1
00:00:00,000 --> 00:00:05,249
(ระฆัง)

2
00:00:05,249 --> 00:00:19,051
(ระฆัง)

3
00:00:19,408 --> 00:00:24,983
ฉันจะสามารถอยู่กับปัจจุบันได้อย่างไร
เมื่อปัจจุบันนั้นทนได้ยาก

4
00:00:28,573 --> 00:00:32,234
เพราะว่าในหมู่บ้านพลัม
เราจะพูดอยู่เสมอว่า

5
00:00:32,520 --> 00:00:35,864
ให้เราไม่จมอยู่กับอดีต
หรือหลงไปกับอนาคต

6
00:00:36,241 --> 00:00:38,687
ให้กลับมาอยู่กับปัจจุบัน

7
00:00:39,736 --> 00:00:45,186
และคำถามนี้เกี่ยวกับว่า
เราจะสามารถอยู่กับปัจจุบันได้อย่างไร

8
00:00:45,379 --> 00:00:50,599
เมื่อเรารู้สึกว่าปัจจุบันนั้นทนได้ยาก

9
00:00:50,884 --> 00:00:53,114
นี่เป็นคำถามที่ดี

10
00:00:53,249 --> 00:00:55,179
(หัวเราะ)

11
00:01:03,432 --> 00:01:07,672
ใครก็ตามที่รู้จักการฝึกอบรมสติ

12
00:01:08,811 --> 00:01:14,101
รู้ว่าเราจะต้องกลับบ้าน
มาอยู่กับปัจจุบัน

13
00:01:15,964 --> 00:01:20,284
เมื่อเรากลับบ้าน มาอยู่กับปัจจุบัน
เราจะเจอ

14
00:01:21,173 --> 00:01:25,173
สถานการณ์สองแบบ

15
00:01:25,745 --> 00:01:28,165
แบบแรกคือ

16
00:01:28,394 --> 00:01:32,364
มีปัจจัยของความสุขอยู่มากมาย

17
00:01:32,522 --> 00:01:35,782
ในปัจจุบันขณะ

18
00:01:39,161 --> 00:01:44,561
เมื่อเราหายใจเข้าและนำจิตกลับบ้าน
มาอยู่ที่ร่างกาย

19
00:01:44,765 --> 00:01:48,765
เราจะดำรงอยู่กับปัจจุบันขณะ

20
00:01:50,176 --> 00:01:54,406
และเราจะพบว่า องค์ประกอบของ
ความสดชื่นและการเยียวยา

21
00:01:54,593 --> 00:01:57,802
นั้นมีอยู่มากมายในปัจจุบันขณะ

22
00:01:57,802 --> 00:02:02,312
องค์ประกอบของความสุขก็มีอยู่มากมายเช่นกัน
ในปัจจุบันขณะ

23
00:02:02,625 --> 00:02:05,645
และด้วยความตระหนักรู้นั้น

24
00:02:05,825 --> 00:02:10,395
เราจะสามารถสร้างความเบิกบานและ
และความสุขได้อย่างง่ายดาย

25
00:02:10,885 --> 00:02:15,665
เราสามารถทำแบบนั้นได้เพื่อหล่อเลี้ยงตนเอง

26
00:02:15,935 --> 00:02:19,185
หล่อเลี้ยงตนเองด้วยความเบิกบานและความสุข

27
00:02:19,456 --> 00:02:27,996
นี่คือสถานการณ์แบบแรกที่เราจะเจอเมื่อ
เรากลับมาสู่ปัจจุบันขณะ

28
00:02:28,428 --> 00:02:33,858
สถานการณ์แบบที่สอง คือ
เมื่อเรากลับมาสู่ปัจจุบันขณะ

29
00:02:33,908 --> 00:02:37,908
เราอาจจะพบความรู้สึกเจ็บปวด

30
00:02:38,038 --> 00:02:42,038
ความรู้สึกที่เจ็บปวด

31
00:02:42,288 --> 00:02:46,288
ที่อยู่ในเรา

32
00:02:49,536 --> 00:02:53,986
ที่จริงแล้ว ความรู้สึกที่เจ็บปวด
อารมณ์ที่เจ็บปวด

