1
00:00:01,000 --> 00:00:04,480
Ik ben getroffen door wat
een van de impliciete thema's van TED is,

2
00:00:04,480 --> 00:00:05,566
compassie,

3
00:00:05,566 --> 00:00:10,332
in de zeer ontroerende voorbeelden
die we net zagen:

4
00:00:10,332 --> 00:00:13,000
hiv in Afrika,
President Clinton gisteravond.

5
00:00:13,000 --> 00:00:18,000
Ik zou daarover graag
wat collateraal denken, zogezegd,

6
00:00:18,000 --> 00:00:23,000
over compassie en dat van het mondiale
naar het persoonlijke brengen.

7
00:00:23,000 --> 00:00:25,000
Ik ben een psycholoog, maar wees gerust,

8
00:00:25,000 --> 00:00:26,000
ik zal het netjes houden.

9
00:00:27,000 --> 00:00:31,000
(gelach)

10
00:00:32,000 --> 00:00:34,000
Een belangrijk onderzoek

11
00:00:34,000 --> 00:00:38,000
aan het Princeton Theologisch Seminarie

12
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
over waarom we
als we veel kansen hebben om te helpen,

13
00:00:42,000 --> 00:00:45,000
we dat soms wel en soms niet doen.

14
00:00:46,000 --> 00:00:49,000
Aan een paar studenten
van het Princeton Theologisch Seminarie

15
00:00:50,000 --> 00:00:54,000
werd gezegd dat ze
een oefenpreek moesten geven

16
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
en ieder kreeg
een onderwerp voor de preek.

17
00:00:57,000 --> 00:01:00,000
De helft van die studenten
kreeg als onderwerp

18
00:01:00,000 --> 00:01:02,000
de parabel van de Barmhartige Samaritaan:

19
00:01:02,000 --> 00:01:04,000
de man die stilhield om hulp te bieden

20
00:01:05,000 --> 00:01:07,000
aan de vreemdeling in nood langs de weg.

21
00:01:07,000 --> 00:01:10,000
De andere helft
kreeg willekeurige Bijbelthema's

22
00:01:10,000 --> 00:01:13,000
Toen werden ze om beurten
naar een ander gebouw gestuurd

23
00:01:14,000 --> 00:01:15,000
om hun preek te geven.

24
00:01:15,000 --> 00:01:18,000
Onderweg naar het andere gebouw
kwam iedere student

25
00:01:18,000 --> 00:01:21,000
langs een man
die voorovergebogen stond te kreunen,

26
00:01:22,000 --> 00:01:26,000
duidelijk in nood verkerend.
De vraag is: stopten ze om te helpen?

27
00:01:26,000 --> 00:01:27,000
Nog interessanter is:

28
00:01:28,000 --> 00:01:31,000
maakte het wat uit
of ze nadachten over het verhaal

29
00:01:31,000 --> 00:01:35,000
van de Barmhartige Samaritaan?
Nee, helemaal niet.

30
00:01:36,000 --> 00:01:39,000
Of ze stopten
om een vreemdeling in nood te helpen,

31
00:01:40,000 --> 00:01:43,000
werd bepaald
door hoeveel haast ze dachten te hebben—

32
00:01:44,000 --> 00:01:48,000
of ze dachten dat ze te laat waren,

33
00:01:48,000 --> 00:01:49,000
of ze opgeslokt waren door
waarover ze gingen vertellen.

34
00:01:50,000 --> 00:01:52,000
Ik denk dat dat
het dilemma van ons leven is:

35
00:01:53,000 --> 00:01:57,000
we grijpen niet iedere gelegenheid aan
om te helpen,

36
00:01:57,000 --> 00:02:00,000
omdat onze focus verkeerd gericht is.

37
00:02:00,000 --> 00:02:03,000
Een nieuw vak in de hersenwetenschap
is sociale neurowetenschap.

38
00:02:04,000 --> 00:02:08,000
Die bestudeert de hersencircuits
van twee mensen

39
00:02:08,000 --> 00:02:10,000
die geactiveerd worden
tijdens hun interactie.

