WEBVTT

00:00:06.389 --> 00:00:09.406
Blue Period: ความแตกต่างระหว่าง 
พรสวรรค์และการทำงานหนัก

00:00:09.406 --> 00:00:11.574
... พรสวรรค์คืออะไร?

00:00:11.574 --> 00:00:15.479
การเรียกคนที่มีพรสวรรค์แท้จริงแล้ว
มีความว่าอย่างไร?

00:00:15.479 --> 00:00:20.569
คำจำกัดความอย่างเป็นทางการของพรสวรรค์คือ 
บุคคลที่มี "ความถนัดหรือทักษะตามธรรมชาติ"

00:00:20.569 --> 00:00:23.621
หลายคนถือว่าสิ่งนี้เป็นการมีของขวัญ

00:00:23.621 --> 00:00:27.205
ทักษะที่หาได้ โดยไม่ใช่ทุกคนสามารถ
พัฒนาได้หรือได้มา

00:00:27.205 --> 00:00:30.265
แต่เป็นความสามารถตามธรรมชาติ
ที่บางคนเกิดมาพร้อม

00:00:30.265 --> 00:00:35.326
อย่างไรก็ตาม สำหรับหลาย ๆ คน 
พรสวรรค์เป็นคำที่เต็มไปด้วยความหมายแฝง

00:00:35.326 --> 00:00:40.165
ของการดูถูกการทำงานหนัก 
เพื่อให้บรรลุทักษะความสามารถที่สูงดังกล่าว

00:00:40.165 --> 00:00:44.362
เช่นเดียวกับตัวละครหลักใน 
Blue Period ของ Tsubasa Yamaguchi

00:00:44.362 --> 00:00:49.389
ผู้คนชมความคิดสร้างสรรค์ โดยถือว่าการทำงาน
หนักของพวกเขามาจากพรสววรรค์เพียงอย่างเดียว

00:00:49.399 --> 00:00:52.225
และไม่เคยเอ่ยถึงเวลาหรือความพยายามเลย

00:00:52.225 --> 00:00:55.286
จำเป็นเพื่อให้บรรลุความสำเร็จที่พวกเขาอยู่

00:00:55.292 --> 00:00:58.677
เพื่อความเป็นธรรมต่อคนส่วนใหญ่ 
จะทำเช่นนี้โดยไม่รู้ตัว

00:00:58.677 --> 00:01:02.547
พวกเขามักไม่พูดด้วย
ความอาฆาตพยาบาทหรือดูถูก -

00:01:02.547 --> 00:01:05.864
เป็นวิธีของตนเองในการพยายาม
ชมงานที่สร้างสรรค์

00:01:05.864 --> 00:01:07.684
ซึ่งโดยไม่รู้ตัวหรือไม่นั้น

00:01:07.684 --> 00:01:11.102
คำว่า 'พรสวรรค์'
สามารถนำมาซึ่งความเข้าใจผิดหลายอย่าง

00:01:11.102 --> 00:01:15.034
และในกรณีของ Blue Period โดยเฉพาะต่อศิลปิน

00:01:15.034 --> 00:01:17.127
ด้วยความเข้าใจผิดทั่วไปนี้

00:01:17.127 --> 00:01:20.584
ความขัดแย้งทางศิลปะ
ของพรสวรรค์กับการทำงานหนัก

00:01:20.584 --> 00:01:22.998
ที่ Tsubasa Yamaguchi ใช้โอกาส

00:01:22.998 --> 00:01:27.547
ในการแสดงความเสียสละและความยากลำบาก
ที่ศิลปินต้องเอาชนะ

00:01:27.547 --> 00:01:31.590
พร้อม ๆ กับการทำงานหนัก 
ที่เรียบง่ายหรือถูกละเลย

00:01:31.590 --> 00:01:33.492
เพียงแค่ 'การมี พรสวรรค์'

00:01:33.492 --> 00:01:37.451
และไม่มีอะไรสรุปสิ่งนี้ได้มากไปกว่า
คำพูดของ Yamaguchi:

00:01:37.451 --> 00:01:40.992
"ฉันต้องการสร้างการ์ตูน
เกี่ยวกับการทำงานหนัก"

00:01:40.992 --> 00:01:44.889
Blue Period ประสบความสำเร็จ
ในการแสดงตัวอย่างหนึ่งของมุมมองศิลปะ

00:01:44.889 --> 00:01:48.140
ที่เข้าใจผิด ในหน้าแรกเพียงอย่างเดียว

00:01:48.140 --> 00:01:51.163
ซึ่งเป็นตัวอย่างภายในของความไม่รู้

00:01:51.163 --> 00:01:55.334
และหน้านี้ที่มีวลีที่ศิลปินทุกคนคุ้นเคย:

00:01:55.334 --> 00:01:58.269
"ภาพวาดของ Picasso มีดีอย่างไร*" และ

00:01:58.269 --> 00:02:00.897
“ดูเหมือนสิ่งที่ฉันวาดได้”

00:02:00.897 --> 00:02:02.641
วลีเหล่านี้มักถูกกล่าวโดย

00:02:02.641 --> 00:02:06.147
ผู้ที่ไม่เคยหยิบพู่กันขึ้นมาในชีวิต

00:02:06.147 --> 00:02:08.863
หรือไม่เคยพยายามวาดตัวเองเลย

00:02:08.863 --> 00:02:12.559
สำหรับ Yatora คือการดูถูกงานศิลปะ
ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสมเพชไร้เหตุผล

