WEBVTT 00:00:01.000 --> 00:00:04.480 Ik ben getroffen door wat een van de impliciete thema's van TED is, 00:00:04.480 --> 00:00:05.566 compassie, 00:00:05.566 --> 00:00:10.332 in de zeer ontroerende voorbeelden die we net zagen: 00:00:10.332 --> 00:00:13.000 hiv in Afrika, President Clinton gisteravond. 00:00:13.000 --> 00:00:18.000 Ik zou daarover graag wat collateraal denken, zogezegd, 00:00:18.000 --> 00:00:23.000 over compassie en dat van het mondiale naar het persoonlijke brengen. 00:00:23.000 --> 00:00:25.000 Ik ben een psycholoog, maar wees gerust, 00:00:25.000 --> 00:00:26.000 ik zal het netjes houden. NOTE Paragraph 00:00:27.000 --> 00:00:31.000 (gelach) NOTE Paragraph 00:00:32.000 --> 00:00:34.000 Een belangrijk onderzoek 00:00:34.000 --> 00:00:38.000 aan het Princeton Theologisch Seminarie 00:00:39.000 --> 00:00:42.000 over waarom we als we veel kansen hebben om te helpen, 00:00:42.000 --> 00:00:45.000 we dat soms wel en soms niet doen. 00:00:46.000 --> 00:00:49.000 Aan een paar studenten van het Princeton Theologisch Seminarie 00:00:50.000 --> 00:00:54.000 werd gezegd dat ze een oefenpreek moesten geven 00:00:54.000 --> 00:00:57.000 en ieder kreeg een onderwerp voor de preek. 00:00:57.000 --> 00:01:00.000 De helft van die studenten kreeg als onderwerp 00:01:00.000 --> 00:01:02.000 de parabel van de Barmhartige Samaritaan: 00:01:02.000 --> 00:01:04.000 de man die stilhield om hulp te bieden 00:01:05.000 --> 00:01:07.000 aan de vreemdeling in nood langs de weg. 00:01:07.000 --> 00:01:10.000 De andere helft kreeg willekeurige Bijbelthema's 00:01:10.000 --> 00:01:13.000 Toen werden ze om beurten naar een ander gebouw gestuurd 00:01:14.000 --> 00:01:15.000 om hun preek te geven. 00:01:15.000 --> 00:01:18.000 Onderweg naar het andere gebouw kwam iedere student 00:01:18.000 --> 00:01:21.000 langs een man die voorovergebogen stond te kreunen, 00:01:22.000 --> 00:01:26.000 duidelijk in nood verkerend. De vraag is: stopten ze om te helpen? NOTE Paragraph 00:01:26.000 --> 00:01:27.000 Nog interessanter is: 00:01:28.000 --> 00:01:31.000 maakte het wat uit of ze nadachten over het verhaal 00:01:31.000 --> 00:01:35.000 van de Barmhartige Samaritaan? Nee, helemaal niet. 00:01:36.000 --> 00:01:39.000 Of ze stopten om een vreemdeling in nood te helpen, 00:01:40.000 --> 00:01:43.000 werd bepaald door hoeveel haast ze dachten te hebben— 00:01:44.000 --> 00:01:48.000 of ze dachten dat ze te laat waren, 00:01:48.000 --> 00:01:49.000 of ze opgeslokt waren door waarover ze gingen vertellen. 00:01:50.000 --> 00:01:52.000 Ik denk dat dat het dilemma van ons leven is: 00:01:53.000 --> 00:01:57.000 we grijpen niet iedere gelegenheid aan om te helpen, 00:01:57.000 --> 00:02:00.000 omdat onze focus verkeerd gericht is. NOTE Paragraph 00:02:00.000 --> 00:02:03.000 Een nieuw vak in de hersenwetenschap is sociale neurowetenschap. 00:02:04.000 --> 00:02:08.000 Die bestudeert de hersencircuits van twee mensen 00:02:08.000 --> 00:02:10.000 die geactiveerd worden tijdens hun interactie. 00:02:10.000 --> 00:02:14.000 Het nieuwe denken over compassie in sociale neurowetenschap 00:02:14.000 --> 00:02:18.000 is dat we standaard aangelegd zijn om te helpen. 