> 00:03:46,560
dat ik
van deze narcistische zelfgerichtheid

65
00:03:46,560 --> 00:03:50,000
naar altruïstisch plezier ging,
naar mezelf goed voelen

66
00:03:50,000 --> 00:03:54,000
voor de mensen die werden geholpen.
Volgens mij is dat een beweegreden.

67
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
Maar dit onderscheid tussen
de aandacht richten op onszelf

68
00:03:57,000 --> 00:03:58,000
of op anderen

69
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
is iets waar we echt op moeten letten.

70
00:04:01,000 --> 00:04:04,550
Op een bepaalde manier
zie je het ook bij het daten.

71
00:04:05,000 --> 00:04:09,080
Ik zat laatst in een sushi-restaurant
en daar hoorde ik

72
00:04:09,080 --> 00:04:11,600
twee vrouwen praten
over de broer van een van hen

73
00:04:11,600 --> 00:04:15,000
die nog alleen was. En die vrouw zegt:

74
00:04:15,000 --> 00:04:17,000
“Mijn broer krijgt maar geen verkering,

75
00:04:17,000 --> 00:04:19,000
dus probeert hij speed dating.”
Weten jullie wat dat is?

76
00:04:19,000 --> 00:04:23,000
Vrouwen zitten aan tafels
en mannen gaan van tafel naar tafel

77
00:04:23,000 --> 00:04:26,000
en er is een klok en een bel
en na vijf minuten, bingo,

78
00:04:27,000 --> 00:04:29,000
einde gesprek
en dan kan de vrouw beslissen

79
00:04:29,000 --> 00:04:33,000
of ze haar visitekaartje
of email-adres aan die man geeft

80
00:04:33,000 --> 00:04:36,180
voor een vervolg. En die vrouw zegt:
“Mijn broer heeft nog nooit

81
00:04:36,180 --> 00:04:39,570
een kaartje gehad.
En ik weet precies waarom.

82
00:04:39,570 --> 00:04:44,000
Vanaf het moment dat hij gaat zitten,
praat hij non-stop over zichzelf;

83
00:04:44,000 --> 00:04:45,700
hij vraagt nooit naar de vrouw.”

84
00:04:46,000 --> 00:04:51,920
Ik deed wat onderzoek
in de New York Times' Sunday Styles-sectie

85
00:04:51,920 --> 00:04:55,600
en las de achtergrondverhalen
van huwelijken— die zeer interessant zijn—

86
00:04:55,600 --> 00:04:59,280
en daar kwam ik bij het huwelijk
van Alice Charney-Epstein.

87
00:04:59,290 --> 00:05:02,420
Zij zei dat toen zij aan het daten was,

88
00:05:02,420 --> 00:05:05,000
ze de mensen aan een testje onderwierp.

89
00:05:05,370 --> 00:05:09,420
De test was hoelang het duurde,
vanaf het begin van hun samenzijn,

90
00:05:09,420 --> 00:05:13,100
todat de man haar een vraag stelde
met het woord ‘jij’ erin.

91
00:05:13,100 --> 00:05:17,000
Epstein had het blijkbaar goed gedaan,
vandaar het artikel.

92
00:05:17,000 --> 00:05:18,000
(Gelach)

93
00:05:18,000 --> 00:05:20,000
Nou dit is—het is een testje

94
00:05:20,000 --> 00:05:22,000
dat je kunt uitproberen op een feest.

95
00:05:22,000 --> 00:05:24,000
Hier bij TED zijn een goeie gelegenheden.

96
00:05:26,000 --> 00:05:29,000
In de Harvard Buisiness Review
stond onlangs een artikel,

97
00:05:29,000 --> 00:05:32,000
“Het Menselijke Moment,”
over hoe je écht contact kunt maken

98
00:05:32,000 --> 00:05:35,000
met iemand op je werk. Ze zeiden: nou,

99
00:05:35,000 --> 00:05:38,000
het belangrijkste is
dat je je BlackBerry uitzet,

100
00:05:39,000 --> 00:05:42,070
je laptop dichtdoet, stopt met dagdromen

101
00:05:42,770 --> 00:05:45,710
en iemand je volledige aandacht geeft.

102
00:05:45,710 --> 00:05:50,000
Er is een nieuw woord in de Engelse taal

103
00:05:50,650 --> 00:05:54,090
voor het moment dat je metgezel
opeens zijn BlackBerry openklapt

104
00:05:54,090 --> 00:05:57,240
of zijn gsm beantwoordt
en wij niet meer lijken te bestaan.