00:02:12.559 --> 00:02:15.532
มากกว่าการวิจารณ์หรือวิจารณ์เชิงสร้างสรรค์

00:02:15.532 --> 00:02:19.197
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจาก
เขาขาดประสบการณ์ทางศิลปะ

00:02:19.197 --> 00:02:20.725
และที่น่าสนใจคือ

00:02:20.725 --> 00:02:23.270
เมื่อเขาเจอภาพวาดที่เขาชอบ

00:02:23.270 --> 00:02:26.824
นั่นคือเมื่อเขาเห็นคุณค่าในทักษะของศิลปิน

00:02:26.824 --> 00:02:31.653
แต่โปรดสังเกตว่า แม้ว่าเขาจะใช้เวลา
ในการชมเชยงานของรุ่นพี่ Mori

00:02:31.653 --> 00:02:34.181
คำวิเศษณ์ "T" ก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

00:02:34.181 --> 00:02:37.746
และ ไม่ ไม่ใช่ คำ "T" ที่คุณอาจนึกถึง

00:02:37.746 --> 00:02:40.563
(พรสวรรค์! ฉันพูดถึงพรสวรรค์ ๆ)

00:02:40.563 --> 00:02:42.616
Yatora พูดกับรุ่นพี่ Mori ว่า:

00:02:42.616 --> 00:02:44.859
“ผมอิจฉาพรสรรค์ของรุ่นพี่ครับ”

00:02:44.859 --> 00:02:47.347
และค่อนข้างถูกต้อง เธอตอบกลับมาว่า:

00:02:47.347 --> 00:02:49.052
“ขอบคุณสำหรับคำชม แต่...

00:02:49.052 --> 00:02:53.251
ฉันตั้งใจทำงานเพื่อศึกษาศิลปะ
และวิธีการสร้างงานศิลปะ”

00:02:53.251 --> 00:02:58.497
การเรียกสิ่งนี้ว่า 'พรสวรรค์' 
เหมือนกับว่าฉันไม่ได้พยายามอะไรเลยน่ะ ..”

00:02:58.497 --> 00:03:01.322
บางคนอาจคิดว่าเธอพูดแรงแบบนี้

00:03:01.322 --> 00:03:05.129
เนื่องจาก Yatora ไม่ได้หมายถึงความคิดเห็น
ของเขาด้วยความหมายเชิงลบใด ๆ

00:03:05.129 --> 00:03:08.815
อย่างไรก็ตาม สำหรับศิลปิน "คำชม"

00:03:08.815 --> 00:03:12.338
คือคำพูดที่วนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตลอดชีวิตของศิลปิน

00:03:12.338 --> 00:03:17.031
และนักสร้างสรรค์หลายคนรู้ดีว่า 
'การหึงหวงพรสวรรค์ของคุณ' หมายถึงอะไร:

00:03:17.031 --> 00:03:20.244
ผมอิจฉาบางสิ่งที่มากับคุณอย่างเป็นธรรมชาติ

00:03:20.244 --> 00:03:22.477
บางอย่างที่มาหาคุณได้ง่าย ๆ

00:03:22.477 --> 00:03:27.440
และมักไม่พูดกันเกี่ยวกับสัปดาห์ เดือน ปี

00:03:27.440 --> 00:03:29.523
หรือแม้กระทั่งทศวรรษที่ทรหด

00:03:29.523 --> 00:03:32.132
ที่ศิลปินจำนวนมากทุ่มเทให้กับงานตัวเอง

00:03:32.132 --> 00:03:35.369
สิ่งที่ Yatora ไม่รู้ 
ในช่วงเริ่มต้นของมังงะ

00:03:35.369 --> 00:03:38.786
คือการที่ผู้คนพัฒนาทักษะทางศิลปะ
ในระดับต่าง ๆ

00:03:38.786 --> 00:03:42.163
บางคนอาจใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อให้ได้
ทักษะ 'สูง'

00:03:42.163 --> 00:03:45.037
ในขณะที่มีการพบ "อัจฉริยะ" รุ่นเยาว์ทุกปี

00:03:45.037 --> 00:03:49.627
ศิลปะสร้างสรรค์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับ
การเรียนรู้แบบคู่ขนาน

00:03:49.627 --> 00:03:54.079
แม้แต่อัจฉริยะยังต้องเรียนรู้จากพื้นฐาน
และสร้างทักษะของพวกเขาขึ้น -

00:03:54.079 --> 00:03:59.094
แต่เป็นเวลาของการเติบโตทางศิลปะ
ที่แตกต่างจากบุคคลสู่บุคคล

00:03:59.094 --> 00:04:02.557
สรุป ความพยายามที่จะเป็นเพียงแค่
"พรสวรรค์" ก็เช่นกัน

00:04:02.557 --> 00:04:06.646
เป็นเรื่องที่ดี รุนแรง 
และดูถูกเวลาที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ไป

00:04:06.646 --> 00:04:09.489
จึงเป็นเหตุคล้ายกับกรณีของรุ่นพี่ Mori

00:04:09.489 --> 00:04:12.433
บางคนไม่เชื่อตัวเองว่ามีพรสวรรค์

00:04:12.433 --> 00:04:15.808
เพราะแรงผลักดันและความหลงใหล
ทำให้พวกเขามาอยู่ที่นี่