00:02:18.000 --> 00:02:22.000 Dat wil zeggen: als we aandacht geven aan anderen 00:02:23.000 --> 00:02:26.000 leven we ons automatisch in, voelen we automatisch mee met ze. 00:02:27.000 --> 00:02:29.000 Recent ontdekte spiegelneuronen 00:02:29.000 --> 00:02:33.000 activeren in ons brein precies die gebieden, 00:02:33.000 --> 00:02:37.000 die in het brein van de ander actief zijn. We voelen automatisch mee. 00:02:37.000 --> 00:02:41.000 Als die persoon in nood verkeert, als die persoon lijdt, 00:02:42.000 --> 00:02:46.000 dan zijn we automatisch bereid te helpen. Althans, dat is de stelling. NOTE Paragraph 00:02:46.000 --> 00:02:49.000 Maar dan is de vraag: waarom doen we het niet? 00:02:49.000 --> 00:02:51.000 Volgens mij gaat het om een spectrum 00:02:52.000 --> 00:02:54.000 dat loopt van volledige zelf-absorbtie 00:02:55.000 --> 00:02:57.000 naar inlevingsvermogen, naar meevoelen en naar mededogen. 00:02:57.000 --> 00:03:01.000 Het is een simpel feit dat als we in onszelf gekeerd zijn, 00:03:02.000 --> 00:03:05.000 als we in beslag genomen worden door de dagelijkse zorgen, 00:03:05.000 --> 00:03:08.000 dan merken we de ander niet volkomen op. 00:03:08.000 --> 00:03:10.000 En dit verschil tussen aandacht voor onszelf en de ander 00:03:10.000 --> 00:03:11.000 is soms heel subtiel. NOTE Paragraph 00:03:11.000 --> 00:03:15.000 Laatst zat ik mijn belastingformulieren in te vullen en op het punt 00:03:15.000 --> 00:03:17.000 waar ik al mijn schenkingen opnoemde 00:03:18.000 --> 00:03:21.000 kreeg ik een openbaring. Toen ik bij mijn donatie 00:03:21.000 --> 00:03:24.000 aan de Seva-stichting kwam viel het me op dat ik dacht, 00:03:24.000 --> 00:03:26.000 tjonge, wat zou mijn vriend Larry Brilliant blij zijn 00:03:27.000 --> 00:03:28.000 dat ik geld gaf aan Seva. 00:03:28.000 --> 00:03:31.000 En toen besefte ik dat ik van geven 00:03:31.000 --> 00:03:35.000 een narcistische kick kreeg -- dat ik trots op mezelf was. 00:03:35.000 --> 00:03:40.000 Toen begon ik te denken aan de mensen in de Himalaya 00:03:40.000 --> 00:03:42.000 wier oogziekten konden worden genezen, en ik besefte 00:03:43.000 --> 00:03:46.000 dat ik van van deze narcistische zelfgerichtheid 00:03:47.000 --> 00:03:50.000 naar altruistisch plezier bewoog, naar mezelf goed voelen 00:03:50.000 --> 00:03:54.000 voor de mensen die werden geholpen. Volgens mij is dat een motivator. NOTE Paragraph 00:03:54.000 --> 00:03:57.000 Maar dit onderscheid tussen de aandacht richten op onszelf 00:03:57.000 --> 00:03:58.000 en de aandacht richten op anderen 00:03:58.000 --> 00:04:01.000 is iets waar we echt op moeten letten. 00:04:01.000 --> 00:04:04.000 Op een bepaalde manier zie je het ook bij het daten: 00:04:05.000 --> 00:04:08.000 Ik zat laatst in een sushi-restaurant en daar hoorde ik 00:04:08.000 --> 00:04:11.000 twee vrouwen praten over de broer van één van hen 00:04:12.000 --> 00:04:15.000 die nog alleen was. En die vrouw zegt: 00:04:15.000 --> 00:04:17.000 “Mijn broer krijgt maar geen verkering, 00:04:17.000 --> 00:04:19.000 dus nu probeert hij speed dating.” Weten jullie wat speed dating is? 