105
00:05:57,750 --> 00:06:02,000
Het woord is ‘pizzled’: een combinatie
van ‘puzzled’ en ‘pissed off’.

106
00:06:02,000 --> 00:06:05,000
(verbaasd en kwaad)
(Gelach)

107
00:06:05,000 --> 00:06:08,333
Het klopt wel goed, vind ik.


108
00:06:08,703 --> 00:06:11,666
Het is onze empathie,
onze ontvankelijkheid

109
00:06:11,666 --> 00:06:15,000
die ons onderscheidt
van Machiavellisten of sociopaten.

110
00:06:15,000 --> 00:06:20,000
Ik heb een zwager
die expert is in horror en terreur—

111
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
hij schreef de geannoteerde Dracula,
de Essential Frankenstein—

112
00:06:23,000 --> 00:06:26,160
hij is opgeleid als Chaucer-geleerde,
maar geboren in Transylvanië,

113
00:06:26,160 --> 00:06:28,150
waardoor hij een beetje anders is,
denk ik.

114
00:06:28,150 --> 00:06:32,000
Dus mijn zwager, Leonard,

115
00:06:32,000 --> 00:06:34,280
besloot een boek te schrijven
over een seriemoordenaar.

116
00:06:34,280 --> 00:06:38,020
Dat is een man die jaren geleden
deze hele buurt terroriseerde.

117
00:06:38,020 --> 00:06:40,630
Hij stond bekend
als de wurger van Santa Cruz.

118
00:06:40,630 --> 00:06:45,000
Voordat hij was gearresteerd,
had hij zijn grootouders vermoord,

119
00:06:45,000 --> 00:06:48,540
zijn moeder, en vijf medestudenten
aan de universiteit van Santa Cruz.

120
00:06:48,600 --> 00:06:51,630
Dus mijn zwager
gaat die moordenaar interviewen

121
00:06:52,000 --> 00:06:54,000
en tijdens de ontmoeting beseft hij

122
00:06:54,000 --> 00:06:55,550
dat deze man echt heel eng is.

123
00:06:55,550 --> 00:06:58,000
Om te beginnen is hij ruim 2 meter lang.

124
00:06:58,000 --> 00:07:01,000
Maar dat is niet
het meest angstaanjagende aan hem.

125
00:07:01,000 --> 00:07:06,000
Het engste is dat zijn IQ 160 is,
een echt genie.

126
00:07:07,000 --> 00:07:11,000
Maar er bestaat geen enkel verband
tussen IQ en inlevingsvermogen,

127
00:07:11,000 --> 00:07:12,960
meevoelen met de ander.

128
00:07:12,960 --> 00:07:15,720
Dat komt
uit verschillende delen van het brein.

129
00:07:15,720 --> 00:07:18,580
Uiteindelijk vindt mijn zwager de moed

130
00:07:18,580 --> 00:07:21,470
om te vragen wat hij echt wil weten.

131
00:07:21,470 --> 00:07:24,000
En dat is: “Hoe heb je het kunnen doen?

132
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
Had je geen medelijden
met je slachtoffers?”

133
00:07:26,000 --> 00:07:29,000
Dit waren hele intieme moorden—
hij wurgde zijn slachtoffers.

134
00:07:29,710 --> 00:07:32,000
En de wurger antwoordt zakelijk:

135
00:07:32,000 --> 00:07:37,000
“Oh nee, als ik hun angst had gevoeld,
had ik het niet gekund.

136
00:07:37,000 --> 00:07:43,000
Dat deel van mij moest ik uitzetten.
Dat deel van mij moest ik uitzetten.”

137
00:07:43,000 --> 00:07:48,000
Dat vind ik echt verontrustend.

138
00:07:49,000 --> 00:07:53,150
Op een bepaalde manier, heb ik nagedacht
over dat deel van ons uitzetten.

139
00:07:53,150 --> 00:07:55,590
Als we op onszelf gericht
met iets bezig zijn,

140
00:07:55,590 --> 00:07:59,000
dan zetten we dat deel van ons uit
als er een ander is.

141
00:07:59,450 --> 00:08:05,000
Denk eens aan boodschappen doen
en aan de mogelijkheden

142
00:08:05,000 --> 00:08:07,710
van consumeren met mededogen.

