WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:05.249
(ระฆัง)

00:00:05.249 --> 00:00:19.051
(ระฆัง)

00:00:19.408 --> 00:00:24.983
ฉันจะสามารถอยู่กับปัจจุบันได้อย่างไร
เมื่อปัจจุบันนั้นทนได้ยาก

00:00:28.573 --> 00:00:32.234
เพราะว่าในหมู่บ้านพลัม
เราจะพูดอยู่เสมอว่า

00:00:32.520 --> 00:00:35.864
ให้เราไม่จมอยู่กับอดีต
หรือหลงไปกับอนาคต

00:00:36.241 --> 00:00:38.687
ให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน

00:00:39.736 --> 00:00:45.186
และคำถามนี้เกี่ยวกับว่า
เราจะสามารถอยู่กับปัจจุบันได้อย่างไร

00:00:45.379 --> 00:00:50.599
เมื่อเรารู้สึกว่าปัจจุบันนั้นทนได้ยาก

00:00:50.884 --> 00:00:53.114
นี่เป็นคำถามที่ดี

00:00:53.249 --> 00:00:55.179
(หัวเราะ)

00:01:03.432 --> 00:01:07.672
ใครก็ตามที่รู้จักการฝึกอบรมสติ

00:01:08.811 --> 00:01:14.101
รู้ว่าเราจะต้องกลับบ้าน
มาอยู่กับปัจจุบัน

00:01:15.964 --> 00:01:20.284
เมื่อเรากลับบ้าน มาอยู่กับปัจจุบัน
เราจะเจอ

00:01:21.173 --> 00:01:25.173
สถานการณ์สองแบบ

00:01:25.745 --> 00:01:28.165
แบบแรกคือ

00:01:28.394 --> 00:01:32.364
มีปัจจัยของความสุขอยู่มากมาย

00:01:32.522 --> 00:01:35.782
ในปัจจุบันขณะ

00:01:39.161 --> 00:01:44.561
เมื่อเราหายใจเข้าและนำจิตกลับบ้าน
มาอยู่ที่ร่างกาย

00:01:44.765 --> 00:01:48.765
เราจะดำรงอยู่กับปัจจุบันขณะ

00:01:50.176 --> 00:01:54.406
และเราจะพบว่า องค์ประกอบของ
ความสดชื่นและการเยียวยา

00:01:54.593 --> 00:01:57.802
นั้นมีอยู่มากมายในปัจจุบันขณะ

00:01:57.802 --> 00:02:02.312
องค์ประกอบของความสุขก็มีอยู่มากมายเช่นกัน
ในปัจจุบันขณะ

00:02:02.625 --> 00:02:05.645
และด้วยความตระหนักรู้นั้น

00:02:05.825 --> 00:02:10.395
เราจะสามารถสร้างความเบิกบานและ
และความสุขได้อย่างง่ายดาย

00:02:10.885 --> 00:02:15.665
เราสามารถทำแบบนั้นได้เพื่อหล่อเลี้ยงตนเอง

00:02:15.935 --> 00:02:19.185
หล่อเลี้ยงตนเองด้วยความเบิกบานและความสุข

00:02:19.456 --> 00:02:27.996
นี่คือสถานการณ์แบบแรกที่เราจะเจอเมื่อ
เรากลับมาสู่ปัจจุบันขณะ

00:02:28.428 --> 00:02:33.858
สถานการณ์แบบที่สอง คือ
เมื่อเรากลับมาสู่ปัจจุบันขณะ

00:02:33.908 --> 00:02:37.908
เราอาจจะพบความรู้สึกเจ็บปวด

00:02:38.038 --> 00:02:42.038
ความรู้สึกที่เจ็บปวด

00:02:42.288 --> 00:02:46.288
ที่อยู่ในเรา

00:02:49.536 --> 00:02:53.986
ที่จริงแล้ว ความรู้สึกที่เจ็บปวด
อารมณ์ที่เจ็บปวด

00:02:54.427 --> 00:02:58.427
นั้นปรากฏออกมาเรื่อยๆ

00:02:59.333 --> 00:03:05.893
แต่เวลาที่มันเริ่มปรากฏขึ้น
เราไม่ต้องการที่จะอยู่ตรงนั้น