00:04:15.808 --> 00:04:18.348
ไม่ใช่ของขวัญจากธรรมชาติ
ที่โชคดีอย่างเหลือเชื่อ

00:04:18.348 --> 00:04:22.631
และเพื่อพิสูจน์ว่านี่เป็นปัญหาทั่วไปที่ 
creative หลายคนต้องเผชิญ

00:04:22.631 --> 00:04:26.630
ขอยกตัวอย่างคำพูดของรุ่นพี่ Mori 
ใน Blue Period

00:04:26.630 --> 00:04:30.990
เมื่อเทียบกับบทสัมภาษณ์ที่บันทึกไว้กับ
นักแสดงชื่อดัง Will Smith

00:04:30.990 --> 00:04:32.836
“ฉันไม่มีพรสวรค์

00:04:32.836 --> 00:04:36.541
ฉันแค่ใช้เวลาคิดเกี่ยวกับ
ศิลปะมากกว่าคนอื่น”

00:04:36.541 --> 00:04:41.631
ฉันไม่เคยมองตัวเองว่ามีพรสวรรค์จริง ๆ

00:04:41.631 --> 00:04:47.587
ฉันมองว่าตัวเองมีความสามารถ
สูงกว่าค่าเฉลี่ยเล็กน้อย

00:04:47.587 --> 00:04:56.628
และจุดที่ฉันเก่งก็ไร้สาระและมีจรรยาบรรณ
ในการทำงานที่น่าขยะแขยง”

00:04:56.628 --> 00:05:01.073
และไม่น่าแปลกใจเลยที่ศิลปิน
จะมีส่วนร่วมในแฮชแท็ก

00:05:01.073 --> 00:05:04.148
ที่เกี่ยวข้องกับเวลาที่จำเป็น
ในการพัฒนาทักษะอย่างต่อเนื่อง

00:05:04.148 --> 00:05:07.690
ซึ่งบ่อยครั้งที่คนทั่วไปของคุณเชื่อว่า
ศิลปินแค่กระพริบตา

00:05:07.690 --> 00:05:09.239
และผลงานของพวกเขาก็ถูกสร้างขึ้น

00:05:09.239 --> 00:05:11.267
แฮชแท็กเช่น #beforeandafter

00:05:11.267 --> 00:05:15.201
#Sketch VS Final, #decadeofart, #artglowup

00:05:15.201 --> 00:05:17.663
ต่อเนื่องกันในชุมชนศิลปะ

00:05:17.663 --> 00:05:20.679
และแฮชแท็กเหล่านั้นไม่ได้เป็นเพียง
เครื่องเตือนใจที่ดี

00:05:20.679 --> 00:05:23.090
ให้ศิลปินเห็นถึงความก้าวหน้า
ของพวกเขาเท่านั้น

00:05:23.090 --> 00:05:26.425
แต่มีไว้เตือนใจคนดูที่ไม่ใช่ศิลปะ

00:05:26.425 --> 00:05:27.796
ใช่ไหม!

00:05:27.796 --> 00:05:32.111
อันที่จริงมันต้องใช้การฝึกฝน ความพยายาม 
และการฝึกฝนอย่างมาก

00:05:32.111 --> 00:05:34.482
ไม่ต้องพูดถึงการเอาชนะความสงสัยในตนเอง

00:05:34.482 --> 00:05:38.576
การวาดรูปไม่ออก และความท้าทายมากมาย
เพื่อประสบความสำเร็จ

00:05:38.576 --> 00:05:41.896
แนวคิดเรื่องพรสวรรค์นั้น 
เป็นเอกลักษณ์ที่มีอคติ

00:05:41.896 --> 00:05:43.933
เชื่อว่าบางคนเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์

00:05:43.933 --> 00:05:45.391
และในฐานะผู้ที่ไม่ยอมรับ

00:05:45.391 --> 00:05:48.947
ฉันไม่ได้กำลังพูดว่าคนที่เชื่อในแนวคิด
เรื่องพรสวรรค์นั้นผิด

00:05:48.947 --> 00:05:50.674
หรือพรสวรรค์นั้นไม่ใช่สิ่งของ

00:05:50.674 --> 00:05:54.198
ในทางกลับกัน สิ่งที่ฉันชอบเกี่ยวกับ
เรื่องราวของ Tsubasa Yamaguchi

00:05:54.198 --> 00:05:56.844
ก็คือเขาแสดงให้เห็นถึงอุดมการณ์ของพรสวรรค์

00:05:56.844 --> 00:06:00.159
จากมุมมองของอัจฉริยะผู้กระทำผิด
ที่เริ่มต้นเรื่องนี้

00:06:00.159 --> 00:06:03.158
โดยให้คุณค่ากับงานศิลปะเป็นของขวัญ
ตามอำเภอใจ

00:06:03.158 --> 00:06:05.547
และผ่านการพัฒนาของเขาในฐานะบุคคล

00:06:05.547 --> 00:06:08.284
ในฐานะนักเรียนที่ฉับไวและตรงไปตรงมา

00:06:08.284 --> 00:06:12.079
ที่เริ่มสัมผัสกับความท้าทาย
ในการเป็นศิลปินด้วยตัวเอง

00:06:12.079 --> 00:06:15.632
ทำให้เขาได้เรียนรู้และ
รู้สึกว่าการเป็นศิลปินอย่างแท้จริงคืออะไร

00:06:15.632 --> 00:06:17.469
ไม่ใช่ของขวัญจากพระเจ้าทั้งหมด

00:06:17.469 --> 00:06:21.000
แต่เป็นการเลือกอย่างต่อเนื่องในการปรับปรุง
และท้าทายตนเอง

00:06:21.000 --> 00:06:24.804
เพราะอย่างที่ Lynn Helding 
อธิบายไว้อย่างลงตัว

00:06:24.804 --> 00:06:29.080
(ผู้จัดพิมพ์บทความวิชาการ 
Innate Talent: Myth or Reality)?