143
00:08:08,000 --> 00:08:10,820
Op dit moment,
zoals Bill MDonough heeft uitgewezen

144
00:08:12,000 --> 00:08:16,000
hebben de dingen die we kopen
en gebruiken verborgen gevolgen,

145
00:08:16,000 --> 00:08:19,000
We zijn allemaal onwetende slachtoffers
van een collectieve blinde vlek.

146
00:08:20,000 --> 00:08:22,000
We hebben het niet door
en we hebben dat niet door:

147
00:08:23,000 --> 00:08:29,000
welke giftige moleculen worden uitgewasemd
door het vloerkleed of de stoelbekleding.

148
00:08:30,000 --> 00:08:35,000
En we weten niet of die stof
een technologische

149
00:08:35,000 --> 00:08:39,000
of productievoedingsstof is;
kan het opnieuw gebruikt worden

150
00:08:39,000 --> 00:08:41,000
of belandt het zo op de vuilnisbelt?
Oftewel:

151
00:08:41,000 --> 00:08:46,000
we zijn ons onbewust van de gevolgen
voor de ecologie en de volksgezondheid

152
00:08:47,000 --> 00:08:50,000
en de sociale
en economische rechtvaardigheid

153
00:08:50,000 --> 00:08:52,000
van de dingen die we kopen en gebruiken.

154
00:08:54,000 --> 00:08:58,000
Op een bepaalde manier is de kamer zelf
de olifant in de kamer

155
00:08:58,000 --> 00:09:02,000
maar zien wij het niet.
We zijn slachtoffers geworden

156
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
van een systeem dat ons in een andere richting wijst.
Denk eens na over het volgende.

157
00:09:06,000 --> 00:09:09,000
Er is een prachtig boek met de titel

158
00:09:10,000 --> 00:09:12,000
Spullen. Het Verborgen Leven
van Alledaagse Dingen.

159
00:09:13,000 --> 00:09:16,000
Het gaat over de achtergrond
van zoiets als een T-shirt.

160
00:09:16,000 --> 00:09:19,000
Het gaat over waar de katoen werd verbouwd

161
00:09:19,000 --> 00:09:21,000
en de gebruikte kunstmest en de gevolgen

162
00:09:21,000 --> 00:09:25,000
voor de grond. Er wordt,
bijvoorbeeld, verteld

163
00:09:25,000 --> 00:09:28,000
dat katoen zich moeilijk laat kleuren
met textielverf;

164
00:09:28,000 --> 00:09:31,000
ongeveer 60 procent
spoelt weg in het afvalwater.

165
00:09:31,000 --> 00:09:34,000
En het is algemeen bekend
onder epidemiologen dat kinderen

166
00:09:34,000 --> 00:09:39,000
die in de buurt van textielfabrieken wonen
een grotere kans op leukemie hebben.

167
00:09:40,000 --> 00:09:44,000
Het bedrijf Bennett and Company,
dat levert aan Polo.com

168
00:09:45,000 --> 00:09:50,000
en aan Victoria's Secret, heeft omdat
hun directeur zich hiervan bewust is,

169
00:09:51,000 --> 00:09:55,000
in China een joint venture
met hun verfindustrie gevormd

170
00:09:55,000 --> 00:09:57,000
om er zeker van te zijn dat hun afvalwater

171
00:09:57,000 --> 00:10:01,000
deugt voordat het weer terugkeert
bij het grondwater.

172
00:10:01,000 --> 00:10:05,000
Op dit moment kunnen wij niet kiezen
voor het eerlijke T-shirt

173
00:10:06,000 --> 00:10:10,000
in plaats van het niet-eerlijke.
Wat is er nodig om dat wel te kunnen?

174
00:10:13,000 --> 00:10:16,000
Daarover heb ik nagedacht.
Om te beginnen is er

175
00:10:16,000 --> 00:10:21,000
een nieuwe elektronische labeltechniek
waarmee elke winkel

176
00:10:21,000 --> 00:10:25,000
de volledige geschiedenis kan achterhalen
van ieder product op zijn schappen.

177
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
Je kan het terugvolgen tot aan de fabriek.
Zodra je het kunt terugvolgen

178
00:10:28,000 --> 00:10:32,000
naar de fabriek kun je dus ook kijken
naar de fabricageprocessen

179
00:10:32,000 --> 00:10:36,000
die gebruikt zijn om het product te maken,
en als die eerlijk zijn

180
00:10:36,000 --> 00:10:40,000
kun je dat op het label zetten.
Of als het niet zo eerlijk is

181
00:10:40,000 --> 00:10:44,000
kun je vandaag de dag in elke winkel

182
00:10:44,000 --> 00:10:47,000
een barcode scannen

183
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
die je naar een website doorstuurt.