00:03:05.937 --> 00:03:09.937
เราจึงพยายามวิ่งหนี

00:03:11.269 --> 00:03:14.319
ทำเหมือนกับว่าความเจ็บปวดนั้น
ไม่ได้มีอยู่

00:03:14.319 --> 00:03:20.729
จึงไม่มีใครที่อยู่ตรงนั้น คอยดูแล
ความรู้สึกและอารมณ์ที่เจ็บปวด

00:03:21.900 --> 00:03:28.170
การกลับมาสู่ปัจจุบันขณะในสถานการณ์นี้
จึงไม่ใช่เพื่อสำนึกรู้

00:03:28.170 --> 00:03:31.640
ถึงองค์ประกอบของความสดชื่นและความสุข

00:03:31.640 --> 00:03:35.640
แต่เพื่อให้มีโอกาสได้ดูแล
ความเจ็บปวดในตัวเรา

00:03:35.703 --> 00:03:39.223
และเปลี่ยนแปลงมัน

00:03:39.386 --> 00:03:43.386
ฉะนั้น ถึงแม้ว่าปัจจุบันขณะ
นั้นจะทนได้ยาก

00:03:43.548 --> 00:03:48.158
การกลับมาสู่ขณะนั้น เป็นโอกาสเดียวของเรา

00:03:48.579 --> 00:03:52.579
ที่จะทำอะไรบางอย่างเพื่อสงบระงับ
ความเจ็บปวดนั้น

00:03:52.905 --> 00:03:56.905
และเปลี่ยนแปลงมัน

00:03:57.124 --> 00:04:00.144
คนส่วนใหญ่ไม่ทำแบบนั้น

00:04:00.185 --> 00:04:05.605
เพราะว่าพวกเขากลัวว่า
เมื่อเขากลับมาอยู่กับตัวเอง

00:04:05.605 --> 00:04:08.295
และเข้าไปสู่ความเจ็บปวดภายใน

00:04:08.295 --> 00:04:11.545
เขาจะถูกความทุกข์ถาโถม

00:04:11.545 --> 00:04:15.545
พวกเขาจึงพยายามหลีกหนี

00:04:15.926 --> 00:04:20.246
คิดถึงเรื่องในอนาคตเพื่อลืม

00:04:20.686 --> 00:04:25.316
กลับไปในอดีตเพื่อลืม

00:04:30.810 --> 00:04:35.490
แต่ว่าอดีตและอนาคตนั้นเป็นเหมือนภาพ

00:04:35.844 --> 00:04:37.684
ไม่ใช่ความเป็นจริง

00:04:37.884 --> 00:04:41.884
มีแต่ปัจจุบันขณะเท่านั้นที่เป็นความจริง

00:04:46.227 --> 00:04:51.127
หลายคนพยายามกลบเกลื่อน
ความทุกข์ภายใน

00:04:53.686 --> 00:05:01.216
ไม่ใช่แค่โดยการกลับไปในอดีต
หรือวิ่งไปสู่อนาคต

00:05:01.890 --> 00:05:07.890
นึกคิดว่ามันจะมีความหวังบางอย่าง

00:05:08.210 --> 00:05:11.260
การสิ้นสุดของความทุกข์ในอนาคต

00:05:11.415 --> 00:05:15.415
แต่ความคิดแบบนั้นก็ไม่สามารถจะอยู่ได้นาน

00:05:16.135 --> 00:05:22.615
หลายคนพยายามกลบเกลื่อนความทุกข์ภายใน

00:05:22.726 --> 00:05:26.726
โดยการบริโภค

00:05:27.831 --> 00:05:31.831
เราอ่านนิตยสาร ดูโทรทัศน์

00:05:32.046 --> 00:05:35.486
เราหาของกิน

00:05:35.656 --> 00:05:38.738
เราฟังเพลง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย

00:05:38.738 --> 00:05:46.108
ทุกอย่างที่เราทำ เราทำเพราะหวังว่า
ถ้าทำสิ่งเหล่านั้นแล้ว

00:05:46.108 --> 00:05:51.288
เราจะไม่ต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ที่อยู่
ภายในตัวเรา

00:05:53.462 --> 00:05:58.352
และเรายอมให้ความเจ็บปวดนั้นเติบโตต่อไป
ในตัวเรา

00:05:58.725 --> 00:06:04.525
การกลับมารู้สึกตัวจะช่วยให้เรากลับมา
สู่ปัจจุบันขณะ

00:06:05.069 --> 00:06:08.669
ถึงแม้ว่าขณะนั้นจะไม่ได้น่ายินดี

00:06:08.732 --> 00:06:12.152
แต่ในขณะนั้นแหละ

00:06:12.285 --> 00:06:16.285
ที่เราจะสามารถเข้าใจความทุกข์

00:06:16.436 --> 00:06:19.846
แล้วหาทางที่จะสงบระงับมัน

00:06:19.964 --> 00:06:22.914
และเปลี่ยนแปลงมัน

00:06:23.771 --> 00:06:30.011
เพราะฉะนั้น คราวหน้าถ้าเราพบว่า
ปัจจุบันขณะนั้นไม่น่าอภิรมย์

00:06:31.842 --> 00:06:36.482
อย่าคิดว่าการวิ่งหนีจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด

00:06:36.994 --> 00:06:40.814
ไม่หรอก
มันอาจจะมีโอกาสอยู่

00:06:41.009 --> 00:06:47.759
ฉะนั้น อยู่กับขณะนั้น มองเข้าไปอย่าง
ลึกซึ้งถึงธรรมชาติของความทุกข์นั้น

00:06:47.932 --> 00:06:50.829
ถ้าเรารู้วิธีหายใจอย่างมีสติ

00:06:50.829 --> 00:06:52.909
หรือเดินอย่างมีสติ

00:06:52.991 --> 00:06:55.681
เราจะสร้างพลังงานแห่งสติ

00:06:55.742 --> 00:07:00.410
และพลังงานของสติที่เกิดจากการฝึกปฏิบัติ

00:07:00.410 --> 00:07:03.023
จะช่วยให้เราเข้มแข็งพอ

00:07:03.023 --> 00:07:10.096
ที่จะสำนึกรู้ และต้านทานความเจ็บปวด
และโอบรับมันอย่างอ่อนโยน

00:07:10.446 --> 00:07:14.286
และการโอบรับความเจ็บปวดอย่าง
อ่อนโยน

00:07:14.286 --> 00:07:18.286
ในไม่กี่นาที
เราจะสามาถสงบมันลงได้

00:07:19.182 --> 00:07:21.922
และ

00:07:23.462 --> 00:07:28.242
ถ้ามีผู้ฝึกปฏิบัติคนอื่นๆ อยู่กับเราด้วย

00:07:30.325 --> 00:07:34.615
เราจะได้รับประโยชน์จากพลังงานของสติ

00:07:34.654 --> 00:07:36.904
และความเห็นอกเห็นใจ

00:07:37.742 --> 00:07:40.922
การทำความรู้จักกับความทุกข์

00:07:40.922 --> 00:07:45.902
นำมาซึ่งความเข้าใจในความทุกข์

00:07:47.101 --> 00:07:48.411
และ

00:07:51.295 --> 00:07:56.785
พลังงานของความเห็นอกเห็นใจ
ความเข้าใจ และความเห็นอกเห็นใจ

00:07:57.343 --> 00:07:59.873
มีพลังที่จะเยียวยา

00:07:59.964 --> 00:08:06.364
ที่จะเยียวยาเรา และผู้คนรอบข้างในขณะนั้น

00:08:07.233 --> 00:08:10.623
และถ้ามีกลุ่มผู้ฝึกปฏิบัติอยู่ด้วยกัน

00:08:10.623 --> 00:08:14.973
โอบรับความทุกข์อย่างอ่อนโยนไปด้วยกัน

00:08:14.973 --> 00:08:20.891
พวกเขาจะประสบกับกลุ่มพลังงานของ
ความเห็นอกเห็นใจ ที่จะเยียวยาพวกเขา