00:04:19.000 --> 00:04:23.000 Vrouwen zitten aan tafels en mannen gaan van tafel naar tafel 00:04:23.000 --> 00:04:26.000 en er is een klok en een bel en na vijf minuten, bingo, 00:04:27.000 --> 00:04:29.000 einde gesprek en dan kan de vrouw beslissen 00:04:29.000 --> 00:04:33.000 of ze haar visitekaartje of email-adres aan die man geeft 00:04:33.000 --> 00:04:35.000 voor een vervolg. En die vrouw zegt: 00:04:35.000 --> 00:04:39.000 “Mijn broer heeft nog nooit een kaartje gehad. En ik weet precies waarom. 00:04:39.000 --> 00:04:44.000 Vanaf het moment dat hij gaat zitten, begint non-stop hij over zichzelf te kletsen 00:04:44.000 --> 00:04:45.000 hij vraagt nooit naar over de vrouw.” NOTE Paragraph 00:04:46.000 --> 00:04:51.000 En ik deed wat onderzoek in de Sunday Styles-sectie 00:04:51.000 --> 00:04:54.000 van de New York Times, en bekeek de achtergrondverhalen over huwelijken— 00:04:54.000 --> 00:04:57.000 omdat ze zeer interessant zijn—en daar kwam ik bij het huwelijk 00:04:57.000 --> 00:05:00.000 van Alice Charney-Epstein. En zij zei 00:05:00.000 --> 00:05:02.000 dat toen zij aan het daten was 00:05:03.000 --> 00:05:05.000 ze de mensen aan een simpele test onderwierp. 00:05:06.000 --> 00:05:08.000 De test was: vanaf het moment dat ze samen zijn, 00:05:08.000 --> 00:05:11.000 hoe lang duurt het todat de man haar een vraag stelt 00:05:11.000 --> 00:05:13.000 met het woord ‘jij’ erin. 00:05:13.000 --> 00:05:17.000 En Epstein had het blijkbaar goed gedaan, vandaar het artikel. NOTE Paragraph 00:05:17.000 --> 00:05:18.000 (Gelach) NOTE Paragraph 00:05:18.000 --> 00:05:20.000 Nou dit is—het is een testje 00:05:20.000 --> 00:05:22.000 dat je kunt uitproberen op een feest. 00:05:22.000 --> 00:05:24.000 Hier bij TED zijn een goeie gelegenheden. 00:05:26.000 --> 00:05:29.000 In de Harvard Buisiness Review stond onlangs een artikel genaamd 00:05:29.000 --> 00:05:32.000 “Het Menselijke Moment,” over hoe je écht contact kunt maken 00:05:32.000 --> 00:05:35.000 met iemand op je werk. En ze zeiden, nou ja, 00:05:35.000 --> 00:05:38.000 het belangrijkste is dat je je BlackBerry uitzet, 00:05:39.000 --> 00:05:42.000 je laptop dichtdoet, stopt met dagdromen 00:05:43.000 --> 00:05:45.000 en iemand je volledige aandacht geeft. 00:05:46.000 --> 00:05:50.000 Er is een nieuw woord in de Engelse taal 00:05:51.000 --> 00:05:54.000 voor het moment dat iemand opeens zijn BlackBerry open klapt 00:05:54.000 --> 00:05:57.000 of zijn gsm beantwoordt en wij niet meer lijken te bestaan. 00:05:58.000 --> 00:06:02.000 Het woord is ‘pizzled’: het is een combinatie van ‘puzzled’ en ‘pissed off’. NOTE Paragraph 00:06:02.000 --> 00:06:05.000 (verbaasd en kwaad) (Gelach) NOTE Paragraph 00:06:05.000 --> 00:06:11.000 Het klopt wel goed, vind ik. Het is onze empathie, onze ontvankelijkheid 00:06:12.000 --> 00:06:15.000 dat ons onderscheidt van Machiavellisten of sociopaten. 