40
00:02:10,000 --> 00:02:14,000
Het nieuwe denken over compassie
in sociale neurowetenschap

41
00:02:14,000 --> 00:02:18,000
is dat we standaard aangelegd zijn
om te helpen.

42
00:02:18,000 --> 00:02:22,000
Dat wil zeggen:
als we aandacht geven aan anderen

43
00:02:23,000 --> 00:02:26,000
leven we ons automatisch in,
voelen we automatisch mee met ze.

44
00:02:27,000 --> 00:02:29,000
Recent ontdekte spiegelneuronen

45
00:02:29,000 --> 00:02:33,000
activeren in ons brein
precies die gebieden,

46
00:02:33,000 --> 00:02:37,000
die in het brein van de ander actief zijn.
We voelen automatisch mee.

47
00:02:37,000 --> 00:02:41,000
Als die persoon in nood verkeert,
als die persoon lijdt,

48
00:02:42,000 --> 00:02:46,000
dan zijn we automatisch bereid te helpen.
Althans, dat is de stelling.

49
00:02:46,000 --> 00:02:49,000
Maar dan is de vraag:
waarom doen we het niet?

50
00:02:49,000 --> 00:02:51,000
Volgens mij gaat het om een spectrum

51
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
dat loopt van volledige zelf-absorbtie

52
00:02:55,000 --> 00:02:57,000
naar inlevingsvermogen, naar meevoelen en naar mededogen.

53
00:02:57,000 --> 00:03:01,000
Het is een simpel feit dat als we in onszelf gekeerd zijn,

54
00:03:02,000 --> 00:03:05,000
als we in beslag genomen worden door de dagelijkse zorgen,

55
00:03:05,000 --> 00:03:08,000
dan merken we de ander niet volkomen op.

56
00:03:08,000 --> 00:03:10,000
En dit verschil tussen aandacht voor onszelf en de ander

57
00:03:10,000 --> 00:03:11,000
is soms heel subtiel.

58
00:03:11,000 --> 00:03:15,000
Laatst zat ik mijn belastingformulieren in te vullen en op het punt

59
00:03:15,000 --> 00:03:17,000
waar ik al mijn schenkingen opnoemde

60
00:03:18,000 --> 00:03:21,000
kreeg ik een openbaring. Toen ik bij mijn donatie

61
00:03:21,000 --> 00:03:24,000
aan de Seva-stichting kwam viel het me op dat ik dacht,

62
00:03:24,000 --> 00:03:26,000
tjonge, wat zou mijn vriend Larry Brilliant blij zijn

63
00:03:27,000 --> 00:03:28,000
dat ik geld gaf aan Seva.

64
00:03:28,000 --> 00:03:31,000
En toen besefte ik dat ik van geven

65
00:03:31,000 --> 00:03:35,000
een narcistische kick kreeg -- dat ik trots op mezelf was.

66
00:03:35,000 --> 00:03:40,000
Toen begon ik te denken aan de mensen in de Himalaya

67
00:03:40,000 --> 00:03:42,000
wier oogziekten konden worden genezen, en ik besefte

68
00:03:43,000 --> 00:03:46,000
dat ik van van deze narcistische zelfgerichtheid

69
00:03:47,000 --> 00:03:50,000
naar altruistisch plezier bewoog, naar mezelf goed voelen

70
00:03:50,000 --> 00:03:54,000
voor de mensen die werden geholpen. Volgens mij is dat een motivator.

71
00:03:54,000 --> 00:03:57,000
Maar dit onderscheid tussen de aandacht richten op onszelf

72
00:03:57,000 --> 00:03:58,000
en de aandacht richten op anderen

73
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
is iets waar we echt op moeten letten.

74
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
Op een bepaalde manier zie je het ook bij het daten:

75
00:04:05,000 --> 00:04:08,000
Ik zat laatst in een sushi-restaurant en daar hoorde ik

76
00:04:08,000 --> 00:04:11,000
twee vrouwen praten over de broer van één van hen

77
00:04:12,000 --> 00:04:15,000
die nog alleen was. En die vrouw zegt:

78
00:04:15,000 --> 00:04:17,000
“Mijn broer krijgt maar geen verkering,

79
00:04:17,000 --> 00:04:19,000
dus nu probeert hij speed dating.” Weten jullie wat speed dating is?