00:06:29.080 --> 00:06:34.418
“ในที่สุด คุณค่าของพรสวรรค์
ในฐานะสิ่งที่สร้างก็ถูกเปิดเผยจนแทบไร้ค่า

00:06:34.418 --> 00:06:40.461
ก็ต่อเมื่อ ไม่มีการฝึกที่จำเป็น
เพื่อการเปิดเผยและความพยายามที่จะรักษามัน

00:06:40.461 --> 00:06:45.805
พรสวรรค์ ถ้ามันมีอยู่จริง
มันจะหายไป"

00:06:49.261 --> 00:06:52.435
ตรงกันข้ามกับการแสดงความสามารถ
ทางศิลปะของ Yatora

00:06:52.435 --> 00:06:57.236
เขาเทียบได้กับสติปัญญาและผลการเรียนที่ดี
ไม่ใช่จากการเป็น "อัจฉริยะ"

00:06:57.236 --> 00:06:58.476
แต่เป็นคนขยัน ทำงานหนัก

00:06:58.476 --> 00:07:02.301
โดยพื้นฐานแล้ว การแสดงกระบวนการคิดแบบตรง ๆ

NOTE Paragraph

00:07:02.301 --> 00:07:06.613
เนื่องจากคำว่าอัจฉริยะสามารถมี
ความหมายเชิงลบคล้ายกับพรสวรรค์

00:07:06.613 --> 00:07:10.723
ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างทั้งสองคำ
คือตำแหน่งของการใช้งาน

00:07:10.723 --> 00:07:13.746
พรสวรรค์มักเกี่ยวข้องกับศิลปะ

00:07:13.746 --> 00:07:18.336
ในขณะที่อัจฉริยะมักถูกใช้อย่างลึกซึ้ง
ในสาขาวิชา S.T.E.M.

00:07:18.336 --> 00:07:23.193
เหตุใดเขาจึงสามารถเข้าใจความถูกต้อง
ของการทำงานหนักต่อวิชา S.T.E.M ได้

00:07:23.193 --> 00:07:24.866
แต่ไม่ใช่วิชาที่สร้างสรรค์?

00:07:24.866 --> 00:07:27.219
การที่เขาถูกเรียกว่าอัจฉริยะ

00:07:27.219 --> 00:07:31.486
ไม่ได้แตกต่างไปจากรุ่นพี่ Mori 
ที่มองว่ามีพรสวรรค์มากนัก

00:07:31.486 --> 00:07:34.502
เพราะไม่ต้องการให้ความพยายามอย่างหนัก
ของพวกเขาถูกมองข้ามว่า

00:07:34.502 --> 00:07:38.157
เป็นของขวัญจากธรรมชาติ
สาเหตุของความศักดิ์สิทธิ์ ของ Yatora

00:07:38.157 --> 00:07:41.787
คือการขาดประสบการณ์ในด้านศิลปะของเขาเอง

00:07:41.787 --> 00:07:46.666
ในขั้นต้น Yatora ไม่มีความรู้โดยตรง
เกี่ยวกับการวาดภาพหรือการลงสี

00:07:46.666 --> 00:07:48.399
และด้วยความคิดเห็นของเขา:

00:07:48.399 --> 00:07:53.145
“วิชาเลือกเป็นประเภทของชั้นเรียน
ที่คุณจะได้เกรดที่ดี แม้คุณจะไม่เก่งก็ตาม”

00:07:53.145 --> 00:07:57.556
เราสามารถแยกแยะได้ว่า ทำไมเขาถึงเชื่อว่า
ศิลปะเป็นคนขี้เกียจและคนเกียจคร้าน

00:07:57.556 --> 00:08:03.061
เพราะเขาไม่เคยประสบกับชั้นเรียน
ที่ไม่มีคำตอบที่ถูกหรือผิดอย่างชัดเจน

00:08:03.061 --> 00:08:06.301
ไม่เหมือนกับคลาส S.T.E.M อื่น ๆ 
ที่เขาเชี่ยวชาญ

00:08:06.301 --> 00:08:10.146
ศิลปะเป็นเรื่อง ของการแสดงออกมากพอ ๆ
กับที่เป็นทฤษฎี

00:08:10.146 --> 00:08:12.847
มีองค์ประกอบในศิลปะที่สอนไม่ได้

00:08:12.847 --> 00:08:18.107
แต่มีประสบการณ์ผ่านการเปิดกว้าง
และความเต็มใจ ที่จะมองโลกเหนือสื่งอื่น

00:08:18.107 --> 00:08:21.151
สิ่งที่เหมือน Yatora สัมผัสเป็นครั้งแรก

00:08:21.151 --> 00:08:25.249
เมื่อเขาเปรียบเทียบชิบูย่าในช่วงเช้าตรู่
กับโลกสีฟ้าที่มีมนต์ขลัง