00:06:15.000 --> 00:06:20.000 Ik heb een zwager die expert is in horror en terreur— 00:06:20.000 --> 00:06:23.000 hij schreef de geannoteerde Dracula, de Essential Frankenstein— 00:06:23.000 --> 00:06:24.000 hij had een opleiding als Chaucer-scholier, 00:06:24.000 --> 00:06:26.000 maar was is geboren in Transylvanië 00:06:26.000 --> 00:06:28.000 waardoor hij een beetje anders is vermoed ik. 00:06:28.000 --> 00:06:32.000 Dus mijn zwager, Leonard, 00:06:32.000 --> 00:06:34.000 besloot een boek te schrijven over een seriemoordenaar. 00:06:34.000 --> 00:06:37.000 Dit is een man die deze hele buurt terroriseerde, 00:06:38.000 --> 00:06:40.000 vele jaren geleden. Hij stond bekend als de wurger van Santa Cruz. 00:06:41.000 --> 00:06:45.000 En voordat hij was gearresteerd had hij zijn grootouders, 00:06:45.000 --> 00:06:48.000 zijn moeder en vijf medestudenten aan de universiteit van Santa Cruz vermoord. NOTE Paragraph 00:06:49.000 --> 00:06:51.000 Dus mijn zwager gaat die moordenaar interviewen 00:06:52.000 --> 00:06:54.000 en tijdens de ontmoeting beseft hij 00:06:54.000 --> 00:06:55.000 dat deze man echt heel eng is. 00:06:56.000 --> 00:06:58.000 Om te beginnen is hij ruim 2 meter lang. 00:06:58.000 --> 00:07:01.000 Maar dat is niet het meest angstaanjagende van hem. 00:07:01.000 --> 00:07:06.000 Het engste is dat zijn IQ 160 is: een echt genie. 00:07:07.000 --> 00:07:11.000 Maar er bestaat geen enkel verband tussen IQ en inlevingsvermogen, 00:07:11.000 --> 00:07:12.000 invoelen van de andere persoon. 00:07:13.000 --> 00:07:15.000 Die worden bestuurd door verschillende delen van het brein. NOTE Paragraph 00:07:16.000 --> 00:07:18.000 Uiteindelijk vindt mijn zwager de moed 00:07:19.000 --> 00:07:21.000 om de vraag te stellen waarop hij echt het antwoord wil weten. 00:07:21.000 --> 00:07:24.000 En die is: “Hoe heeft u het kunnen doen?… 00:07:24.000 --> 00:07:26.000 …Voelde u geen medelijden met uw slachtoffers?” 00:07:26.000 --> 00:07:29.000 Dit waren hele intieme moorden—hij wurgde zijn slachtoffers. 00:07:30.000 --> 00:07:32.000 En de wurger antwoordt zakelijk: 00:07:32.000 --> 00:07:37.000 “Oh nee, als ik hun angst had gevoeld had ik het niet gekund… 00:07:37.000 --> 00:07:43.000 …Dat deel van mij moest ik uitzetten. Dat deel van mij moest ik uitzetten.” NOTE Paragraph 00:07:43.000 --> 00:07:48.000 En ik denk dat dit echt zorgwekkend is. 00:07:49.000 --> 00:07:53.000 En op een bepaalde manier, ik heb eens nagedacht over dat deel van ons uitzetten. 00:07:53.000 --> 00:07:55.000 Wanneer we op onszelf gericht met iets bezig zijn 00:07:56.000 --> 00:07:59.000 dan zetten we dat deel van ons uit als er een ander persoon is. 00:08:00.000 --> 00:08:05.000 Denk eens aan boodschappen doen en aan de mogelijkheden 00:08:05.000 --> 00:08:07.000 van consumeren met mededogen. 00:08:08.000 --> 00:08:10.000 Zoals Bill MDonough heeft uitgewezen 00:08:12.000 --> 00:08:16.000 hebben de dingen die we kopen en gebruiken verborgen gevolgen, 00:08:16.000 --> 00:08:19.000 We zijn allemaal onwetende slachtoffers van een collectieve blinde vlek. 00:08:20.000 --> 00:08:22.000 We hebben het niet door en we hebben niet door dat we niet doorhebben 00:08:23.000 --> 00:08:29.000 welke giftige moleculen door het vloerkleed of de stoelbekleding uitgegeven worden. 