33
00:02:54,427 --> 00:02:58,427
นั้นปรากฏออกมาเรื่อยๆ

34
00:02:59,333 --> 00:03:05,893
แต่เวลาที่มันเริ่มปรากฏขึ้น
เราไม่ต้องการที่จะอยู่ตรงนั้น

35
00:03:05,937 --> 00:03:09,937
เราจึงพยายามวิ่งหนี

36
00:03:11,269 --> 00:03:14,319
ทำเหมือนกับว่าความเจ็บปวดนั้น
ไม่ได้มีอยู่

37
00:03:14,319 --> 00:03:20,729
จึงไม่มีใครที่อยู่ตรงนั้น คอยดูแล
ความรู้สึกและอารมณ์ที่เจ็บปวด

38
00:03:21,900 --> 00:03:28,170
การกลับมาสู่ปัจจุบันขณะในสถานการณ์นี้
จึงไม่ใช่เพื่อสำนึกรู้

39
00:03:28,170 --> 00:03:31,640
ถึงองค์ประกอบของความสดชื่นและความสุข

40
00:03:31,640 --> 00:03:35,640
แต่เพื่อให้มีโอกาสได้ดูแล
ความเจ็บปวดในตัวเรา

41
00:03:35,703 --> 00:03:39,223
และเปลี่ยนแปลงมัน

42
00:03:39,386 --> 00:03:43,386
ฉะนั้น ถึงแม้ว่าปัจจุบันขณะ
นั้นจะทนได้ยาก

43
00:03:43,548 --> 00:03:48,158
การกลับมาสู่ขณะนั้น เป็นโอกาสเดียวของเรา

44
00:03:48,579 --> 00:03:52,579
ที่จะทำอะไรบางอย่างเพื่อสงบระงับ
ความเจ็บปวดนั้น

45
00:03:52,905 --> 00:03:56,905
และเปลี่ยนแปลงมัน

46
00:03:57,124 --> 00:04:00,144
คนส่วนใหญ่ไม่ทำแบบนั้น

47
00:04:00,185 --> 00:04:05,605
เพราะว่าพวกเขากลัวว่า
เมื่อเขากลับมาอยู่กับตัวเอง

48
00:04:05,605 --> 00:04:08,295
และเข้าไปสู่ความเจ็บปวดภายใน

49
00:04:08,295 --> 00:04:11,545
เขาจะถูกความทุกข์ถาโถม

50
00:04:11,545 --> 00:04:15,545
พวกเขาจึงพยายามหลีกหนี

51
00:04:15,926 --> 00:04:20,246
คิดถึงเรื่องในอนาคตเพื่อลืม

52
00:04:20,686 --> 00:04:25,316
กลับไปในอดีตเพื่อลืม

53
00:04:30,810 --> 00:04:35,490
แต่ว่าอดีตและอนาคตนั้นเป็นเหมือนภาพ

54
00:04:35,844 --> 00:04:37,684
ไม่ใช่ความเป็นจริง

55
00:04:37,884 --> 00:04:41,884
มีแต่ปัจจุบันขณะเท่านั้นที่เป็นความจริง

56
00:04:46,227 --> 00:04:51,127
หลายคนพยายามกลบเกลื่อน
ความทุกข์ภายใน

57
00:04:53,686 --> 00:05:01,216
ไม่ใช่แค่โดยการกลับไปในอดีต
หรือวิ่งไปสู่อนาคต

58
00:05:01,890 --> 00:05:07,890
นึกคิดว่ามันจะมีความหวังบางอย่าง

59
00:05:08,210 --> 00:05:11,260
การสิ้นสุดของความทุกข์ในอนาคต

60
00:05:11,415 --> 00:05:15,415
แต่ความคิดแบบนั้นก็ไม่สามารถจะอยู่ได้นาน

61
00:05:16,135 --> 00:05:22,615
หลายคนพยายามกลบเกลื่อนความทุกข์ภายใน

62
00:05:22,726 --> 00:05:26,726
โดยการบริโภค

63
00:05:27,831 --> 00:05:31,831
เราอ่านนิตยสาร ดูโทรทัศน์

64
00:05:32,046 --> 00:05:35,486
เราหาของกิน

65
00:05:35,656 --> 00:05:38,738
เราฟังเพลง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุย

66
00:05:38,738 --> 00:05:46,108
ทุกอย่างที่เราทำ เราทำเพราะหวังว่า
ถ้าทำสิ่งเหล่านั้นแล้ว

67
00:05:46,108 --> 00:05:51,288
เราจะไม่ต้องเผชิญหน้ากับความทุกข์ที่อยู่
ภายในตัวเรา

68
00:05:53,462 --> 00:05:58,352
และเรายอมให้ความเจ็บปวดนั้นเติบโตต่อไป
ในตัวเรา

69
00:05:58,725 --> 00:06:04,525
การกลับมารู้สึกตัวจะช่วยให้เรากลับมา
สู่ปัจจุบันขณะ

70
00:06:05,069 --> 00:06:08,669
ถึงแม้ว่าขณะนั้นจะไม่ได้น่ายินดี

71
00:06:08,732 --> 00:06:12,152
แต่ในขณะนั้นแหละ

72
00:06:12,285 --> 00:06:16,285
ที่เราจะสามารถเข้าใจความทุกข์

73
00:06:16,436 --> 00:06:19,846
แล้วหาทางที่จะสงบระงับมัน

74
00:06:19,964 --> 00:06:22,914
และเปลี่ยนแปลงมัน

75
00:06:23,771 --> 00:06:30,011
เพราะฉะนั้น คราวหน้าถ้าเราพบว่า
ปัจจุบันขณะนั้นไม่น่าอภิรมย์

76
00:06:31,842 --> 00:06:36,482
อย่าคิดว่าการวิ่งหนีจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด

77
00:06:36,994 --> 00:06:40,814
ไม่หรอก
มันอาจจะมีโอกาสอยู่

78
00:06:41,009 --> 00:06:47,759
ฉะนั้น อยู่กับขณะนั้น มองเข้าไปอย่าง
ลึกซึ้งถึงธรรมชาติของความทุกข์นั้น

79
00:06:47,932 --> 00:06:50,829
ถ้าเรารู้วิธีหายใจอย่างมีสติ

80
00:06:50,829 --> 00:06:52,909
หรือเดินอย่างมีสติ

81
00:06:52,991 --> 00:06:55,681
เราจะสร้างพลังงานแห่งสติ

82
00:06:55,742 --> 00:07:00,410
และพลังงานของสติที่เกิดจากการฝึกปฏิบัติ

83
00:07:00,410 --> 00:07:03,023
จะช่วยให้เราเข้มแข็งพอ

84
00:07:03,023 --> 00:07:10,096
ที่จะสำนึกรู้ และต้านทานความเจ็บปวด
และโอบรับมันอย่างอ่อนโยน

85
00:07:10,446 --> 00:07:14,286
และการโอบรับความเจ็บปวดอย่าง
อ่อนโยน

86
00:07:14,286 --> 00:07:18,286
ในไม่กี่นาที
เราจะสามาถสงบมันลงได้

87
00:07:19,182 --> 00:07:21,922
และ

88
00:07:23,462 --> 00:07:28,242
ถ้ามีผู้ฝึกปฏิบัติคนอื่นๆ อยู่กับเราด้วย

89
00:07:30,325 --> 00:07:34,615
เราจะได้รับประโยชน์จากพลังงานของสติ

90
00:07:34,654 --> 00:07:36,904
และความเห็นอกเห็นใจ

91
00:07:37,742 --> 00:07:40,922
การทำความรู้จักกับความทุกข์

92
00:07:40,922 --> 00:07:45,902
นำมาซึ่งความเข้าใจในความทุกข์

93
00:07:47,101 --> 00:07:48,411
และ

94
00:07:51,295 --> 00:07:56,785
พลังงานของความเห็นอกเห็นใจ
ความเข้าใจ และความเห็นอกเห็นใจ

95
00:07:57,343 --> 00:07:59,873
มีพลังที่จะเยียวยา

96
00:07:59,964 --> 00:08:06,364
ที่จะเยียวยาเรา และผู้คนรอบข้างในขณะนั้น

97
00:08:07,233 --> 00:08:10,623
และถ้ามีกลุ่มผู้ฝึกปฏิบัติอยู่ด้วยกัน

98
00:08:10,623 --> 00:08:14,973
โอบรับความทุกข์อย่างอ่อนโยนไปด้วยกัน

99
00:08:14,973 --> 00:08:20,891
พวกเขาจะประสบกับกลุ่มพลังงานของ
ความเห็นอกเห็นใจ ที่จะเยียวยาพวกเขา