80
00:04:19,000 --> 00:04:23,000
Vrouwen zitten aan tafels en mannen gaan van tafel naar tafel

81
00:04:23,000 --> 00:04:26,000
en er is een klok en een bel en na vijf minuten, bingo,

82
00:04:27,000 --> 00:04:29,000
einde gesprek en dan kan de vrouw beslissen

83
00:04:29,000 --> 00:04:33,000
of ze haar visitekaartje of email-adres aan die man geeft

84
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
voor een vervolg. En die vrouw zegt:

85
00:04:35,000 --> 00:04:39,000
“Mijn broer heeft nog nooit een kaartje gehad. En ik weet precies waarom.

86
00:04:39,000 --> 00:04:44,000
Vanaf het moment dat hij gaat zitten, begint non-stop hij over zichzelf te kletsen

87
00:04:44,000 --> 00:04:45,000
hij vraagt nooit naar over de vrouw.”

88
00:04:46,000 --> 00:04:51,000
En ik deed wat onderzoek in de Sunday Styles-sectie

89
00:04:51,000 --> 00:04:54,000
van de New York Times, en bekeek de achtergrondverhalen over huwelijken—

90
00:04:54,000 --> 00:04:57,000
omdat ze zeer interessant zijn—en daar kwam ik bij het huwelijk

91
00:04:57,000 --> 00:05:00,000
van Alice Charney-Epstein. En zij zei

92
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
dat toen zij aan het daten was

93
00:05:03,000 --> 00:05:05,000
ze de mensen aan een simpele test onderwierp.

94
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
De test was: vanaf het moment dat ze samen zijn,

95
00:05:08,000 --> 00:05:11,000
hoe lang duurt het todat de man haar een vraag stelt

96
00:05:11,000 --> 00:05:13,000
met het woord ‘jij’ erin.

97
00:05:13,000 --> 00:05:17,000
En Epstein had het blijkbaar goed gedaan, vandaar het artikel.

98
00:05:17,000 --> 00:05:18,000
(Gelach)

99
00:05:18,000 --> 00:05:20,000
Nou dit is—het is een testje

100
00:05:20,000 --> 00:05:22,000
dat je kunt uitproberen op een feest.

101
00:05:22,000 --> 00:05:24,000
Hier bij TED zijn een goeie gelegenheden.

102
00:05:26,000 --> 00:05:29,000
In de Harvard Buisiness Review stond onlangs een artikel genaamd

103
00:05:29,000 --> 00:05:32,000
“Het Menselijke Moment,” over hoe je écht contact kunt maken

104
00:05:32,000 --> 00:05:35,000
met iemand op je werk. En ze zeiden, nou ja,

105
00:05:35,000 --> 00:05:38,000
het belangrijkste is dat je je BlackBerry uitzet,

106
00:05:39,000 --> 00:05:42,000
je laptop dichtdoet, stopt met dagdromen

107
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
en iemand je volledige aandacht geeft.

108
00:05:46,000 --> 00:05:50,000
Er is een nieuw woord in de Engelse taal

109
00:05:51,000 --> 00:05:54,000
voor het moment dat iemand opeens zijn BlackBerry open klapt

110
00:05:54,000 --> 00:05:57,000
of zijn gsm beantwoordt en wij niet meer lijken te bestaan.

111
00:05:58,000 --> 00:06:02,000
Het woord is ‘pizzled’: het is een combinatie van ‘puzzled’ en ‘pissed off’.

112
00:06:02,000 --> 00:06:05,000
(verbaasd en kwaad) (Gelach)

113
00:06:05,000 --> 00:06:11,000
Het klopt wel goed, vind ik. Het is onze empathie, onze ontvankelijkheid

114
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
dat ons onderscheidt van Machiavellisten of sociopaten.

115
00:06:15,000 --> 00:06:20,000
Ik heb een zwager die expert is in horror en terreur—

116
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
hij schreef de geannoteerde Dracula, de Essential Frankenstein—

117
00:06:23,000 --> 00:06:24,000
hij had een opleiding als Chaucer-scholier,

118
00:06:24,000 --> 00:06:26,000
maar was is geboren in Transylvanië

119
00:06:26,000 --> 00:06:28,000
waardoor hij een beetje anders is vermoed ik.