00:08:30.000 --> 00:08:35.000 En we weten niet of die stof een technologische 00:08:35.000 --> 00:08:39.000 of productievoedingsstof is; het kan opnieuw gebruikt worden 00:08:39.000 --> 00:08:41.000 of het belandt gewoon op de vuilnisbelt. Met andere woorden: 00:08:41.000 --> 00:08:46.000 we zijn ons onbewust van de gevolgen voor de ecologie en de volksgezondheid 00:08:47.000 --> 00:08:50.000 en de sociale en economische rechtvaardigheid 00:08:50.000 --> 00:08:52.000 van de dingen die we kopen en gebruiken. 00:08:54.000 --> 00:08:58.000 Op een bepaalde manier is de kamer zelf is de olifant in de kamer 00:08:58.000 --> 00:09:02.000 maar zijn wij het niet. En we worden slachtoffers 00:09:02.000 --> 00:09:05.000 van een systeem dat ons in een andere richting wijst. Denk eens na over het volgende. NOTE Paragraph 00:09:06.000 --> 00:09:09.000 Er is een prachtig boek met de titel 00:09:10.000 --> 00:09:12.000 Spullen. Het Verborgen Leven van Alledaagse Dingen. 00:09:13.000 --> 00:09:16.000 En het verhaalt over de achtergrond van zoiets als een T-shirt. 00:09:16.000 --> 00:09:19.000 En het vertelt waar de katoen werd verbouwd 00:09:19.000 --> 00:09:21.000 en de kunstmest die werd gebruikt en de gevolgen daarvan 00:09:21.000 --> 00:09:25.000 voor de grond. En het vertelt, bijvoorbeeld, 00:09:25.000 --> 00:09:28.000 dat katoen zich moeilijk laat kleuren met textielverf; 00:09:28.000 --> 00:09:31.000 ongeveer 60 procent wast weer los in het afvalwater. 00:09:31.000 --> 00:09:34.000 En het is algemeen bekend onder epidemiologen dat kinderen 00:09:34.000 --> 00:09:39.000 die in de buurt van textielfabrieken wonen een grotere kans op leukemie hebben. 00:09:40.000 --> 00:09:44.000 Het bedrijf Bennett and Company levert aan Polo.com en aan 00:09:45.000 --> 00:09:50.000 Victoria's Secret—ze, omdat daar een directeur zit die zich hiervan bewust is, 00:09:51.000 --> 00:09:55.000 hebben in China een joint venture met hun verfindustrie gevormd 00:09:55.000 --> 00:09:57.000 om er zeker van te zijn dat hun afvalwater 00:09:57.000 --> 00:10:01.000 deugt voordat het weer terugkeert bij het grondwater 00:10:01.000 --> 00:10:05.000 Op dit moment kunnen wij niet kiezen voor het eerlijke T-shirt 00:10:06.000 --> 00:10:10.000 in plaats van het niet-eerlijke. Wat is er nodig om dat wel te kunnen? NOTE Paragraph 00:10:13.000 --> 00:10:16.000 Daar heb ik over nagedacht. Om te beginnen 00:10:16.000 --> 00:10:21.000 is er een nieuwe elektronische labeltechnologie waarmee elke winkel 00:10:21.000 --> 00:10:25.000 de volledige geschiedenis van ieder product op de schappen in die winkel kan achterhalen. 00:10:26.000 --> 00:10:28.000 Je kan het terugvolgen tot aan de fabriek. Zodra je het kunt terugvolgen 00:10:28.000 --> 00:10:32.000 naar de fabriek kan je dus ook kijken naar de fabricageprocessen 00:10:32.000 --> 00:10:36.000 die gebruikt zijn om het product te maken en als die eerlijk zijn 00:10:36.000 --> 00:10:40.000 kun je dat op het label zetten. Of als het niet zo eerlijk is 00:10:40.000 --> 00:10:44.000 kun je vandaag de dag in elke winkel 00:10:44.000 --> 00:10:47.000 een barcode scannen 00:10:47.000 --> 00:10:49.000 die je naar een website doorstuurt. 00:10:49.000 --> 00:10:51.000 Dat is er al voor mensen met pinda-allergie. 