100
00:08:22,255 --> 00:08:26,255
และเมื่อพวกเขาทุกข์น้อยลง พวกเขาจะอยู่ใน
สถานะที่จะช่วยผู้อื่น

101
00:08:26,424 --> 00:08:29,194
ให้ทำแบบเดียวกันได้

102
00:08:39,639 --> 00:08:45,659
มีพระโพธิสัตว์พระองค์หนึ่ง ชื่อ
พระกษิติครรภโพธิสัตว์

103
00:08:51,776 --> 00:08:58,546
เขาปฏิญาณว่าจะไปยังที่

104
00:08:58,546 --> 00:09:03,959
ที่มีความทุกข์เยอะ

105
00:09:04,365 --> 00:09:08,365
เพื่อจะได้มีโอกาสช่วยเหลือ

106
00:09:15,345 --> 00:09:22,605
มีหมอ พยาบาล และนักสังคมสงเคราะห์เป็น
จำนวนมากที่ทำแบบเดียวกัน

107
00:09:22,624 --> 00:09:29,334
พวกเขาอาสาที่จะไปยังสถานที่ที่
มีความเจ็บปวดในโลก

108
00:09:29,777 --> 00:09:32,899
เพื่อที่จะช่วยผู้คน

109
00:09:32,899 --> 00:09:39,849
เพราะฉะนั้น พระกษิติครรภโพธิสัตว์นั้น
มีอยู่จริง ไม่ใช่แค่ความนึกคิด

110
00:09:40,807 --> 00:09:46,107
มีเด็กเล็กๆ ที่กำลังเป็น
พระกษิติครรภโพธิสัตว์

111
00:09:46,844 --> 00:09:49,164
พวกเขาไม่กลัวความทุกข์

112
00:09:49,164 --> 00:09:53,164
เพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาสามารถ
ช่วยบรรเทาความทุกข์

113
00:09:55,580 --> 00:10:03,650
พระกษิติครรภโพธิสัตว์มีแหล่งที่มาของ
พลังงานที่แข็งแกร่ง

114
00:10:04,767 --> 00:10:08,767
นั่นคือความปราถนา

115
00:10:10,326 --> 00:10:14,326
การบำรุงหล่อเลี้ยงประเภทที่สาม
ความปราถนา

116
00:10:15,215 --> 00:10:19,215
เรารู้ว่าเราอยู่ตรงนั้น มีชีวิตอยู่

117
00:10:19,823 --> 00:10:23,303
และเราอยากจะทำอะไรบางอย่างในชีวิต

118
00:10:24,376 --> 00:10:28,376
เราอยากให้ชีวิตของเรามีประโยชน์
มีความหมาย

119
00:10:29,775 --> 00:10:34,475
เราจึงปฏิญาณอย่างแรงกล้า ว่าจะไปช่วยผู้คน
ที่มีความทุกข์

120
00:10:34,565 --> 00:10:42,275
เราจึงไม่กลัวสถานการณ์ที่มีความทุกข์

121
00:10:45,269 --> 00:10:50,139
และ พระโพธิสัตว์เหล่านี้ ควรได้รับ
การสนับสนุนจากพวกเรา

122
00:10:51,208 --> 00:10:58,358
เราสนับสนุนพวกเขาเพื่อไม่ให้พวกเขาสูญเสีย
ความปราถนาหลังจากให้บริการเป็นปีๆ

123
00:10:59,558 --> 00:11:05,908
พวกเราต้องส่งพลังงานแห่งกำลังใจ
ไปยังพวกเขา

124
00:11:13,026 --> 00:11:17,026
พวกเขาต้องการการบำรุงหล่อเลี้ยงและเยียวยา

125
00:11:17,026 --> 00:11:23,326
หกเดือนให้หลัง จากการทำงานในสถานการณ์ที่
ยากลำบาก พวกเขากลับบ้าน