120
00:06:28,000 --> 00:06:32,000
Dus mijn zwager, Leonard,

121
00:06:32,000 --> 00:06:34,000
besloot een boek te schrijven over een seriemoordenaar.

122
00:06:34,000 --> 00:06:37,000
Dit is een man die deze hele buurt terroriseerde,

123
00:06:38,000 --> 00:06:40,000
vele jaren geleden. Hij stond bekend als de wurger van Santa Cruz.

124
00:06:41,000 --> 00:06:45,000
En voordat hij was gearresteerd had hij zijn grootouders,

125
00:06:45,000 --> 00:06:48,000
zijn moeder en vijf medestudenten aan de universiteit van Santa Cruz vermoord.

126
00:06:49,000 --> 00:06:51,000
Dus mijn zwager gaat die moordenaar interviewen

127
00:06:52,000 --> 00:06:54,000
en tijdens de ontmoeting beseft hij

128
00:06:54,000 --> 00:06:55,000
dat deze man echt heel eng is.

129
00:06:56,000 --> 00:06:58,000
Om te beginnen is hij ruim 2 meter lang.

130
00:06:58,000 --> 00:07:01,000
Maar dat is niet het meest angstaanjagende van hem.

131
00:07:01,000 --> 00:07:06,000
Het engste is dat zijn IQ 160 is: een echt genie.

132
00:07:07,000 --> 00:07:11,000
Maar er bestaat geen enkel verband tussen IQ en inlevingsvermogen,

133
00:07:11,000 --> 00:07:12,000
invoelen van de andere persoon.

134
00:07:13,000 --> 00:07:15,000
Die worden bestuurd door verschillende delen van het brein.

135
00:07:16,000 --> 00:07:18,000
Uiteindelijk vindt mijn zwager de moed

136
00:07:19,000 --> 00:07:21,000
om de vraag te stellen waarop hij echt het antwoord wil weten.

137
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
En die is: “Hoe heeft u het kunnen doen?…

138
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
…Voelde u geen medelijden met uw slachtoffers?”

139
00:07:26,000 --> 00:07:29,000
Dit waren hele intieme moorden—hij wurgde zijn slachtoffers.

140
00:07:30,000 --> 00:07:32,000
En de wurger antwoordt zakelijk:

141
00:07:32,000 --> 00:07:37,000
“Oh nee, als ik hun angst had gevoeld had ik het niet gekund…

142
00:07:37,000 --> 00:07:43,000
…Dat deel van mij moest ik uitzetten. Dat deel van mij moest ik uitzetten.”

143
00:07:43,000 --> 00:07:48,000
En ik denk dat dit echt zorgwekkend is.

144
00:07:49,000 --> 00:07:53,000
En op een bepaalde manier, ik heb eens nagedacht over dat deel van ons uitzetten.

145
00:07:53,000 --> 00:07:55,000
Wanneer we op onszelf gericht met iets bezig zijn

146
00:07:56,000 --> 00:07:59,000
dan zetten we dat deel van ons uit als er een ander persoon is.

147
00:08:00,000 --> 00:08:05,000
Denk eens aan boodschappen doen en aan de mogelijkheden

148
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
van consumeren met mededogen.

149
00:08:08,000 --> 00:08:10,000
Zoals Bill MDonough heeft uitgewezen

150
00:08:12,000 --> 00:08:16,000
hebben de dingen die we kopen en gebruiken verborgen gevolgen,

151
00:08:16,000 --> 00:08:19,000
We zijn allemaal onwetende slachtoffers van een collectieve blinde vlek.

152
00:08:20,000 --> 00:08:22,000
We hebben het niet door en we hebben niet door dat we niet doorhebben

153
00:08:23,000 --> 00:08:29,000
welke giftige moleculen door het vloerkleed of de stoelbekleding uitgegeven worden.