00:08:22.255 --> 00:08:26.255
และเมื่อพวกเขาทุกข์น้อยลง พวกเขาจะอยู่ใน
สถานะที่จะช่วยผู้อื่น

00:08:26.424 --> 00:08:29.194
ให้ทำแบบเดียวกันได้

00:08:39.639 --> 00:08:45.659
มีพระโพธิสัตว์พระองค์หนึ่ง ชื่อ
พระกษิติครรภโพธิสัตว์

00:08:51.776 --> 00:08:58.546
เขาปฏิญาณว่าจะไปยังที่

00:08:58.546 --> 00:09:03.959
ที่มีความทุกข์เยอะ

00:09:04.365 --> 00:09:08.365
เพื่อจะได้มีโอกาสช่วยเหลือ

00:09:15.345 --> 00:09:22.605
มีหมอ พยาบาล และนักสังคมสงเคราะห์เป็น
จำนวนมากที่ทำแบบเดียวกัน

00:09:22.624 --> 00:09:29.334
พวกเขาอาสาที่จะไปยังสถานที่ที่
มีความเจ็บปวดในโลก

00:09:29.777 --> 00:09:32.899
เพื่อที่จะช่วยผู้คน

00:09:32.899 --> 00:09:39.849
เพราะฉะนั้น พระกษิติครรภโพธิสัตว์นั้น
มีอยู่จริง ไม่ใช่แค่ความนึกคิด

00:09:40.807 --> 00:09:46.107
มีเด็กเล็กๆ ที่กำลังเป็น
พระกษิติครรภโพธิสัตว์

00:09:46.844 --> 00:09:49.164
พวกเขาไม่กลัวความทุกข์

00:09:49.164 --> 00:09:53.164
เพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาสามารถ
ช่วยบรรเทาความทุกข์

00:09:55.580 --> 00:10:03.650
พระกษิติครรภโพธิสัตว์มีแหล่งที่มาของ
พลังงานที่แข็งแกร่ง

00:10:04.767 --> 00:10:08.767
นั่นคือความปราถนา

00:10:10.326 --> 00:10:14.326
การบำรุงหล่อเลี้ยงประเภทที่สาม
ความปราถนา

00:10:15.215 --> 00:10:19.215
เรารู้ว่าเราอยู่ตรงนั้น มีชีวิตอยู่

00:10:19.823 --> 00:10:23.303
และเราอยากจะทำอะไรบางอย่างในชีวิต

00:10:24.376 --> 00:10:28.376
เราอยากให้ชีวิตของเรามีประโยชน์
มีความหมาย

00:10:29.775 --> 00:10:34.475
เราจึงปฏิญาณอย่างแรงกล้า ว่าจะไปช่วยผู้คน
ที่มีความทุกข์

00:10:34.565 --> 00:10:42.275
เราจึงไม่กลัวสถานการณ์ที่มีความทุกข์

00:10:45.269 --> 00:10:50.139
และ พระโพธิสัตว์เหล่านี้ ควรได้รับ
การสนับสนุนจากพวกเรา

00:10:51.208 --> 00:10:58.358
เราสนับสนุนพวกเขาเพื่อไม่ให้พวกเขาสูญเสีย
ความปราถนาหลังจากให้บริการเป็นปีๆ

00:10:59.558 --> 00:11:05.908
พวกเราต้องส่งพลังงานแห่งกำลังใจ
ไปยังพวกเขา

00:11:13.026 --> 00:11:17.026
พวกเขาต้องการการบำรุงหล่อเลี้ยงและเยียวยา

00:11:17.026 --> 00:11:23.326
หกเดือนให้หลัง จากการทำงานในสถานการณ์ที่
ยากลำบาก พวกเขากลับบ้าน