184
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
Dat is er al
voor mensen met pinda-allergie.

185
00:10:52,000 --> 00:10:54,000
Die site kan je
over dat voorwerp vertellen.

186
00:10:55,000 --> 00:10:56,000
Oftewel: bij de aankoop

187
00:10:56,000 --> 00:11:00,000
zouden we een keuze kunnen maken
vanuit medeleven.

188
00:11:00,000 --> 00:11:06,000
In communicatiewetenschappen
wordt wel eens gezegd:

189
00:11:06,000 --> 00:11:09,000
uiteindelijk zal iedereen alles weten.

190
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
En de vraag is: Zal het wat uitmaken?

191
00:11:13,000 --> 00:11:16,000
Enige tijd geleden toen ik voor de New York Times werkte,

192
00:11:17,000 --> 00:11:19,000
dat was in de 80-er jaren, schreef ik een artikel

193
00:11:19,000 --> 00:11:21,000
over wat destijds een nieuw probleem was in New York—

194
00:11:21,000 --> 00:11:23,000
dak- en thuislozen op straat.

195
00:11:23,000 --> 00:11:27,000
En ik liep een paar weken mee met medewerkers van de sociale dienst,

196
00:11:27,000 --> 00:11:30,000
die zich met de daklozen bezig hielden. En ik ontdekte dat de thuislozen

197
00:11:30,000 --> 00:11:35,000
door hun ogen gezien eigenlijk allemaal psychiatrische patiënten waren

198
00:11:35,000 --> 00:11:39,000
die nergens anders naartoe konden. De meesten hadden een diagnose. Het maakte me—

199
00:11:40,000 --> 00:11:43,000
het schudde me wakker uit de trance van de stad waar,

200
00:11:44,000 --> 00:11:47,000
wanneer we een dakloze passeren en vanuit onze ooghoeken zien,

201
00:11:47,000 --> 00:11:50,000
aan de rand van ons zicht, aan de rand blijft.

202
00:11:52,000 --> 00:11:54,000
We zien het niet en daarom handelen we niet.

203
00:11:57,000 --> 00:12:02,000
Niet lang daarna—het was een vrijdag—aan het eind van de dag,

204
00:12:02,000 --> 00:12:05,000
liep ik naar beneden de metro in. Het was spitsuur

205
00:12:05,000 --> 00:12:07,000
en duizenden mensen stroomden de trappen af.

206
00:12:07,000 --> 00:12:09,000
En opeens, terwijl ik de trappen afliep,

207
00:12:09,000 --> 00:12:12,000
merkte ik dat er een man langs de kant lag,

208
00:12:12,000 --> 00:12:16,000
zonder hemd, bewegingsloos, en de mensen stapten gewoon over hem heen—

209
00:12:17,000 --> 00:12:18,000
honderden en honderden mensen.

210
00:12:19,000 --> 00:12:22,000
En omdat mijn stadstrance een beetje was afgezwakt,

211
00:12:23,000 --> 00:12:26,000
stopte ik om uit te zoeken wat er mis was.

212
00:12:27,000 --> 00:12:29,000
Zodra ik stopte kwamen er meteen nog een half dozijn mensen

213
00:12:30,000 --> 00:12:31,000
om dezelfde man staan.

214
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
En we ontdekten dat hij Spaans sprak, hij sprak geen Engels,

215
00:12:34,000 --> 00:12:39,000
hij had geen geld, had dagen over straat gezworven, uitgehongerd,

216
00:12:39,000 --> 00:12:40,000
en hij is flauw gevallen van honger.

217
00:12:40,000 --> 00:12:42,000
Meteen ging er iemand sinaasappelsap halen,

218
00:12:42,000 --> 00:12:44,000
iemand bracht een hotdog, iemand haalde er een metro-beveiliger erbij.

219
00:12:45,000 --> 00:12:48,000
Die man stond zo weer op zijn benen.

220
00:12:48,000 --> 00:12:52,000
En alles wat er nodig was, was de simpele daad van opmerken.

221
00:12:53,000 --> 00:12:54,000
Daarom ben ik optimistisch.

222
00:12:54,000 --> 00:12:55,000
Dank u wel

223
00:12:55,000 --> 00:12:57,000
(Applaus)