00:08:25.249 --> 00:08:28.759
แนวคิดที่มีเพียงเขาเท่านั้นที่มองเห็น 
แต่ในไม่ช้าก็เต็มใจที่จะแบ่งปัน

00:08:28.759 --> 00:08:34.215
ผ่านงานศิลปะของเขา และสิ่งนี้เองที่
จุดประกายความสนใจในงานศิลปะให้กับ Yatora

00:08:34.215 --> 00:08:38.537
ดำลึกไปในเรื่องที่ไม่รู้จัก, 
สิ่งที่เขาไม่คุ้นเคย

00:08:38.537 --> 00:08:43.392
ชั้นเรียนที่ไม่มีข้อเขียนและข้อกาในใบสอบ
แต่มีประสาทสัมผัสนำทาง

00:08:43.392 --> 00:08:48.889
และตรรกะที่ตามมาในภายหลัง อย่างไรก็ตาม 
แม้จะมีแรงผลักดันที่ได้รับการปรับปรุงใหม่

00:08:48.889 --> 00:08:52.237
แนวความคิดอื่น ๆ ที่ Yatora 
มีต่อสายงานศิลปะ

00:08:52.237 --> 00:08:55.861
ก็เพิ่มความซับซ้อนอีกระดับ
ให้กับตัวละครของเขา

00:08:55.861 --> 00:09:01.027
Yatora อาศัยอยู่ในครัวเรือนที่ยากจน
ความเป็นไปได้ที่จะเข้าเรียนในโรงเรียนเอกชน

00:09:01.027 --> 00:09:06.366
ยากขึ้น เนื่องจากการเตือนของแม่
เกี่ยวกับสถานะทางการเงินของพวกเขา

00:09:06.366 --> 00:09:10.066
จึงทำให้ Yatora เติบโตขึ้นมาพร้อมกับ
จรรยาบรรณในการทำงาน

00:09:10.066 --> 00:09:13.163
เขาไปโรงเรียนด้วยกระบวนการของเด็ก
ที่ใจแคบด้วยอุดมคติของวัยผู้ใหญ่

00:09:13.163 --> 00:09:15.517
ที่เป็นทุกข์จากความเพ้อฝันในวัยผู้ใหญ่

00:09:15.517 --> 00:09:18.632
โดยคิดว่าวิชาใด 
จะนำไปสู่ความมั่นคงในการทำงานที่สูงขึ้น

00:09:18.632 --> 00:09:21.120
หรือมีอัตราการจ้างงานที่สูงขึ้น

00:09:21.120 --> 00:09:26.394
ฐานะทางการเงินของครอบครัว
มีอิทธิพลอย่างมากต่อแนวทางศิลปะของเขา

00:09:26.394 --> 00:09:28.714
โดยเชื่อว่างานวิจิตรศิลป์
จะไม่ทำให้คุณมีงานทำ

00:09:28.714 --> 00:09:31.222
ตรงข้ามกับวิชา S.T.E.M. ที่เขาศึกษา
จากการเรียนของเขา

00:09:31.222 --> 00:09:36.957
Yatora ไม่หยุดคิด ที่จะเลือกตัวเลือก
ที่สนุกสำหรับเขา

00:09:36.957 --> 00:09:39.619
แต่จะเป็นประโยชน์กับเขาในด้านการเงิน
ในภายหลัง

00:09:39.619 --> 00:09:45.624
นั่นคือเหตุผลที่เขาก้มหน้าก้มตามองศิลปะ
เขาต่อสู้ในสงครามระหว่างการทำให้แม่ผิดหวัง

00:09:45.624 --> 00:09:49.953
กับการไล่ตามความปรารถนาใหม่
ที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อน

00:09:49.953 --> 00:09:53.284
และนี่เป็นปัญหาทั่วไป
ที่ศิลปินหลายคนต้องเผชิญ

00:09:53.284 --> 00:09:56.795
มีความอัปยศเพิ่มเติม
ที่ศิลปะเป็นการเสียเวลา

00:09:56.795 --> 00:09:58.722
และงานรอบด้านศิลปะก็มีความสำเร็จน้อยกว่า

00:09:58.722 --> 00:10:03.604
ตรงข้ามกับการฝึกอบรมเพื่อเป็น
แพทย์หรือทนายความ ฯลฯ

00:10:03.604 --> 00:10:07.877
แต่ด้วยความมุ่งมั่นของเขาที่แน่วแน่หลังจาก
รู้สึกถึงความปรารถนาอย่างแรงกล้า

00:10:07.877 --> 00:10:12.501
และเสี่ยงที่จะไล่ตามงานศิลปะ Yatora 
กลับพบกับความเข้าใจผิด

00:10:12.501 --> 00:10:17.349
เกี่ยวกับศิลปะอีกประการหนึ่ง
ซึ่งมันยากและแข่งขันได้อย่างไม่น่าเชื่อ

00:10:17.349 --> 00:10:23.209
เป็นที่ยอมรับในมหาวิทยาลัยศิลปะ
ไม่ต้องพูดถึงราคาแพงอย่างไม่น่าเชื่อ

00:10:23.209 --> 00:10:27.849
และความประหลาดใจของ Yatora ที่ความรู้นี้
กลับมาสู่แนวคิดอุปาทานที่ว่า