00:10:52.000 --> 00:10:54.000 Die website kan je dan meer vertellen over dat voorwerp. 00:10:55.000 --> 00:10:56.000 In andere woorden: bij de aankoop 00:10:56.000 --> 00:11:00.000 kunnen we een keuze maken vanuit medeleven. NOTE Paragraph 00:11:00.000 --> 00:11:06.000 In communicatiewetenschappen wordt wel eens gezegd: 00:11:06.000 --> 00:11:09.000 uiteindelijk zal iedereen alles weten. 00:11:09.000 --> 00:11:11.000 En de vraag is: Zal het wat uitmaken? 00:11:13.000 --> 00:11:16.000 Enige tijd geleden toen ik voor de New York Times werkte, 00:11:17.000 --> 00:11:19.000 dat was in de 80-er jaren, schreef ik een artikel 00:11:19.000 --> 00:11:21.000 over wat destijds een nieuw probleem was in New York— 00:11:21.000 --> 00:11:23.000 dak- en thuislozen op straat. 00:11:23.000 --> 00:11:27.000 En ik liep een paar weken mee met medewerkers van de sociale dienst, 00:11:27.000 --> 00:11:30.000 die zich met de daklozen bezig hielden. En ik ontdekte dat de thuislozen 00:11:30.000 --> 00:11:35.000 door hun ogen gezien eigenlijk allemaal psychiatrische patiënten waren 00:11:35.000 --> 00:11:39.000 die nergens anders naartoe konden. De meesten hadden een diagnose. Het maakte me— 00:11:40.000 --> 00:11:43.000 het schudde me wakker uit de trance van de stad waar, 00:11:44.000 --> 00:11:47.000 wanneer we een dakloze passeren en vanuit onze ooghoeken zien, 00:11:47.000 --> 00:11:50.000 aan de rand van ons zicht, aan de rand blijft. 00:11:52.000 --> 00:11:54.000 We zien het niet en daarom handelen we niet. NOTE Paragraph 00:11:57.000 --> 00:12:02.000 Niet lang daarna—het was een vrijdag—aan het eind van de dag, 00:12:02.000 --> 00:12:05.000 liep ik naar beneden de metro in. Het was spitsuur 00:12:05.000 --> 00:12:07.000 en duizenden mensen stroomden de trappen af. 00:12:07.000 --> 00:12:09.000 En opeens, terwijl ik de trappen afliep, 00:12:09.000 --> 00:12:12.000 merkte ik dat er een man langs de kant lag, 00:12:12.000 --> 00:12:16.000 zonder hemd, bewegingsloos, en de mensen stapten gewoon over hem heen— 00:12:17.000 --> 00:12:18.000 honderden en honderden mensen. 00:12:19.000 --> 00:12:22.000 En omdat mijn stadstrance een beetje was afgezwakt, 00:12:23.000 --> 00:12:26.000 stopte ik om uit te zoeken wat er mis was. 00:12:27.000 --> 00:12:29.000 Zodra ik stopte kwamen er meteen nog een half dozijn mensen 00:12:30.000 --> 00:12:31.000 om dezelfde man staan. 00:12:32.000 --> 00:12:34.000 En we ontdekten dat hij Spaans sprak, hij sprak geen Engels, 00:12:34.000 --> 00:12:39.000 hij had geen geld, had dagen over straat gezworven, uitgehongerd, 00:12:39.000 --> 00:12:40.000 en hij is flauw gevallen van honger. 00:12:40.000 --> 00:12:42.000 Meteen ging er iemand sinaasappelsap halen, 00:12:42.000 --> 00:12:44.000 iemand bracht een hotdog, iemand haalde er een metro-beveiliger erbij. 00:12:45.000 --> 00:12:48.000 Die man stond zo weer op zijn benen. 00:12:48.000 --> 00:12:52.000 En alles wat er nodig was, was de simpele daad van opmerken. 00:12:53.000 --> 00:12:54.000 Daarom ben ik optimistisch. NOTE Paragraph 00:12:54.000 --> 00:12:55.000 Dank u wel NOTE Paragraph 00:12:55.000 --> 00:12:57.000 (Applaus)