126
00:11:24,186 --> 00:11:27,046
และพวกเขามีพวกเราคอยดูแล

127
00:11:27,046 --> 00:11:33,976
พยายามช่วยให้พวกเขาเยียวยา เพื่อให้พวกเขา
ได้ออกไปอีกเป็นครั้งที่สอง และครั้งที่สาม

128
00:11:34,505 --> 00:11:38,505
พระกษิติครรภโพธิสัตว์ ก็ต้องการ
ความช่วยเหลือเช่นกัน

129
00:11:38,759 --> 00:11:42,979
เพราะฉะนั้น พวกเราจึงอยู่ตรงนั้นเพื่อช่วย
พระกษิติครรภโพธิสัตว์น้อย

130
00:11:42,979 --> 00:11:47,098
ให้ทำงานต่อไปได้ในโลก

131
00:11:49,246 --> 00:11:52,010
เพราะฉะนั้น ถ้าเรามีความเห็นอกเห็นใจ

132
00:11:52,010 --> 00:11:56,660
ถ้าเราไม่รังเกียจการอยู่ในสถานการณ์
ที่ยากลำบากและประกอบไปด้วยความทุกข์

133
00:11:57,478 --> 00:11:59,838
และถ้าเรามีความเห็นอกเห็นใจเพียงพอ

134
00:12:03,582 --> 00:12:10,612
เราจะถูกคุ้มครอง เราจะไม่ถูกถาโถมไปด้วย
พลังงานรวม

135
00:12:10,953 --> 00:12:15,453
ของความทุกข์จากผู้คนรอบข้าง

136
00:12:17,154 --> 00:12:26,544
และ พระกษิติครรภโพธิสัตว์รู้ว่า
พวกเขาต้องการสังฆะ

137
00:12:28,579 --> 00:12:33,399
เพื่อที่จะดำเนินงานต่อไปได้อีกนาน

138
00:12:37,989 --> 00:12:43,669
เพราะฉะนั้น การฝึกปฏิบัตินั้น ไม่ควร
เป็นของบุคคลใดบุคคลหนึ่งเท่านั้น

139
00:12:44,253 --> 00:12:47,983
การฝึกปฏิบัติควรเป็นของส่วนรวมด้วย

140
00:12:48,122 --> 00:12:53,542
เพราะฉะนั้น ให้พวกเราพยายามโน้มน้าวคนใน
ครอบครัวมาร่วมฝึกปฏิบัติ

141
00:12:53,952 --> 00:13:00,142
วิธีที่ดีที่สุดคือ ให้เปลี่ยนเป็น
ผู้ที่เป็นมิตรมากขึ้นทุกๆ วัน

142
00:13:00,703 --> 00:13:03,843
ยิ้มมากขึ้น น่ารักมากขึ้น

143
00:13:04,130 --> 00:13:10,470
และพวกเขาจะเชื่อว่า การฝึกปฏิบัตินั้นจะ
ช่วยพวกเขาได้เช่นกัน

144
00:13:11,752 --> 00:13:19,206
เพราะฉะนั้น เมื่อครอบครัว และสังคมของเรา
มีความสมานฉันท์มากขึ้น

145
00:13:19,709 --> 00:13:23,568
มีสุขภาพที่ดีขึ้น
มีความกลมเกลียวมากขึ้น

146
00:13:23,642 --> 00:13:31,912
เมื่อนั้น ความปราถนาของเรา
จะเป็นจริงได้ง่ายขึ้น

147
00:13:32,529 --> 00:13:35,819
ถ้าไม่มีสังฆะ ไม่มีหมู่คณะ

148
00:13:35,947 --> 00:13:38,867
ความฝันของเราจะไม่เกิดขึ้น

149
00:13:38,917 --> 00:13:42,917
ฉะนั้น เราไม่เพียงแต่พยายามด้วยตัวคนเดียว

150
00:13:43,099 --> 00:13:47,479
แต่เรารู้ว่าการปฏิบัติ
เป็นหมู่คณะ เป็นสังฆะ

151
00:13:47,657 --> 00:13:51,217
นั้นดีกว่ามากเสมอ

152
00:13:53,379 --> 00:13:57,579
(ระฆัง)