00:10:27.849 --> 00:10:31.965
ศิลปะเป็นเรื่องง่าย แต่ในความเป็นจริง
สถิติที่แสดงอัตราการยอมรับต่ำ

00:10:31.965 --> 00:10:35.304
สำหรับโรงเรียนศิลปะพิสูจน์ว่าเป็นอย่างอื่น

00:10:35.304 --> 00:10:38.088
อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่า
ทุกอย่างจะเลวร้ายและเศร้าหมอง

00:10:38.088 --> 00:10:41.859
แม้ว่าจะมีความท้าทายเหล่านี้
รายล้อมอยู่ทั่วทุกมุมของ Yatora

00:10:41.859 --> 00:10:45.048
การตัดสินใจของเขาถือเป็นที่สิ้นสุด
ในการต้องการสมัครเข้าเรียน

00:10:45.048 --> 00:10:48.996
ที่มหาวิทยาลัยศิลปะแห่งโตเกียว
และฉันชอบที่เขายอมเสี่ยง

00:10:48.996 --> 00:10:53.087
แม้ว่ามันจะหมายถึงการท้าทายหลักการ
ที่เขาสร้างขึ้นรอบตัวเขาเองก็ตาม

00:10:53.087 --> 00:10:57.301
อันที่จริง Tsubasa Yamaguchi 
เองจบการศึกษาจากTUA

00:10:57.301 --> 00:11:01.732
(ประสบการณ์ของเธอเองเป็นประโยชน์
ในการสร้างเรื่องราวที่สมจริงมากขึ้น)

00:11:01.732 --> 00:11:05.924
แต่ Shirahama Kamome,
ที่ฉันพูดถึงในวิดีโอ Witch Hat Atelier

00:11:05.924 --> 00:11:11.240
ก็จบการศึกษาจากแผนกออกแบบของ TUA ด้วย
ความสำเร็จของนักเขียนการ์ตูน

00:11:11.240 --> 00:11:14.625
ที่น่ารักสองคนนี้เป็นเครื่องพิสูจน์ว่า
โรงเรียนสอนศิลปะสามารถนำคุณไปสู่

00:11:14.625 --> 00:11:22.760
เส้นทางอาชีพที่สร้างสรรค์
และประสบความสำเร็จได้อย่างไร แม้จะมี

00:11:22.760 --> 00:11:29.996
หลักฐานที่บ่งชี้ว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศ
แบ่งปันความละเลยต่อศิลปะในภาพรวม

00:11:29.996 --> 00:11:34.785
ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่า มีอิทธิพลต่อ
การตีความของผู้คนในด้านนั้นมากกว่า

00:11:34.785 --> 00:11:39.460
ในปี 2015 คณะมนุษยศาสตร์จำนวนมาก 
หรือแม้แต่คณะสังคมศาสตร์

00:11:39.460 --> 00:11:44.892
ในญี่ปุ่นปิดให้บริการพื้นที่ที่ตอบสนอง
ความต้องการของสังคมได้ดีขึ้น

00:11:44.892 --> 00:11:49.687
และเพื่อเชื่อมโยงหลักฐานเพิ่มเติมของรัฐบาล
ญี่ปุ่น ความประมาทเลินเล่อต่อศิลปะ

00:11:49.687 --> 00:11:53.447
เมื่อถูกถามในระหว่างการสัมภาษณ์:
“คุณคาดหวังความท้าทายอะไร

00:11:53.447 --> 00:11:57.447
ในการเรียนรู้ศิลปศาสตร์ของญี่ปุ่น
ในระดับต่อไป” Kanayama Tsutomu

00:11:57.447 --> 00:12:00.514
ศาสตราจารย์ที่ Ritsumeikan University

00:12:00.514 --> 00:12:03.317
เรียกอีกชื่อว่า 
(วิทยาลัยศิลปะยอดนิยมในประเทศญี่ปุ่น)

00:12:03.317 --> 00:12:11.163
ดำเนินการตอบด้วยความเป็นจริงที่รุนแรง "
ก้าวแรกคือเปลี่ยนวิถีสังคมไปเป็นศิลปศาสตร์

00:12:11.163 --> 00:12:16.541
ฉันหวังว่าจะยกเลิกความคิดที่ว่าศิลปศาสตร์
เป็นรูปแบบของ "การศึกษาทั่วไป"

00:12:16.541 --> 00:12:21.592
ที่จะให้นักเรียน ก่อนย้ายไปเรียน
ในสาขาวิชาที่ "สูง" เช่น กฎหมาย

00:12:21.592 --> 00:12:26.826
เศรษฐศาสตร์ บริหารธุรกิจ หรือวรรณกรรม"
เช่นการมองหรือคิดอะไรตื้น ๆ ของศิลปะ

00:12:26.826 --> 00:12:30.328
ดังกล่าวเป็นเพียงเหตุผลหนึ่งที่ผู้คนเช่น 
Yatora ใน Blue Period

00:12:30.328 --> 00:12:34.474
มีการรับรู้ที่ถูกโค่นล้มว่าศิลปะ
ควรเป็นงานอดิเรก

00:12:34.474 --> 00:12:37.260
และเฉพาะผู้ที่มีพรสวรรค์ด้านศิลปะเท่านั้น

00:12:37.260 --> 00:12:40.344
ที่มีแนวโน้มจะพัฒนาสิ่งเหล่านั้น 
ทักษะในการประกอบอาชีพ