00:11:24.186 --> 00:11:27.046
และพวกเขามีพวกเราคอยดูแล

00:11:27.046 --> 00:11:33.976
พยายามช่วยให้พวกเขาเยียวยา เพื่อให้พวกเขา
ได้ออกไปอีกเป็นครั้งที่สอง และครั้งที่สาม

00:11:34.505 --> 00:11:38.505
พระกษิติครรภโพธิสัตว์ ก็ต้องการ
ความช่วยเหลือเช่นกัน

00:11:38.759 --> 00:11:42.979
เพราะฉะนั้น พวกเราจึงอยู่ตรงนั้นเพื่อช่วย
พระกษิติครรภโพธิสัตว์น้อย

00:11:42.979 --> 00:11:47.098
ให้ทำงานต่อไปได้ในโลก

00:11:49.246 --> 00:11:52.010
เพราะฉะนั้น ถ้าเรามีความเห็นอกเห็นใจ

00:11:52.010 --> 00:11:56.660
ถ้าเราไม่รังเกียจการอยู่ในสถานการณ์
ที่ยากลำบากและประกอบไปด้วยความทุกข์

00:11:57.478 --> 00:11:59.838
และถ้าเรามีความเห็นอกเห็นใจเพียงพอ

00:12:03.582 --> 00:12:10.612
เราจะถูกคุ้มครอง เราจะไม่ถูกถาโถมไปด้วย
พลังงานรวม

00:12:10.953 --> 00:12:15.453
ของความทุกข์จากผู้คนรอบข้าง

00:12:17.154 --> 00:12:26.544
และ พระกษิติครรภโพธิสัตว์รู้ว่า
พวกเขาต้องการสังฆะ

00:12:28.579 --> 00:12:33.399
เพื่อที่จะดำเนินงานต่อไปได้อีกนาน

00:12:37.989 --> 00:12:43.669
เพราะฉะนั้น การฝึกปฏิบัตินั้น ไม่ควร
เป็นของบุคคลใดบุคคลหนึ่งเท่านั้น

00:12:44.253 --> 00:12:47.983
การฝึกปฏิบัติควรเป็นของส่วนรวมด้วย

00:12:48.122 --> 00:12:53.542
เพราะฉะนั้น ให้พวกเราพยายามโน้มน้าวคนใน
ครอบครัวมาร่วมฝึกปฏิบัติ

00:12:53.952 --> 00:13:00.142
วิธีที่ดีที่สุดคือ ให้เปลี่ยนเป็น
ผู้ที่เป็นมิตรมากขึ้นทุกๆ วัน

00:13:00.703 --> 00:13:03.843
ยิ้มมากขึ้น น่ารักมากขึ้น

00:13:04.130 --> 00:13:10.470
และพวกเขาจะเชื่อว่า การฝึกปฏิบัตินั้นจะ
ช่วยพวกเขาได้เช่นกัน

00:13:11.752 --> 00:13:19.206
เพราะฉะนั้น เมื่อครอบครัว และสังคมของเรา
มีความสมานฉันท์มากขึ้น

00:13:19.709 --> 00:13:23.568
มีสุขภาพที่ดีขึ้น
มีความกลมเกลียวมากขึ้น

00:13:23.642 --> 00:13:31.912
เมื่อนั้น ความปราถนาของเรา
จะเป็นจริงได้ง่ายขึ้น

00:13:32.529 --> 00:13:35.819
ถ้าไม่มีสังฆะ ไม่มีหมู่คณะ

00:13:35.947 --> 00:13:38.867
ความฝันของเราจะไม่เกิดขึ้น

00:13:38.917 --> 00:13:42.917
ฉะนั้น เราไม่เพียงแต่พยายามด้วยตัวคนเดียว

00:13:43.099 --> 00:13:47.479
แต่เรารู้ว่าการปฏิบัติ
เป็นหมู่คณะ เป็นสังฆะ

00:13:47.657 --> 00:13:51.217
นั้นดีกว่ามากเสมอ

00:13:53.379 --> 00:13:57.579
(ระฆัง)