154
00:08:30,000 --> 00:08:35,000
En we weten niet of die stof een technologische

155
00:08:35,000 --> 00:08:39,000
of productievoedingsstof is; het kan opnieuw gebruikt worden

156
00:08:39,000 --> 00:08:41,000
of het belandt gewoon op de vuilnisbelt. Met andere woorden:

157
00:08:41,000 --> 00:08:46,000
we zijn ons onbewust van de gevolgen voor de ecologie en de volksgezondheid

158
00:08:47,000 --> 00:08:50,000
en de sociale en economische rechtvaardigheid

159
00:08:50,000 --> 00:08:52,000
van de dingen die we kopen en gebruiken.

160
00:08:54,000 --> 00:08:58,000
Op een bepaalde manier is de kamer zelf is de olifant in de kamer

161
00:08:58,000 --> 00:09:02,000
maar zijn wij het niet. En we worden slachtoffers

162
00:09:02,000 --> 00:09:05,000
van een systeem dat ons in een andere richting wijst. Denk eens na over het volgende.

163
00:09:06,000 --> 00:09:09,000
Er is een prachtig boek met de titel

164
00:09:10,000 --> 00:09:12,000
Spullen. Het Verborgen Leven van Alledaagse Dingen.

165
00:09:13,000 --> 00:09:16,000
En het verhaalt over de achtergrond van zoiets als een T-shirt.

166
00:09:16,000 --> 00:09:19,000
En het vertelt waar de katoen werd verbouwd

167
00:09:19,000 --> 00:09:21,000
en de kunstmest die werd gebruikt en de gevolgen daarvan

168
00:09:21,000 --> 00:09:25,000
voor de grond. En het vertelt, bijvoorbeeld,

169
00:09:25,000 --> 00:09:28,000
dat katoen zich moeilijk laat kleuren met textielverf;

170
00:09:28,000 --> 00:09:31,000
ongeveer 60 procent wast weer los in het afvalwater.

171
00:09:31,000 --> 00:09:34,000
En het is algemeen bekend onder epidemiologen dat kinderen

172
00:09:34,000 --> 00:09:39,000
die in de buurt van textielfabrieken wonen een grotere kans op leukemie hebben.

173
00:09:40,000 --> 00:09:44,000
Het bedrijf Bennett and Company levert aan Polo.com en aan

174
00:09:45,000 --> 00:09:50,000
Victoria's Secret—ze, omdat daar een directeur zit die zich hiervan bewust is,

175
00:09:51,000 --> 00:09:55,000
hebben in China een joint venture met hun verfindustrie gevormd

176
00:09:55,000 --> 00:09:57,000
om er zeker van te zijn dat hun afvalwater

177
00:09:57,000 --> 00:10:01,000
deugt voordat het weer terugkeert bij het grondwater

178
00:10:01,000 --> 00:10:05,000
Op dit moment kunnen wij niet kiezen voor het eerlijke T-shirt

179
00:10:06,000 --> 00:10:10,000
in plaats van het niet-eerlijke. Wat is er nodig om dat wel te kunnen?

180
00:10:13,000 --> 00:10:16,000
Daar heb ik over nagedacht. Om te beginnen

181
00:10:16,000 --> 00:10:21,000
is er een nieuwe elektronische labeltechnologie waarmee elke winkel

182
00:10:21,000 --> 00:10:25,000
de volledige geschiedenis van ieder product op de schappen in die winkel kan achterhalen.

183
00:10:26,000 --> 00:10:28,000
Je kan het terugvolgen tot aan de fabriek. Zodra je het kunt terugvolgen

184
00:10:28,000 --> 00:10:32,000
naar de fabriek kan je dus ook kijken naar de fabricageprocessen

185
00:10:32,000 --> 00:10:36,000
die gebruikt zijn om het product te maken en als die eerlijk zijn

186
00:10:36,000 --> 00:10:40,000
kun je dat op het label zetten. Of als het niet zo eerlijk is

187
00:10:40,000 --> 00:10:44,000
kun je vandaag de dag in elke winkel

188
00:10:44,000 --> 00:10:47,000
een barcode scannen

189
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
die je naar een website doorstuurt.

190
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
Dat is er al voor mensen met pinda-allergie.