00:12:40.344 --> 00:12:46.878
ไม่ต้องพูดถึง การพิสูจน์ว่าผู้คนมองว่า
ศิลปะนั้นขี้เกียจและน้อยกว่าวิชา S.T.E.M

00:12:46.878 --> 00:12:49.771
อย่างไรก็ตาม ตามที่ได้กล่าวไปแล้วในวิดีโอ

00:12:49.771 --> 00:12:54.880
ศิลปะต้องการความรู้และการแก้ไข
มากกว่าที่บางคนเชื่อว่าจะมี

00:12:54.880 --> 00:12:57.069
การเรียนรู้เทคนิค การนำไปใช้

00:12:57.069 --> 00:13:01.662
และการพยายามปรับให้เข้ากับสไตล์ของคุณเอง
อาจต้องใช้เวลาและฝึกฝนอย่างมาก

00:13:01.662 --> 00:13:03.365
และนั่นเป็นเพียงเทคนิคเดียวเท่านั้น

00:13:03.365 --> 00:13:07.131
เทคนิคเหล่านี้จะต้องนำไปใช้
กับสื่อทุกประเภท:

00:13:07.131 --> 00:13:11.781
ไม่ว่าจะเป็นสีน้ำ ผ้ากอช ดินสอ ชอล์ค 
การสร้างแบบจำลองดินเหนียว

00:13:11.781 --> 00:13:14.355
หรือแม้กระทั่งการใช้แนวทางดิจิทัล

00:13:14.355 --> 00:13:18.058
ศิลปินสามารถฝึกฝนและเชี่ยวชาญการใช้สีน้ำ

00:13:18.058 --> 00:13:20.223
แต่ถ้าพวกเขาต้องการลองวาดภาพสีน้ำมัน

00:13:20.223 --> 00:13:22.911
อาจจะต้องปรับทักษะชุดใหม่ทั้งหมดอีกครั้ง

00:13:22.911 --> 00:13:24.158
เพราะสืแต่ละชนิด

00:13:24.158 --> 00:13:27.511
ไม่ว่าจะเป็นการเรียนรู้ความแตกต่าง
ในการแห้งตัวของสี

00:13:27.511 --> 00:13:28.937
ในการผสมสี

00:13:28.937 --> 00:13:31.389
หรือแม้แต่วิธีการถืออุปกรณ์ชิ้นใหม่

00:13:31.389 --> 00:13:33.708
ล้วนเป็นทักษะที่ยากจะเชี่ยวชาญ

00:13:33.708 --> 00:13:35.330
เมื่อ Blue Period สัมผัส

00:13:35.330 --> 00:13:38.918
แม้แต่เทคนิคเดียวก็สามารถมีกฎ
หรือหลายประเภทได้

00:13:38.918 --> 00:13:42.630
และคุณสามารถเห็นสิ่งนี้ได้โดย
การสุ่มเลือกมังงะ

00:13:42.630 --> 00:13:45.602
มาดูตัวอย่างเทคนิคการแรเงาแบบต่าง ๆ

00:13:45.602 --> 00:13:48.346
ตัวอย่างเช่น การแรเส้นเงาและ/หรือ
การวาดภาพสองชั้น

00:13:48.346 --> 00:13:51.403
เป็นวิธีที่ได้รับความนิยมอย่างมาก
ในการแสดงคอนทราสต์

00:13:51.403 --> 00:13:55.200
ยิ่งการแรเส้นเงาอยู่ใกล้มากเท่าใด 
พื้นที่ของภาพก็จะยิ่งมืดลงเท่านั้น

00:13:55.200 --> 00:13:57.556
ยิ่งแรเงาห่างกันเส้นก็ยิ่งเบา

00:13:57.556 --> 00:13:59.482
นอกจากนี้ยังสามารถทำให้ซับซ้อนมากขึ้นได้

00:13:59.482 --> 00:14:03.167
ขึ้นอยู่กับหลายทิศทางของการแรเส้นเงา
ที่ศิลปินอาจเพิ่มด้วย

00:14:03.167 --> 00:14:07.523
เนื่องจากวิธีนี้จะช่วยให้สไตล์หยาบขึ้นได้ 
ไม่ไกลจากการแรเงามากนัก

00:14:07.523 --> 00:14:10.299
คือการใช้เส้นคู่ขนานเพื่อถ่ายทอดเงา

00:14:10.299 --> 00:14:12.957
และทิศทางของวัสดุอาจมีรูปร่าง

00:14:12.957 --> 00:14:16.957
Shirahama Kamome ใช้เทคนิคนี้
อย่างต่อเนื่องในการทำงานของเธอ

00:14:16.957 --> 00:14:19.839
และเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้ทุกคนรู้จัก

00:14:19.839 --> 00:14:23.427
อีกตัวอย่างหนึ่งที่ได้รับความนิยม
คือการใช้สกรีนโทน

00:14:23.427 --> 00:14:26.533
ซึ่งมีรูปแบบสกรีนโทนที่หลากหลาย

00:14:26.533 --> 00:14:29.597
แต่ตัวเลือกที่นิยมคือหน้าจอที่มีลวดลายประ

00:14:29.597 --> 00:14:31.788
ซึ่งเหมือนกันกับลายจุด

00:14:31.788 --> 00:14:34.708
Pointillism เป็นเทคนิคที่คล้ายกับ
การแรเส้นเงา

00:14:34.708 --> 00:14:38.907
ยิ่งจุดใกล้มากเท่าไหร่ พื้นที่นั้นก็จะ
ยิ่งมืดมากขึ้นเท่านั้น และในทางกลับกัน

00:14:38.907 --> 00:14:43.194
หากเราเปรียบเทียบสิ่งนี้กับ
การใช้สีสกรีนโทนบล็อกใน Aposimz

00:14:43.194 --> 00:14:46.173
มังงะที่ไม่ค่อยได้ใช้เทคนิคการแรเงา

00:14:46.173 --> 00:14:48.401
เพื่อลดคอนทราสต์และรายละเอียด

00:14:48.401 --> 00:14:52.188
เราได้รับประสบการณ์ภาพที่แตกต่าง
ไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

00:14:52.188 --> 00:14:58.346
ฉันสามารถแสดงวิธีการแรเงาที่หลากหลาย
จากเรื่องราวในมังงะต่าง ๆ ได้หลายวัน

00:14:58.346 --> 00:15:00.407
และการแรเงาเป็นเพียงเทคนิคเดียว

00:15:00.407 --> 00:15:03.407
เทคนิคที่อาจต้องใช้เวลาหลายปีกว่า
จะสมบูรณ์แบบและเรียนรู้

00:15:03.407 --> 00:15:07.160
เป็นเหตุผลสำคัญประการหนึ่ง
ที่ฉันชอบอ่านมังงะ

00:15:07.160 --> 00:15:09.847
ศิลปินแต่ละคนเติบโตขึ้นในสไตล์ของตัวเอง

00:15:09.847 --> 00:15:13.989
บางคนถึงกับปรับตัวและปรับปรุง
ตลอดการวาดซีรีส์

00:15:13.989 --> 00:15:18.296
ในฐานะที่เป็นนักสร้างสรรค์ 
การได้เห็นการทำงานหนักทั้งหมดบนกระดาษ

00:15:18.296 --> 00:15:21.775
การได้เห็นเวลาทั้งหมดที่พวกเขาใช้ไป
ในการพยายามพัฒนาทักษะให้สมบูรณ์แบบ

00:15:21.775 --> 00:15:25.100
เป็นสิ่งที่น่ายินดีสำหรับฉัน
และจะเป็นเช่นนั้นตลอดไป

00:15:27.583 --> 00:15:33.427
ท้ายที่สุด นี่คือเหตุผลที่ Blue Period 
เป็นเรื่องราวสำคัญและมีข้อความสำคัญ

00:15:33.427 --> 00:15:36.660
สำหรับเราผู้อ่าน 
เราเห็นผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายอย่างต่อเนื่อง

00:15:36.660 --> 00:15:40.660
ปริมาณของหน้าที่สร้างมาอย่างดี
ที่เราสามารถอ่านได้ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

00:15:40.660 --> 00:15:44.717
Blue Period คือจุดเริ่มต้น
ของการเดินทางของศิลปินมากมาย

00:15:44.717 --> 00:15:48.229
ความพยายามที่จำเป็น
ในการไปถึงผลงานสุดท้ายนั้น

00:15:48.229 --> 00:15:51.271
ความลำบาก ความห่วงใย ความท้าทาย

00:15:51.271 --> 00:15:55.508
มันแสดงให้เราเห็นเด็กหนุ่มที่ในที่สุด
ก็ค้นพบการเรียกร้องของเขาเอง

00:15:55.508 --> 00:15:58.651
บางสิ่งที่เขาต้องการอุทิศตนเพื่อในที่สุด

00:15:58.651 --> 00:16:01.775
และเพื่อฟื้นฟูความรู้สึกหลงใหลภายใน

00:16:01.775 --> 00:16:07.368
เราเห็นเขาเรียนรู้จากความเข้าใจผิด
ในอดีตของเขาและได้สัมผัสด้วยตัวเอง

00:16:07.368 --> 00:16:12.301
เรียนรู้ความเจ็บปวดไม่หยุดหย่อน
ของความก้าวหน้าและความมุ่งมั่นที่จะพัฒนา

00:16:12.301 --> 00:16:15.874
เพราะมันเหมือนกับที่ Tsubasa Yamaguchi 
บรรยายตัวเอง:

00:16:15.874 --> 00:16:22.394
“มันง่ายที่จะคิดว่าศิลปะคือโลกที่มีแต่ 
"พรสวรรค์" เท่านั้นที่สามารถใช้ได้

00:16:23.288 --> 00:16:27.288
ดังนั้นขอบคุณมากสำหรับผู้ที่ดูจนจบ

00:16:27.288 --> 00:16:32.547
นี่เป็นวิดีโอที่ค่อนข้างส่วนตัวสำหรับฉัน 
เมื่อพิจารณาจากภูมิหลังและหัวข้อ

00:16:32.547 --> 00:16:36.646
มีการอภิปรายมากมายในหัวข้อนี้
ดังนั้นหากคุณมีอะไรจะแบ่งปัน

00:16:36.646 --> 00:16:39.532
ไม่ว่าจะแสดงความคิดเห็นด้านล่าง
หรือโต้ตอบกับฉันทางทวิตเตอร์

00:16:39.532 --> 00:16:42.316
เพราะฉันอยู่ที่นั่นเสมอ