191
00:10:52,000 --> 00:10:54,000
Die website kan je dan meer vertellen over dat voorwerp.

192
00:10:55,000 --> 00:10:56,000
In andere woorden: bij de aankoop

193
00:10:56,000 --> 00:11:00,000
kunnen we een keuze maken vanuit medeleven.

194
00:11:00,000 --> 00:11:06,000
In communicatiewetenschappen wordt wel eens gezegd:

195
00:11:06,000 --> 00:11:09,000
uiteindelijk zal iedereen alles weten.

196
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
En de vraag is: Zal het wat uitmaken?

197
00:11:13,000 --> 00:11:16,000
Enige tijd geleden toen ik voor de New York Times werkte,

198
00:11:17,000 --> 00:11:19,000
dat was in de 80-er jaren, schreef ik een artikel

199
00:11:19,000 --> 00:11:21,000
over wat destijds een nieuw probleem was in New York—

200
00:11:21,000 --> 00:11:23,000
dak- en thuislozen op straat.

201
00:11:23,000 --> 00:11:27,000
En ik liep een paar weken mee met medewerkers van de sociale dienst,

202
00:11:27,000 --> 00:11:30,000
die zich met de daklozen bezig hielden. En ik ontdekte dat de thuislozen

203
00:11:30,000 --> 00:11:35,000
door hun ogen gezien eigenlijk allemaal psychiatrische patiënten waren

204
00:11:35,000 --> 00:11:39,000
die nergens anders naartoe konden. De meesten hadden een diagnose. Het maakte me—

205
00:11:40,000 --> 00:11:43,000
het schudde me wakker uit de trance van de stad waar,

206
00:11:44,000 --> 00:11:47,000
wanneer we een dakloze passeren en vanuit onze ooghoeken zien,

207
00:11:47,000 --> 00:11:50,000
aan de rand van ons zicht, aan de rand blijft.

208
00:11:52,000 --> 00:11:54,000
We zien het niet en daarom handelen we niet.

209
00:11:57,000 --> 00:12:02,000
Niet lang daarna—het was een vrijdag—aan het eind van de dag,

210
00:12:02,000 --> 00:12:05,000
liep ik naar beneden de metro in. Het was spitsuur

211
00:12:05,000 --> 00:12:07,000
en duizenden mensen stroomden de trappen af.

212
00:12:07,000 --> 00:12:09,000
En opeens, terwijl ik de trappen afliep,

213
00:12:09,000 --> 00:12:12,000
merkte ik dat er een man langs de kant lag,

214
00:12:12,000 --> 00:12:16,000
zonder hemd, bewegingsloos, en de mensen stapten gewoon over hem heen—

215
00:12:17,000 --> 00:12:18,000
honderden en honderden mensen.

216
00:12:19,000 --> 00:12:22,000
En omdat mijn stadstrance een beetje was afgezwakt,

217
00:12:23,000 --> 00:12:26,000
stopte ik om uit te zoeken wat er mis was.

218
00:12:27,000 --> 00:12:29,000
Zodra ik stopte kwamen er meteen nog een half dozijn mensen

219
00:12:30,000 --> 00:12:31,000
om dezelfde man staan.

220
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
En we ontdekten dat hij Spaans sprak, hij sprak geen Engels,

221
00:12:34,000 --> 00:12:39,000
hij had geen geld, had dagen over straat gezworven, uitgehongerd,

222
00:12:39,000 --> 00:12:40,000
en hij is flauw gevallen van honger.

223
00:12:40,000 --> 00:12:42,000
Meteen ging er iemand sinaasappelsap halen,

224
00:12:42,000 --> 00:12:44,000
iemand bracht een hotdog, iemand haalde er een metro-beveiliger erbij.

225
00:12:45,000 --> 00:12:48,000
Die man stond zo weer op zijn benen.

226
00:12:48,000 --> 00:12:52,000
En alles wat er nodig was, was de simpele daad van opmerken.

227
00:12:53,000 --> 00:12:54,000
Daarom ben ik optimistisch.

228
00:12:54,000 --> 00:12:55,000
Dank u wel

229
00:12:55,000 --> 00:12:57,000
(Applaus)